«Συνεχίστε τον ένδοξο απελευθερωτικό σας πόλεμο» – Η αλληλογραφία Στάλιν – Μάο το Γενάρη του 1949

Βρισκόμαστε στα 1949, ο εμφύλιος πόλεμος στην Κίνα βρίσκεται στον κολοφώνα του, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα την ίδια περίοδο (δυστυχώς δεν είχανε την ίδια κατάληξη). Η κυβέρνηση της λεγόμενης «Εθνικιστικής Κίνας», που ακόμα αναγνωρίζεται -το Γενάρη του 1949- από την πλειοψηφία των κρατών της Γης, και από την ΕΣΣΔ, ως η νόμιμη κυβέρνηση της Κίνας, με έδρα την πόλη Nanjing, έντρομη μπροστά στην επέλαση του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, των στρατιών του Μάο Τσε Τουνγκ και του Τσου Τεχ, με την ορμήνια των Αμερικάνων πατρώνων της, ζητάει απεγνωσμένα ειρηνευτικές συνομιλίες.

Επικεφαλής των αντιδραστικών ο Τσανγκ Κάι Σεκ, κάποτε υπαρχηγός του μεγάλου Κινέζου εθνικοδημοκράτη ηγέτη και φίλου της ΕΣΣΔ Σουν Γιατ Σεν στο Κουομιντάνγκ και επίτιμο μέλος της Γ’ Διεθνούς, και από τα 1925-1927 κιόλας υπεραντιδραστικός και εκφραστής της εξάρτησης της Κίνας από το δυτικό χρηματιστικό μονοπώλιο, σφαγέας και φασίστας. Η πρόταση Αμερικάνων – κουομιντανγκικών για μεσολάβηση των τεσσάρων μεγάλων του αντιφασιστικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΕΒ, ΕΠΑ, Γαλλία), που είχε σα στόχο το κέρδισμα χρόνου για τους αντιδραστικούς και την επανάληψη των εχθροπραξιών ενάντια στο ΚΚ Κίνας αργότερα, με πιο ευνοϊκούς όρους, έθετε το ΚΚ Κίνας, αλλά και το Πανενωσιακό ΚΚ(μπ.) και την κυβέρνηση της ΕΣΣΔ σε σοβαρά διλήμματα.

 

Κι αυτό γιατί, αφ’ ενός ο κινέζικος λαός, που ουσιαστικά βρισκόταν σε πόλεμο, εμφύλιο και εξωτερικό, από τα 1927, 22 ολόκληρα χρόνια, είχε αρχίσει να επιζητάει ειρήνη με κάθε κόστος και ήταν έτοιμος να ακολουθήσει κάθε πολιτική δύναμη που θα εγγυόταν την ειρήνευση, αφ’ ετέρου η ΕΣΣΔ προσπαθούσε, μαζί με το ΚΚ Κίνας, να αποσείσει από πάνω της κάθε υπόνοια ότι βρισκόταν πίσω από το ΛΑΣ και άρα πως η μάχη του ΚΚ Κίνας ήταν μια μάχη για να περάσει η Κίνα στη σοβιετική «σφαίρα επιρροής».

Ο τότε Πρόεδρος των ΕΠΑ Τρούμαν

 

Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό να επέμβει ένοπλα στην Κίνα, όπως επενέβη ένα χρόνο αργότερα στην Κορέα, να σύρει πίσω του την κοινή γνώμη των δυτικοευρωπαϊκών και βορειοαμερικανικών χωρών και τελικά να δώσει κεφάλι στους πιο πολεμόχαρους κύκλους του αμερικάνικου μονοπώλιου, που ήταν ζηλωτές μιας κτηνώδους, πολεμόχαρης αντισοβιετικής πολιτικής.

 

Αυτά τα διλήμματα εξετάζονται σχετικά σύντομα σε απ’ ευθείας τηλεγραφική επικοινωνία των επικεφαλής των δύο κομμάτων, του Πανενωσιακού ΚΚ(μπ.) και του ΚΚ Κίνας, των μεγάλων επαναστατών Ι.Β. Στάλιν και Μάο Τσε Τουνγκ.

 

Τα ενδιαφέροντα στοιχεία εν προκειμένω είναι τα εξής: σε συνδυασμό με την μαρτυρία του Γιουγκοσλάβου ρεβιζιονιστή Μίλοβαν Τζίλας, η οποία δεν αμφισβητείται και την είχε χρησιμοποιήσει σε ομιλίες του και ο επαναστάτης Κανγκ Σενγκ κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, αυτή η αλληλογραφία έρχεται να τελειώσει τη φιλολογία περί της δήθεν «σταλινικής προδοσίας της κινέζικης επανάστασης», που αναμασάνε τροτσκιστές και αριστεριστές (ο Τζίλας έχει γράψει ότι το Φλεβάρη του 1948, όταν βρέθηκε με αντιπροσωπεία του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας στη Μόσχα και είχε συζητήσεις μεταξύ άλλων και με το Στάλιν, ο τελευταίος, αναφερόμενος στην κινέζικη επανάσταση, παραδέχθηκε πως η ΕΣΣΔ έδινε υπερβολικά «μετριοπαθείς» συμβουλές στο ΚΚ Κίνας, που ήταν πιο τολμηρό και επιθετικό απέναντι στο Κουομιντάνγκ, λέγοντας ανοιχτά πως είχε άδικο και οι Κινέζοι είχαν δίκιο που «αψήφησαν» κάποιες σοβιετικές συμβουλές).

 

Αυτοί όλοι σκόπιμα συγχέουνε την στάση της ΕΣΣΔ σαν ΚΡΑΤΟΥΣ της διχτατορίας του προλεταριάτου, που έπαιρνε αναγκαστικά μέρος στη διεθνή πολιτική κι έπρεπε και εκεί να διαμορφώνει τα δημοκρατικά της μέτωπα κατά του κάθε φορά κύριου εχθρού, με τη στάση του ΠΚΚ(μπ.) –αποφεύγουμε τον όρο ΚΚΣΕ, γιατί είναι ταυτισμένος κυρίως με την μετα-20^ο-συνεδριακή περίοδο- στα αρχειακά ζητήματα της επανάστασης. Ο Στάλιν και οι μπολσεβίκοι της ΕΣΣΔ ήταν ολόπλευρα στο πλευρό του ΚΚ Κίνας και του κινέζικου λαού στην επαναστατική τους πάλη, ενώ ο ίδιος ο Στάλιν έχει αναγνωρίσει από το 1948 κιόλας, όπως είπαμε και παραπάνω, το λάθος που έκανε το 1945, όταν υποτίμησε τις δυνάμεις του ΛΑΣ και την αντιδραστικότητα του Κουομιντάνγκ και συνιστούσε να βρεθεί ένα modus vivendi μεταξύ Κουομιντάνγκ και ΚΚ Κίνας.

 

Από το διάλογο των δύο μεγάλων κλασσικών του μαρξισμού και στα 1949 επικεφαλής των λαών της Σοβιετικής Ένωσης και της Κίνας, βγαίνουνε και άλλα συμπεράσματα. Ο Μάο, με το πνεύμα του εφορμούντα προς την λαϊκοδημοκρατική εξουσία, που είναι πια το Γενάρη του 1949 πολύ κοντά, εμφανίζεται λιγότερο συμβιβαστικός και προκρίνει μια πολιτική ανοιχτής και χωρίς όρους εκμηδένισης του Κουομιντάνγκ. Παράλληλα όμως, σα βαθύς και μεγάλος επαναστάτης, τονίζει πως αν οι διαθέσεις του κινέζικου λαού τείνουν προς την άμεση ειρήνευση, θα κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με το Κουομιντάνγκ.

Ο Στάλιν, με τη νηφαλιότητα της στεριωμένης προλεταριακής εξουσίας, αλλά και την εμπειρία του τι σημαίνει διεθνής πολιτική σε επίπεδου ΚΡΑΤΟΥΣ και διεθνής αντίκτυπος των ζητημάτων –πράγματα στα οποία εξ αντικειμένου δεν είχε εντρυφήσει ακόμα ο Μάο- προτείνει μια πολιτική γραμμή φαινομενικά πιο «αμυντική», που όμως θα επέτρεπε στο ΚΚ Κίνας να φανεί στις μάζες του κινέζικου λαού και διεθνώς σαν ο σημαιοφόρος της ειρήνης, χωρίς να σταματήσει την πορεία του προς τη λαϊκοδημοκρατική εξουσία και την εκμηδένιση της φασιστικής αντίδρασης.

 

Ουσιαστικά, έχουμε εδώ μια συνέχεια της συντροφικής διελκυστίνδας που είχε ανοίξει από τους Δημητρόφ και Μάο στη δεκαετία του ’30, όταν ο μεν Δημητρόφ διόρθωνε κάποιες  τάσεις της ηγεσίας του ΚΚ Κίνας, που ενίοτε -απαυδησμένη από τις προκλήσεις του Τσανγκ Κάι Σεκ- έσπαγε σε επιμέρους πλευρές την ενότητα με τους αντιγιαπωνέζους εθνικιστές του Κουομιντάνγκ, ο δε Μάο επισήμαινε στο Δημητρόφ την ανάγκη της αυτοτέλειας του ΚΚ μέσα στο αντιφασιστικό μέτωπο, μέσα από μια μη υποχωρητική πολιτική απέναντι στους κουομιντανγκικούς, που ουσιαστικά θα βοηθούσε τη συμμαχία κάνοντας το ΚΚ πιο σεβαστό και ικανό να επιβάλλει την κοινή αντιγιαπωνέζικη δράση, πράγμα που επίσης ίσχυε.

 

Έχουμε μπροστά μας τη διαλεκτική του προτσές που κινεί την επαναστατική σκέψη και δράση, δηλαδή την πλευρά του επαναστάτη που θέλει με πάθος το προχώρημα και τη ρήξη με το παλιό και σάπιο και καμιά φορά τρέχει με λίγο ταχύτερο ρυθμό απ’ όσο επιβάλλουν τα πράγματα, και εκείνη που θέλει πριν το άλμα να έχει εξασφαλιστεί όσο το δυνατότερο πλατύτερη συμμαχία με τις ενδιάμεσες δυνάμεις. Η τελική λύση που δίνεται, δηλαδή οι 8 όροι του ΚΚ Κίνας, είναι πιο «προωθημένοι – αριστεροί» από εκείνους που προτείνει ο Στάλιν, δηλαδή κάνουν σχεδόν σίγουρη την απόρριψή τους από το Κουομιντάνγκ, ωστόσο ο Μάο δέχεται τελικά να προτείνει κι αυτός πρόγραμμα ειρήνευσης, κάτι που πριν την παρέμβαση του Στάλιν αρνιόταν.

 

Πρόκειται για ντοκουμέντα που δεν ήταν για δημόσια χρήση, και βγήκανε στο φως από έρευνες στα ρώσικα αρχεία, μετά το 1991. Ένα τελευταίο σχόλιο: πέρα από το γεγονός ότι οι δύο ηγέτες συμφωνούν ότι οι προτάσεις «ειρήνευσης» του ΚΚ Κίνας θα γίνονταν καθαρά για λόγους σκοπιμότητας, δεδομένης της τραγικής θέσης του Κουομιντάνγκ και της ανάγκης να συντριβεί η αμερικανόδουλη φασιστική του κλίκα, για να προχωρήσει ο κινέζικος λαός στο δρόμο της δημοκρατίας, της ειρήνης, της ευημερίας και του σοσιαλισμού, φαίνεται καθαρά ότι τις καρδιές των ηγετών του τριτοδιεθνιστικού κομμουνιστικού κινήματος, και μάλιστα των δύο κορυφαίων μετά το Λένιν, τις φλόγιζε αποκλειστικά η νίκη της επανάστασης κατά του ιμπεριαλισμού και όχι άλλα, δήθεν μεγαλοκρατικά ή ιδιοτελή συμφέροντα.

 

Στο κάτω κάτω, κι αυτή η «τακτική» χρήση του συνθήματος της ειρήνευσης, ερχόταν μετά από άπειρες ειλικρινείς προσπάθειες του ΚΚ Κίνας να γίνει πραγματική ειρήνευση στην Κίνα, που πάντα την πυροδοτούσαν και τη διέλυαν οι υπεραντιδραστικοί σκληροκέφαλοι του Κουομιντάνγκ. Χώρια που, όπως εκτιμούν οι δύο ηγέτες, οι προτάσεις «ειρήνευσης» αποτελούσαν, σε τελευταία ανάλυση, ελιγμό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού,.

 

Φαίνεται επίσης και κάτι άλλο, που όποιος ψαχουλεύει λιγάκι την ιστορία και τα ντοκουμέντα που κατακλύζουνε πια το Διαδίκτυο και τους τόμους των διάφορων εκδόσεων, το βλέπει ανάγλυφα: είναι ο δημοκρατισμός και η λεπτότητα του Στάλιν στις επαφές του με τους ηγέτες των ξένων ΚΚ, αλλά και των ξένων χωρών.

 

Από όλα τα στοιχεία π.χ. για τις επαφές του με τους ηγέτες της Δημοκρατικής Ισπανίας κατά τη διάρκεια του εμφύλιου ’36-’39, με τον Τσεχοσλοβάκο Πρόεδρο Μπένες πριν τη χιτλερική επίθεση στη χώρα αυτή, με τους ηγέτες των χωρών του αντιφασιστικού συνασπισμού, από παντού προκύπτει πως ο μεγάλος αυτός επαναστάτης ηγέτης δεν αποζητούσε στις συνεργασίες και στις επαφές του να έχει τσιράκια ή υποταχτικούς, ή να εξαρτά ανθρώπους και χώρες, αλλά αντίθετα πρόσεχε πάντα να μη θίξει την ανεξαρτησία του πνεύματος του ξένου συνομιλητή του και να επισημάνει ότι οι συμβουλές και παραινέσεις του είχαν καθαρά παραινετικό και όχι υποχρεωτικό χαραχτήρα.

 

Πόσο μεγάλη διαφορά της συμπεριφοράς του «ατσάλινου» γερόλυκου της επανάστασης από τον τρόπο που αντιμετώπιζαν τους ξένους ηγέτες οι νάνοι σοσιαλφασίστες και μεγαλορώσοι σοσιαλιμπεριαλιστές Χρουστσόφ, Μπρέζνιεφ, Σουσλόφ κι όλη η συμμορία - σκυλολόι που τους ακολούθαγε…

 

Όποιος έχει το πολιτικό θάρρος να δει την αλήθεια κατάματα, από τούτο μονάχα, μπορεί να καταλάβει τα πάντα.

 

Η μετάφραση από τα αγγλικά έγινε από το «ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΕΤΕΡΙΖΙ». Οι υπογραμμίσεις και οι τονισμοί ανήκουν επίσης στο ΚΜ.

 

Εισαγωγή

Ο Μάο με τον Τσανγκ Κάι Σεκ, αρχές δεκαετίας του '40, την εποχή του
κοινού αντιγιαπωνέζικου αγώνα

Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας το Σεπτέμβρη του 1945, μια χαραμάδα για την ειρηνική ενοποίηση της Κίνας άνοιξε. Στις 10 του Οχτώβρη του 1945, στο πλαίσιο συνομιλιών που λάβανε χώρα στην Chongqing, μια σειρά συμφωνιών ανάμεσα στους εκπροσώπους του Κουομιντάνγκ και εκείνους του ΚΚ Κίνας είχε επιτευχθεί. Μεταξύ αυτών, συμφωνίες για την κατάπαυση του πυρός ανάμεσα στις ένοπλες δυνάμεις του Κουομιντάνγκ και σε εκείνες του ΚΚ Κίνας, νομιμοποίηση των δραστηριοτήτων του ΚΚ Κίνας, αναγνώριση των ενόπλων του δυνάμεων (σ. ΚΜ: δηλαδή του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού) σαν συστατικού τμήματος των κινέζικων ενόπλων δυνάμεων. Συγκλήθηκε επίσης και ένα Πολιτικό Συμβουλευτικό Συμβούλιο (Βουλή), που αποτελούνταν από εκπροσώπους όλων των κομμάτων. Αλλά οι αποφάσεις του Πολιτικού Συμβουλευτικού Συμβουλίου, στην πρώτη συνεδρίαση του οποίου ο Τσανγκ Κάι Σεκ είχε υποσχεθεί το τέλος της μονοκομματικής μονοκρατορίας του Κουομιντάνγκ,  ότι θα έβαζε τέλος στις διώξεις των δημοκρατικών στοιχείων και θα συγκαλούσε μια πραγματικά αντιπροσωπευτική Εθνοσυνέλευση, δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ.

Οι άντρες του Κουομιντάνγκ με αμερικάνικα άρματα μάχης

Το καλοκαίρι του 1946, το Κουομιντάνγκ, με την υποστήριξη των Ενωμένων Πολιτειών, που αποβίβασαν στρατό στην Κίνα και του παρείχαν τεράστιες ποσότητες όπλων, αεροπορική ενίσχυση, ναυτικές βάσεις και μια τεράστια ποσότητα τροφίμων και άλλα οικονομικά μέσα, ξεκίνησε εκ νέου τον εμφύλιο πόλεμο ενάντια στο ΚΚ Κίνας. Οι μαχητές του ΚΚ Κίνας έπρεπε να εγκαταλείψουν τα βορειοδυτικά και βόρεια εδάφη, που βρίσκονταν υπό τον έλεγχό τους .

Παρ’ όλα αυτά, η όλο και ογκούμενη δυσαρέσκεια για την καταπίεση που ασκούσε το Κουομιντάνγκ εις βάρος του κινέζικου λαού, η παρουσία Αμερικάνων στρατιωτών στην Κίνα, η γρήγορη χειροτέρευση της οικονομικής κατάστασης, η τυραννία της μιλιταριστικής κλίκας του Κουομιντάνγκ, και μαζί με όλα τα παραπάνω η επιτυχημένη αμυντική τακτική και ο ανταρτοπόλεμος από την πλευρά του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας έφερε τα πράγματα σε ένα σημείο όπου το  Κουομιντάνγκ, έχοντας εξαπολύσει ένα στρατό 3 εκατομμυρίων στρατιωτών κατά του ΛΑΣ, είχε χάσει πάνω από το 1/3 των στρατιωτών του.

Μάχη του ΛάοΣεν

Μεταξύ του καλοκαιριού και του φθινόπωρου του 1948, οι μαχητές του ΛΑΣ επέφεραν μια σειρά συντριπτικών ηττών του στρατού της κυβέρνησης της Nanjing (σ. ΚΜ: το αντίστοιχο των δικών μας μοναρχοφασιστικών κυβερνήσεων που βρέθηκαν απέναντι στο ΔΣΕ στα 1946-1949). Από το Σεπτέμβρη ως το Νοέμβρη του 1948, μία από τις τρεις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του ΛΑΣ τέθηκε σε εφαρμογή ενάντια στις δυνάμεις του Τσάνγκ Κάι Σεκ – η μάχη του ΛαοΣέν, κατά τη διάρκεια της οποίας απελευθερώθηκε όλο το έδαφος της Βορειο-Ανατολικής Κίνας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μεγάλοι αριθμοί στρατιωτών, αξιωματικών, ακόμα και στρατηγών της εθνικιστικής κυβέρνησης πέρασαν εθελοντικά στην πλευρά του ΛΑΣ. Η Επιχείρηση του Χουάι Χε ξεκίνησε το Νοέμβρη και στη διάρκειά της το Κουομιντάνγκ έχασε πάνω από 555 χιλιάδες στρατιώτες, ενώ το Δεκέμβρη, στην τρίτη μεγάλη επιχείρηση -εκείνη της Bingqing- απελευθερώθηκε όλη η Βόρεια Κίνα.

Αντιμέτωπος με τις πανωλεθρίες αυτές στο στρατιωτικό επίπεδο, και με το φόβο μιας επίθεσης στη Nanjing ή και στη Σαγκάη, αφού ο ΛΑΣ βρισκόταν ήδη στη βόρεια όχθη του ποταμού Changjiang (Yangtse), ο Τσανγκ Κάι Σεκ στον Πρωτοχρονιάτικο Λόγο του, της 1^ης του Γενάρη 1949,  πρότεινε στο Γενικό Επιτελείο του ΛΑΣ να κλείσουν ανακωχή, με σκοπό να πάρει μια «ανάσα» και να ενισχύσει την άμυνά του.

Εκείνη την περίοδο, το Κουομιντάνγκ προσπάθησε να «διεθνοποιήσει» την «ειρηνευτική» του επίθεση. Το Υπουργείο Εξωτερικών της κυβέρνησης του Nanjing απηύθυνε έκκληση στις κυβερνήσεις των ΕΠΑ, Αγγλίας, Γαλλίας και ΕΣΣΔ, θέτοντας επί τάπητος πρόταση να μεσολαβήσουν για μια συμφωνία ειρήνευσης μεταξύ του Κουομιντάνγκ και του ΚΚ Κίνας.

Η διεθνής κατάσταση στα 1948 χαραχτηριζόταν από μεγάλη ένταση. Στο ζήτημα του Βερολίνου, οι σχέσεις ΕΣΣΔ – ΕΠΑ χειροτέρεψαν ραγδαία, με τις ΕΠΑ να λαμβάνουν την υποστήριξη Αγγλίας και Γαλλίας («Κρίση του Βερολίνου»).

Από τα τέλη του 1945, σε κύκλους των ΕΠΑ κυκλοφορούσε σειρά σχεδίων που αφορούσαν επίθεση στην ΕΣΣΔ με τη χρήση ατομικών βομβών, που τότε τις κατείχαν αποκλειστικά οι ΕΠΑ. Σύμφωνα με ένα από αυτά τα σχέδια με το κωδικό όνομα «Drop Shot» οι ΕΠΑ υπολόγιζαν να χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις του Κουομιντάνγκ και άλλων αντιδραστικών καθεστώτα της Άπω Ανατολής, ενισχύοντας τες και δίνοντάς τους αεροπορική και ναυτική κάλυψη από τις βάσεις τους στην Ιαπωνία και σε άλλες περιοχές έξω από την ηπειρωτική Κίνα.

Σ΄ αυτή την περίπλοκη διεθνή κατάσταση, γεμάτη ανησυχία για μια ενδεχόμενη αμερικάνικη ανάμειξη στον κινέζικο εμφύλιο πόλεμο, η σοβιετική κυβέρνηση αποφάσισε να συζητήσει με το Μάο Τσε Τουνγκ  τη θέση, που σύμφωνα με την ίδια, έπρεπε να λάβει το ΚΚ Κίνας απέναντι στην πρόταση της κυβέρνησης του Nanjing για την ειρήνευση ανάμεσα στις δυνάμεις του Κουομιντάνγκ και εκείνες του ΚΚ Κίνας. Τα δημοσιευμένα ντοκουμέντα από τα Αρχεία του Πρόεδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας ανατρέπουν ξεκάθαρα τις φανταστικές αφηγήσεις για τη δήθεν  «αδιαφορία και σκεπτικισμό της σοβιετικής ηγεσίας απέναντι στο ΚΚ Κίνας»*, όπως και τη «θεωρία» ότι η ΕΣΣΔ ήταν  ενάντια στο πέρασμα του ΛΑΣ από τον ποταμό Chiangjiang και άρα, ενάντια στην απελευθέρωση ολόκληρης της Κίνας από τη διχτατορία του Κουομιντάνγκ.

*ΚΜ: Η αλήθεια είναι πως τέτοιος αντιμαοϊκός σκεπτικισμός καλλιεργούνταν στις τάξεις του ΠΚΚ(μπ.) από τα τέλη της δεκαετίας του '40, από τη συμμορία του Σουσλόφ. Ο Γιάννης Χοτζέας αναφέρει (βλ. Για το Κομμουνιστικό Κίνημα της Ελλάδας - Συλλογή, Εκδόσεις Α/Συνέχεια, 2004) μαρτυρίες Ελλήνων πολιτικών προσφύγων ότι τα ίδια στελέχη που άρχιζαν να συνωμοτούν κατά του Νίκου Ζαχαριάδη από το 1950 με σοβιετικές πλάτες, έριχναν και επιμελημένα ανέμελα καρφιά κατά του Μάο, για τον οποίο αναρωτιόνταν φωναχτά, εδώ και κει, μήπως εξελιχθεί σε έναν νέο Τίτο. Αυτά είχαν φτάσει στα αυτιά του Μάο, δείγμα ότι διακινούνταν από τους σοσιαλφασίστες διεθνώς. Η διεθνιστική - αντιιμπεριαλιστική βοήθεια της Λαϊκής Κίνας στη δοκιμαζόμενη από την αμερικάνικη ιμπεριαλιστική επέμβαση Κορέα, ξέσκισε τα τότε σχέδια του Σουσλόφ να σπείρει τη διάσπαση ανάμεσα στο Στάλιν και στο Μάο.

(Ακολουθούν τα τηλεγραφήματα – Φιλλίποφ είναι το ψευδώνυμο του Ι.Β. Στάλιν για τις ανάγκες της προστασίας του απόρρητου της επικοινωνίας)

Νο1

Ι.Β. Στάλιν προς Μάο Τσε Τουνγκ  - 10 του Γενάρη 1949

Σύντροφε Μάο Τσε Τουνγκ,

Στις 9 του Γενάρη λάβαμε ειδοποίηση από την κυβέρνηση του Nanjing, με πρόταση προς τη σοβιετική κυβέρνηση να αναλάβει τη μεσολάβηση ανάμεσα στην κυβέρνηση του Nanjing και στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, πάνω στο ζήτημα της κατάπαυσης των εχθροπραξιών και το κλείσιμο ειρήνης. Αντίστοιχη πρόταση απευθύνθηκε, ταυτόχρονα, και στις κυβερνήσεις των ΕΠΑ, του Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας. Η κυβέρνηση του Nanjing δεν έχει λάβει προς το παρόν απάντηση από καμία από τις παραπάνω κυβερνήσεις.

Η σοβιετική κυβέρνηση επίσης δεν έχει αποστείλει απάντηση. Όλα τα στοιχεία κάνουν φανερό ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης του Κουομιντάνγκ είναι υπαγορευμένες από τους Αμερικάνους. Στόχος αυτών των προτάσεων  είναι να εμφανίσουν την κυβέρνηση του Κουομιντάνγκ σαν τον υποστηρικτή της λήξης του πολέμου και του στερεώματος της ειρήνης και να κολλήσουν στο ΚΚ Κίνας τη «ρετσινιά» του υποστηριχτή της συνέχισης του πολέμου, αν εκείνο αρνηθεί σθεναρά να προσέλθει σε συνομιλίες με τους κουομιντανγκικούς.

Σκεφτόμαστε να απαντήσουμε στην κυβέρνηση των κουομιντανγκικών με τον εξής τρόπο:

Η σοβιετική κυβέρνηση πάντα στάθηκε και στέκεται θερμός υπερασπιστής της ειρήνευσης στην Κίνα. Αλλά πριν η σοβιετική κυβέρνηση δώσει τη συγκατάθεσή της και αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο, θα ήθελε να γνωρίζει αν και η άλλη πλευρά -το ΚΚ Κίνας- έχει συμφωνήσει σε μια τέτοια μεσολάβηση της ΕΣΣΔ.

Σε σχέση με αυτό, η ΕΣΣΔ θα επιθυμούσε η άλλη πλευρά -το ΚΚ Κίνας- να ενημερωθεί γι’ αυτή την ειρηνευτική κίνηση της κινέζικης κυβέρνησης και να ζητηθεί η συγκατάθεσή της για τη σοβιετική μεσολάβηση.

Έτσι σκεφτόμαστε να απαντήσουμε και σας ζητούμε να μας ενημερώσετε αν συμφωνείτε προς τούτο. Αν διαφωνείτε, προτείνετέ μας μια πιο αρμόζουσα απάντηση. Με την ίδια λογική, εμείς νομίζουμε πως η απάντησή σας, αν ρωτηθείτε, πρέπει με μεγάλη μαστοριά να είναι στην εξής λογική:

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας ήταν πάντα υπέρ της ειρήνης στην Κίνα, μιας και τον εμφύλιο πόλεμο  δεν τον ξεκίνησε το ίδιο, αλλά η κυβέρνηση του Nanjing, που πρέπει και να θεωρείτε υπεύθυνη για όλες τις συνέπειες αυτού του πολέμου. Το ΚΚ Κίνας είναι παρ’ όλ’ αυτά έτοιμο για συνομιλίες με το Κουομιντάνγκ, χωρίς όμως τη συμμετοχή αυτών των εγκληματιών πολέμου που ξεκίνησαν την εμφύλια διαμάχη στην Κίνα. Το ΚΚ Κίνας υποστηρίζει τις άμεσες διαπραγματεύσεις με το Κουομιντάνγκ χωρίς κανένα ξένο μεσολαβητή. Ειδικότερα, το ΚΚ Κίνας θεωρεί τη μεσολάβηση ξένων δυνάμεων, που συμμετέχουν με το ναυτικό και την αεροπορία τους στον εμφύλιο πόλεμο ενάντια στον κινέζικο Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό αδύνατη, μιας και αυτές οι δυνάμεις δε μπορούν να θεωρηθούν ουδέτερες και αντικειμενικές απέναντι στην υπόθεση του σταματήματος του εμφύλιου πόλεμου στην Κίνα.

Αν διαφωνείτε, πείτε μας τη γνώμη σας.

Σε ό,τι αφορά την επίσκεψή σας στη Μόσχα, θεωρούμε πως, λαμβάνοντας υπ’ όψη τις συνθήκες που αναφέρθηκαν παραπάνω,  θα ήταν καλύτερο, δυστυχώς, να αναβάλατε για άλλη μια φορά την αναχώρησή σας, δεδομένου ότι η επίσκεψή σας στη Μόσχα θα χρησιμοποιηθεί από τον εχθρό για τη δυσφήμηση  του ΚΚ Κίνας σα δύναμης που βασίζεται και εξαρτάται από τη Μόσχα. Αυτό φυσικά θα έκανε κακό τόσο στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, όσο και στην ΕΣΣΔ.

Αναμένοντας την απάντησή σας,


Φιλλίποφ

Νο2

Συνέχεια και τέλος του προηγούμενου τηλεγραφήματος του Ι.Β. Στάλιν στο Μάο Τσε Τουνγκ – 11 του Γενάρη

Ο Στάλιν - Σκίτσο του Πικάσσο (1953)

Όπως είναι φανερό από όσα ειπώθηκαν παραπάνω, το προσχέδιο που σας προτείναμε σαν απάντηση προς το Κουομιντάνγκ έχει σα στόχο στην πραγματικότητα να αποτύχουν οι συνομιλίες ειρήνης. Είναι πεντακάθαρο πως το Κουομιντάνγκ ποτέ δε θα καθόταν στο τραπέζι των συνομιλιών χωρίς τη μεσολάβηση ξένων δυνάμεων, ιδιαίτερα χωρίς τη μεσολάβηση των ΕΠΑ. Επιπλέον, είναι επίσης βέβαιο πως το Κουομιντάνγκ σε καμία περίπτωση δε θα δεχθεί να κατέβει σε συνομιλίες χωρίς τη συμμετοχή του Τσανγκ Κάι Σεκ και των άλλων εγκληματιών πολέμου.

Υπολογίζουμε, λοιπόν, πως το Κουομιντάνγκ θα απορρίψει τις συνομιλίες ειρήνης κάτω από τους όρους που θα θέσει το ΚΚ Κίνας. Σαν αποτέλεσμα, θα αποδειχθεί ότι το ΚΚ Κίνας είναι έτοιμο για ειρηνευτικές συνομιλίες, με τρόπο που δε θα εμφανίζεται το ίδιο ως υπεύθυνο για τη συνέχιση του εμφύλιου πόλεμου. Σε αυτή την περίπτωση, θα είναι το Κουομιντάνγκ που θα φανεί στα μάτια των περισσότερων σαν ο ένοχος για τη μη πραγματοποίηση των ειρηνευτικών συνομιλιών. Έτσι, η δήθεν «ειρηνιστική» μανούβρα των κουομιντανγκικών και των ΕΠΑ θα αποτύχει και εσείς θα μπορείτε να συνεχίσετε τον ένδοξο απελευθερωτικό σας πόλεμο.

Αναμένοντας την απάντησή σας,

Φιλλίποφ

Νο 3

Τηλεγράφημα του Μάο Τσε Τουνγκ στον Ι.Β. Στάλιν – 13 του Γενάρη 1949

Ο Μάο με τον πρωτότοκο γιο του Anying - Αρχές 1949

Σύντροφε Φιλλίποφ,

Έλαβα το τηλεγράφημά σας της 10^ης του Γενάρη.

1. Θεωρούμε πως σε σχέση με την ειδοποίηση από την κυβέρνηση του Nanjing με την πρόταση στην ΕΣΣΔ να αναλάβει τη μεσολάβηση για να τελειώσει ο εμφύλιος πόλεμος στην Κίνα, η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ θα πρέπει να απαντήσει περίπου με τον εξής τρόπο:

Η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ πάντα ευχόταν και συνεχίζει να εύχεται να δει μία ειρηνική, δημοκρατική και ενωμένη Κίνα. Ωστόσο, με ποιο τρόπο θα επιτευχθεί η ειρήνη, η δημοκρατία και η ενότητα της Κίνας είναι ένα θέμα που αφορά αποκλειστικά το λαό της Κίνας. Η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ, μιας ένωσης που ιδρύθηκε ακριβώς βασισμένη πάνω στην αρχή της μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών, θεωρεί τη συμμετοχή της στη μεσολάβηση μεταξύ των δύο πλευρών του εμφύλιου πόλεμου στην Κίνα ως απαράδεχτη.

2. Υποθέτουμε ότι οι ΕΠΑ, η Αγγλία και η Γαλλία, κυρίως οι ΕΠΑ ενδιαφέρονται σφόδρα να συμμετάσχουν στη διαμεσολάβηση για τη λήξη του εμφύλιου πόλεμου στην Κίνα, και μέσω αυτού στην επίτευξη του στόχου της αναστήλωσης της εξουσίας του Κουομιντάνγκ. Ωστόσο, και με δεδομένο ότι οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών, κυρίως των ΕΠΑ, έχουν χάσει κάθε κύρος στις τάξεις του κινέζικου λαού και σε συνδυασμό με τις νίκες του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΛΑΣ) σε όλη τη χώρα, η αποσάθρωση της εξουσίας του Κουομιντάνγκ  είναι ήδη ένα πασιφανές γεγονός, το αν οι κυβερνήσεις  αυτές θέλουν να συνεχίσουν να στηρίζουν την κυβέρνηση της Nanjing   και άρα να συνεχίσουν τις επιθέσεις τους ενάντια στον ΛΑΣ, δεν είναι πια σίγουρο.

Μόνο η ΕΣΣΔ διατηρεί μεγάλο κύρος μέσα στις τάξεις του κινέζικου λαού, και άρα εάν σε ό,τι αφορά την πρόταση της κυβέρνησης του Nanjing, η ΕΣΣΔ απαντήσει στη γραμμή που μας εκθέσατε στο τηλεγράφημά σας της 10^ης του Γενάρη, τότε ΕΠΑ, Αγγλία και Γαλλία θα συναγάγουν ότι η συμμετοχή τους είναι απαραίτητη, κι έτσι το Κουομιντάνγκ θα βρεθεί στην ισχυρή θέση, αν αρνηθούμε, να μας παρουσιάσει σαν πολεμοκάπηλους.

Έτσι, οι πλατιές μάζες του λαού που είναι αρνητικά διακείμενες προς το Κουομιντάνγκ και έχουν ελπίδες για μια γρήγορη νίκη του ΛΑΣ θα απογοητευτούν.

Γι’ αυτό, αν η ΕΣΣΔ, έχοντας βέβαια υπ’ όψη της τις διεθνείς σχέσεις σαν παγκόσμιο όλο, θελήσει στην απάντησή της να υιοθετήσει τη θέση που προτείνουμε εμείς εδώ, τότε θα ήμαστε ευγνώμονες να υποστήριζε επιπλέον τις προτάσεις μας. Αν μπορέσετε να κάνετε ένα τέτοιο βήμα, θα μας παράσχετε πολύ μεγάλη βοήθεια.

3. Το αν είναι δυνατό να επιτρέψουμε σε μέλη της κυβέρνησης της Nanjing, ακόμα και στους εγκληματίες πολέμου, να μπουν σε διαβουλεύσεις μαζί μας για ανακωχή – ειρήνη, αυτό είναι κάτι που πρέπει να το σκεφτούμε καλά. Προς το παρόν, τείνουμε να πάρουμε την εξής θέση: η παράδοση χωρίς όρους της κυβέρνησης του Nanjing είναι απαραίτητη, ώστε ο λαός της Κίνας να καταχτήσει την ειρήνη το συντομότερο δυνατό.

Ήταν η κυβέρνηση του Nanjing που ξεκίνησε τον πόλεμο και διέπραξε γι’ αυτό ένα πολύ μεγάλο έγκλημα. Ήδη ο λαός της χώρας δεν την εμπιστεύεται καθόλου.

21/5/1949: Ο ΛΑΣ παρελαύνει κοντά στη Σαγκάη

Για τη γρηγορότερη δυνατή λήξη του πολέμου και το στέριωμα της ειρήνης, η κυβέρνηση του Nanjing πρέπει να παραδώσει την εξουσία στο λαό. Δεν υπάρχει καμία βάση για να συνεχίσει αυτή να παραμένει στην εξουσία.

Θεωρούμε πως αν σε αυτό το χρονικό σημείο αρχίσουμε συνομιλίες με άτομα του τύπου Jian Jijun, Shao Litsi και σία για τη δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης, αυτό θα ήταν ό,τι ακριβώς θα ήθελε τούτη την ώρα η κυβέρνηση των ΕΠΑ.

Αυτό όμως θα είχε και μια άλλη σοβαρή επίπτωση: ο λαός της Κίνας, τα δημοκρατικά κόμματα και οι λαϊκές οργανώσεις, τμήματα του ΛΑΣ αλλά και η βάση και η στελέχωση του ΚΚ Κίνας θα οδηγούνταν σε μεγάλη αναταραχή,  κι αυτό θα έβλαπτε πάρα πολύ τις θέσεις που έχουμε καταχτήσει, στη βάση του ό,τι το δίκαιο του σκοπού βρίσκεται στη δική μας πλευρά κι όχι στον εχθρό.

Από τον Ιούλη του 1947 κιόλας, δίνουμε πάρα πολύ μεγάλη προσοχή  στο παραπλανητικό των συνομιλιών που όλη την ώρα επικαλούνται η κυβέρνηση των ΕΠΑ και το Κουομιντάνγκ για να αποτρέψουν το αναπόφευκτο, δηλαδή την ήττα του τελευταίου,  αλλά και στο πόσο αυτή η απάτη «πιάνει» στο λαό της Κίνας.

Είμαστε βαθιά προβληματισμένοι γιατί θεωρούμε πως αυτή η απάτη περί «συνομιλιών» μπορεί να επιδράσει βαθιά στο λαό μας, και να μας αναγκάσει να κάνουμε πολιτική τούμπα, δηλαδή να μην αρνηθούμε να κάτσουμε στο τραπέζι με το Κουομιντάνγκ. Θα καθυστερήσουμε, όπως και να έχει, τη δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας. Ο βασικός λόγος γι’ αυτό είναι να αφήσουμε τους Αμερικάνους και τους κουομιντανγκικούς να αποκαλύψουν τα ατού τους, ενώ εμείς θα αποκαλύψουμε τα δικά μας τελευταία στιγμή.

Πρόσφατα, δημοσιέψαμε μια λίστα με 45 εγκληματίες πολέμου. Αυτό έγινε ανεπίσημα (με δήλωση μιας αρμόδιας αρχής). Ο ΛΑΣ δεν έχει ακόμη εκδώσει κάποια διαταγή για τη σύλληψή τους.

Την 1^η του Γενάρη, ο Τσανγκ Κάι Σεκ έβαλε σε εφαρμογή την ειρηνευτική πρόταση. Απαντήσαμε ανεπίσημα (άρθρο ενός δημοσιογράφου).

Σε τελική ανάλυση, αφήσαμε έναν αριθμό ζητημάτων και λεπτομερειών γι’ αργότερα, για να δούμε πώς θα αντιδράσει ο κινέζικος λαός αλλά και η διεθνής κοινότητα στην απάτη του Κουομιντάνγκ για «ειρηνευτικές συνομιλίες».

Τη στιγμή που μιλάμε, τείνουμε περισσότερο προς την απόρριψη της απάτης των «συνομιλιών», καθώς τούτη την ώρα, η ισορροπία των δυνάμεων στην Κίνα έχει αλλάξει ριζικά, ενώ και η διεθνής κοινότητα δε στηρίζει πια την κυβέρνηση του Nanjing. Ο ΛΑΣ μπορεί μέσα στο χρόνο να περάσει τον ποταμό Changjiang και να επιτεθεί στην Nanjing.

Απ’ ό,τι φαίνεται λοιπόν, δε θα χρειαστεί ξανά να καταφύγουμε σε τέτοιους παρακαμπτήριους πολιτικούς ελιγμούς. Σ’ αυτή την περίσταση, ένας τέτοιος ελιγμός θα μας έκανε περισσότερο κακό παρά καλό.

4. Σας ευχαριστώ για το γεγονός ότι ζητάτε την άποψή μας για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα.  Εάν δε συμφωνείτε με την άποψη μου όπως σας την έκθεσα παραπάνω, ή αν της κάνετε κάποιες τροποποιήσεις, θα σας παρακαλούσα να με ενημερώσετε.

12 του Γενάρη 1949

Μάο Τσε Τουνγκ

Νο4

Τηλεγράφημα του Ι.Β. Στάλιν στο Μάο Τσε Τουνγκ

14 του Γενάρη 1949

Σύντροφε Μάο Τσε Τουνγκ,

Έλαβα το αναλυτικό σας τηλεγράφημα το σχετικό με την ειρηνευτική πρόταση του Nanjing.

1. Σίγουρα, θα ήταν καλύτερα η ειρηνευτική πρόταση της κυβέρνησης του Nanjing να μην υπήρχε, όπως και να μην υπάρχει ολόκληρη αυτή η αμερικάνικη μανούβρα περί «ειρήνης». Είναι ξεκάθαρο πως ο ελιγμός αυτός δεν είναι ευχάριστος, μιας και βάζει προσκόμματα στην πραγμάτωση του κοινού μας σκοπού. Ωστόσο, δυστυχώς, ο ελιγμός είναι γεγονός και δε μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας σα να μην υπάρχει, αντίθετα πρέπει να τον λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη.

2. Αναμφίβολα, η πρόταση ειρήνευσης των κουομιντανγκικών και των ΕΠΑ είναι μια εκδήλωση της πολιτικής τους της καλλιέργειας ψευδαισθήσεων. Πρώτα απ’ όλα, επειδή στην πραγματικότητα οι κουομιντανγκικοί δε θέλουν καμία ειρήνη με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, γιατί ειρήνη με το ΚΚ Κίνας θα σήμαινε άρνηση της διακηρυγμένης πολιτικής του Κουομιντάνγκ για την εκμηδένιση του ΚΚ Κίνας και του ΛΑΣ, κι αυτή η άρνηση θα σήμαινε αυτόματα τον πολιτικό θάνατο των ηγετών του Κουομιντάνγκ και φαινόμενα διάλυσης μέσα στο στρατό του Κουομιντάνγκ. Δεύτερο, επειδή γνωρίζουν πως το ΚΚ Κίνας δε θα δεχθεί ειρήνη με το Κουομιντάνγκ,  μιας και δε μπορεί να εγκαταλείψει και εκείνο τη βασική αρχή του ολόπλευρου τσακίσματος του Κουομιντάνγκ και του στρατού του.

Ο ΛΑΣ τσακίζει θέσεις κουομιντανγκικών στη Shangtang

Τι θέλουν τελικά οι κουομιντανγκικοί;; Δε θέλουν ειρήνη με το Κομμουνιστικό Κόμμα, αλλά μια εκεχειρία μαζί του,  μια προσωρινή παύση των εχθροπραξιών για να εκμεταλλευτούν την ανακωχή για να κερδίσουν μια «αναβολή» και να συμμαζέψουν το στρατό τους, να φέρουν όπλα από τις ΕΠΑ, να συγκεντρώσουν δυνάμεις και μετά να σπάσουν την εκεχειρία και να επιτεθούν στον ΛΑΣ, αφού κατηγορήσουν το ΚΚ Κίνας ότι ευθύνεται για την αποτυχία των ειρηνευτικών συνομιλιών. Το λιγότερο που επιδιώκουν είναι να αποφύγουν το πλήρες τσάκισμα του στρατού του Κουομιντάνγκ από το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Αυτή είναι η ουσία της τωρινής πολιτικής της απάτης των κουομιντανγκικών και των ΕΠΑ.

3. Πώς πρέπει να «μετρηθούν» αυτοί οι ελιγμοί των κουομιντανγκικών και των ΕΠΑ;; Δύο πιθανές εκδοχές υπάρχουν: η πρώτη είναι να αρνηθεί κανείς τις προτάσεις ειρήνευσης της  Nanjing και άρα να διακηρύξει ανοιχτά την αναγκαιότητα της συνέχισης του εμφύλιου πόλεμου. Αλλά τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο;; Θα σήμαινε, πριν απ’ όλα,  ότι θα έπρεπε να βάλετε το βασικό ατού σας στο τραπέζι και να το παραδώσετε ουσιαστικά στα χέρια του Κουομιντάνγκ, να του παραδώσετε δηλαδή ένα ατού τόσο σημαντικό, που είναι η Σημαία της Ειρήνης.

Αυτό θα σήμαινε δευτερευόντως ότι βοηθάτε τους εχθρούς στην Κίνα και στο εξωτερικό, προβάλλοντας το ΚΚ Κίνας ως τον βασικό αυτουργό του εμφύλιου πόλεμου και το Κουομιντάνγκ σαν το σημαιοφόρο της ειρήνης.  Αυτό θα σήμαινε, τρίτο, ότι δίνετε την ευκαιρία στις ΕΠΑ να σύρουν την κοινή γνώμη σε Ευρώπη και Αμερική  στην κατεύθυνση ότι η ειρήνη με το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι τελικά αδύνατη,  δεδομένου ότι το ίδιο δε θέλει ειρήνευση, και άρα το μόνο μέσο για την επίτευξη της ειρήνης είναι η ένοπλη επέμβαση στην Κίνα των ίδιων περίπου δυνάμεων που διεξήγαγαν την ένοπλη επέμβαση στη Ρωσία  την περίοδο μεταξύ 1918 και 1921, και με την ίδια λογική.

Από την πλευρά μας, πιστεύουμε πως μια ίσια και καθαρή απάντηση είναι καλή όταν έχεις να κάνεις με ειλικρινείς και καθαρούς ανθρώπους. Αν έχεις να κάνεις με πολιτικούς απατεώνες σαν αυτούς της κυβέρνησης της Nanjing, μια ανοιχτή και ειλικρινής απάντηση μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνη.

Μπορεί ωστόσο να δωθεί και μια δεύτερη απάντηση, η άλλη εκδοχή. Αυτή συνίσταται στα εξής:

(α) αναγνώριση της ειρήνευσης στην Κίνα σαν ενός επιθυμητού σκοπού

(β) συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών χωρίς κανέναν ξένο μεσολαβητή, καθώς η Κίνα είναι μια ανεξάρτητη χώρα και δεν έχει ανάγκη ξένων μεσολαβητών

(γ) συνομιλίες μεταξύ ΚΚ Κίνας και Κουομιντάνγκ σε επίπεδο ΚΟΜΜΑΤΩΝ και όχι συνομιλίες ΚΚ Κίνας – κυβέρνησης του Nanjing, μιας και η τελευταία είναι υπεύθυνη για την εξαπόλυση ενός εμφύλιου πόλεμου, άρα έχει χάσει κάθε εμπιστοσύνη από την πλευρά του λαού

(δ) όταν και εφ’ όσον τα δύο πολιτικά μέρη φτάσουν σε συμφωνία για το ζήτημα της ειρήνης και της κυβερνητικής εξουσίας στην Κίνα, τότε θα σταματήσουν και οι εχθροπραξίες.

Μπορεί το Κουομιντάνγκ να δεχτεί τέτοιους όρους;; Εμείς θεωρούμε πως δε μπορεί. Αλλά αν δε τους δεχτεί, ο λαός θα αντιληφθεί ότι το Κουομιντάνγκ είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για τη συνέχιση του εμφύλιου πόλεμου και όχι το ΚΚ Κίνας. Η Σημαία της Ειρήνης σε αυτή την περίπτωση θα βρίσκεται στα χέρια του ΚΚ Κίνας. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό σε αυτή τη συγκυρία, οπότε στην Κίνα έχει διαμορφωθεί μια πλειοψηφία που κουράστηκε από τον εμφύλιο πόλεμο και είναι έτοιμη να στηρίξει εκείνους που υπερασπίζονται την ειρήνη.

Αλλά ας υποθέσουμε ότι συμβαίνει το απίθανο, ότι δηλαδή το Κουομιντάνγκ δέχεται τους όρους. Ποιο πρέπει να είναι το σχέδιο δράσης του ΚΚ Κίνας;;

Θα ήταν απαραίτητο πρώτο και κύριο να μη σταματήσει η στρατιωτική δράση,  να δημιουργηθούν Σώματα Πανεθνικής Κυβέρνησης Συνεργασίας με στόχο τα 3/5 των εδρών του Συμβουλευτικού Συμβούλιου και τα 2/3 των χαρτοφυλακίων της κυβέρνησης να βρίσκονται στα χέρια του Κομμουνιστικού Κόμματος, ενώ οι υπόλοιπες έδρες του Συμβουλευτικού Συμβούλιου και τα υπόλοιπα υπουργεία να μοιραστούν ανάμεσα στα δημοκρατικά κόμματα και στο Κουομιντάνγκ.

Είναι απαραίτητο, δεύτερο,  οι θέσεις του Πρωθυπουργού, του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων και, αν είναι δυνατό, και του Πρόεδρου,  να καταληφθούμε από κομμουνιστές.

Είναι επίσης απαραίτητο, τρίτον, το Συμβουλευτικό Συμβούλιο να ανακηρύξει την κυβέρνηση συνεργασίας σαν τη μόνη κυβέρνηση της Κίνας και να χτυπήσει κάθε άλλη δύναμη που υποδύεται την κυβέρνηση σαν πραξικοπηματική, να τη θέσει εκτός νόμου και να τη διαλύσει.

Μαχητές του ΛΑΣ επελαύνουν

Τέλος, είναι αναγκαίο η Κυβέρνηση Συνεργασίας να εκδώσει διαταγή τόσο για τις δυνάμεις του ΛΑΣ όσο και για εκείνες του Κουομιντάνγκ, που να επιβάλλει κοινό όρκο νομιμοφροσύνης μονάχα σε αυτή την κυβέρνηση, κι έτσι αφ’ ενός να σταματήσει κάθε στρατιωτικό χτύπημα ενάντια σε δυνάμεις που έχουν ορκιστεί, αφ’ ετέρου πρέπει να συνεχιστούν οι εχθροπραξίες με όσες δυνάμεις αρνηθούν να δώσουν τον όρκο.

Είναι πολύ αμφίβολο ότι το Κουομιντάνγκ θα δεχτεί την εφαρμογή τέτοιων μέτρων. Αλλά αν δε τα δεχτούν, θα είναι ακόμα χειρότερα γι’ αυτούς, γιατί θα απομονωθούνε τελείως και αυτά τα μέτρα θα εφαρμοστούν ακόμα και χωρίς τη συμμετοχή τους.

4. Έτσι καταλαβαίνουμε εμείς το ζήτημα αυτό και αυτές είναι οι προτάσεις μας προς εσάς. Είναι πιθανό στο προηγούμενο τηλεγράφημά μας να μη σας εκθέσαμε τις συμβουλές μας αρκετά ξεκάθαρα και λεπτομερώς.

Σας ζητούμε να εξετάσετε τις προτάσεις μας απλώς σαν προτάσεις που δε σας υποχρεώνουν να κάνετε τίποτα και τις οποίες φυσικά μπορείτε είτε να δεχτείτε είτε να απορρίψετε. Μείνετε ήσυχοι ότι η άρνηση της αποδοχής των προτάσεών μας δε θα επηρεάσει κατά κανένα τρόπο τις σχέσεις και θα συνεχίσουμε να έχουμε τις ίδιες εγκάρδιες σχέσεις που είχαμε πάντοτε.

5. Σε ό,τι αφορά την απάντησή μας στην κυβέρνηση των κουομιντανγκικών, αυτή θα συνταχθεί με βάση τις επιθυμίες σας.

6. Επιμένουμε ωστόσο στην αναβολή της έλευσής σας στη Μόσχα τουλάχιστο για τώρα, μιας και η παρουσία σας στην Κίνα είναι απολύτως απαραίτητη αυτό το διάστημα. Αν το ζητήσετε, μπορούμε να σας στείλουμε άμεσα ένα υπεύθυνο μέλος του ΠΓ του ΠΚΚ(μπ.) στο Χαρμπίν, ή όπου αλλού σας εξυπηρετεί, για συζήτηση πάνω σε όποια ζητήματα θέλετε.

14 του Γενάρη 1949

Φιλλίποφ

Νο5

Τηλεγράφημα του Μάο Τσε Τουνγκ στον Ι.Β. Στάλιν

14 του Γενάρη 1949

Σύντροφε Φιλλίποφ

1. Με μεγάλη χαρά έλαβα το συμπληρωματικό σας τηλεγράφημα με ημερομηνία 11 του Γενάρη. Σε ό,τι αφορά τη βασική κατεύθυνση (το να αποτύχουν δηλαδή οι πλατιές συνομιλίες με το Κουομιντάνγκ και να το να συνεχιστεί ο επαναστατικός πόλεμος μέχρι το τέλος) είμαστε 100% ενωμένοι.

Σήμερα δημοσιέψαμε τους 8 όρους στη βάση των οποίων συμφωνούμε να διεξαγάγουμε συνομιλίες για ειρήνευση με το Κουομιντάνγκ. Αυτοί οι όροι τίθενται στο τραπέζι για να αντιρροπήσουν τους 5 αντιδραστικούς όρους που έθεσε ο Τσανγκ Κάι Σεκ την 1^η του Γενάρη.

Λίγες μέρες πριν, οι Αμερικάνοι ζήτησαν να μάθουν την άποψη μας, αν δηλαδή θέλουμε να διεξαγάγουμε διαπραγματεύσεις με το Κουομιντάνγκ χωρίς τη συμμετοχή των 43 εγκληματιών πολέμου.
 
Άρα, μία μίνιμουμ προϋπόθεση, δηλαδή η μη συμμετοχή των εγκληματιών πολέμου στις συνομιλίες, δεν είναι αρκετή για να ξεσκεπάσουμε την πλεκτάνη των «συνομιλιών για την ειρήνευση» του Κουομιντάνγκ.

2. [....]⁴

3. Μετά τη δημοσίευση των προτάσεων ειρήνης από το Κουομιντάνγκ στις περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχό του, επικρατεί μεγάλη αναταραχή, ο πληθυσμός ζητάει ειρήνη μαζικά και διαμαρτύρεται στο Κουομιντάνγκ για την ακαμψία των όρων του.

Τα προπαγανδιστικά όργανα του Κουομιντάνγκ δίνουν εξηγήσεις για το γιατί είναι απαραίτητο να διατηρήσουν το νομικό στάτους του Κουομιντάνγκ και να διατηρήσουν το στρατό του. Νομίζουμε πως η αταξία και η αποδιάρθρωση στις γραμμές του Κουομιντάνγκ θα απλωθεί ακόμα πιο πλατιά.

14 του Γενάρη 1949

Μάο Τσε Τουνγκ

Νο6

Τηλεγράφημα του Ι.Β. Στάλιν στον Μάο Τσε Τουνγκ

Σύντροφε Μάο Τσε Τουνγκ

Μόλις λάβαμε το τελευταίο, σύντομο τηλεγράφημά σας, από το οποίο γίνεται ξεκάθαρο ότι ατσαλώθηκε η ενότητα απόψεών μας σε ό,τι αφορά στο ζήτημα των προτάσεων ειρήνευσης της κυβέρνησης του Nanjing και ότι το ΚΚ Κίνας ξεκίνησε την καμπάνια «ειρήνης». Δεδομένων αυτών, το θέμα μπορεί να θεωρείται περαιωμένο.

15 του Γενάρη 1949


Φιλλίποφ

Νο7

Δημοσίεψη της Απάντησης της Κυβέρνησης της ΕΣΣΔ στο Memorandum (Διακοίνωση) της κυβέρνησης του Nanjing στο φύλλο της «Ιζβέστια» της 18^ης του Γενάρη του 1949

Στις 8 του Γενάρη, το υπουργείο Εξωτερικών Υποθέσεων της Κίνας έστειλε στην Πρεσβεία της ΕΣΣΔ στην Κίνα μία διακοίνωση που περιείχε το αίτημα της ανάληψης δράσης από πλευράς της Σοβιετικής Κυβέρνησης σαν ενδιάμεσου για ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ της Κινέζικής Κυβέρνησης και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.  Ο Σοβιετικός πρεσβευτής ενημερώθηκε ότι η Κινέζικη Κυβέρνηση έχει απευθύνει ανάλογο αίτημα και προς τις κυβερνήσεις των ΕΠΑ, Ενωμένου Βασίλειου και Γαλλίας.

Ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ της ΕΣΣΔ Α. Βυσίνσκυ

Στις 17 του Γενάρη, ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ  Συν. A.Y. Vishinsky δέχθηκε τον Πρεσβευτή της Κίνας στην ΕΣΣΔ κ. Fu Bin Chang και του μετέφερε την απάντηση της Σοβιετικής Κυβέρνησης, στην οποία τονιζόταν ότι η Σοβιετική Κυβέρνηση στέκεται αμετακίνητη στην αρχή της μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών,  και άρα δε θεωρεί σκόπιμο να αναλάβει μεσολαβητική δράση τέτοια, όπως περιγράφεται στη διακοίνωση της Κινέζικης Κυβέρνησης.

Στην απάντηση της Σοβιετικής Κυβέρνησης, σημειώνεται ότι η αποκατάσταση της ενότητας της Κίνας σαν ενός δημοκρατικού και φιλειρηνικού κράτους,  είναι υπόθεση του κινέζικου λαού και μόνον αυτού, και ότι αυτή η ενότητα είναι πιο πιθανό να επιτευχθεί δια μέσου απ’ ευθείας συνομιλιών μεταξύ των δύο μαχόμενων πλευρών στο εσωτερικό μέτωπο της Κίνας, χωρίς καθόλου έξωθεν επέμβαση.

«Sino-Soviet Relations 1911-1957»
Συλλογή Ντοκουμέντων, Μόσχα, 1959, σελ. 200.

Σημειώσεις

1. Για την αλληλογραφία αυτή, και για λόγους συνωμοτικότητας και ασφάλειας, ο Στάλιν χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Φιλλίποφ.

2. Στις αναμνήσεις του Κινέζου διπλωμάτη και συγγραφέα Shi Zhe βεβαιώνεται λαθεμένα πως: «Το Δεκέμβρη του 1948, η σοβιετική πλευρά μας απόστειλε ένα γράμμα, που η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ το έλαβε από την κυβέρνηση του Κουομιντάνγκ. Σε αυτό καλούνταν η σοβιετική κυβέρνηση να θέσει τέρμα στη διαμάχη ανάμεσα στο ΚΚ Κίνας και στο Κουομιντάνγκ, να θέσει τελικά ένα τέρμα στον εμφύλιο πόλεμο... Η Σοβετική Κυβέρνηση μας παρέδωσε το πρωτότυπο (ρώσικο κείμενο) του γράμματος χωρίς περαιτέρω σχόλια. (Recollections of Shi Zhe; Zheniu, 1988, No. 5. Η ρώσικη μετάφραση δημοσιεύεται στο: Problems of the Far East, 1989, No. 1, pp. 139-148. Για την αναφορά δες σελ. 141)

3. Οι Jian Jijun και Shao Litsi ήταν ήδη από τα 1946 εξουσιοδοτημένοι από την κυβέρνηση του Nanjing να διεξαγάγουν συνομιλίες με τους εκπροσώπους του ΚΚ Κίνας. Αλλά αυτές οι συνομιλίες, που διοργανώθηκαν με τη μεσολάβηση του Στρατηγού Marshall,  διακόπηκαν με ευθύνη του Τσανγκ Κάι Σεκ.

4. Η 2^η παράγραφος στο τελευταίο τηλεγράφημα του Μάο Τσε Τουνγκ αφορά τη διάρθρωση της επικοινωνίας μεταξύ του ασυρμάτου του ΚΚ Κίνας και της Μόσχας, οπότε η παράγραφος παραλείπεται ως άσχετη με το θέμα της δημοσίευσης.

Μετάφραση από τα ρωσικά στα αγγλικά από τους Satyabhan Singh και Tahir Asghar
 
Πρώτη Δημοσίεψη: Novaya i Noveishaya Istoriya, No. 4-5, 1994, σελ. 132-140.

 

Πηγη: http://www.revolutionarydemocracy.org/rdv3n2/maostal.htm

 

Μεταφραση απο τα αγγλικα στα ελληνικα: «ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΕΤΕΡΙΖΙ»