Φτιάχνουν «φιλοευρωπαϊκή» κυβέρνηση χειρότερης πείνας του λαού και εκβιασμού της Ευρώπης

Είναι να γελάει κανείς με τους απερίγραπτους αυτούς σαλτιμπάγκους που υποδύονται τους αρχηγούς πολιτικών ρευμάτων – κομμάτων στη χώρα μας. Αυτοί δε θα μπορούσαν να σταθούν ούτε σαν ανδρείκελα (τόσο ατάλαντοι είναι, ίσως πλην του Βενιζέλου και της Παπαρήγα), αν και τα στελέχη των κομμάτων που καθοδηγάνε δεν ήτανε τόσο τραγικά ασυνεπή, πολιτικά ασυνάρτητα, τυχοδιωχτικά και οπορτουνιστικά, και αν δεν είχαν τη διεθνή βοήθεια των πραχτόρων, φίλων ή συμμάχων έστω του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού, κύρια μες στην ΕΕ και στις ΕΠΑ.

Οι ίδιοι που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι μετά τις εκλογές της 6^ης του Μάη δε μπορούσαν με τίποτα να φτιάσουν κυβέρνηση, ειδικά αν δε συμμετείχε σε αυτήν το κόμμα - προστάτης της λούμπεν κρατικής γραφειοκρατίας και των λούμπεν καταστροφέων και πλιατσικολόγων και βομβαρδιστής της βιομηχανίας ΣΥΡΙΖΑ, μες σε μια νύχτα αρχίσανε να μιλάνε σε «πολύ καλό κλίμα» και να τοιμάζουνε «φιλοευρωπαϊκή» κυβέρνηση, κατά τα φαινόμενα με τη συμμετοχή ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ. ΧΩΡΙΣ τον ΣΥΡΙΖΑ του 26,89%, ενώ ήταν απαραίτητος δήθεν πριν ένα μήνα ο ΣΥΡΙΖΑ του 16,78%!!!

Όλο το ζήτημα αυτών των δεύτερων ελληνικών εκλογών ήταν κατά τα φαινόμενα να μπορέσει να σταθεροποιηθεί ο -παρασάγγες αντιδραστικότερος του ευρωπαϊστή Σαρκοζί- νέος Γάλλος πρόεδρος Ολάντ, και με ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία (την κατάχτησε την Κυριακή στο β’ γύρο των γαλλικών βουλευτικών εκλογών), δηλαδή πολιτικό έλεγχο στο εσωτερικό του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ κέντρου της ΕΕ, της Γαλλίας, να πιέσει το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ κέντρο της ΕΕ και της ΕΖ, τη Γερμανία, να προσχωρήσει ή να συρθεί στη λογική του ευρωομόλογου, δηλαδή του κοινού δανεισμού των χωρών της ΕΖ ή και της ΕΕ, χωρίς ταυτόχρονη πολιτική ενοποίηση των ευρωπαϊκών κρατών ή έστω κοινή -δεσμευτική- οικονομική και δημοσιονομική πολιτική. Παράλληλα, να πιεστούν ακόμα περισσότερο η Ιταλία και η Ισπανία από τις αγορές λόγω του κλίματος αβεβαιότητας, ώστε αυτές οι δύο χώρες να προσχωρήσουν μαχητικά, θέλοντας ή μη, στο αντιγερμανικό μέτωπο. Ήταν τελικά η εφαρμογή της γραμμής του μισοπεθαμένου φασίστα πρόεδρου του ΛΑΟΣ Καρατζαφέρη, που δεν επέζησε κοινοβουλευτικά για να κάνει σουλάτσες στην Ευρώπη όπως υποσχότανε και να στήνει το αντιΜέρκελ μέτωπο με κάθε λογής ευρωσκεπτικιστή και ακροδεξιό.

Το αν ο Ολάντ είναι απλώς μια ακόμη σοσιαλδημοκρατική κεϋνσιανή ύαινα της κρατικής ρεμούλας ή έχει και άλλου τύπου σχέσεις με το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό, αυτή τη στιγμή δε μπορεί να αποδειχτεί ούτε έχει τόση σημασία. Σημασία έχει ότι η «κεντροαριστερή αντινεοφιλελεύθερη» γραμμή της διόγκωσης του δανεισμού δήθεν για την «ανάπτυξη» ταιριάζει γάντι στην προσπάθεια του σοσιαλιμπεριαλισμού να διαλύσει την έτσι κι αλλιώς εύθραυστη ενότητα του πολιτικού κέντρου του Δεύτερου Κόσμου, δηλαδή της ΕΕ, αφού οξύνει τις σχέσεις ευρωπαϊκού Βορρά – ευρωπαϊκού Νότου.

Και τι δεν είδαμε σε αυτές τις δεύτερες ελληνικές εκλογές, πριν και ανήμερα… Είδαμε τον «επαναστάτη ποπολάρο» Τσίπρα να αλλάζει 13 φορές θέση για το μνημόνιο, με μόνη μόνιμη και σταθερή του θέση τον εκβιασμό της Ευρώπης. Όλη η «ελευθεριακή», «αριστερή ριζοσπαστική», παλαιοπασοκική, λούμπεν «αντικαπιταλιστική», κρατικογραφειοκρατική αντίδραση αυτού του τόπου, παρέα με αρκετούς πλανημένους αριστερούς, στρουγγίστηκε από πίσω του, κλείνοντας τα μάτια στην πλήρη έλλειψη αρχών από πλευράς του σε επίπεδο θέσεων, πολιτικής ηθικής, συνθηματολογίας, διεξαγωγής του πολιτικού αγώνα, σεβασμού των μαζών κλπ. Όλοι αυτοί, που σε αντίθεση με τους αντισοσιαλφασίστες, θεωρούν το ΣΥΡΙΖΑ αριστερά και τα ΠΑΣΟΚ – ΝΔ άκρον άωτον της αντιδραστικότητας, είδαν τον Τσίπρα να εφαρμόζει όλα τα κλασσικά πολιτικάντικα κόλπα του «δικομματισμού», χωρίς να βγάλουνε άχνα ούτε να ζητήσουν εξηγήσεις!!

Φρικιά που λατρεύουν τα «μπάχαλα», παθιάστηκαν και πήραν αγκαλιά «μετανοημένους» εθνικιστές ΠΑΣΟΚους τύπου Σακοράφα και εθνικοσοσιαλιστές τύπου ΔΗΚΚΙ – Πάντζα, «σταλινομαοϊκούς» (εδώ γελάνε) της «Κ»ΟΕ και τους χειρότερους σοσιαλφασίστες ή κρατικογραφειοκράτες εργατοπατέρες της παλιάς κραταιάς ΠΑΣΚΕ, έκλαψαν για το ΣΥΡΙΖΑ, ένιωσαν το πάθος της αναμονής της εφόδου στο κράτος, της «ανατίναξης του τέρατος της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης» μέσα από την «πρωτιά στις εκλογές» που δήθεν θα ερχόταν!! Για τέτοιους λυσσασμένους για κρατικό μαχμουρλίκι λούμπεν μικροαστούς που υποδύονται τους «αντιεξουσιαστές» μιλάμε…

Ο απολίτικος φρίκος που τα νομίζει όλα εύκολα γιατί το κράτος τον αφήνει να διαλύει το σύμπαν χωρίς κανένα ποινικό ή πολιτικό κόστος και τον έχει κάνει να νιώθει ηλιθιωδώς παντοδύναμος, δεν κατάλαβε ποτέ ότι ο Ρώσος, σαν επικεφαλής της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής ραδιουργίας, αλλά και ο Ομπάμα, ο Ολάντ κλπ., όλο το G8, ήθελαν «ευρωπαϊκή» κυβέρνηση… Εξ ου και το λελογισμένο, όψιμο χτύπημα του ΣΥΡΙΖΑ από σειρά καθεστωτικών ΜΜΕ, που τον αποκάλυπταν όσο λίγο χρειαζόταν για να βγει ο Σαμαράς πρώτος και να συνεχιστεί ο εκβιασμός της Ευρώπης από τους Έλληνες «μνημονιακούς» εκβιαστές, ενώ οι «αντιμνημονιακοί» θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση και θα βαράν την Ευρώπη απ’ όξω.

"Καλά τα καταφέραμε, Αντώνη"...

Το γεγονός ότι ο Τσίπρας, μετά τη μετεκλογική συνάντησή του με το Σαμαρά, ζήτησε «γρήγορο σχηματισμό κυβέρνησης» (!!!!!!!) από αυτούς που κατάγγελνε δήθεν ως προδότες που ξεπουλάν την Ελλάδα στη Μέρκελ και «μνημονιακούς φτωχευτές του λαού», δεν ενοχλεί κανέναν από τους παραπάνω απερίγραπτους «αντιμνημονιακούς επαναστάτες».

Ο άλλος ατάλαντος γελωτοποιός, ο ακροδεξιός Καμμένος με το ανομοιογενές ασκέρι των ΑΝΕΛ του, εκεί που «δε μιλούσε με δοσίλογους» και «τιμούσε μόνο την υπογραφή του Κολοκοτρώνη» (πράγματι, με το γενοκτόνο σφαγέα Κολοκοτρώνη έχει το ίδιο αφεντικό, την τσαρική Ρωσία), πήγε ντροπαλός σα νεαρό κορίτσι να συναντηθεί με το «δοσίλογο μνημονιακό» Σαμαρά, του έδωσε πράσινο φως για κυβέρνηση (αν και ο ίδιος δε θα συμμετέχει) και τόνισε πως οι ΑΝΕΛ θα συμβάλλουν σα σεμνή αντιπολιτευτική δύναμη!! Μιλάμε για τον άνθρωπο που πήρε την πολιτική υπεραξία της πάνω πλατείας των «Αγαναχτισμένων» και της ΣΠΙΘΑς του Θεοδωράκη, που θα «κρεμούσε τους 300 κλέφτες» (αν και ένα μέρος το πήρε και η Χρυσή Αυγή)!!

Ο απόλυτος χαμαιλέοντας, ο πιο σιχαμερός απ’ όλους, το πολιτικό τέκνο του προωθητή της ρώσικης γραμμής μέσα στο «Κ»Κεσωτερικού και στην ΕΑΡ Κύρκου, ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ Κουβέλης, που με τη συνεννοημένη άρνησή του να συμμετάσχει σε κυβέρνηση μετά την 6^η του Μάη, βοήθησε τους άλλους διακομματικούς του φίλους, κυρίως τους Σαμαρά – Βενιζέλο, να μας σύρουν σε νέες εκλογές, είχε το θράσος να κατέβει στις εκλογές με μοναδικό σύνθημα τα μούτρα του σε φωτογραφία και 3 λέξεις: «Εντολή για λύση»! Δηλαδή, «ψηφίστε με για να γίνει κυβέρνηση και να μην πεθάνετε τώρα δα, αν και συνέβαλα καθοριστικά να σέρνεστε και να χάνετε τις δουλειές σας από τη νέκρωση της αγοράς και το τσάκισμα του τουρισμού λόγω των δεύτερων εκλογών».

Αλλά η ΔΗΜΑΡ των Κουβέλη – κνίτη Μπίστη ξέρει τι κάνει. Έχει το φίλο της το Βενιζέλο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, που ετοιμάζεται να το διαλύσει και επίσημα στις 3 του ερχόμενου Σεπτέμβρη, να του δώσει άλλο όνομα και να το κάνει αμιγώς πια κόμμα - «ευρωκνίτη», δηλαδή απ’ έξω σοσιαλδημοκράτισσα φιλελεύθερη Διαμαντοπούλου κι από μέσα σοσιαλφασίστες Ανδρουλάκη, Δαμανάκη, Λοβέρδο, Ραγκούση, Χρυσοχοϊδη και σία, δηλαδή το όνειρο του «ρώσου» Λαλιώτη (που βγήκε σχεδόν φιλοΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές) από το 1985.

Κόμμα που θα λειτουργεί σε ομοσπονδία τύπου πάλαι ποτέ ιταλικής «Ελιάς» με τη ΔΗΜΑΡ, όπου τα κνίτια, δηλαδή τα ρωσάκια κάθε είδους στις στενές ηγετικές κλίκες των δύο κομμάτων, θα εφαρμόζουν κατά γράμμα τη γραμμή της υπονόμευσης της ΕΕ, της ΕΖ, της «νεοφιλελεύθερης συντηρητικής και φιλοαμερικάνικης Ευρώπης», θα μιλάνε για το «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια» και για την «ανάγκη σύσφιξης των δεσμών της ΕΕ με τις αναδυόμενες οικονομίες, κυρίως με τις BRICS, και βασικά με τη Ρωσία και την Κίνα». Όλα αυτά, ενώ φυσιογνωμικά θα μοιάζουνε μια χαρά σοσιαλδημοκράτες, «κεντροαριστεροί φιλελεύθεροι», «δημοκράτες κεϋνσιανοί», θα πετάνε και καμιά κουβέντα κατά του «αριστερισμού» των ψευτοΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ.

Ο Σαμαράς πάλι αποδείχτηκε μέγας «προφήτης». Είχε πει στην Ευρώπη και στη Μέρκελ ότι το μνημόνιο θα αποτύχει, και τότε ο ίδιος θα ερχόταν να σώσει την κατάσταση σαν «ευρωπαϊστής», από την εποχή που υποδυόταν ο ίδιος τον Τσίπρα, δηλαδή τον αρχηγό του αντιμνημονιακού λαού, και δημιουργούσε ρίγη συγκίνησης στους πολιτικά ανεγκέφαλους προσωπικούς υμνητές του τύπου των εθνικιστών του antinews.gr.

Μα φυσικά θα αποτύγχανε, όχι μονάχα γιατί το μνημόνιο είναι λαθεμένη και αναποτελεσματική συνταγή στην κύρια πλευρά του και δεν κοιτάει το ψωμί του λαού, αφού το έχουν εκπονήσει οι «εγκέφαλοι» (ανεγκέφαλοι) του δυτικού ιμπεριαλισμού χωρίς να κοιτάνε τις ειδικές συνθήκες τούτης δω της χώρας, αλλά ΚΥΡΙΩΣ γιατί με το παραγωγικό σαμποτάζ των κρυφοσυμμάχων του Σαμαρά σε όλες τις πολιτικές ηγεσίες και μες στο κράτος (πολεοδομίες, ΣτΕ, δασαρχεία, αρχαιολογικές υπηρεσίες, υπουργεία) με επικεφαλής τα κάθε είδους κνίτια των ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ που είναι πολύ ισχυροί μες στην κρατική μηχανή, ήταν βέβαιο πως το μόνο που θα κατάφερνε το μνημόνιο των δανειστών θα ήταν να επιτείνει την πείνα, την ανεργία και την εξαθλίωση.

Ο Σαμαράς επαιρόταν στις εκλογες του 1993
ότι στη Θράκη δεν είχε ούτε έναν Τούρκο υποψήφιο στα
ψηφοδέλτιά της ΠΟΛΑΝ

Έτσι, ένας ακροδεξιός κρυφοφασίστας και αντιευρωπαίος Σαμαράς έφτασε να αποτελεί για το διεθνή τύπο την «ευρωπαϊκή ελπίδα» απέναντι στον «απόλυτο τυχοδιώχτη» Τσίπρα!! Τώρα, ότι ο «ευρωπαίος» Σαμαράς έχει κι αυτός γραμμή εκβιασμού της Ευρώπης κι ότι ο «απόλυτος τυχοδιώχτης» Τσίπρας κάθεται ήσυχος στη γωνιά του και παρακολουθεί χαρούμενος(!), κάνοντας και παραινέσεις για γρηγοράδα (!!!) τη δημιουργία «μνημονιακής κυβέρνησης», αυτό σε κανέναν πολιτικά ηλίθιο ευρωπαίο αναλυτή, που παίρνει χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα για να ταΐζει με κοινότοπες ανοησίες τους ευρωπαϊκούς λαούς, δεν κάνει εντύπωση.

Οι ξεπλυντές των ναζιστών μαχαιροβγαλτών

Και μόνο το γεγονός ότι όλα αυτά τα καθάρματα του διακομματικού συντονιστικού, με προεξάρχουσα σε αυτό το θέμα τη συνειδητά ηττημένη της χτεσινής βραδιάς, τη σοσιαλναζίστρια Παπαρήγα, καλύπτουνε συνειδητά το αίσχος της ναζιστικοποίησης μέρους του ελληνικού λαού,  αποδεχόμενοι την πολιτική ύπαρξη εντός νόμου και ακόμα περισσότερο την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση μιας ναζιστικής δολοφονικής συμμορίας, μόνο και μόνο επειδή αυτή οδηγεί το λαό στην ίδια γεωπολιτική κατεύθυνση με τους ίδιους (προς την πουτινική Ρωσία), είναι αρκετό για να τους βάλει κάθε δημοκράτης συλλήβδην απέναντί του.

Κι εδώ φάνηκε το πόσο δίκιο είχε η ΟΑΚΚΕ, που καλούσε σε άκυρο σημειώνοντας πως δεν υπήρχε δίλημμα σε αυτές τις εκλογές και πως ουσιαστικά έχουμε απέναντί μας ΕΝΑ κόμμα με 7-8 διαφορετικές όψεις – προσωπεία. Ποτέ δεν ίσχυε αυτό ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ όσο σε αυτή την εκλογική «μάχη».

Στο βάθος Μιχαλολιάκος - Καρατζαφέρης - Παπαρήγα - Τσίπρας -Καμμένος -Τζήμερος - Κουβέλης - Κοντούλη - Βενιζέλος - Σαμαράς δεν έχουν καμιά βαθιά διαφωνία αρχής, αφού έχουν τις ίδιες απόψεις για όλα τα μεγάλα, στρατηγικά ζητήματα της Ελλάδας, της Ευρώπης, γενικά της ανθρωπότητας.

Όλοι μιλάνε για «έμφαση στη μικρομεσαία επιχείρηση» και ποτέ πραγματικά για βαριά βιομηχανία, που είναι η βάση της εθνικής ανεξαρτησίας μιας χώρας και που η δημιουργία της σαν προτεραιότητα ήταν προγραμματική θέση του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ (βλ. εισήγηση Ν. Ζαχαριάδη στο 7^ο Συνέδριο του 1945 και το βιβλίο του Δημήτρη Μπάτση «Η Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα»). Όλοι αρνούνται την ύπαρξη τούρκικης και εθνικά μακεδόνικης εθνικής μειονότητας στη χώρα μας, όλοι αρνούνται την άνευ όρων αποδοχή του συνταγματικού ονόματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Όλοι πιστεύουν ότι η Ρωσία και η Κίνα με τους φασισμούς τους είναι καλό να επενδύουν στην Ελλάδα και μάλιστα σαν «αντιρρόπηση» του ανύπαρκτου «ξεπουλήματος» στους Γερμανούς και εν πάσει περιπτώσει ότι στη διεθνή διάταξη δυνάμεων οι Ρωσοκινέζοι βρίσκονται δήθεν πιο αριστερά όχι μόνο από τις ΕΠΑ αλλά και από την ΕΕ ακόμα!!

Ναζήδες μαχαιρώνουν μετανάστη (17/06/2012) - Σταθμός ΗΣΑΠ Αττική

Όλοι συμφωνούν ότι η χιτλερική μαφία της Χρυσής Αυγής πρέπει να είναι νόμιμη και να γίνονται «σεβαστά» τα δημοκρατικά δικαιώματα των δολοφόνων που την αποτελούν, όλοι ότι ο Ολάντ είναι καλός κι ο Σαρκοζί κακός, ότι ο ρωσόφιλος και επεμβατιστής Ομπάμα είναι πρόοδος ενώ ο Μπους ή ο ΜακΚέιν συντήρηση, όλοι τελικά ότι για τη χρεοκοπία της Ελλάδας φταίει το μνημόνιο και οι κλέφτες, η Ευρώπη και οι ευρωπαιόφιλοι ή εθνικιστές μικροαπατεώνες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (με αυτό το πρόσχημα εκκαθάρισαν τα κόμματά τους Σαμαράς και Βενιζέλος). Όλοι τους συμφωνάνε ότι η δήθεν λύση του μεταναστευτικού είναι η Ελλάδα να σπάσει μονομερώς το Δουβλίνο 2 και να γεμίσει την ΕΕ με τους δυστυχισμένους τράνζιτ μετανάστες που φέρνουν οι προβοκάτορες, ώστε να φτιάξουμε παντού Χρυσές Αυγές.

Τέτοια διακομματική σύμπνοια ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ δεν πρέπει να υπάρχει σε καμία χώρα της Γης, παρά μόνο στην νεοναζιστική Ρωσία, την κύρια πηγή του νέου παγκόσμιου πολέμου, όπου τα 4 βασικά κόμματα, ενώ ψευτοτσακώνονται όπως και δω, κι εκεί ομονοούν στις «μεγάλες εθνικές αλήθειες».

Η βαθύτερη ουσία και η τελική συνέπεια των πολιτικών που εφαρμόζει συνασπισμένος όλος ο «ελληνικός» (στην ουσία ρωσικός) διακομματικός ηγετικός συρφετός προσωποποιείται στο Μιχαλολιάκο, τον (και κοινοβουλευτικό πια) αρχηγό των ανώμαλων ναζιστών τραμπούκων που πλέον σφάζουν με μαχαίρια άοπλους περαστικούς μετανάστες υπό τα βλέμματα του κόσμου και αποχωρούν σαν κύριοι!!

Η επόμενη μέρα των εκλογών βρίσκει ημιθανές ό,τι το στοιχειωδώς δημοκρατικό και εθνικό είχε μέσα του το ΠΑΣΟΚ από το 1974 μέχρι σήμερα, μαχαιρωμένο από τους πάντοτε λαλιωτικούς και χαφιέδες αρχηγούς του, μια γοργά εκφασιζόμενη νέα σαμαρική ΝΔ η οποία ενσωμάτωσε σα μόστρα τους φιλελεύθερους της Μπακογιάννη και σαν ουσία τους φασίστες-ρατσιστές αποχωρήσαντες από το βόθρο του μισοπεθαμένου ΛΑΟΣ, τους Ψωμιάδηδες και τους κτηνωδώς σωβινιστές Γαρουφαήλους…

Κυρίως βρίσκει αξιωματική αντιπολίτευση το κόμμα των χειρότερων κνιτών πρακτόρων της Ρωσίας, των χειρότερων διοικητών διμοιριών ΚΝΑΤ και αντεπαναστατών του ’68 – ’91, των υπονομευτών κάθε εργατικού οικονομικού, αντιφασιστικού και δημοκρατικού αγώνα σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, των πιο ικανών εισοδιστών γραφειοκρατών – απολαυσιών της ρεμούλας του ελλαδικού αστικού κράτους από το 1981 και δώθε: τον γεννημένο από τα σπλάχνα του πρακτόρικου ψευτοΚΚΕ των Φλωράκη - Τσολάκη ΣΥΝ, που κρύβεται κάτω από την ομπρέλλα του ΣΥΡΙΖΑ, παρέα με ό,τι χειρότερο κατακάθι υπήρχε στο ΠΑΣΟΚ και με όλο τον τροτσκιστικό συρφετό.

Μπορεί κανείς να φανταστεί τι σημαίνει Στρατούλης, Λαφαζάνης, Τριγάζης, Τσίπρας, Χουντής, Δραγασάκης, Καλύβης, Τόλιος, Θεωνάς ή ακόμα Μηλιός (ο «μαρξιστής» ψευτοθεωρητικός της Β’ Πανελλαδικής και του φλύαρου αντιμαρξιστικού-αλτουσερικού περιοδικού «Θέσεις») με κρατική δύναμη και έπαρση του 27%. Όταν με 4,5% τσάκιζαν τη χώρα ανενόχλητοι, ας φανταστούμε μονάχα σε πόσο δυσθεώρητα ύψη θα φτάσει το σαμποτάζ της παραγωγής, της εκπαίδευσης, της έρευνας και πόσο «επιστημονικά» οργανωμένο θα είναι πια…

ΔΗΜΑΡ και βενιζελικό νέο ΠΑΣΟΚ θα κάνουν «δεύτερα φωνητικά» και θα σαμποτάρουν μέσα από την κυβέρνηση μαζί με το Σαμαρά, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Καμμένο – ΑΝΕΛ θα χτυπάει απ’ έξω σα «λαϊκό κίνημα», με εφεδρεία για τα «εργατικά» το ψευτοΚΚΕ, που θα αρχίσει να παίρνει τα πάνω του μονάχα όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μπει σε κυβέρνηση, για να μπορεί να τον χτυπάει δήθεν από «τ’ αριστερά» σαν αφερέγγυο…

Γκρέμιζαν για τη Ρωσία, τα φόρτωναν στην Ευρώπη

Κι ο λαός μας;; Αυτός έχει μακρύ Γολγοθά μπροστά του, και δυστυχώς ό,τι και να λέμε μεις από το κάθε μετερίζι, πρέπει να ψηλαφίσει ο ίδιος με τα χέρια του την αλήθεια, να τη διασταυρώσει, να τη δει και να τη νιώσει στο πετσί του… Το κόλπο του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού στη χώρα μας από το 1981 «τσακίζω την παραγωγική και υλική βάση της ανεξαρτησίας της Ελλάδας μέσω των χαφιέδων μου, ενώ ταυτόχρονα έχω πάντα στην κυβέρνηση δήθεν ευρωπαιόφιλες ή και αμερικανόφιλες δυνάμεις, ώστε οι λακέδες μου ΚΑΙ να ξεκινούν την πυρκαγιά και να μπαίνουν ΚΑΙ επικεφαλής της πυρόσβεσης σαν κίνημα του λαού» είναι δυστυχώς μεγαλοφυές, και δεν έχει καμία σχέση με τους χιτλερικούς ερασιτεχνισμούς της δεκαετίας του ’30…

Αυτό δεν πρέπει να αποθαρρύνει κανέναν από το να λέει όσο και όπου μπορεί, με την αναγκαία επεξήγηση και αποδεικτικά, την αλήθεια, ακόμα κι αν αυτή σήμερα έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές ιδέες των πλατιών μαζών για το εθνικό ή και για το ειδικό ταξικό τους συμφέρο.

Τουλάχιστο, ας ξεκινήσουμε από την αποκάλυψη του διακομματικού καθεστώτος στο θέμα της νομιμοποίησης των χιτλερικών ρατσιστών δολοφόνων με τα στιλέτα, από την οργάνωση μιας πρώτης δημοκρατικής αντιφασιστικής πρωτοπορίας που θα απευθυνθεί πλατιά στο λαό και θα στήσει ταμπούρι αντίστασης στο ναζιστικό εκβαρβαρισμό της χώρας και του λαού μας. Η Αθήνα αρχίζει να δίνει -έστω ανεπαίσθητα- εικόνα πόλης του Γ’ Ράιχ, και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ύβρη απ’ αυτήν στη μνήμη αυτών που έπεσαν σε τούτο τον τόπο για την πατρίδα, τη λευτεριά, την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Το κομμουνιστικό μέλλον - Αλεξάντερ Ντέινεκα (1930)

Οι μέρες που θα ζήσουμε απέναντι στο ναζισμό με τα χίλια προσωπεία, δηλαδή στη ρώσικη διακομματική συμμορία, θα είναι πρόσκαιρα ζοφερές και δύσκολες, θα έχουν σίγουρα πολύ πόνο. Η νίκη όμως του λαού μας, όλων των λαών επάνω στο ναζιστικό ιμπεριαλισμό που γεννήθηκε με ηγέτες αυτούς που μαχαίρωσαν στην πλάτη τις πρώτες πετυχημένες εργατικές επαναστάσεις της ιστορίας, τη ρώσικη και την κινέζικη, και στους λακέδες του, όσο κι αν ζητά βασανιστική και παρατεταμένη σε χρόνο πάλη, θα είναι πιο στέρεη, πιο βαθιά, πιο συνειδητή και θα βάψει ανεπίστρεπτα τον πλανήτη με το κόκκινο χρώμα του αταξικού μέλλοντος, του βασίλειου της ελευθερίας.