Ανασκάλεμα

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

“ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ”: ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ή ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ;


Επί έ­να χρό­νο με­τά την α­κή­ρυ­χτη ελ­λη­νι­κή χρε­ω­κο­πί­α το α­να­το­λικό δια­κομ­μα­τι­κό μπλοκ κο­ρυ­φής που κυ­βερ­νά­ει τη χώ­ρα μας χρη­σι­μο­ποιού­σε τα κλασ­σι­κά πο­λι­τι­κά και συν­δι­κα­λι­στι­κά του ερ­γα­λεί­α, βα­σι­κά τη ΓΣΕΕ, το ΠΑ­ΜΕ, το ψευ­τοΚ­ΚΕ, τον ΣΥΝ και τον ε­ξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κό συρ­φε­τό τους για να πα­ρα­τά­ξει α­πέ­να­ντι στην υ­πό­λοι­πη Ε­Ε έ­ναν πο­λι­τι­κά ε­λεγ­χό­με­νο α­πό το ί­διο ε­ξε­γερ­μέ­νο λα­ό. 

Αυ­τό το λα­ό τον χρεια­ζό­ταν σαν δια­πραγ­μα­τευ­τι­κό χαρ­τί ό­χι για να πε­ριο­ρί­σει τα σκλη­ρά μι­σθο­λο­γι­κά και φο­ρο­λο­γι­κά μέ­τρα των δα­νει­στών (σε αυ­τά ο πρω­θυ­πουρ­γός του κα­θε­στώ­τος πλειο­δο­τού­σε) αλ­λά για να πε­τύ­χει έ­ναν στρα­τη­γι­κό για τα α­να­το­λι­κά α­φε­ντι­κά του πο­λι­τι­κό στόχο: Να φέ­ρει σε πο­λι­τι­κό α­διέ­ξο­δο και α­πο­σύν­θε­ση  την Ε­Ε, κα­θώς ζη­τού­σε και ζη­τά­ει διαρ­κώς α­πό αυ­τήν νέ­α δά­νεια ε­νώ συ­νε­χί­ζει δρα­στή­ρια και υ­πο­χθό­νια το βιο­μη­χα­νι­κό σα­μπο­τάζ και την γρα­φειο­κρα­τι­κή δια­φθο­ρά της χώ­ρας μας, δη­λα­δή δυ­να­μώ­νει την κρί­ση, ο­δη­γεί σε ολο­έ­να και πιο αφό­ρη­τη α­νερ­γί­α το λα­ό μας και κά­νει την α­πο­πλη­ρω­μή του δα­νεί­ου α­δύ­να­τη.



Κά­θε φο­ρά λοι­πόν αυ­τός ο μι­κρός σε ό­γκο εκ­βια­στής στην υ­πη­ρε­σί­α της πιο πο­λι­τι­κής υ­περ­δύ­να­μης στον κό­σμο ερ­χό­ταν και α­πει­λού­σε τον οι­κο­νο­μικό αυ­τόν γί­γα­ντα και πο­λι­τι­κό νάνο που εί­ναι η Ε­Ε ό­τι η Ελ­λά­δα θα χρεοκοπήσει αν η Ε­Ε δεν της δώ­σει νέ­α λε­φτά. Και ε­κεί­νη του έ­δι­νε έ­ντρο­μη ό­τι μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει ε­πέ­κτα­ση των χρεοκοπιών στην Ευ­ρω­ζώ­νη.
Αλ­λά με κά­θε δό­σιμο δα­νεί­ου κά­τω α­πό αυ­τές τις συν­θή­κες δυ­νά­μω­νε και δυ­να­μώ­νει στο έ­πακρο η ε­σω­τε­ρι­κή σύ­γκρου­ση στην Ευ­ρω­ζώ­νη και στην Ε­Ε, μια σύ­γκρου­ση που ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο  την πα­ρα­λύ­ει.

Σε ό­λο αυ­τό το διά­στη­μα το ελ­λη­νι­κό πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς έ­κα­νε τους δα­νει­στές κύ­ριους υ­πό­λο­γους στα μά­τια του ελ­λη­νι­κού λα­ού για την αυ­ξα­νό­με­νη πεί­να του ε­νώ οι κύ­ριοι υ­πό­λο­γοι αυτής της πεί­νας έ­πρε­πε να εί­ναι οι ί­διοι οι σα­μπο­τα­ρι­στές, δη­λα­δή οι παπανδρεο - μπιρ­μπί­λη­δες, η α­ντι­βιο­μη­χα­νι­κή ψευ­το­α­ρι­στε­ρά και τα α­ντι­βιο­μη­χανι­κά κρα­τι­κά όρ­γα­να ΣτΕ, Πο­λε­ο­δο­μί­ες, Δα­σαρ­χεί­α κλπ. Ο Πα­παν­δρέ­ου δεν δια­πραγ­μα­τεύ­τη­κε πο­τέ ου­σια­στι­κά για να πε­ριο­ρί­σει τα α­ντι­μι­σθο­λο­γικά και φο­ρο­λο­γι­κά μέ­τρα που ή­θε­λαν οι δα­νει­στές α­κρι­βώς για­τί αυ­τά σε συνδυα­σμό με το σα­μπο­τάζ στράγ­γι­ζαν την α­γο­ρά και μεί­ω­ναν πα­ρα­πέ­ρα τις ε­πενδύ­σεις. Για τον ί­διο λό­γο δεν ε­φάρ­μο­σε πο­τέ τις θε­τι­κές α­να­πτυξια­κές πλευ­ρές του μνη­μό­νιου. (Δες άρ­θρα για την οι­κο­νο­μί­α στo www.oakke.gr)

Γιατί το καθεστώς έχει ανάγκη μιας ειδικής ελληνικής «αντιιμπεριαλιστικής» Ταχρίρ

Για κα­κή τύ­χη ό­μως του προ­βο­κά­το­ρα, και γε­νι­κό­τε­ρα του ρω­σό­φιλου δια­κομ­μα­τι­κού μπλοκ που τον στη­ρί­ζει, ο πλα­τύς κό­σμος ό­λο και λι­γό­τερο κα­τέ­βαι­νε στις κα­θε­στω­τι­κές πο­ρεί­ες. Για­τί δεν τους ε­ξα­σφά­λι­ζαν κά­ποιες ε­λα­φρύν­σεις α­πό τους δα­νει­στές.

Έ­τσι το κα­θε­στώς για να κά­νει θό­ρυβο στο ε­ξω­τε­ρι­κό και να ε­νι­σχύ­σει τον Πα­παν­δρέ­ου δια­πραγ­μα­τευ­τι­κά, έφτα­σε να  χρη­σι­μο­ποιεί κυ­ρί­ως τη βί­α των προ­στα­τευό­με­νων α­πό τα κομ­μα­τι­κά μπλοκ, ι­διαί­τε­ρα α­πό τον ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δή­θεν πα­ρεί­σα­κτων ε­μπρη­στών και σπασι­μα­τιών που έ­δι­ναν την ει­κό­να της ε­πα­να­στα­τη­μέ­νης χώ­ρας αλ­λά ή­ταν πο­λύ μι­σητοί στο λα­ό. Ε­πί­σης χρη­σι­μο­ποί­η­σε και τη βί­α των ταγ­μά­των ε­φό­δου του ψευ­τοΚ­ΚΕ στα λι­μά­νια, την Ακρό­πο­λη και αλ­λού, πράγ­ματα που δη­μιουρ­γού­σαν κά­ποιο δέ­ος στο ε­ξω­τε­ρι­κό και σα­μπό­τα­ραν και την πα­ρα­γω­γή, αλ­λά ή­ταν και αυ­τά α­ντι­πα­θη­τι­κά στην Ελ­λά­δα.

Έ­τσι  α­πoμαζικο­ποι­ή­θη­καν πα­ρα­πέρα οι α­ντιΕ­Ε δια­δη­λώ­σεις και ο ξέ­νος τύ­πος δια­πί­στω­νε ό­τι ο ελ­λη­νι­κός λα­ός κου­ρά­στη­κε. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ο κό­σμος δεν κα­τέ­βαι­νε στις πο­ρεί­ες ό­χι μό­νο λό­γω αυ­τής της βί­ας, αλ­λά και λό­γω της κού­φιας, ρου­τι­νιά­ρι­κης και πο­λι­τι­κά στεί­ρας αγω­νι­στι­κής τε­λε­τουρ­γί­ας δε­κα­ε­τιών και στο βά­θος για­τί οι ερ­γα­ζό­με­νες μά­ζες δεν συ­μπα­θούν ε­δώ και πολ­λά χρό­νια αυ­τά τα κόμ­μα­τα για­τί τα έ­χουν ζή­σει σαν ξέ­να ή και ε­χθρι­κά στους χώ­ρους δου­λειάς τους, ι­διαί­τε­ρα στον ι­διω­τι­κό το­μέ­α. 

Έ­τσι το βα­θύ κα­θε­στώς άρ­χισε να σκα­ρώ­νει έ­να νέ­ο με­γά­λο κόλπο, το κόλ­πο «ελ­λη­νι­κή πλα­τεί­α Τα­χρίρ». Αυ­τό συ­νί­στα­ται βα­σι­κά στο πο­λιτι­κά α­νώ­νυ­μο κά­λε­σμα των μα­ζών σε δια­δη­λώ­σεις που γί­νε­ται με τέ­τοιο τρό­πο ώ­στε οι πραγ­μα­τι­κοί διορ­γα­νω­τές να κρύ­βο­νται πο­λι­τι­κά. Αυ­τή η μέ­θο­δος διευ­κόλυ­νε στην Αί­γυ­πτο και προ­η­γού­με­να στην Τυ­νη­σί­α τους ό­χι και πολύ α­πο­δε­κτούς α­πό το λα­ό και κυ­ρί­ως α­πό την διε­θνή κοι­νή γνώ­μη Α­δελ­φούς Μου­σουλ­μά­νους να κρυ­φτούν πί­σω α­πό έ­να πο­λύ ευ­ρύ­τε­ρο πλή­θος πο­λι­τών δυ­σαρε­στη­μέ­νων με το κα­θε­στώς Μπεν Α­λί και με­τά Μου­μπάρακ.  Δη­λα­δή οι Α­δελφοί Μου­σουλ­μά­νοι κά­να­νε μια με­γά­λη κα­μπά­νια στο facebook για συ­γκέντρω­ση στην πλα­τεί­α Τα­χρίρ. Ό­μως οι ί­διοι μεί­να­νε πί­σω τις πρώ­τες μέ­ρες αφή­νο­ντας στην αρ­χή κά­ποιους συμ­μά­χους τους, βα­σι­κά τρο­τσκι­στές, για να κινή­σουν τα πλή­θη στις πλα­τεί­ες χω­ρίς κομ­μα­τι­κά πα­νό ώ­στε οι μά­ζες να νοιώθουν το κί­νη­μα σαν πο­λι­τι­κά δι­κό τους. Με­τά ό­ταν το κί­νη­μα φού­ντω­σε, κατέ­βη­καν και αυ­τοί στην πλα­τεί­α πα­ρι­στά­νο­ντας ό­τι δή­θεν πα­ρα­σύρ­θη­καν α­πό το υ­πέ­ρο­χο αυ­θόρ­μη­το του λα­ού.



Ό­μως πά­ντα χω­ρίς πα­νό και κομ­μα­τι­κά διακρι­τι­κά. Α­κό­μα και το Αλ­λάχ ου Ακ­μπάρ («ο Θε­ός εί­ναι Με­γά­λος») το ε­ξα­φά­νι­σαν σε μια πρώ­τη πε­ρί­ο­δο. Ό­ταν ό­μως αυ­τό το κί­νη­μα σε συμ­μα­χί­α με τις Η­ΠΑ, το στρα­τό και κυ­ρί­ως με τη Ρω­σί­α και το Ι­ράν, έ­ρι­ξε τον Μου­μπά­ρακ, κα­τά­πλη­κτη η Αί­γυ­πτος δια­πί­στω­σε με­τά α­πό ένα δη­μο­ψή­φι­σμα ό­τι ο με­γά­λος νι­κη­τής ήταν οι Α­δελ­φοί Μου­σουλ­μά­νοι που άρ­χι­σαν να κυ­νη­γά­νε τους «ά­πι­στους», αρ­χίζο­ντας α­πό τους χρι­στια­νούς κό­πτες. Τώ­ρα ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ροι οι δη­μο­κράτες, ι­διαί­τε­ρα οι γυ­ναί­κες, έ­χουν με­τα­νιώ­σει για την ευ­πι­στί­α τους και στην Αί­γυ­πτο και στην Τυ­νη­σί­α. Πού να φα­ντα­στούν ό­τι πί­σω α­πό το δυ­τικό facebook κρυ­βό­ταν το α­ξύ­ρι­στο πρό­σω­πο του ι­σλα­μο­φα­σι­στι­κού με­σαί­ωνα και των σο­σιαλ­φα­σι­στών τρο­τσκι­στών φί­λων τους!!



Στην πε­ρί­πτω­ση της «ελ­λη­νι­κής Τα­χρίρ» την κύ­ρια δου­λειά για λο­γα­ρια­σμό ό­λου του ρω­σό­δου­λου μπλοκ την α­νέ­λα­βε ο πιο ε­πι­δέ­ξιος χα­μαι­λέο­ντας της ελ­λη­νι­κής πο­λι­τι­κής ζω­ής, ο ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και πιο ει­δι­κά ο σκη­νο­θέτης των ά­πει­ρων με­ταμ­φιέ­σε­ων του και αρ­χη­γός πα­σών των «ε­πα­να­στα­τικών φρα­ξιών
» του Αλέκος Α­λα­βά­νος. Ή­ταν αυ­τός που σε συ­νερ­γα­σία με το νε­ο­φασι­στι­κό, α­νοι­χτά ρω­σό­δου­λο μόρ­φω­μα που ο­νο­μά­ζε­ται «Σπί­θα» κά­λε­σε στο τέ­λος της α­πο­τυ­χη­μέ­νης δια­κομ­μα­τι­κής πο­ρεί­ας της 23ης του Φλε­βά­ρη σε μιαν «ελ­λη­νι­κή Τα­χρίρ» που ό­μως α­πέ­τυ­χε για­τί εμ­φα­νί­στη­κε σαν συ­νέ­χεια μιας συ­νη­θι­σμένης κομ­μα­τι­κής πο­ρεί­ας.

Βε­βαί­ως, η μέ­θο­δος Τα­χρίρ δεν ε­νέ­πνευ­σε μό­νο τους έλ­λη­νες αλ­λά κά­θε πο­λι­τι­κό α­πα­τε­ώ­να στον κό­σμο. Την πρώ­τη ε­φαρ­μο­γή σε ευ­ρω­πα­ϊ­κό έ­δα­φος την έ­κα­ναν οι ι­σπα­νοί σο­σιαλ­φα­σί­στες  που κα­τέ­βα­σαν αρ­κε­τό κό­σμο στο κί­νη­μα τους με το ό­νο­μα «Πραγ­μα­τι­κή Δη­μο­κρα­τί­α Τώρα» για να ε­πη­ρε­άσουν τις ι­σπα­νι­κές το­πι­κές ε­κλο­γές, αλ­λά δεν εί­χαν την λαϊκή έ­κρη­ξη που πε­ρί­με­ναν. Ο λό­γος εί­ναι α­πλός. Η α­λη­θι­νή Τα­χρίρ εί­χε στον πυ­ρή­να της ε­κτός α­πό την συ­νερ­γα­σί­α των δύ­ο υ­περ­δυ­νά­με­ων και έ­να χει­ρο­πια­στό μα­ζι­κό πο­λιτι­κό αί­τη­μα, το «Κά­τω ο Μου­μπά­ρακ» που έ­νω­νε τη γε­νι­κή λα­ϊ­κή δυ­σα­ρέ­σκεια για τους ά­θλιους ό­ρους ζω­ής με τον πυ­ρε­τό που δί­νει το ρί­σκο των βασα­νι­στη­ρί­ων και του θα­νά­του σε κά­θε α­γώ­να ε­νά­ντια σε έ­να αυ­ταρ­χι­κό κα­θεστώς.


Σε σύ­γκρι­ση με την δρα­μα­τι­κή Τα­χρίρ, το κί­νη­μα της μα­δρι­λένικης Πλα­τεί­ας του Ή­λιου ή­ταν η συ­νη­θι­σμέ­νη δυ­τι­κο­ευ­ρω­πα­ϊ­κή φάρ­σα στην ο­ποία έ­νας χα­λα­ρός α­στυ­νο­μι­κά υ­πε­ρα­σφα­λής πε­ρί­πα­τος μι­κρο­α­στών με τα κλα­σικά κρα­τι­κο­φα­σι­στι­κά συν­θή­μα­τα κα­τά του ι­διω­τι­κού κε­φά­λαιου, των τρα­πε­ζιτών, της φι­λε­λεύ­θε­ρης πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης κα­μώνε­ται το πρω­τό­τυ­πο ε­πα­ναστα­τι­κό κί­νη­μα.

Ο ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έ­πια­σε τον ά­νε­μο της Μα­δρί­της στο λε­πτό και πρώ­τοι οι Τσί­πρας και Α­λα­βά­νος χαι­ρέ­τη­σαν το ι­σπα­νι­κό κί­νη­μα προ­α­ναγ­γέλ­λο­ντας το και για την Ελ­λά­δα. Λί­γο με­τά άρ­χι­σε να δου­λεύ­ει η «αυ­θόρ­μη­τη» ι­ντερ­νε­τι­κή μηχα­νή του ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που εί­χε πρω­το­δο­κι­μα­στεί με ε­πι­τυ­χί­α στους πο­λι­τι­κούς  ε­μπρη­σμούς της Πάρ­νη­θας το 2007, ό­ταν πολ­λοί πραγ­μα­τι­κοί φί­λοι των δα­σών κα­τέ­βη­καν τό­τε στο Σύ­νταγ­μα σε έ­να πλαί­σιο που ε­νί­σχυε α­ντικει­με­νι­κά την τό­τε πο­λι­τι­κή του ΠΑ­ΣΟΚ και του ΣΥΝ.

Πως στενεύει η αρχική πλατφόρμα ή πως μετατρέπονται οι καλές αυθόρμητες προθέσεις σε αντιδραστικό καθεστωτικό πολιτικό κίνημα

Το βα­σι­κό σε αυ­τό τον μη­χα­νι­σμό α­πό­κρυ­ψης του πο­λι­τι­κού κέντρου μιας κι­νη­το­ποί­η­σης ώ­στε να εμ­φα­νι­στεί αυ­τή σαν αυ­θόρ­μη­τη είναι το πρώ­το κεί­με­νο που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε για το κά­λε­σμα σε αυ­τήν. Εκ των υ­στέ­ρων έ­γι­νε πλα­τιά γνω­στό ό­τι αυ­τό α­ναρ­τή­θη­κε σε μια ι­στο­σε­λί­δα με τί­τλο «α­γα­να­κτι­σμέ­νοι του Λευ­κού Πύρ­γου». Αυ­τό το κεί­με­νο εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στικό για έ­να πράγ­μα: Δεν εί­χε κα­νέ­να πολι­τι­κό αί­τη­μα και κα­μιά πο­λι­τι­κή θέ­ση, ώ­στε οι πά­ντες να χω­ρά­νε μέ­σα του αρ­χι­κά. Το πα­ρα­θέ­του­με:



«Δη­λώ­νου­με ει­ρη­νι­κά την α­γα­νά­κτη­σή μας κα­τά της κρίσης. Κα­τά ό­λων αυ­τών που μας ο­δή­γη­σαν σε αυ­τό το ση­μεί­ο. Αυ­θόρ­μη­τα, χω­ρίς κόμ­μα­τα, ο­μά­δες και ι­δε­ο­λογίες. Με α­φορ­μή την απή­χη­ση που εί­χε η εκ­δή­λω­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας, πρέ­πει να μοι­ρα­στού­με κά­ποιες σκέ­ψεις μας. Δεν εί­μα­στε ο­μά­δα, κόμ­μα, σύλ­λο­γος ή κά­τι άλ­λο. Φτιά­ξα­με, πο­λύ απλά, μί­α εκ­δή­λω­ση για να βρε­θού­με ει­ρη­νι­κά. Το “Α­ΓΑ­ΝΑ­ΚΤΙ­ΣΜΕ­ΝΟΙ ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡ­ΓΟ” το υ­ιο­θε­τή­σα­με α­πό την ε­λεύ­θε­ρη με­τά­φρα­ση των συμ­βα­τι­κών μέ­σων για την ι­σπα­νι­κή λέ­ξη του κι­νή­μα­τος Indignados. Η λέ­ξη Α­γα­να­κτι­σμέ­νοι δεν θέ­λει με τί­πο­τα να υ­πο­κι­νή­σει ή να υ­πο­δεί­ξει τον τρό­πο. Α­πε­να­ντί­ας, δη­λώσα­με α­πό την αρ­χή ό­τι θέ­λου­με να βρε­θού­με ει­ρη­νι­κά και αυ­θόρ­μητα. Χω­ρίς σχέ­διο και πλά­νο. Μό­νο να δη­λώ­σου­με την ει­ρη­νι­κή δια­μαρ­τυ­ρί­α μας. Ο κα­θέ­νας στην σε­λί­δα της δια­μαρ­τυ­ρί­ας εκ­φρά­ζει τον ε­αυ­τό του και μόνον αυ­τόν. Χω­ρίς ε­πι­τρο­πές και ψή­φους.

Άρα, κα­λού­με τον κα­θέ­να να εί­ναι υ­πεύ­θυ­νος των λό­γων και των πρά­ξε­ων του. Αυ­τό δεν ση­μαί­νει α­πα­ραί­τη­τα κά­τι αρ­νη­τι­κό. Ό­μως, να μην δη­μιουρ­γεί­ται άλ­λη ε­ντύ­πω­ση, α­πό ό,τι ι­σχύ­ει. Δη­λα­δή μια ει­ρη­νι­κή και αυ­θόρ­μη­τη σύ­να­ξη. Δι­κός μας αρ­χικός στό­χος εί­ναι να κα­τε­βού­με με τα παι­διά μας, να γνω­ρι­στού­με με κά­ποιους, να συ­να­ντή­σου­με φί­λους και γνω­στούς. Με α­φορ­μή αυ­τό που ό­λοι ζού­με. Χω­ρίς ση­μαί­ες και πλα­κάτ, χω­ρίς κόμ­μα­τα και ορ­γα­νώ­σεις. Αυ­θόρ­μη­τα. Οι δια­χει­ρι­στές της σε­λί­δας δεν εί­ναι ορ­γα­νω­τές της εκ­δή­λω­σης (σ.σ. Τι ψέμα!!). Ξε­κί­νη­σαν δύ­ο και με­τά για πρα­κτι­κούς λό­γους (κυ­ρί­ως διά­δο­σης) γίναν πε­ρισ­σό­τε­ροι. Ό­πως ό­λοι σας, εί­μα­στε και ε­μείς α­πο­κλει­στι­κοί υ­πεύ­θυ­νοι των λό­γων και πρά­ξε­ών μας και εκ­φρά­ζου­με μό­νον τους ε­αυ­τούς μας» (Οι υ­πο­γραμ­μί­σεις δι­κές μας).

Ε­δώ το μό­νο που ξε­κα­θα­ρί­ζε­ται εί­ναι ό­τι α­πο­κλεί­ο­νται α­πό αυ­τόν τον α­γώ­να  τα κόμ­μα­τα, και οι κομ­μα­τι­κές και ι­δε­ο­λο­γι­κές ση­μαί­ες τους.   Αυ­τό θα μπο­ρού­σε να ση­μαί­νει μό­νο την α­δέ­ξια  προ­σπά­θεια  κά­ποιων ου­το­πι­κών διορ­γα­νω­τών να δια­χω­ρι­στούν α­πό τα συ­γκε­κρι­μέ­να κόμ­μα­τα των ως τώ­ρα α­γώ­νων σαν σφε­τε­ρι­στών αυ­τών των α­γώ­νων και δια­σπα­στών του λα­ού. Αλ­λά η συ­νέ­χεια έ­δει­ξε ό­τι υ­πάρ­χει και κά­τι πο­λύ πιο ε­πι­κίν­δυ­νο σε αυ­τήν την υ­πό­θε­ση α­φού τε­λι­κά ε­πε­τρά­πη μί­α και μό­νο μια ση­μαί­α να εκ­φρά­ζει τους α­γα­να­κτι­σμέ­νους, η ελ­λη­νι­κή ση­μαί­α.

Δη­λα­δή η μό­νη ε­πι­τρε­πό­με­νη έκφρα­ση συλ­λο­γι­κής  συ­νεί­δη­σης σε αυ­τόν τον α­γώ­να εί­ναι η ε­θνι­κή συ­νείδη­ση.
Εί­ναι φυ­σι­κό α­φού στο βά­θος της διορ­γά­νω­σης θα βρει κα­νείς το ανο­μο­λό­γη­το α­κό­μα μέ­τω­πο των σο­σιαλ­φα­σι­στών τρα­μπού­κων  του ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τη «ΣΠΙ­ΘΑ» και άλ­λους ε­θνι­κο­φα­σί­στες που έ­χουν ε­γκα­τα­στα­θεί στο Σύ­νταγ­μα, ό­πως τους «300 έλ­λη­νες». Αυ­τό το μέ­τω­πο κρύ­βεται α­νά­με­σα σε άλ­λα ά­σχη­μα πράγ­μα­τα πί­σω α­πό τις τρυ­φε­ρές υ­πο­σχέ­σεις για μια α­νά­κτη­ση της χα­μέ­νης κοι­νω­νι­κό­τη­τας του τύ­που «να κα­τε­βού­με με τα παι­διά μας, να γνω­ρι­στούμε με κά­ποιους, να συ­να­ντή­σου­με φί­λους και γνω­στούς».

Ό­μως ο πο­λύς κό­σμος, ι­διαί­τε­ρα ο νε­ο­λαι­ί­στι­κος που ως χθες δεν συμ­με­τεί­χε στην πο­λι­τι­κή ζω­ή και τις κυ­ρί­αρ­χες σε αυ­τήν κομ­μα­τι­κές τε­λε­τές, δεν εί­δε τί­πο­τα το ι­διαί­τε­ρα ύ­πο­πτο στο κεί­με­νο αυ­τό αλ­λά α­ντίθε­τα εί­δε την υ­πό­σχε­ση ό­τι μπο­ρεί να δεί­ξει την α­ντί­θε­σή του στην κα­ταστρο­φή της ζω­ής του και της χώ­ρας δί­χως να γί­νει πο­λι­τι­κό ερ­γα­λεί­ο άλ­λων, αλ­λά να εί­ναι ο ε­αυ­τός του που πα­λεύ­ει αυ­τό­βου­λα για το κοι­νό κα­λό. Με αυτήν την υ­πό­σχε­ση μπό­ρε­σαν οι κρυμ­μέ­νοι διορ­γα­νω­τές του ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να πε­τύχουν την πρώ­τη κιό­λας μέρα να μα­ζέ­ψουν αρ­κε­τές δε­κά­δες χι­λιά­δες κό­σμο σε διά­φο­ρες πό­λεις της χώ­ρας. Η α­λή­θεια εί­ναι ό­τι με τό­σο πλα­τύ το κάλε­σμα και τό­σο με­γά­λο τον πό­νο και την ορ­γή και την α­πελ­πι­σί­α του λα­ού δεν μά­ζε­ψαν πά­ρα πολ­λούς αν­θρώ­πους, αλ­λά πά­ντως έ­σπα­σαν το τεί­χος του δι­κού τους κομ­μα­τι­κού α­πο­κλει­σμού τους ε­δώ και χρό­νια α­πό τις πλα­τειές μά­ζες και κα­τέ­βα­σαν στην πό­λη α­νή­συ­χους κοι­νω­νι­κά αν­θρώ­πους κά­θε πο­λι­τι­κής και ι­δε­ο­λο­γι­κές α­πό­χρω­σης.


Θε­ω­ρη­τι­κά θα μπο­ρού­σαν οι «ψα­ρά­δες» του ΣΥΝ-ΣΥΡΙ­ΖΑ να συ­νε­χί­σουν έ­τσι για έ­να διάστημα και να κρύ­βο­νται πί­σω α­πό τα υ­περ­μα­ζι­κά και μι­σο-α­πο­λί­τι­κα μη­νύ­μα­τα του αρ­χι­κού κει­μέ­νου για να μαζεύ­ουν κό­σμο. Ό­μως  τα ψά­ρια εί­ναι για να κα­τα­να­λώ­νο­νται και ό­χι για να ε­πιδει­κνύ­ο­νται.  Έ­πρε­πε οι νέ­ες μά­ζες που κα­τέ­βη­καν στο δρό­μο να γί­νουν τουλά­χι­στον φο­ρείς της γε­νι­κής ε­θνι­κής γραμ­μής, ό­χι δη­λα­δή  ο­λό­κλη­ρης της γραμ­μής του ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλ­λά της μί­νι­μουμ γραμ­μής του που εί­ναι ε­κεί­νη όλου του κα­θε­στω­τι­κού δια­κομ­μα­τι­κού μπλοκ. Η αρ­χι­κή υ­περ­πλα­τειά πλατ­φόρ­μα έ­πρε­πε να στε­νέ­ψει. Το δί­χτυ έ­πρε­πε μοι­ραί­α να μαζευ­τεί και να α­νεβά­σει την πρώ­τη «ψα­ριά»  στο σκλη­ρό πο­λι­τι­κό κα­τά­στρω­μα, δη­λα­δή στο χώ­ρο ό­που το κά­θε αυ­θόρ­μη­το α­να­γκα­στι­κά πε­θαί­νει σαν τέ­τοιο. Το πρό­βλη­μα που θα α­ντι­με­τω­πί­σει στο μέλ­λον ο ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι ό­τι τε­λι­κά οι άν­θρω­ποι δεν εί­ναι ψά­ρια. Πα­γι­δεύ­ο­νται αλ­λά α­ντί­θε­τα με τα ψά­ρια δεν δέ­χο­νται να πε­θά­νουν στο κα­τά­στρω­μα κα­νε­νός κα­ϊ­κιού.

Το πρώ­το στέ­νε­μα της πλατ­φόρ­μας ε­πι­χει­ρή­θη­κε στην πρώ­τη συ­γκέ­ντρω­ση των «α­γα­να­κτι­σμέ­νων» στις 25 του Μά­η στο Σύ­νταγ­μα. Ε­κεί φω­νά­χτη­καν τα δύ­ο πιο βα­σι­κά συν­θή­μα­τα που έ­γι­ναν με­τά ά­ξο­νας της πο­λι­τι­κής πλατ­φόρ­μας του κι­νή­μα­τος α­φού με αυ­τά  το κί­νη­μα προσ­διο­ρί­ζει τους βα­σικούς ε­χθρούς του .  Εί­ναι γνω­στό ό­τι οι άν­θρω­ποι «που κα­τε­βαί­νουν με τα παι­διά τους, αυ­θόρ­μη­τα να γνω­ρι­στού­νε με κά­ποιους, να συ­να­ντή­σου­νε φί­λους και γνω­στούς» και γε­νι­κά οι α­νορ­γά­νω­τοι άν­θρω­ποι  πο­τέ δεν ρί­χνουν συν­θή­μα­τα και μά­λι­στα σε μια δί­χως πε­λώ­ριο πά­θος πρώ­τη συ­γκέ­ντρω­ση στο Σύνταγ­μα και μά­λι­στα ό­ταν οι πλα­τιοί αυ­τοί άν­θρω­ποι πρω­το­κα­τε­βαί­νουν ε­κεί διε­ρευ­νη­τι­κά και τέ­λος ό­ταν αυ­τοί που την κά­λε­σαν δεν προ­ε­τοί­μα­σαν κα­νέ­ναν α­πό αυ­τούς τους αν­θρώ­πους να συ­νει­σφέ­ρει με  αυ­θόρ­μη­τα συν­θή­ματα που θα δο­κι­μα­στούν α­πό το πλή­θος. Τα συν­θή­μα­τα τα ρί­χνουν κά­ποιοι κά­πως προ­ε­τοι­μα­σμέ­νοι  και συ­νεν­νο­η­μέ­νοι  άν­θρω­ποι για να τα εκ­φω­νή­σουν στοι­χειω­δώς ό­λοι μα­ζί κι έ­τσι να μπο­ρούν να α­κου­στούν μέ­σα σε έ­να με­γάλο πλή­θος.

Το ποιοι ρί­ξα­νε αυ­τά τα πρώ­τα συν­θή­μα­τα  μπο­ρού­με α­βί­α­στα να το συ­νά­γου­με α­πό τα ί­δια που κοντολογίς εί­ναι τα κυ­ρί­αρ­χα συν­θή­μα­τα του ελ­λη­νι­κού δια­κομ­μα­τι­κού κα­θε­στώ­τος και ε­κεί­να που πιο έ­ντο­να φω­νά­ζονται στις ως τώ­ρα κομ­μα­τι­κές πο­ρεί­ες δια­μαρ­τυ­ρί­ας υ­πό την κυ­ριαρ­χί­α της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς.

Αλ­λά το βα­σι­κό εί­ναι ο τρό­πος υ­ιο­θέ­τη­σής αυ­τών των συν­θη­μάτων, δη­λα­δή το πως έ­γι­νε το πρώ­το, το α­πο­φα­σι­στι­κό βή­μα για το στρα­τη­γι­κό στέ­νε­μα της αρ­χι­κής υπερσυ­σπει­ρω­τι­κής  πλατ­φόρ­μας, ε­κεί­νο δη­λα­δή που μετα­τρέ­πει μια α­θώ­α κοι­νω­νι­κή σύ­να­ξη δυ­σα­ρε­στη­μέ­νων σε κα­θα­ρό πο­λιτι­κό κί­νη­μα. Αυ­τό φα­νε­ρώ­θη­κε στο πλα­τύ κοι­νό με έ­ναν πο­λύ α­πο­κα­λυ­πτι­κό τρό­πο στο κα­νά­λι MEGA την ε­πό­με­νη μέ­ρα της πρώ­της συ­γκέ­ντρω­σης, δη­λα­δή στις 26 του Μά­η.

Ή­ταν στην πρω­ι­νή εκ­πο­μπή των Οι­κο­νο­μέ­α - Κα­μπου­ρά­κη ό­που αυ­τοί, εκ­θειά­ζο­ντας το νέ­ο κί­νη­μα σαν α­κομ­μά­τι­στο και αυ­θόρ­μη­το, εμ­φά­νι­σαν 3 «αγα­να­κτι­σμέ­νους», λέ­γο­ντας ό­τι τους διά­λε­ξαν έ­τσι τυ­χαί­α α­πό τη συ­γκέ­ντρωση.
Αυ­τοί έ­γνε­ψαν κα­τα­φα­τι­κά, ό­τι ό­ντως έ­τσι έ­γινε και μί­λη­σαν για πο­λύ ώ­ρα α­κρι­βώς  σαν  μέ­ρος  αυ­τού του αυ­θόρ­μη­του και α­κομ­μά­τι­στου κι­νή­μα­τος.  Ε­πει­δή ε­κτός α­πό το facebook υ­πάρ­χει και το Google, εύ­κο­λα μα­θαί­νει κα­νείς ό­τι οι 3 τυ­χαί­οι «α­γα­να­κτι­σμέ­νοι» που ε­πι­λέ­χτη­καν α­πό το με­γα­λύτε­ρο κα­νά­λι της χώ­ρας και που λει­τούρ­γη­σαν α­ντι­κει­με­νι­κά σαν οι πρώ­τοι εκ­πρό­σω­ποι του νέ­ου κι­νή­μα­τος ή­ταν 3 έ­μπει­ρα στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ! (η Μ. Μπρέ­στα, ο Δ. Οι­κο­νο­μί­δης και ο Τ. Βα­ρού­νης. Η πρώ­τη ή­ταν δεύ­τε­ρη στο ευ­ρω­ψη­φο­δέλ­τιο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ το 2009).

Σε κά­ποιο ση­μεί­ο της συ­ζή­τη­σης οι 3 μί­λη­σαν για τα πρώ­τα συνθή­μα­τα και εί­παν πως αυ­τά έ­πε­σαν αυ­θόρ­μη­τα και πως με­τά ε­πε­λέ­γη­σαν α­πό τον κό­σμο, χω­ρίς να δώ­σουν κα­μιά ε­ξή­γη­ση για το πως έ­γι­νε αυ­τή η ε­πιλο­γή. Ό­μως αν η πρώ­τη συ­γκέ­ντρω­ση ή­ταν δη­μο­κρα­τι­κή και ή­θε­λε να κάνει έ­να τό­σο με­γά­λο πο­λι­τι­κό άλ­μα, έ­στω και προ­σχη­μα­τι­κά, θα έ­πρε­πε να ξε­κι­νή­σει μέ­σα α­πό μια μα­ζι­κή συ­νέ­λευ­ση, να α­πο­φα­σί­σει έ­στω δύ­ο βα­σι­κά σημεί­α πά­λης και με­τά να ρί­ξει ο κά­θε αυ­θόρ­μη­τος το σύν­θη­μα που πι­στεύ­ει ότι εκ­φρά­ζει αυ­τή τη γραμ­μή και ό­χι το ό­ποιο αυ­θόρ­μη­το σύν­θημα να δώ­σει πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά τη βα­σι­κή γραμ­μή σε έ­να κί­νη­μα που ως τό­τε δή­λω­νε πως δεν εί­χε κα­μιά γραμ­μή και δεν έ­δει­χνε κα­νέ­ναν ε­χθρό. Βε­βαί­ως σε τέ­τοια ε­πι­χει­ρή­μα­τα οι τα­χυ­δα­κτυ­λουρ­γοί του «αυ­θόρ­μη­του» α­πα­ντά­νε ό­τι αυ­τά εί­ναι σχο­λα­στι­κι­σμοί ή πα­γί­δες της α­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, η ο­ποί­α έ­χει κα­τα­στρέ­ψει τον κό­σμο.

Τα βασικά συνθήματα του Συντάγματος, συνθήματα του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, του φασισμού και του βαθιού κράτους

Ό­μως ό­σοι ξέ­ρουν α­πό πο­λι­τι­κή, κα­τα­λα­βαί­νουν ό­τι δεν εί­ναι ο αυ­θορ­μη­τι­σμός που κα­θο­δη­γεί την ε­πι­λο­γή του MEGA να υ­πε­ρα­σπί­ζει με πάθος το «αυ­θόρ­μη­το» και να κα­λεί τους «αυ­θόρ­μη­τους» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να το εκ­φρά­σουν και ό­τι δεν εί­ναι σύ­μπτω­ση που το πρώ­το με­γά­λο και πιο «αυ­θόρ­μητο» κί­νη­μα της ι­στο­ρί­ας υ­ιο­θε­τεί σαν τα δυο πρώ­τα και πιο βα­σι­κά του συν­θή­μα­τα τα δύ­ο ε­ντε­λώς συ­νει­δη­τά και εμ­βλη­μα­τι­κά για τη φά­ση συν­θή­μα­τα του ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, του ελ­λη­νι­κού φα­σι­σμού και του βα­θιού κα­θε­στώ­τος και μέσα στο κυ­βερ­νη­τι­κό κόμ­μα.

Το πρώ­το σύν­θη­μα ή­ταν ε­κεί­νο που έ­δει­χνε σαν βα­σι­κούς ε­σωτε­ρι­κούς υ­πεύ­θυ­νους της χρε­ω­κο­πί­ας τους κλέ­φτες του δη­μό­σιου, ι­διαί­τε­ρα τους πο­λι­τι­κούς. Αυ­τή εί­ναι η κε­ντρι­κή προ­πα­γάν­δα του ΠΑ­ΣΟΚ και του κα­θε­στώ­τος γε­νι­κά, ό­που σαν κλέ­φτες πο­λι­τι­κούς έ­χει δεί­ξει πά­ντα τους δυ­τι­κό­φι­λους πο­λι­τι­κούς και τη δυ­τι­κή α­στι­κή τά­ξη,  ε­νώ τα με­γα­λύ­τε­ρα σκάνδα­λα τα έχουν κά­νει οι α­να­το­λι­κοί ο­λι­γάρ­χες που τους κα­λύ­πτει προ­σεχτι­κά σύσ­σω­μο το πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς, ι­διαί­τε­ρα η ψευ­το­α­ρι­στερά. 



Το δεύ­τε­ρο σύν­θη­μα ή­ταν το «Κά­τω το Μνη­μό­νιο».  Αυ­τό εκπρο­σω­πεί την κε­ντρι­κή ε­θνι­κή κα­θε­στω­τι­κή γραμ­μή, ε­νώ­νει την ψευ­το­α­ρι­στε­ρά και την α­κρο­δε­ξιά και  εί­ναι το κε­ντρι­κό σύν­θη­μα ό­λων των ως τώ­ρα κομ­μα­τι­κών πο­ρειών, ι­διαί­τε­ρα των μπλοκ των ψευ­τοΚ­ΚΕ και ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.  Ό­μως αυτή εί­ναι και η κε­ντρι­κή γραμμή του βα­θιού κρα­τι­κού ΠΑ­ΣΟΚ και της ΝΔ, δηλα­δή η γραμ­μή του κα­θε­στώ­τος. Πρό­κει­ται για το πιο βα­σι­κό ψέμα α­πό την αρ­χή της με­γά­λης κρί­σης κα­θώς ρί­χνει την κύ­ρια ευ­θύ­νη της χρε­ω­κο­πί­ας, της πεί­νας και της α­νερ­γί­ας του λα­ού στους δυ­τι­κούς, βα­σι­κά στους ευ­ρω­παί­ους δα­νει­στές και ό­χι στους σα­μπο­τα­ρι­στές της βιο­μη­χα­νί­ας και προ­στά­τες της κρα­τι­κο­γραφειο­κρα­τι­κής δια­φθο­ράς και σπα­τά­λης που εί­ναι οι ρω­σόδου­λοι στις κυ­βερ­νή­σεις και στην ψευ­το­α­ρι­στε­ρά.

Το μνη­μό­νιο εί­ναι αρ­νητι­κό για­τί οι μο­νο­πω­λι­στές δα­νει­στές και οι οι­κο­νο­μο­λό­γοι τους βλέ­πουν σαν κύ­ρια αι­τί­α της υ­περ­χρέ­ω­σης της Ελ­λά­δας ό­χι το α­πό ε­ξω-οικονο­μικές πη­γές χτύ­πη­μα, ο­πό­τε και τη σχε­τι­κή με άλ­λες χώ­ρες με­γα­λύ­τε­ρη μεί­ω­ση των πα­ρα­γω­γι­κών ε­πεν­δύ­σε­ων σε ό­λους τους το­μείς, αλ­λά κυ­ρί­ως τους ψη­λούς μι­σθούς  τους ο­ποί­ους χτυ­πά­νε με κά­θε τρό­πο και στον δη­μό­σιο (ό­που πολ­λές φο­ρές υ­πάρ­χει και μια βά­ση) και στον ι­διω­τι­κό το­μέ­α. 

Ό­μως ο κύ­ριος λό­γος που το μνη­μό­νιο γί­νε­ται α­κό­μα πιο αρ­νη­τι­κό στην πρά­ξη εί­ναι για­τί οι σαμπο­τέρ ε­φαρ­μό­ζουν α­πό αυ­τό με υ­περ­βάλ­λο­ντα ζή­λο μό­νο τις πε­ρι­κο­πές των μι­σθών και την υ­περ­φο­ρο­λό­γη­ση του λα­ού και των πα­ρα­γω­γι­κών ε­πι­χει­ρή­σε­ων που μειώ­νουν την α­το­μι­κή και πα­ρα­γω­γι­κή κα­τα­νά­λω­ση και βα­θαί­νουν την κρί­ση, αλ­λά κα­μιά α­πό τις αρ­κε­τές θε­τι­κές πλευ­ρές του μνη­μό­νιου που α­φο­ρούν το πα­ρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ και τον κρα­τι­κο­γρα­φειο­κρα­τι­κό και συ­ντε­χνια­κό πα­ρα­σι­τι­σμό και δια­φθο­ρά. Οι κρυ­φοί κα­θο­δη­γη­τές του κι­νή­ματος των «α­γα­να­κτι­σμέ­νων» α­γα­να­κτούν πε­ρισ­σό­τε­ρο γι' αυ­τές τις θε­τικές πλευ­ρές.

Με αυ­τά τα δύ­ο, δι­κά τους συν­θή­μα­τα αρ­χής, με τα ο­ποί­α δάγκω­σαν α­πό την αρ­χή το κί­νη­μα των «α­γα­να­κτι­σμέ­νων», οι ρω­σό­φι­λοι βρικόλακες βγά­ζουν την ευ­θύ­νη της κατα­στρο­φής της χώ­ρας α­πό τον ε­αυ­τό τους και τη ρί­χνουν στους ε­χθρούς του.

Με­τά α­πό αυ­τά τα δύ­ο συν­θή­μα­τα ό­λα ό­σο α­κο­λού­θη­σαν εί­ναι και αυ­τά βα­σι­κά συν­θή­μα­τα της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς, της ε­θνι­κι­στι­κής α­κρο­δε­ξιάς και των φα­σι­στών. Στην τε­λευ­ταί­α τους συ­νέ­λευ­ση - πα­ρω­δί­α στις 28 του Μά­η, οι διορ­γα­νω­τές τα μά­ζε­ψαν ό­λα σε δυο σει­ρές μέ­σα σε έ­να ψή­φι­σμα κα­πέ­λο: «Δεν θα φύ­γου­με α­πό τις πλα­τεί­ες, μέ­χρι να φύ­γου­νε αυ­τοί που μας ο­δή­γη­σαν ε­δώ: Κυ­βερ­νή­σεις, Τρό­ι­κα, Τρά­πε­ζες, Μνη­μό­νια και ό­λοι όσοι μας εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται. Τους διαμη­νύ­ου­με ό­τι το χρέ­ος δεν εί­ναι δι­κό μας». Ε­δώ προσ­διο­ρί­ζο­νται α­κό­μα πιο κα­θα­ρά οι ε­χθροί που εί­ναι:

1. οι κυ­βερ­νή­σεις, δη­λα­δή μό­νο το ΠΑ­ΣΟΚ και η ΝΔ και ό­χι η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά και οι φα­σί­στες του ΛΑ­ΟΣ

2. η τρό­ι­κα, δη­λα­δή πά­λι οι δυ­τι­κοί δα­νει­στές

3. οι τρά­πε­ζες, δη­λα­δή οι δυ­τι­κοί α­στοί και ό­χι οι α­να­το­λι­κοί κρατι­κο-ο­λι­γάρ­χες ερ­γο­λά­βοι λη­στές

4. ό­λοι ό­σοι μας εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται, που υ­πο­νο­εί­ται ό­τι εί­ναι η ε­μπο­ρο­βιο­μη­χα­νι­κή α­στι­κή τά­ξη  και πο­τέ η α­νατο­λι­κού τύ­που διε­φθαρ­μέ­νη κρα­τι­κο-γρα­φειο­κρα­τι­κή α­κρί­δα.



Τέλος ό­λα κλεί­νουν με την πο­λε­μι­κή κραυ­γή του ε­θνι­κού μπαταχτσή: το χρέ­ος δεν εί­ναι δι­κό μας, που ι­σο­δυ­να­μεί με το «δεν πλη­ρώ­νω» της ψευ­το­α­ρι­στεράς. Γι αυτή την ψευτοαριστερά είναι μέρος του λαού, και γι’ αυτό δεν πρέπει να πληρώσει ούτε η διεφθαρμένη και τε­μπέ­λι­κη γρα­φειο­κρα­τί­α, ούτε η εκ­με­ταλ­λευ­τι­κή α­γρο­τιά των κλεμμέ­νων ή σπα­τα­λη­μέ­νων ε­πι­δο­τή­σε­ων, ούτε και οι ε­κα­το­ντά­δες χι­λιά­δες μι­κρο­με­σαί­οι ι­διώτες λα­μό­για, φο­ρο­φυ­γά­δες κλπ. που έ­φα­γαν α­θροι­στι­κά το πιο με­γά­λο μέ­ρος α­πό τα δα­νει­κά, που εί­ναι στο βά­θος τους μό­χθος του ευρω­πα­ϊ­κού και του τρι­το­κο­σμι­κού προ­λε­τα­ριά­του.

Γε­νι­κά δεν υ­πάρ­χει ως τα σή­με­ρα ού­τε έ­να κε­ντρι­κό σύν­θη­μα ή έ­να κε­ντρι­κό πα­νό στο Σύ­νταγ­μα που να μην εί­ναι του φαιο­κόκ­κι­νου με­τώπου και γε­νι­κό­τε­ρα του α­να­το­λι­κού βα­θιού κα­θε­στώ­τος. Που­θε­νά δεν υ­πάρ­χει η κα­ταγ­γε­λί­α του χτυ­πή­μα­τος της σύγ­χρο­νης πα­ρα­γω­γής, βιο­μη­χα­νι­κής, γε­ωρ­γι­κής, ε­πι­στη­μο­νι­κο­τε­χνι­κής. Που­θε­νά συν­θή­μα­τα κα­τά της ψευ­το­α­ρι­στε­ρής, ψευ­το­α­ναρ­χι­κής, και κυ­ρί­ως της ρα­τσι­στι­κής να­ζι­στι­κής και α­κρο­δεξιάς βί­ας. Ό­λα τα συν­θή­μα­τα εί­ναι βα­σι­κά τα ψευ­το­α­ρι­στε­ρά των πο­ρειών του ψευ­τοΚ­ΚΕ και του ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πλαι­σιω­μέ­να α­πό τη γα­λα­νό­λευ­κη. Εί­ναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό το ει­δι­κό χτύ­πη­μα στον Πά­γκα­λο, που με ό­λα τα κα­κά του, ή­ταν αυτός που κα­τήγ­γει­λε με σθέ­νος τη βί­α του ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Ό­χι, ό­λα αυ­τά δεν γί­νο­νται αυ­θόρ­μη­τα. Κα­τα­λα­βαί­νου­με ό­τι αν σή­με­ρα μια μά­ζα λα­ού ψη­φί­σει πο­λι­τι­κή α­νά­λυ­ση και πο­λι­τι­κή γραμ­μή α­πό πολλές που θα του προ­τα­θούν στα ζη­τή­μα­τα του μνη­μό­νιου, των κλε­φτών, των τραπε­ζών, της τρό­ι­κας κλπ.  θα ψη­φί­σει αυ­τά που ξέ­ρει και ξέ­ρει αυ­τά τα κυ­ρίαρ­χα που του λέ­γο­νται ε­δώ και ε­νάμι­ση χρό­νο α­πό το κα­θε­στώς, δη­λα­δή σχε­δόν α­πό ό­λους και κά­θε στιγ­μή. Ό­μως θα ψή­φι­ζε και αυ­τά που έ­χει ζή­σει βα­θιά ε­μπει­ρι­κά, ό­πως εί­ναι ε­νά­ντια στην α­πο­βιο­μη­χά­νι­ση και υ­πέρ της α­νά­πτυξης, κα­τά της διε­φθαρ­μέ­νης και τε­μπέ­λι­κης γρα­φειο­κρα­τί­ας, κα­τά των κρα­τικών ο­λι­γαρ­χών. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι δεν υ­πάρ­χει σε κα­μιά πλατ­φόρ­μα ού­τε έ­χει κα­τα­γρα­φεί στα πρα­κτι­κά της πρώ­της συ­νέ­λευ­σης που δη­μο­σιεύτη­καν ού­τε μια πα­ρα­τή­ρη­ση που να ε­νο­χλεί τον ΣΥΝ ή τους ε­θνι­κο­φα­σί­στες.

Ό­λα αυ­τά λέ­γο­νται σχο­λα­στι­κή πο­λι­τι­κή ε­πι­λο­γή και αυ­τό γί­νε­ται ει­δι­κά σε έ­να «αυ­θόρ­μη­το» και «α­κομ­μά­τι­στο» κί­νη­μα μό­νο ό­ταν υπάρ­χει πά­ντα κρυμ­μέ­νος α­πό την πλα­τιά μά­ζα έ­να βα­σι­κό κόμ­μα διορ­γα­νω­τής.

Αυ­τό εί­ναι ο ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που μά­λι­στα πραγ­μα­το­ποιεί προ­σε­κτι­κά και εγκαι­νιά­ζει μα­ζι­κά στο Σύ­νταγ­μα το μέ­τω­πο της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς με τον ε­θνικι­σμό και το φαιό φα­σι­σμό,  με πο­λι­τι­κή γέ­φυ­ρα το φαιό, α­νοι­χτά ρω­σό­δου­λο έκτρω­μα που λέ­γε­ται «ΣΠΙ­ΘΑ». 

Αυ­τό το α­μαρ­τω­λό κομ­μα­τι­κό μέ­τω­πο κρύ­βε­ται κά­τω α­πό τον α­ντι­κομ­μα­τι­σμό  αλ­λά και καλ­λιερ­γεί­ται πί­σω α­πό την ε­ξής φα­σι­στι­κή ι­δρυ­τι­κή θέ­ση και πρά­ξη της «Τα­χρίρ» του Συ­ντάγ­μα­τος: «Έ­ξω τα κόμ­μα­τα και οι κομ­μα­τι­κές και ι­δε­ο­λο­γι­κές ση­μαί­ες α­πό τον α­γώνα μας». Αν αυ­τό συν­δυα­στεί με το ό­τι ό­πως είπαμε υ­πάρ­χει μό­νο μια ι­δε­ο­λο­γική ση­μαί­α που ε­πι­τρέ­πε­ται στο Σύ­νταγ­μα, η γα­λα­νό­λευ­κη, κα­θώς και το πό­σο  ά­φθο­να και ε­λεύ­θε­ρα εί­ναι τα ε­θνο­φα­σι­στι­κά σχό­λια στα μπλο­γκ του «κοι­νού α­γώ­να» , μπο­ρεί κα­νείς να κα­τα­λά­βει για­τί το κί­νη­μα της ελ­λη­νι­κής «πλα­τεί­ας Τα­χρίρ» εί­ναι γε­μά­το α­πό φα­σί­στες και λα­τρεύ­ε­ται α­πό ό­λα τα ρεύμα­τά του φα­σι­σμού, ε­κτός α­πό τη Χρυ­σή Αυ­γή. 
Ο "πλατύς" ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους ναζήδες στην Πιερία
Εί­μα­στε σί­γου­ροι ό­τι την Χρυ­σή  Αυ­γή την έ­χουν α­φή­σει ε­πί­τη­δες απ’ έ­ξω οι διορ­γα­νω­τές, του­λά­χιστον σε αυ­τή τη φά­ση, για ξε­κάρ­φω­μα, δη­λα­δή για να μην ε­κτε­θεί το κί­νη­μά των α­γα­να­κτι­σμέ­νων στους δη­μο­κρά­τες  που α­πό ά­γνοια το α­γκα­λιά­ζουν, ό­τι έ­χει ε­ντός του ανοι­χτούς να­ζι­στές μα­χαι­ρο­βγάλ­τες. Δεν ή­ταν άλ­λω­στε ο ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που πί­σω α­πό το κί­νη­μα «δεν πλη­ρώ­νω» των διο­δί­ων πραγ­μα­το­ποί­ησε α­νοι­χτή ε­νό­τη­τα με τους να­ζι­στές χρυ­σαυ­γί­τες στην Πιε­ρί­α ( http://www.oakke.gr/na461/nazi_syn461.htm ) ;;

Στην ου­σί­α, ό­πως στην πλα­τεί­α Τα­χρίρ δο­κι­μά­στη­κε στον Τρί­το Κό­σμο και πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε για πρώ­τη φο­ρά η ε­πί­ση­μη ε­νό­τη­τα της ψευτο­α­ρι­στε­ράς και των α­στο­φι­λε­λεύ­θε­ρων με τους ι­σλα­μο­φα­σί­στες, που σή­με­ρα κα­τα­χτούν την ε­ξου­σί­α στην Αί­γυ­πτο χά­ρη στην Τα­χρίρ,  έ­τσι δο­κι­μά­ζε­ται στην Ευ­ρώ­πη, αρ­χί­ζο­ντας α­πό την Ι­σπα­νί­α και βα­σι­κά την Ελ­λά­δα, το σο­σιαλφα­σι­στι­κό καπέλο που λέ­γε­ται «Α­λη­θι­νή Δη­μο­κρα­τί­α Τώ­ρα» που θα δώ­σει την κά­λυ­ψη στην ε­πί­ση­μη τε­ρα­το­γέννε­ση του φαιο­κόκ­κι­νου με­τώ­που και θα επι­χει­ρή­σει να το φέ­ρει στην ε­ξου­σί­α.

Η διπλή χρησιμότητα της φαινομενικής εξαφάνισης των κομμάτων από το Σύνταγμα. Να ξεσκεπάσουμε τους κρυφούς καθοδηγητές και τους στόχους τους


Το ό­τι τα κόμ­μα­τα χά­νο­νται σή­με­ρα στην Τα­χρίρ - Σύ­νταγ­μα  είναι μια τα­κτι­κή του σο­σιαλ­φα­σι­σμού με δυο χρή­σεις: Η μί­α χρή­ση, η πιο ά­με­ση πο­λι­τι­κά, α­φο­ρά την προ­σέλ­κυ­ση των ρι­ζο­σπα­στι­κών μα­ζών που υ­πο­φέ­ρουν από την κρί­ση και ε­ξορ­γί­ζο­νται με το πο­λι­τι­κό σύ­στημα γε­νι­κά, αλ­λά δεν συμμε­τεί­χαν ως τώ­ρα στις ό­ποιες δια­μαρ­τυ­ρί­ες, για­τί έ­χουν σι­χα­θεί κυ­ρί­ως από θε­τι­κή πλευρά γε­νι­κά τα κυ­ρί­αρχα κόμ­μα­τα και τις κομ­μα­τι­κές πα­ρα­τά­ξεις που τις ορ­γα­νώ­νουν, δη­λα­δή α­πό την πλευ­ρά της χει­ρα­γώ­γη­σης και α­πό την πλευ­ρά της βί­ας. Η άλ­λη χρή­ση, η πιο στρα­τη­γι­κή, εί­ναι να μπει μια αυ­λαί­α στις πο­λι­τι­κές κομ­μα­τι­κές συμ­μα­χί­ες ε­ντός αυ­τού του κι­νή­μα­τος, ώ­στε α­πό πί­σω να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί η συ­νεύ­ρε­ση του φα­σι­σμού με την ψευ­το­α­ρι­στε­ρά και να γεν­νη­θεί α­πό αυ­τήν το φαιο­κόκ­κι­νο τέ­ρας, που ση­μαί­νει να ε­ξα­γνι­στεί ο φα­σι­σμός, χω­ρίς οι πραγ­μα­τι­κοί α­ρι­στε­ροί και δη­μο­κρά­τες  να το κα­τα­λά­βουν έ­γκαι­ρα.

Σε ό­,τι α­φο­ρά το πιο πο­λι­τι­κά καί­ριο α­πό τα δύ­ο, την πο­λιτι­κή προ­σέλ­κυ­ση των πλα­τιών μα­ζών, η Τα­χρίρ-Σύ­νταγ­μα του ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κά­νει το ε­ξής: κα­τε­βά­ζει  ό­λες τις κομ­μα­τι­κές ση­μαί­ες και ε­γκα­τα­λεί­πει για λί­γο τις μολότοφ, τα πα­λού­κια και τις μπού­κες στα υ­πουρ­γεί­α, ό­μως κρα­τά­ει α­πό­λυ­τα κυ­ρί­αρ­χη ό­λη την πο­λι­τι­κή γραμ­μή της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς και του φα­σι­σμού.

Οι μά­ζες των α­νε­ξάρ­τη­των δεν κα­τα­λα­βαί­νουν προς το πα­ρόν αυ­τό το τέ­χνα­σμα και πά­νε στο Σύ­νταγ­μα χω­ρίς να πο­λυνοια­στούν για το ό­,τι την «α­φύ­πνι­ση»  και την «ε­ξέ­γερ­σή» τους ε­νά­ντια στο κα­θε­στώς τη δια­φη­μί­ζουν και την ε­παι­νούν α­πό το πρω­ί ως το βρά­δυ σχε­δόν με υ­στε­ρί­α ό­λα τα ΜΜΕ, δη­λα­δή το πραγ­μα­τι­κό κα­θε­στώς. Μά­λι­στα πολ­λοί που εί­ναι μι­κρο­α­στοί και α­πο­λί­τι­κοι κα­μα­ρώ­νουν που ε­πι­τέ­λους η ε­πί­ση­μη κοι­νω­νία τους α­να­γνω­ρί­ζει σαν δύ­να­μη. Αυ­τοί οι τε­λευ­ταί­οι εύ­κο­λα μπο­ρούν να γίνουν λεί­α του πραγ­μα­τι­κά φα­σι­στι­κού ρεύ­μα­τος που θέ­λει να κα­ταρ­γή­σει τα κόμ­μα­τα ξε­κι­νώ­ντας α­πό το να τα α­πα­γο­ρεύ­ει να εμ­φα­νί­ζο­νται σαν τέ­τοια  στα κι­νή­μα­τα και στα συν­δι­κά­τα.

Πά­ντως οι ξε­σκο­λι­σμέ­νες στο κα­πέ­λω­μα πα­λιο­κα­ρα­βά­νες της «ε­πα­νά­στα­σης-πρα­ξι­κό­πη­μα» έ­χουν ε­τοι­μά­σει και για τους δη­μο­κρά­τες «α­γα­να­κτι­σμέ­νους» ό­λη την αυ­τα­πά­τη της «συμ­με­το­χής στην δη­μιουρ­γί­α της ι­στο­ρί­ας» που τό­σο πο­θούν οι πα­ρα­με­ρι­σμέ­νες α­πό την πο­λι­τι­κή ζω­ή μά­ζες.



Αυ­τή η αυ­τα­πά­τη προ­σφέ­ρε­ται συ­νή­θως στις συ­νε­λεύ­σεις
ό­που εί­ναι υπο­τί­θε­ται ε­λεύ­θε­ρη η συμ­με­το­χή και ε­λεύ­θε­ρος ο λό­γος. Λέ­με υ­πο­τί­θεται για­τί η φα­σι­στι­κή λο­γι­κή που ε­ξο­βε­λί­ζει την α­νοι­χτή πα­ρου­σί­α των κομ­μά­των σε έ­ναν α­γώ­να τε­λι­κά  μπο­ρεί να ε­ξο­βε­λί­σει κά­θε α­να­φο­ρά σε αυ­τά, δη­λαδή να απα­γο­ρέ­ψει την α­νοι­χτή πο­λι­τι­κή, δη­λα­δή την δη­μο­κρα­τί­α. (Δες  έ­να ε­πει­σό­διο στη συ­νέ­λευ­ση των «α­γα­να­κτι­σμέ­νων της Κο­ρίν­θου» που εί­δαμε στο www.activepropaganda.blogspot.com ).

Ε­πί­σης έ­να πο­σο­στό και πά­ντα ε­ναλ­λασ­σό­με­νο συμ­με­τέ­χει σε αυ­τές α­πό το μεγά­λο πλή­θος χω­ρίς να γί­νε­ται ου­σια­στι­κή συ­ζή­τη­ση αλ­λά μια πα­ρέ­λα­ση πα­ρά πολ­λών γε­νι­κών το­πο­θε­τή­σε­ων.  Αν λο­γα­ρια­στεί ό­τι αυ­τές οι δια­δι­κα­σί­ες είναι μα­κρό­συρ­τες  και ό­τι ο πιο πλατύς κό­σμος κου­ρά­ζε­ται και α­ποχωρεί πριν α­πό τις ό­ποιες  α­πο­φά­σεις που παίρ­νο­νται αρ­γά το βρά­δυ και ό­που τε­λι­κά κα­τε­βαί­νει έ­να συ­νο­λι­κό ψή­φι­σμα, ό­πως αυ­τό που εί­δα­με παρα­πά­νω, δη­λα­δή έ­να κα­πέ­λο που κα­νέ­νας δεν ε­ξου­σιο­δο­τή­θη­κε με ψή­φο να γράψει και το ο­ποί­ο ει­δι­κά στο Σύ­νταγ­μα βγά­ζει ό­λη την πο­λι­τι­κή γραμ­μή του κι­νή­μα­τος, κα­τα­λα­βαί­νει κα­νείς για ποιες συ­νε­λεύ­σεις μι­λά­με. 

Αλ­λά και αν τα πράγ­μα­τα γί­νουν πιο σω­στά, δη­λα­δή αν υ­πάρ­ξουν συ­ζη­τή­σεις για έ­να-ένα θέ­μα που θα προ­τα­θεί α­πό κά­τω και υ­πάρ­ξει «κίν­δυ­νος» να πε­ρά­σει κά­τι «ε­κτός γραμ­μής» οι πο­λι­τι­κά ορ­γα­νω­μέ­νοι μπο­ρούν να ει­δο­ποι­ηθούν και πα­νεύ­κο­λα να α­πο­κτή­σουν πλειο­ψη­φί­α ώ­στε να το πνί­ξουν. Η δημο­κρα­τί­α δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει έ­ξω α­πό κά­ποια συ­γκε­κρι­μέ­να σώ­μα­τα που να έ­χουν συ­γκρο­τη­θεί αρ­χι­κά πά­νω σε κά­ποιους συ­γκε­κρι­μέ­νους στό­χους και να μπο­ρούν να ε­κλέ­γουν α­ντι­προ­σώ­πους για να ε­φαρ­μό­ζουν τις ό­ποιες α­πο­φάσεις παίρ­νει με κα­νο­νι­κή ψη­φο­φο­ρί­α αυ­τό το σώ­μα. Ό­λα τα άλ­λα εί­ναι σκηνο­θε­τη­μέ­να α­πα­τε­ω­νί­στι­κα στιγ­μιό­τυ­πα, ε­πι­φά­σεις δη­μο­κρα­τί­ας και ε­πι­φάσεις συμ­με­το­χής στα κοι­νά.

Τέ­τοια  εί­ναι και η δυνα­τό­τη­τα της ορ­γανω­μέ­νης συμ­με­το­χής σε πρα­κτι­κές δου­λειές, π.χ. στην κα­θα­ριό­τη­τα, στην τρο­φοδο­σί­α , στην ε­γκα­τά­στα­ση κα­ταυ­λι­σμών, που τις α­να­λαμ­βά­νουν  συ­νή­θως οι πιο ευ­γε­νι­κές και αλ­λη­λέγ­γυες ψυ­χές, αλ­λά μέ­σα στις ο­ποί­ες ε­λά­χι­στα κυ­κλοφο­ρεί η πραγ­μα­τι­κή ε­ξουσί­α.

Δεν μπο­ρού­με προς το πα­ρόν να ε­κτι­μή­σου­με πό­σο πο­λύ και για πό­σο χρό­νο αυ­τοί οι πο­λι­τι­κοί χα­μαι­λέ­ο­ντες που κι­νούν τις ελ­λη­νι­κές Ταχρίρ θα μπο­ρούν να πα­ρα­πλα­νούν τις μά­ζες, να ξε­περ­νά­νε τις α­ντι­στά­σεις τους  και να λύ­νουν τις α­ντι­θέ­σεις α­νά­με­σα στα ξεχω­ρι­στά πο­λι­τι­κά ρεύ­ματα που τις α­πο­τε­λούν. Πά­ντως οι φι­λο­δο­ξί­ες τους εί­ναι τρε­λές και ή­δη έ­χουν αρ­χί­σει να μι­λά­νε με έ­παρ­ση. Για­τί σύσ­σω­μα τα κα­νά­λια και με ό­λο και πιο τρε­λό πά­θος, δη­λα­δή το κα­θε­στώς, εί­ναι μα­ζί τους.  

Εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι θέ­λουν να χρη­σι­μοποι­ή­σουν τις νε­ο­α­πο­χτη­μέ­νες αυ­τές δυ­νά­μεις  σαν στρα­τό για να στη­ρί­ζει το βα­θύ ρω­σό­φι­λο κα­θε­στώς κο­ρυ­φής και στο ε­ξω­τε­ρι­κό και στο ε­σω­τε­ρι­κό πο­λι­τι­κό μέ­τω­πο, για τη στα­δια­κή εκ­κα­θά­ρι­ση του ό,τι εί­ναι σχετι­κά δη­μο­κρα­τι­κό, πα­τριω­τι­κό και πα­ρα­γω­γι­κό μέ­σα στην αστι­κή τά­ξη και κυ­ρί­ως του ό,τι εί­ναι πραγ­μα­τι­κά ε­πα­να­στα­τι­κό και α­ρι­στε­ρό μέ­σα στο λα­ό.

Αν οι φαιο­κόκ­κι­νοι δεν α­να­χαι­τι­στούν και δεν ξε­σκε­πα­στούν στην πλα­τειά μά­ζα που συμ­με­τέ­χει ή δεν συμ­με­τέ­χει στις «Τα­χρίρ» θα δυνα­μώ­σουν οι φα­σι­στι­κές πρα­κτι­κές. Δη­λα­δή θα υ­πο­δει­κνύ­ε­ται στο πλή­θος ο επό­με­νος ε­χθρός, θα υ­ιο­θε­τεί­ται σαν τέ­τοιος μέ­σα α­πό τις δια­δι­κα­σί­ες που πε­ρι­γρά­ψα­με, και με­τά θα α­παι­τεί­ται η πο­λι­τι­κή του ε­ξό­ντω­ση.

Εί­ναι γι’ αυ­τό βα­σι­κό κα­θή­κον της πραγ­μα­τι­κά κομ­μου­νι­στικής, της α­ρι­στε­ρής και της δη­μο­κρα­τι­κής πρω­το­πο­ρί­ας να ξε­σκε­πά­σει τους σκο­τει­νούς δια­χει­ρι­στές της ελ­λη­νι­κής Τα­χρίρ και τους α­ντι­δρα­στι­κούς τους πο­λι­τι­κούς στό­χους. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η α­λη­θι­νή α­πά­ντη­ση σε αυτούς εί­ναι να συ­νε­χί­σου­με τη δια­φώ­τι­ση του λα­ού και του λα­ού της βά­σης του κι­νήμα­τος των «α­γα­να­κτι­σμέ­νων» και να τους δεί­ξου­με τους πραγ­μα­τι­κά πιο με­γά­λους ε­χθρούς του, και έ­τσι να α­νοί­ξου­με το δρό­μο για τη συ­γκρό­τηση ε­νός πλα­τιού δη­μο­κρα­τι­κού και πα­τριω­τι­κού με­τώ­που ε­να­ντί­ον αυ­τών των ε­χθρών. Το κύ­ριο βά­ρος αυ­τού του κα­θή­κο­ντος πέφτει σή­με­ρα στις πλάτες της Ο­ΑΚ­ΚΕ.

Κα­λού­με τους φί­λους μας να έρ­θουν και να στα­θούν δί­πλα μας, να συμ­με­τέ­χουν στον α­γώ­να μας, και να ορ­γα­νω­θούν στην Ο­ΑΚ­ΚΕ για να την δυνα­μώ­σουν. Ει­δι­κά εί­ναι ε­πεί­γον και ζω­τι­κό αυ­τό το τε­λευ­ταί­ο κα­θή­κον, α­πό την ώ­ρα που το κα­θο­δη­γη­τι­κό και σκλη­ρό κέ­ντρο του φαιο­κόκ­κι­νου με­τώ­που, το ψευ­τοΚ­ΚΕ, εμ­φα­νί­ζε­ται σαν κομ­μου­νι­στι­κό κόμ­μα, και μά­λι­στα τε­λευ­ταία και σαν ζα­χα­ρια­δι­κό, για να ε­ξα­πα­τή­σει και να συ­σπει­ρώ­σει μέ­σα στο φαιοκόκ­κι­νο μέ­τω­πο τις ερ­γα­ζό­με­νες μά­ζες που ο­λο­έ­να θα ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποιού­νται μέ­σα α­πό την κρί­ση.




Εί­ναι γι' αυ­τό βαθιά τα­ξι­κή αλ­λά και δη­μο­κρα­τική υ­πο­χρέ­ω­ση της Ο­ΑΚ­ΚΕ να α­πο­δεί­ξει ό­τι αυ­τό το ψευ­τοΚ­ΚΕ εί­ναι η α­πό­λυ­τη άρνη­ση του πα­λιού πραγ­μα­τι­κού ΚΚΕ και μά­λι­στα ο η­θι­κός αυ­τουρ­γός της δο­λο­φο­νί­ας του σπου­δαί­ου η­γέ­τη του και ή­ρω­α Νίκου Ζα­χα­ριά­δη.





* Το πρωτότυπο από το ιστολόγιο της Οργάνωσης για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ:

http://oakke.blogspot.com/2011/05/blog-post_31.html

7 σχόλια:

  1. Oι μασκες επεσαν, σημερα οι ''λαικες συνελευσεις'' ειχαν ολο το φαιοκοκκινο πακετο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να κάνουμε κίνημα αγανακτισμένων
    πολιτών στην πλατεία Συντάγματος,
    και στις άλλες πλατείες και πόλεις,
    ενάντια στο ρωσόδουλο
    καθεστώς των 6 κομμάτων...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ενα σύνθημα για τους αγανακτισμένους:
    Κόκαλης-Βγενόπουλος-Μπόμπολας και Σία
    την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. XA,XA,XA,XI,XI,XI !!!
    O "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ" (8 ΙΟΎΝΗ 2011,ΣΕΛ.45) ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ
    ΣΤΟ ΚΚΕ(μ-λ) !!!!
    ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΑΠΙΣΤΟΥΣ ΘΩΜΑΔΕΣ" ΠΑΡΑΘΕΤΩ :
    http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6289485

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι διαβάζεις ρε αδερφέ;;

    Μπας κι είσαι και συ "Αγανακτισμένος";;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νιούς φλάς, ένα μήνυμα από το μέλλον!!! Και τελικά οι αγανακτισμένοι ήταν τελικά ένα κίνημα για να ανέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και να κάνει αυτά που τόσο πολύ ήθελε επάνω μας.

    Επίσης... Η προτελευταία παράγραφος είναι για μένα πράγματι αυτό που θα έλεγε ένα μπολσεβίκικο κόμμα "Κα­λού­με τους φί­λους μας να έρ­θουν και να στα­θούν δί­πλα μας, να συμ­με­τέ­χουν στον α­γώ­να μας, και να ορ­γα­νω­θούν στην Ο­ΑΚ­ΚΕ για να την δυνα­μώ­σουν. Ει­δι­κά εί­ναι ε­πεί­γον και ζω­τι­κό αυ­τό το τε­λευ­ταί­ο κα­θή­κον, α­πό την ώ­ρα που το κα­θο­δη­γη­τι­κό και σκλη­ρό κέ­ντρο του φαιο­κόκ­κι­νου με­τώ­που, το ψευ­τοΚ­ΚΕ, εμ­φα­νί­ζε­ται σαν κομ­μου­νι­στι­κό κόμ­μα, και μά­λι­στα τε­λευ­ταία και σαν ζα­χα­ρια­δι­κό, για να ε­ξα­πα­τή­σει και να συ­σπει­ρώ­σει μέ­σα στο φαιοκόκ­κι­νο μέ­τω­πο τις ερ­γα­ζό­με­νες μά­ζες που ο­λο­έ­να θα ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποιού­νται μέ­σα α­πό την κρί­ση"

    Μπράβο στην ΟΑΚΚΕ που έχει ακόμα μια τέτοια ΜΛ γραμμή!

    Μιλτιάδης Πορφυρογής

    ΑπάντησηΔιαγραφή