Πρόκειται για ομιλία η οποία εκφωνήθηκε σε σχολείο της
δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στην καθιερωμένη γιορτή για την 28η
Οκτωβρίου, στα 2009.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τότε (πριν τρία μόλις
χρόνια) κανένας από τους σημερινούς όψιμα «ανησυχούντες» για την εκτίναξη της πολιτικής
απήχησης των ναζιστών της Χρυσής Αυγής δεν έβγαζε άχνα, ούτε γι’ αυτήν ούτε για
το φασιστικό ΛΑΟΣ που τότε μεσουρανούσε κι έστρωνε το έδαφος για τους ναζήδες.
Αλλά και κανένας σοσιαλφασίστας ψευτοαριστερός δε
δεχόταν τότε μύγα στο σπαθί του για τα «ανοιχτά σύνορα», που ήταν γι’ αυτούς η
πεμπτουσία του αντιρατσισμού, κι ας σήμαινε πείνα, πόνο, εξαθλίωση και
μαχαιριές για τους μετανάστες και ταυτόχρονα αποκτήνωση του ντόπιου προλεταριάτου μέσα από
την ανεργία, το σπάσιμο του μεροκάματου και την εθνορατσιστική διάσπαση.