Ανασκάλεμα

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Οι κνίτες μπάζουν τους ναζιστές στο εργατικό κίνημα - Ιστορικής σημασίας έγκλημα



Η χτεσινή «επίσκεψη» του χρυσαυγίτικου ναζισμού, με ηγετικά στελέχη του, στις εγκαταστάσεις της Χαλυβουργίας Ελλάδος στον Ασπρόπυργο, και η αποδοχή της από το Δ.Σ. του Σωματείου των εργαζομένων στην επιχείρηση, που έχει για επικεφαλής του το συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ-ψευτοΚΚΕ Γιώργο Σιφωνιό, είναι -όσο κι αν δε φαίνεται- ένα ιστορικής σημασίας γεγονός.

Οι ναζιστές πήγαν να κάνουν προεκλογική εκστρατεία και ιδεολογική δουλειά στους εργάτες, γι’ αυτό και τα προϊόντα που «πρόσφεραν» στους χαλυβουργούς από το «υστέρημά» τους οι μαχαιροβγάλτες, ήταν διανθισμένα με τα εμετικά τους αυτοκόλλητα «ψηφίζουμε Χρυσή Αυγή για να ξεβρομίσει ο τόπος».



Ο κνίτης συνδικαλιστής, ο λούμπεν αυτός σοσιαλφασίστας, έγινε ανοιχτά εγκληματίας κατά του εργατικού κινήματος δίνοντας μικρόφωνο στους θιασώτες του Άουσβιτς και του Νταχάου, χειροκροτώντας τον Κασιδιάρη, ιδεολογικό υπεύθυνο της Χρυσής Αυγής και μέγα θαυμαστή του Χίτλερ, και τελικά βγάζοντας λόγο πλαισιωμένος από τους χρυσαυγίτες, οι οποίοι, με επικεφαλής τον Παναγιώταρο που κάθεται παραπίσω με σκούφο και μπουφάν, γελάνε σαρδόνια.



Μάλιστα, την ώρα που έχει τους ναζιστές δίπλα του, ο Σιφωνιός καταγγέλλει τους φασίστες Βορίδη και Γεωργιάδη επειδή πήγανε… στη ΝΔ! Προσοχή, δεν καταγγέλλει τη ΝΔ των Σαμαράδων που δέχτηκε και ενθυλάκωσε τους φασίστες, αλλά τους φασίστες Βορίδη και Γεωργιάδη που ψήφισαν ΝΑΙ στο Μνημόνιο 2 και δε το καταψήφισαν, οπότε έγιναν εχθροί του λαού! Δηλαδή, κατά το Σιφωνιό, το υπόλοιπο ΛΑΟΣ που ψήφισε ΟΧΙ, πέρασε στο λαϊκό στρατόπεδο, στο οποίο «σίγουρα» βρίσκεται και η αντιμνημονιακή Χρυσή Αυγή

Δε μπορούμε να γνωρίζουμε ποιους σχεδιασμούς υπηρετεί η δημοσίεψη από τους ναζιστές του συγκεκριμένου βίντεο… Προπαγάνδισαν την επίσκεψή τους με άρθρο που την περιέγραφαν και προανήγγειλαν το βίντεο, το οποίο ανέβασαν στο youtube, αλλά μέχρι να γίνει πολύς ντόρος στο Ιντυμήντια, δε το είχαν ανεβάσει στην ιστοσελίδα τους, πράγμα που έκαναν μόλις σήμερα, αφού πια το θέμα είχε πάρει έκταση. Δεν ξέρουμε δηλαδή αν πρόκειται για λάθος εκτίμηση του ντόρου που θα προκαλούσε αυτή η εκτρωματική συνεύρεση ψευτοΚΚΕ – Χρυσής Αυγής… Πάντως, η καταγγελία του γεγονότος στο αθηναϊκό Ιντυμήντια (που σήμερα όλως παραδόξως έχει «πέσει») δεν έδωσε τη δυνατότητα σε κνίτες και ναζιστές να το κάνουν τουμπεκί ή να το περάσουν στα ψιλά…



Είναι σίγουρο πως οι κνίτες γνώριζαν ότι οι ναζιστές θα «έσκαγαν μύτη» στο εργοστάσιο, καθώς οι ναζήδες είναι θρασύδειλα υποκείμενα και δε θα τολμούσαν να πάνε κάπου όπου δε θα είχαν εξασφαλίσει από τα πριν ότι δε θα φάνε σφαλιάρες. Ο Σιφωνιός, αυτός ο «ταξικός επαναστάτης» που μετέτρεψε την αρχική ταξική μάχη των συναδέλφων του κατά του αφεντικού τους για μισθολογικά και ωραριακά αιτήματα, σε γραφειοκρατική ατραξιόν του Περισσού και όργανο παραγωγικού σαμποτάζ, ολοκληρώνει το έγκλημά του κατά της εργατιάς με την κάλυψη των ταξικών και πολιτικών αφεντικών του, δηλαδή των πολιτικών κομπραδόρων του ανατολικού ιμπεριαλισμού της ηγεσίας του ψευτοΚΚΕ. Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η ατομική του μοίρα, αν δηλαδή θα τον θυσιάσουν σαν άλλη Ιφιγένεια ή θα τον καλύψουν γι’ αυτό που έκανε, δίνοντας φτερά στο φαιοκόκκινο μέτωπο, και με τη βούλα πια.

Πάντως, οι πρώτες σπασμωδικές αντιδράσεις του Περισσού στο Διαδίκτυο δείχνουν ότι η πρώτη του γραμμή άμυνας ενάντια στην καταγγελία του από τους αντιφασίστες είναι «Πρώτα το ταξικό. Ακόμα και το λάθος ότι δεχτήκαμε τους χρυσαυγίτες είναι δευτερεύον μπροστά στη μάχη με το Μάνεση, που βρίσκεται σε δύσκολη καμπή».



Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βρωμιά, μεγαλύτερο αίσχος και φασισμός απ’ αυτή τη θέση. Με τους ναζιστές δεν πας ποτέ ενάντια στο κεφάλαιο, όπως και νά ΄χει. Μάλιστα, η αρχειακή κομμουνιστική θέση είναι ότι καλείς τη βάση, αλλά και την ηγεσία των ΜΗ φασιστικών κομμάτων του κεφάλαιου και της μικροαστικής τάξης σε ΜΕΤΩΠΟ κατά των ναζιστών, και στην πορεία ξεσκεπάζεις τις ταλαντεύσεις και την ασυνέπειά τους (των αστοδημοκρατών), σε όσο βαθμό αυτά εκδηλώνονται. Αν ένας κομμουνιστής, ακόμα κι ένας συνειδητός εργάτης στην ίδια τη Χαλυβουργία Ελλάδος, είχε να επιλέξει ανάμεσα σε μια ήττα των χαλυβουργών στο μισθολογικό αίτημα ή σε μια «νίκη» που θα έδινε φτερά στη Χρυσή Αυγή και θα ερχόταν με τη «συμβολή» της, θα επέλεγε χωρίς δισταγμό το πρώτο. Αυτοί οι ψευδοταξικισμοί των νεοτροτσκιστών σοσιαλφασιστών του Περισσού και της μικροαστικής ουράς του «πρώτα το ταξικό, μετά η πολιτική δημοκρατία» είναι ακριβώς το ιδεολογικό πασπάλισμα για το φαιοκόκκινο μέτωπο, που θα φέρει τη διχτατορία του πιο σκληρού και συγκεντρωμένου, ξένου ιμπεριαλιστικού μονοπωλιακού κεφάλαιου στη χώρα μας.


Κοινοί πρόγονοι σοσιαλφασιστών - ναζιστών
Αν νομίζουν τα καθάρματα της Παπαρήγα και του Μιχαλολιάκου ότι μες στην πείνα και την εξαθλίωση που τους βολεύει και τους δύο, γι’ αυτό και την επιτείνουν, θα χορέψουν πάνω στο ταλαιπωρημένο σώμα της εργατιάς και στο λαό της Ελλάδας, να ξέρουν πως γελιούνται. Όσο περισσότερο θα βγαίνει προς τα έξω η μπόχα της -όλο και λιγότερο- κρυμμένης ενότητάς τους, τόσο περισσότερο θα συσπειρώνουν και θα δημιουργούν, άθελά τους, τον αντίπαλο αντιφασιστικό και λαϊκό – δημοκρατικό πόλο. Τον τροχό της ιστορίας κανένας δεν κατάφερε ΤΕΛΙΚΑ να τον στρέψει προς τα πίσω.

Υ.Γ. Σίγουρα, και σε συνεργασία αναμεταξύ τους (κοινά αφεντικά έχουν άλλωστε), κνίτες και χρυσαυγίτες θα ψάξουν να βρουν μια φόρμουλα για να αλαφρώσουν τη θέση του Σιφωνιού – ψευτοΚΚΕ μέσα στο δημοκρατικό και αριστερό κόσμο, ειδικά στην αντιφασιστική νεολαίαΉδη, σίγουρα μέσω ΣΥΝ - ΑΚ - αναρχοναζήδων, ρίξανε το Ιντυμήντια σαββατιάτικα, που το θέμα θα έπαιρνε τεράστια έκταση, καθώς ο αναρχικός χώρος είχε σχεδιάσει μηχανοκίνητη πορεία αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς, γεγονός που σε συνδυασμό με τη ναζιστική «επίσκεψη», δημιούργησε ρήγμα στο εσωτερικό του… Ο ψευτοΡιζοσπάστης, αν και είχε το χρόνο να απαντήσει στο σημερινό φύλλο για το γεγονός, το κάνει τουμπεκί και έχει «ταξικό» ρεπορτάζ ενάντια στα «τσιράκια του Μάνεση που συκοφαντούν το σωματείο», εννοώντας πιθανότατα τους εργάτες που διαφωνούν με τη συνδικαλιστική ταχτική ΠΑΜΕ-ψευτοΚΚΕ… Για τη Χρυσή Αυγή κουβέντα!

Θέλουμε να πούμε τέλος πάντων πως δεν είμαστε μάντεις όσον αφορά στο πώς ο φαιοκόκκινος βαθύς συρφετός θα κοιτάξει να κουκουλώσει ή να διαστρεβλώσει το γεγονός, αν δει ότι του κάνει χοντρή ζημιά. Μπορεί π.χ. η Χρυσή Αυγή να κάνει καμιά προβοκατόρικη, δήθεν αντιΠΑΜΕ διακήρυξη και ως δια μαγείας ο Σιφωνιός να μετατραπεί σε μέγα αντιχρυσαυγίτη (στα λόγια πάντα). Η ουσία όμως δεν αλλάζει.


Τους συνεχιστές αυτωνών έμπασε ο Περισσός στο εργατικό κίνημα
Οι κνίτες μπάσανε, νομιμοποιήσανε το ναζισμό στο εργατικό κίνημα και χειροκροτήσανε την «αλληλεγγύη» των χιτλερικών στον «ταξικό» αγώνα, λέρωσαν τους χαλυβουργούς, τους έστησαν παγίδα για να τους ατιμάσουν και να τους κάνουν το πρώτο κομμάτι του εργατικού κινήματος που θα νταραβεριστεί με το χιτλερικό υπόκοσμο.

Οι χαλυβουργοί, ολόκληρη η εργατική τάξη της χώρας, κάθε δημοκρατικός άνθρωπος, δεν πρέπει να επιτρέψουν αυτό το αίσχος – έξω οι ρατσιστές δολοφόνοι, οι ναζιστές εγκληματίες από κάθε συνδικάτο, μαζικό φορέα, συλλογική δραστηριότητα

Όσο για την ηγεσία του ψευτοΚΚΕ, το σύνθημα «κνίτες χίτες ταγματαλήτες» είναι περισσότερο από ποτέ ταιριαστό για την περίσταση…

62 σχόλια:

  1. Ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ

    ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΕΠΕΣΑΝ: ΤΟ ΨΕΥΤΟΚΚΕ ΜΠΑΖΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΟΥΣ ΝΑΖΗΔΕΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

    Ένα ιστορικής σημασίας έγκλημα αποκαλυπτικό της πραγματικής φύσης του ψευτοΚΚΕ συντελέστηκε χθες στη Χαλυβουργία Ασπροπύργου. Η ανοιχτά ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής έγινε δεκτή σαν τέτοια από το ψευτοΚΚΕ στο θεωρούμενο αυτή τη στιγμή από το ίδιο σαν συμβολικό κέντρο του εργατικού του ταξικού του αγώνα με μια σύντομη τελετή στην οποία οι ναζιστές μίλησαν στους παρευρισκόμενους χαλυβουργούς. Εκεί ο πρόεδρος του σωματείου Σιφονιός, μέλος του ΠΑΜΕ και υποψήφιος του συνδυασμού του ψευτοΚΚΕ στις νομαρχιακές του 1998 στη Δυτική Αττική, χαιρέτησε τους ναζιστές με χειροκροτήματα. Το ψευτοΚΚΕ με αυτήν του την κίνηση προσπαθεί να εισάγει επίσημα τους μαχαιροβγάλτες ναζιστές στο εργατικό κίνημα της χώρας μας, κάνοντας ίσως ένα μοναδικό κτηνώδες βήμα σε όλη την Ευρώπη (πλην της Ρωσίας) δηλητηριάζοντάς τους εργάτες και το λαό με τις ρατσιστικές και ναζιστικές τους ιδέες.

    Εδώ φαίνεται η διαφορά του ψευτοΚΚΕ με τη στάση των συντρόφων μας στην Επισκευαστική Ζώνη οι οποίοι μαζί με όλους τους εργαζόμενους της Αυτοοργάνωσης των Εργατών της Ζώνης πετάξανε έξω το 2010 τους ναζιστές από τη συγκέντρωση της Αυτοοργάνωσης και μάλιστα επίσημα με προκήρυξη τους που μοιράστηκε σε αυτή τη συγκέντρωση ότι δεν θέλει ρατσιστές ούτε για συμπαράσταση, ούτε στο Σωματείο Ζώνης.
    Με την προχθεσινή του κίνηση το ψευτοΚΚΕ έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο επιβεβαιώνοντας ότι όχι μόνο δεν είναι κομμουνιστικό, αλλά ότι είναι ένα κόμμα φιλοναζιστικό, που αποτελεί το ακριβώς αντίθετο του παλιού ηρωικού ΚΚΕ. Τα πράγματα πια μπαίνουν στη θέση τους, οι προδότες διαλυτές του παλιού ηρωικού ΚΚΕ και δολοφόνοι του ίδιου του γραμματέα του Ζαχαριάδη, ενώθηκαν τώρα ξεδιάντροπα με τους πολιτικούς απογόνους των χιτλερικών κατακτητών και των συνεργατών τους, δηλαδή με εκείνους που με τόσο αίμα πολέμησε το αληθινό ΚΚΕ.
    Αυτό όμως έχει και τη θετική του πλευρά. Ο λαός, οι εργάτες, η επαναστατική διανόηση θα μπορούν πιο εύκολα να ξεκαθαρίσουν τον μεγαλύτερο εχθρό τους και έξω και μέσα στην εργατική τάξη. Και εννοείται ότι δεν θα αφήσουν έτσι εύκολα και στη ζούλα τους ψευτοκομμουνιστές πράκτορες της Ρωσίας του Πούτιν και του Ζιουγκάνοφ να χώσουν μέσα στο εργατικό κίνημα τους καθαρόαιμους ναζήδες. Ακολουθεί παρακάτω το πολύ αποκαλυπτικό βίντεο που δημοσιεύεται στο
    http://www.youtube.com/watch?v=5b8TBnbNoUo&feature=share

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στην ανάρτηση αναφέρεται ότι η σημερινή πτώση του Ιντυμήντια αφορά το ζήτημα της δημοσίεψης της όσμωσης ψευτοΚΚΕ - ΧΑ στη Χαλυβουργία.

    Η ίδια η ΣΟ με ανακοινωσή της σε άλλο μέσο συνδέει αυτή την πτώση με διακοπή ρεύματος που έκαναν οι πρυτανικές αρχές για λόγους συντήρησης και τη συνδέει με "τροϊκανούς υπαλλήλους" που "θέλουν να κλείσει το Ιντυμήντια" κλπ.

    Το ΚΜ δε γνωρίζει τα γεγονότα και ως εκ τούτου εμμένει στη θέση του. Κι αυτό γιατί δε θεωρεί το Ιντυμήντια εξωτερικό προς το κράτος αλλά αντίθετα ενθυλακωμένο από βαθύ κράτος του σοσιαλφασιστικού ΣΥΝ. Αυτό είναι άλλωστε που το προστατεύει και μετά την κατάργηση του ασύλου. Δεν αναρωτιούνται άραγε οι "επαναστάτες" γιατί τώρα που και τυπικά ο νόμος δε τους καλύπτει, γίνονται σεβαστοί σαν ιερές αγελάδες από το κράτος;; Άσε που ένα "φασιστικό - χουντικό" κράτος των "τροϊκανών" θα τους είχε μπαγλαρώσει εδώ και χρόνια χωρίς να έχει ανάγκη καμιά τυπική ή νομική επικύρωση και κάλυψη.

    Αλλά έτσι έχουν μάθει οι τζάμπα επαναστάτες. Όταν καίνε και διαλύουν, το κάνουν γιατί αυτή η δημοκρατία είναι ψευδεπίγραφη και το παν είναι ο πόλεμος "ενάντια στο κεφάλαιο". Όταν το αστικό κράτος σπανίως εφαρμόζει τον στοιχειώδη νόμο εναντίον τους, ομνύουν στα αστικοδημοκρατικά τους δικαιώματα, βάζουν τους δικηγόρους του ΣΥΝ και της "17Ν" να ουρλιάζουν για την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους κλπ.

    Μέχρις αποδείξεως του εναντίου λοιπόν, το ΚΜ εμμένει στην αρχική του θέση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τελικά δεν είπες ποια Χ.Α προτιμάς την χρηση αυγη Αθήνας η την
    Χ.Α του βολου που ήσουν στο ιδιο μέτωπο ΝΔ ΠΑΣΟΚ ΜΑΤ και
    οπως εσυ έγραψες ηταν νικηφόρο
    Γελάει ο κοσμος αν δεν το ξερεις ,εχεις πλακα διαχρονικά ειναι και το
    μονο προτέρημα που σου αναγνωρίζω .
    ΥΓ
    Βγήκε καμία ανακοίνωση ?

    ΥΓ2
    Που εισαι σταλινικε να πεις τα συχαρίκια στον συναγωνιστή σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να τος ο σοσιαλναζί. Πού χάθηκες βρε θηρίο...

    Λοιπόν κοίτα και οι δύο ΧΑ, που είναι στην ουσία μία, δουλεύουνε για σένα, βασικά για τα αφεντικά των αφεντικών σου, δηλαδή τη Ρωσία.

    Στο Βόλο η "φιλο-Μάνεση" στάση των ναζιστών ήταν προβοκάτσια ενάντια στο μέτωπο εργατών - δημοκρατικού λαού ενάντια στους τραμπούκους του ΠΑΜΕ - ψευτοΚΚΕ. Για να έχουνε οι κνίτες να λένε "ορίστε, απέναντί μας έχουμε τους χρυσαυγίτες", να λερώσουν δηλαδή το αντι-σοσιαλφασιστικό στρατόπεδο, πράγμα που γενικά δεν κατάφεραν.

    Στην Αθήνα τώρα, η ΚΕΝΤΡΙΚΗ Χρυσή Αυγή πήγε να "στηρίξει" την απεργία, ακριβώς τη στιγμή που η απεργία έχει διαμορφωθεί, με ευθύνη του ΠΑΜΕ, σε πραξικόπημα των γρααφειοκρατών του ψευτοΚΚΕ στις πλάτες των εργατών, χωρίς να ενημερώνετε ο λαός: τι γίνεται με το Μάνεση, τα αιτήματα, τις μορφές πάλης κλπ. Ουσιαστικά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει απεργία αλλά κατοχή του εργοστασίου από το ψευτοΚΚΕ. Στην κατοχή λοιπόν που έχει για τα μάτια επικεφαλής αυτό το χυδαίο υποκείμενο, το Σιφωνιό, το ψευτοΚΚΕ κουβάλησε τους φίλους του, για να τους δώσει ένα πρώτο βήμα εισόδου στο εργατικό κίνημα και στη Βουλή.

    Οι σημερινές ανακοινώσεις του κνιτοΔΣ και του ψευτοΡιζοσπάστη είναι απόδειξη του αίσχους: πουθενά αντιφασισμός - αντιναζισμός, μονάχα προσπάθεια να πειστούμε ότι η ΧΑ είναι πράκτορες του Μάνεση. Το ίδιο έργο: οι φασίστες είναι πράχτορες των φιλελεύθερων, που είναι κατά βάθος, δήθεν, χειρότεροι από τους φασίστες.

    Εδώ τραβήχτηκε γραμμή φιλαράκο - όποιος στηρίζει με πάθος ότι ο Σιφωνιός είναι καλός άνθρωπος, πρέπει να τον αγαπάμε κι ας χειροκρότησε τους ναζήδες κλπ. είναι ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΚΑΘΑΡΜΑ πια. Τέλειωσαν τα ψέματα - αρχίζουν και χωρίζονται τα στρατόπεδα.

    Υ.Γ. δε νομίζω ότι ο "σταλινικός" δήλωσε ποτέ συναγωνιστής του ΚΜ. Αν είναι Κοντραίος όπως έχω συναγάγει από τις τοποθετήσεις του, έχουμε σοβαρότατες διαφορές αρχών, ακόμα και στρατοπέδου - αυτό φυσικά όμως δεν αφορά εσένα κνίτη, φίλε του ναζισμού και της ΧΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σου διέφυγε το βασικό, ομως επειδή ειμαι καλο παιδι θα στο
    πω πιο άπλα
    Εσυ στο βολο σε πια πλευρά πηγες δεν θυμάσαι ? εύκολο ειναι
    οι πλευρες ηταν δυο
    Εδω έβγαλες και ανακοίνωση βρε κομμουνιστή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πονάει η επιτυχία ( ΈΠΟΣ ) της απεργίας ε" ?
    Θες ενα ΝΤΕΠΟΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @dionmich
    Ο κόσμος είναι οργισμένος με τους κνίτες που ανάλογα υποδέχονται και χειροκροτάνε τους χρυσαυγίτες ή τους στέλνουν για να λερώσουν τις αποφάσεις εργατών επειδή πάνε κόντρα στα συμφέροντά σας. Πες μας πότε στην οακκε υποδέχτηκαν και χειροκρότησαν τους χρυσαυγίτες; Ή μήπως δεν έχεις ακούσει για τη συγκέντρωση της Αυτοοργάνωσης των εργατών της Ζώνης στις 17 του Φλεβάρη 2010;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αν πρόσεξες η γελοια κινηση αυτών των αξιοθρήνητων με IQ κατσαριδας
    ανθρώπων ερέθισε τα αντανακλαστικά ολου του φάσματος στο
    κινημα μεχρι και στον α/α χωρο, αν ξανακάνουν τέτοια μ@λ@κια
    βλεπω να ανταλλάσσουμε όρκους αγαπης μεχρι και με τους χαοτικούς
    αναρχικους

    H Ζωνη και το λιμάνι σωζει την αξιοπρέπεια του κινήματος και δίνει
    δύναμη στους ελληνες και ξένους καταπιεζόμενους εργάτες τις
    δύσκολες μερες που ζούμε και τις ακομα πιο δύσκολες που
    έρχονται.
    Οσο για τους χαλυβουργους ρώτα όπιον βρεις τυχαία μπροστά σου
    να σου πει την γνωμη του η δικια μου δεν εχει αξια
    Για δες ομως ενας ανθρωπος μονος (ο Σιφωνιος) με το πείσμα του
    σε χρόνια που ο κοσμος δεν έδινε και πολυ σημασία τι δρόμους
    άνοιξε και πως αλλάζουν οι συσχετισμοί
    Τι αλλο συμπέρασμα να βγαλει κανεις εκτος απο το οτι αργα η
    γρήγορα ο λαος της εργατικής ταξης θα τους κερδίσει
    Αφου δεν υπάρχει αλλος δρόμος τι συζητάμε τωρα ... μα δεν το βλέπεις
    το φάντασμα που εχει βγει σεργιάνι πανω απο την Ευρώπη ξεκόλλα ανοιξε
    τα ματια σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Διινμιχ, έχω αρχίσει και αμφιβάλω για το κατά πόσο έχεις σώας τας φρένας που λένε.

    Τι IQ κατσαρίδας ρε διονμιχ, ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ και σε συνεννοήση με το ψευτοΚΚΕ ήταν η επίσκεψή τους. Και η αποδοχή της και η μη καταδίκη της από τον Περισσό έχει ακριβώς αυτό το νόημα: κακή η Χρυσή Αυγή επειδή δεν είναι όσο θά 'πρεπε ή επειδή δεν είναι στ' αλήθεια με τους εργάτες. Όχι επειδή είναι ναζιστική και δολοφονική συμμορία. Η ηγεσία του ψευτοΚΚΕ, τα στελέχη του που υπερασπίζονται συνειδητά αυτό που έγινε και ο ίδιος ο Σιφωνιός έχουν ιστορική, τεράστια ηθική και πολιτική ευθύνη απέναντι στην εργατιά και στο λαό. Πρέπει να καταγγέλονται μέρα νύχτα σε βαθμό μανίας, να μη μείνει άνθρωπος που να μη μάθει τι έγινε και να μη τους καταδικάσει.

    Όσο για τη Ν/Ε Ζώνη και το λιμάνι του Πειραιά, ρε διονμιχ, θα βάλω τα γέλια ή και τα κλάματα: στο μεν λιμάνι, ευνοήσατε την ταξική εξαγορά των παλιών εργατών του ΟΛΠ από τον Καραμανλή, ώστε να μπει το ναζιστικό κεφάλαιο της COSCO και τώρα δεν βγάζετε άχνα για το κάτεργο. Φέρατε το φασισμό μέσα στη χώρα και η Παπαρήγα μάλιστα, τη μέρα που έκλεινε η συμφωνία, είχε συνάντηση με το φασίστα Πρόεδρο της Κίνας Χου Γιντάο.

    Στη δε Ζώνη, το φασιστικό - κατεχόμενο από τον Περισσό σωματείο των φερτών, των τραμπούκων και της νοθείας, το "Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά" και τα δορυφορικά του έχει ερημώσει εντελώς τη Ζώνη, σε βαθμό πλήρους διάλυσης. Πριν λίγες μέρες δεν πήγανε να εκβιάσουνε κάτι εργολάβους να υπογράψουνε σύμβαση με εξωφρενικές αυξήσεις, τέτοιες που σε αυτές τις οικονομικές συνθήκες είναι γενικά αδύνατες, ακριβώς για να εξασφαλίσουν ότι δε θα κουνηθεί φύλλο και δε θα χτυπήσει σφυρί στη Ζώνη;;

    Δήθεν "αριστερίστικη" διεκδίκηση, που δεν έγινε όμως επειδή το ΠΑΜΕ είναι "υπεραγωνιστικό" εκτός τόπου και χρόνου, αλλά ακριβώς για να προχωρήσει το σαμποτάζ. Ποια Ζώνη λοιπόν και ποιο λιμάνι είναι η αξιοπρέπεια του κινήματος;;

    Αξιοπρέπεια του κινήματος θα είναι όταν στη Ζώνη θα στηθεί πραγματικό Σωματείο Ζώνης, πρωτοβάθμιο και ταξικό (που ήδη υπάρχει στα χαρτιά αλλά πρέπει να πάρει την πλειοψηφία των εργατών για να λειτουργήσει) και όταν στο λιμάνι οι εργάτες οργανωθούν ενάντια στην COSCO και στο διεφθαρμένο φιλικό προς αυτήν ελληνικό ρωσοτσολιάδικο καθεστώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κοίτα εμενα δεν μπορείς να με δουλέψεις οχι γιατι εχω ιδιαίτερες γνώσεις
    αλλα διοτι ειναι γνωστο τι συμβαίνει και πως συμβαίνει και μια και εχεις
    ανθρωπο εκει ξέρεις και εχεις το θρασος να μου τα λες αυτα έμενα?
    το μονο λογικο συμπέρασμα που βγαζω ειναι πως εισαι προβοκάτορας
    β"διαλογής και ως τέτοιο θα σε αντιμετωπίζω.
    Και καλα η ζωνη που πρέπει να εισαι κοντα για να ξερεις αλλα το λιμανι
    που πέρνα τοσος κσμος και εχει γινει μεγάλο θεμα μονο απο στοιχειώδη
    αυτοσεβασμό δεν θα έπρεπε να μου λες τέτοιες μπούρδες γιατι θα σε
    παρει στον μεζε κανας περαστικός στο "εγκυρο" μπλοκ σου...
    Παντος αν "ενδιαφέρεσαι" να μάθεις πραγματικά τι συμβαίνει πες το και θα σου τα
    πω αμέσως εαν μου το ζητήσεις, δεν ειναι παντος θεμα μεροκάματου
    ΥΓ
    Μη μου λες οτι και ο Αδωνης και ο αλαφουζος γιατι θα βαλω τα κλάματα
    ΥΓ2
    Και δεν μου λες μήπως ειχαν συνεννοηθεί με την ΧΑ για να μαχαιρώσουν τους 2 κνιτες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πού έχω άνθρωπο ρε φίλε;; Τι ανοησίες είναι αυτές;; Αν εννοείς τους συναγωνιστές της ΟΑΚΚΕ, τι νομίζεις, ότι έχουνε το χαβά του ιστολόγιου και ότι μου δίνουνε ραπόρτο πριν γράψω σχόλιο για κάθε θέμα;; Δεν καταλαβαίνω τέλος πάντων τι λες, σου έχω ξαναπεί να γράφεις πιο καθαρά και κατανοητά, επιμένεις να γράφεις παρλαπίπες...

    Σε έπιασε και ο πόνος για την εγκυρότητα του blog και ποιος θα το πάρει στο μεζέ κ.ά. Ο μόνος λόγος για τον οποίο εμφανίζονται τα σχόλιά σου είναι γιατί έχω σιχαθεί την κνίτικη ή συνασπιμαίικη σοσιαλφασιστική λογοκρισία, και δε θέλω να κάνω αυτά που κοροϊδεύω. Πες λοιπόν ό, τι θες... πες αυτό που νομίζεις ή τέλος πάντων αυτό που σ΄έχει βάλει το κόμμα σου εδώ μέσα να παρουσιάζεις ως "αλήθεια".

    Υ.Γ. Το ξέρω ότι είσαι εσύ αυτός που βάζει τα δήθεν ανώνυμα "σχόλια" για τις μοναξιές και τα τραγουδάκια κλπ. Όχι, για να μην περνάς τον κόσμο για χαζό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Α, και μια συμπλήρωση:

    Οι χρυσαυγίτες μέχρι πρότινος χτυπούσαν κυρίως τροτσκιστές, αναρχικούς και οακκίτες. Ενίοτε, κανένα αδέσποτο χρυσαυγιτάκι που πίστευε πραγματικά ότι κάνει "αντικομμουνιστικό αγώνα" κλώτσαγε και κανένα μακρυμάλλη κνίτη ή τον ψείριζε. Γενικά όμως, η ΧΑ καθόλου δεν προσανατολίζει τα μέλη της στο αντι-Περισσός. Κυρίως αντιξένοι, αντιμνημόνιο, αντιεβραίοι και αντι-φιλελεύθεροι/αντικοσμοπολίτες είναι, φυσικά είναι και βαθιά αντικομμουνιστές αλλά όχι πραγματικά αντιψευτοΚΚΕ.

    Τέλος, για το θέμα Ζώνη, μέχρι και η επιχειρηματολογία του φασίστα Άδωνη και του φιλελεύθερου Αλαφούζου ήταν πραχτικά πιο αριστερά από την ακροδεξιά κατοχή και αχρήστευση της Ζώνης που έχουν επιβάλει εκεί οι Πουλικογιαννέοι και οι συμμορίες του ψευτοΚΚΕ. Βέβαια, ο Άδωνης και πραγματικό ταξικό συνδικάτο να υπήρχε και να έβαζε θέμα μεροκάματων στα αφεντικά, και σε περίοδο που να μην είχαμε κρίση, θα έβριζε τους εργάτες γιατί είναι φασίστας. Αλλά ΣΗΜΕΡΑ ο Πουλικόγιαννης είναι πιο δεξιά ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ από τον Άδωνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Όσοι απορείτε με τη σύμπλευση, βρείτε τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σε αυτό
    http://www.youtube.com/watch?v=f2hcP8n32u8

    και σε αυτό
    http://www.youtube.com/watch?v=ld_YLqHzX7U

    Η απάντηση αρχίζει από παρα και τελειώνει σε κράτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γειά σου φίλε.
    Μόλις πριν λίγο συνάντησα το παρακάτω. Αν και ίσως το γνωρίζετε ήδη νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό και καλό θα ήταν να υπάρξει κάποια προσέγγιση, δεν πρέπει να μένουν μόνες τέτοιες φωνές.

    http://alekosch.wordpress.com/2012/02/18/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7/

    Ευτυχώς έγινε θέμα και στον Τύπο.
    http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63621659

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Φίλε ΣΦΔ

    Πού είχες "χαθεί" εσύ;; Καιρό είχες να περάσεις από δω... Ελπίζω να είσαι καλά.

    Για το κείμενο του Αλέκου Χαλβατζή:

    Οπωσδήποτε έχει πάρα πολλά στοιχεία για τον πραξικοπηματισμό, την πολιτική ανηθικότητα, το γενικό βίο και πολιτεία της σοσιαλφασιστικής νεοτροτσκιστικής καθοδηγητικής ομάδας του ψευτοΚΚΕ. Το διάβασα όλο και αρκετά προσεκτικά, αφού έτυχε να το πετύχω διαδικτυακά σχεδόν με το που "βγήκε".

    Το πρόβλημα ωστόσο είναι το εξής: ουσιαστικά πρόκειται για μία πράξη ενός στημένου "πολέμου", ανάμεσα σε δύο φράξιες μέσα στο "Κ"Κεξ. Πρόκειται για την κλασσική κολιγιαννική - φλωρακική - μπρεζνιεφική και τη "νεοσταλινική" - τροτσκιστική, που όμως στο γενικό στρατηγικό πρόγραμμα ταυτίζονται.

    Δεν έχουμε δηλαδή μία σύγκρουση πραγματικά διαφορετικών γραμμών, όπως ήταν σε ένα βαθμό η σύγκρουση Κύρκου - Μπανιά μέσα στο "Κ"Κεσ. το 1986 ή κνιτών - φιλοευρωπαίων μέσα στο ΣΥΝ τα πρώτα χρόνια της πορείας του. Εκεί ήσουνα με το Μπανιά στο "Κ"Κεσ. και με τον Παπαγιαννάκη στο ΣΥΝ, γιατί ήταν η αντικειμενικά λιγότερο Ρώσοι και περισσότερο αντικνίτες, άλλο που ο μεν Μπανιάς απορροφήθηκε λόγω μικροαστικού αντικαπιταλισμού από τους κνίτες και ο Παπαγιαννάκης μαχαιρώθηκε πισώπλατα από τους "μαλακούς" σοσιαλφασίστες Μπίστη και Κουβέλη.

    Εδώ ο Χαλβατζής ουσιαστικά, πέρα από τα πολλά σωστά και αναμφισβήτητα αληθινά που λέει (αν ξέρεις ανθρώπους που ανήκουν στο χώρο του ψευτοΚΚΕ, είναι κοινά μυστικά όλ' αυτά), δεν προβάλλει καμία ριζική - στρατηγική προγραμματική διαφορά με τους κνίτες του Περισσού, χώρια που σε πολλά είναι και με τη βούλα πιο δεξιά (μιλάει π.χ. για χώρες που οικοδομούν το "σοσιαλισμό", υπονοώντας μάλλον τη σοσιαλφασιστική Κούβα και ίσως και τη σοσιαλναζιστική Κίνα, την Β. Κορέα και το Βιετνάμ).

    Κάθε φωνή που αποδομεί στα μάτια των δημοκρατών και αριστερών τα κόμματα της ψευτοαριστεράς, προεξάρχοντος του ψευτοΚΚΕ, ακόμα και άθελά της, κάνει καλό. Αλλά δε βλέπει με τίποτα τι κοινό μπορεί να έχει ο αντι-σοσιαλφασιστικός χώρος με την πλατφόρμα Χαλβατζή, καθώς για τον Α.Χ. δεν υπάρχει ούτε άξονας Ρωσίας - Κίνας, ούτε σοσιαλιμπεριαλισμός, ούτε φυσικά ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ τα θεωρεί δεξιότερα των αστικοδημοκρατικών κομμάτων, δεν κάνει καμία αναφορά (τουλάχιστο εκτεταμένα) στο ναζισμό και το φασιστικό κίνδυνο, συνεχίζει να θεωρεί το ψευτοΚΚΕ "καλό" πολιτικό φορέα ή έστω τον λιγότερο χειρότερο που υπάρχει κλπ.

    Βέβαίως, κάθε αντι-σοσιαλφασίστας είναι αυτονόητο ότι θα υπερασπιζόταν τον Α.Χ. αν γινόταν στόχος σοσιαλφασιστικής εκδικητικής βίας, αλλά άποψή μου είναι πως δε θα συμβεί κάτι τέτοιο, αφού είναι και ο ίδιος ενταγμένος νοητά στη μια από τις δύο "συσσωματώσεις" εντός, εκτός και επί τα αυτά του ψευτοΚΚΕ. Μάλιστα, σήμερα που οι Καζάκηδες-ΕΠΑΜ, οι Τσίπρες και οι Αλαβάνοι καλούν σε πανστρατιά των αντινεοφιλελεύθερων κρατικοπαράσιτων που αυτοαποκαλούνται "αριστερά" και "αντιμνημονιακός χώρος", μην εκπλαγείς αν δεις την πλατφόρμα του Α.Χ. να κυριαρχεί μέσα στο ψευτοΚΚΕ - ουσιαστικά αυτή την τάση είναι που επικαλείται και ο Λαφαζάνης-iskra.gr του ΣΥΝ όταν καλεί σε παναριστερό μέτωπο.

    Πες μου κι εσύ αν θέλεις την άποψή σου ΣΦΔ. Νομίζεις ότι υπάρχει κάποιο σημείο τομής με αυτή την πλατφόρμα για τους αντισοσιαλιμπεριαλιστές;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Είμαι πολύ καλά αλλά ακόμα πιο πολύ απασχολημένος. Εντάξει δεν νομίζω να ήμουν ποτέ τόσο τακτικός ώστε να έλειψα σε κανέναν!

    Στο θέμα: Εγώ δεν γνωρίζω τόσο καλά αυτόν το χώρο και τις εσωτερικές του τάσεις οπότε μένω στην αποστασιοποίηση και διαφωνία με την κεντρική καθοδήγηση που δηλώνεται σε αυτό το κείμενο. Απ'αυτή την άποψη ίσως μπορεί να υπάρχει προσέγγιση - προσωπική, όχι των θέσεων - και το λέω υπό την έννοια πως κάθε άνθρωπος που διαχρονικά εγκαταλείπει την ''αριστερά'' ή κάποιο από τα κόμματά της, προφανώς και αφού το κάνει παραμένει κοντά της και οι απόψεις του παραμένουν στην ίδια γενική γραμμή. Αν βρισκόταν σε αντίθετη θέση δεν θα ήταν εντός της μέχρι την προηγούμενη στιγμή ή δεν θα ήταν εντός της ποτέ. Όπως το θέτεις βέβαια έχεις δίκιο, δεν γνωρίζω ότι αυτές είναι συγκροτημένες τάσεις, το εξέλαβα σαν μια προσωπική αποστασιοποίηση. Το ζήτημα δεν είναι το συγκεκριμένο άτομο αλλά όλοι όσοι μέσα στα χρόνια αποστασιοποιούνται απ'αυτά τα κόμματα. Με αυτούς πρέπει να υπάρχει κάποιος διάλογος, χωρίς φυσικά να περιμένετε ότι απ'ευθείας θα αποδεχτούν όλο το ''πακέτο'' (δεν λέω ότι δεν το κάνετε ήδη, αλλά εκ φύσεως οι μαρξιστές είναι ιδεολογικά στρυφνοί και καχύποπτοι, πιο εύκολα διώχνουν παρά ελκύουν).

    Φυσικά η γνώμη μου έχει πολύ σχετική αξία καθώς είμαι εξωτερικός και των δύο χώρων. Από την δική μου θέση προφανώς δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο προσέγγισης και συννενόησης.
    Σε κάθε περίπτωση και το παραμικρότερο ρήγμα στο στρατόπεδο του εχθρού είναι θετική εξέλιξη και πρέπει, όσο είναι δυνατόν, να αξιοποιείται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. 1. Εντάξει, πλακίτσα έκανα, απλά είχες καιρό να γράψεις κάτι και πάντα χαίρομαι τη συζήτηση με συναγωνιστές με την ευρεία έννοια του όρου (με κάθε αντιφασίστα και δημοκράτη τέλος πάντων). Σε καταλαβαίνω, και μη νομίζεις ότι το ιστολογείν είναι κι εμένα η βασική μου δραστηριότητα σε αυτό τον πλανήτη... Anyway, χαίρομαι που είσαι καλά...

    2. Το προσωπικό είναι άλλο θέμα. Εδώ συζητάμε το πολιτικό, και προφανώς έχεις δίκιο, ένας άνθρωπος που αποδεσμεύεται από την ψευτοαριστερά είναι πολύ δύσκολο εξ αρχής να περάσει στη θέση ότι ψευτοΚΚΕ - ΣΥΝ είναι ακροδεξιά της αστικής τάξης. Αυτό λοιπόν που μπορεί να κάνει η επαναστατική αριστερά είναι να δείχνει σε αυτούς τους ανθρώπους, να τους προτείνει δηλαδή, έναν άλλο δρόμο, ένα άλλο σύμπαν σκέψης, ώστε να περάσουν σε ένα προτσές βαθιάς κριτικής και αυτοκριτικής ανάλυσης των φορέων αυτών και της προσωπικής τους δράσης. Βέβαια, εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο, άλλο είναι ένα απλό μέλος της "Κ"ΝΕ, ψευτοΚΚΕ ή του ΣΥΝ ή του ΝΑΡ, κι άλλο ένα στέλεχος όπως ο Αλέκος Χαλβατζής, που είχε και μεγάλο μέρος ευθύνης καθοδηγητικού τύπου στις γραμμές του σοσιαλφασισμού και δε φαίνεται να είχε πρόβλημα με ένα ψευτοΚΚΕ που θα είχε καθοδήγηση "φλωρακικούς" και όχι "νεοσταλινικούς". Τέλος πάντων, αυτά είναι σε ένα βαθμό και εσωτερικά του σοσιαλφασισμού, οπότε...

    Παρένθεση: γράφεις σε δεύτερο πληθυντικό, υπονοώντας την ΟΑΚΚΕ. Δεν έχω κρύψει την υποστήριξή μου στην ΟΑΚΚΕ, όπως και το ό,τι δεν είμαι μέλος της. Οπότε δεν έχω λόγο στο τι και πώς δρα, αν και φυσικά συζητώ όποτε μου δίνεται η ευκαιρία με τους συναγωνιστές. Οπότε δεν έχω λόγο στο ποιον αποδέχεται η ΟΑΚΚΕ, με ή χωρίς το "πακέτο" ή πώς επιλέγει να στρατολογεί ή να συνυπάρχει με άλλους αγωνιστές - πάντως αν θες τη γνώμη μου οι συναγωνιστές της ΟΑΚΚΕ δεν είναι καχύποπτοι προς άλλους αγωνιστές, καθόλου τέτοια αίσθηση δε μου έδωσαν ποτέ.

    Αυτό που στους μαρξιστές σου φαίνεται στρυφνότητα είναι το γεγονός ότι πολλές φορές πράγματα που στο μέσο άνθρωπο μοιάζουν επουσιώδη (θεωρητικά ζητήματα π.χ.) έχουν πολύ μεγάλη πρακτική σημασία για το μέλλον του κινήματος. Πάντως έχεις δίκιο, γενικά ο σεχταρισμός είναι κακό πράγμα, όμως κακό πράγμα είναι επίσης και η πλαδαρότητα σε θέματα αρχών.

    Όσο για το κάθε ρήγμα στις τάξεις του εχθρού, συμφωνώ απόλυτα. Ακόμη και η πάλη μεταξύ δύο αντιδραστικών φραξιών παράγει θετικό απότέλεσμα για την επανάσταση και τη δημοκρατία, γιατί τις ξεφτάει και τις αποκαλύπτει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ένα στέλεχος μπορεί να κάνει μεγαλύτερη ζημιά απ'ότι ένα περιφερειακό μέλος. Δεν θα διαφωνήσω πάντως με όσα λες, σίγουρα καταλαβαίνεις καλύτερα το εσώτερο νόημα της περίπτωσης αυτής, απλώς βρήκα ελπιδοφόρο το ότι κάποιος που ανήκε στον πυρήνα της ΚΝΕ δήλωσε δημοσίως τέτοια πράγματα.

    Αναφέρθηκα στο β' πληθυντικό γιατί είναι γνωστό και δεδομένο ότι αποδέχεσαι πλήρως τις θέσεις της ΟΑΚΚΕ άρα δεν υπήρχε λόγος να κάνω κάποιον διαχωρισμό εφόσον ό,τι έγραψα το εννοούσα ευρύτερα πολιτικά-ιδεολογικά και όχι οργανωτικά. Δεν υποννόησα ότι έχεις λόγο στην ΟΑΚΚΕ, ούτε ότι η ΟΑΚΚΕ ειδικά είναι στρυφνή και καχύποπτη, αλλά ότι αυτό είναι μάλλον εγγενές χαρακτηριστικό κάθε μαρξιστικού σχήματος (βεβαίως στην περίπτωση της ΟΑΚΚΕ η τάση αυτή πιθανόν επιβαρύνεται από το γεγονός πως αυτή κινείται μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον). Σύμφωνοι ότι κάτι που μοιάζει ασήμαντο ή και ανύπαρκτο σε κάποιον που δεν γνωρίζει μπορεί να έχει τεράστια σημασία για το κίνημα. Όμως εγώ αναφέρομαι στο γεγονός πως εξαιτίας του δογματικού και εσχατολογικού στοιχείου του μαρξισμού οι μαρξιστές τείνουν να αντιμετωπίζουν εν τέλει εχθρικά οτιδήποτε δεν αναγνωρίζουν ως μαρξιστικό.

    ΥΓ. Ήθελα να σου γράψω μια φορά, για να διαφωνήσω [φυσικά :)] με μια σου άποψη - και της ΟΑΚΚΕ - πάνω στο μεσανατολικό, αλλά τελικά δεν μπόρεσα να βρω χρόνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μιας και μιλάμε, μπορείς να μου πεις πως αφήνεις μόνο τις αρχικές παραγράφους κάθε άρθρου στην κεντρική σελίδα; Εννοώ πως βγαίνει αυτό το ''περισσότερα''. Έφτιαξα ένα μπλογκ για να δω πως λειτουργεί το πράγμα και δεν μπορούσα να το κάνω αυτό το κόλπο... Επίσης, φωτογραφίες στα άρθρα; Φυσικά θα είναι γελοία και πανεύκολα αυτά τα πράγματα, φαντάσου πόσο άσχετος είμαι με τα μπλογκ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. 1. Για το μεσανατολικό, όποτε έχεις χρόνο και αν έχεις διάθεση, θα ήταν ωραίο να έγραφες τη διαφωνία σου - να το κουβεντιάζαμε, στο κάτω κάτω κανείς δε διεκδικεί το αλάθητο του Πάπα, μπορεί να έχεις πιάσει κάποιο στοιχείο που να διαφεύγει είτε από την ΟΑΚΚΕ είτε από τούτο το ιστολόγιο...

    2. Για το "περισσότερα" που λες, πάς τον κέρσορα (ή όπως διάολο τη λένε αυτή τη γραμμούλα που με το ποντίκι πας εκεί και αναβοσβήνει εκεί όπου γράφεις) στο σημείο όπου θες να κόβεται το κείμενό σου και στη συνέχεια πας από πάνω σε ένα σύμβολο που μοιάζει με χαρτάκι που κόβεται στα δύο, σαν οδοντωτό, κάτω από εκεί που λέει "Επεξεργασία HTML", λίγο προς τα αριστερά. Είναι τρία σύμβολα στη σειρά, αριστερά από τη λέξη "Σύνδεσμος". Ένα που είναι για τις φωτό, ένα που είναι σα κλάκα σκηνοθέτη για τα βίντεο και ένα τρίτο, το οδοντωτό χαρτί που σου έλεγα. Αυτό πατάς και τσουπ... έγινε. Τόσο απλά! (Μη νομίζεις, κι εγώ παιδεύτηκα να τα μάθω...)

    3. Για το εσχατολογικό και καχύποπτο των μαρξιστών "εκ φύσεως": οι πραγματικοί μαρξιστές έχουν ένα καλό για κάθε ιδεολογικό τους αντίπαλο ή και σύμμαχο: είναι καθαροί στις εξηγήσεις τους και συνεπείς στα λόγια τους. Δεν υπήρχε περίοδος του κομμουνιστικού κινήματος που οι κομμουνιστές να μην εμπλέκονταν σε συμμαχίες: είτε με τους λασσαλικούς και άλλα ρεύματα στο εργατικό κίνημα του 19ου αιώνα, είτε με φιλελεύθερους αστούς και άλλα εργατικά και λαϊκά κόμματα πριν και κατά τη διάρκεια της ρώσικης επανάστασης, με τους σοσιαλδημοκράτες στο ενιαίο μέτωπο μετά, με εθνικά αντιιμπεριαλιστικά κόμματα όπως στην Κίνα, με όλα τα αντιφασιστικά ρεύματα και τους αναρχικούς(Ισπανία) μετά το 1935, με δημοκράτες και άλλους αριστερούς τη μεταπολεμική περίοδο μέχρι το 1956 (θυμάσαι που συζητάγαμε για το φιλοκομμουνιστή σοσιαλιστή ηγέτη Νένι της Ιταλίας στην κουβέντα μας για τον Καστοριάδη...), με δημοκράτες και άλλους αριστερούς σα μ-λ κίνημα, όπου δεν επικρατούσε ο χοτζικός "μ-λ" σεχταρισμός.

    Ως εκ τούτου, δεν νομίζω ότι είναι ακριβές ότι οι μαρξιστές έχουνε κουλτούρα συνεργασιών ή ότι απορρίπτουν εκ προοιμίου κάθε κοινή δράση και συγχρωτισμό με άλλες δυνάμεις - το αντίθετο, ο σεχταρισμός είναι θανάσιμος εχθρός της επανάστασης και της προόδου του κινήματος για την ανθρώπινη απελευθέρωση.

    Αλλά μην απαιτείς κιόλας βρε ΣΦΔ να μην κάνουνε ιδεολογική αντιπαράθεση με τα άλλα ρεύματα, ακόμη και τα δημοκρατικά... Στο κάτω κάτω, πέρα από τα πολλά κοινά, υπάρχουν και οι στρατηγικοί σκοποί κάθε ρεύματος... Στο κάτω κάτω οι λαοί ας ακούνε όλους τους προοδευτικούς ή και δημοκράτες, και ας αποφασίσουνε οι ίδιοι, κατά τη διάρκεια της πάλης και αφού καθαρίσουμε με τους φασίστες, προς τα πού θέλουνε να πάνε. Ναι, ο μαρξισμός έχει γερά ταμπούρια, και στη φιλοσοφία, και στην οικονομία, και στην πολιτική, και στην ιδεολογία, η πάλη ιδεών δεν έβλαψε ποτέ, και στο κάτω κάτω δεν είναι προϋπόθεση του μετώπου η συγχώνευση των δυνάμεων που το συναποτελούν αλλά η κοινή τους δράση και η ειλικρίνεια μεταξύ τους...

    Πες μου αν τα κατάφερες με το "περισσότερα" και αν αρχίσεις να γράφεις και θέλεις, στείλε μου είτε εδώ είτε στο μέηλ τη διεύθυνση του ιστολογίου σου να μπαίνω και να διαβάζω... Μάνι μάνι, μαζεύονται αρκετά ιστολόγια αντιφασιστικής - αντισοσιαλφασιστικής αντίστασης :-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δεξιά από τη λέξη "Σύνδεσμος" ήθελα να πω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. αντι-σοσιαλιμπεριαλιστής27 Φεβρουαρίου 2012 στις 3:53 μ.μ.

    Σχετικά με την "μαρξιστική εσχατολογία", χωρίς διάθεση εξυπνακισμού:

    Ο μαρξισμός δεν είναι θρησκεία, ανήκει στην πολιτική επιστήμη, παρόλο που στην πλειοψηφία τους οι αστοί διανοούμενοι δεν τον δέχονται σαν επιστημονικό. Πουθενά δεν υπάρχει στη θεωρία του ο χριστιανισμός, ο βουδισμός, ο ιουδαϊσμός ή ο Αλάχ. Οι θρησκείες έχουν την "τελική κρίση" του ανθρώπινου είδους από το "Θεό" και "το τέλος του κόσμου". Πολλοί λένε ότι ο μαρξισμός περιέχει αυτού του είδους την εσχατολογία. Δηλαδή η ιστορία θα τελειώσει με την επανάσταση. Αυτό είναι μια λανθασμένη παρερμηνεία και διαστροφή του νοήματός του.
    Ο μαρξισμός είναι συνδυασμός τριών "συστατικών", όπως επισημαίνει ο Λένιν: χεγκελιανή φιλοσοφία, αγγλική πολιτική οικονομία και η γαλλική κομμούνα. Σε αυτό που διαφέρει από τους υπόλοιπους που ανέλυσαν τον καπιταλισμό είναι ότι πιστεύει πως νομοτελειακά τα άδικα συστήματα και η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης στον καπιταλισμό, θα φέρνουν ξεσηκωμούς και ταξική πάλη που θα επιδιώκει την κοινωνική δικαιοσύνη και την αντικατάσταση της κεφαλαιοκρατίας με ένα σύστημα που θα επιλύει αυτά τα προβλήματα. Αυτή είναι μια επιστημονικά και ιστορικά τεκμηριωμένη θέση.
    Αν θεωρητικά δεχτούμε ότι η διαρκής προσπάθεια για επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων κάποια στιγμή θα φέρει αποτέλεσμα και αυτό είναι εσχατολογία τότε η "ρεαλιστική" αντίληψη είναι ότι πάντα θα υπάρχουν προβλήματα, οπότε δεν χρειάζεται να αγωνιζόμαστε γιατί ποτέ δεν θα λυθούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Περίεργο πάντως που το δημοσιεύει το Έθνος...
    Γενικά παρατηρώ ιδίως τα τελευταία χρόνια σε όλους αυτούς τους φιλο-ΚΚΕ, φιλο-ΣΥΝ κύκλους αλλά και ευρύτερα σε όλους τους φαιοκόκκινους, διακινείται πολύ το "εθνικός εργολάβος" για τον συγκεκριμένο, δηλαδή δείχνουν σαν να τον έχουν στη μπούκα, φραστικά τουλάχιστον. Λες και τώρα δηλαδή τον ανακάλυψαν ή λες και δεν ξέρουμε από πού προέρχεται και ποιοι και πώς τον έφτιαξαν αυτό που είναι. Ενώ φυσικά δεν λένε τίποτε αντίστοιχο για τον Κόκκαλη π.χ.
    Τι παίζει με τον συγκεκριμένο, άλλαξε στρατόπεδο ή πάει να αλλάξει και τον προειδοποιούν; τι ακριβώς συμβαίνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. 1. Για το Μπόμπολα. Μην ξεχνάμε ότι από τη δεκαετία του '80 ακόμα, ενώ πράγματι το "Έθνος" του ήταν φερέφωνο του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού, του οποίου ο συγκεκριμένος κύριος ήταν πάντα κομπραδόρος, εμφάνιζε τον εαυτό του σαν "απλά ΠΑΣΟΚο" και γενικά όχι ταυτισμένο με το "κομμουνιστικό καθεστώς" της ΕΣΣΔ.

    Το 1987, όταν το "Εθνος" ήρθε σε δικαστική διαμάχη με τον Εκόνομιστ στο Λονδίνο για το ζήτημα αν το "Εθνος" είναι σοβιετικό φερέφωνο (αντίστοιχα το "Εθνος" είχε κατηγορήσει τον Εκόνομιστ ότι τα παίρνει από τη CIA), στο συμβιβασμό που επιτεύχθηκε ο Εκόνομιστ έμεινε αμετακίνητος στη θέση του ότι το "Εθνος" είναι φερέφωνο της Ρωσίας, απλά δε μπόρεσε να αποδείξει ότι τα έπαιρνε άμεσα από τη Μόσχα. Το "Έθνος" φυσικά αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη για τα περί CIA.

    Ιδού τι έλεγε τότε -1987- πρώην πράκτορας της ΚαΓκεΜπε σα μάρτυρας στη δίκη: "Χρειαζόμασταν μια χώρα με σοσιαλιστική κυβέρνηση η οποία θα ήταν στενός σύμμαχός μας στις προσπάθειές μας να προκαλέσουμε διάσπαση στο ΝΑΤΟ, να απομακρυνθούν οι αμερικάνικες βάσεις, και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε μια ρήξη μεταξύ των δυτικοευρωπαϊκών χωρών και των ΗΠΑ (σ. ΚΜ: το λεγόμενο découplage)...Σχεδιάζαμε να εκδόσουμε εφημερίδα στην Ελλάδα...όσον αφορά τα περιεχόμενα του "Εθνους", γενικά μπορώ να πω ότι είναι απόλυτα φιλοσοβιετικά - μερικές φορές πιο φιλοσοβιετικά απ' αυτά που βρίσκει κανείς στις σοβιετικές εφημερίδες...
    Διακρίνω την μέθοδο που χρησιμοποιούσαμε για να "φυτέψουμε" τα άρθρα μας και την αποπληροφόρηση σε ξένες εφημερίδες και περιοδικά... δεν υπάρχει άλλο έντυπο σαν κι αυτό στο δυτικό τύπο. Συμφωνεί απόλυτα με κάθε σοβιετική άποψη".

    Ίλια Τζιρκβέλοφ, πρώην πράκτορας της ΚαΓκεΜπε

    Ο τύπος είχε ξεκινήσει σαν αντιπρόσωπος της σοβιετικής εγκυκλοπαίδειας, ωστόσο, όπως και ο Κόκκαλης, γιγαντώθηκαν επί ΠΑΣΟΚ, δηλαδή επί των κρυφοσυντρόφων τους Αντρέα - Λαλιώτη - Σημίτη, ενώ τους αγάπησε και ο δήθεν "αντινταβατζής" ρωσόδουλος Καραμανλής ο Β΄. Προσωπάρχες στα εργοτάξια του Μπόμπολα στα μουλωχτά είναι οι φασίστες του ΠΑΜΕ και του κατεχόμενου απ΄αυτό ψευτοσυνδικάτου οικοδόμων. Είναι γνωστό άλλωστε πως το ΠΑΜΕ εκβιάζει και συναλάσσεται και με δυτικά ή ντόπια αφεντικά, στα οποία επιβάλλει καταλόγους με το ποιους θα πάρουνε στη δουλειά με αντάλλαγμα να μη τους κάνει απεργίες, γενικά μιλάμε για ασύλληπτο φασισμό.

    Για να ξαναγυρίσω στον "Μπόμπο", πάντα καλύπτεται σαν "όχι αμιγής κνίτης", αλλά είναι ο πλέον τυπικός (μαζί με τον "Κόκκα") ΡΩΣΟΣ στη χώρα μας και φυσικά παίζει σαν κνιτοπασόκος μέσα στην κλασσική αστική τάξη, μέσα από το MEGA κλπ. Χαρακτηριστική της γραμμής του είναι η αρθρογραφία του ναζιστή κνιτοΝΑΡίτη Δελαστίκ, καθώς και η λυσσασμένη προώθηση της υποψηφιότητας Σαμαρά εντός της ΝΔ για να ηττηθεί η δυτικόφιλη Μπακογιάννη, του "επαναστάτη" Δελαστίκ προεξάρχοντος το 2009...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καθόλου λοιπόν περίεργο - το Εθνος και γενικά οι κρατικο-ολιγάρχες αστοί που έχουν πίσω τους το Ρώσο δεν είναι στενά ψευτοΚΚΕ - Παπαρήγα, είναι με όλο το ρώσικο μπλοκ, που ξεκινάει από Χρυσή Αυγή και Καρατζαφέρη, περνάει από Σαμαρά και Παπανδρέου Βενιζέλο, και καταλήγει σε Κουβέλη - ΣΥΝ - ψευτοΚΚΕ - ΝΑΡ - Καζάκη - Κοτζιά.

    Τα καθάρματα οι Ρώσοι, με τον πολυεισοδισμό, έχουνε πιάσει πόστα παντού κι έχουν κάνει τη γραμμή τους πανεθνική, από την ακροδεξιά μέχρι την "αριστερά". Να σου πω την αλήθεια, χωρίς να μπορώ να προκαταλάβω τα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ κίνητα του Χαλαβατζή τζούνιορ, η πλατφόρμα του θα ήταν πολύ χρήσιμη για να πάρουν το ψευτοΚΚΕ οι "μετωπικοί" από τους "σεχταριστές" και να ενωθούν με Καζάκη, Λαφαζάνη, αντιμνημονιακό "ριζοσπαστικό" ΠΑΣΟΚ τύπου Άρμα Δημαρά ή ακόμα και με αντιμνημονιακή λαϊκή δεξιά τύπου Καμμένου, ΣΠΙΘΑ - ΕΛΑΔΑ κλπ.

    Από μια άποψη, η πλατφόρμα των "μετωπικών" του ψευτοΚΚΕ είναι η γραμμή το ψευτοΚΚΕ να αρχίσει να εμπλέκεται σε συμμαχίες, στο "πολιτικό παιχνίδι" από το οποίο δήθεν το έχει βγάλει και το έχει περιθωριοποιήσει η "σεχταριστική" ομάδα Μαϊλη - Μπέλλου με τη στήριξη της Παπαρήγα.

    Φυσικά η βάση των δύο ομάδων - φραξιών στο "Κ"Κεξ. τα θεωρεί -φαντάζομαι- αυτά πραγμάτική διαμάχη και ουσιαστική. Αλλά εδώ δε μιλάμε για τη βάση. Και το 1991 οι κνίτες δέρνονταν με τους συνασπισμαίους στη διάσπαση, αλλά οι ηγέτες τους ήταν μιλήμένοι και απόλυτα ρώσοι, όπως αποδείχτηκε (π.χ. η Ρώσα Δαμανάκη, που την έστειλε ο παπατζής στις Βρυξέλλες, το μόνο που κάνει ουσιαστικά είναι όλη τη μέρα να μιλάει για το αίτημα των αφεντικών της - το ευρωομόλογο. Το παίζει σε όλα "μνημονιακιά - δυτική", αλλά στο δια ταύτα βάζει όλο το ρώσικο αίτημα. Το ίδιο και ο άλλος βρωμόκνιτας, ο Παύλος Τσίμας, που πάντα χτυπάει Μέρκελ - Ευρώπη με δήθεν "ήπια αντινεοφιλελεύθερη" γραμμή).

    Σε τελική ανάλυση, παρά το γεγονός ότι δεν αποκλείεται ο Χαλβατζής αυτά να τα λέει απο καρδιάς, η πλατφόρμα αυτή -διακινδυνεύω μια εχτίμηση- είναι η μελλοντική κυρίαρχη γραμμή στο ψευτοΚΚΕ, μετά την πτώση της Παπαρήγα και με μια συνεοννοημένη μετάλλαξη του ψευτοΚΚΕ προς τα "δεξιά - μετωπικά". Εκτός αν τα αφεντικά του το προορίζουν να κρατήσει ως το τέλος τη γραμμή της "ντούρας ταξικής καθαρής επανάστασης", δηλαδή της σκληρής κρατικοφασιστικής διχτατορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μα φίλε ΚΜ εγώ μέμφομαι τον μαρξισμό ακριβώς ως προς το ότι δεν κάνει αυτό που τόσο ωραία περιέγραψες αλλά αντίθετα αυτοανακηρύσσεται απόλυτη αλήθεια και μιλάει για νομοτέλειες και εσχατολογίες, δηλαδή παπαδίζει. Αυτή του η στάση, κατά την οποία οι άλλες απόψεις θεωρούνται όχι λογικές ακολουθίες προς διερεύνηση αλλά τμήματα μιας τάχα αναπόφευκτα προορισμένης να ξεπεραστεί οικονομικοκοινωνικής τάξης πραγμάτων, δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά αλλού παρά στην δημιουργία ιερατείων που θα προσπαθούν να συγκροτήσουν στρατιές ηλιθίων και να καθοδηγήσουν αποβλακωμένες μάζες προς τον αυτοσκοπό της δικής τους ανόδου στην εξουσία (είτε στο εσωτερικό μιας χώρας είτε διεθνώς).

    Ο μαρξισμός έχει καταπέσει και παρεκτραπεί ακριβώς γι'αυτό τον λόγο, γιατί εκ φύσεως ως ιδεολογία θεωρεί περιττό το να απαντήσει σε οτιδήποτε και θεωρεί ότι δεν έχει λόγο να εξελιχθεί. Ακριβώς όπως οι μονοθεϊστικές θρησκείες. Όχι μόνο δεν έχει απαντήσει απολύτως τίποτα στον Κέυνς, τον Χάγιεκ, τον Φρίντμαν (για να μείνω μόνο στο στενά οικονομικό πεδίο) αλλά δεν ενδιαφέρεται και να απαντήσει. Δεν θέλει να συμμετάσχει, θέλει να επιβληθεί και μάλιστα βίαια, ακόμα και στην πιο δημοκρατική και φιλελεύθερή του πλευρά. Δεν μπορεί να αποδεχτεί την πιθανότητα να κάνει λάθος, άρα μπορεί να είναι δημοκρατικός μόνο κατά συνθήκη, για όσο δεν έχει ακόμα επιβληθεί. Μετά το μόνο ζήτημα είναι πόσο όλοι οι άλλοι είμαστε τάχα αντιδραστικοί, το να έχουμε δίκιο κι αυτός άδικο αποκλείεται.

    Σε διωγμούς ενάντια σε ολόκληρους επιστημονικούς κλάδους, όπως η γεννετική και η ψυχανάλυση, δεν προέβησαν οι σοσιαλφασίστες αλλά αυτοί που αποδέχεστε ως πραγματικούς κομμουνιστές. Ούτε οι σοσιαλφασίστες έκαναν αμέσως μετά τον πόλεμο τις γελοιωδέστατες προβλέψεις περί επικείμενης πτώσης του καπιταλισμού το πολύ σε δέκα χρόνια, για να έλθει αντίθετα στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη οικονομική έκρηξη στην ιστορία της ανθρωπότητας από την πλευρά του καπιταλισμού, την στιγμή που η ΕΣΣΔ και οι δορυφόροι της βάλτωναν και στατοκρατικοποιούνταν. Αντίστροφα οι σοσιαλφασίστες δεν μπορούν παρά να είναι ακριβώς προϊόντα αυτών των λογικών και στάσεων.

    Το να θέτουμε ένα σημείο στο οποίο κάποιοι ''κακοί'' διέβαλλαν τον τάχα ως τότε αμόλυντο εμπνευσμένο λόγο του Προφήτη, ιδίως όταν μιλάμε για τεράστια μεγέθη σαν αυτά της σοβιετικής αυτοκρατορίας, ούτε στέκει ούτε εξηγεί τίποτα. Το αντικειμενικό αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα πέρα από κάποιους απειροελάχιστους μαρξιστές δημοκράτες σύσσωμο αυτό το ιδεολογικό ρεύμα κατέληξε στην τέλεια αντίδραση. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί αν η ίδια η κεντρική του πηγή δεν μεταφέρει στοιχεία που τουλάχιστον εν δυνάμει παράγουν τέτοια αποτελέσματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Α, όσον αφορά το ζήτημα της Μέσης Ανατολής ευχαρίστως να σου πω, απλά δεν το κάνω για να μην μπερδεύω ό,τι να'ναι με μια ανάρτηση που έχει άλλο θέμα επειδή τώρα μου ήρθε εμένα και έχω χρόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Φίλε ΣΦΔ,

    Στην πολιτική θεωρία, κάθε άποψη και θέση έχει, θέλει δε θέλει, ένα ταξικό πρόσημο. Αντανακλάει δηλαδή, άσχετα από τη βούληση του φορέα ή και του οπαδού της, ταξικά συμφέροντα και κρύβει πίσω της υλικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, σχέσεις απολύτως πρακτικές και υπαρκτές, επίσης άσχετες με το αν τις γουστάρουμε ή όχι.

    Εκείνο που κάνουν οι μαρξιστές είναι να προσπαθούν να προσδιορίσουν την ορθότητα ή μη μιας άποψης με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι, με βάση το ποια ταξικά συμφέροντα προάγει η εφαρμογή των γενικών γραμμών της - εδώ μιλάμε για τις κοινωνικές επιστήμες και δη για την πολιτική έτσι, όχι για επιστήμες που έχουν αντικειμενικό χαραχτήρα βάση παρατήρησης π.χ. μαθηματικά.

    Τώρα αυτά για τις στρατιές ηλίθιων και τις αποβλακωμένες μάζες, αν μεν τα λες για τους σημερινούς σοσιαλφασίστες, πουθενά οι μάζες δε τους ακολουθούν μαζικά και με την καρδιά τους (ούτε εκεί που φαίνεται π.χ. Βενεζουέλα, Ελλάδα σήμερα, Ρωσία), αν δε εννοείς τους παλιούς κομμουνιστές, θα σου έλεγα πως οι στρατιές που μπήκαν στη φωτιά ακολουθώντας το λάβαρο του επαναστατικού κομμουνισμού ήταν ό,τι καλύτερο και πιο λαμπρό - αυτοθυσιακό, αλλά και πνευματικά και υλικά παραγωγικό έχει εμφανιστεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όχι μόνο τα οικονομικά θαύματα της ΕΣΣΔ και της Κίνας επί Λένιν - Στάλιν και Μάο ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΠΟΙΚΙΩΝ, με αμιγώς εσωτερική συσσώρευση και χωρίς εντατικοποίηση της δουλειάς του προλεταριάτου, αλλά με εργατικό έλεγχο στην παραγωγική διαδικασία και στην κοινωνική ζωή, αλλά και οι εκατοντάδες πρωτοπόροι σε όλο το φάσμα των τεχνών αλλά και ευρύτερα της πολιτιστικής και πολιτισμικής δημιουργίας που συνδέονταν με τον κομμουνισμό (τον πραγματικό, που για σένα είναι περίπου ένα και το αυτό με το σοσιαλφασισμό), δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για ευκολίες του σχήματος "ιερατείο + αποβλακωμένες μάζες = κομμουνισμός και κομμουνιστικό κίνημα".

    Τα δύο όμως ζητήματα που θέτεις είναι όντως σημαντικά και σε καταλαβαίνω ΠΩΣ τα θέτεις: α) δημοκρατισμός των μαρξιστών β) σχέση σοσιαλφασιστών με τη σταλινική και μαοϊκή περίοδο και ρίζες τους σε αυτές

    Συγχώρα με, τα γράφω απνευστί και κάπως αυθόρμητα, και δεν είμαι και κανένας θεωρητικός, από τη γκλάβα μου και όσα ξέρω σου απαντάω.

    (Συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. α) Στο ζήτημα του δημοκρατισμού των μαρξιστών, η αλήθεια είναι πως ο σοσιαλφασισμός έχει ρίξει βαριά τη σκιά του. Κι αυτό γιατί σύνδεσε τη "διχτατορία του προλεταριάτου" του, την ψεύτικη, με τον πραξικοπηματισμό, τα τανκς, το φασισμό και την έξωθεν επέμβαση, εδώ στην Ελλάδα με τα ρόπαλα και την χυδαιότητα - βρώμα - τραμπουκισμό ΚΝΑΤατζίδικου τύπου.

    Εκεί που οι δυτικοί ιμπεριαλιστές και οι φιλελεύθεροι γραφιάδες τους ρίχνουνε τα αναθέματα της αντιδημοκρατίας κύρια στο Στάλιν, με τη αγαστή σύμπνοια των δεξιών σοσιαλφασιστών τύπου Χρουστσόφ, η ίδια η πράξη αλλά και τα γραφόμενα της τίμιας αστικής ιστορικής επιστήμης αλλά και η πείρα των λαών έρχεται να τους ανατρέψει τα θέσφατα και τα σχήματα. Πρώτα πρώτα, αυτή την εξίσωση Στάλιν - Χίτλερ δεν την πιστεύουν ούτε οι ίδιοι που την κάνουν. Αλλιώτικα, όπως υπάρχει ένα πνεύμα οποιοσδήποτε είχε σχέση με το ναζισμό να ξωπεταχτεί από τη δημόσια ζωή, αυτός και το έργο του (και σωστά), θα υπήρχε το ίδιο και για το σταλινικό ή μαοϊκό κομμουνισμό. Ωστόσο, ακόμα και οι πιο γελοίοι δυτικοί αντικομμουνιστές δε ζήτησαν ποτέ να κατέβουν οι πίνακες του Πικάσο, να μην προβάλλονται τα έργα του Αϊζενστάιν, να μην ακούγεται η μουσική του Σοστακόβιτς, να μη μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολειό για τα λαϊκά αντάρτικα κατά του ναζισμού (αυτό το προνόμιο το είχε μονάχα η μοναρχοφασιστική και παλαιοδεξιά Ελλάδα).

    Αυτό γιατί πιστεύεις ότι συνέβαινε και συμβαίνει;; Μήπως γιατί τόσο απέναντι στους λαούς όσο ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΣΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ, οι κομμουνιστές είχαν αποδείξει έμπρακτα ότι η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο για τους επαναστάτες και τη χρησιμοποιούν όταν αποδεδειγμένα ο αστισμός και ο φασισμός έχουν ασκήσει τη δική τους σκληρόψυχη βία πάνω στο λαό;; Πότε οι πραγματικοί κομμουνιστές έκαναν ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ από το πουθενά σε ειρηνική και ευημερούσα αστικοδημοκρατική περίοδο για να επιβάλλουν με το ζόρι τον κοσμοδιορθωτισμό τους και να φιμώσουν "κάθε δημοκρατικό και φιλελεύθερο σύμμαχο ή αντίπαλό τους" όπως έμμεσα λες;;

    Η Κομμουνα του 1871;; Απότοκο του γαλλογερμανικού σφαγείου του 1870 - 1871 και της λιποταξίας της γαλλικής μπουρζουαζίας.

    Ο Οχτώβρης του 1917;; Απάντηση στα ποτάμια αίματος που έχυναν οι λαοί της Ρωσίας πρώτα για τον τσάρο και μετά για την κυβέρνηση αστών και μικροαστών μετά την επανάσταση του Φλεβάρη, που δεν έλεγε να βγάλει τη Ρωσία από τον πόλεμο.

    Η Κινέζικη επανάσταση του 1927-1949;; Απάντηση στις απίθανες κτηνωδίες και βιαιότητες της κινέζικης αντίδρασης, από τη σφαγή της Καντόνας και δώθε, των δυτικών ιμπεριαλιστών και μετά το 1931 της ιαπωνικής επιβουλής και κατοχής/σφαγείου. Μετά το 1945 κατά και των γιάνκηδων.

    Η ισπανική επανάσταση;; Απάντηση, μαζί με όλη την παγκόσμια δημοκρατία, στο πραξικόπημα του μαύρου φασισμού του Φράνκο.

    Η ελληνική επανάσταση του 41-45 και 46-49;; Απάντηση στη τριπλή κατοχή και μετέπειτα στη ματοβαμμένη αγγλοαμερικάνικη επέμβαση που δεν άφηνε τον ελληνικό λαό να κάνει κουμάντο στον τόπο του.

    (Συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Πού φαίνεται, φίλε ΣΦΔ, αυτός ο αντιδημοκρατισμός των κομμουνιστών;; Ενώ στις σχετικά "ειρηνικές" περιόδους της καπιταλιστικής σκλαβιάς κάνουν αγκιτάτσια και ζυμώνουν τις θέσεις τους, καθοδηγώντας, σε όσο βαθμό οι ίδιες οι μάζες τους αποδέχονται σαν πρωτοπόρους, τους επί μέρους ταξικούς αγώνες, όταν έρχεται η ώρα των μεγάλων συγκρούσεων στρατηγικής σημασίας μπαίνουν μπροστά με τη σημαία της κοινωνικής αλλαγής εκ βάθρων και δίνουν στις μάζες ένα υλικό - απτό όραμα για ένα μέλλον χωρίς πείνα, δυστυχία, εκμετάλλευση, καταπίεση, ένα μέλλον λεφτεριάς, ειρήνης, δημοκρατίας, ευτυχισμένης και χορτάτης ζωής.

    Ανάλογα με το πώς τοποθετείται το κάθε πολιτικό ρεύμα απέναντι σε αυτούς τους βαθείς πόθους των μαζών που σε αυτές τις (επαναστατικές) εποχές καθοδηγούνται από τους κομμουνιστές, γιατί οι μάζες σε αυτούς βλέπουν τον πιο λαϊκό, ριζοσπαστικό, κοινωνικά εξισωτικό-δίκαιο και τίμιο παράγοντα, διαρθρώνονται και οι σχέσεις των μαρξιστών μαζί του. Τα μέτωπα μάλιστα -αυτό το σημειώνουν πολύ συχνά και οι συναγ. της ΟΑΚΚΕ και είναι όντως μεγάλο δίδαγμα του Μάο- διαπαιδαγωγούν ακόμα και ολόκληρες τάξεις, πολιτικούς, ρεύματα κλπ. Πολλοί αστοί στην Κίνα πείστηκαν για το θετικό κοινωνικά χαραχτήρα της λαϊκής δημοκρατίας χωρίς βία, αποζημιώθηκαν όταν δημεύτηκαν βιομηχανικές του μονάδες κλπ. Εσύ λες άλλο πράγμα: ότι απόλυτο κριτήριο δημοκρατισμού είναι το πλήρες και ανεμπόδιστο δικαίωμα του κάθε ενός να προπαγανδίζει ό,τι του κάνει κέφι όπου του κάνει κέφι. Προφανώς αυτό οι μαρξιστές δε το δέχονται. Για μας ο ναζιστής, όπως και ο παιδεραστής, δεν πρέπει να έχει το δικαίωμα να προπαγανδίζει το πόσο ωραίο είναι να βιάζεις παιδάκια ή να καις στους φούρνους Εβραίους, και πρέπει να πηγαίνει φυλακή και να του κλείνουμε το βρωμόστομά του.

    Το ίδιο και ήταν πολύ δημοκρατική η βία που άσκησε η σοβιετική εξουσία επί Στάλιν τη δεκαετία του '30, όταν κατά τη διάρκεια της κολλεκτιβοποίησης, που ήταν όρος για την επιβίωση ολόκληρης της τεράστιας σοβιετικής χώρας και του λαού της, αλλά και της πάλης κατά του φασισμού μετά, η ρώσικη Εκκλησία συμμαχώντας με τους κουλάκους έβαζε την αμόρφωτη μεσαία αγροτιά και άλλα στοιχεία του χωριού να σφάζουνε τα ζωντανά και να καίνε την παραγωγή, λέγοντας πως οι μπολσεβίκοι είναι σατανάδες και βελζεβούληδες και τους καλούσε να σκοτώσουν όποιο μπολσεβίκο έμπαινε στο χωριό (1930-1934). Επρόκειτο για μαζική πολιτική βία της εργατιάς σε συμμαχία με τους φτωχούς αγρότες ενάντια στις επιβιώσεις και στους σπασμούς ενός κόσμου που υπερασπιζόταν με λύσσα την πατροπαράδοτη καθόλου δημοκρατική εκμετάλλευση, οπισθοδρόμηση και καθυστέρηση. Μπορούσε αυτό σε σημεία να γίνει λιγότερο με τη βία και περισσότερο με την πειθώ;; Άλλοτε ναι, πολλές φορές όχι. Ο Μάο, που οι αντίπαλοί του ήξεραν πια από την ΕΣΣΔ ότι η δικτατορία του προλεταριάτου δεν αστειεύεται και ξέρει όταν πρέπει να είναι αμείλικτη, αλλά είδε και πώς οι σοσιαλφασίστες κάνανε τους "σκληρούς σταλινικούς" για να τρώνε άδικα κόσμο, μπόρεσε να πάει ακόμα πιο μαλακά και αργά τους ρυθμούς.

    (η συνέχεια αύριο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ***Όταν μιλάω εδώ για τη μπολσεβίκικη βία του 1930-1934 σαν δίκαιη και δημοκρατική στην κύρια πλευρά, εννοώ τη βία στους κουλάκους και στους παπάδες εκείνους που οργάνωναν αντεπαναστατική και αντικολλεχτιβίστικη δραστηριότητα με τις παραπάνω σκοταδιστικές και άλλες μέθοδες. Δε λέω ότι κάθε πράξη του κάθε κολλεχτιοβοποιητή σε κάθε χωριό από την Ευρώπη μέχρι το Βλαδιβοστόκ ήταν πάντα δίκαιη. Πάντα κουρνιάζουν και οι παλιανθρωπίσκοι σε αυτές τις τεράστιες κοινωνικές μεταβολές - εδώ μιλάμε με ιστορικούς και γενικούς όρους και όχι για τις εξαιρέσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Αν ήθελαν οι κομμουνιστές να σεχταρίσουν και να αντιδημοκρατίσουν και πριν από και μετά από την κατάληψη της εξουσίας από το προλεταριάτο (και ναι, το ξέρω ότι δε συμφωνείς αλλά η προλεταριακή εξουσία επιφυλάσσει σημαίνουσα θέση στο Κομμουνιστικό Κόμμα), θα μπορούσαν να αθροίζουν το τι έχουν τραβήξει από τους φιλελεύθερους ιμπεριαλιστές και αστούς από το 1850 και δώθε, και να λένε στις μάζες: "Τι, με αυτούς θα συνεργαστούμε έστω και στο ελάχιστο;; Για κανένα λόγο". Κι όμως δεν το κάνουν. Αντίθετα, καλούν κάθε αντιφασίστα σε κοινή δράση και για να πλατύνει το μέτωπο της δημοκρατίας και να τσακιστούν οι πιο ανοιχτά τρομοκρατικοί και κτηνώδεις κύκλοι του μονοπωλιακού κεφάλαιου (σήμερα ο Άξονας Ρωσίας - Κίνας), θέλουν πολλοί να απευθύνονται και να ανοίγουν συναγωνιστικό διάλογο με τη βάση των αστοδημοκρατικών ρευμάτων και ευελπιστούν ότι κάποιοι (όχι οι περισσότεροι, φυσικά) από τους ΜΗ φασίστες αστούς μπορεί κάτι να καταλάβουν από τον προοδευτικό χαραχτήρα της λαϊκής και εργατικής εξουσίας, το νέο πολιτισμό, τη νέα ζωή και να μη της εναντιωθούν. Και ναι, φυσικά πιστεύουν ότι οι ίδιοι έχουν δίκιο σε αυτό το θέμα και ακόμα και πιο φωτισμένοι μη κομμουνιστές δημοκράτες έχουν (σχετικά) άδικο.

    Και πάμε σε αυτό - γιατί θα μου πεις "καλά όλ' αυτά, ΚΜ, αλλά παίρνεις σαν προϋπόθεση κάτι που εγώ σα ΣΦΔ δεν παίρνω, ότι οι κομμουνιστές είναι σωστοί και επιστημονικά σκεπτόμενοι και οι υπόλοιποι σχετικά ή απόλυτα λάθος". Πέρα από το γεγονός ότι κάθε θεωρητικό και πολιτικό ρεύμα που σεβεται τον εαυτό του έχει τα επιχειρήματά του, που κατά το ίδιο το δικαιώνουν απέναντι σε όλα τα υπόλοιπα, δεν υπάρχει και αστικό πολιτικό ρεύμα που όταν αυτά τα θέσφατά του αμφισβητήθηκαν από τους λαούς, δε τους άσκησε τη βία του, και μάλιστα με ιδιαίτερα σκληρόψυχο τρόπο. Τι να θυμηθούμε, τους προδότες σοσιαλδημοκράτες Έμπερτ - Νόσκε που κατάσφαξαν το γερμανικό προλεταριάτο και το επιτελείο του που σηκώθηκε το 1918-1919, χρησιμοποιώντας τα ακριδεξιά Freikorps;; Τα αίσχη Άγγλων και Γάλλων στις αποικίες, σε Αφρική, Ασία ακόμα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα;; Ο οικονομικός φιλελευθερισμός τους πήγαινε χέρι χέρι με το ρατσιστικό αποικιοκρατικό πνεύμα, που αποτέλεσε μία από τις ιδεολογικές μήτρες του χιτλερισμού. Για να μη μιλήσουμε για ντόπιους βενιζελικούς, που η δεξιά τους πτέρυγα πρωτοστάτησε στη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας στη χώρα μας.

    Ποιος προειδοποιούσε για το φασισμό και το τι ακριβώς θα σήμαινε αυτός για την ανθρωπότητα;; Οι αστοί δημοκράτες;; Κάποιοι λίγοι και πρωτοπόροι ναι - κυρίως, σε συντριπτική κλίμακα ήταν οι κομμουνιστές. Δεν πούλησαν οι κομμουνιστές την Ισπανία, ούτε την Τσεχοσλοβακία, ούτε έκαναν Μόναχο. Έκαναν (και πολύ σωστά) ένα Ρίμπεντροπ - Μολότοφ για να προλάβουν να προετοιμαστούν καλύτερα για τον πόλεμο, και τελικά είχαν (σα κράτος της σοσιαλιστικής εξουσίας) 20πλάσιους νεκρούς από ΗΠΑ και Αγγλία μαζί - δε το λέω για να μειώσω την προσφορά κανενός Συμμάχου, όπως κάνουν οι φιλοναζιστές κνίτες, αλλά για να έχουμε μια εικόνα των μεγεθών. Γενικά, οι κομμουνιστές, πέρα από τη στέρεα επιστημονική βάση του μαρξισμού που πατάει στη διαλεκτική υλιστική θέαση του κόσμου, φύσης και κοινωνίας, δικαιώνονται συνήθως κι από τη ζωή.
    (Αυτό δες το αν θες και σε συνάρτηση του γεγονότος ότι την αντισοσιαλφασιστική θεωρία, την οποία σε γενικές γραμμές δέχεσαι και συ την εκπόνησαν ή καλύτερα την ανέπτυξαν μαρξιστές και όχι φιλελεύθεροι. Και μάλιστα "σκληροί" επαναστάτες μαοϊστές μαρξιστές, και όχι "φιλελευθερίζοντες" ευρωρεβιζιονιστές ή σοσιαλδημοκράτες. Βέβαια αυτό δεν υποχρεώνει κάποιον να γίνει κομμουνιστής, αλλά τον υποχρεώνει να το αναγνωρίζει).

    (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Παρένθεση. Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοια παρανόηση, αλλά ο δημοκρατισμός των κομμουνιστών, των τωρινών εννοώ, δεν είναι κανενός είδους επίδραση του "δημοκρατισμού και φιλελευθερισμού" της αστικής τάξης. Δεν είναι δηλαδή ότι κάποιοι κομμουνιστές ήταν καλά παιδιά, αλλά "αντιδημοκράτες" και πήγαν και διάβασαν φιλελευθερισμό και απέρριψαν κάποια δήθεν "αντιδημοκρατικότητα" του μαρξισμού. Γιατί το έχω δει αυτό να διατυπώνεται από ανθρώπους που δεν ξέρουν από πού π.χ. κρατάει η σκούφια της ΟΑΚΚΕ (δε το κάνουν επίτηδες, μιλάω για ανθρώπους που πέσανε πάνω σε ένα άρθρο σε ένα φόρουμ ή που δεν ξέρουνε πολλά από πολιτική κλπ.)
    Ο δημοκρατισμός των κομμουνιστών είναι συστατικό κομμάτι της φυσιογνωμίας τους, που ενισχύθηκε από την αντιπαράθεση με το σοσιαλφασισμό και δυστυχώς μοιάζει σε πολλούς παράταιρος γιατί οι σοσιαλφασίστες είναι αριθμητικά κυρίαρχοι σε παγκόσμια και εθνική κλίμακα. Δεν αναγνώρισαν οι κομμουνιστές κάποιο "δημοκρατισμό" που δε τον είχαν δει παλιά σε κάποια "φωτισμένη" αστική τάξη - ειδικά στην ελληνική, που είναι ένα χάλι μαύρο και δίνει καθημερινά δείγματα της βαθιά αντιδημοκρατικής της φυσιογνωμίας. Απλά σε αντίθεση με αυτό που κάνει ο σοσιαλφασισμός με το δεξιό "αριστερισμό" του, να λέει "όλη η αστική τάξη είναι ένα μπλοκ - κάφτε τους και φέρτε μας στην εξουσία", οι κομμουνιστές πάντα θα ξεχωρίζουν τα φασιστικά από τα μη φασιστικά τμήματα των αστικών τάξεων και θα επιζητάνε το αντιφασιστικό μέτωπο, μέρος του οποίου σαν υποσύνολα είναι το λαϊκό και το ενιαίο εργατικό. Και μέσα σε αυτό θα κοιτάνε πάντα να ενισχύουνε τις καλές πλευρές των συμμάχων τους και να καταπολεμάνε τις αντιδραστικές, αντιλαϊκές τους με κύριο μέσο την πειθώ και την ενότητα δράσης κατά του κύριου εχθρού, καθώς και την ανοιχτή συζήτηση μπροστά στο λαό.

    β) Πάμε τώρα στο ζήτημα "σοσιαλφασισμός και σχέση του με τον πραγματικό κομμουνισμό", που είναι το δεύτερο που σε απασχόλησε. Πράγματι, οι σοσιαλφασίστες ξεπετάχτηκαν μέσα από το πραγματικό κομμουνιστικό κίνημα, το άλωσαν εκ των έσω κι έκαναν ένα τεράστιο έγκλημα κατά της ευημερίας της ανθρωπότητας, που το συνεχίζουν ακόμα και θα το ολοκληρώσουν στο μεγάλο πόλεμο που ετοιμάζουν.

    Κατ΄αρχή, ίσως θα έπρεπε να σε απασχολήσει το γιατί οι σοσιαλφασίστες τσάκισαν και συκοφάντησαν τους κομμουνιστές με τόση λύσσα. Τόνοι λάσπη για το Στάλιν, κρέμασμα του Ζαχαριάδη, κυνήγι και ξεθεμέλιωμα του έργου του Μάο στην Κίνα, αλλαγή και ξωπέταγμα όλων των επαναστατικών τριτοδιεθνιστικών ηγεσιών από τα ΚΚ μεταξύ 1956-1965. Αν έχουμε να κάνουμε με συνέχεια και όχι με ασυνέχεια, πώς δικαιολογείται αυτή η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ στροφή σε επίπεδο πολιτικής, θεωρίας, οικονομικής αντίληψης, ιδεολογίας, ηθικής και στάσης που πολλοί τίμιοι άνθρωποι που δεν είναι κατ' ανάγκη σταλινικοί διαπιστώνουν για την ΕΣΣΔ την περίοδο μετά το 1956 (στην Κίνα η αλλαγή ήταν εντελώς εμφανής μετά το 1978-1980, οπότε και στερέωσε ο Τενγκ).

    (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Από την άλλη, όντως υπήρξε και άρχισε να γίνεται εμφανές, κύρια στην ιδεολογία, το σοσιαλφασιστικό ρεύμα, ακόμα και επί προλεταριακής εξουσίας στην ΕΣΣΔ. Αυτό ήταν (ακριβώς όπως το λες ειρωνικά), οι σοσιαλφασίστες δηλαδή, που άρχισαν από τα 1946-1947 αυτές τις αντιεπιστημονικές διώξεις ολόκληρων επιστημονικών κλάδων στο όνομα της "καθαρής ρώσικης επιστήμης". Μάλιστα, έβγαιναν και από τα αριστερά, κατηγορώντας τους κομμουνιστές που έλεγαν ότι πολλά επιτεύγματα της δυτικής επιστήμης ήταν θετικότατα και άμεσα αξιοποιήσιμα και στην ΕΣΣΔ σαν "αστούς", "συμφιλιωτές", "κοσμοπολίτες". Οι αριστεροί μες στο ΠΚΚ(μπ.), με επικεφαλής το Ζντάνοφ, καθόλου δεν ήταν φίλοι αυτών των απόψεων, και μάλιστα έδιναν μάχη για να μην περάσει στη φιλοσοφία και στη βιολογία αυτή η εντελώς αντιεπιστημονική αντίληψη για την "ρωσοποίηση" της επιστήμης. (βλ. το βιβλίο Postwar Soviet Politics - The Fall og Zhdanov and the Defeat Of The Moderation 1946-53 του αστού συγγραφέα Werner G. Hahn, Cornell University Press, 1982).

    Oι σοσιαλφασίστες είναι το γέννημα, μες στην ΕΣΣΔ, τριών ρευμάτων: του τροτσκισμού, δηλαδή του εραστή της κρατικοκαπιταλιστικής υπερσυγκεντρωτικής διχτατορίας, του μπουχαρινισμού, δηλαδή του εραστή της επιβίωσης της μικρής και μεσαίας αστικής ιδιοχτησίας στο σοσιαλισμό (κυρίως στην ύπαιθρο) και του μεγαλορωσικου σωβινισμού, ιδεολογικού κληρονόμου του τσαρισμού. Ο τελευταίος, ιδιαίτερα δυναμωμένος από το Β' Παγκόσμιο, οπότε οι κομμουνιστές αναγκαστικά τον ανέχτηκαν για να νικήσουν τους Ούννους του χιτλερισμού, έγινε μέσω του Σουσλόφ (που τον θεωρώ πιο σημαντική μορφή και από το Χρουστσόφ και από το Μπρέζνιεφ) κυρίαρχος στην ιδεολογία και στη μαζική προπαγάνδα, καθώς και στις σχέσεις με τα ξένα κομμουνιστικά κόμματα.
    Τέλος πάντων, μη κάνω εδώ ολόκληρη ιστορική ανασκόπηση (έχω ήδη πλατιάσει), απλά ο σοσιαλφασισμός έχει το ίδιον κάθε οπορτουνιστικό και αστικό ρεύμα που γεννιέται στα πλαίσια της εργατικής πάλης και αργότερα της εργατικής εξουσίας να το παίρνει, να το αναπτύσσει και να το στρέφει ενάντια στο λαό.

    Σοσιαλφασισμός είναι οι δευτερεύουσες αρνητικές πλευρές και κληρονομιές κάθε εργατικού κόμματος και κινήματος που φιλόδοξοι μικροαστοί μέσα στις γραμμές του τις οργανώνουν και τις αξιοποιούν προκειμένου να πάρουν την εξουσία και να γίνουν μέσω του κράτους μεγαλοαστική τάξη.

    Η Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο είναι ακριβώς η προσπάθεια αυτά τα στοιχεία να βρίσκονται, να εντοπίζονται από τον ίδιο το λαό και να ξεκαθαρίζονται πριν ολοκληρώσουν τη βρωμοδουλειά τους, όχι τόσο με το να τους κόβεις το κεφάλι (σε ελάχιστους από αυτούς, τους χειρότερους ΠΡΕΠΕΙ να το κόβεις, γιατί είναι μεγάλοι εγκληματίες), όσο με το να μη τους αφήνεις χώρο να αναπτυχθούν και να τους αποκαλύπτεις, όχι τόσο εσύ σαν ΚΚ αλλά ο ίδιος ο λαός.
    Εν πάσει περιπτώσει, δε νομίζω ότι κανένας τίμιος άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και την αλήθεια, μπορεί να βάλει την Ηλέκτρα, τους3 ΕΠΟΝίτες του Υμηττού, τους ήρωες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ στην ίδια πλευρά του ιστορικού οδοφράγματος με την Πανσπουδαστική Νο8, τα ροπαλοφόρα ΚΝΑΤ, τους φασίστες του ΠΑΜΕ και τις Παπαρήγες που πάνε τους ναζιστές και τους συστήνουνε για φίλους στους εργάτες της Χαλυβουργίας.

    Δέχομαι αυτό που λες για τα δυνάμει στοιχεία, γιατί δείχνει ότι κι εσύ κατά βάθος δεν ταυτίζεις κομμουνισμό και σοσιαλφασισμό. Αν συνεχιστεί ο διάλογος μας εδώ, θα πω περισσότερα, αλλά ήδη έχω γράψει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ και πιθανά να κούρασα, οπότε μένω σε αυτά, ξέροντας πως έχω αφήσει μπόλικα κενά. Αναμένω πάντως με πολύ ενδιαφέρον οποιαδήποτε νέα τοποθέτησή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. αντι-σοσιαλιμπεριαλιστής28 Φεβρουαρίου 2012 στις 6:05 μ.μ.

    @S.F.D., Kokkino Meterizi
    Μου αρέσει η κουβέντα σας γι' αυτό και παρεμβαίνω αν και δεν είμαι "ειδικός". Έχουν ειπωθεί και γραφτεί τόσα πολλά και ωραία πάνω στο θέμα για αυτό θα είμαι σύντομος.
    Οι μαρξιστές έχουν απαντήσει και για τον κρατικό καπιταλισμό, το μονεταρισμό και τον οικονομικό ντετερμινισμό και τα εξετάζουν σαν σημεία και στάδια της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

    Επίσης το ότι ο μαρξισμός είναι ανελαστική θεωρία δεν στέκει απλά γιατί διαρκώς δοκιμάζεται στην πράξη και εμπλουτίζεται με εμπειρία από τους κοινωνικούς αγώνες.

    Όσον αφορά τώρα τις ερμηνείες στο μαρξισμό που δίνουν ο ρεβιζιονισμός και ο σοσιαλφασισμός, τις αστικές επιδράσεις πχ ηθικός σοσιαλισμός, Κάουτσκι κ.λπ., λίγη ανάγνωση δείχνει πως μόνο μαρξιστικές δεν είναι. Ο ρεβιζιονισμός ή ο σοσιαλφασισμός δεν είναι απλά σέχτες αλλά ολόκληρα ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα που τα κατέδειχναν ο Μαρξ, ο Λένιν και ο Στάλιν και ο Μάο.

    Οι μεν αφαιρούν την επαναστατική πολιτική πραχτική και ανάγουν το μαρξισμό και το λενινισμό σε ακαδημαϊκή ενασχόληση των αστών και οι δε φανατίζουν τις μάζες με έναν γενικόλογο και συχνά μικροαστικό ή λούμπεν αντικαπιταλισμό. Ο αντικαπιταλισμός από μόνος του δεν λέει τίποτα για τους κομμουνιστές. Το παιχνίδι "τάξη εναντίον τάξης" το έπαιζαν και πριν εμφανιστούν οι κομμουνιστές. Ακόμα και οι φεουδάρχες, οι φασίστες, οι ναζί και οι σοσιαλφασίστες ήταν (και είναι) τόσο εναντίον της αστικής όσο και της εργατικής τάξης. Βέβαια κάποιοι αστοί τα έκαναν και κάνουν μαζί τους πλακάκια εναντίον της εργατικής τάξης.

    Έχω και μια ερώτηση στο ΚΜ. Είπες ότι ο Μάο "μπόρεσε να πάει ακόμα πιο μαλακά και αργά τους ρυθμούς". Θα μπορούσες να το εξηγήσεις λίγο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. ***Μια μικρή συμπλήρωση για τις πηγές του δημοκρατισμού του αντι-σοσιαλφασιστικού ρεύματος.

    Μεγάλη σημασία για την πολιτική διαμόρφωση και την άντρωση του μ-λ κινήματος, από το οποίο προέρχονται οι αντισοσιαλφασίστες, έπαιξε η πολιτική κουλτούρα που άφησε στο λαό η δημοκρατική, αντιφασιστική και αντιιμπεριαλιστική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Αντιμιλιταρισμός, αντιφασισμός και αντικνιτισμός ήταν συστατικά στοιχεία της εξέγερσης αυτής, παρά το γεγονός ότι τελικά οι κνίτες έκαναν εισοδισμό στο επιτελείο της. Κι εκεί λοιπόν οι μαοϊστές ήταν πιο μπροστά και πιο πρωτοπόροι από τους κατά τα άλλα άξιους κάθε σεβασμού αστοδημοκράτες αντιχουντικούς, που βασανίστηκαν πολύ και αυτοί.

    Για το φίλο αντι-σοσιαλιμπεριαλιστή: ανοιχτή είναι η συζήτηση, βρε φίλε, δεν είναι παιχνίδι για δύο - εντάξει, καταλαβαίνω πως το λες, αλλά και οι συμπληρώσεις σου π.χ. εντάσσονται οργανικά στην απάντησή μου στο φίλο ΣΦΔ.

    Για το θέμα Μάο που θέτεις: μιλάω εδώ για τις μέθοδες και τους ρυθμούς της κολλεχτιβοποίησης στην Κίνα σε σχέση με εκείνους στην ΕΣΣΔ. Και λέω πως, έχοντας την πείρα της τεράστιας όξυνσης της ταξικής πάλης στην ΕΣΣΔ μεταξύ 1932-1938, που έφτασε σε παροξυσμό τη διετία 36-38, με αποτέλεσμα να την πληρώσουν μαζί με τους ενόχους και αθώοι, και έχοντας κατά νου ότι οι Κινέζοι εκμεταλλευτές ξέρουν τι τους περιμένει αν επιχειρήσουν να αντιπαρατεθούν ένοπλα-βίαιη στη δημοκρατική διχτατορία του λαού, ο Μάο Τσε Τουνγκ με τη γραμμή του για την ορθή επίλυση των αντιθέσεων ανάμεσα στο λαό έβαλε το ζήτημα, εκεί που οι μάζες δεν έχουν ακόμα αφομοιώσει τα σοσιαλιστικά μέτρα, να προκρίνεται η μέθοδος της πειθούς και της αργής μετάβασης, μέχρι να μεστώσει μέσα από το παράδειγμα και την παιδευτική δουλειά των κομμουνιστών η αναγκαιότητα για την υπέρβαση των παλιών παραγωγικών σχέσεων. Από την άλλη, πρόκρινε ακόμα και για εκείνους που μέσα στο κόμμα και μέσα στις μάζες είχαν τη δεξιά - αστική γραμμή χωρίς να είναι συνειδητοί παλιάνθρωποι, όχι τόσο την σκληρή τιμωρία και τα διοικητικά μέτρα, όσο την πλατιά συζήτηση και ζύμωση, ώστε να απομονώνονται μόνο οι κάργα αντιδραστικοί, και να ενώνεται το 90%, μέχρι και το 98% των μελών του κόμματος και του λαού ενάντια στη δεξιά. Βέβαια, ο Μάο δεν ήταν φιλελεύθερος, έκανε μια χαρά την Αντι-Δεξιά καμπάνια του 1957, όπου έμπασε διάφορα τομάρια στη φυλακή. Κι εκεί όμως ακόμα, ξέρεις ποιος ήταν από τα πρωτοπαλίκαρα της κάθαρσης;; Ο αρχιδεξιός Τενγκ Σιάο Πινγκ, ο οποίος το 1978 αποφυλάκιζε αυτούς που είχε φυλακίσει ΚΑΙ ο ίδιος λέγοντάς τους: "Είδατε τι κακή που ήταν η αριστερίστικη γραμμή του Μάο"... γιατί οι περισσότεροι αγνοούσαν το ρόλο του σαν εκκαθαριστή!

    Καρφί ό,τι ακριβώς έκανε ο Χρουστσόφ, που σα γραμματέας του ΠΚΚ(μπ.) στη Μόσχα το 1937 πηγαινε αβέρτα καταλόγους πραγματικών και ψεύτικων "αντεπαναστατών" στο Στάλιν, και το 1956 τους αποφυλάκιζε λέγοντάς τους: "Είδατε τι διχτάτορας που ήταν ο Στάλιν και πόσο φιλελεύθερος είμαι εγώ...".

    Αυτός είναι ο σοσιαλφασισμός - η απόλυτη και πιο υποκριτική αστική αντίδραση στην ιστορία, μαζί με το χιτλερισμό - εθνικοσοσιαλισμό. Είναι, όπως ωραία το έχει θέσει η ΟΑΚΚΕ, αυτός που σε σκοτώνει ή είναι συνεργός στο φόνο σου, κι έρχεται και βγάζει λόγο και καταθέτει στεφάνι στην κηδεία σου, μιλώντας για το τι καλός και ωραίος άνθρωπος που ήσουν!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. ΚΜ
    Επίκτητε επιχείριση Διας Ματ στην χαλυβουργία ειναι απαραίτητη η
    συνδρομή σας διοτι ειναι αμφίβολο εαν οι κατασταλτικές δυνάμεις
    μπορούν μόνες τους να αντιμετωπίσουν τους αλληλέγγυους που θα
    παραβρεθούν
    ΥΓ
    Η ανεξάρτητη ελληνικη δικαιοσύνη διέταξε σύλληψη του πρόεδρου του
    σωματείου και προφυλάκιση του μετα απο 50 αγωγές του ευπατρίδη
    Μανεση που ενω έκανε απολύσεις για να επιβιώσει ο ανθρωπος η επιχείριση του
    με σθένος ανακοίνωσε πως θα κατασκευαστεί δικο του λιμανι που θα
    καλύπτει 20 000 τόννους .λιμενισμου
    Την χαλυβουργία στον βολο που με θάρρος στήριζες την παει για κλείσιμο
    μια και στον Ασπρόπυργο θα απασχολεί 420 εργατες επι 24ωρη βαση
    που απαιτείτε για να παρει την ανάλογη αδεια.
    Οι χαλυβουργοι στον βολο σου είναι υπόχρεοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Εσύ δεν έλεγες ότι θα κλείσει τον Ασπρόπυργο και θα μεταφέρει όλη τη δουλειά στους "απεργοσπάστες" του Βόλου;;

    Δεν ξέρω τι σκαρώνουν πάλι κράτος και κνιτισμός στη χαλυβουργία... Όταν ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, τα λέμε... Προς το παρόν, δεν συζητάω με φίλους και χειροκροτητές ναζιστών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. αντι-σοσιαλιμπεριαλιστής28 Φεβρουαρίου 2012 στις 11:36 μ.μ.

    @ Kokkino Meterizi
    Αυτό για τον Ντενγκ δεν το ήξερα. Είχα την εντύπωση ότι ήταν ο Τσου Εν Λάι ηγέτης του αντιδεξιού κινήματος.
    @ Ανώνυμος
    Γιατί δεν κερνάς τα ΜΑΤ τις σοκοφρέτες που έφεραν οι χρυσαυγίτες; Θα το εκτιμήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Κι όμως, κι όμως, συμμετείχε ο Τενγκ και μάλιστα ήταν ΓΓ της ΚΕ του κόμματος από το 8ο Συνέδριο του ΚΚΚ του Νοέμβρη του 1956... Προφανώς ο Τσου ήταν από πάνω του και με περισσότερο κύρος... Απλά λέω ότι ήταν μέσα στο επιτελείο που διεξήγαγε - διεύθυνε το κίνημα... Βέβαια μετά το Μεγάλο Άλμα, δηλαδή μεταξύ 1960-1966 βγήκε καθαρά δεξιά, σαν απάντηση στο μαοϊκό "βολονταρισμό", που "διέλυε την οικονομία" (για κάποιες βολονταριστικές πλευρές έχει κάνει αυτοκριτική και ο ίδιος ο Μάο, ωστόσο οι δεξιοί θεωρούσαν κάθε σπάσισμο των παλιών παραγωγικών σχέσεων προς τα μπροστά σαν "αριστερισμό")...

    Επίσης, να σου πω πως είμαι σχεδόν σίγουρος πως ο Τενγκ είχε μιλήσει στη συνδιάσκεψη των 81 ΚΚ το 1960 στη Μόσχα, όπου μαζί με το Χότζα χτύπησαν τη γραμμή Χρουστσόφ - 20ού Συνεδρίου. Δυστυχώς, και οι δύο ολοκλήρωσαν την "καριέρα" τους σα σοσιαλφασίστες ολκής, αν δεν ήταν από πάντα...

    ΥΓ: Έχω ένα θέμα με τα σχόλια του συγκεκριμένου κνίτη, που είμαι βέβαιος ότι κατά βάθος είναι προβληματισμένος μήπως έχουν δίκιο οι μαοϊστές και προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι είμαστε όλοι προβοκάτορες κλπ. Από τη μια δε θέλω να λογοκρίνω, από την άλλη ο κερατάς είναι σκέτη προβοκάτσια, που είναι όμως χαμηλής ποιότητας... Αν ήταν χαφιές του Περισσού, νομίζω θα έγραφε πιο έξυπνα. Τι να τονέ κάνω, δεν ξέρω...

    Για τις σοκοφρέτες, πολύ καλή ιδέα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. αντι-σοσιαλιμπεριαλιστής3 Μαρτίου 2012 στις 12:04 π.μ.

    Δεν πειράζει είναι τρολιά με πατέντα και έχει τη χάρη της. Και για να σε λέει "ΚΜ" σε παρακολουθεί καιρό.

    Δεν ξέρω ΚΜ αλλά ο Χότζα πρέπει να ήταν από εκείνους που φιλοδοξούσαν να γίνουν Βαλκανιάρχες αλλά δεν τα κατάφερε. Στον εθνικισμό δεν πήγε κόντρα. Εξ' αρχής το μόνο που έκανε ήταν να αντικαταστήσει το σταυρό με το σφυροδρέπανο. Όπως ο μηδενιστής του Ντοστογιέφσκι. Μάλλον πήγε να συμβιβάσει το δήθεν σοσιαλισμό του με τον εθνικισμό με αποτέλεσμα να παχύνει κάτι παναλβανισμούς και αντιδυτικισμούς. Αυτόν τον ενδιέφερε να μεγαλώσει η Αλβανία και έκανε ευκαιριακές συμμαχίες με το Μάο ή το Στάλιν για να κοντράρει τον Τίτο. Οι λόγοι του είχαν μαρξιστικό περιεχόμενο μάλλον γιατί περίμενε τη στήριξη αυτών των μεγάλων μαρξιστών απέναντι στον Τιτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Αλήθεια είναι αυτά που λες φίλε αντι-σοσιαλιμπεριαλιστή. Απλά, για την ιστορία, η αλήθεια είναι ότι μέχρι το 1948, αυτόν τον αλβανικό εθνικισμό τον προβόκαρε ο ίδιος ο Τίτο, που ζητούσε με επίταση να γίνει η Αλβανία η 7η Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Αυτό δεν θα ήτανε καθόλου κακό, αν το επιθυμούσε ο ίδιος ο αλβανικός λαός, αλλά δε το ήθελε. Μετά το 1948, ο Τίτο δεν ξαναασχολήθηκε με την Αλβανία, καθώς απομονώθηκε από το σοσιαλιστικό μπλοκ και είχε όλη του την κρατική δομή ενάντια στην ΕΣΣΔ (πράγμα που ενώ ήταν αντιδραστικό μέχρι το 1956, από το 1965 τουλάχιστο και μετά μετατρέπεται σε θετικό για τον αγώνα των λαών! Τι σου είναι αυτή η διαλεχτική!).

    Εκεί, δηλαδή γύρω στο '50 (αφού απέτρεψε την αμερικάνικη προβοκατόρικη προσπάθεια ανατροπής του, που πιθανα να είχε τη συνέργεια/ανοχή έστω του Τίτο) πρέπει να άρχισε να την πατάει ο Χότζα που βλέποντας το γενικό αντιτιτοϊσμό του κομμουνιστικού κινήματος, πίστεψε ότι όχι μονάχα γλίτωσε από τον γιουγκοσλαβικό βαλκανικό ηγεμονισμό, αλλά θα μπορούσε κιόλας να φάει το Κόσσοβο από τη Γιουγκοσλαβία. Ο ίδιος ο Χότζα έλεγε πως ο Τίτο του είχε υποσχεθεί το Κόσσοβο από το 1944, αλλα τελικά υπαναχώρησε μπροστά στις αντιδράσεις των Σέρβων εθνικιστών. Ακόμη κι έτσι να είναι, που μάλλον ετσι είναι, ο Χότζας έπρεπε να αποδεχτεί την παραμονή του Κοσσόβου στη Σερβία και να παλέψει για αδελφικές σχέσεις σοσιαλιστικών κρατών (λέω μέχρι το 1948). Η Αλβανία είχε μεγάλα οικονομικά άλματα να κάνει για να βγει από την καθυστέρηση και καθόλου δεν έπρεπε να φενακίζει το λαό της με όνειρα για Κόσσοβα και λοιπές ιστορίες. Γενικά αυτός ο τύπος μικροαστισμού που είναι "ταξικός εξισωτισμός χωρίς αναπτυγμένες παραγωγικές δυνάμεις + επεκτατικός εθνικισμός στο εξωτερικό" είναι που οδήγησε τόσο την Αλβανία, όσο και την Κούβα και το Βιετνάμ (που ήταν βέβαια ακόμη χειρότεροι) στο σοσιαλφασισμό και στην υποταγή στο σοσιαλιμπεριαλισμό. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, Κούβα και Βιετνάμ επενέβησαν με στρατό εκτός συνόρων και λέρωσαν τα χέρια τους στην Αγκόλα, στην Αιθιοπία, στην Καμπότζη κλπ. Η Αλβανία δεν έκανε κάτι τέτοιο, αν και δημιουργούσε αναταραχές με τους χαφιέδες της στο Κόσσοβο τη δεκαετία του '70, όταν πια η ρεβιζιονιστική-αστική Γιουγκοσλαβία ήταν σίγουρα πιο αριστερά από την Αλβανία στη διεθνή γραμμή της.

    Πάντως μέχρι το 1971, ο Χότζας στον ΟΕΕ στεκόταν γενικά καλά και έπαιζε το ρόλο του εκπροσώπου της Λαϊκής Κίνας, που μέχρι τότε δεν αναγνωριζόταν από τον Οργανισμό. Δεν ξέρω τελικά αν είχε ψευδαισθήσεις ότι είχε τα φόντα για βαλκανιάρχης (δεν είχε το μέγεθος χώρας και τη θέση του Τίτο, που είχε κι αυτός τέτοια όνειρα), ξέρω όμως ότι ειδικά στα τελευταία του κατάντησε ένας τριτοκοσμικός σοσιαλφασίστας διχτάτορας, με μια ισχυρή πλευρά φιλο-σοσιαλιμπεριαλισμού (δεν υποτάχτηκε μεν στο Ρώσο, αλλά βάζοντας στο στόχαστρο το Μάο και αναγορεύοντας τη Δύση και τη Γιουγκοσλαβία σε κύριο εχθρό, αντικειμενικά έπαιζε το παιχνίδι της ΕΣΣΔ).

    Τέλος, να θυμίσω πως ο Χότζα μέχρι και τα τελευταία του έπλεκε το εγκώμιο των Βελουχιώτη - Βαφειάδη, σε αντιπαράθεση τόσο με το ΚΚΕ της Κατοχής (που ο Χότζα το θεωρούσε δεξιό και αντεπεναστατικό) όσο και με το ΚΚΕ του β' αντάρτικού ενάντια στη νέα κατοχή, το ΚΚΕ του Ζαχαριάδη. Μάλιστα, αυτά τα είχε πει και σε κοινή συνάντηση με το Στάλιν και το Ζαχαριάδη το 1950 στη Μόσχα - ο μικροαστικός τυχοδιωχτικός χαραχτήρας του Κλάρα και του Μάρκου του ταίριαζε άλλωστε καλύτερα του τροτσκιστή Χότζα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Καλησπερίζω κι εγώ την ομήγυρη.

    Αν κι έχω εκφράσει την άποψή μου πάνω σε κάποια από τα ζητήματα που θίγονται, θα επανέλθω. Προσώρας, απλά να σημειώσω για το "γιουγκοσλάβικο" (που μας απασχόλησε επί μακρόν σε σχετική σύγκρουση που είχα με το φίλο ΚΜ) πως και απ' την περίπτωση του Κοσόβου αναδεικνύεται το αυτονόητο, ότι δηλαδή το εθνικό ζήτημα στη Γιουγκοσλαβία ουδέποτε λύθηκε σε σωστό μαρξιστικό-λενινιστικό δρόμο. Είναι εξ ορισμού αντιφατικό να μοστράρεσαι σα προοδευτική χώρα στο "εθνικό" και μια ωραία πρωία να ξυπνάνε τόσοι κανιβαλικοί εθνικισμοί ταυτόχρονα και να επιδίδονται σ' έναν απεγνωσμένο αγώνα αλληλοεξόντωσης!!! Και το σημειώνω αυτό γιατί πρόσφατα διάβασα σ' ένα παλιό φύλλο της Νέας Ανατολής (αριθμ.46) πως η Γιουγκοσλαβία ήταν "προοδευτική χώρα στο εθνικό ζήτημα"...

    ΥΓ. Πρόσφατα βρήκα σ' ένα παλαιοβιβλιοπωλείο 2 παλιές μπροσούρες του Μανώλη Πιμπλή, η μία με τίτλο "όχι στο νεο-τροτσκισμό" και μια άλλη που αναφέρονταν στην εξωτερική πολιτική Κίνας- Αλβανίας. Μου φάνηκαν αρκετά ενδιαφέρουσες. Απλά ήθελα να σε ρωτήσω αν ξέρεις τίποτε άλλο γι αυτόν τον αγωνιστή, για τον οποίο προσωπικά δε γνωρίζω κάτι. Ρωτάω γιατί θυμάμαι ότι σε κάποια άλλη συζήτηση είχες γράψει ότι τρελάθηκε απ' τα βασανιστήρια την περίοδο της χούντας, το οποίο φυσικά δεν είχα υπ' όψιν μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Καλησπέρα σταλινικέ.

    Επειδή τα έχω σωσμένα τα φύλλα της Νέας Ανατολής, πετάχτηκα αμέσως και είδα το άρθρο που λες, το οποίο πολύ σωστά, νομίζω, θέτει τα ζητήματα. Πρόκειται για φύλλο της 10ης του Ιούλη του 1987, και σωστά ρίχνει τότε το βάρος ενάντια στον αλβανικό σωβινισμό στο Κόσοβο, που είχε θεριέψει κι έγινε καταλύτης για να βγει από το κλουβί ο Σέρβος Τσέτνικ φασίστας και εθνοεκκαθαριστής.

    Η αναφορά στην προοδευτικότητα της Γιουγκοσλαβίας στο εθνικό ζήτημα - ζήτημα των μειονοτήτων έγκειται στο εξής: πρώτο, ο ηγέτης της Τίτο ήταν Κροάτης, δηλαδή μέλος μιας μη πλειοψηφικής εθνότητας. Δεύτερο, η ομοσπονδιοποίηση της χώρας με το δικαίωμα του αποχωρισμού, του οποίου έκαναν χρήση όλα (πια) τα έθνη της παλιάς Γιουγκοσλαβίας, πρόσφατα και το Μαυροβούνι, ήταν ένας παράγοντας ασφάλειας για όλους τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας.

    Τρίτο, το σύστημα της κυλιόμενης προεδρίας, που και τα 6 βασικά έθνη, και αργότερα και οι Κοσοβάροι, είχαν θέση στο τραπέζι της συλλογικής προεδρίας - αντιπροεδρίας.

    Όλα αυτά, σταλινικέ, ήταν καλά πράγματα, που σπάνια να λέμε την αλήθεια εφαρμόζονται σε πολυεθνικά κράτη, και ήταν αποτελέσματα του μεγάλου αντιφασιστικού αγώνα του γιουγκοσλάβικου λαού. Ναι, η λαϊκή δημοκρατία ανατράπηκε στα 1949-1950 με τα μέτρα του Τίτο κι από τότε μιλάμε για μια αστική ρεβιζιονιστική χώρα, αλλά στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ζήτημα ισορροπούσε τους επί μέρους εθνικισμούς. Φυσικά, αυτός ο ΑΣΤΙΚΟΣ χαραχτήρας της Γιουγκοσλαβίας είναι που αποτέλεσε το φραγμό, όπως σωστά λες, στο να λυθεί ΣΕ ΒΑΘΟΣ το εθνικό ζήτημα σε αυτή τη χώρα - αλλά σε αυτό βοήθησε πολύ και η αναγέννηση του αλβανικού σωβινισμού από τους Αλβανούς ρεβιζιονιστές και του μεγαλοσέρβικου Τσέτνικ σωβινισμού από τους Ρώσους φασίστες καγκεμπίτες, μέσω Ντράσκοβιτς - Σέσελι - Κοστούνιτσα, που πήρανε και βάλανε μπροστά το μεγαλοσέρβο φασίστα Μιλόσεβιτς.

    Σωστά τα λέει λοιπόν η Νέα Ανατολή, σχετικά προοδευτική ήταν η Γιουγκοσλαβία, με βάση αυτά που σου είπα στην αρχή, στο εθνικό ζήτημα. Δε μπορώ να φανταστώ, για αστική χώρα, τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει για να εξασφαλίσει αδελφικές σχέσεις των εθνών της.

    Υ.Γ. Για τον Μανώλη Πιμπλή. Δεν τον ήξερα φυσικά προσωπικά (νομίζω άλλωστε πως έχει φύγει από τη ζωή εδώ και χρόνια, ελπίζω να μη λέω ανοησίες). Ήταν προδιχτατορικά στην Αναγέννηση - ΣΠΑΚ - ΟΜΛΕ. Μου έχει πει συναγωνιστής - μέλος της ΟΑΚΚΕ, που στη Μεταπολίτευση ήταν στην ΟΜΛΕ και μετά ΜΛΚΚΕ, ότι στη φυλακή οι ανώμαλοι βασανιστές είχαν κάνει στον Πιμπλή ένα πολύ ατιμωτικό για έναν άντρα βασανιστήριο με ρόπαλο (νομίζω με καταλαβαίνεις). Αυτό πρέπει να του άφησε του ανθρώπου τρομερά ψυχολογικά τραύματα (την ιστορία, χωρίς το όνομα, τη διάβασα πιο πρόσφατα και σε βιβλίο για τα βασανιστήρια στη χούντα). Νομίζω μάλιστα ότι κατέθεσε και στις δίκες των βασανιστών, και τα καθάρματα γελάγανε την ώρα που περιέγραφε τι του έκαναν...

    Πάντως, ο συναγωνιστής μου είχε πει πριν από καιρό ότι μεταπολιτευτικά ο Μ.Π. είχε κάποιου είδους χαφιεδοφοβία, δηλαδή έβλεπε π.χ. μέλη μαοϊστικών οργανώσεων να κολλάνε αφίσσες και φοβόταν ότι είναι χαφιέδες, που θέλουν να του κάνουν κακό κλπ. Κάποιοι μάλιστα στη γειτονιά του, όχι μαοϊστές, γείτονες και έφηβοι, που δεν ήξεραν τι είχε περάσει, τον κορόιδευαν. Τι να πεις...

    Θα σε παρακαλούσα σχετικά με το εξής: υπάρχει κάποιος τρόπος να κοινοποιήσεις ή έστω να μου στείλεις στο μέηλ κάποιο σκαναρισμένο αντίτυπο από αυτές τις δύο μπροσουρίτσες;; Ή έστω να μου πεις αν υπάρχουν και σε ποιο παλαιοβιβλιοπωλείο άλλα αντίτυπα;; Αν δε θες να έχω το μέηλ σου, φτιάξε αν δε βαριέσαι ένα άλλο. Αν έχεις χρόνο βέβαια και αν θέλεις, αλίμονο... Χρόνια την ψάχνω ρε γαμώτο αυτή τη μπροσουρίτσα για το νεοτροτσκισμό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Πολύς κόσμος υπέφερε τότε στα μαύρα χρόνια της χούντας. Αρκετές φορές διαβάζοντας ανάλογες αφηγήσεις για τα εγκλήματα του φασισμού και σ' αυτή τη χώρα και αλλού, οφείλω να σου ομολογήσω ότι έρχονται στο νου μου οι γραμμές εκείνης της περίφημης εγκυκλίου της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ.) προς τα όργανα Κρατικής Ασφάλειας της τότε σοσιαλιστικής- σταλινικής ΕΣΣΔ:" Τη στιγμή που στις καπιταλιστικές χώρες διαπράττονται θηριώδη εγκλήματα ενάντια στους δημοκράτες και επαναστάτες, γιατί μας εγκαλούν εμάς τους Μπολσεβίκους;"

    Εν πάση περιπτώσει η επαναστατική βία ήταν δίκαιη και επιβεβλημένη τότε. Αυτή την επαναστατική βία και τις συνθήκες υπό τις οποίες "ξετυλίχτηκε" θέλησαν να συσκοτίσουν οι χρουστσιοφικοί αποστάτες εγκαινιάζοντας ταυτόχρονα τη δική τους εγκληματική αντεπαναστατική φασιστική βία ενάντια κύρια σ' όσους έμειναν πιστοί στη μεγάλη υπόθεση του κομμουνισμού. Και απ' αυτή την "πτωματολογική εκστρατεία" δεν εξαιρούνται οι Κινέζοι σύντροφοι δυστυχώς. Από τη μεριά των τελευταίων αυτό δικαιολογήθηκε με θεωρητικολογία ενάντια στις "διοικητικές μέθοδες".

    Σε κάτι πάντως οφείλω να συμφωνήσω μαζί σου και πιστεύω ότι πρέπει να το αναδείξεις σύντομα σε ανάρτηση γιατί το θεωρώ επείγον. Αναφέρομαι στα ποσοστά που συγκεντρώνει η δολοφονική συμμορία των ναζιστών σε διάφορες δημοσκοπήσεις. Κι αν τυχόν εισέλθουν σε καμιά βουλή, οι ψευτο-αριστεροί - όπως πολύ σωστά σημείωσες- πρέπει να το πληρώσουν πολύ ακριβά! Γιατί έβαλαν κι αυτοί το βρωμόχερό τους, αβαντάροντας τους δολοφόνους χιτλερικούς!!!

    ΥΓ. Σ' ευχαριστώ για τις διαφωτιστικές σου πληροφορίες για τον Πιμπλή, για τον οποίο δε γνώριζα τίποτα, αν και θα μ'ενδιέφερε επίσης και πολιτικά πού στεκόταν. Σε ρωτάω γιατί στις μπροσουρίτσες αναφέρει ότι τα άρθρα αυτά του Πιμπλή είναι αναδημοσιεύσεις από ένα έντυπο, την "Επαναστατική Φωνή". Ηθελα να μάθω δηλαδή αν το έντυπο αυτό ήταν κάποιας μ-λ κίνησης και γενικότερα αν ο Πιμπλής διαχώρησε τη θέση του από την ΟΜΛΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Το ΚΜ, φίλε σταλινικέ, υπερασπίζεται την κριτική του ΚΚ Κίνας σε πλευρές της δραστηριότητας του μεγάλου Στάλιν και του ηρωικού ΠΚΚ(μπ.), ακόμα και της προπολεμικής περιόδου. Το ζήτημα των μεθόδων ανάκρισης -και αυτός ο προβληματισμός δεν ανήκει σε μένα, αλλά σε καλό συναγωνιστή της ΟΑΚΚΕ, με τον οποίο είμαι σύμφωνος- από πλευράς της διχτατορίας του προλεταριάτου είναι σοβαρό με την εξής έννοια: ο τρόπος απόσπασης πληροφοριών από τον εχθρό πρέπει να γίνεται έτσι που να μην στρεβλώνουμε και καταστρέφουμε ψυχικά τους συντρόφους. Γιατί και τον καλύτερο άνθρωπο να βάλεις να βγάζει νύχια και να δέρνει με ρόπαλα ανυπεράσπιστους και δεμένους ανθρώπους, όσο καθάρματα κι αν είναι, θα τον αποκτηνώσεις και θα τον κάνεις ανίκανο για ισορροπημένη παραπέρα ζωή και ανθρώπινη ανάπτυξη.

    Δεν είναι τυχαίο που και οι δύο "ηγέτες" του Λαϊκού Επιτροπάτου Εσωτερικών Υποθέσεων μεταξύ 1936-1940 Γιάγκοντα** και Γιεζόφ εκτελέστηκαν -και σωστά κατά πάσα πιθανότητα- για υπερβολές και προβοκατόρικο πλάτεμα των διώξεων και των εκτελέσεων. Και χτυπήθηκαν από την αφρόκρεμα του τριτοδιεθνιστικού απαράτ, με επικεφαλής τότε τους Στάλιν - Μολότοφ.

    Μάλιστα, ο διεθνιστής Λαβρέντι Μπέρια που αντικατάστησε το Γιεζόφ, εγκαινίασε μια πολιτική απελευθέρωσης χιλιάδων κρατουμένων, συντριπτικής μείωσης των εκτελέσεων και γενικά δημοκρατικοποίησης της δημόσιας ζωής την περίοδο 1939-1941, αλλά και τη μικρή περίοδο που ήταν ουσιαστικά επικεφαλής του κόμματος μαζί με το Μαλένκοφ και το Μολότοφ το 1953. (**Βασικά, ο Γιάγκοντα είχε κατηγορηθεί και για μπουχαρινικός).

    Με αυτή την έννοια, σωστή είναι η ντιρεκτίβα του ΠΚΚ(μπ.) -νομίζω κιόλας ότι την υπόγραφε ο Στάλιν- από την πλευρά ότι δε θα απολογηθούμε στους αστούς για την προλεταριακή βία κατά των αντεπαναστατών, αλλά από την άλλη πρέπει πια, μετά τις παλινορθώσεις σε ΕΣΣΔ και ΛΔΚ και τις σοσιαλφασιστικές κτηνωδίες που συνεχίζονται, να είμαστε πολύ πιο προσεχτικοί στο χειρισμό των αντιθέσεων, να μη μπερδεύουμε τις αντιθέσεις στους κόλπους του λαού με τις αντιθέσεις μας με τον εχθρό, να ελαχιστοποιούμε τη βία στα απολύτως απαραίτητα για την υπόθεση του λαού όρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Το 2012 δεν είναι 1939, έχουν μεσολαβήσει τεράστιες εμπειρίες για τους λαούς και για τους κομμουνιστές. Δεν ξέρεις αν ο Στάλιν σήμερα θα είχε ακριβώς την ίδια άποψη, αν είχε δει πως οι χειρότεροι εχθροί του χρησιμοποιήσανε το σκιάχτρο του σαν "διχτάτορα σφαγέα" για να κάνουνε τις βρωμοδουλειές τους (και συνεχίζουν να το κάνουν π.χ. εθνικομπολσεβίκοι, Παπαρήγα, Ζιουγκάνοφ).

    Κατά τα άλλα, δεν υπήρξε πτωματολογική εκστρατεία από τους σ. του ΚΚ Κίνας ή τουλάχιστο εγώ δεν την γνωρίζω. Ο προβληματισμός για τις διοικητικές μέθοδες δεν είναι μόνο του ΚΚ Κίνας απέναντι στην ιστορία του ΠΚΚ(μπ.), ήταν και προβληματισμός του Στάλιν απέναντι στον Τρότσκι από το 1921!!

    Για το θέμα της ανάρτησης, όταν υπάρξει επόμενη γραμμένη από το ΚΜ σίγουρα σημαντικό της μέρος θα είναι αφιερωμένο στη συμμορία των ναζιστών (κι εμένα αυτό με τρώει και με απασχολεί πολύ τον τελευταίο καιρό!!).

    Τέλος, για τον Πιμπλή, δε θυμάμαι δυστυχώς κάτι παραπάνω. Ναι, νομίζω κιόλας μες στη χούντα είχε απομακρυνθεί από την ΟΜΛΕ. Μέσω του ονόματος της εφημερίδας του που μου έδωσες, βρήκα τα εξής λίγα στοιχεία, από το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ του Γιώργου Ν. Αλεξάτου (εκδ. ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Αθήνα 2008):

    Μαρξιστική Λενινιστική Κίνηση Ελλάδας (ΜΛΚΕ): ολιγομελής οργάνωση του μ-λ ρεύματος, με επικεφαλής τον Μανώλη Πιμπλή. Ιδρύθηκε στα χρόνια της διχτατορίας και διαλύθηκε γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Κατά τη διχτατορία εξέδιδε την παράνομη "Επαναστατική Φωνή" και είχε συγκροτήσει το Λαϊκό Δημοκρατικό Μέτωπο Ελλάδας, με περιορισμένη απήχηση και δράση.

    Γι' αυτό που μου είπες στο άλλο μήνυμα, δυστυχώς δεν έχω, και ψάχνοντας από το λογαριασμό φιλικού προσώπου, βρήκα πάρα πολλά αποτελέσματα, με αποτέλεσμα να μη μπορέσω να βρω άκρη. Τέλος πάντων, αν κάποτε τα ανεβάσεις στο scribd (εγώ ό,τι σπάνιο βιβλίο έχω το ανεβάζω, ακριβώς για να πάψει να είναι σπάνιο), κάνε μου μια νύξη να το δω. Ωστόσο, μέχρι να συμβεί αυτό, σου είναι εύκολο να μου πεις περιληπτικά τι λέει στις δύο αυτές μπροσουρίτσες ο Πιμπλής;; Είναι "κινέζος", "αλβανός" ή τίποτε από τα δύο;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. αντι-σοσιαλιμπεριαλιστής5 Μαρτίου 2012 στις 6:13 μ.μ.

    Μιας και το έφερε η κουβέντα οι αντισταλινικοί, δεν αναγνώρισαν ποτέ κανένα κίνητρο στο Σταλιν αλλά τον παρουσιάζουν σαν εγκληματία που έκανε καθάρσεις και εκτελέσεις για την πλάκα του. Ειδικά το ίντερνετ είναι γεμάτο κουρτουάδικες "μαύρες βίβλους". Ο Στάλιν ανέλαβε να λειτουργήσει κάτω από τις εσωτερικές και τις διεθνείς πιέσεις σε ένα τόσο νευραλγικό σημείο της ιστορίας που τον υποχρέωνε να παίρνει αποφάσεις που ούτε καν φαντάζονται οι αντισταλινικοί. Έπρεπε να ορθωθεί ο σοσιαλισμός την περίοδο της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης και απέναντι στην αστική και μικροαστική τάξη που πολεμούσαν με κάθε μέσο να επανέρθουν στην εξουσία αλλα και στον λυσσασμένο Ευρωπαικό φασισμό που πάσχιζε να διαλύσει το πρώτο εργατικό κράτος "φάντασμα που πλανήθηκε πάνω από την Ευρώπη". Συγχρόνως έπρεπε να κρατάει ισορροπίες με τη δυτική αστική τάξη στον Β' παγκόσμιο για να έχει τη συμμαχία τους. Στην κριτική στο Στάλιν δεν μπορεί να παραλείπονται αυτές οι συνθήκες. Τώρα για τις εκκαθαρίσεις ή τη στάση του απέναντι στον Τίτο ή την επιλογή του να αναμιχθεί στην ισπανική επανάσταση και όχι στον ΔΣΕ με τις γνωστές συνέπειες αυτά μπορεί να τα πάρει ο οποιοσδήποτε οπορτουνιστής και να τα φουσκώσει όσο δεν πάει..

    Για τις δημοσκοπήσεις
    Η δημοσκόπηση εκτελείται κατά παραγγελία για να επηρεάζει τις αναποφάσιστες μάζες. Είναι μια μέθοδος ψυχολογικής πίεσης στον ψηφοφόρο. Γενικά αμφισβητείται τόσο για τη μεθοδολογία όσο και τη δειγματοληψία. Σου δίνουν μια προκαθορισμένη λίστα από κόμματα να διαλέξεις όποτε δεν μπορείς να πεις ότι θέλεις εσύ. Όταν δηλαδή σε αυτήν τη λίστα έχουν βάλει μέσα χρυσή αυγή καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται. Και αυτό δεν επηρεάζει μόνο αυτόν που παίρνει μέρος στη δημοσκόπηση αλλά κυρίως τον αναποφάσιστο που βλέπει τα "αποτελέσματα", τα οποία φροντίζουν οι στατιστικολόγοι με την αναγωγή εκείνων που λένε "άλλο κόμμα", αποχή ή άκυρο, να δείχνουν ένα κόμμα του 1% να πηγαίνει στο 3%. Έτσι ο αναποφάσιστος βλέπει το κόμμα του 1% να "μπαίνει" στη βουλή και το ψηφίζει γιατί θεωρεί ότι έτσι η ψήφος του δεν πάει "χαμένη".
    Ταυτόχρονα δείχνουν τις διαθέσεις μετακίνησης των ψηφοφόρων ώστε να παίζεται το παιχνίδι των κομμάτων εντός βουλής. Έτσι πχ ο Κουβέλης φαίνεται να μαζεύει τους δυσαρρεστημένους πασόκους, άρα ο επόμενος πρόεδρος του πασοκ θα καλεί σε συνεργασίες, θα "ακούει με σεβασμό" τις απόψεις τις δημαρ, κτλ
    Πάντως έτσι όπως το πάνε με τις δημοσκοπήσεις δεν αποκλείεται να βάλουν και τη μούρη του μιχαλολιάκου στο debate, αν δεν καταφέρουν να βάλουν τους δολοφόνους στη Βουλή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Φίλε ΚΜ,

    καταρχήν πρέπει να παρατηρήσω ότι η απάντησή σου ήταν σε κάποια σημεία μάλλον συναισθηματική, ότι απάντησες σε ζητήματα ιστορικά που δεν έθεσα ποτέ και κυρίως ότι έβγαλες κάποια αυθαίρετα συμπεράσματα για τις δικές μου πεποιθήσεις που δεν προκύπτουν από τίποτα απ'όσα έχω γράψει, και ιδιαίτερα το παρακάτω που το θεωρώ στα όρια του συκοφαντικού: λες πως για μένα ''απόλυτο κριτήριο δημοκρατισμού είναι το πλήρες και ανεμπόδιστο δικαίωμα του κάθε ενός να προπαγανδίζει ό,τι του κάνει κέφι όπου του κάνει κέφι'' και μάλιστα ότι συνεπώς εγώ υποστηρίζω την ελευθερία του ναζιστή να προπαγανδίζει το ολοκαύτωμα αλλά και του παιδεραστή να προβάλλει την διαστροφή του! Από που τα έβγαλες αυτά; Εγώ μίλησα για πολιτικές και επιστημονικές απόψεις, τις οποίες τα κομμουνιστικά καθεστώτα κατεδίωξαν πολύ πριν το '56 με ευθύνη κατ'εμέ του ίδιου του μαρξισμού και του θρησκευτικού τύπου δογματισμού του, όχι για προπαγάνδιση παράνομων και μάλιστα εγκληματικών πράξεων.

    Και βέβαια το θέμα δεν είναι προσωπικό αλλά πολιτικό. Αυτό το είδος φιλελευθερισμού, αγγλοσαξωνικής καταγωγής, που έχει μια τέτοια εντύπωση για την ελευθερία, είναι καθόλου τυχαία βαθύτατα συντηρητικό/αντιδραστικό και χριστιανικό στις άλλες θέσεις του – πολλές φορέ μπορούμε να πούμε πως υπερασπίζεται ανελεύθερες αντιλήψεις στο όνομα της ελευθερίας – και μάλιστα αυτή την στιγμή στην Ελλάδα εναντιώνεται πλήρως στην ΕΕ και στηρίζει τον Σαμαρά και τον Κάμερον, δηλαδή δεν μπορεί να έχει καμμία σχέση μαζί μου ούτε στο πολύ άμεσο τακτικό επίπεδο, πόσω μάλλον στο ιδεολογικό. Σου θυμίζω ότι είναι στην φιλελεύθερη Ευρώπη – ''κρατικιστική'' παρεπιμπτόντως για το παραπάνω ρεύμα φιλελευθερισμού – που υπάρχουν ακόμα και ποινικές απαγορεύσεις της άρνησης του ολοκαυτώματος, χωρίς να χρειάζονται μαρξιστές για να γίνει αυτό (προσωπικά δεν είμαι σίγουρος αν η νομική οδός είναι η καλύτερη σε αυτή την περιπτώση πάντως σίγουρα δεν υπερασπίζομαι την ''ελευθερία'' του ναζιστή).

    Κι ενώ βέβαια ουδέποτε σε φιλελεύθερη χώρα ή κόμμα υπήρξε η παραμικρή ανοχή προς τους παιδεραστές, από την άλλη υπήρξε σαφέστατος διωγμός προς τους ομοφυλόφιλους στην ΕΣΣΔ. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας φιλελεύθερος που να χρειάζεται να απολογηθεί για ανοχή στην παιδεραστία αλλά αντίθετα οι κομμουνιστές οφείλουν να απολογηθούν για την πουριτανική και χριστιανική μη ανοχή τους στην σεξουαλική ελευθερία ενήλικων και εχόντων σώας τας φρένας ανθρώπων. Από την στιγμή μάλιστα που ο Ήλιος Στάλιν σύμφωνα με την ταξική σεξολογία και ψυχανάλυση έχει αποφανθεί πως η ομοφυλοφιλία είναι ''διαστροφή των αστών''. Βεβαίως δεν πρόκειται για τη μόνη παντελώς αντιεπιστημονική και όπως είπα ξεκάθαρα χριστιανική αντίληψη του σοβιετικού καθεστώτος, το οποίο ακριβώς επειδή ήταν ολοκληρωτικό νόμιζε πως είχε την δυνατότητα και το δικαίωμα να αποφαίνεται για τα πάντα και να τους δίνει πολιτικό περιεχόμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Άλλο αυθαίρετο συμπέρασμα είναι πως εγώ ταυτίζω κομμουνισμό και σοσιαλφασισμό (στο τέλος λες πως ''κατά βάθος'' δεν το κάνω βέβαια) πράγμα που ποτέ δεν έκανα και είναι αυταπόδεικτο ότι δεν το πιστεύω από την στιγμή που κάθομαι και μιλάω μαζί σου ως δημοκράτη συμμάχου ακριβώς ενάντια στον σοσιαλφασισμό.

    Όμως δεν μπορώ να μην ελέγξω αν και κατά πόσο ευθύνεται ο ίδιος ο μαρξισμός για την εκτροπή, και με ποιούς τρόπους. Κι εσύ ο ίδιος λες: ''Σοσιαλφασισμός είναι οι δευτερεύουσες αρνητικές πλευρές και κληρονομιές κάθε εργατικού κόμματος και κινήματος που φιλόδοξοι μικροαστοί μέσα στις γραμμές του τις οργανώνουν και τις αξιοποιούν προκειμένου να πάρουν την εξουσία και να γίνουν μέσω του κράτους μεγαλοαστική τάξη ....''. Παραδέχεσαι δηλαδή ότι ο σοσιαλφασισμός προκύπτει μέσω εγγενών στον κομμουνισμό αρνητικών πλευρών, άρα ότι έχω δίκιο στο βασικό που υποστήριξα, πως δεν μπορεί να βγαίνει ο μαρξισμός λάδι για όσα έγιναν. Μετά όμως ρίχνεις την κύρια ευθύνη σε έναν τάχα εξωτερικό, μη γνήσια κομμουνιστικό παράγοντα, τους διαβολικούς ''μικροαστούς'' που κατά τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς φταίνε για τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο.

    Αυτή η θέση πρέπει να αντιμετωπίσει όμως το γεγονός πως μικρο/μεσοαστός ήταν ο Λένιν, ο Χρουτσόφ εργάτης και ο Τρότσκι γαιοκτήμονας, και άρα δεν ικανοποιεί γιατί κατά το κοινώς λεγόμενο μάλλον πάει να την ''σκαπουλάρει'' και να μην εξετάσει τα όσα οι κριτικά στεκόμενοι προς τον μαρξισμό παρατηρούμε.

    Το ερώτημα συνεπώς στην πραγματικότητα είναι: αυτή η παρεκτροπή ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη του συστήματος ή όχι; Προς το παρόν υπάρχουν πολλές και σοβαρότατες αναλύσεις που υποστηρίζουν το δεύτερο αλλά καμμία που να υποστηρίζει το πρώτο. Η πλευρά της αριστεράς είτε είναι η ίδια με την εκτροπή, είτε αναλώνεται σε συναισθηματική-ηθική υπεράσπιση του κομμουνισμού ως προς τους στόχους και τα οράματά του αλλά δεν λέει λέξη για την ουσία του ζητήματος. Για τους αντικομμουνιστές διαννοούμενους αυτό το σύστημα απλούστατα δεν είναι λειτουργικό, είναι επιστημονικά λανθασμένο. Κατά αυτούς μια σοσιαλιστική οικονομία δεν έχει δυνατότητα ανάπτυξης, αναπόφευκτα θα δημιουργηθούν ομάδες που θα προσπαθούν να κατοχυρώσουν ή να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους όχι με οικονομικές αλλά πολιτικές μεθόδους και ιδεολογική τρομοκρατία, θα μεγαλώνει η διαφθορά, θα μεγαλώνει η φτώχεια και η καταπίεση. Όλα αυτά για έναν φιλελεύθερο είναι η φυσική κατάληξη μιας μαρξιστικής οικονομίας. Φυσικά δεν κάνω εδώ παρουσίαση αυτών των αναλύσεων ούτε περιμένω απάντηση επί της ουσίας, απλώς θέτω το ζήτημα της ανυπαρξίας αντίστροφα μιας ερμηνείας που να αθωώνει τελικά τον μαρξισμό και να εξακολουθεί να υποστηρίζει μια σοσιαλιστική κοινωνία-οικονομία καταδικάζοντας όμως πλήρως τον σοσιαλφασισμό και ερμηνεύοντας πώς αυτός προέκυψε. Δηλαδή, πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις που δεν σημαίνουν τίποτα σε πολιτικό επίπεδο, σήμερα ή κάποιος καταδικάζει πακέτο κομμουνισμό-σοσιαλφασισμό ή είναι ο ίδιος σοσιαλφασίστας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Κανονικά οι αντισοσιαλφασίστες μαρξιστές θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα το έκαναν αφού η ολοκληρωμένη ερμηνεία αυτού που έχει συμβεί είναι πρωτίστως δικό τους καθήκον. Δεν είναι υποχρεωμένος ένας φιλελεύθερος να υπερασπιστεί τον μαρξισμό έναντι του σοσιαλφασισμού. Αν μάλιστα έχει μεγάλες διαφωνίες με τον μαρξισμό αυτή είναι και μια καλή ευκαιρία για να ξεπλέξει και μαζί του. Επίσης όσο πιο αντιμαρξιστής είναι ένας φιλελεύθερος τόσο περισσότερο θα ταυτίζει σοσιαλφασισμό με Μαρξ και κομμουνισμό με ναζισμό, είναι φυσικό αυτό. Αλλά κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε αν υπήρχε ισχυρή αριστερά που με την στάση της θα αποδείκνυε ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι ψευδής. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, και τι πιο φυσικό, είναι υπόθεση των μαρξιστών να υπερασπιστούν τις ιδέες τους και να πείσουν τον προοδευτικό δημοκρατικό κόσμο, μεταξύ των οποίων όσους έχουμε διαφωνίες, αντιρρήσεις και ερωτηματικά. ''Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα''. Αυτό που οι έντιμοι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν είναι το να σπεκουλάρουν και να διαστρεβλώνουν, όπως και να απευθύνονται στο θυμικό.

    Για τις ''αποβλακωμένες μάζες'': Δεν κατάλαβα γιατί αναζητάς κάποιες ενθουσιώδεις μάζες σε αυτό που έγραψα και βγάζεις πάλι το συμπέρασμα ότι αφού λες δεν υπάρχουν τώρα (πως δεν υπάρχουν; γεμάτος ο τόπος ''επαναστάτες'' δεν είναι;) άρα εγώ χαρακτηρίζω έτσι τους κομμουνιστές του '30 και του '40. Σου λέω ότι όταν ένα ιδεολόγημα ανακηρύσσει τον εαυτό του απρόσβλητο και βγαίνει από την επιστημονική συζήτηση εγκαλώντας την μάλιστα ως απολογήτρια του ''κακού'' όταν διαφωνεί μαζί του, αυτό που αναπόφευκτα σταδιακά θα συμβεί θα είναι η εξωτερική του σκέψη και ανάλυση να εξελιχθεί ως το σημείο που το ίδιο θα είναι πια κάτι παρωχημένο και συνεπώς θα αναζητά οπαδούς αποκλειστικά εκεί που δεν υπάρχει επιστήμη, δηλαδή θα εξελιχθεί σε θρησκεία με την ευρύτερη έννοια (βέβαια εξαρχής η συμπεριφορά του είναι συμπεριφορά θρησκείας). Ένα ιερατείο που κάνει κατήχηση σε μάζες ηλιθίων με σκοπό να τις χρησιμοποιήσει για την κατάληψη της εξουσίας. Αυτό ακριβώς δεν συμβαίνει; Η διαφορά μας είναι πως δεν βλέπεις καμμία ευθύνη του μαρξισμού σε αυτό.

    Πάντως αφού μου απαντάς προσπαθώντας να δείξεις ότι οι κομμουνιστές δεν υπήρξαν αντιδημοκρατικοί και ότι έδρασαν δυναμικά μόνο σε περιόδους κρίσης, μπορώ να σου απαντήσω πως κάθε ανατρεπτική διαδικασία σε περίοδο κρίσης και πολέμου πραγματοποιείται, όχι στα καλά καθούμενα. Και οι ναζί σε περίοδο οξείας κρίσης κάθε είδους ανέβηκαν στην εξουσία και μάλιστα νόμιμα και πανηγυρικά, με εκλογικό θρίαμβο, δημοκρατικά δηλαδή (!), ενώ και ο Μουσολίνι νόμιμα από εκλεγμένη βουλή χρήστηκε πρωθυπουργός. Όλα αυτά δείχνουν πόσο σωστή είναι η νιτσεϊκή αντίληψη σύμφωνα με την οποία το τι είναι ο καθένας φαίνεται από την χρήση που κάνει στην δύναμη/εξουσία και όχι από την στάση του έναντί της: Το ότι υπάρχει μια κακιά εξουσία κι εσύ την υπόκεισαι και την πολεμάς δεν σε κάνει καλό ούτε σου δίνει το δικαίωμα να την ανατρέψεις, πρέπει να είσαι και σε θέση να κυβερνήσεις όντως καλύτερα για να αξίζεις συμπάθεια και υποστήριξη.

    Στο θέμα μας το ζήτημα δεν είναι η ηθική ποιότητα όσων ακολούθησαν τον κομμουνισμό και ιδίως όσων πολέμησαν και θυσιάστηκαν οραματιζόμενοι έναν καλύτερο κόσμο, αλλά το αν η μέθοδος με την οποία πίστευαν πως θα επιτευχθεί αυτός ο κόσμος ήταν πράγματι ικανή για κάτι τέτοιο ή όχι, και αν αυτός ο κόσμος που θα δημιουργούνταν μέσω αυτής της μεθόδου θα ήταν πράγματι καλύτερος. Το κριτήριο δεν μπορεί ποτέ να είναι ηθικό και συναισθηματικό γιατί κάθε πράξη είναι ηθικά δικαιολογημένη για τον πράττοντα, όπως ξέρουμε από τον Πλάτωνα και την σύγχρονη ψυχιατρική, αλλά πρέπει να είναι αυστηρά ορθολογικό και αντικειμενικό/επιστημονικό. Ειδάλλως, αν παραδοθούμε στην υποκειμενική ηθική κρίση του καθενός, είναι τα πάντα σωστά και δικαιολογημένα, ακόμα και ο ναζισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Διότι ναι μεν ξέρω πολύ καλά πως το κομμουνιστικό ιδεώδες ακολούθησαν κατά βάση τα καλύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, περισσότερο ίσως από οπουδήποτε αλλού λόγω και ιστορικών και κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων της χώρας, όμως ξέρω και πως αυτοί οι άνθρωποι στην συντριπτική πλειοψηφία τους δεν καταλαβαίναν τίποτα από οικονομικά, φιλοσοφία και ιστορία ώστε να μπορούν να κρίνουν κατά πόσο ήταν ορθή αυτή η ιδεολογία για την άνοδο της οποίας στην εξουσία μάχονταν ή που θα οδηγούσε. Στο κάτω κάτω της γραφής και σήμερα ο μέσος νέος που πάει και γράφεται στην ΚΝΕ πιθανότατα με κάποια ελπίδα ότι από εκεί θα μπορεί να αντισταθεί σε αδικίες και γενικώς στραβά που βλέπει γύρω του το κάνει, όμως είναι αντικειμενικά περισσότερο βλαβερός και αντιδραστικός για την ελληνική κοινωνία και τον κόσμο από έναν πολιτικά αδιάφορο νέο που ενδιαφέρεται μόνο για την προσωπική του εξέλιξη και δεν του καίγεται καρφί για τίποτα.

    Το ποιός λοιπόν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, για να απαντήσω και σε αυτό που μου γράφεις στην αρχή, δεν είναι αυτονόητο, ούτε βέβαια απλά επειδή κάποιος υποστηρίζει ότι το κάνει είναι πράγματι έτσι. Αν έχουν δίκιο οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι ότι σε βάθος χρόνου είναι σίγουρο πως η παραγωγικότητα θα είναι ανώτερη σε ένα καπιταλιστικό σύστημα απ'ότι σε μια προγραμματισμένη οικονομία – άποψη που επιβεβαιώνεται από τα εμπειρικά δεδομένα της πορείας της ΕΣΣΔ –, τότε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης τα υπερασπίζονται αυτοί, όχι οι κομμουνιστές. Είναι σαν ο Α να διατείνεται ότι ανακάλυψε το φάρμακο για τον καρκίνο και να έρθει ο Β και να υποστηρίξει πως το φάρμακο δεν θεραπεύει από τον καρκίνο αλλά σκοτώνει πιο γρήγορα τον ασθενή. Ο δυσάρεστος Β υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ασθενών σε αυτή την περίπτωση, όχι ο προωθών φρούδες ελπίδες και στην πραγματικότητα βλαπτικός Α. Η συζήτηση είναι αυτή όσον αφορά τον κομμουνισμό: μας λύνει το πρόβλημα, ή μήπως δεν το λύνει αλλά το κάνει χειρότερο; Σε θεωρητικό επίπεδο νομίζω ότι τουλάχιστον αυτή την στιγμή η κομμουνιστική αντίληψη υπολείπεται. Δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει ότι η φιλελεύθερη οικονομική θεωρία δεν είναι αυτή που ήταν την εποχή του Μαρξ αλλά ότι έχουν γίνει τεράστια βήματα μπροστά, όπως και στην πράξη του καπιταλισμού. Το αντίστοιχο δεν έγινε από την άλλη πλευρά, αντιθέτως όποιο ταλέντο υπήρχε θάφτηκε από τα ίδια τα κομμουνιστικά καθεστώτα και την ιδεολογία τους, εκτός από τους φυσικούς επιστήμονες που τους χρειάζονταν για να φτιάχνουν όπλα.

    Είπα ότι η θεωρητική θέση για εκ των πραγμάτων αδυναμία του σοσιαλιστικού συστήματος υποστηρίζεται και από τα εμπειρικά δεδομένα. Πέρα από την γνωστή σε όλους (δυστυχώς σχήμα λόγου το ''όλους'') κατάληξη του ανατολικού μπλοκ την δεκαετία του '80, με τις κομμουνιστικές χώρες να ζητιανεύουν δανεικά από την καπιταλιστική Δύση για να μην πεθάνουν από την πείνα και την ΕΣΣΔ ανήμπορη όχι να τις στηρίξει αλλά να συντηρήσει τον εαυτό της, υπάρχει και η ίδια η περίοδος της ανάπτυξης της ΕΣΣΔ, που αποκαλείς ''θαύμα'', την οποία πρέπει να εξετάσει κανείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Είναι γεγονός πως υπήρξε μια γρήγορη και μεγάλη ανάπτυξη την πρώτη κομμουνιστική περίοδο όμως αυτή η ανάπτυξη στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο εντυπωσιακή, καθώς πρόκειται μάλλον απλώς για μια εκβιομηχάνιση που κανονικά συνέβαινε ούτως ή άλλως. Έχουμε μια εξουσία που εκβιομηχανίζει την χώρα, όπως έγινε και σε άλλες χώρες, λχ στην Ιαπωνία. Όσο πιο χαμηλό είναι το σημείο εκκίνησης μιας μέτρησης τόσο μεγαλύτερη θα είναι η αναλογική αύξηση του μεγέθους, δηλαδή ο ρυθμός ανάπτυξης όσον αφορά την οικονομία. Το ζήτημα συνεπώς δεν είναι απλά ο ρυθμός ανάπτυξης αλλά η σχέση του με εκείνους των ανεπτυγμένων χωρών. Εκεί βλέπουμε ότι η ΕΣΣΔ δεν είχε κάποια τόσο σπουδαία επιτυχία, αφού η ψαλίδα με τις ΗΠΑ έκλεισε ανεπαίσθητα εκείνες τις δεκαετίες, δηλαδή οι υπερανεπτυγμένες ΗΠΑ είχαν παρόμοιους ρυθμούς ανάπτυξης με την αναπτυσσόμενη ΕΣΣΔ. Να χρειαστείς δηλαδή μισό αιώνα για να πας από το 30-35% του ΑΕΠ των ΗΠΑ στο 40-45% (και αν), με ίσο πληθυσμό αν όχι και μεγαλύτερο, και με σταθερά υποδιπλάσια κατανάλωση των μαζών, δεν νομίζω ότι μπορεί να θεωρείται επιτυχία. Ιδίως όταν πληρώνεις πάνω από 15-20% του ΑΕΠ σε εξοπλισμούς για να αντιμετωπίσεις το 5-7% των Αμερικανών, αντί να ενισχύσεις το βιωτικό επίπεδο.

    Θα μου πεις ότι γι'αυτά ευθύνονται οι σοσιαλιμπεριαλιστές. Ξεχνάς όμως ότι κρατική ιδεολογία της ΕΣΣΔ ήταν η αναπόφευκτη παγκόσμια κυριαρχία του κομμουνισμού, τον οποία η ίδια είχε τάχα τον ιστορικό ρόλο να φέρει. Άρα δεν μπορούσε να αποδεχτεί την αμερικανική ηγεμονία όπως έκανε η Ευρώπη και να δει πως θα μπει μέσα σε μια διεθνή κοινότητα με όρους συνεργασίας, φροντίζοντας πρωτίστως το βιωτικό επίπεδο του λαού της, αλλά έπρεπε να είναι στρατιωτικά έτοιμη να αντιμετωπίσει το δυτικό μπλοκ. Η Γερμανία από τον Βίλυ Μπραντ και μετά, αλλά και οι ίδιες οι ΗΠΑ με τους Νίξον-Κίσσινγκερ, έδειξαν ότι μπορεί να υπάρξει συνεννόηση (και μάλιστα ο Κίσσινγκερ έκανε άνοιγμα και στον Μάο) και να πέσουν οι τόνοι. Η πλάκα λοιπόν είναι ότι ενώ οι πολύ πιο ισχυρές οικονομικά ΗΠΑ έδειξαν κάποια διάθεση μετριοπαθή προς το κομμουνιστικό μπλοκ κάποιες φορές, η ΕΣΣΔ, που θα έπρεπε να το επιδιώκει σφόδρα δεδομένης της οικονομικής της αδυναμίας, αποδείχτηκε πολύ πιο επιθετική εκείνα τα χρόνια. Αυτό συμβαίνει γιατί ο καπιταλισμός είναι μια γενική αφηρημένη έννοια που δεν έχει καν ιδεολογική σημασία και δεν αποτελεί εργαλείο ερμηνείας των διεθνών σχέσεων, ενώ ο κομμουνισμός είναι ο ίδιος μια πολύ συγκεκριμένη και ''σκληρή'' ερμηνεία αυτών.

    Πιθανώς επομένως να είχε επιτευχθεί και με καλύτερο τρόπο η ανάπτυξη του '30 αν η ΕΣΣΔ γινόταν μια κανονική καπιταλιστική χώρα. Όσον αφορά την Κίνα, η μεγάλη της ανάπτυξη και κατακόρυφη αύξηση του ΑΕΠ έχει πραγματοποιηθεί ακριβώς τα τελευταία 30 χρόνια, ενώ στατιστικά η τριετία 1958-61, το ''άλμα προς τα μπρος'', ήταν το κατώτατο σημείο. Αυτό το δεδομένο είναι που κάνει πολύ επιεική και την στάση της Δύσης έναντι της αντιδημοκρατικότητας του κινεζικού καθεστώτος, μαζί με το γεγονός πως την θεωρεί απότοκο του κομμουνισμού που θα ξεπεραστεί σταδιακά όσο η Κίνα φιλελευθεροποιείται. Να άλλη μια πρόκληση για τους μαρξιστές και ιδιαίτερα τους μαοϊκούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Απολογείσαι μετά για την βία που άσκησε η σταλινική εξουσία, χωρίς να έχω ποτέ αναφερθεί σε αυτήν. Τα επιχειρήματά μου δεν είναι ''πτωματολογικά'', μίλησα για τον διωγμό επιστημών και επιστημόνων, όπως και σήμερα για εκείνον κατά των ομοφυλοφίλων. Αυτές είναι ενέργειες και αντιλήψεις σαφέστατα οπισθοδρομικές σε σχέση με τον αστικό φιλελευθερισμό. Αφού όμως έβαλες στην συζήτηση την βία είναι ευκαιρία να πω ότι το σχήμα ''κακός Στάλιν-όχι τόσο κακός Χρουτσόφ'' δεν έχει τόσο να κάνει με τους ειδικούς. Καθιερώθηκε περισσότερο γιατί η κοινή γνώμη επηρεάζεται εκ των πραγμάτων περισσότερο από συναισθηματικά κριτήρια, και τίποτα δεν την τρομάζει όσο εκατόμβες νεκρών, ασχέτως αιτιών και προέλευσής τους. Άρα ήταν απόλυτα φυσικό να χρησιμοποιηθεί το σκιάχτρο Στάλιν για τις ανάγκες της αντισοβιετικής προπαγάνδας προς τις μάζες. Με αυτό δεν εννοώ πως για τους δυτικούς ειδικούς ο Στάλιν είναι θετική μορφή, αλλά ότι αντίθετα ο Χρουτσόφ δεν είναι λιγότερο αρνητική όπως ίσως η ρητορική περί σταλινισμού αφήνει να φανεί. Στην ουσία η αντίληψη που επικρατεί μεταξύ των ειδικών του Ψυχρού Πολέμου και των σοβιετολόγων είναι πως ο Στάλιν ήταν ένας δικτάτορας, επικεφαλής ενός κόμματος με εσωτερικές αντιθέσεις, ενώ ο Χρουτσόφ εγκαθίδρυσε μια κομματική δικτατορία πάνω στην κοινωνία αφού ομογενοποίησε το κόμμα. Η καταγγελία του Χρουτσόφ στο περίφημο 20ο συνέδριο είναι ότι ο Στάλιν καταπίεζε το κόμμα, όχι ότι ήταν αντιδημοκρατικός και μιλιταριστής σε σχέση με την κοινωνία και το διεθνές πεδίο. Σε συνδυασμό με την εξόντωση της τάσης Μπέρια-Μάλενκοφ, την στάση στο θέμα της Γερμανίας (σε αυτό οφείλω να πω ότι με βοήθησες πολύ με μια παλαιότερη ανάρτησή σου) και των δορυφόρων της Αν. Ευρώπης και γενικά της διεθνούς πολιτικής, βγαίνει το συμπέρασμα πως η μετασταλινική περίοδος ήταν περισσότερο ''σταλινική'' από εκείνη του Στάλιν. Όμως απουσία πτωμάτων δεν μπορούσε αυτή να προβληθεί ως χειρότερη, παρότι αν το δεις από μια άλλη οπτική θα καταλάβεις πως εν τέλει και στις μάζες πέρασε σταδιακά η βαθύτερη ανάλυση: αμέσως μετά τον πόλεμο πολύ λίγοι μιλούσαν για ''ολοκληρωτισμό'', ο κομμουνισμός θεωρούνταν λίγο πολύ ως ένα άλλο είδος δημοκρατίας, η πλήρης καταδίκη του στην Δύση έγινε τις επόμενες δεκαετίες, όταν και κατ'εσάς πράγματι το σοβιετικό μπλοκ ήταν πια φασιστικό και αντιδημοκρατικό.

    Εγώ πάντως μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι το μεγαλύτερο, το πιο απύθμενο μίσος για την ΕΣΣΔ και τον Στάλιν υπάρχει όχι βέβαια στην Δύση, αλλά στις χώρες του ανατολικού μπλοκ. Για τους Τσέχους, τους Πολωνούς, τους Ούγγρους ο κομμουνισμός είναι ίδιος ή και χειρότερος με το ναζισμό και πιο εγκληματικός. Και φυσικά αντίστοιχο βαθύ μίσος για την ΕΣΣΔ και την Ρωσία, λενινιστική-σταλινική και οτιδήποτε άλλο, υπάρχει και στις βαλτικές χώρες. Αυτοί οι λαοί προβάλλουν κυρίως την εικόνα Στάλιν=Χίτλερ, όχι η Δ. Ευρώπη, όπου οι κομμουνιστές για δεκαετίες, και ακόμα, κυκλοφορούσαν ελεύθερα και αυτοπαρουσιάζονταν μάλιστα ως αυτοί που θα μας σώσουν από τον κακό καπιταλισμό, ευλογώντας κιόλας την ΕΣΣΔ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ιστοριογραφία αλλά και στον κινηματογράφο η εξίσωση Χίτλερ-Στάλιν προβάλλεται κυρίως μετά το '90. Σπάνια κανείς θα έλεγε κάτι τέτοιο στην Δύση, ακόμα και στις ΗΠΑ όπου οι κομμουνιστές ήταν περιθωριακή πολιτική δύναμη, μεταξύ 1945-1990. Για παράδειγμα το πολύ πετυχημένο φιλμ The Soviet Story, του 2008, που εξισώνει κομμουνισμό και ναζισμό, ένας Λεττονός το έγραψε και το γύρισε, ο οποίος μάλιστα κατηγορεί την Δ. Ευρώπη για την στάση της τόσο προς την ΕΣΣΔ όσο και προς την σημερινή Ρωσία. Γι'αυτούς τους λαούς είναι πρόκληση το ότι εμείς στην Δύση δεν θεωρούμε εγκληματικά τα κομμουνιστικά σύμβολα, όπως τα ναζιστικά, και τα χρησιμοποιούμε με ελαφρότητα ή και χιουμοριστική διάθεση, αν όχι ως ακριβώς επαναστατικά/προοδευτικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Φίλε ΣΦΔ,

    Από την απάντηση σου συνάγω ότι σου φόρτωσα αδίκως κάποιες αντικομμουνιστικές προλήψεις που γενικά προσιδιάζουν στο μέσο φιλελεύθερο, τις οποίες δεν συμμερίζεσαι, παρά τη σκληρή σου κριτική στους κομμουνιστές και στο μαρξισμό. Μ' αυτή την έννοια, έχεις δίκιο, αυθαιρέτησα σε κάποιο βαθμό, το αναγνωρίζω.

    2. Συμφωνώ απόλυτα για την αντιδραστικότητα αυτής της τάσης των φιλελεύθερων. Εκφραστές της είναι π.χ. οι συντάκες του Μπλε Μήλου, ένας εκ των οποίων αρθρογραφεί και στις ακροδεξιές ρατσιστικές "Ελληνικές Γραμμές" της πρώην φράξιας Βορίδη μες στο ΛΑΟΣ.

    3. Το περί παιδεραστίας δε το είπα φυσικά γιατί πίστεψα έστω και για ένα λεπτό ότι υιοθετείς τέτοια θέση. Το είπα για να καταδείξω ότι για τους μαρξιστές και για όλους τους πραγματικούς δημοκράτες ο Πλεύρης και οι χρυσαυγίτες είναι το ίδιο και χειρότεροι εγκληματίες με κάποιον που έχει βγει στη γύρα και εξιστορεί τι όμορφη διαδικασία που είναι ο βιασμός, πόσο ωραία είναι που φωνάζει το θύμα κλπ. Κι εδώ συμφωνούμε, και πράγματι η πιο προωθημένη αστική δημοκρατία τα λύνει αυτά τα ζητήματα, αν και λόγω του μονοπωλιακού της αστικού χαραχτήρα δε μπορεί να φτάσει να απαγορέψει και να χτυπήσει με τη βία τα ρατσιστικά ρεύματα (κανονικά για μια πραγματική αντιφασιστική δημοκρατία ούτε Λεπέν ούτε ΛΑΟΣ θα ήταν νόμιμα πολιτικά ρεύματα).

    4. Τίποτα δεν πρέπει να κρίνεται έξω από τις ιστορικές και χωροχρονικές συνθήκες στις οποίες συνέβη. Προφανώς και ΣΗΜΕΡΑ, με το επίπεδο γνώσης που έχει η ανθρωπότητα στο επίπεδο της ψυχιατρικής, κάθε δίωξη των ομοφυλόφιλων ανθρώπων ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ του σεξουαλικού τους προσανατολισμού είναι φασισμός και φυσικά οι κομμουνιστές υπερασπίζονται τους ομοφυλόφιλους που πέφτουν θύματα της ναζιστικής τρομοκρατικής βίας. Από την άλλη, δε συμφωνούν με την ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΗ της ομοφυλοφιλίας ως προτύπου ζωής, σαν δηλαδή "κοινωνική απελευθερωτική ιδεολογία και στάση" που δήθεν σπάει τα δεσμά της συντήρησης κλπ. Και φυσικά οι μαρξιστές αποκαλύπτουν ότι, πέρα από το βιολογικό, υπήρξε ιστορικά στην ομοφυλοφιλία και μια πλευρά που είχε να κάνει με την υποτίμηση της γυναίκας, και στην Αρχαία Ελλάδα και Αρχαία Ρώμη και στη χριστιανική παράδοση (βλ. υψηλά ποσοστά ομοφυλοφιλίας στο παπαδαριό, που δεν είναι βιολογικό αλλά κοινωνικό επιγενόμενο). Κατά τα άλλα, πάντως, τη δεκαετία του ΄30 δε νομίζω ότι καμία αστική χώρα, ούτε καν η άθεη - κοσμική Γαλλία ήταν ΕΠΙΣΗΜΑ ανεκτική προς τους ομοφυλόφιλους (πόσο μάλλον οι πιο πουριτανικές ΗΠΑ, Αγγλία κλπ.) Από τις περιγραφές πάντως και την τέχνη - ιστοριογραφία της εποχής, δε φαίνεται να δικαιώνεται η αντικομμουνιστική αντίληψη ότι δήθεν το προλεταριακό σοβιετικό κράτος της προ του 1956 ΕΣΣΔ επενέβαινε σε κάθε πτυχή της ζωής των πολιτών του, καθιστώντας την ασφυκτική (το αντίθετο, πολλές συντηρητικές παραδόσεις για τις μονογονεϊκές οικογένειες, την "ιερότητα" του γάμου κλπ. έσπασαν επί Λένιν και Στάλιν).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. 5. Δεν παραδέχομαι καθόλου ότι ο σοσιαλφασισμός είναι εγγενής στο μαρξισμό και στον κομμουνισμό. Λέω ότι η μικρή παραγωγή, οι επιβιώσεις μιας κουλτούρας εκμεταλλευτικών και εξουσιαστικών σχέσεων χιλιετηρίδων, οι δυσκολίες της σοσιαλιστικής ανάπτυξης και εξουσίας και οι αστικές επιβιώσεις, όλα μαζί αν τα κάνεις χαρμάνι και τα δέσεις με αβλεψίες του επαναστατικού προλεταριάτου και του επιτελείου του, αλλά και με λάθη που καμιά φορά είναι αναπόφευκτα λόγω απειρίας και πρωτόγνωρων συνθηκών, σου δίνουνε το πλαίσιο μέσα στο οποίο βλασταίνει ο σοσιαλφασισμός, που είναι ουσιαστικά ο ρεβιζιονισμός που γίνεται αστική τάξη με συνείδηση. Ο ρεβιζιονισμός είναι παρέκκλιση μέσα στο στρατόπεδο του λαού που ευνοεί και σε τελική ανάλυση παρατάσσεται με τον εχθρό, ο σοσιαλφασισμός είναι ο ρεβιζιονισμός που έχει περάσει απέναντι κι έχει γίνει η άκρα δεξιά του εχθρού. Γι' αυτό οι επαναστάτες μπορούσαν π.χ. το 1975 να κάνουν ενότητα δράσης σε ένα δυο ζητήματα με τους ρεβιζιονιστές του "Κ"Κεσ. αλλά ποτέ και σε τίποτα με τους σοσιαλφασίστες του ψευτοΚΚΕ.

    6. Για τους διαβολικούς μικροαστούς: η πλειοψηφία τους είναι καλοί άνθρωποι, κατά βάση είναι οι "μέσοι άνθρωποι". Το όλο ζήτημα είναι ποιον θα ακολουθήσουν: τον αστό (και δη το σοσιαλφασίστα αστό) ή το προλεταριάτο. π.χ. Αυτή η μικροαστική διανόηση των πανεπιστημίων, που κάνει τις "αντικαπιταλιστικές" κρατικές της αγκιτάτσιες, αν υπήρχε πραγματικά συγκροτημένο στρατόπεδου του λαού και της δημοκρατίας, σε μεγάλο βαθμό θα ήταν δικοί μας, και μάλιστα μπορεί και να πεθαίνανε για το λαό. Δεν είναι καμία μεταφυσική ρητορική, είναι η κοινωνική φύση του μικροαστού σα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΔΑΣ κι όχι στενά ατομικά που τον οδηγεί να παλατζάρει σα βάρκα. Φυσικά και μικροαστικής καταγωγής ή ταξικής θέσης άνθρωποι αναδείχτηκαν σε μεγάλους επαναστάτες, αναμφισβήτητα. Εδώ μιλάμε για ΤΑΞΙΚΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ χαραχτηριστικά - και παραπέρα οι ίδιοι που σήμερα πετάνε γιαούρτια στους "μνημόνιους", όταν καταλάβουνε τι παιχνίδι παίζεται, θα γίνουν οι πιο φανατικοί του αντιρωσισμού και θα χρειάζεται να τους μαζεύουμε, γιατί θα θέλουνε να δαγκώσουνε όποιον κνιτογενή βρίσκουνε μπροστά τους. Σα το κύμα είναι η ψυχολογία της μικροαστικής τάξης, και σε αυτήν και στην επιρροή της στη νέα κοινωνία έριχνε το βάρος και ο Λένιν. Φυσικά, υπάρχει και ο σοσιαλφασιστικός "αντιμικροαστισμός", που λέει "συγκεντρωποιήστε με τη βία τα πάντα εδώ και τώρα, για να πεθάνει ο μικροαστός" - αυτό θέλει π.χ. και η Παπαρήγα, που κακώς κάποιοι τη θεωρούν εκφραστή των "μικροαστικών στρωμάτων" (π.χ. ένα παλικάρι που γράφει στο Ιντυμήντια με τη γραμμή ότι η ψευτοαριστερά παλεύει για τους μικροαστούς κι όχι για τους εργάτες, ενώ στην πραγματικότητα δεν παλεύει για κανέναν από τους δύο, αλλά για το ρώσικο κρατικομονοπώλιο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. 7. Η αντισοσιαλφασιστική αριστερά αυτή τη στιγμή στις περισσότερες χώρες είναι αυθόρμητο ρεύμα, ανοργάνωτο, που εκφράζεται σε πυρηνικό επίπεδο από αριστερούς εργάτες και ριζοσπάστες δημοκράτες διανοούμενους. Το όλο ζήτημα που έχει να λύσει είναι το εξής: εκεί που πολεμάει το σοσιαλφασισμό, είναι εγκλωβισμένη μέσα στα αστικοδημοκρατικά ρεύματα, ακριβώς γιατί ακόμα δε μπορεί να εξηγήσει παστρικά πώς ο μαρξισμός μετατράπηκε σε σοσιαλφασισμό (δε λέω στην Ελλάδα, λέω αλλού). Οι δε πρωτόλεια μαρξιστές, οι πρωτοπόροι που μισούν την ταξική εκμετάλλευση ακόμα απορροφούνται από τις σοσιαλφασιστικές και μικροαστικές συσσωματώσεις που υψώνουν ψεύτικα σφυροδρέπανα. Το όλο ζήτημα είναι να απεγκλωβιστούνε οι πραγματικοί μαρξιστές από τις σοσιαλφασιστικές γκρούπες και να ενωθούνε με την αριστερή πτέρυγα των αστικοδημοκρατικών αντισοσιαλφασιστικών κινημάτων, βαθαίνοντας στο μαρξισμό και συγκροτώντας νέους επαναστατικούς φορείς.

    Το παράδοξο είναι πως σήμερα ο εγκλωβισμένος μες στο σοσιαλφασιστικό στρατόπεδο μαρξιστής είναι σε επίπεδο ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ πιο δεξιά από τον προοδευτικό αστοδημοκράτη. Παράλληλα όμως, ο τελευταίος πρέπει να τραβηχτεί στο μαρξισμό από ήδη πεισμένους μαρξιστές, που θα δώσουν μάλιστα την πάλη για τον κερδίσουν. Δεν ξέρω πώς θα λυθεί αυτή η αντίφαση. Μπορεί να λυθεί από εντελώς νέους στην πολιτική ανθρώπους, που να μην έχουν καμία σχέση με τους παλιούς πολιτικούς σχηματισμούς, μπορεί να γίνουν μαρξιστές κάποιοι πολύ προωθημένοι αντισοσιαλφασίστες δημοκράτες που θα ανακαλύψουν από την αρχή τη διχτατορία του προλεταριάτου σαν έσχατη και πιο ολοκληρωμένη απάντηση στο σοσιαλφασισμό. Στην Ελλάδα ευτυχώς υπάρχει η ΟΑΚΚΕ, υπάρχει η μαγιά και η βάση. Ας αφήσουμε τη ζωή να δώσει τις απαντήσεις της.

    8. Μα αυτό το ζήτημα με το ιερατείο βρε ΣΦΔ το έχει λύσει ο μαοϊσμός σε μεγάλο βαθμό. Η γραμμή των μαζών, που σημαίνει το κόμμα παίρνει τις βαθύτερες διαθέσεις και τη θέληση των μαζών, την επεξεργάζεται σαν πολιτικό επιτελείο και την ξανακατεβάζει στις μάζες για συζήτηση, ζύμωση και τελική υιοθέτηση, η γραμμή για τα 100 λουλούδια, η ίδια η Πολιτιστική Επανάσταση που εγκιβώτιζε το πνεύμα της Κομμούνας του Παρισιού είναι έμπρακτες απαντήσεις των ΣΤΑΛΙΝΙΚΩΝ ΜΑΟΪΣΤΩΝ κομμουνιστών στην αποστέωση και το σοσιαλφασιστικό δογματισμό του ψευτοκομμουνισμού της μετά το 1956 ΕΣΣΔ και σε κάποια φαινόμενα της προλεταριακής εξουσίας στην ΕΣΣΔ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. 9. Δε νομίζω ότι υπάρχει λογικός και καλοπροαίρετος άνθρωπος που να υποστηρίζει ότι η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής είναι προτιμότερη από τον πανκοινωνικό σχεδιασμό σε εθνική, περιφερειακή και τελικά σε πλανητική κλίμακα. Τελικά το όλο ζήτημα της οικονομίας αφορά την ευθυγράμμιση της παραγωγής με την ολοένα και πλατύτερη κάλυψη των όλο και αυξανόμενων αναγκών της κοινωνίας. Αυτό είναι η πρωτόλεια - οικονομική βάση της σοσιαλιστικής επανάστασης. Εκεί που σκαλώνουν οι καλοπροαίρετοι κριτές του σοσιαλιστικού σχεδιασμού - σχεδιοποίησης, είναι το πώς ο σχεδιασμός δε θα παραμορφωθεί γραφειοκρατικά και δε θα οδηγήσει σε παραγωγική τελμάτωση και στασιμότητα.

    Δεν θα έλεγα ότι τα οικονομικά είναι το φόρτε μου, αλλά θα διακινδυνεύσω μια εχτίμηση η οποία επί της ουσίας είναι πολιτική: νομίζω πως εκείνο που πρέπει να προσεχτεί είναι η σωστή ισορροπία μεταξύ ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, εμβάθυνσης των σοσιαλιστικών παραγωγικών σχέσεων και βαθιάς εισόδου του συνόλου του εργαζόμενου λαού στις διαδικασίες της οικονομικής διαχείρισης, τοπικά και κεντρικά, με την άνοδο του μορφωτικού και ευρύτερα πολιτιστικού επιπέδου. Ούτε εξισωτισμός πριν της ώρας του, που να θρέφει τον παρασιτισμό, ούτε παγίωση των μεταβατικών μορφών, που αν δε σπάσουν όταν έρθει η ώρα τους, θα σημάνουν πισωγύρισμα στον καπιταλισμό. Ταυτόχρονα, όσο το δυνατό λιγότερη ανάθεση αρμοδιοτήτων σε μονοπρόσωπες διευθύνσεις, ειδικούς κλπ. χωρίς λαϊκό έλεγχο - για τη Ρωσία του 1918 ήταν αναπόφευκτο, για το σήμερα νομίζω πως είναι απείρως πιο έυκολο ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος στην σοσιαλιστική παραγωγή να είναι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ και όχι ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΣ. Από την άλλη, όχι αριστερίστικη υποτίμηση του αναγκαίου ρόλου των ειδικών στη μεταβατική περίοδο. "Το σύνθημα είναι και κόκκινος και ειδικός", έλεγε ο Μάο και πολύ καλά τά 'λεγε...

    10. Δε μπορεί να γίνει καμία σύγκριση της ανάπτυξης της ΕΣΣΔ και της Κίνας υπό τη διχτατορία του εργαζόμενου λαού με μια υποθετική ανάπτυξή τους υπό τη διχτατορία του μονοπωλιακού κεφάλαιου, ντόπιου (Ρωσία) ή του ξένου (Κίνα). Μιλάμε για εντελώς διαφορετικά μοντέλα, όσον αφορά όχι μόνο τις παραγωγικές σχέσεις στο εσωτερικό αλλά και το βαθμό και τον τρόπο συμμετοχής στο παγκόσμιο εμπόριο, τη σχέση με την πλειοψηφία των φτωχών κρατών, την αναγκαιότητα ή μη για στρατιωτικούς εξοπλισμούς κλπ. Για την Κίνα, παρά τα βολονταριστικά λάθη μέσα στο γενικά ηρωικό Μεγάλο Άλμα (που σαμποταρίστηκε από τη δεξιά μες στο ΚΚ Κίνας), η διαφορά μεταξύ 1949 και 1978 σε επίπεδο βιομηχανικής και αγροτικής ανάπτυξης ΕΙΝΑΙ ΧΑΩΔΗΣ, και ίσως κάποια στιγμή αν έχω χρόνο να πρέπει να δημοσιέψω και νούμερα προς επίρρωση αυτού που λέω.

    Φυσικά η πλήρης ελευθερία και η προσέλκυση ξένων επενδύσεων με την απαγόρεψη της απεργίας το 1982 και την ναζιστικοποίηση μετά το 1989 με τα μεροκάματα του εξευτελισμού και της ζωοποίησης του κινέζικου προλεταριάτου οδήγησαν σε μια αναμφισβήτητα τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στην Κίνα. Αυτό κρύβει μέσα του κάτι εξαιρετικά θετικό, ότι δηλαδή το κινέζικο και πιο βαθιά το παγκόσμιο προλεταριάτο, όταν επαναστατήσει, θα πάρει στα χέρια του πελώριες παραγωγικές δυνάμεις, πρωτόγνωρα ανάπτυγμένες που θα το βοηθήσουν να στερεώσει πιο καλά τη διχτατορία του (την πλατιά δημοκρατία για το λαό) πάνω στα απομεινάρια των εκμεταλλευτων και ιδιαίτερα πάνω στους σοσιαλφασίστες αστούς. Ωστόσο, το να λέμε ότι η ανάπτυξη αυτή που έγινε με όρους ταξικής κτηνωδίας αποδεικνύει ότι ο σοσιαλισμός είναι κατώτερος από τον καπιταλισμό σε επίπεδο αναπτυξιακής δυναμικής, είναι έστω και αθέλητα απολογητική του κανιβαλισμού των σοσιαλφασιστών, αλλά και του δυτικού μονοπώλιου που ευχαρίστως ρουφάει το προλεταριακό αίμα που το κερνάνε οι σοσιαλναζήδες του Πεκίνου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Παπαρήγα Να ξεβρωμίσει ο τόπος..

    http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=139773&catid=9

    Αν πει ότι δεν κάθεται δίπλα στους χρυσαυγίτες θα τους κάνει ήρωες.. Εδώ κρύβεται η λογική που πλασσάρει το καθεστώς περι "ελευθερίας του λόγου": ότι όλοι δικαιούνται να έχουν άποψη, αλλιώς αν μένουν στο περιθώριο γίνονται ήρωες. Φυσικά για το ΨΕΥΤΟκκε κάθε ναζιστής μπορεί ελεύθερα και χωρίς να διώκεται να τραμπουκίζει και να μαχαιρώνει όποιον δεν του αρέσει, να σηκώνει ελεύθερα το χέρι και να χαιρετάει ναζιστικά, να αρνείται το Ολοκαύτωμα, κτλ, όπως ένας βιαστής μπορεί ελεύθερα να φωνάζει υπέρ του βιασμού που πιθανόν για οποιονδήποτε άρρωστο μηδενιστή είναι μια πράξη "εναντίον της καθεστηκυίας τάξης". Χρόνια κόντραραν ως αδέσμευτοι τα μισο-δημοκρατικά, μισο-ευρωπαϊκά κόμματα. Χρόνια έλεγαν "όχι σε όλα". Τώρα που μπήκε η χρυσή αυγή είναι υποχρεωμένοι να σεβαστούν τη λαϊκή ετυμηγορία..

    Μετά θέλει ο λαός να διορθώσει την ψήφο του ως προς τη χρυσή αυγή (ψηφίζοντας "κ"κε δηλαδή). Άλλη μια καθεστωτική θεωρία εδώ: ότι κομμουνισμός και ναζισμός ταυτίζονται, ότι ο Στάλιν ήταν Χίτλερ, κτλ. άρα αυτός που ψήφισε ναζιστές μπορεί να ψηφίσει "κομμουνιστές". O ΨΕΥΤΟκομμουνισμός του ΨΕΥΤΟκκε και ο ΨΕΥΤΟσταλιν που πουλάνε είναι ακριβώς το αντίθετο του τριτοδιεθνιστικού κινήματος και του αντιφασισμού και μπορούν μια χαρά να κάθονται δίπλα δίπλα και να νομοθετούν όλοι μαζί όπως ισχυρίζεται η Παπαρήγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Την είδα και γω τη ναζίστοβα. Πραγματικά ρε συ, γι΄αυτή την ηγετική ομάδα αυτού του μορφώματος που στεγάζεται στο μπετονένιο κτίριο του Περισσού και έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται "ΚΚΕ", αλλά και γι΄ αυτά τα επαρμένα κνιτάκια της ηγεσίας του ΣΥΝ, που τις τελευταίες μέρες έχουνε βγει στα κανάλια και με ένα απερίγραφτο ΑΣΤΙΚΟ - ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ύφος μιλάνε σαν κουμανταδόροι της χώρας, νομίζω πως πρέπει να καλλιεργούμε στο λαό βαθύ και ανειρήνευτο μίσος, πάντα όμως δεμένο με τη ζωντανή πείρα.

    Ειδικά πάντως αυτή την κυρία, και σε δεύτερο βαθμό και το "νεανία" με το "γερακίσιο" βλέμμα και το πονηρό υφάκι, όταν τους βλέπω ρε συ, ειδικά τώρα μετά τις εκλογές που βάλανε τους ναζήδες στη Βουλή, μου έρχεται κυριολεκτικά (όχι απλά μεταφορικά) να κάνω εμετό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Έβαλαν και το Δραγασάκη να λέει ότι θα πληρώσουν τα δάνεια με τις καταθέσεις που υπάρχουν στις τράπεζες και μέσα σε λίγες μέρες έφυγαν 700 εκατομμύρια ευρώ από καταθέσεις.

    Και λίγο χιούμορ..
    http://www.youtube.com/watch?v=Y_90WZFztbQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το γεγονός είναι ένα: ΠΑΤΑΞΗ της 'Μαύρης Αγοράς Εργασίας' εδώ και τώρα. Ο εργαζόμενος είτε ντόπιος, είτε αλλοδαπός έχει δικαίωμα απέναντι σε κάθε 'νόμιμη'
      απολαβή, 'εξίσου' και οι δυο, καθώς και στην παροχή ασφαλίσεως, ειδεμή η ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ και ταυτόχρονα ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ θα δρουν και θα καλπάζουν ανενόχλητα εις βάρος παντός νόμιμου φορολογούμενου κορόιδου με κίνητρο την κερδοσκοπία και την οικονομική διαφθορά κι έτσι ΚΛΑΦΤΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ...

      Διαγραφή