Να αποκαλύψουμε τον κάλπικο αντιεπιστημονικό χαραχτήρα της «οικονομικής θεωρίας» του καθεστώτος

Στον "αντιτροϊκανό αγώνα", αλλά με αστική γλώσσα

Καθαρές κουβέντες. Αν δεν ξεμπλέξουμε με την κάλπικη αντιεπιστημονική «οικονομολογία» αυτών που κατεδαφίζουν τη χώρα (σε πλήρη στοίχιση στα σχέδια του παγκόσμιου Άξονα του σοσιαλιμπεριαλισμού, που έχει επικεφαλής τη Ρωσία), κανένας αγώνας για το ψωμί, τη δημοκρατία και την ανάπτυξη στην Ελλάδα και πιο βαθιά και για τη σωτηρία της Ευρώπης δε μπορεί όχι να τελεσφορήσει, αλλά ούτε καν να ξεκινήσει.

Γιατί όλες οι τίμιες ψυχές, οι καθαροί και αυθόρμητα πρωτοπόροι μέσα στις τάξεις του λαού, αλλά και της διανόησης, δηλητηριάζονται καθημερινά από τα παραμύθια που ξερνάν αγκαλιασμένοι Παπατζής ο Γ’ - Σαμαράς – Κουβέλης. Την Παπαρήγα και τον Τσίπρα, οι πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι τους αντιμετωπίζουν συνήθως με απαξία, σα τυχοδιώχτες και ανεύθυνους λογοκόπους (χωρίς να υποπτεύονται ότι σαμποτάρουν με σχέδιο), ενώ τον Καρατζαφύρερ σαν κωλοτούμπα και αφερέγγυο, χώρια από το φασισμό του.


Εκεί που σκοντάφτει η αυθόρμητη λαϊκή και δημοκρατική πρωτοπορία (που αν αποδεσμευτεί από τα καθεστωτικά ρεύματα ή τέλος πάντων αν εμπλακεί στην πολιτική, η αντίσταση στο καθεστώς των σαμποταριστών θα βγάλει φτερά και θα πετάξει ψηλά) είναι σε πρώτο επίπεδο στην οικονομική ανάλυση. Εκεί, για να λέμε την αλήθεια, πέρα από τους «ψιλιασμένους» και εκείνους (ευτυχώς πολύ περισσότερους σε σχέση με παλιότερα) που παρακολουθούν τις αναλύσεις της ΟΑΚΚΕ, οι υπόλοιποι, ακόμα κι αν αναγνωρίζουν ότι η μπόχα της χρεοκοπίας και της γάγγραινας είχε ενδογενή αίτια (ότι τέλος πάντων στην κύρια πλευρά δεν ευθύνεται η ΕΕ για το ελληνικό χάλι), δε μπορούν να εξηγήσουν παστρικά πώς γίνεται να ΜΗ φταίνε ΚΥΡΙΩΣ οι δανειστές για τη συνεχή καταβύθιση και της ελληνικής οικονομίας και του βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα τα τελευταία δύο χρόνια.

Ακόμη κι εκείνοι που επιδερμικά και επιπόλαια έβλεπαν στα μνημόνια τον «εξορθολογισμό» της ελληνικής κοινωνικο-οικονομικής ζωής, έρχονται σήμερα να μιλάνε για «προκλητικές απαιτήσεις της τρόικας», να σηκώνουν την αντιΜέρκελ σημαία κλπ., όχι γιατί απαραίτητα είναι φιλο-σοσιαλφασίστες, αλλά γιατί αδυνατούν να εξηγήσουν ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ και πάμε από το κακό στο χειρότερο, παρά τη διετή «κούρα» στην οποία επιβαλλόμαστε σα χώρα και σα λαός. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο πολιτικός και οικονομικός τύπος του κλασσικού αστικού φιλελευθερισμού προσχωρεί με ορμή σε αυτή την επιχειρηματολογία, ουσιαστικά αβαντάροντας και «δικαιώνοντας» το Σαμαρά, αφού η Μπακογιάννη, με το δογματικό φιλελεύθερο οικονομισμό και την αντιδραστική τυφλωμάρα της, βοήθησε τους «ρώσους» να τη σβήσουν απ’ το χάρτη.

Πρέπει λοιπόν οι μαρξιστές να διαφωτίσουν οπωσδήποτε πρώτα και κύρια ό,τι το ριζοσπαστικό, λαϊκό, δημοκρατικό και τίμιο -σε πρώτη φάση- μέσα στο προλεταριάτο και στις υπόλοιπες αντιιμπεριαλιστικές τάξεις, αλλά και μέσα στην αστική διανόηση, ακόμα και μέσα στην αστική τάξη, ειδικά στα τμήματά της που η σαμποταριστική επίθεση του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού τα τσακίζει αντικειμενικά.

Δε μπορεί το τρικέφαλο τέρας της ελληνικής αντίδρασης (χίτικη μοναρχοφασιστική δεξιά, σωβινιστικό ξενόδουλο κέντρο, σοσιαλφασιστική ψευτοαριστερά) και οι «αποβολές» του, τα εκτρώματά του, τα χειρότερα παιδιά αντίστοιχα του αγγλικού, του γαλλικού και του ρώσικου κόμματος του 1820-1830, που σήμερα έχουν σε επίπεδο ηγεσίας υποταχτεί ολόπλευρα στο σοσιαλιμπεριαλισμό, να αφεθούν ελεύθερα να ασελγούν πάνω σε ένα λαό (έλληνες και μετανάστες) και κυρίως ένα προλεταριάτο που δουλεύει σκληρά, πιο σκληρά σχεδόν από κάθε άλλο στην Ευρώπη για να εισπράττει ψίχουλα, προσβολές και μαστίγιο από τα αφεντικά (κυρίως τα μικρομεσαία δουλοκτητικά, αλλά και τα μεγάλα), μαυρίλα στην καρδιά του και ιδεολογικό δηλητήριο.

Η παρακάτω ανάλυση της ΟΑΚΚΕ φωτίζει την αλήθεια και ξεσκεπάζει το ψέμα και την απάτη. Γι’ αυτό και μόνο πρέπει να διαβαστεί και διαδοθεί.

Το πρωτότυπο:  http://www.oakke.gr/na474/474krisi.htm

Η ΘΕΩΡΙΑ ΟΤΙ Η ΚΡΙΣΗ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ ΛΟΓΩ Ε.Ε. ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΩΝ

Η κυρίαρχη πλέον καθεστωτική ερμηνεία της χρεωκοπίας είναι αυτή των Σαμαρά-Τσίπρα-Κουβέλη και των ψευτοκεϋνσιανών «οικονομολόγων» τους. Όσοι αστοφιλελεύθεροι πλέον θέλουν να επιβιώσουν πολιτικά ή να μην χάσουν τις δουλειές τους στα ΜΜΕ, έχουν ουσιαστικά προσχωρήσει στη θέση των παραπάνω, ότι μπορεί δηλαδή αρχικά να βρεθήκαμε με μια υπερχρέωση της χώρας, αλλά ότι τη μεγάλη ζημιά, τη μεγάλη εσωτερική καταστροφή, ανεργία και εξαθλίωση, δηλαδή την ασυγκράτητη υπερχρέωση και χρεωκοπία, την προκάλεσε η ίδια η ΕΕ με τα διάφορα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα προγράμματά της. Η θέση αυτή συμπυκνώνεται στο ότι δεν έφερε η χρεωκοπία το μνημόνιο, αλλά το μνημόνιο τη χρεωκοπία.

Από την πρώτη στιγμή της ελληνικής κρίσης η θεωρία αυτού του μαύρου γκεμπελίστικου μετώπου ήταν στη λογική της η εξής: Με τη μείωση των μισθών και των συντάξεων, καθώς και με την υπερφορολόγηση που επέβαλε το μνημόνιο, μειώνεται η καταναλωτική δύναμη των μαζών, οπότε μειώνεται το ντόπιο εμπόριο και η ντόπια παραγωγή καταναλωτικών αγαθών. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυξάνεται η ανεργία, οπότε μειώνεται κι άλλο η κατανάλωση, οπότε μειώνεται κι άλλο η παραγωγή, καθώς και η φορολογητέα ύλη. Έτσι, η ανεργία και το χρέος μεγαλώνουν στο έπακρο, η παραγωγή συνθλίβεται μέχρι που έρχεται η ολοκληρωτική καταστροφή και η απόλυτη χρεωκοπία.

Αντίθετα, ισχυρίζονται, χωρίς μειώσεις των μισθών και χωρίς την υπερφορολόγηση της κατανάλωσης και με την ταυτόχρονη χρηματοδότηση των επενδύσεων που ο Σαμαράς και ο Κουβέλης τη βλέπουν με την επιπλέον «αναπτυξιακή» χρηματοδότηση της ΕΕ και ο Τσίπρας με την αναστολή των πληρωμών (δηλαδή με την ανοιχτή κήρυξη της χρεωκοπίας και την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου), θα έρθει και η ανάπτυξη.

Οι «κεϋνσιανοί» μας ενώ καταγγέλλουν τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και την υπερφορολόγηση ώστε να βοηθηθεί η ανάπτυξη και να υπάρξουν νέες επενδύσεις, αυτές τις επενδύσεις επίμονα τις σαμποτάρουν. Ο Τσίπρας είναι γνωστός σαμποταριστής και δεν χρειάζεται να σταθούμε σε αυτόν. Ο Σαμαράς και ο Κουβέλης, πολύ πιο ύπουλοι, υποστήριξαν το σαμποτάρισμα δεκάδων δις επενδύσεων που ακύρωσε η κυβέρνηση Παπανδρέου με αποφάσεις της σε όλα τα επίπεδα: χωροταξικό, ΕΣΠΑ, κρατικό βιομηχανικό, ιδιωτικό βιομηχανικό, γεωργικό, μεταφορικό, τουριστικό, ερευνητικό κλπ.

Οι κύριοι αυτοί μιλούν για επενδύσεις και ανάπτυξη κρύβοντας το γεγονός ότι, παρά τους όλο και πιο χαμηλούς μισθούς η ντόπια βιομηχανική παραγωγή, που θα έπρεπε έτσι να γίνεται φθηνότερη, δεν εκτοπίζει τις εισαγωγές και δεν αυξάνει τις εξαγωγές. Οι εξαγωγές το 2008 ήταν 19,8 δις και το 2010 αντί να ανέβουν λόγω πτώσης των μισθών, δηλαδή του κόστους έπεσαν στα 17,08 δις. Επίσης, οι εισαγωγές, παρά την τεράστια πτώση της καταναλωτικής δύναμης του πληθυσμού, έμειναν ψηλά, οπότε το εμπορικό έλλειμμα το 2008, που ήταν στα 44 δις, συνέχισε το 2010 να είναι ψηλά στα 28,27 δις.

Ταυτόχρονα και χαρακτηριστικά και οι ντόπιες  και οι ξένες επενδύσεις -που όταν παράγουν εξαγώγιμα αγαθά τρέχουν πάντα στις χώρες που χρεωκοπούν γιατί εκεί τσακίζονται τα μεροκάματα- είναι ουσιαστικά μηδενικές, αφού στην πράξη απαγορεύονται. Αυτό το παραγωγικό κενό που κρατάει τη χώρα σήμερα στη χρεοκοπία είναι το ίδιο που τη χρεοκόπησε.

Να γιατί η χώρα για να ζήσει συνεχίζει, παρά τους μισθούς της χρεοκοπίας και την τεράστια ανεργία, να χρεώνεται για να αγοράσει απ έξω προϊόντα αξίας 28,27 δις. Αυτό και μόνο καταρρίπτει τη θεωρία ότι τη χρεοκοπία την προκαλεί η χαμηλή εσωτερική κατανάλωση και η συνακόλουθη χαμηλή ζήτηση βιομηχανικών αγαθών όπως λένε οι καθεστωτικοί οικονομολόγοι. Το δημοσιονομικό έλλειμμα και επομένως η χρεοκοπία δημιουργείται από το έλλειμμα του ΙΤΣ (Ισοζύγιου Τρεχουσών Συναλλαγών), δηλαδή από τις ελλειμματικές οικονομικές σχέσεις της χώρας με το εξωτερικό, σε τελευταία ανάλυση από το έλλειμμα παραγωγής της χώρας.

Το υπερβολικά αρνητικό Ι.Τ.Σ. είναι αυτό που αυξάνει στην Ελλάδα το δημόσιο έλλειμμα και σωρεύει επί δεκαετίες χρέη που ισούνται μαζί με τους τόκους τους με το συνολικό δημόσιο χρέος. Δεν μεγάλωνε δηλαδή το δημοσιονομικό έλλειμμα επί χρόνια γιατί τάχα δεν είχε αρκετά έσοδα το κράτος από τους φόρους και γιατί είχε πάρα πολλά έξοδα για μισθούς, επιδόματα ανεργίας και τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά γιατί δεν είχαμε βιομηχανία. Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς και εμπειρικά. Όταν κάποιος ιδιώτης κλέβει μαζί με τον εφοριακό το δημόσιο αυτά τα κλεμμένα λεφτά πάνε είτε σε καταθέσεις είτε πάνε στην ατομική κατανάλωση των κλεφτών, είτε πάνε στο εξωτερικό. Στην Κίνα τα κλεμμένα γίνονται σε μεγάλο βαθμό παραγωγικό κεφάλαιο.

Στην Ελλάδα, όπου και οι καταθέσεις γίνονται σε ελάχιστο ποσοστό παραγωγικό κεφάλαιο, όλα γίνονται κυρίως ατομική κατανάλωση, εκτός από αυτά που γίνονται καταθέσεις σε ξένες χώρες που γίνονται και παραγωγικό κεφάλαιο αυτών των χωρών. Το ίδιο συμβαίνει και με τους δημόσιους υπάλληλους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους. Αυτωνών τα λεφτά γίνονται σκέτα ατομική κατανάλωση. Τελικά επειδή η ατομική κατανάλωση πάει σε μεγάλο βαθμό σε εισαγωγές βιομηχανικών προϊόντων γιατί δεν έχουμε αρκετή βιομηχανία η χώρα συνολικά χρεώνεται και βασικά χρεώνεται το κράτος.

Τα Λιπάσματα στη Δραπετσώνα που έκλεισαν το 1999 Λαλιώτης-ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ

Δεν χρεωκοπούμε γιατί κλέβουμε ή τεμπελιάζουμε. Χρεωκοπούμε γιατί γκρεμίζουμε τα εργοστάσιά μας και ζούμε από εργοστάσια άλλων χωρών.

Αν επιτρέπονταν τα εργοστάσια, οι έλληνες και μετανάστες εργάτες που είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι της ΕΕ και δουλεύουν στην καθυστερημένη μικρή παραγωγή θα μπορούσαν να θρέψουν ένα διπλάσιο αριθμό παρασίτων κλεφτών και χασομέρηδων από όσους ζούνε ως τώρα. Αυτό θα προκαλούσε ανυπόφορη ανισότητα και επανάσταση, αλλά όχι χρεωκοπία. Γι αυτό δεν χρεωκοπεί η πιο διεφθαρμένη Κίνα.

Η μεγάλη απάτη των σαμαράδων, τσιπραίων, κουβέληδων, «αριστερών» πασόκων και των οικονομολόγων τους είναι η εξής: Κρύβουν και δεν μιλούν για το πραγματικό βαθύ και αναντίρρητο για κάθε σοβαρό αστό οικονομολόγο στο εξωτερικό, φιλελεύθερο η κεϋνσιανό, αίτιο της ελληνικής χρεοκοπίας, που είναι η τεράστια ελλειμματική σχέση της χώρας μας με το εξωτερικό. Η διαφορά μας με αυτούς τους δυτικούς οικονομολόγους είναι ότι αυτοί αποδίδουν το έλλειμμα στα ψηλά μισθολογικά έξοδα των ιδιωτών και του κράτους, βασικά στην υπερκατανάλωση του πληθυσμού. Εμείς το αποδίδουμε στο παραγωγικό σαμποτάζ, δηλαδή στον πολιτικοικονομικό πόλεμο ενίοτε και στρατιωτικό ενός ιμπεριαλισμού ενάντια στη χώρα μας, οπότε τελικά στην ελληνική υποπαραγωγή.

Αντίθετα με αυτούς τους σοβαρούς αστούς οικονομολόγους που δεν ξέρουν όμως πολιτική, οι οικονομολόγοι των ρωσόδουλων που ξέρουν πολιτική αλλά δεν ξέρουν οικονομία, κάνουν το εξής: για να αποδείξουν ότι οι δανειστές φταίνε για την ελληνική χρεωκοπία και για να κρύψουν το πρόβλημα που είναι ότι η σαμποταρισμένη παραγωγή δεν μπορεί να καλύψει την κατανάλωση, λογαριάζουν τη χώρα σαν να μην ανήκει στην διεθνή αγορά, σαν να είναι κλεισμένη στον εαυτό της και σαν οι μισθωτοί να τρώνε μόνο από αυτά που παράγουν οι ίδιοι και όχι εισαγόμενα προϊόντα.

Στη φανταστική αυτή απομονωμένη από το εξωτερικό οικονομία τους με το που πέφτουν βίαια οι μισθοί εξ αιτίας των δανειστών, πέφτει και η αγοραστική δύναμη των μισθωτών, οπότε πέφτει η κατανάλωση τους. Επειδή έτσι πέφτει η ζήτηση πέφτει και η παραγωγή, πέφτει και το εμπόριο, οπότε απολύονται οι εργαζόμενοι και με την αύξηση της φορολογίας όλα αυτά πέφτουν παραπέρα οπότε σε έναν νέο κύκλο νέες απολύσεις νέα υποκατανάλωση νέα μείωση της παραγωγής, ως την απόλυτη απόλυτη πείνα και το θάνατο της χώρας.

Όλο αυτό είναι ένα κακόγουστο παραμύθι, δηλαδή εντελώς ξεκομμένο από την πραγματικότητα γιατί

α) όλες οι χώρες στο σύγχρονο καπιταλισμό είναι ανοιχτές στον έξω κόσμο και όχι κλεισμένες στον εαυτό τους, για να πεινάσουν όταν κάποια ξένη χώρα τους κόβει διαρκώς τους μισθούς των εργατών τους. Μάλιστα σε τέτοιες χώρες δεν εμφανίζεται κανείς πιστωτής να τους κόψει τους μισθούς επειδή χρωστάνε απλά γιατί δεν χρωστάνε, αφού δεν έχουν ανταλλαγές με το εξωτερικό. Ειδικά δεν είναι καθόλου η Ελλάδα τέτοια χώρα που είναι αντίθετα υπόδειγμα ζωτικής εξωτερικής εξάρτησης. Και γι αυτό αν η ΕΕ μας κόψει τα δανεικά θα πάθουμε μεγάλη ζημιά και θα πεινάσουμε με πείνα Σομαλίας και όχι Κίνας. Και βέβαια η πείνα μας δεν θα έχει σχέση με αυτήν της Αργεντινής, που όταν χρεωκόπησε είχε εμπορικό πλεόνασμα χάρη κυρίως στο υπέροχο κρέας της, που θα μπορούσε να θρέψει για χρόνια τον αργεντίνικο λαό, σε συνθήκες ακόμα και αποκλεισμού.

β) πουθενά δεν έχει συμβεί να πέφτουν οι μισθοί των εργατών και να μην αυξάνουν την ατομική κατανάλωση τους οι καπιταλιστές, ή να μην μετατρέπουν σε συσσώρευση πιο σύγχρονων μέσων παραγωγής τα μεγαλύτερα κέρδη τους λόγω μείωσης μισθών και τελικά να μην εξάγουν πιο έντονα από πριν τα πιο φτηνά προϊόντα που μπορούν να παράγουν αφού πέφτουν οι μισθοί δηλαδή να μην βγαίνει η δοσμένη χώρα από την κρίση χρέους της ακριβώς εξ αιτίας αυτής της μείωσης μισθών. Αυτό που συμβαίνει με την άγρια πτώση των μισθών σε μια υπερχρεωμένη χώρα δεν είναι η χρεωκοπία αλλά η κοινωνική ανισότητα, η υπερεκμετάλλευση και η υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου. Η υπερχρεωμένη χώρα μπορεί να πεθάνει με την βίαιη πτώση των μισθών μόνο αν οι πιστωτές απαιτήσουν σύντομα πίσω τα δανεικά. Αλλά αυτό δεν το έκανε ούτε τα τελευταία 15 χρόνια το ΔΝΤ, μετά τις διαμαρτυρίες των χωρών του τρίτου κόσμου, ούτε τώρα ακόμα περισσότερο δεν το έκανε η ΕΕ. Γι αυτό αυξήθηκε το ελληνικό χρέος μετά την ουσιαστική χρεωκοπία της χώρας μας. Δηλαδή συνεχίσανε οι σαμποτέρ το σαμποτάζ, οπότε η χώρα δανειζόταν πάλι πολλά για να εισάγει γιατί και πάλι παρά την μεγαλύτερη φτώχεια της συνέχισε να καταναλώνει πιο πολλά από τα όλο και πιο λίγα που μπορούσε να παράγει.

Στην πραγματικότητα οι πιστωτές έκαναν στη χώρα μας και μάλιστα τελικά με πολύ πιο ευνοϊκό τρόπο ότι κάνουν απέναντι σε όλες τις χώρες με μεγάλα εμπορικά ελλείμματα όταν αυτές χρεοκοπούν εξ αιτίας αυτών των ελλειμμάτων. Κόβουν τους μισθούς με εσωτερική υποτίμηση ή με υποτίμηση του νομίσματος για να κάνουν πιο φτηνά τα εμπορεύματά τους και για να επενδύσουν οι καπιταλιστές τους σε πιο μεγάλο και πιο σύγχρονο μηχανολογικό εξοπλισμό.

Αυτή είναι η κλασσική μέθοδος της «πείνας των εργατών υπέρ του εξαγωγικού κεφάλαιου» ώστε να κλείσει κάποτε το εμπορικό έλλειμμα. Μιλάμε για εξαγωγικό κεφάλαιο με την ευρύτερη έννοια περιλαμβάνοντας σε αυτό και εκείνο που παράγει στην υπερχρεωμένη χώρα προϊόντα που αντικαθιστούν άλλα εισαγόμενα. Αυτή είναι η μέθοδος του ΔΝΤ της ΕΕ και άλλων διεθνών πιστωτών. Τελικά αυτή η μέθοδος πιάνει μετά από πολλά βάσανα των λαών που γίνονται φτωχότεροι για να γίνουν πλουσιότεροι οι εξαγωγείς και άλλοι ισχυροί κεφαλαιοκράτες της δοσμένης χώρας.

Πιάνει βέβαια σχετικά μέσα στον καπιταλισμό, γιατί μετά από λίγο μια μεγαλύτερη κρίση χρέους θα εκραγεί σε μια άλλη χώρα ή ομάδα χωρών όπου έχει αυξηθεί το εμπορικό τους έλλειμμα εξ αιτίας ανάμεσα στα άλλα και του ισχυρού ανταγωνισμού εκείνων που μόλις βγήκαν από την χρεοκοπία. Στην Ελλάδα όμως η μέθοδος αυτή δεν έπιασε καθόλου, ούτε προσωρινά ούτε μακροπρόθεσμα, για τον απλό λόγο ότι εκτός από τους εργαζόμενους και τους ανέργους που έγιναν φτωχότεροι σύμφωνα με αυτή τη μέθοδο, απομειώθηκε μέχρι χρεωκοπίας και συντριπτικά μεγάλο μέρος του παλιού παραγωγικού κεφάλαιου ενώ κάθε καινούργιο εμποδίστηκε να επενδυθεί παραγωγικά σε μεγάλη κλίμακα.

Είναι το παραγωγικό σαμποτάζ που ρίχνει πάνω απ όλα τους μισθούς και λιγότερο η τρόικα

Οι οικονομικά φιλελεύθεροι στην ΕΕ και εν μέρει στη χώρα μας καταλαβαίνουν καλά, όπως είπαμε, ότι είναι στο βάθος το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών που οδηγεί στο μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα και τελικά στο μεγάλο δημόσιο χρέος. Όμως διευκολύνουν τους σαμποταριστές να καλύπτουν το σαμποτάζ που κάνουν όταν διαπιστώνουν ότι αυτό το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στους μισθούς. Βέβαια δεν βλέπουν τους μισθούς σαν την μόνη αιτία του ελλείμματος. Σαν κύρια αιτία βλέπουν αυτό που ονομάζουν διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, στα οποία συμπεριλαμβάνουν και τους μισθούς. Όμως τα διαρθρωτικά έχουν γι αυτούς να κάνουν κυρίως με ένα δευτερεύον τμήμα του σαμποτάζ, όπως είναι τα κλειστά επαγγέλματα, που εμποδίζουν τη συγκέντρωση και την συγκεντροποίηση του κεφάλαιου, ή τη γραφειοκρατική διαφθορά και τη σπατάλη που είναι πιο άμεσες μορφές του σαμποτάζ κλπ.

Όμως η ΕΕ τελικά, για να μην συγκρουστεί με τα ρωσόδουλα κόμματα, που την απειλούν ότι θα κηρύξουν χρεοκοπία και θα ανατινάξουν το Ευρώ αν πολυστριμωχθούν, δεν επιμένει στην πράξη ούτε καν σε αυτές τις μη μισθολογικές «διαρθρωτικές αλλαγές». Έτσι ξεσπάει σχεδόν ολοκληρωτικά πάνω στους μισθωτούς και πάνω στο παραγωγικό κεφάλαιο με την υπερφορολόγηση. Και επειδή ο κόσμος βλέπει και νιώθει στο πετσί του ότι οι μισθοί έχουν στην πράξη βυθιστεί, και μόνο τυπικά μένουν στο παλιό επίπεδο, και μόνο σε όσο αφορά τα ελάχιστα όρια, όλο και περισσότερο εξοργίζεται με την ΕΕ και πηγαίνει με τους ρωσόδουλους που τρίβουν τα χέρια τους για αυτή τη δειλή και ταυτόχρονα υπερεπεμβατική ευρωπαϊκή πολιτική.

Όμως, για να επιστρέψουμε στους οικονομολόγους του ΣΥΝ και του Τσίπρα, με τέτοιους χαμηλούς μισθούς έπρεπε να είχε αρχίσει να εκτοπίζει η ντόπια παραγωγή τις εισαγωγές και να αυξάνει πολύ περισσότερο τις εξαγωγές. Αυτό δεν γίνεται όμως γιατί απλά απαγορεύονται πολιτικά όλες οι μη ανατολικές επενδύσεις στη χώρα μας, δηλαδή απαγορεύεται από το κράτος να έρχονται σε παραγωγική σχέση οι εργάτες με τα μέσα παραγωγής, δηλαδή απαγορεύεται στους εργάτες να έχουν μισθό και στους μη ανατολικούς καπιταλιστές να έχουν κέρδος.

Η σπανιότητα του παραγωγικού κεφάλαιου και η πληθώρα των εργατών σημαίνει αυτόματα τεράστια πτώση των μισθών. Και αυτό ακριβώς έγινε τα δύο τελευταία χρόνια. Το ότι θέλει να ρίξει η τρόικα τους επίσημους ελάχιστους μισθούς απλά διευκολύνει τους ρωσόδουλους ψευτοαριστερούς να βγουν κι από πάνω, την ώρα που είναι πρωταθλητές του κρατικού παραγωγικού σαμποτάζ με το οποίο φουσκώσανε τον εφεδρικό στρατό των ανέργων και έτσι ρίξανε αντικειμενικά τους μισθούς. Και μάλιστα δεν τους έφτανε αυτό αλλά μεγαλώσανε αυτόν τον στρατό και έτσι ρίξανε κι άλλο τους μισθούς με την μαζική εισαγωγή μεταναστευτικού προλεταριάτου σε συνδυασμό με τη μαύρη εργασία που την προωθήσανε παντού στο όνομα τάχα του αντιρατσιστικού και αντιξενοφοβικού αγώνα, με αποτέλεσμα, που το επιδιώξανε και αυτό, να δυναμώσουν και το ρατσισμό και την ξενοφοβία και το φασισμό μέσα στους εργάτες.

Ακόμα και τον ελάχιστο επίσημο μισθό στον ιδιωτικό τομέα το καθεστώς τον διατήρησε ως τώρα όχι από φιλεργατισμό αλλά μόνο για να μένει σχετικά πιο ψηλό το κόστος στην κάπως μεγάλη επιχείρηση που τηρεί κάποιους λογιστικούς και εργασιακούς κανόνες, σε αντίθεση με τη μικρομεσαία επιχείρηση, κι έτσι να καθυστερείται σχετικά η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφάλαιου. Είναι πραγματικά χαρακτηριστικό ότι στη μικρομεσαία επιχείρηση όπου απασχολείται ο μεγαλύτερος όγκος μισθωτών το καθεστώς των ρωσόδουλων με επικεφαλής πάλι την «ταξική» ψευτοαριστερά δεν διστάζει να ρίχνει ακόμα παρακάτω τον ήδη άθλιο «μαύρο» μισθό και τη «μαύρη» υπερωρία. Αυτό γιατί δεν φοβάται πολιτικά τη μικρομεσαία επιχείρηση, καθώς εκεί και η εργοδοσία είναι αδύνατη και το προλεταριάτο εντελώς ανοργάνωτο και εντελώς απροστάτευτο.

Η εξήγηση λοιπόν της έντονα συρρικνούμενης παραγωγής τελευταία δεν βρίσκεται στην υποκατανάλωση των μισθωτών, όπως ισχυρίζονται οι οικονομολόγοι του βρώμικου σκληρού πυρήνα του καθεστώτος. Βρίσκεται στο συνεχιζόμενο σαμποτάρισμα του παραγωγικού κεφάλαιου, δηλαδή στο σαμποτάρισμα της παραγωγικής δυνατότητας της κοινωνίας και όχι στη μείωση της καταναλωτικής της δυνατότητας από τα μέτρα πείνας της ΕΕ. Και αυτό φαίνεται στον πυρήνα του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους, που επιμένει να είναι παρά την ουσιαστική καθολική μείωση των μισθών, το συνεχιζόμενο πελώριο έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών της χώρας μας.

Το ευρωπαϊκό αδιέξοδο απέναντι στους ανατολικούς προβοκάτορες και η ιστορική βάση του

Αυτός είναι ο λόγος που το εξωτερικό χρέος μεγαλώνει αντί να μειώνεται όπως οι πάντες απ έξω περίμεναν. Γι’ αυτό ο Σαμαράς, η Παπαρήγα και ο Τσίπρας προκαλούσαν εδώ και ένα χρόνο όλους τους πρωθυπουργούς της ΕΕ και τις κορυφές της δυτικής οικονομολογίας και προφητεύανε με σιγουριά ότι το μνημόνιο και τα άλλα προγράμματα θα αποτύχαιναν και ότι η χώρα θα χρεοκοπούσε αν αυτοί κόβανε τους μισθούς ή αν δεν της δίνανε κι άλλα λεφτά.

Βέβαια όλοι αυτοί φρόντισαν τα πράγματα να γίνουν ακριβώς όπως πρόβλεπαν, δηλαδή έγιναν δολοφόνοι για να αποδείξουν ότι είναι προφήτες, αφού πρόβλεψαν σωστά ότι το θύμα τους θα πέθαινε. Όταν δηλαδή τη μέρα οι Γερμανοί βάζαν αίμα στον άρρωστο, αφού τον είχαν υποχρεώσει σε γερή δίαιτα σύμφωνα με τη γνωστή θεραπεία όλων των χρεοκοπημένων, οι ντόπιοι προφήτες μας παίζοντας το ρόλο της δολοφόνου νοσοκόμας της νυχτερινής βάρδιας του κάνανε με τηλεοπτική αναισθησία μια γερή αφαίμαξη πάνω στον ύπνο του. Μετά κατηγορούσαν τη Μέρκελ ότι σκοτώνει τον άρρωστο με τη δίαιτα της. Προς το παρόν όλη η ανθρωπότητα και δυστυχώς και ο έλληνας ασθενής έχει δει τη δίαιτα αλλά σχεδόν κανείς την αφαίμαξη.

Το κακό είναι ότι ενώ οι δυτικοί δανειστές ξύνουν το κεφάλι τους με την Ελλάδα, συνεχίζουν την ίδια «θεραπεία»: μετάγγιση έναντι όλο και πιο άγριας δίαιτας, δηλαδή συνεχίζουν να δανείζουν τη χώρα αλλά με την προϋπόθεση αυτή να μειώνει τους μισθούς. Όταν όμως υπάρχει σαμποτάζ, η μείωση των μισθών επιταχύνει το αποτέλεσμα που επεδίωξε ο δολοφόνος. Αυτή τη στιγμή η ΕΕ και το ΔΝΤ μειώνοντας τους μισθούς επιταχύνουν το έγκλημα των ελλήνων σαμποταριστών και παίρνουν και την πολιτική ευθύνη του. Μάλιστα η Γερμανία επειδή δεν μπορεί πια με τίποτα να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι η επίσημη Ελλάδα την εκβιάζει ωμά με την απειλή χρεωκοπίας και τρέμοντας για μια καθολική κρίση του Ευρώ πρότεινε τη οικονομική διακυβέρνηση της Ελλάδας από την ΕΖ, δηλαδή έφτασε στον πολιτικό πανικό αφού κατάργησε τη βάση του κρατικού δημοκρατικού εθελοντισμού πάνω στον οποίο στηρίζεται όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Βέβαια όλοι καγχάσανε στην ΕΕ με την Γερμανία που είναι πια απομονωμένη γιατί όλοι της ζητάνε να πληρώσει για να σώσει την Ελλάδα και το Ευρώ. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στην «δολοφόνο της νυχτερινής βάρδιας» να κραυγάσει για τα δημοκρατικά της δικαιώματα και να είναι οι πάντες μαζί της και εναντίον του γιατρού που συνιστά αφαίμαξη με δίαιτα.

Γι’ αυτό επιμένουμε -και το έχουμε ξαναπεί- ότι μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί να δώσει τη μάχη ενάντια στους σαμποταριστές. Γι’ αυτό το λόγο το μόνο που μπορεί και πρέπει να κάνει η ΕΕ είναι να του δώσει αυτήν την ευκαιρία χωρίς να τον εξαθλιώσει επιδιώκοντας μια συναινετική αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΖ και εξασφαλίζοντας γι αυτό ένα πολύ μεγάλο και φτηνό δάνειο για την Ελλάδα ώστε να έχει όπλα για να δώσει η ίδια τη μάχη ενάντια στη χρεωκοπία χωρίς να πάει στο λαιμό της όλη την ΕΕ.

Η πελώρια αδυναμία της ΕΕ και όλης της δυτικής αστικής τάξης να διαχειριστεί το ελληνικό πρόβλημα οφείλεται στο βάθος στα οικονομικά και ιδεολογικά αδιέξοδα του δυτικού μονοπωλιακού κεφάλαιου που δεν του επιτρέπουν να συγκρουστεί με το ανατολικό νεοναζιστικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ, με το οποίο συνεργάζεται τόσο στενά στη βάναυση εκμετάλλευση των εργαζομένων και της Ανατολής και της Δύσης.

Από ιδεολογική άποψη αυτό μεταφράζεται στην αδυναμία της σημερινής παρακμιακής και γερασμένης δυτικής αστικής τάξης να μελετήσει την κυρίαρχη παντού κρατικομονοπωλιακή οικονομία και κυρίως την ιμπεριαλιστική πολιτική που αντιστοιχεί σε αυτήν την οικονομία. Έτσι η γριά αυτή ζει θεωρητικά στον πλασματικό, αφηρημένο και εξόχως υποκριτικό κόσμο του κάποτε ελεύθερου ανταγωνισμού της νιότης της.

Δεν έχει προσέξει λοιπόν ούτε μπορεί να φανταστεί ότι υπάρχουν πρωθυπουργοί και αρχηγοί αξιωματικής αντιπολίτευσης που θέλουν με πάθος να καταστρέψουν το μεγαλύτερο κομμάτι από το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας τους επειδή αυτό συμφέρει μια άλλη χώρα στην οποία ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός έχει φτάσει στο πιο συγκεντρωμένο σημείο του.

Δεν μπορεί να φανταστεί ότι οι καθώς πρέπει κύριοι που διοικούν την φαινομενικά ασήμαντη Ελλάδα και που έχουν διδαχτεί στα αμερικάνικα πανεπιστήμιά τον Κέυνς και τον Φρίντμαν είναι πράκτορες μιας χώρας που ηδονίζεται να σκέφτεται και να δρα με την πολιτική οικονομία του ληστή, που είναι σήμερα αυτό το φαιοκόκκινο μίγμα εθνικοσοσιαλισμού και ανεστραμμένου μαρξισμού της Ρωσίας.

Κι όλα αυτά γιατί δεν μπορεί να φανταστεί μέσα στην φιλελεύθερη χαύνωσή της ότι εκτός από τις γελοίες συνομωσιολογίες υπάρχουν και οι πραγματικές συνομωσίες οι οποίες είναι δυνατές μόνο χάρη στην οικονομική, στρατιωτική και τελικά πολιτική υπερσυγκέντρωση εκείνου του κρατικομονοπωλιακού κεφάλαιου που υποχρεωτικά θέλει μια νέα βίαιη αναδιανομή του κόσμου για να μπορεί να καταχτήσει από ισχυρότερη θέση την παγκόσμια ηγεμονία στο καθ’ αυτό οικονομικό κρατικο-μονοπωλιακό επίπεδο.

Αυτή η εγγενής αδυναμία των δυτικών μονοπωλιστών ιμπεριαλιστών έχει το εξής καλό. Θα επιτρέπει όλο και περισσότερο στους πραγματικούς μαρξιστές, δηλαδή στους αφοσιωμένους οπαδούς της θεωρίας του επαναστατικού προλεταριάτου να είναι εκείνοι που θα βλέπουν αρκετά καθαρά και θα πολεμάνε αποτελεσματικά τον κύριο εχθρό της συγκεκριμένης φάσης. Έτσι θα έρθει πάλι η ώρα να ξαναδοθεί από πολύ ισχυρότερες θέσεις η μεγάλη επαναστατική μάχη που διακόπηκε στην εικοσαετία 1960-80 όταν οι αστοί νέου τύπου που βγήκαν μέσα από τα σπλάχνα της πολιτικά κυρίαρχης εργατικής τάξης πήραν την εξουσία αρχικά στην ΕΣΣΔ και αργότερα στην Κίνα και συνέτριψαν το επαναστατικό προλεταριάτο σε όλο τον κόσμο.

Και αυτό δεν το έκαναν μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για λογαριασμό και με τη θερμή υποστήριξη των δυτικών φιλελεύθερων ιμπεριαλιστών.

Τώρα οι τελευταίοι πληρώνουν και θα πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά το πελώριο ιστορικό τους έγκλημα να βαδίσουν μαζί με τους νέους Χίτλερ ενάντια στον Στάλιν και στον Μάο. Έτσι είναι βαριά υπεύθυνοι για την Κίνα και τη Ρωσία - τέρατα. Ειδικά θα πληρώσουν πολύ το γεγονός ότι το δεύτερο τέρας τους έχει δώσει να καταπιούν μια υποχείριά του απελπισμένη Ελλάδα που τώρα ανατινάσσεται στο στομάχι τους.

Εδώ πληρώνουν ειδικά το ότι παραδώσανε τον ταξικό τους εχθρό Ν. Ζαχαριάδη στους ρώσους δήμιούς του, όταν αυτός πρώτος τους αποκάλυψε στον κόσμο σαν προδότες. Έτσι, αντί να έχουν στην Ελλάδα ένα τουλάχιστον δημοκρατικό και πατριωτικό ευρωπαϊκό προλεταριάτο, έχουν ένα στίφος από τους πιο ελεεινούς λούμπεν πράκτορες του τσάρου που καμώνονται τους εκπροσώπους των εργατών. Αλλά η Ελλάδα δεν είναι ούτε Κίνα ούτε Ρωσία όπου οι νεοναζιστές ηγέτες τους μπορούν να παριστάνουν τους εθνικιστές.

Εδώ αυτοί που κάνουν τους εθνικιστές εύκολα θα αποκαλυφθούν σαν πράκτορες της Ρωσίας και της Κίνας όσο αυτές θα φανερώνονται σαν οι ωφελημένοι κυρίαρχοι χάρη σε αυτήν τη μεγάλη εθνική καταστροφή που αρχίσαμε να ζούμε. Και η οργή εναντίον τους θα είναι παλλαϊκή.