tag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post6530844267062547837..comments2023-04-15T16:07:46.595+03:00Comments on Κόκκινο Μετερίζι: Οι κνίτες μπάζουν τους ναζιστές στο εργατικό κίνημα - Ιστορικής σημασίας έγκλημαKokkino Meterizihttp://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.comBlogger62125tag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-72429599145406971242014-01-13T22:40:20.205+02:002014-01-13T22:40:20.205+02:00Το γεγονός είναι ένα: ΠΑΤΑΞΗ της 'Μαύρης Αγορά...Το γεγονός είναι ένα: ΠΑΤΑΞΗ της 'Μαύρης Αγοράς Εργασίας' εδώ και τώρα. Ο εργαζόμενος είτε ντόπιος, είτε αλλοδαπός έχει δικαίωμα απέναντι σε κάθε 'νόμιμη'<br />απολαβή, 'εξίσου' και οι δυο, καθώς και στην παροχή ασφαλίσεως, ειδεμή η ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ και ταυτόχρονα ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ θα δρουν και θα καλπάζουν ανενόχλητα εις βάρος παντός νόμιμου φορολογούμενου κορόιδου με κίνητρο την κερδοσκοπία και την οικονομική διαφθορά κι έτσι ΚΛΑΦΤΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-20260646414751129142012-05-15T22:35:44.937+03:002012-05-15T22:35:44.937+03:00Έβαλαν και το Δραγασάκη να λέει ότι θα πληρώσουν τ...Έβαλαν και το Δραγασάκη να λέει ότι θα πληρώσουν τα δάνεια με τις καταθέσεις που υπάρχουν στις τράπεζες και μέσα σε λίγες μέρες έφυγαν 700 εκατομμύρια ευρώ από καταθέσεις. <br /><br />Και λίγο χιούμορ..<br />http://www.youtube.com/watch?v=Y_90WZFztbQAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-68702281789447530792012-05-15T21:42:21.917+03:002012-05-15T21:42:21.917+03:00Την είδα και γω τη ναζίστοβα. Πραγματικά ρε συ, γι...Την είδα και γω τη ναζίστοβα. Πραγματικά ρε συ, γι΄αυτή την ηγετική ομάδα αυτού του μορφώματος που στεγάζεται στο μπετονένιο κτίριο του Περισσού και έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται "ΚΚΕ", αλλά και γι΄ αυτά τα επαρμένα κνιτάκια της ηγεσίας του ΣΥΝ, που τις τελευταίες μέρες έχουνε βγει στα κανάλια και με ένα απερίγραφτο ΑΣΤΙΚΟ - ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ύφος μιλάνε σαν κουμανταδόροι της χώρας, νομίζω πως πρέπει να καλλιεργούμε στο λαό βαθύ και ανειρήνευτο μίσος, πάντα όμως δεμένο με τη ζωντανή πείρα.<br /><br />Ειδικά πάντως αυτή την κυρία, και σε δεύτερο βαθμό και το "νεανία" με το "γερακίσιο" βλέμμα και το πονηρό υφάκι, όταν τους βλέπω ρε συ, ειδικά τώρα μετά τις εκλογές που βάλανε τους ναζήδες στη Βουλή, μου έρχεται κυριολεκτικά (όχι απλά μεταφορικά) να κάνω εμετό...Kokkino Meterizihttps://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-27719656032736820242012-05-15T13:38:40.158+03:002012-05-15T13:38:40.158+03:00Παπαρήγα Να ξεβρωμίσει ο τόπος..
http://www.newsi...Παπαρήγα Να ξεβρωμίσει ο τόπος..<br /><br />http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=139773&catid=9<br /><br />Αν πει ότι δεν κάθεται δίπλα στους χρυσαυγίτες θα τους κάνει ήρωες.. Εδώ κρύβεται η λογική που πλασσάρει το καθεστώς περι "ελευθερίας του λόγου": ότι όλοι δικαιούνται να έχουν άποψη, αλλιώς αν μένουν στο περιθώριο γίνονται ήρωες. Φυσικά για το ΨΕΥΤΟκκε κάθε ναζιστής μπορεί ελεύθερα και χωρίς να διώκεται να τραμπουκίζει και να μαχαιρώνει όποιον δεν του αρέσει, να σηκώνει ελεύθερα το χέρι και να χαιρετάει ναζιστικά, να αρνείται το Ολοκαύτωμα, κτλ, όπως ένας βιαστής μπορεί ελεύθερα να φωνάζει υπέρ του βιασμού που πιθανόν για οποιονδήποτε άρρωστο μηδενιστή είναι μια πράξη "εναντίον της καθεστηκυίας τάξης". Χρόνια κόντραραν ως αδέσμευτοι τα μισο-δημοκρατικά, μισο-ευρωπαϊκά κόμματα. Χρόνια έλεγαν "όχι σε όλα". Τώρα που μπήκε η χρυσή αυγή είναι υποχρεωμένοι να σεβαστούν τη λαϊκή ετυμηγορία.. <br /><br />Μετά θέλει ο λαός να διορθώσει την ψήφο του ως προς τη χρυσή αυγή (ψηφίζοντας "κ"κε δηλαδή). Άλλη μια καθεστωτική θεωρία εδώ: ότι κομμουνισμός και ναζισμός ταυτίζονται, ότι ο Στάλιν ήταν Χίτλερ, κτλ. άρα αυτός που ψήφισε ναζιστές μπορεί να ψηφίσει "κομμουνιστές". O ΨΕΥΤΟκομμουνισμός του ΨΕΥΤΟκκε και ο ΨΕΥΤΟσταλιν που πουλάνε είναι ακριβώς το αντίθετο του τριτοδιεθνιστικού κινήματος και του αντιφασισμού και μπορούν μια χαρά να κάθονται δίπλα δίπλα και να νομοθετούν όλοι μαζί όπως ισχυρίζεται η Παπαρήγα.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-9809745163953797892012-03-06T19:35:46.790+02:002012-03-06T19:35:46.790+02:009. Δε νομίζω ότι υπάρχει λογικός και καλοπροαίρετο...9. Δε νομίζω ότι υπάρχει λογικός και καλοπροαίρετος άνθρωπος που να υποστηρίζει ότι η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής είναι προτιμότερη από τον πανκοινωνικό σχεδιασμό σε εθνική, περιφερειακή και τελικά σε πλανητική κλίμακα. Τελικά το όλο ζήτημα της οικονομίας αφορά την ευθυγράμμιση της παραγωγής με την ολοένα και πλατύτερη κάλυψη των όλο και αυξανόμενων αναγκών της κοινωνίας. Αυτό είναι η πρωτόλεια - οικονομική βάση της σοσιαλιστικής επανάστασης. Εκεί που σκαλώνουν οι καλοπροαίρετοι κριτές του σοσιαλιστικού σχεδιασμού - σχεδιοποίησης, είναι το πώς ο σχεδιασμός δε θα παραμορφωθεί γραφειοκρατικά και δε θα οδηγήσει σε παραγωγική τελμάτωση και στασιμότητα.<br /><br />Δεν θα έλεγα ότι τα οικονομικά είναι το φόρτε μου, αλλά θα διακινδυνεύσω μια εχτίμηση η οποία επί της ουσίας είναι πολιτική: νομίζω πως εκείνο που πρέπει να προσεχτεί είναι η σωστή ισορροπία μεταξύ ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, εμβάθυνσης των σοσιαλιστικών παραγωγικών σχέσεων και βαθιάς εισόδου του συνόλου του εργαζόμενου λαού στις διαδικασίες της οικονομικής διαχείρισης, τοπικά και κεντρικά, με την άνοδο του μορφωτικού και ευρύτερα πολιτιστικού επιπέδου. Ούτε εξισωτισμός πριν της ώρας του, που να θρέφει τον παρασιτισμό, ούτε παγίωση των μεταβατικών μορφών, που αν δε σπάσουν όταν έρθει η ώρα τους, θα σημάνουν πισωγύρισμα στον καπιταλισμό. Ταυτόχρονα, όσο το δυνατό λιγότερη ανάθεση αρμοδιοτήτων σε μονοπρόσωπες διευθύνσεις, ειδικούς κλπ. χωρίς λαϊκό έλεγχο - για τη Ρωσία του 1918 ήταν αναπόφευκτο, για το σήμερα νομίζω πως είναι απείρως πιο έυκολο ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος στην σοσιαλιστική παραγωγή να είναι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ και όχι ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΣ. Από την άλλη, όχι αριστερίστικη υποτίμηση του αναγκαίου ρόλου των ειδικών στη μεταβατική περίοδο. "Το σύνθημα είναι και κόκκινος και ειδικός", έλεγε ο Μάο και πολύ καλά τά 'λεγε... <br /><br />10. Δε μπορεί να γίνει καμία σύγκριση της ανάπτυξης της ΕΣΣΔ και της Κίνας υπό τη διχτατορία του εργαζόμενου λαού με μια υποθετική ανάπτυξή τους υπό τη διχτατορία του μονοπωλιακού κεφάλαιου, ντόπιου (Ρωσία) ή του ξένου (Κίνα). Μιλάμε για εντελώς διαφορετικά μοντέλα, όσον αφορά όχι μόνο τις παραγωγικές σχέσεις στο εσωτερικό αλλά και το βαθμό και τον τρόπο συμμετοχής στο παγκόσμιο εμπόριο, τη σχέση με την πλειοψηφία των φτωχών κρατών, την αναγκαιότητα ή μη για στρατιωτικούς εξοπλισμούς κλπ. Για την Κίνα, παρά τα βολονταριστικά λάθη μέσα στο γενικά ηρωικό Μεγάλο Άλμα (που σαμποταρίστηκε από τη δεξιά μες στο ΚΚ Κίνας), η διαφορά μεταξύ 1949 και 1978 σε επίπεδο βιομηχανικής και αγροτικής ανάπτυξης ΕΙΝΑΙ ΧΑΩΔΗΣ, και ίσως κάποια στιγμή αν έχω χρόνο να πρέπει να δημοσιέψω και νούμερα προς επίρρωση αυτού που λέω. <br /><br />Φυσικά η πλήρης ελευθερία και η προσέλκυση ξένων επενδύσεων με την απαγόρεψη της απεργίας το 1982 και την ναζιστικοποίηση μετά το 1989 με τα μεροκάματα του εξευτελισμού και της ζωοποίησης του κινέζικου προλεταριάτου οδήγησαν σε μια αναμφισβήτητα τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στην Κίνα. Αυτό κρύβει μέσα του κάτι εξαιρετικά θετικό, ότι δηλαδή το κινέζικο και πιο βαθιά το παγκόσμιο προλεταριάτο, όταν επαναστατήσει, θα πάρει στα χέρια του πελώριες παραγωγικές δυνάμεις, πρωτόγνωρα ανάπτυγμένες που θα το βοηθήσουν να στερεώσει πιο καλά τη διχτατορία του (την πλατιά δημοκρατία για το λαό) πάνω στα απομεινάρια των εκμεταλλευτων και ιδιαίτερα πάνω στους σοσιαλφασίστες αστούς. Ωστόσο, το να λέμε ότι η ανάπτυξη αυτή που έγινε με όρους ταξικής κτηνωδίας αποδεικνύει ότι ο σοσιαλισμός είναι κατώτερος από τον καπιταλισμό σε επίπεδο αναπτυξιακής δυναμικής, είναι έστω και αθέλητα απολογητική του κανιβαλισμού των σοσιαλφασιστών, αλλά και του δυτικού μονοπώλιου που ευχαρίστως ρουφάει το προλεταριακό αίμα που το κερνάνε οι σοσιαλναζήδες του Πεκίνου.Kokkino Meterizihttps://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-84694518041497090592012-03-06T18:10:55.019+02:002012-03-06T18:10:55.019+02:007. Η αντισοσιαλφασιστική αριστερά αυτή τη στιγμή σ...7. Η αντισοσιαλφασιστική αριστερά αυτή τη στιγμή στις περισσότερες χώρες είναι αυθόρμητο ρεύμα, ανοργάνωτο, που εκφράζεται σε πυρηνικό επίπεδο από αριστερούς εργάτες και ριζοσπάστες δημοκράτες διανοούμενους. Το όλο ζήτημα που έχει να λύσει είναι το εξής: εκεί που πολεμάει το σοσιαλφασισμό, είναι εγκλωβισμένη μέσα στα αστικοδημοκρατικά ρεύματα, ακριβώς γιατί ακόμα δε μπορεί να εξηγήσει παστρικά πώς ο μαρξισμός μετατράπηκε σε σοσιαλφασισμό (δε λέω στην Ελλάδα, λέω αλλού). Οι δε πρωτόλεια μαρξιστές, οι πρωτοπόροι που μισούν την ταξική εκμετάλλευση ακόμα απορροφούνται από τις σοσιαλφασιστικές και μικροαστικές συσσωματώσεις που υψώνουν ψεύτικα σφυροδρέπανα. Το όλο ζήτημα είναι να απεγκλωβιστούνε οι πραγματικοί μαρξιστές από τις σοσιαλφασιστικές γκρούπες και να ενωθούνε με την αριστερή πτέρυγα των αστικοδημοκρατικών αντισοσιαλφασιστικών κινημάτων, βαθαίνοντας στο μαρξισμό και συγκροτώντας νέους επαναστατικούς φορείς. <br /><br />Το παράδοξο είναι πως σήμερα ο εγκλωβισμένος μες στο σοσιαλφασιστικό στρατόπεδο μαρξιστής είναι σε επίπεδο ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ πιο δεξιά από τον προοδευτικό αστοδημοκράτη. Παράλληλα όμως, ο τελευταίος πρέπει να τραβηχτεί στο μαρξισμό από ήδη πεισμένους μαρξιστές, που θα δώσουν μάλιστα την πάλη για τον κερδίσουν. Δεν ξέρω πώς θα λυθεί αυτή η αντίφαση. Μπορεί να λυθεί από εντελώς νέους στην πολιτική ανθρώπους, που να μην έχουν καμία σχέση με τους παλιούς πολιτικούς σχηματισμούς, μπορεί να γίνουν μαρξιστές κάποιοι πολύ προωθημένοι αντισοσιαλφασίστες δημοκράτες που θα ανακαλύψουν από την αρχή τη διχτατορία του προλεταριάτου σαν έσχατη και πιο ολοκληρωμένη απάντηση στο σοσιαλφασισμό. Στην Ελλάδα ευτυχώς υπάρχει η ΟΑΚΚΕ, υπάρχει η μαγιά και η βάση. Ας αφήσουμε τη ζωή να δώσει τις απαντήσεις της.<br /><br />8. Μα αυτό το ζήτημα με το ιερατείο βρε ΣΦΔ το έχει λύσει ο μαοϊσμός σε μεγάλο βαθμό. Η γραμμή των μαζών, που σημαίνει το κόμμα παίρνει τις βαθύτερες διαθέσεις και τη θέληση των μαζών, την επεξεργάζεται σαν πολιτικό επιτελείο και την ξανακατεβάζει στις μάζες για συζήτηση, ζύμωση και τελική υιοθέτηση, η γραμμή για τα 100 λουλούδια, η ίδια η Πολιτιστική Επανάσταση που εγκιβώτιζε το πνεύμα της Κομμούνας του Παρισιού είναι έμπρακτες απαντήσεις των ΣΤΑΛΙΝΙΚΩΝ ΜΑΟΪΣΤΩΝ κομμουνιστών στην αποστέωση και το σοσιαλφασιστικό δογματισμό του ψευτοκομμουνισμού της μετά το 1956 ΕΣΣΔ και σε κάποια φαινόμενα της προλεταριακής εξουσίας στην ΕΣΣΔ.Kokkino Meterizihttps://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-11524089410943413042012-03-06T17:53:22.289+02:002012-03-06T17:53:22.289+02:005. Δεν παραδέχομαι καθόλου ότι ο σοσιαλφασισμός εί...5. Δεν παραδέχομαι καθόλου ότι ο σοσιαλφασισμός είναι εγγενής στο μαρξισμό και στον κομμουνισμό. Λέω ότι η μικρή παραγωγή, οι επιβιώσεις μιας κουλτούρας εκμεταλλευτικών και εξουσιαστικών σχέσεων χιλιετηρίδων, οι δυσκολίες της σοσιαλιστικής ανάπτυξης και εξουσίας και οι αστικές επιβιώσεις, όλα μαζί αν τα κάνεις χαρμάνι και τα δέσεις με αβλεψίες του επαναστατικού προλεταριάτου και του επιτελείου του, αλλά και με λάθη που καμιά φορά είναι αναπόφευκτα λόγω απειρίας και πρωτόγνωρων συνθηκών, σου δίνουνε το πλαίσιο μέσα στο οποίο βλασταίνει ο σοσιαλφασισμός, που είναι ουσιαστικά ο ρεβιζιονισμός που γίνεται αστική τάξη με συνείδηση. Ο ρεβιζιονισμός είναι παρέκκλιση μέσα στο στρατόπεδο του λαού που ευνοεί και σε τελική ανάλυση παρατάσσεται με τον εχθρό, ο σοσιαλφασισμός είναι ο ρεβιζιονισμός που έχει περάσει απέναντι κι έχει γίνει η άκρα δεξιά του εχθρού. Γι' αυτό οι επαναστάτες μπορούσαν π.χ. το 1975 να κάνουν ενότητα δράσης σε ένα δυο ζητήματα με τους ρεβιζιονιστές του "Κ"Κεσ. αλλά ποτέ και σε τίποτα με τους σοσιαλφασίστες του ψευτοΚΚΕ. <br /><br />6. Για τους διαβολικούς μικροαστούς: η πλειοψηφία τους είναι καλοί άνθρωποι, κατά βάση είναι οι "μέσοι άνθρωποι". Το όλο ζήτημα είναι ποιον θα ακολουθήσουν: τον αστό (και δη το σοσιαλφασίστα αστό) ή το προλεταριάτο. π.χ. Αυτή η μικροαστική διανόηση των πανεπιστημίων, που κάνει τις "αντικαπιταλιστικές" κρατικές της αγκιτάτσιες, αν υπήρχε πραγματικά συγκροτημένο στρατόπεδου του λαού και της δημοκρατίας, σε μεγάλο βαθμό θα ήταν δικοί μας, και μάλιστα μπορεί και να πεθαίνανε για το λαό. Δεν είναι καμία μεταφυσική ρητορική, είναι η κοινωνική φύση του μικροαστού σα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΔΑΣ κι όχι στενά ατομικά που τον οδηγεί να παλατζάρει σα βάρκα. Φυσικά και μικροαστικής καταγωγής ή ταξικής θέσης άνθρωποι αναδείχτηκαν σε μεγάλους επαναστάτες, αναμφισβήτητα. Εδώ μιλάμε για ΤΑΞΙΚΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ χαραχτηριστικά - και παραπέρα οι ίδιοι που σήμερα πετάνε γιαούρτια στους "μνημόνιους", όταν καταλάβουνε τι παιχνίδι παίζεται, θα γίνουν οι πιο φανατικοί του αντιρωσισμού και θα χρειάζεται να τους μαζεύουμε, γιατί θα θέλουνε να δαγκώσουνε όποιον κνιτογενή βρίσκουνε μπροστά τους. Σα το κύμα είναι η ψυχολογία της μικροαστικής τάξης, και σε αυτήν και στην επιρροή της στη νέα κοινωνία έριχνε το βάρος και ο Λένιν. Φυσικά, υπάρχει και ο σοσιαλφασιστικός "αντιμικροαστισμός", που λέει "συγκεντρωποιήστε με τη βία τα πάντα εδώ και τώρα, για να πεθάνει ο μικροαστός" - αυτό θέλει π.χ. και η Παπαρήγα, που κακώς κάποιοι τη θεωρούν εκφραστή των "μικροαστικών στρωμάτων" (π.χ. ένα παλικάρι που γράφει στο Ιντυμήντια με τη γραμμή ότι η ψευτοαριστερά παλεύει για τους μικροαστούς κι όχι για τους εργάτες, ενώ στην πραγματικότητα δεν παλεύει για κανέναν από τους δύο, αλλά για το ρώσικο κρατικομονοπώλιο).Kokkino Meterizihttps://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-35106413711445254112012-03-06T17:31:48.316+02:002012-03-06T17:31:48.316+02:00Φίλε ΣΦΔ,
Από την απάντηση σου συνάγω ότι σου φόρ...Φίλε ΣΦΔ,<br /><br />Από την απάντηση σου συνάγω ότι σου φόρτωσα αδίκως κάποιες αντικομμουνιστικές προλήψεις που γενικά προσιδιάζουν στο μέσο φιλελεύθερο, τις οποίες δεν συμμερίζεσαι, παρά τη σκληρή σου κριτική στους κομμουνιστές και στο μαρξισμό. Μ' αυτή την έννοια, έχεις δίκιο, αυθαιρέτησα σε κάποιο βαθμό, το αναγνωρίζω. <br /><br />2. Συμφωνώ απόλυτα για την αντιδραστικότητα αυτής της τάσης των φιλελεύθερων. Εκφραστές της είναι π.χ. οι συντάκες του Μπλε Μήλου, ένας εκ των οποίων αρθρογραφεί και στις ακροδεξιές ρατσιστικές "Ελληνικές Γραμμές" της πρώην φράξιας Βορίδη μες στο ΛΑΟΣ.<br /><br />3. Το περί παιδεραστίας δε το είπα φυσικά γιατί πίστεψα έστω και για ένα λεπτό ότι υιοθετείς τέτοια θέση. Το είπα για να καταδείξω ότι για τους μαρξιστές και για όλους τους πραγματικούς δημοκράτες ο Πλεύρης και οι χρυσαυγίτες είναι το ίδιο και χειρότεροι εγκληματίες με κάποιον που έχει βγει στη γύρα και εξιστορεί τι όμορφη διαδικασία που είναι ο βιασμός, πόσο ωραία είναι που φωνάζει το θύμα κλπ. Κι εδώ συμφωνούμε, και πράγματι η πιο προωθημένη αστική δημοκρατία τα λύνει αυτά τα ζητήματα, αν και λόγω του μονοπωλιακού της αστικού χαραχτήρα δε μπορεί να φτάσει να απαγορέψει και να χτυπήσει με τη βία τα ρατσιστικά ρεύματα (κανονικά για μια πραγματική αντιφασιστική δημοκρατία ούτε Λεπέν ούτε ΛΑΟΣ θα ήταν νόμιμα πολιτικά ρεύματα).<br /><br />4. Τίποτα δεν πρέπει να κρίνεται έξω από τις ιστορικές και χωροχρονικές συνθήκες στις οποίες συνέβη. Προφανώς και ΣΗΜΕΡΑ, με το επίπεδο γνώσης που έχει η ανθρωπότητα στο επίπεδο της ψυχιατρικής, κάθε δίωξη των ομοφυλόφιλων ανθρώπων ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ του σεξουαλικού τους προσανατολισμού είναι φασισμός και φυσικά οι κομμουνιστές υπερασπίζονται τους ομοφυλόφιλους που πέφτουν θύματα της ναζιστικής τρομοκρατικής βίας. Από την άλλη, δε συμφωνούν με την ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΗ της ομοφυλοφιλίας ως προτύπου ζωής, σαν δηλαδή "κοινωνική απελευθερωτική ιδεολογία και στάση" που δήθεν σπάει τα δεσμά της συντήρησης κλπ. Και φυσικά οι μαρξιστές αποκαλύπτουν ότι, πέρα από το βιολογικό, υπήρξε ιστορικά στην ομοφυλοφιλία και μια πλευρά που είχε να κάνει με την υποτίμηση της γυναίκας, και στην Αρχαία Ελλάδα και Αρχαία Ρώμη και στη χριστιανική παράδοση (βλ. υψηλά ποσοστά ομοφυλοφιλίας στο παπαδαριό, που δεν είναι βιολογικό αλλά κοινωνικό επιγενόμενο). Κατά τα άλλα, πάντως, τη δεκαετία του ΄30 δε νομίζω ότι καμία αστική χώρα, ούτε καν η άθεη - κοσμική Γαλλία ήταν ΕΠΙΣΗΜΑ ανεκτική προς τους ομοφυλόφιλους (πόσο μάλλον οι πιο πουριτανικές ΗΠΑ, Αγγλία κλπ.) Από τις περιγραφές πάντως και την τέχνη - ιστοριογραφία της εποχής, δε φαίνεται να δικαιώνεται η αντικομμουνιστική αντίληψη ότι δήθεν το προλεταριακό σοβιετικό κράτος της προ του 1956 ΕΣΣΔ επενέβαινε σε κάθε πτυχή της ζωής των πολιτών του, καθιστώντας την ασφυκτική (το αντίθετο, πολλές συντηρητικές παραδόσεις για τις μονογονεϊκές οικογένειες, την "ιερότητα" του γάμου κλπ. έσπασαν επί Λένιν και Στάλιν).Kokkino Meterizihttps://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-45995356503520399522012-03-05T23:11:22.486+02:002012-03-05T23:11:22.486+02:00Απολογείσαι μετά για την βία που άσκησε η σταλινικ...Απολογείσαι μετά για την βία που άσκησε η σταλινική εξουσία, χωρίς να έχω ποτέ αναφερθεί σε αυτήν. Τα επιχειρήματά μου δεν είναι ''πτωματολογικά'', μίλησα για τον διωγμό επιστημών και επιστημόνων, όπως και σήμερα για εκείνον κατά των ομοφυλοφίλων. Αυτές είναι ενέργειες και αντιλήψεις σαφέστατα οπισθοδρομικές σε σχέση με τον αστικό φιλελευθερισμό. Αφού όμως έβαλες στην συζήτηση την βία είναι ευκαιρία να πω ότι το σχήμα ''κακός Στάλιν-όχι τόσο κακός Χρουτσόφ'' δεν έχει τόσο να κάνει με τους ειδικούς. Καθιερώθηκε περισσότερο γιατί η κοινή γνώμη επηρεάζεται εκ των πραγμάτων περισσότερο από συναισθηματικά κριτήρια, και τίποτα δεν την τρομάζει όσο εκατόμβες νεκρών, ασχέτως αιτιών και προέλευσής τους. Άρα ήταν απόλυτα φυσικό να χρησιμοποιηθεί το σκιάχτρο Στάλιν για τις ανάγκες της αντισοβιετικής προπαγάνδας προς τις μάζες. Με αυτό δεν εννοώ πως για τους δυτικούς ειδικούς ο Στάλιν είναι θετική μορφή, αλλά ότι αντίθετα ο Χρουτσόφ δεν είναι λιγότερο αρνητική όπως ίσως η ρητορική περί σταλινισμού αφήνει να φανεί. Στην ουσία η αντίληψη που επικρατεί μεταξύ των ειδικών του Ψυχρού Πολέμου και των σοβιετολόγων είναι πως ο Στάλιν ήταν ένας δικτάτορας, επικεφαλής ενός κόμματος με εσωτερικές αντιθέσεις, ενώ ο Χρουτσόφ εγκαθίδρυσε μια κομματική δικτατορία πάνω στην κοινωνία αφού ομογενοποίησε το κόμμα. Η καταγγελία του Χρουτσόφ στο περίφημο 20ο συνέδριο είναι ότι ο Στάλιν καταπίεζε το κόμμα, όχι ότι ήταν αντιδημοκρατικός και μιλιταριστής σε σχέση με την κοινωνία και το διεθνές πεδίο. Σε συνδυασμό με την εξόντωση της τάσης Μπέρια-Μάλενκοφ, την στάση στο θέμα της Γερμανίας (σε αυτό οφείλω να πω ότι με βοήθησες πολύ με μια παλαιότερη ανάρτησή σου) και των δορυφόρων της Αν. Ευρώπης και γενικά της διεθνούς πολιτικής, βγαίνει το συμπέρασμα πως η μετασταλινική περίοδος ήταν περισσότερο ''σταλινική'' από εκείνη του Στάλιν. Όμως απουσία πτωμάτων δεν μπορούσε αυτή να προβληθεί ως χειρότερη, παρότι αν το δεις από μια άλλη οπτική θα καταλάβεις πως εν τέλει και στις μάζες πέρασε σταδιακά η βαθύτερη ανάλυση: αμέσως μετά τον πόλεμο πολύ λίγοι μιλούσαν για ''ολοκληρωτισμό'', ο κομμουνισμός θεωρούνταν λίγο πολύ ως ένα άλλο είδος δημοκρατίας, η πλήρης καταδίκη του στην Δύση έγινε τις επόμενες δεκαετίες, όταν και κατ'εσάς πράγματι το σοβιετικό μπλοκ ήταν πια φασιστικό και αντιδημοκρατικό.<br /> <br />Εγώ πάντως μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι το μεγαλύτερο, το πιο απύθμενο μίσος για την ΕΣΣΔ και τον Στάλιν υπάρχει όχι βέβαια στην Δύση, αλλά στις χώρες του ανατολικού μπλοκ. Για τους Τσέχους, τους Πολωνούς, τους Ούγγρους ο κομμουνισμός είναι ίδιος ή και χειρότερος με το ναζισμό και πιο εγκληματικός. Και φυσικά αντίστοιχο βαθύ μίσος για την ΕΣΣΔ και την Ρωσία, λενινιστική-σταλινική και οτιδήποτε άλλο, υπάρχει και στις βαλτικές χώρες. Αυτοί οι λαοί προβάλλουν κυρίως την εικόνα Στάλιν=Χίτλερ, όχι η Δ. Ευρώπη, όπου οι κομμουνιστές για δεκαετίες, και ακόμα, κυκλοφορούσαν ελεύθερα και αυτοπαρουσιάζονταν μάλιστα ως αυτοί που θα μας σώσουν από τον κακό καπιταλισμό, ευλογώντας κιόλας την ΕΣΣΔ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ιστοριογραφία αλλά και στον κινηματογράφο η εξίσωση Χίτλερ-Στάλιν προβάλλεται κυρίως μετά το '90. Σπάνια κανείς θα έλεγε κάτι τέτοιο στην Δύση, ακόμα και στις ΗΠΑ όπου οι κομμουνιστές ήταν περιθωριακή πολιτική δύναμη, μεταξύ 1945-1990. Για παράδειγμα το πολύ πετυχημένο φιλμ The Soviet Story, του 2008, που εξισώνει κομμουνισμό και ναζισμό, ένας Λεττονός το έγραψε και το γύρισε, ο οποίος μάλιστα κατηγορεί την Δ. Ευρώπη για την στάση της τόσο προς την ΕΣΣΔ όσο και προς την σημερινή Ρωσία. Γι'αυτούς τους λαούς είναι πρόκληση το ότι εμείς στην Δύση δεν θεωρούμε εγκληματικά τα κομμουνιστικά σύμβολα, όπως τα ναζιστικά, και τα χρησιμοποιούμε με ελαφρότητα ή και χιουμοριστική διάθεση, αν όχι ως ακριβώς επαναστατικά/προοδευτικά.S.F.D.https://www.blogger.com/profile/17697710681444890068noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-55726694325632129812012-03-05T23:06:59.021+02:002012-03-05T23:06:59.021+02:00Είναι γεγονός πως υπήρξε μια γρήγορη και μεγάλη αν...Είναι γεγονός πως υπήρξε μια γρήγορη και μεγάλη ανάπτυξη την πρώτη κομμουνιστική περίοδο όμως αυτή η ανάπτυξη στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο εντυπωσιακή, καθώς πρόκειται μάλλον απλώς για μια εκβιομηχάνιση που κανονικά συνέβαινε ούτως ή άλλως. Έχουμε μια εξουσία που εκβιομηχανίζει την χώρα, όπως έγινε και σε άλλες χώρες, λχ στην Ιαπωνία. Όσο πιο χαμηλό είναι το σημείο εκκίνησης μιας μέτρησης τόσο μεγαλύτερη θα είναι η αναλογική αύξηση του μεγέθους, δηλαδή ο ρυθμός ανάπτυξης όσον αφορά την οικονομία. Το ζήτημα συνεπώς δεν είναι απλά ο ρυθμός ανάπτυξης αλλά η σχέση του με εκείνους των ανεπτυγμένων χωρών. Εκεί βλέπουμε ότι η ΕΣΣΔ δεν είχε κάποια τόσο σπουδαία επιτυχία, αφού η ψαλίδα με τις ΗΠΑ έκλεισε ανεπαίσθητα εκείνες τις δεκαετίες, δηλαδή οι υπερανεπτυγμένες ΗΠΑ είχαν παρόμοιους ρυθμούς ανάπτυξης με την αναπτυσσόμενη ΕΣΣΔ. Να χρειαστείς δηλαδή μισό αιώνα για να πας από το 30-35% του ΑΕΠ των ΗΠΑ στο 40-45% (και αν), με ίσο πληθυσμό αν όχι και μεγαλύτερο, και με σταθερά υποδιπλάσια κατανάλωση των μαζών, δεν νομίζω ότι μπορεί να θεωρείται επιτυχία. Ιδίως όταν πληρώνεις πάνω από 15-20% του ΑΕΠ σε εξοπλισμούς για να αντιμετωπίσεις το 5-7% των Αμερικανών, αντί να ενισχύσεις το βιωτικό επίπεδο. <br /><br />Θα μου πεις ότι γι'αυτά ευθύνονται οι σοσιαλιμπεριαλιστές. Ξεχνάς όμως ότι κρατική ιδεολογία της ΕΣΣΔ ήταν η αναπόφευκτη παγκόσμια κυριαρχία του κομμουνισμού, τον οποία η ίδια είχε τάχα τον ιστορικό ρόλο να φέρει. Άρα δεν μπορούσε να αποδεχτεί την αμερικανική ηγεμονία όπως έκανε η Ευρώπη και να δει πως θα μπει μέσα σε μια διεθνή κοινότητα με όρους συνεργασίας, φροντίζοντας πρωτίστως το βιωτικό επίπεδο του λαού της, αλλά έπρεπε να είναι στρατιωτικά έτοιμη να αντιμετωπίσει το δυτικό μπλοκ. Η Γερμανία από τον Βίλυ Μπραντ και μετά, αλλά και οι ίδιες οι ΗΠΑ με τους Νίξον-Κίσσινγκερ, έδειξαν ότι μπορεί να υπάρξει συνεννόηση (και μάλιστα ο Κίσσινγκερ έκανε άνοιγμα και στον Μάο) και να πέσουν οι τόνοι. Η πλάκα λοιπόν είναι ότι ενώ οι πολύ πιο ισχυρές οικονομικά ΗΠΑ έδειξαν κάποια διάθεση μετριοπαθή προς το κομμουνιστικό μπλοκ κάποιες φορές, η ΕΣΣΔ, που θα έπρεπε να το επιδιώκει σφόδρα δεδομένης της οικονομικής της αδυναμίας, αποδείχτηκε πολύ πιο επιθετική εκείνα τα χρόνια. Αυτό συμβαίνει γιατί ο καπιταλισμός είναι μια γενική αφηρημένη έννοια που δεν έχει καν ιδεολογική σημασία και δεν αποτελεί εργαλείο ερμηνείας των διεθνών σχέσεων, ενώ ο κομμουνισμός είναι ο ίδιος μια πολύ συγκεκριμένη και ''σκληρή'' ερμηνεία αυτών. <br /><br />Πιθανώς επομένως να είχε επιτευχθεί και με καλύτερο τρόπο η ανάπτυξη του '30 αν η ΕΣΣΔ γινόταν μια κανονική καπιταλιστική χώρα. Όσον αφορά την Κίνα, η μεγάλη της ανάπτυξη και κατακόρυφη αύξηση του ΑΕΠ έχει πραγματοποιηθεί ακριβώς τα τελευταία 30 χρόνια, ενώ στατιστικά η τριετία 1958-61, το ''άλμα προς τα μπρος'', ήταν το κατώτατο σημείο. Αυτό το δεδομένο είναι που κάνει πολύ επιεική και την στάση της Δύσης έναντι της αντιδημοκρατικότητας του κινεζικού καθεστώτος, μαζί με το γεγονός πως την θεωρεί απότοκο του κομμουνισμού που θα ξεπεραστεί σταδιακά όσο η Κίνα φιλελευθεροποιείται. Να άλλη μια πρόκληση για τους μαρξιστές και ιδιαίτερα τους μαοϊκούς.S.F.D.https://www.blogger.com/profile/17697710681444890068noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-82076177438174258732012-03-05T23:05:37.514+02:002012-03-05T23:05:37.514+02:00Διότι ναι μεν ξέρω πολύ καλά πως το κομμουνιστικό ...Διότι ναι μεν ξέρω πολύ καλά πως το κομμουνιστικό ιδεώδες ακολούθησαν κατά βάση τα καλύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, περισσότερο ίσως από οπουδήποτε αλλού λόγω και ιστορικών και κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων της χώρας, όμως ξέρω και πως αυτοί οι άνθρωποι στην συντριπτική πλειοψηφία τους δεν καταλαβαίναν τίποτα από οικονομικά, φιλοσοφία και ιστορία ώστε να μπορούν να κρίνουν κατά πόσο ήταν ορθή αυτή η ιδεολογία για την άνοδο της οποίας στην εξουσία μάχονταν ή που θα οδηγούσε. Στο κάτω κάτω της γραφής και σήμερα ο μέσος νέος που πάει και γράφεται στην ΚΝΕ πιθανότατα με κάποια ελπίδα ότι από εκεί θα μπορεί να αντισταθεί σε αδικίες και γενικώς στραβά που βλέπει γύρω του το κάνει, όμως είναι αντικειμενικά περισσότερο βλαβερός και αντιδραστικός για την ελληνική κοινωνία και τον κόσμο από έναν πολιτικά αδιάφορο νέο που ενδιαφέρεται μόνο για την προσωπική του εξέλιξη και δεν του καίγεται καρφί για τίποτα. <br /><br />Το ποιός λοιπόν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, για να απαντήσω και σε αυτό που μου γράφεις στην αρχή, δεν είναι αυτονόητο, ούτε βέβαια απλά επειδή κάποιος υποστηρίζει ότι το κάνει είναι πράγματι έτσι. Αν έχουν δίκιο οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι ότι σε βάθος χρόνου είναι σίγουρο πως η παραγωγικότητα θα είναι ανώτερη σε ένα καπιταλιστικό σύστημα απ'ότι σε μια προγραμματισμένη οικονομία – άποψη που επιβεβαιώνεται από τα εμπειρικά δεδομένα της πορείας της ΕΣΣΔ –, τότε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης τα υπερασπίζονται αυτοί, όχι οι κομμουνιστές. Είναι σαν ο Α να διατείνεται ότι ανακάλυψε το φάρμακο για τον καρκίνο και να έρθει ο Β και να υποστηρίξει πως το φάρμακο δεν θεραπεύει από τον καρκίνο αλλά σκοτώνει πιο γρήγορα τον ασθενή. Ο δυσάρεστος Β υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ασθενών σε αυτή την περίπτωση, όχι ο προωθών φρούδες ελπίδες και στην πραγματικότητα βλαπτικός Α. Η συζήτηση είναι αυτή όσον αφορά τον κομμουνισμό: μας λύνει το πρόβλημα, ή μήπως δεν το λύνει αλλά το κάνει χειρότερο; Σε θεωρητικό επίπεδο νομίζω ότι τουλάχιστον αυτή την στιγμή η κομμουνιστική αντίληψη υπολείπεται. Δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει ότι η φιλελεύθερη οικονομική θεωρία δεν είναι αυτή που ήταν την εποχή του Μαρξ αλλά ότι έχουν γίνει τεράστια βήματα μπροστά, όπως και στην πράξη του καπιταλισμού. Το αντίστοιχο δεν έγινε από την άλλη πλευρά, αντιθέτως όποιο ταλέντο υπήρχε θάφτηκε από τα ίδια τα κομμουνιστικά καθεστώτα και την ιδεολογία τους, εκτός από τους φυσικούς επιστήμονες που τους χρειάζονταν για να φτιάχνουν όπλα. <br /><br />Είπα ότι η θεωρητική θέση για εκ των πραγμάτων αδυναμία του σοσιαλιστικού συστήματος υποστηρίζεται και από τα εμπειρικά δεδομένα. Πέρα από την γνωστή σε όλους (δυστυχώς σχήμα λόγου το ''όλους'') κατάληξη του ανατολικού μπλοκ την δεκαετία του '80, με τις κομμουνιστικές χώρες να ζητιανεύουν δανεικά από την καπιταλιστική Δύση για να μην πεθάνουν από την πείνα και την ΕΣΣΔ ανήμπορη όχι να τις στηρίξει αλλά να συντηρήσει τον εαυτό της, υπάρχει και η ίδια η περίοδος της ανάπτυξης της ΕΣΣΔ, που αποκαλείς ''θαύμα'', την οποία πρέπει να εξετάσει κανείς.S.F.D.https://www.blogger.com/profile/17697710681444890068noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-83059287973575994652012-03-05T23:00:24.660+02:002012-03-05T23:00:24.660+02:00Κανονικά οι αντισοσιαλφασίστες μαρξιστές θα έπρεπε...Κανονικά οι αντισοσιαλφασίστες μαρξιστές θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα το έκαναν αφού η ολοκληρωμένη ερμηνεία αυτού που έχει συμβεί είναι πρωτίστως δικό τους καθήκον. Δεν είναι υποχρεωμένος ένας φιλελεύθερος να υπερασπιστεί τον μαρξισμό έναντι του σοσιαλφασισμού. Αν μάλιστα έχει μεγάλες διαφωνίες με τον μαρξισμό αυτή είναι και μια καλή ευκαιρία για να ξεπλέξει και μαζί του. Επίσης όσο πιο αντιμαρξιστής είναι ένας φιλελεύθερος τόσο περισσότερο θα ταυτίζει σοσιαλφασισμό με Μαρξ και κομμουνισμό με ναζισμό, είναι φυσικό αυτό. Αλλά κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε αν υπήρχε ισχυρή αριστερά που με την στάση της θα αποδείκνυε ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι ψευδής. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, και τι πιο φυσικό, είναι υπόθεση των μαρξιστών να υπερασπιστούν τις ιδέες τους και να πείσουν τον προοδευτικό δημοκρατικό κόσμο, μεταξύ των οποίων όσους έχουμε διαφωνίες, αντιρρήσεις και ερωτηματικά. ''Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα''. Αυτό που οι έντιμοι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν είναι το να σπεκουλάρουν και να διαστρεβλώνουν, όπως και να απευθύνονται στο θυμικό. <br /><br />Για τις ''αποβλακωμένες μάζες'': Δεν κατάλαβα γιατί αναζητάς κάποιες ενθουσιώδεις μάζες σε αυτό που έγραψα και βγάζεις πάλι το συμπέρασμα ότι αφού λες δεν υπάρχουν τώρα (πως δεν υπάρχουν; γεμάτος ο τόπος ''επαναστάτες'' δεν είναι;) άρα εγώ χαρακτηρίζω έτσι τους κομμουνιστές του '30 και του '40. Σου λέω ότι όταν ένα ιδεολόγημα ανακηρύσσει τον εαυτό του απρόσβλητο και βγαίνει από την επιστημονική συζήτηση εγκαλώντας την μάλιστα ως απολογήτρια του ''κακού'' όταν διαφωνεί μαζί του, αυτό που αναπόφευκτα σταδιακά θα συμβεί θα είναι η εξωτερική του σκέψη και ανάλυση να εξελιχθεί ως το σημείο που το ίδιο θα είναι πια κάτι παρωχημένο και συνεπώς θα αναζητά οπαδούς αποκλειστικά εκεί που δεν υπάρχει επιστήμη, δηλαδή θα εξελιχθεί σε θρησκεία με την ευρύτερη έννοια (βέβαια εξαρχής η συμπεριφορά του είναι συμπεριφορά θρησκείας). Ένα ιερατείο που κάνει κατήχηση σε μάζες ηλιθίων με σκοπό να τις χρησιμοποιήσει για την κατάληψη της εξουσίας. Αυτό ακριβώς δεν συμβαίνει; Η διαφορά μας είναι πως δεν βλέπεις καμμία ευθύνη του μαρξισμού σε αυτό. <br /><br />Πάντως αφού μου απαντάς προσπαθώντας να δείξεις ότι οι κομμουνιστές δεν υπήρξαν αντιδημοκρατικοί και ότι έδρασαν δυναμικά μόνο σε περιόδους κρίσης, μπορώ να σου απαντήσω πως κάθε ανατρεπτική διαδικασία σε περίοδο κρίσης και πολέμου πραγματοποιείται, όχι στα καλά καθούμενα. Και οι ναζί σε περίοδο οξείας κρίσης κάθε είδους ανέβηκαν στην εξουσία και μάλιστα νόμιμα και πανηγυρικά, με εκλογικό θρίαμβο, δημοκρατικά δηλαδή (!), ενώ και ο Μουσολίνι νόμιμα από εκλεγμένη βουλή χρήστηκε πρωθυπουργός. Όλα αυτά δείχνουν πόσο σωστή είναι η νιτσεϊκή αντίληψη σύμφωνα με την οποία το τι είναι ο καθένας φαίνεται από την χρήση που κάνει στην δύναμη/εξουσία και όχι από την στάση του έναντί της: Το ότι υπάρχει μια κακιά εξουσία κι εσύ την υπόκεισαι και την πολεμάς δεν σε κάνει καλό ούτε σου δίνει το δικαίωμα να την ανατρέψεις, πρέπει να είσαι και σε θέση να κυβερνήσεις όντως καλύτερα για να αξίζεις συμπάθεια και υποστήριξη.<br /><br />Στο θέμα μας το ζήτημα δεν είναι η ηθική ποιότητα όσων ακολούθησαν τον κομμουνισμό και ιδίως όσων πολέμησαν και θυσιάστηκαν οραματιζόμενοι έναν καλύτερο κόσμο, αλλά το αν η μέθοδος με την οποία πίστευαν πως θα επιτευχθεί αυτός ο κόσμος ήταν πράγματι ικανή για κάτι τέτοιο ή όχι, και αν αυτός ο κόσμος που θα δημιουργούνταν μέσω αυτής της μεθόδου θα ήταν πράγματι καλύτερος. Το κριτήριο δεν μπορεί ποτέ να είναι ηθικό και συναισθηματικό γιατί κάθε πράξη είναι ηθικά δικαιολογημένη για τον πράττοντα, όπως ξέρουμε από τον Πλάτωνα και την σύγχρονη ψυχιατρική, αλλά πρέπει να είναι αυστηρά ορθολογικό και αντικειμενικό/επιστημονικό. Ειδάλλως, αν παραδοθούμε στην υποκειμενική ηθική κρίση του καθενός, είναι τα πάντα σωστά και δικαιολογημένα, ακόμα και ο ναζισμός.S.F.D.https://www.blogger.com/profile/17697710681444890068noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-67363845715244206192012-03-05T22:58:12.522+02:002012-03-05T22:58:12.522+02:00Άλλο αυθαίρετο συμπέρασμα είναι πως εγώ ταυτίζω κο...Άλλο αυθαίρετο συμπέρασμα είναι πως εγώ ταυτίζω κομμουνισμό και σοσιαλφασισμό (στο τέλος λες πως ''κατά βάθος'' δεν το κάνω βέβαια) πράγμα που ποτέ δεν έκανα και είναι αυταπόδεικτο ότι δεν το πιστεύω από την στιγμή που κάθομαι και μιλάω μαζί σου ως δημοκράτη συμμάχου ακριβώς ενάντια στον σοσιαλφασισμό. <br /><br />Όμως δεν μπορώ να μην ελέγξω αν και κατά πόσο ευθύνεται ο ίδιος ο μαρξισμός για την εκτροπή, και με ποιούς τρόπους. Κι εσύ ο ίδιος λες: ''Σοσιαλφασισμός είναι οι δευτερεύουσες αρνητικές πλευρές και κληρονομιές κάθε εργατικού κόμματος και κινήματος που φιλόδοξοι μικροαστοί μέσα στις γραμμές του τις οργανώνουν και τις αξιοποιούν προκειμένου να πάρουν την εξουσία και να γίνουν μέσω του κράτους μεγαλοαστική τάξη ....''. Παραδέχεσαι δηλαδή ότι ο σοσιαλφασισμός προκύπτει μέσω εγγενών στον κομμουνισμό αρνητικών πλευρών, άρα ότι έχω δίκιο στο βασικό που υποστήριξα, πως δεν μπορεί να βγαίνει ο μαρξισμός λάδι για όσα έγιναν. Μετά όμως ρίχνεις την κύρια ευθύνη σε έναν τάχα εξωτερικό, μη γνήσια κομμουνιστικό παράγοντα, τους διαβολικούς ''μικροαστούς'' που κατά τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς φταίνε για τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο. <br /><br />Αυτή η θέση πρέπει να αντιμετωπίσει όμως το γεγονός πως μικρο/μεσοαστός ήταν ο Λένιν, ο Χρουτσόφ εργάτης και ο Τρότσκι γαιοκτήμονας, και άρα δεν ικανοποιεί γιατί κατά το κοινώς λεγόμενο μάλλον πάει να την ''σκαπουλάρει'' και να μην εξετάσει τα όσα οι κριτικά στεκόμενοι προς τον μαρξισμό παρατηρούμε.<br /><br />Το ερώτημα συνεπώς στην πραγματικότητα είναι: αυτή η παρεκτροπή ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη του συστήματος ή όχι; Προς το παρόν υπάρχουν πολλές και σοβαρότατες αναλύσεις που υποστηρίζουν το δεύτερο αλλά καμμία που να υποστηρίζει το πρώτο. Η πλευρά της αριστεράς είτε είναι η ίδια με την εκτροπή, είτε αναλώνεται σε συναισθηματική-ηθική υπεράσπιση του κομμουνισμού ως προς τους στόχους και τα οράματά του αλλά δεν λέει λέξη για την ουσία του ζητήματος. Για τους αντικομμουνιστές διαννοούμενους αυτό το σύστημα απλούστατα δεν είναι λειτουργικό, είναι επιστημονικά λανθασμένο. Κατά αυτούς μια σοσιαλιστική οικονομία δεν έχει δυνατότητα ανάπτυξης, αναπόφευκτα θα δημιουργηθούν ομάδες που θα προσπαθούν να κατοχυρώσουν ή να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους όχι με οικονομικές αλλά πολιτικές μεθόδους και ιδεολογική τρομοκρατία, θα μεγαλώνει η διαφθορά, θα μεγαλώνει η φτώχεια και η καταπίεση. Όλα αυτά για έναν φιλελεύθερο είναι η φυσική κατάληξη μιας μαρξιστικής οικονομίας. Φυσικά δεν κάνω εδώ παρουσίαση αυτών των αναλύσεων ούτε περιμένω απάντηση επί της ουσίας, απλώς θέτω το ζήτημα της ανυπαρξίας αντίστροφα μιας ερμηνείας που να αθωώνει τελικά τον μαρξισμό και να εξακολουθεί να υποστηρίζει μια σοσιαλιστική κοινωνία-οικονομία καταδικάζοντας όμως πλήρως τον σοσιαλφασισμό και ερμηνεύοντας πώς αυτός προέκυψε. Δηλαδή, πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις που δεν σημαίνουν τίποτα σε πολιτικό επίπεδο, σήμερα ή κάποιος καταδικάζει πακέτο κομμουνισμό-σοσιαλφασισμό ή είναι ο ίδιος σοσιαλφασίστας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.S.F.D.https://www.blogger.com/profile/17697710681444890068noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-86403170125382621952012-03-05T22:56:19.873+02:002012-03-05T22:56:19.873+02:00Φίλε ΚΜ,
καταρχήν πρέπει να παρατηρήσω ότι η απάν...Φίλε ΚΜ,<br /><br />καταρχήν πρέπει να παρατηρήσω ότι η απάντησή σου ήταν σε κάποια σημεία μάλλον συναισθηματική, ότι απάντησες σε ζητήματα ιστορικά που δεν έθεσα ποτέ και κυρίως ότι έβγαλες κάποια αυθαίρετα συμπεράσματα για τις δικές μου πεποιθήσεις που δεν προκύπτουν από τίποτα απ'όσα έχω γράψει, και ιδιαίτερα το παρακάτω που το θεωρώ στα όρια του συκοφαντικού: λες πως για μένα ''απόλυτο κριτήριο δημοκρατισμού είναι το πλήρες και ανεμπόδιστο δικαίωμα του κάθε ενός να προπαγανδίζει ό,τι του κάνει κέφι όπου του κάνει κέφι'' και μάλιστα ότι συνεπώς εγώ υποστηρίζω την ελευθερία του ναζιστή να προπαγανδίζει το ολοκαύτωμα αλλά και του παιδεραστή να προβάλλει την διαστροφή του! Από που τα έβγαλες αυτά; Εγώ μίλησα για πολιτικές και επιστημονικές απόψεις, τις οποίες τα κομμουνιστικά καθεστώτα κατεδίωξαν πολύ πριν το '56 με ευθύνη κατ'εμέ του ίδιου του μαρξισμού και του θρησκευτικού τύπου δογματισμού του, όχι για προπαγάνδιση παράνομων και μάλιστα εγκληματικών πράξεων. <br /><br />Και βέβαια το θέμα δεν είναι προσωπικό αλλά πολιτικό. Αυτό το είδος φιλελευθερισμού, αγγλοσαξωνικής καταγωγής, που έχει μια τέτοια εντύπωση για την ελευθερία, είναι καθόλου τυχαία βαθύτατα συντηρητικό/αντιδραστικό και χριστιανικό στις άλλες θέσεις του – πολλές φορέ μπορούμε να πούμε πως υπερασπίζεται ανελεύθερες αντιλήψεις στο όνομα της ελευθερίας – και μάλιστα αυτή την στιγμή στην Ελλάδα εναντιώνεται πλήρως στην ΕΕ και στηρίζει τον Σαμαρά και τον Κάμερον, δηλαδή δεν μπορεί να έχει καμμία σχέση μαζί μου ούτε στο πολύ άμεσο τακτικό επίπεδο, πόσω μάλλον στο ιδεολογικό. Σου θυμίζω ότι είναι στην φιλελεύθερη Ευρώπη – ''κρατικιστική'' παρεπιμπτόντως για το παραπάνω ρεύμα φιλελευθερισμού – που υπάρχουν ακόμα και ποινικές απαγορεύσεις της άρνησης του ολοκαυτώματος, χωρίς να χρειάζονται μαρξιστές για να γίνει αυτό (προσωπικά δεν είμαι σίγουρος αν η νομική οδός είναι η καλύτερη σε αυτή την περιπτώση πάντως σίγουρα δεν υπερασπίζομαι την ''ελευθερία'' του ναζιστή). <br /><br />Κι ενώ βέβαια ουδέποτε σε φιλελεύθερη χώρα ή κόμμα υπήρξε η παραμικρή ανοχή προς τους παιδεραστές, από την άλλη υπήρξε σαφέστατος διωγμός προς τους ομοφυλόφιλους στην ΕΣΣΔ. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας φιλελεύθερος που να χρειάζεται να απολογηθεί για ανοχή στην παιδεραστία αλλά αντίθετα οι κομμουνιστές οφείλουν να απολογηθούν για την πουριτανική και χριστιανική μη ανοχή τους στην σεξουαλική ελευθερία ενήλικων και εχόντων σώας τας φρένας ανθρώπων. Από την στιγμή μάλιστα που ο Ήλιος Στάλιν σύμφωνα με την ταξική σεξολογία και ψυχανάλυση έχει αποφανθεί πως η ομοφυλοφιλία είναι ''διαστροφή των αστών''. Βεβαίως δεν πρόκειται για τη μόνη παντελώς αντιεπιστημονική και όπως είπα ξεκάθαρα χριστιανική αντίληψη του σοβιετικού καθεστώτος, το οποίο ακριβώς επειδή ήταν ολοκληρωτικό νόμιζε πως είχε την δυνατότητα και το δικαίωμα να αποφαίνεται για τα πάντα και να τους δίνει πολιτικό περιεχόμενο.S.F.D.https://www.blogger.com/profile/17697710681444890068noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-4981598815411548782012-03-05T18:13:13.339+02:002012-03-05T18:13:13.339+02:00Μιας και το έφερε η κουβέντα οι αντισταλινικοί, δε...Μιας και το έφερε η κουβέντα οι αντισταλινικοί, δεν αναγνώρισαν ποτέ κανένα κίνητρο στο Σταλιν αλλά τον παρουσιάζουν σαν εγκληματία που έκανε καθάρσεις και εκτελέσεις για την πλάκα του. Ειδικά το ίντερνετ είναι γεμάτο κουρτουάδικες "μαύρες βίβλους". Ο Στάλιν ανέλαβε να λειτουργήσει κάτω από τις εσωτερικές και τις διεθνείς πιέσεις σε ένα τόσο νευραλγικό σημείο της ιστορίας που τον υποχρέωνε να παίρνει αποφάσεις που ούτε καν φαντάζονται οι αντισταλινικοί. Έπρεπε να ορθωθεί ο σοσιαλισμός την περίοδο της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης και απέναντι στην αστική και μικροαστική τάξη που πολεμούσαν με κάθε μέσο να επανέρθουν στην εξουσία αλλα και στον λυσσασμένο Ευρωπαικό φασισμό που πάσχιζε να διαλύσει το πρώτο εργατικό κράτος "φάντασμα που πλανήθηκε πάνω από την Ευρώπη". Συγχρόνως έπρεπε να κρατάει ισορροπίες με τη δυτική αστική τάξη στον Β' παγκόσμιο για να έχει τη συμμαχία τους. Στην κριτική στο Στάλιν δεν μπορεί να παραλείπονται αυτές οι συνθήκες. Τώρα για τις εκκαθαρίσεις ή τη στάση του απέναντι στον Τίτο ή την επιλογή του να αναμιχθεί στην ισπανική επανάσταση και όχι στον ΔΣΕ με τις γνωστές συνέπειες αυτά μπορεί να τα πάρει ο οποιοσδήποτε οπορτουνιστής και να τα φουσκώσει όσο δεν πάει.. <br /><br />Για τις δημοσκοπήσεις<br />Η δημοσκόπηση εκτελείται κατά παραγγελία για να επηρεάζει τις αναποφάσιστες μάζες. Είναι μια μέθοδος ψυχολογικής πίεσης στον ψηφοφόρο. Γενικά αμφισβητείται τόσο για τη μεθοδολογία όσο και τη δειγματοληψία. Σου δίνουν μια προκαθορισμένη λίστα από κόμματα να διαλέξεις όποτε δεν μπορείς να πεις ότι θέλεις εσύ. Όταν δηλαδή σε αυτήν τη λίστα έχουν βάλει μέσα χρυσή αυγή καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται. Και αυτό δεν επηρεάζει μόνο αυτόν που παίρνει μέρος στη δημοσκόπηση αλλά κυρίως τον αναποφάσιστο που βλέπει τα "αποτελέσματα", τα οποία φροντίζουν οι στατιστικολόγοι με την αναγωγή εκείνων που λένε "άλλο κόμμα", αποχή ή άκυρο, να δείχνουν ένα κόμμα του 1% να πηγαίνει στο 3%. Έτσι ο αναποφάσιστος βλέπει το κόμμα του 1% να "μπαίνει" στη βουλή και το ψηφίζει γιατί θεωρεί ότι έτσι η ψήφος του δεν πάει "χαμένη". <br />Ταυτόχρονα δείχνουν τις διαθέσεις μετακίνησης των ψηφοφόρων ώστε να παίζεται το παιχνίδι των κομμάτων εντός βουλής. Έτσι πχ ο Κουβέλης φαίνεται να μαζεύει τους δυσαρρεστημένους πασόκους, άρα ο επόμενος πρόεδρος του πασοκ θα καλεί σε συνεργασίες, θα "ακούει με σεβασμό" τις απόψεις τις δημαρ, κτλ<br />Πάντως έτσι όπως το πάνε με τις δημοσκοπήσεις δεν αποκλείεται να βάλουν και τη μούρη του μιχαλολιάκου στο debate, αν δεν καταφέρουν να βάλουν τους δολοφόνους στη Βουλή.αντι-σοσιαλιμπεριαλιστήςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-87578306651681022052012-03-05T16:28:58.104+02:002012-03-05T16:28:58.104+02:00Το 2012 δεν είναι 1939, έχουν μεσολαβήσει τεράστιε...Το 2012 δεν είναι 1939, έχουν μεσολαβήσει τεράστιες εμπειρίες για τους λαούς και για τους κομμουνιστές. Δεν ξέρεις αν ο Στάλιν σήμερα θα είχε ακριβώς την ίδια άποψη, αν είχε δει πως οι χειρότεροι εχθροί του χρησιμοποιήσανε το σκιάχτρο του σαν "διχτάτορα σφαγέα" για να κάνουνε τις βρωμοδουλειές τους (και συνεχίζουν να το κάνουν π.χ. εθνικομπολσεβίκοι, Παπαρήγα, Ζιουγκάνοφ). <br /><br />Κατά τα άλλα, δεν υπήρξε πτωματολογική εκστρατεία από τους σ. του ΚΚ Κίνας ή τουλάχιστο εγώ δεν την γνωρίζω. Ο προβληματισμός για τις διοικητικές μέθοδες δεν είναι μόνο του ΚΚ Κίνας απέναντι στην ιστορία του ΠΚΚ(μπ.), ήταν και προβληματισμός του Στάλιν απέναντι στον Τρότσκι από το 1921!!<br /><br />Για το θέμα της ανάρτησης, όταν υπάρξει επόμενη γραμμένη από το ΚΜ σίγουρα σημαντικό της μέρος θα είναι αφιερωμένο στη συμμορία των ναζιστών (κι εμένα αυτό με τρώει και με απασχολεί πολύ τον τελευταίο καιρό!!).<br /><br />Τέλος, για τον Πιμπλή, δε θυμάμαι δυστυχώς κάτι παραπάνω. Ναι, νομίζω κιόλας μες στη χούντα είχε απομακρυνθεί από την ΟΜΛΕ. Μέσω του ονόματος της εφημερίδας του που μου έδωσες, βρήκα τα εξής λίγα στοιχεία, από το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ του Γιώργου Ν. Αλεξάτου (εκδ. ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Αθήνα 2008):<br /><br />Μαρξιστική Λενινιστική Κίνηση Ελλάδας (ΜΛΚΕ): ολιγομελής οργάνωση του μ-λ ρεύματος, με επικεφαλής τον Μανώλη Πιμπλή. Ιδρύθηκε στα χρόνια της διχτατορίας και διαλύθηκε γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Κατά τη διχτατορία εξέδιδε την παράνομη "Επαναστατική Φωνή" και είχε συγκροτήσει το Λαϊκό Δημοκρατικό Μέτωπο Ελλάδας, με περιορισμένη απήχηση και δράση.<br /><br />Γι' αυτό που μου είπες στο άλλο μήνυμα, δυστυχώς δεν έχω, και ψάχνοντας από το λογαριασμό φιλικού προσώπου, βρήκα πάρα πολλά αποτελέσματα, με αποτέλεσμα να μη μπορέσω να βρω άκρη. Τέλος πάντων, αν κάποτε τα ανεβάσεις στο scribd (εγώ ό,τι σπάνιο βιβλίο έχω το ανεβάζω, ακριβώς για να πάψει να είναι σπάνιο), κάνε μου μια νύξη να το δω. Ωστόσο, μέχρι να συμβεί αυτό, σου είναι εύκολο να μου πεις περιληπτικά τι λέει στις δύο αυτές μπροσουρίτσες ο Πιμπλής;; Είναι "κινέζος", "αλβανός" ή τίποτε από τα δύο;;Kokkino Meterizihttps://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-37087901902746774932012-03-05T16:28:31.030+02:002012-03-05T16:28:31.030+02:00Το ΚΜ, φίλε σταλινικέ, υπερασπίζεται την κριτική τ...Το ΚΜ, φίλε σταλινικέ, υπερασπίζεται την κριτική του ΚΚ Κίνας σε πλευρές της δραστηριότητας του μεγάλου Στάλιν και του ηρωικού ΠΚΚ(μπ.), ακόμα και της προπολεμικής περιόδου. Το ζήτημα των μεθόδων ανάκρισης -και αυτός ο προβληματισμός δεν ανήκει σε μένα, αλλά σε καλό συναγωνιστή της ΟΑΚΚΕ, με τον οποίο είμαι σύμφωνος- από πλευράς της διχτατορίας του προλεταριάτου είναι σοβαρό με την εξής έννοια: ο τρόπος απόσπασης πληροφοριών από τον εχθρό πρέπει να γίνεται έτσι που να μην στρεβλώνουμε και καταστρέφουμε ψυχικά τους συντρόφους. Γιατί και τον καλύτερο άνθρωπο να βάλεις να βγάζει νύχια και να δέρνει με ρόπαλα ανυπεράσπιστους και δεμένους ανθρώπους, όσο καθάρματα κι αν είναι, θα τον αποκτηνώσεις και θα τον κάνεις ανίκανο για ισορροπημένη παραπέρα ζωή και ανθρώπινη ανάπτυξη.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο που και οι δύο "ηγέτες" του Λαϊκού Επιτροπάτου Εσωτερικών Υποθέσεων μεταξύ 1936-1940 Γιάγκοντα** και Γιεζόφ εκτελέστηκαν -και σωστά κατά πάσα πιθανότητα- για υπερβολές και προβοκατόρικο πλάτεμα των διώξεων και των εκτελέσεων. Και χτυπήθηκαν από την αφρόκρεμα του τριτοδιεθνιστικού απαράτ, με επικεφαλής τότε τους Στάλιν - Μολότοφ. <br /><br />Μάλιστα, ο διεθνιστής Λαβρέντι Μπέρια που αντικατάστησε το Γιεζόφ, εγκαινίασε μια πολιτική απελευθέρωσης χιλιάδων κρατουμένων, συντριπτικής μείωσης των εκτελέσεων και γενικά δημοκρατικοποίησης της δημόσιας ζωής την περίοδο 1939-1941, αλλά και τη μικρή περίοδο που ήταν ουσιαστικά επικεφαλής του κόμματος μαζί με το Μαλένκοφ και το Μολότοφ το 1953. (**Βασικά, ο Γιάγκοντα είχε κατηγορηθεί και για μπουχαρινικός). <br /><br />Με αυτή την έννοια, σωστή είναι η ντιρεκτίβα του ΠΚΚ(μπ.) -νομίζω κιόλας ότι την υπόγραφε ο Στάλιν- από την πλευρά ότι δε θα απολογηθούμε στους αστούς για την προλεταριακή βία κατά των αντεπαναστατών, αλλά από την άλλη πρέπει πια, μετά τις παλινορθώσεις σε ΕΣΣΔ και ΛΔΚ και τις σοσιαλφασιστικές κτηνωδίες που συνεχίζονται, να είμαστε πολύ πιο προσεχτικοί στο χειρισμό των αντιθέσεων, να μη μπερδεύουμε τις αντιθέσεις στους κόλπους του λαού με τις αντιθέσεις μας με τον εχθρό, να ελαχιστοποιούμε τη βία στα απολύτως απαραίτητα για την υπόθεση του λαού όρια.Kokkino Meterizihttps://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-88589173227735303342012-03-04T23:57:43.269+02:002012-03-04T23:57:43.269+02:00Πολύς κόσμος υπέφερε τότε στα μαύρα χρόνια της χού...Πολύς κόσμος υπέφερε τότε στα μαύρα χρόνια της χούντας. Αρκετές φορές διαβάζοντας ανάλογες αφηγήσεις για τα εγκλήματα του φασισμού και σ' αυτή τη χώρα και αλλού, οφείλω να σου ομολογήσω ότι έρχονται στο νου μου οι γραμμές εκείνης της περίφημης εγκυκλίου της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ.) προς τα όργανα Κρατικής Ασφάλειας της τότε σοσιαλιστικής- σταλινικής ΕΣΣΔ:" Τη στιγμή που στις καπιταλιστικές χώρες διαπράττονται θηριώδη εγκλήματα ενάντια στους δημοκράτες και επαναστάτες, γιατί μας εγκαλούν εμάς τους Μπολσεβίκους;" <br /><br />Εν πάση περιπτώσει η επαναστατική βία ήταν δίκαιη και επιβεβλημένη τότε. Αυτή την επαναστατική βία και τις συνθήκες υπό τις οποίες "ξετυλίχτηκε" θέλησαν να συσκοτίσουν οι χρουστσιοφικοί αποστάτες εγκαινιάζοντας ταυτόχρονα τη δική τους εγκληματική αντεπαναστατική φασιστική βία ενάντια κύρια σ' όσους έμειναν πιστοί στη μεγάλη υπόθεση του κομμουνισμού. Και απ' αυτή την "πτωματολογική εκστρατεία" δεν εξαιρούνται οι Κινέζοι σύντροφοι δυστυχώς. Από τη μεριά των τελευταίων αυτό δικαιολογήθηκε με θεωρητικολογία ενάντια στις "διοικητικές μέθοδες". <br /><br />Σε κάτι πάντως οφείλω να συμφωνήσω μαζί σου και πιστεύω ότι πρέπει να το αναδείξεις σύντομα σε ανάρτηση γιατί το θεωρώ επείγον. Αναφέρομαι στα ποσοστά που συγκεντρώνει η δολοφονική συμμορία των ναζιστών σε διάφορες δημοσκοπήσεις. Κι αν τυχόν εισέλθουν σε καμιά βουλή, οι ψευτο-αριστεροί - όπως πολύ σωστά σημείωσες- πρέπει να το πληρώσουν πολύ ακριβά! Γιατί έβαλαν κι αυτοί το βρωμόχερό τους, αβαντάροντας τους δολοφόνους χιτλερικούς!!!<br /><br />ΥΓ. Σ' ευχαριστώ για τις διαφωτιστικές σου πληροφορίες για τον Πιμπλή, για τον οποίο δε γνώριζα τίποτα, αν και θα μ'ενδιέφερε επίσης και πολιτικά πού στεκόταν. Σε ρωτάω γιατί στις μπροσουρίτσες αναφέρει ότι τα άρθρα αυτά του Πιμπλή είναι αναδημοσιεύσεις από ένα έντυπο, την "Επαναστατική Φωνή". Ηθελα να μάθω δηλαδή αν το έντυπο αυτό ήταν κάποιας μ-λ κίνησης και γενικότερα αν ο Πιμπλής διαχώρησε τη θέση του από την ΟΜΛΕ.σταλινικόςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-27143616238863256922012-03-03T14:45:06.269+02:002012-03-03T14:45:06.269+02:00Καλησπέρα σταλινικέ.
Επειδή τα έχω σωσμένα τα φύ...Καλησπέρα σταλινικέ. <br /><br />Επειδή τα έχω σωσμένα τα φύλλα της Νέας Ανατολής, πετάχτηκα αμέσως και είδα το άρθρο που λες, το οποίο πολύ σωστά, νομίζω, θέτει τα ζητήματα. Πρόκειται για φύλλο της 10ης του Ιούλη του 1987, και σωστά ρίχνει τότε το βάρος ενάντια στον αλβανικό σωβινισμό στο Κόσοβο, που είχε θεριέψει κι έγινε καταλύτης για να βγει από το κλουβί ο Σέρβος Τσέτνικ φασίστας και εθνοεκκαθαριστής.<br /><br />Η αναφορά στην προοδευτικότητα της Γιουγκοσλαβίας στο εθνικό ζήτημα - ζήτημα των μειονοτήτων έγκειται στο εξής: πρώτο, ο ηγέτης της Τίτο ήταν Κροάτης, δηλαδή μέλος μιας μη πλειοψηφικής εθνότητας. Δεύτερο, η ομοσπονδιοποίηση της χώρας με το δικαίωμα του αποχωρισμού, του οποίου έκαναν χρήση όλα (πια) τα έθνη της παλιάς Γιουγκοσλαβίας, πρόσφατα και το Μαυροβούνι, ήταν ένας παράγοντας ασφάλειας για όλους τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας. <br /><br />Τρίτο, το σύστημα της κυλιόμενης προεδρίας, που και τα 6 βασικά έθνη, και αργότερα και οι Κοσοβάροι, είχαν θέση στο τραπέζι της συλλογικής προεδρίας - αντιπροεδρίας. <br /><br />Όλα αυτά, σταλινικέ, ήταν καλά πράγματα, που σπάνια να λέμε την αλήθεια εφαρμόζονται σε πολυεθνικά κράτη, και ήταν αποτελέσματα του μεγάλου αντιφασιστικού αγώνα του γιουγκοσλάβικου λαού. Ναι, η λαϊκή δημοκρατία ανατράπηκε στα 1949-1950 με τα μέτρα του Τίτο κι από τότε μιλάμε για μια αστική ρεβιζιονιστική χώρα, αλλά στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ζήτημα ισορροπούσε τους επί μέρους εθνικισμούς. Φυσικά, αυτός ο ΑΣΤΙΚΟΣ χαραχτήρας της Γιουγκοσλαβίας είναι που αποτέλεσε το φραγμό, όπως σωστά λες, στο να λυθεί ΣΕ ΒΑΘΟΣ το εθνικό ζήτημα σε αυτή τη χώρα - αλλά σε αυτό βοήθησε πολύ και η αναγέννηση του αλβανικού σωβινισμού από τους Αλβανούς ρεβιζιονιστές και του μεγαλοσέρβικου Τσέτνικ σωβινισμού από τους Ρώσους φασίστες καγκεμπίτες, μέσω Ντράσκοβιτς - Σέσελι - Κοστούνιτσα, που πήρανε και βάλανε μπροστά το μεγαλοσέρβο φασίστα Μιλόσεβιτς.<br /><br />Σωστά τα λέει λοιπόν η Νέα Ανατολή, σχετικά προοδευτική ήταν η Γιουγκοσλαβία, με βάση αυτά που σου είπα στην αρχή, στο εθνικό ζήτημα. Δε μπορώ να φανταστώ, για αστική χώρα, τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει για να εξασφαλίσει αδελφικές σχέσεις των εθνών της.<br /><br />Υ.Γ. Για τον Μανώλη Πιμπλή. Δεν τον ήξερα φυσικά προσωπικά (νομίζω άλλωστε πως έχει φύγει από τη ζωή εδώ και χρόνια, ελπίζω να μη λέω ανοησίες). Ήταν προδιχτατορικά στην Αναγέννηση - ΣΠΑΚ - ΟΜΛΕ. Μου έχει πει συναγωνιστής - μέλος της ΟΑΚΚΕ, που στη Μεταπολίτευση ήταν στην ΟΜΛΕ και μετά ΜΛΚΚΕ, ότι στη φυλακή οι ανώμαλοι βασανιστές είχαν κάνει στον Πιμπλή ένα πολύ ατιμωτικό για έναν άντρα βασανιστήριο με ρόπαλο (νομίζω με καταλαβαίνεις). Αυτό πρέπει να του άφησε του ανθρώπου τρομερά ψυχολογικά τραύματα (την ιστορία, χωρίς το όνομα, τη διάβασα πιο πρόσφατα και σε βιβλίο για τα βασανιστήρια στη χούντα). Νομίζω μάλιστα ότι κατέθεσε και στις δίκες των βασανιστών, και τα καθάρματα γελάγανε την ώρα που περιέγραφε τι του έκαναν...<br /><br />Πάντως, ο συναγωνιστής μου είχε πει πριν από καιρό ότι μεταπολιτευτικά ο Μ.Π. είχε κάποιου είδους χαφιεδοφοβία, δηλαδή έβλεπε π.χ. μέλη μαοϊστικών οργανώσεων να κολλάνε αφίσσες και φοβόταν ότι είναι χαφιέδες, που θέλουν να του κάνουν κακό κλπ. Κάποιοι μάλιστα στη γειτονιά του, όχι μαοϊστές, γείτονες και έφηβοι, που δεν ήξεραν τι είχε περάσει, τον κορόιδευαν. Τι να πεις...<br /><br />Θα σε παρακαλούσα σχετικά με το εξής: υπάρχει κάποιος τρόπος να κοινοποιήσεις ή έστω να μου στείλεις στο μέηλ κάποιο σκαναρισμένο αντίτυπο από αυτές τις δύο μπροσουρίτσες;; Ή έστω να μου πεις αν υπάρχουν και σε ποιο παλαιοβιβλιοπωλείο άλλα αντίτυπα;; Αν δε θες να έχω το μέηλ σου, φτιάξε αν δε βαριέσαι ένα άλλο. Αν έχεις χρόνο βέβαια και αν θέλεις, αλίμονο... Χρόνια την ψάχνω ρε γαμώτο αυτή τη μπροσουρίτσα για το νεοτροτσκισμό...Kokkino Meterizihttps://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-65078864531490010722012-03-03T13:45:56.798+02:002012-03-03T13:45:56.798+02:00Καλησπερίζω κι εγώ την ομήγυρη.
Αν κι έχω εκφράσε...Καλησπερίζω κι εγώ την ομήγυρη.<br /><br />Αν κι έχω εκφράσει την άποψή μου πάνω σε κάποια από τα ζητήματα που θίγονται, θα επανέλθω. Προσώρας, απλά να σημειώσω για το "γιουγκοσλάβικο" (που μας απασχόλησε επί μακρόν σε σχετική σύγκρουση που είχα με το φίλο ΚΜ) πως και απ' την περίπτωση του Κοσόβου αναδεικνύεται το αυτονόητο, ότι δηλαδή το εθνικό ζήτημα στη Γιουγκοσλαβία ουδέποτε λύθηκε σε σωστό μαρξιστικό-λενινιστικό δρόμο. Είναι εξ ορισμού αντιφατικό να μοστράρεσαι σα προοδευτική χώρα στο "εθνικό" και μια ωραία πρωία να ξυπνάνε τόσοι κανιβαλικοί εθνικισμοί ταυτόχρονα και να επιδίδονται σ' έναν απεγνωσμένο αγώνα αλληλοεξόντωσης!!! Και το σημειώνω αυτό γιατί πρόσφατα διάβασα σ' ένα παλιό φύλλο της Νέας Ανατολής (αριθμ.46) πως η Γιουγκοσλαβία ήταν "προοδευτική χώρα στο εθνικό ζήτημα"...<br /><br />ΥΓ. Πρόσφατα βρήκα σ' ένα παλαιοβιβλιοπωλείο 2 παλιές μπροσούρες του Μανώλη Πιμπλή, η μία με τίτλο "όχι στο νεο-τροτσκισμό" και μια άλλη που αναφέρονταν στην εξωτερική πολιτική Κίνας- Αλβανίας. Μου φάνηκαν αρκετά ενδιαφέρουσες. Απλά ήθελα να σε ρωτήσω αν ξέρεις τίποτε άλλο γι αυτόν τον αγωνιστή, για τον οποίο προσωπικά δε γνωρίζω κάτι. Ρωτάω γιατί θυμάμαι ότι σε κάποια άλλη συζήτηση είχες γράψει ότι τρελάθηκε απ' τα βασανιστήρια την περίοδο της χούντας, το οποίο φυσικά δεν είχα υπ' όψιν μου.σταλινικόςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-10142980799759940272012-03-03T00:37:56.755+02:002012-03-03T00:37:56.755+02:00Αλήθεια είναι αυτά που λες φίλε αντι-σοσιαλιμπερια...Αλήθεια είναι αυτά που λες φίλε αντι-σοσιαλιμπεριαλιστή. Απλά, για την ιστορία, η αλήθεια είναι ότι μέχρι το 1948, αυτόν τον αλβανικό εθνικισμό τον προβόκαρε ο ίδιος ο Τίτο, που ζητούσε με επίταση να γίνει η Αλβανία η 7η Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Αυτό δεν θα ήτανε καθόλου κακό, αν το επιθυμούσε ο ίδιος ο αλβανικός λαός, αλλά δε το ήθελε. Μετά το 1948, ο Τίτο δεν ξαναασχολήθηκε με την Αλβανία, καθώς απομονώθηκε από το σοσιαλιστικό μπλοκ και είχε όλη του την κρατική δομή ενάντια στην ΕΣΣΔ (πράγμα που ενώ ήταν αντιδραστικό μέχρι το 1956, από το 1965 τουλάχιστο και μετά μετατρέπεται σε θετικό για τον αγώνα των λαών! Τι σου είναι αυτή η διαλεχτική!).<br /><br />Εκεί, δηλαδή γύρω στο '50 (αφού απέτρεψε την αμερικάνικη προβοκατόρικη προσπάθεια ανατροπής του, που πιθανα να είχε τη συνέργεια/ανοχή έστω του Τίτο) πρέπει να άρχισε να την πατάει ο Χότζα που βλέποντας το γενικό αντιτιτοϊσμό του κομμουνιστικού κινήματος, πίστεψε ότι όχι μονάχα γλίτωσε από τον γιουγκοσλαβικό βαλκανικό ηγεμονισμό, αλλά θα μπορούσε κιόλας να φάει το Κόσσοβο από τη Γιουγκοσλαβία. Ο ίδιος ο Χότζα έλεγε πως ο Τίτο του είχε υποσχεθεί το Κόσσοβο από το 1944, αλλα τελικά υπαναχώρησε μπροστά στις αντιδράσεις των Σέρβων εθνικιστών. Ακόμη κι έτσι να είναι, που μάλλον ετσι είναι, ο Χότζας έπρεπε να αποδεχτεί την παραμονή του Κοσσόβου στη Σερβία και να παλέψει για αδελφικές σχέσεις σοσιαλιστικών κρατών (λέω μέχρι το 1948). Η Αλβανία είχε μεγάλα οικονομικά άλματα να κάνει για να βγει από την καθυστέρηση και καθόλου δεν έπρεπε να φενακίζει το λαό της με όνειρα για Κόσσοβα και λοιπές ιστορίες. Γενικά αυτός ο τύπος μικροαστισμού που είναι "ταξικός εξισωτισμός χωρίς αναπτυγμένες παραγωγικές δυνάμεις + επεκτατικός εθνικισμός στο εξωτερικό" είναι που οδήγησε τόσο την Αλβανία, όσο και την Κούβα και το Βιετνάμ (που ήταν βέβαια ακόμη χειρότεροι) στο σοσιαλφασισμό και στην υποταγή στο σοσιαλιμπεριαλισμό. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, Κούβα και Βιετνάμ επενέβησαν με στρατό εκτός συνόρων και λέρωσαν τα χέρια τους στην Αγκόλα, στην Αιθιοπία, στην Καμπότζη κλπ. Η Αλβανία δεν έκανε κάτι τέτοιο, αν και δημιουργούσε αναταραχές με τους χαφιέδες της στο Κόσσοβο τη δεκαετία του '70, όταν πια η ρεβιζιονιστική-αστική Γιουγκοσλαβία ήταν σίγουρα πιο αριστερά από την Αλβανία στη διεθνή γραμμή της.<br /><br />Πάντως μέχρι το 1971, ο Χότζας στον ΟΕΕ στεκόταν γενικά καλά και έπαιζε το ρόλο του εκπροσώπου της Λαϊκής Κίνας, που μέχρι τότε δεν αναγνωριζόταν από τον Οργανισμό. Δεν ξέρω τελικά αν είχε ψευδαισθήσεις ότι είχε τα φόντα για βαλκανιάρχης (δεν είχε το μέγεθος χώρας και τη θέση του Τίτο, που είχε κι αυτός τέτοια όνειρα), ξέρω όμως ότι ειδικά στα τελευταία του κατάντησε ένας τριτοκοσμικός σοσιαλφασίστας διχτάτορας, με μια ισχυρή πλευρά φιλο-σοσιαλιμπεριαλισμού (δεν υποτάχτηκε μεν στο Ρώσο, αλλά βάζοντας στο στόχαστρο το Μάο και αναγορεύοντας τη Δύση και τη Γιουγκοσλαβία σε κύριο εχθρό, αντικειμενικά έπαιζε το παιχνίδι της ΕΣΣΔ).<br /><br />Τέλος, να θυμίσω πως ο Χότζα μέχρι και τα τελευταία του έπλεκε το εγκώμιο των Βελουχιώτη - Βαφειάδη, σε αντιπαράθεση τόσο με το ΚΚΕ της Κατοχής (που ο Χότζα το θεωρούσε δεξιό και αντεπεναστατικό) όσο και με το ΚΚΕ του β' αντάρτικού ενάντια στη νέα κατοχή, το ΚΚΕ του Ζαχαριάδη. Μάλιστα, αυτά τα είχε πει και σε κοινή συνάντηση με το Στάλιν και το Ζαχαριάδη το 1950 στη Μόσχα - ο μικροαστικός τυχοδιωχτικός χαραχτήρας του Κλάρα και του Μάρκου του ταίριαζε άλλωστε καλύτερα του τροτσκιστή Χότζα.Kokkino Meterizihttps://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-7656533277594524262012-03-03T00:04:40.488+02:002012-03-03T00:04:40.488+02:00Δεν πειράζει είναι τρολιά με πατέντα και έχει τη χ...Δεν πειράζει είναι τρολιά με πατέντα και έχει τη χάρη της. Και για να σε λέει "ΚΜ" σε παρακολουθεί καιρό.<br /><br />Δεν ξέρω ΚΜ αλλά ο Χότζα πρέπει να ήταν από εκείνους που φιλοδοξούσαν να γίνουν Βαλκανιάρχες αλλά δεν τα κατάφερε. Στον εθνικισμό δεν πήγε κόντρα. Εξ' αρχής το μόνο που έκανε ήταν να αντικαταστήσει το σταυρό με το σφυροδρέπανο. Όπως ο μηδενιστής του Ντοστογιέφσκι. Μάλλον πήγε να συμβιβάσει το δήθεν σοσιαλισμό του με τον εθνικισμό με αποτέλεσμα να παχύνει κάτι παναλβανισμούς και αντιδυτικισμούς. Αυτόν τον ενδιέφερε να μεγαλώσει η Αλβανία και έκανε ευκαιριακές συμμαχίες με το Μάο ή το Στάλιν για να κοντράρει τον Τίτο. Οι λόγοι του είχαν μαρξιστικό περιεχόμενο μάλλον γιατί περίμενε τη στήριξη αυτών των μεγάλων μαρξιστών απέναντι στον Τιτο.αντι-σοσιαλιμπεριαλιστήςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-42049984645461345302012-02-28T23:55:44.410+02:002012-02-28T23:55:44.410+02:00Κι όμως, κι όμως, συμμετείχε ο Τενγκ και μάλιστα ή...Κι όμως, κι όμως, συμμετείχε ο Τενγκ και μάλιστα ήταν ΓΓ της ΚΕ του κόμματος από το 8ο Συνέδριο του ΚΚΚ του Νοέμβρη του 1956... Προφανώς ο Τσου ήταν από πάνω του και με περισσότερο κύρος... Απλά λέω ότι ήταν μέσα στο επιτελείο που διεξήγαγε - διεύθυνε το κίνημα... Βέβαια μετά το Μεγάλο Άλμα, δηλαδή μεταξύ 1960-1966 βγήκε καθαρά δεξιά, σαν απάντηση στο μαοϊκό "βολονταρισμό", που "διέλυε την οικονομία" (για κάποιες βολονταριστικές πλευρές έχει κάνει αυτοκριτική και ο ίδιος ο Μάο, ωστόσο οι δεξιοί θεωρούσαν κάθε σπάσισμο των παλιών παραγωγικών σχέσεων προς τα μπροστά σαν "αριστερισμό")...<br /><br />Επίσης, να σου πω πως είμαι σχεδόν σίγουρος πως ο Τενγκ είχε μιλήσει στη συνδιάσκεψη των 81 ΚΚ το 1960 στη Μόσχα, όπου μαζί με το Χότζα χτύπησαν τη γραμμή Χρουστσόφ - 20ού Συνεδρίου. Δυστυχώς, και οι δύο ολοκλήρωσαν την "καριέρα" τους σα σοσιαλφασίστες ολκής, αν δεν ήταν από πάντα...<br /><br />ΥΓ: Έχω ένα θέμα με τα σχόλια του συγκεκριμένου κνίτη, που είμαι βέβαιος ότι κατά βάθος είναι προβληματισμένος μήπως έχουν δίκιο οι μαοϊστές και προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι είμαστε όλοι προβοκάτορες κλπ. Από τη μια δε θέλω να λογοκρίνω, από την άλλη ο κερατάς είναι σκέτη προβοκάτσια, που είναι όμως χαμηλής ποιότητας... Αν ήταν χαφιές του Περισσού, νομίζω θα έγραφε πιο έξυπνα. Τι να τονέ κάνω, δεν ξέρω...<br /><br />Για τις σοκοφρέτες, πολύ καλή ιδέα...Kokkino Meterizihttps://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-55686287128813872752012-02-28T23:36:47.221+02:002012-02-28T23:36:47.221+02:00@ Kokkino Meterizi
Αυτό για τον Ντενγκ δεν το ήξερ...@ Kokkino Meterizi<br />Αυτό για τον Ντενγκ δεν το ήξερα. Είχα την εντύπωση ότι ήταν ο Τσου Εν Λάι ηγέτης του αντιδεξιού κινήματος. <br />@ Ανώνυμος <br />Γιατί δεν κερνάς τα ΜΑΤ τις σοκοφρέτες που έφεραν οι χρυσαυγίτες; Θα το εκτιμήσουν.αντι-σοσιαλιμπεριαλιστήςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2549048275219629873.post-8385818536659807342012-02-28T22:46:58.467+02:002012-02-28T22:46:58.467+02:00Εσύ δεν έλεγες ότι θα κλείσει τον Ασπρόπυργο και θ...Εσύ δεν έλεγες ότι θα κλείσει τον Ασπρόπυργο και θα μεταφέρει όλη τη δουλειά στους "απεργοσπάστες" του Βόλου;;<br /><br />Δεν ξέρω τι σκαρώνουν πάλι κράτος και κνιτισμός στη χαλυβουργία... Όταν ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, τα λέμε... Προς το παρόν, δεν συζητάω με φίλους και χειροκροτητές ναζιστών...Kokkino Meterizihttps://www.blogger.com/profile/16187160539908119543noreply@blogger.com