Οι αντικινέζικες θηριωδίες των νέων τσάρων - Κινέζικη ταινία για τη ρώσικη επεκτατική επίθεση στην Κίνα (1969)

Το ΚΜ αναρτάει σήμερα μια ταινία διάρκειας 63 λεπτών, παραγωγής του Υπουργείου Εξωτερικών της ΛΔ της Κίνας (της Λαϊκής Κίνας του 1969 φυσικά κι όχι της σημερινής φασιστικής ιμπεριαλιστικής Κίνας). Ζητάμε εκ προοιμίου συγγνώμη από τους μη αγγλομαθείς αναγνώστες, αλλά νομίζουμε πως η διάδοση της αγγλικής γλώσσας στη χώρα μας και ειδικά στη νεολαία είναι τέτοια που δεν κάνει ανούσια ή άχρηστη μια τέτοια ανάρτηση.

Πρόκειται ουσιαστικά για την κινηματογραφημένη κινέζικη απάντηση στις προκλήσεις της σοσιαλιμπεριαλιστικής πια (στα 1969) Ρωσίας του Μπρέζνιεφ, που σε πλήρη διάσταση με τη σοσιαλιστική αντιιμπεριαλιστική ΕΣΣΔ των Λένιν - Στάλιν που ήταν συνεπής φίλος της εθνικοδημοκρατικής και έπειτα λαϊκοδημοκρατικής Κίνας, προσπαθούσε να κόψει κομμάτια από το κινέζικο έδαφος προς όφελός της και να τα ενσωματώσει στην αυτοκρατορία της. 

Ιδιαίτερα ωραίες είναι οι εικόνες των Κινέζων ψαράδων που με γυμνά χέρια, με κοντάρια και καλάμια αντιστέκονται σθεναρά στους πάνοπλους στρατιώτες του Ρώσου εισβολέα, υπερασπιζόμενοι τη σοσιαλιστική πατρίδα και το έδαφός της οπλισμένοι με τη σκέψη Μάο Τσε Τουνγκ. Αυτό μπορεί να ακούγεται μετά από 32 χρόνια λιγάκι "γραφικό", ωστόσο ήταν ακριβώς η σκέψη Μάο Τσε Τουνγκ που συνέδεε τόσο διαλεχτικά τον αντι-σωβινισμό σε σχέση με τα άλλα κράτη και τους άλλους λαούς (δηλαδή το ότι η Κίνα ποτέ δεν ασκούσε πολιτική μεγάλης δύναμης και δεν επενέβαινε στα εσωτερικά άλλων χωρών) με το μαχητικό πατριωτισμό αντιιμπεριαλιστικού τύπου, που δεν εγκαταλείπει ούτε σπιθαμή εδάφους στον κατακτητή-εχθρό, παρά μάχεται με κάθε κόστος μέχρι τη νίκη και απόκρουση του εισβολέα.

"Αν δε μας επιτεθούν, δε θα επιτεθούμε. Αλλά αν μας επιτεθούν, σίγουρα θα αντεπιτεθούμε", έλεγε καθαρά και ξάστερα ο Πρόεδρος Μάο. Στην ταινία αποδεικνύεται ακλόνητα με βάση γραφτά των Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν, αλλά και με βάση το διεθνές δίκαιο, ότι οι εδαφικές διεκδικήσεις των Ρώσων σοσιαλιμπεριαλιστών ρεβιζιονιστών ήταν ολότελα αβάσιμες και άδικες, και αφορούσαν απλώς το χτύπημα του προμαχώνα του σοσιαλισμού και του αντιιμπεριαλισμού, της μαοϊκής Λαϊκής Κίνας. Η αντίσταση του κινέζικου λαού τότε ας αποτελέσει παράδειγμα και φάρο και για τη σημερινή αντίσταση των λαών στο σοσιαλιμπεριαλισμό  και στον ιμπεριαλισμό γενικότερα...