«ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΟΒΙΝΙΣΜΟ – ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ Η ΣΛΑΒΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» - 20 χρόνια από τη δίκη της ΟΑΚΚΕ για το Μακεδονικό (+ Υλικά του 2ου Συνέδριου του ΝΟΦ των εθνικά Μακεδόνων της Ελλάδας - 1949)

Από το φύλλο των "ΝΕΩΝ" της 11ης του Γενάρη 1992

Πριν από ακριβώς 20 χρόνια, 10 του Γενάρη του 1992, στα περιπολικά του κέντρου της Αθήνας έφτανε επείγον σήμα. «Σκοπιανοί» πράχτορες, που «επιβουλεύονταν τη Μακεδονία μας», κολλούσαν από τα ξημερώματα εκείνης της Παρασκευής αφίσες, που ζητούσαν -άκουσον άκουσον- να αναγνωριστεί το «θρασύτατο» αυτό μικρό βαλκανικό κράτος που ονόμαζε τον εαυτό του Μακεδονία. 

Επρόκειτο σίγουρα για «αντεθνική συνωμοσία ντόπιων και ξένων κέντρων». Γι’ αυτό και ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη (ΝΔ), ο «αξιότιμος» κ. Αντώνης Σαμαράς (που στα 20 χρόνια που πέρασαν πρόλαβε και έριξε τη ΝΔ προς όφελος του Αντρέα Παπαντρέου, έφτιαξε φαιοκόκκινο κόμμα -ΠΟΛΑΝ- και μετά φαλίρισε πολιτικά, «αναστήθηκε» το 2004 για να ξαναγίνει το 2009 αρχηγός στο κόμμα που πρόδωσε), μέγας εθναμύντωρας και «σκοπιανοφάγος», διάταξε: Σύλληψη και αυτόφωρο στους «Σκοπιανούς» αφισοκολλητές. Το ιλαρό του γεγονότος ήταν η ερώτηση του μπάτσου που συνέλαβε τον έναν από τους 6 «αφισοκολλητές» που πιάστηκαν εκείνη τη μέρα: όταν του απευθύνθηκε και ο «αφισοκολλητής» απάντησε στα ελληνικά, ο δύσμοιρος μπάτσος ρώτησε με πηγαία και ειλικρινή απορία: «Έλληνες είστε;;».

Οι συλληφθέντες φυσικά δεν ήταν απλοί αφισοκολλητές, ούτε ακόμη περισσότερο «πράχτορες» της πρόσφατα τότε ανεξαρτητοποιημένης από τη γιουγκοσλαβική ομοσπονδία Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Ήταν κομμουνιστές, μέλη και στελέχη της Οργάνωσης για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ (ΟΑΚΚΕ). Η αφίσα που κολλούσαν, με κόλλα και με σελοτέιπ (γιατί τότε είχε ανακύψει ένα θέμα στην Αθήνα με την αφισορύπανση), ήταν αφίσα της ΟΑΚΚΕ που καλούσε την Ελλάδα να σταματήσει την τραμπούκικη σωβινοφασιστική εκστρατεία ενάντια στο ειρηνόφιλο γειτονικό κράτος, που δήθεν «μας απειλούσε»(!) και να το αναγνωρίσει με το συνταγματικό του όνομα, σεβόμενη την αρχή της μη επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα των άλλων χωρών.

Με επικεφαλής το κατ’ εξοχήν κόμμα – υποδοχέα και εκφραστή του σωβινισμού, το ΠΑΣΟΚ με το ρωσόδουλο ηγέτη του Αντρέα Παπαντρέου και τους επίσης «ρώσους» διαφθορείς και εκμαυλιστές του αριστερού κινήματος Κύρκο-Ανδρουλάκη-Δαμανάκη του ΣΥΝ, από τα τέλη του 1991 μέχρι ουσιαστικά την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη της ΝΔ τον Οχτώβρη του 1993, όλη η καθυστέρηση της χώρας, ναζιστές, χίτες μοναρχοφασίστες και παλαιοδεξιοί εθνικιστές μέσα κι έξω απ’ τη ΝΔ, παλαιο-κεντρώοι σωβινιστές του ΠΑΣΟΚ, καθώς και ό,τι πιο καθυστερημένο έσερνε μαζί της η ψευτοαριστερά, βγήκανε στο δρόμο με κανιβαλικές διαθέσεις. Στόχος να κατασπαράξουν ένα νεαρό έθνος που «τολμούσε» να ονομάζεται ιστορικά με το ίδιο όνομα που, στο μεγαλοϊδεάτικο νεοελληνικό εθνικό μύθο, συνδέεται με την «Αρχαία Μακεδονία του Φίλιππου και του Αλέξανδρου», των οποίων φυσικά είμαστε -λέει- «άμεσοι απόγονοι».

Ήταν τέτοια η υστερία που επικρατούσε εκείνο το διάστημα στη χώρα, που μια αφίσα που σήμερα φαντάζει (και είναι) μια ψύχραιμη αντισωβινιστική, απόλυτα λογική και νηφάλια τοποθέτηση μιας μαρξιστικής – λενινιστικής – μαοϊστικής οργάνωσης, εκείνη την εποχή θεωρήθηκε «προδοσία κατά του έθνους», «διατάραξη των σχέσεών μας με φιλική χώρα» (τη Σερβία, στη συμμαχία με την οποία η αφίσα καλούσε τους Έλληνες να αντισταθούν), «πρόκληση πολιτών σε βιαιοπραγίες», «πρόκληση διχόνοιας ανάμεσα στους πολίτες», «περιύβριση αρχής» και άλλα απίστευτα κι όμως αληθινά, ενώ ο εισαγγελέας στον οποίο οδηγήθηκαν μετά τη σύλληψη τους οι 6 της ΟΑΚΚΕ (πριν κλειστούν για τρεις μέρες στο μπουντρούμι μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης) προσπαθούσε να τους τρομοκρατήσει με γελοιότητες περί «εσχάτης προδοσίας» και «ποινής του θανάτου» !! Αυτά μπορεί να ακούγονται έως και γελοία το 2012, αλλά είναι ενδειχτικά ενός κλίματος παραληρηματικής κτηνωδίας, το οποίο είχε επιβάλλει ο ελληνικός εθνοσωβινισμός, υπό τη μπαγκέτα του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού (ο ελληνικός εθνικισμός είναι έτσι κι αλλιώς κτηνώδης, όποιον ιμπεριαλιστή κι αν έχει για ηγεμόνα – αφεντικό, αλλά ειδικά όταν έχει το Ρώσο, όπως συμβαίνει μετά το 1974 και ειδικά μετά το 1991, αποκτηνώνεται τελείως).

Βρώμικος και αφιονιστής του λαού μέχρι το μεδούλι...

Ήταν αυτός ο σωβινισμός, μαζί με την πολιτική μυωπία των οικονομιστών φιλελεύθερων, που οδήγησε στη συντριβή της τελευταίας κυβέρνησης που, αν και αντιλαϊκή, ήταν στην κύρια πλευρά της ευρωπαιόφιλη (κυβέρνηση ΝΔ 1990-1993 με αρχηγό το Μητσοτάκη) και ξανάφερε στην εξουσία «θριαμβευτικά» τον υπονομευτή κάθε εθνικής ανεξαρτησίας και δημοκρατίας σε αυτό τον τόπο Ανδρέα Παπανδρέου, με το ΠΑΣΟΚ του, τον Οχτώβρη του 1993.  

Ένας κρυφοφασίστας με ένα γελοίο φασίστα ανταλλάζουν εικόνες...

Με την αμέριστη βοήθεια φυσικά του ακροδεξιού και κρυφοφασίστα αποστάτη Σαμαρά, του οποίου την αποστασία, σε αντίθεση με την επίσης βρώμικη αποστασία του Μητσοτάκη από την Ένωση Κέντρου το 1965, την έχουν «ξεχάσει» όλοι, αν και η δική του είναι πολύ πιο πρόσφατη (το ‘κανε για τη Μακεδονία και για τον κρατικό χαραχτήρα του ΟΤΕ το «παιδί», μας έσωσε από τους «απάτριδες νεοφιλελεύθερους», γι’ αυτό…)

Από τον πραγματικό Ριζοσπάστη...

Πέρα από τη «μανία» του ΚΜ με τις ημερολογιακές επετείους, ο λόγος που θυμόμαστε σήμερα τη σύλληψη και δίκη των 6 της ΟΑΚΚΕ στα 1992 είναι δεμένος με τη σημερινή ψευτοζαχαριαδική στροφή του ψευτοΚΚΕ. Οι κνίτες, που σκυλιάζουν στο ζήτημα Ζαχαριάδη και παλιού ΚΚΕ ακριβώς γιατί είναι επιχειρηματολογικά αδύναμοι (όπως φάνηκε και στην πρόσφατη συζήτηση κάτω από την προτελευταία -πριν από τούτη δω- δημοσίεψη του ΚΜ), το μεγαλύτερο τους πρόβλημα το αντιμετωπίζουν στο ζήτημα του διεθνισμού του παλιού ΚΚΕ, ειδικά στο μακεδονικό, όπως πολύ σωστά έχει εντοπίσει η ΟΑΚΚΕ. Αυτό, γιατί δε μπορούν να κάνουν μέτωπο συμμαχίας με το σωβινισμό στο στρατό και με τις σωβινιστικές τάσεις μέσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ή να κρατούν ανοιχτούς διαύλους με τη ΣΠΙΘΑ, το ΕΠΑΜ κλπ. αν δεν πουλήσουν και δε θάψουν βαθιά -για να μη φαίνεται- τον αρχειακό διεθνισμό του παλιού ΚΚΕ, ώστε να καθησυχάσουν τα σωβίνια.

Το 1991-1993 οι καθ’ αυτό κνίτες του Περισσού κράτησαν την πιο βρώμικη και επαμφοτερίζουσα στάση: από τη μια έλεγαν ότι «το όνομα δεν είναι το πρόβλημα», καλυπτόμενοι σα μισοδιεθνιστές, από την άλλη αρνιόνταν -και αρνιούνται και σήμερα- την ύπαρξη μακεδόνικου έθνους(!), ενώ εντελώς βρώμικα χρέωναν την αυτονόητη επιμονή του μακεδόνικου λαού στο εθνικό όνομά του σε «σχέδια των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών για το μοίρασμα της περιοχής», σχέδια στα οποία «όλως τυχαίως» δήθεν «αντιστεκόταν» η μόνη ρωσόφιλη δύναμη της παλιάς Γιουγκοσλαβίας, η εθνοεκκαθαριστική Σερβία του σωβινιστή Μιλόσεβιτς, του ρωσόδουλου Ντράσκοβιτς και του ναζιστή ξεκοιλιαστή γυναικόπαιδων Αρκάν.

Αυτοί τολμάνε να μιλάνε στο όνομα του Ζαχαριάδη και του παλιού ΚΚΕ

Και φυσικά, ούτε λόγος για την εθνικά μακεδόνικη μειονότητα στη χώρα μας, για την οποία το ΚΚΕ είχε στηθεί στον τοίχο – αυτά κατά τους κνιτοφασίστες τα λένε «οι Αμερικανοευρωπαίοι και οι κοσμοπολίτες πράχτορές τους». Η γραμμή του ψευτοΚΚΕ στο Μακεδονικό ήταν επί της ουσίας πιο δεξιά από τους Σαμαράδες και τους Παπαθεμελήδες, που εκφράζανε τότε μέσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα τις πιο «σκοπιανοφαγικές» σωβινιστικές τάσεις. Ήταν ουσιαστικά δηλαδή: «Μακεδονία κούρνιασε και συ στο αντιευρωπαϊκό – αντιδυτικό μέτωπο, στο ορθόδοξο τόξο της Ρωσίας, κι ας λέγεσαι όπως θέλεις». Αυτή η γραμμή είναι σήμερα η γραμμή που δουλεύει ανοιχτά ο ΣΥΝ, που τότε το έπαιζε «εθνικιστής μακεδονομάχος».

Έξω από το δικαστήριο, είχαν στηθεί κλάκες ναζιστών και φασιστών τραμπούκων, θρασύδειλων υποκειμένων, που επιτίθονταν σε συμπαραστάτες και αλληλέγγυους, απειλούσαν, ένας μάλιστα άνθρωπος του υπόκοσμου και της νύχτας, επικεφαλής μιας κάποιας «Εθνικής Σταυροφορίας» χαστούκισε το Γραμματέα της Κ.Ε. της ΟΑΚΚΕ την ώρα που εκείνος έκανε δηλώσεις στην τηλεόραση. Αυτά τα καθάρματα, που ανατριχιάζουν και κάθε πόρος του κορμιού τους καταλαμβάνεται από ηδονή κάθε φορά που νομίζουν πως βρήκαν το ξένο αφεντικό που θα τους οδηγήσει  σε «εθνικά μεγαλεία», είτε το λένε Χίτλερ είτε Πούτιν, ανάλογα με την εποχή, είχαν βγάλει και τρικάκια με το σύνθημα «Οι προδότες καρατομούνται».

Ο θεσσαλονικιώτικος Μεσαίωνας, με επικεφαλής τον τότε ΠΑΣΟΚο Παπαθεμελή

«Προδότες» ήταν οι 6 κομμουνιστές (5 εργάτες και μία χαμηλόβαθμη δημόσια υπάλληλος) και η οργάνωσή τους, που ζητούσαν ειρήνη και φιλικές σχέσεις της χώρας και του λαού μας με τα γειτονικά κράτη και λαούς, και «πατριώτες» όλος ο συρφετός του τυχοδιωχτισμού, της εθνοκαπηλείας, της βρωμιάς, της υπανάπτυξης, της αρχαιοπληξίας, του υπερσυντηρητισμού και του μαύρου ανορθολογισμού, της εξάρτησης του τόπου μας από τους ξένους, από την ανεξαρτησία (την ανάπηρη «ρώσικη» καποδιστριακή εξαρτημένη ψευτοανεξαρτησία του 1830) και δώθε. Έτσι είναι σε αυτή τη χώρα, γιατί εδώ οι πατριώτες στήθηκαν στο απόσπασμα από το 1944-1945 και για δέκα χρόνια, ενώ οι ταγματασφαλίτες συνεργάτες των χιτλερικών που σκότωναν Έλληνες, άλλαξαν ρούχα και γίνανε «άξιοι κάθε τιμής εθνικόφρονες», που πολεμούσαν τους «εαμοσλάβους». 

Οι ΟΑΚΚΕίτες καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε 6μιση μήνες φυλακή με αναστολή (μετά από απανωτές αναβολές, αθωώθηκαν στο Εφετείο στα 1998, όταν το κλίμα είχε αλλάξει και η κτηνωδία των ανώμαλων «μεγαλέξαντρων» είχε κατακάτσει).

Η μάχη που έδωσαν οι 6 της ΟΑΚΚΕ με την αφισοκόλληση, τη σύλληψη, αλλά κύρια με την προλεταριακή και περήφανη στάση τους στο δικαστήριο, παρά το ότι δε ζούμε, ούτε ζούσαμε το 1992 σε εποχές εκτελεστικών αποσπασμάτων και αποχαλινωμένης φασιστικής κρατικής βίας πάνω στους επαναστάτες (αυτό το μισοδημοκρατικό κεκτημένο το κέρδισε -το επέβαλε καλύτερα- το αντιφασιστικό Πολυτεχνείο, που είχε για πρωτοπόρους τους μαοϊστές), ήταν συνέχεια και υπεράσπιση της γραμμής και του αγώνα του ΚΚΕ, των διεθνιστών κομμουνιστών αυτής της χώρας, που προτίμησαν το 1949-1950 να πάνε στο απόσπασμα παρά να αποκηρύξουν τη γραμμή της 5^ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ, που μιλούσε για εθνική αποκατάσταση του μακεδόνικου λαού που ζούσε τότε σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά σε ελλαδικό έδαφος.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης στο 2ο Συνέδριο του ΝΟΦ

Σαν ένα μικρό φόρο τιμής σε αυτή τη μάχη των συν. της ΟΑΚΚΕ, δημοσιεύουμε εκείνη την ιστορική αφίσα.

Μαζί, δημοσιεύουμε υλικά από το 2^ο Συνέδριο του ΝΟΦ, του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου των εθνικά Μακεδόνων που πολεμούσαν, μαζί με τους Έλληνες λαϊκοδημοκράτες και αντιφασίστες, μέσα από τις γραμμές του ΔΣΕ κατά του μοναρχοφασισμού και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που έγινε στις 25 και 26 του Μάρτη του 1949 στο χωριό Ψαράδες στις Πρέσπες. Ένα συνέδριο, στο οποίο το ΚΚΕ εκπροσωπήθηκε από τον Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του, το Ν. Ζαχαριάδη.

Πρόκειται για την εισήγηση του Πάβελ Ρακόφσκι, που θέτει στρατηγικά ιδεολογικά ζητήματα, καθώς και τα ζητήματα της σύνδεσης της πάλης του ΔΣΕ και της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης της λεύτερης Ελλάδας με το ζήτημα της εθνικής αποκατάστασης των Μακεδόνων που ζούσαν μέσα στα ελληνικά σύνορα.

Ο μεγάλος Δημητρόφ με το Βρετανό κομμουνιστή ηγέτη Χάρυ Πόλιτ (1935)

Αν οι σοσιαλφασίστες του ψευτοΚΚΕ, που έχουν το θράσος όχι μόνο να ψευτο-«αποκαθιστούν» αυτούς που συνειδητά δολοφόνησαν, αλλά και να λένε (βλ. Μαϊλης) ότι όλη η γραμμή Ζαχαριάδη αλλά και Στάλιν – Δημητρόφ για τη λαϊκή δημοκρατία ήταν «δεξιό λάθος του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος», αλλά και οι δήθεν «φιλοζαχαριαδικοί» αγύρτες Λαφαζάνηδες κνίτες του ΣΥΝ που το 1992 μιλούσαν για «λευκές σελίδες στην ιστορία του ΚΚΕ», θέλουνε και βαστάνε, ας δημοσιέψουνε και κανένα τέτοιο ντοκουμέντο των Μακεδόνων ΔΣΕιτών στις κυριακάτικες ιλουστρασιόν εκδόσεις του σφετερισμένου Ριζοσπάστη και της σφετερισμένης Αυγής. Αλλά μετά…γεια χαρά Κανέλλη, ΣΠΙΘΑ, ΕΠΑΜ, Χρυσή Αυγή, γεια χαρά φαιοκόκκινο μέτωπο με τους στρατιωτικούς και όλη την κλασσική φαιή αντίδραση που πιστεύει στ’ αλήθεια τα παραμύθια ότι είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων και μισεί το παλιό ΚΚΕ και το διεθνισμό του (οι ναζιστές πιστεύουν μάλιστα πως είμαστε όχι μόνο πολιτισμικά, αλλά και φυλετικά απόγονοι του μεγαλέξαντρου!).

Όλος ο καλός ο κόσμος της παλιάς δεξιάς με το Μιλόσεβιτς το 1992... Ο φιλελεύθερος Μητσοτάκης, ο ακροδεξιός ΥΠΕΞ του Σαμαράς και ο χουντοφασίστας Γεωργίου, τότε διπλωμάτης και σήμερα υπαρχηγός του ΛΑΟΣ και Αναπληρωτής ΥΠΕΘΑ. ΨευτοΚΚΕ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ ήταν ακόμη πιο φανατικά φιλοσέρβοι από τους ΝΔίτες

Είναι αλήθεια ότι -σε όλο τον καπιταλιστικό σήμερα κόσμο- είναι σύνηθες φαινόμενο, βασικά είναι ο κανόνας, η αστική αντίδραση να κάνει το ψέμα να περνάει για αλήθεια και τούμπαλιν. Το νεοελληνικό ωστόσο εξαμβλωματικό καθεστώς της εθελοδουλίας, του σωβινισμού πάντα με ξένες πλάτες, της θρασυδειλίας και του ιδεολογικού αφιονιού, που δηλητηριάζει το λαό μας χρόνια και καιρούς, χωρίς να έχει ευτυχώς ακόμη σκοτώσει την ψυχή του, δεν είναι απλή αστική αντίδραση. Είναι συμπυκνωμένος κατάμαυρος μεσαίωνας, κι αυτό θα το καταλάβει όποιος διαβάσει την αφίσα κι έπειτα ξανακοιτάξει ποιες κατηγορίες απέδωσε το δικαστήριο στους συν. της ΟΑΚΚΕ. Η δημοκρατική επανάσταση στη χώρα μας (που θα είναι σοσιαλιστική στο χαραχτήρα και αντιιμπεριαλιστική στη μορφή της) θα έχει ΠΟΛΛΗ δουλειά και πολύ κόπρο να καθαρίσει…

Υ.Γ. Οι 6 ΟΑΚΚΕίτες (με τις τότε επαγγελματικές τους ιδιότητες) που δικαστήκανε στα 1992 ήτανε οι Διονύσης Γουρνάς - μεταλλεργάτης, και Β' Αντιπρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, Θόδωρος Παγωμένος – μεταλλεργάτης και οικοδόμος (συνταξιούχος), Κώστας Κούτελος - εργάτης, Ρούλα Αδαμακοπούλου - γαζώτρια, Στέργιος Γκιουλάκης - φορτοεκφορτωτής, Άννα Στάη – υπάλληλος του ασφαλιστικού ταμείου των οικοδόμων.

Για περισσότερα στοιχεία για τη δίκη, τις απολογίες των συν. της ΟΑΚΚΕ, τα γεγονότα γενικότερα, το ποιοι συμπαραστάθηκαν κλπ. παραθέτουμε τους συνδέσμους σε φύλλα της «Νέας Ανατολής». Δυστυχώς, το φύλλο 155, που λογικά είναι το πρώτο φύλλο μετά τις συλλήψεις, δεν είναι ακόμα διαθέσιμο στο Διαδίκτυο. Όταν και όποτε το «ανεβάσουν» οι συν. της ΟΑΚΚΕ, θα προστεθεί και αυτό σα σύνδεσμος.

http://www.oakke.gr/links_oldna.htm

Φύλλα 156 (απολογίες, καταθέσεις στο δικαστήριο, γεγονότα) και 184 (σκεπτικό καταδίκης).

Το δε υλικό από το 2^ο Συνέδριο του ΝΟΦ των εθνικά Μακεδόνων της Ελλάδας το αναδημοσιεύουμε σε μορφή scribd, όπως το έχει «ανεβάσει» η Βασιλική Μετατρούλου.

Υ.Γ. Από τη φύση αυτού του σημειώματος, δεν πιάσαμε όλες τις πτυχές, π.χ. το γιατί ο επεκτατικός σωβινισμός ξαναμπήκε στο κλουβί του, πώς η γραμμή του ψευτοΚΚΕ έγινε μετά το 1996 πανεθνική, πώς γίνονται οι οβιδιακές μεταμορφώσεις των καθεστωτικών κομμάτων στα λεγόμενα «εθνικά θέματα» από καιρού εις καιρόν κλπ. 


Η ΑΦΙΣΑ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ του Γενάρη του 1992:

ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΟΒΙΝΙΣΜΟ – ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ Η ΣΛΑΒΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Δε φτάνει η πείνα για το λαό και η χρεοκοπία στην οποία έχουν οδηγήσει τη χώρα τα δυο μπλοκ των ληστών, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι υπάρχει απειλή από το μικρότερο, φτωχότερο και λιγότερο οπλισμένο κρατίδιο της Ευρώπης.

Αυτοί που έχουν φερθεί με ψευτιά και θράσος απέναντι στον ελληνικό λαό, είναι εξίσου ψεύτες και θρασείς στις διεθνείς τους σχέσεις. Σκύβουν το κεφάλι στους ισχυρούς και ποδοπατούν τους αδύναμους.

Στην προκειμένη περίπτωση, επιδιώκουν συμμαχία με την επεκτατική Σερβία σε βάρος της σλαβικής Μακεδονίας, κάτω από την επιδοκιμασία της Ρωσίας και την ανοχή των ΗΠΑ.

Όποια ξένη εγκυκλοπαίδεια, όποια σοβαρή ιστοριογραφική μελέτη και οποιαδήποτε διεθνή αναφορά αναζητήσει κανείς δε θα βρει τη γειτονική μας χώρα να ονομάζεται αλλιώς από Μακεδονία ή σλαβική Μακεδονία, ή παλαιότερα Γιουγκοσλαβική Μακεδονία.

Οι κάτοικοι αυτής της μικρής χώρας από αιώνες ονομάζουν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και μιλούν μία γλώσσα ξεχωριστή, που την ονομάζουν Μακεδονική. Ταυτόχρονα η ηγεσία τους αρνείται κάθε σχέση με την αρχαία ελληνική Μακεδονία και το σύνταγμά τους απορρίπτει κάθε εδαφική διεκδίκηση απέναντι στην Ελλάδα.

Η απαίτηση της Ελληνικής άρχουσας τάξης να αλλάξει το όνομα αυτής της χώρας είναι εξωφρενική, φασιστική και φιλοπόλεμη.

Έλληνες πατριώτες και δημοκράτες,

Εμποδίστε μια νέα φωτιά στα Βαλκάνια.

Τσακίστε τους πολεμοκάπηλους των 3 κομμάτων και απομονώστε σοβινιστές και εμπρηστές τύπου Σαμαρά και Παπαθεμελή, ο οποίος απειλεί ανοιχτά με πόλεμο.

Συμπαρασταθείτε στη σλαβική Μακεδονία απέναντι στη Σερβική απειλή.

[Συλλογικό ΝΟΦ & Πάβελ Ράκοφσκι] - Ιδεολογικές βάσεις του ΝΟΦ Εισήγηση στο 2ο Συνέδριο του ΝΟΦ [Σλαβομακεδο...