Το ΚΜ δημοσιεύει σήμερα ένα σημαντικό ντοκουμέντο του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος: πρόκειται για το άρθρο της Σύνταξης της «Λαϊκής Ημερησίας» του Πεκίνου «Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΜΑΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΚΟΣΜΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟ ΜΑΡΞΙΣΜΟ – ΛΕΝΙΝΙΣΜΟ», με επεξηγήσεις για το άρθρο από την «Επιθεώρηση» του Πεκίνου. Το ντοκουμέντο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την 1η του Νοέμβρη του 1977 και στα ελληνικά εκδόθηκε ένα μήνα αργότερα, το Δεκέμβρη του 1977, από το ΕΚΚΕ, ενώ σε ανάλογη έκδοση μέσα από τις «Μορφωτικές Εκδόσεις» του προχώρησε το ίδιο διάστημα και το ΜΛΚΚΕ. Η αναδημοσίευση εδώ είναι από την έκδοση του ΕΚΚΕ.
Τα τελευταία χρόνια, η μαοϊκή Θεωρία των Τριών Κόσμων έχει ξανάρθει κάπως στην επικαιρότητα των ιδεολογικών ζυμώσεων, με έναν παράδοξο τρόπο. Στις εχτιμήσεις των κνιτών στο «18ο» (11o) συνέδριο του ψευτοΚΚΕ για το «σοσιαλισμό», χωρίς καμία επεξήγηση, κατακεραυνωνόταν η συγκεκριμένη θεωρία ως «αντιεπιστημονική» στα πλαίσια του «αριστερού οπορτουνιστικού» μαοϊστικού ρεύματος, που στρουγγίζεται από τους κυρίους αυτούς στον «αντικομμουνισμό του χθες και του σήμερα». Οι κνίτες τοποθετούν χρονικά τη γέννηση αυτής της θεωρίας στη δεκαετία του ’60, ενώ αυτή ουσιαστικά είναι γέννημα των αρχών της δεκαετίας του ’70, μετά τη σοσιαλιμπεριαλιστική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία του 1968 και τη ρώσικη επίθεση στην Λαϊκή Κίνα -στον ποταμό Ουσούρι- το 1969. Η διαστρέβλωσή της από τους σοσιαλφασίστες είναι πάντα χοντροκομμένη, ενώ σχεδόν ποτέ δεν υπεισέρχονται στην ουσία της αλλά την αφορίζουν ως «απλοϊκή», «αντιεπιστημονική», «προκάλυμμα του κινέζικου εθνικισμού», «μη λαμβάνουσα υπ’ όψη το κοινωνικό καθεστώς κάθε χώρας» κλπ.
Τρέμουν μήπως η ριζοσπαστική νεολαία και διανόηση, υιοθετώντας την αριστερή κριτική του Μάο και του ΚΚ Κίνας στα 1963-1964 στις δεξιές - φιλελεύθερες - υφεσιακές προς τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό πλευρές της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην ΕΣΣΔ, περάσει και στην μετά το 1968 μαοϊστική κριτική των «σκληρών αριστερών αντιιμπεριαλιστικών» , σοσιαλιμπεριαλιστικών πολιτικών και πρακτικών της περιόδου Μπρέζνιεφ. Γι΄ αυτό, και παρά τη δήθεν «αντιδεξιά» - «αντι20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ» ψευτοσταλινική γραμμή τους, προσπαθούν με κάθε μέσο να αποσιωπούν ότι η πιο βαθιά και αρχειακή κριτική στον αντιλενινισμό και στο δεξιό οπορτουνισμό του 20ού Συνεδρίου έχει γίνει από τους Κινέζους κομμουνιστές στις αρχές της δεκαετίας του '60 κι όχι ψευδεπίγραφα με μισόλογα το ...2009, με ταυτόχρονη πλήρη κάλυψη (από τους ψευτοκομμουνιστές) των φασιστικών εισβολών του Μπρέζνιεφ. Τότε, το '63, οι κύριοι αυτοί λυσσούσαν στην υπεράσπιση του Χρουστσόφ και προτιμούσαν (!) τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές από την «υπερεπαναστατική δογματική» Κίνα!