Λαλιωτικοί - Σαμαράδες - φασίστες του ΛΑΟΣ αντάμα αθωώνουν το φασισμό στη Σχολή Ευελπίδων και οι ναζιστές πανηγυρίζουν!

Τελικά τα κατάφεραν. Μη βρίσκοντας καμιά οργανωμένη δημοκρατική αντίσταση και κανένα κίνημα καταγγελίας του υφέρποντος νέου φασισμού που επωάζεται στο στρατό και όχι μόνο, αξιοποιώντας τη συμμετοχή του φασιστικού ασκεριού του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση και την ασυλία – «καθωσπρεποποίηση» με κρατικές πλάτες των χιτλερικών της Χρυσής Αυγής, οι ιθύνοντες του πειθαρχικού της Στατιωτικής Σχολής Ευελπίδων ΑΘΩΩΣΑΝ το φασίστα αρχηγό του 4ου έτους (πραχτικά όλων των σπουδαστών της Σχολής) Χρήστο Φαραντάτο.

Δεν υπέπεσε λέει σε κανένα παράπτωμα, οπότε δεν συντρέχει κανένα θέμα, αποφάνθηκαν, μετά μάλιστα από 3(!) ΕΔΕ. Δίπλα στο φασίστα εύελπι, ο μηχανισμός της προσωπικής κρυφοφασιστικής κλίκας Σαμαρά μέσα στη νέα ΝΔ, «διακριτικά» όλοι οι φασίστες του ΛΑΟΣ, ανοιχτά και στεντόρεια η Χρυσή Αυγή, και στα μουλωχτά οι λαλιωτικοί ραδιούργοι, που εκπροσωπούνται στην ηγεσία του ΥΠΕΘΑ από το -φίλο του Κύρκου- Γ. Ραγκούση.

Οι σοσιαλφασίστες του ψευτοΚΚΕ επιτίθενται βρώμικα στην κομμουνιστική ΟΑΚΚΕ

Το βαθύ καθεστώς

Μεγάλη οργή και λύσσα έχει καταλάβει την ηγεσία του ψευτοΚΚΕ μετά το αντισοσιαλφασιστικό χαστούκι με το οποίο τη «φιλοδώρησαν» οι εργάτες της «Χαλυβουργίας Ελλάδος» του Βόλου, μαζί με το συνδικάτο των φορτηγατζήδων, αλλά και όλη την κοινωνία της Μαγνησίας. Οι κνίτες απομονώθηκαν από το πλατύ δημοκρατικό μέτωπο που σχεδόν ενστιχτώδικα συγκροτήθηκε στη θεσσαλική πόλη, ουσιαστικά στη βάση του τριπτύχου ψωμί – δουλειά – δημοκρατία. Δηλαδή, στη βάση να ζήσει το εργοστάσιο για να ζήσουν οι εργάτες και οι οικογένειές τους, όλες οι οικογένειες που ζουν από τη δραστηριότητά του (π.χ. των φορτηγατζήδων και άλλων ελεύθερων επαγγελματιών), και να μην επιβάλει κανείς απ΄ όξω και με το ζόρι τις μέθοδες πάλης των εργατών και του λαού. Κανένας κνίτης, κανένας τραμπούκος, κανένας φασίστας, κανένας εξωκοινοβουλευτικός «συμπαραστάτης» που απειλεί εργάτες στον Ασπρόπυργο «για το καλό τους» και επειδή δήθεν «είναι πολύ δεξιοί και φοβούνται το αφεντικό».

 

Η κρίση και ο αγώνας για επιβίωση της εργατιάς, του λαού, της χώρας, οδηγεί τα πράγματα στα άκρα τους, στις έσχατες συνέπειές τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι εργάτες του Βόλου δε βγήκαν στο ΠΑΜΕ από τα δεξιά αλλά από τα αριστερά, καταγγέλλοντάς το για φασισμό και ύπουλη προσπάθεια να κλείσει το εργοστάσιο. Δε το χτύπησαν δηλαδή με τη λογική ότι είναι πολύ «αριστερό» ή «προωθημένο στις μορφές πάλης», αλλά σαν καθαρά ακροδεξιά κατοχική αντεργατική δύναμη, που δε θα την άφηναν να παίξει με το ψωμί των παιδιών τους. Και δε την άφησαν.

Οι αντεργάτες κατεδαφιστές εργοστασίων του ψευτοΚΚΕ διασπάνε και ποδοπατάνε τους χαλυβουργούς. Η τακτική κυβέρνησης - ψευτοΚΚΕ - ΣΥΝ και η «Χαλυβουργία Ελλάδος»

Το ΚΜ αναδημοσιεύει το κείμενο της τελευταίας αφίσας που κόλλησε πλατιά στην Αθήνα και σε μερικές ακόμη μεγάλες πόλεις της χώρας (και στο Βόλο) η Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ. Πρόκειται για μια αφίσα που με αφορμή τις εξελίξεις στο απεργιακό μέτωπο της «Χαλυβουργίας Ελλάδος» και τις αντεργατικές, δήθεν «ταξικές», ενέργειες των κνιτών εκεί, θέτει το ζήτημα της πάλης της εργατικής τάξης για τη σωτηρία των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου, που δέχονται τη σαμποταριστική επίθεση ενός ιμπεριαλισμού, αλλά και το ζήτημα της οργάνωσης της εργατικής τάξης απέναντι στα αφεντικά, για την επιβολή από την ίδια πρακτικών εργατικού έλεγχου στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, ειδικά τώρα πάνω στην κρίση. Οι δύο αυτές πλευρές της πάλης είναι που θα επιτρέψουν στην εργατική τάξη πρώτα-πρώτα να επιβιώσει, και η ίδια και η χώρα, κι έπειτα να ηγηθεί της πάλης όλου του λαού για το γκρέμισμα της εκμετάλλευσης.

«ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΟΒΙΝΙΣΜΟ – ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ Η ΣΛΑΒΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» - 20 χρόνια από τη δίκη της ΟΑΚΚΕ για το Μακεδονικό (+ Υλικά του 2ου Συνέδριου του ΝΟΦ των εθνικά Μακεδόνων της Ελλάδας - 1949)

Από το φύλλο των "ΝΕΩΝ" της 11ης του Γενάρη 1992

Πριν από ακριβώς 20 χρόνια, 10 του Γενάρη του 1992, στα περιπολικά του κέντρου της Αθήνας έφτανε επείγον σήμα. «Σκοπιανοί» πράχτορες, που «επιβουλεύονταν τη Μακεδονία μας», κολλούσαν από τα ξημερώματα εκείνης της Παρασκευής αφίσες, που ζητούσαν -άκουσον άκουσον- να αναγνωριστεί το «θρασύτατο» αυτό μικρό βαλκανικό κράτος που ονόμαζε τον εαυτό του Μακεδονία. 

Επρόκειτο σίγουρα για «αντεθνική συνωμοσία ντόπιων και ξένων κέντρων». Γι’ αυτό και ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη (ΝΔ), ο «αξιότιμος» κ. Αντώνης Σαμαράς (που στα 20 χρόνια που πέρασαν πρόλαβε και έριξε τη ΝΔ προς όφελος του Αντρέα Παπαντρέου, έφτιαξε φαιοκόκκινο κόμμα -ΠΟΛΑΝ- και μετά φαλίρισε πολιτικά, «αναστήθηκε» το 2004 για να ξαναγίνει το 2009 αρχηγός στο κόμμα που πρόδωσε), μέγας εθναμύντωρας και «σκοπιανοφάγος», διάταξε: Σύλληψη και αυτόφωρο στους «Σκοπιανούς» αφισοκολλητές. Το ιλαρό του γεγονότος ήταν η ερώτηση του μπάτσου που συνέλαβε τον έναν από τους 6 «αφισοκολλητές» που πιάστηκαν εκείνη τη μέρα: όταν του απευθύνθηκε και ο «αφισοκολλητής» απάντησε στα ελληνικά, ο δύσμοιρος μπάτσος ρώτησε με πηγαία και ειλικρινή απορία: «Έλληνες είστε;;».

«Συνεχίστε τον ένδοξο απελευθερωτικό σας πόλεμο» – Η αλληλογραφία Στάλιν – Μάο το Γενάρη του 1949

Βρισκόμαστε στα 1949, ο εμφύλιος πόλεμος στην Κίνα βρίσκεται στον κολοφώνα του, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα την ίδια περίοδο (δυστυχώς δεν είχανε την ίδια κατάληξη). Η κυβέρνηση της λεγόμενης «Εθνικιστικής Κίνας», που ακόμα αναγνωρίζεται -το Γενάρη του 1949- από την πλειοψηφία των κρατών της Γης, και από την ΕΣΣΔ, ως η νόμιμη κυβέρνηση της Κίνας, με έδρα την πόλη Nanjing, έντρομη μπροστά στην επέλαση του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, των στρατιών του Μάο Τσε Τουνγκ και του Τσου Τεχ, με την ορμήνια των Αμερικάνων πατρώνων της, ζητάει απεγνωσμένα ειρηνευτικές συνομιλίες.

Επικεφαλής των αντιδραστικών ο Τσανγκ Κάι Σεκ, κάποτε υπαρχηγός του μεγάλου Κινέζου εθνικοδημοκράτη ηγέτη και φίλου της ΕΣΣΔ Σουν Γιατ Σεν στο Κουομιντάνγκ και επίτιμο μέλος της Γ’ Διεθνούς, και από τα 1925-1927 κιόλας υπεραντιδραστικός και εκφραστής της εξάρτησης της Κίνας από το δυτικό χρηματιστικό μονοπώλιο, σφαγέας και φασίστας. Η πρόταση Αμερικάνων – κουομιντανγκικών για μεσολάβηση των τεσσάρων μεγάλων του αντιφασιστικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΕΒ, ΕΠΑ, Γαλλία), που είχε σα στόχο το κέρδισμα χρόνου για τους αντιδραστικούς και την επανάληψη των εχθροπραξιών ενάντια στο ΚΚ Κίνας αργότερα, με πιο ευνοϊκούς όρους, έθετε το ΚΚ Κίνας, αλλά και το Πανενωσιακό ΚΚ(μπ.) και την κυβέρνηση της ΕΣΣΔ σε σοβαρά διλήμματα.