Η συμμορία Τσίπρα
στήνει φασιστικό κράτος, όχι μόνο για τον εαυτό της αλλά για κάθε μελλοντική κυβέρνηση
που θα συνεχίσει την πολιτική της μετατροπής της χώρας μας σε μια διπλωματική
και οικονομική αποικία πείνας του νεοχιτλερικού άξονα Ρωσίας-Κίνας
κατά το πρότυπο Τσάβες αλλά με ευρωπαϊκό περικάλυμμα.
Αυτή η αποικιοποίηση
κρύβεται από το λαό μας με το καθεστωτικό επιχείρημα ότι είναι οι
ευρωπαίοι που με τα μνημόνια χρεοκόπησαν τη χώρα για να την αγοράσουν
τζάμπα. Όμως α) αυτός που αγοράζει τζάμπα μέσα στην κρίση τα πιο καλά
κομμάτια της χώρας δεν είναι οι ευρωπαίοι αλλά οι ρωσοκινέζοι καπιταλιστές
και οι έλληνες ή και δυτικοί φίλοι τους: Λιμάνι Πειραιά, ΟΠΑΠ, βιομηχανίες
τροφίμων (Δωδώνη από Ρωσία) και καπνού (ΣΕΚΑΠ-Σαββίδης) ξενοδοχεία
και φιλέτα γης (Σαββίδης, Ριμπολόβλεφ που έχει επιβάλλει αποικιακά
χωρικά ύδατα στο Σκορπιό), κλπ.
Ακόμα και εκεί που φαίνεται
ότι αγοράζουν οι δυτικοί η δουλειά γίνεται σε μοιρασιά με τη Ρωσία
(ο ΟΣΕ χαρίστηκε κυριολεκτικά στους ιταλικούς σιδηροδρόμους αφού
πρώτα αυτοί έκαναν συμφωνία μοιρασιάς με τους ρώσικους σιδηροδρόμους,
ενώ τα 14 αεροδρόμια δόθηκαν σε μια γερμανική εταιρία που κάνει χοντρές
δουλειές στη Ρωσία και τη διεύθυνση τους θα την έχει ο άνθρωπος της Ρωσίας
Κοπελούζος). Όποια φιλοδυτική εταιρία πήρε δουλειά υποδομών από
τον Τσίπρα αυτή ματαιώθηκε ή είναι υπό ματαίωση (αζέρικη SOCAR). β)
το πελώριο χρέος, οπότε και η χρεωκοπία ήρθαν πριν από τα μνημόνια.
Αυτό το χρέος δεν οφειλόταν στις συνηθισμένες κλεψιές των καπιταλιστών
και των πολιτικών ή στη γενική κρίση του καπιταλισμού όπως λένε οι ακροδεξιοί
και οι ψευτοαριστεροί αντίστοιχα, αλλά στη συντριβή των εξαγωγών
που οφειλόταν στο επί δεκαετίες πολιτικό σαμποτάρισμα της βιομηχανικής
παραγωγής, ιδιαίτερα της εξαγωγικής και του τουρισμού, από τους καλυμμένα
ρωσόφιλους πρωθυπουργούς Α. Παπανδρέου, Σημίτη, Καραμανλή και κυρίως
τα κόμματα ψευτοΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το σαμποτάζ συνεχίστηκε και
μετά τα μνημόνια από τις κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου και Σαμαρά και έγινε
οργιώδες με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (δημιουργία τραπεζικού πανικού
με όπλο την προβοκατόρικη παράταση των δήθεν διαπραγματεύσεων με
τους δανειστές, και έτσι εξαφάνιση των καταθέσεων, χρεωκοπία και
αφελληνισμός των τραπεζών, πιστωτική ασφυξία όλων σχεδόν των επιχειρήσεων,
ματαίωση ή διαρκής αναβολή όλων των στρατηγικών επενδύσεων όπως
η εκτροπή Αχελώου, το Ελληνικό, τα Αφάντου, πανάκριβη ενέργεια, εξοντωτική
υπερφορολόγηση ιδιαίτερα των μικρομεσαίων). Γι αυτό το χρέος θα
μεγαλώνει όσο και να κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις και όσο και
να αυξάνονται οι φόροι.
Η μέθοδος φασιστικοποίησης
του κράτους που ακολουθεί η συμμορία Τσίπρα είναι τέτοια που να μην
τη φέρνει σε ανοιχτή σύγκρουση με την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, έτσι ώστε
η χώρα, σύμφωνα με τα βαθύτερα συμφέροντα του ρώσικου κρατικομονοπωλιακού
φασιστικού κεφάλαιου, να μένει μέσα στην ΕΕ για να τη διασπά. Το βασικό
σε αυτή τη στρατηγική είναι να μην χρησιμοποιείται σε αυτή τη φάση ωμή
στρατιωτική βία, αλλά βία με κοινοβουλευτικό και συνταγματικό
μανδύα. Τα κλειδιά σε αυτή τη στρατηγική σύμφωνα με τη συνταγή Πούτιν
είναι:
1ο Ο πλήρης έλεγχος
της δικαστικής εξουσίας. Αυτή η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει από
παλιά με τον έλεγχο της ηγεσίας του ΣτΕ από το ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ
όμως τώρα κλιμακώνεται ραγδαία με την τοποθέτηση της Θάνου στην ηγεσία
του Άρειου Πάγου στην οποία η κυβέρνηση έδωσε υπερεξουσίες για να εξαπολύει
πειθαρχικές διώξεις στους δικαστές που αντιστέκονται στις πολιτικές επιθυμίες
της συμμορίας Τσίπρα.
2ο Ο ουσιαστικός
έλεγχος της τηλεόρασης με την αντισυνταγματική ουσιαστική κατάργηση
του ΕΣΡ, με τη φασιστική απόφαση να υπάρχουν μόνο 4 κανάλια και με
το ωμό κλείσιμο (αρχικά με απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδας κατά
Ψυχάρη και στη συνέχεια με γενική τραπεζική ασφυξία) του πιο αντιπολιτευτικού
στο ΣΥΡΙΖΑ καναλιού, του ΜΕΓΚΑ ενώ ετοιμάζεται και το κλείσιμο του
ΣΚΑΙ. Την ίδια ώρα έχουν εγκριθεί σαν υποψήφιοι ιδιοκτήτες των καναλιών
ο εργολάβος Καλογρίτσας με δεσμούς με το ψευτοΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ, ο Σαββίδης
(άνθρωπος του Πούτιν), ακόμα και ο κατηγορούμενος για εγκληματικές
πράξεις αρχιτραμπούκος σύμμαχος των χρυσαυγιτών Μαρινάκης.
3ο Ο πλήρης έλεγχος
των φορολογικών μηχανισμών του κράτους ώστε αυτοί, σε συνεργασία
με τους δικαστικούς μηχανισμούς, να εξαπολύονται επιλεκτικά
ενάντια σε μη ευθυγραμμισμένους ακόμα με το ρωσοκινέζικο μέτωπο κεφαλαιοκράτες.
4ο Η πολιτική
και δικαστική προστασία των φασιστικών συμμοριών με δεξιό ή “αριστερό”
πρόσωπο που μπορούν να ασκούν βία σε αντίπαλους του νέου καθεστώτος
χωρίς το επίσημο κράτος και οι κυβερνήσεις του να ενοχοποιούνται γι
αυτήν: Ειδικά στη φανατικά πουτινική ναζιστική εγκληματική
συμμορία της “Χρυσής Αυγής” έχει ανατεθεί και ο ρόλος της γενικής φασιστικοποίησης
της αστυνομίας.
5ο Ο γοργός έλεγχος
του στρατού ώστε να μην τολμήσει αργότερα κανένα μαζικό πολιτικό
κίνημα να αμφισβητήσει τη βία του νέου καθεστώτος και ιδιαίτερα
μετά την πείνα που ήδη αυτό έχει επιβάλει στο λαό προκειμένου να
τσακίσει όλες τις παραγωγικές δυνάμεις μικρές και μεγάλες που δεν
ελέγχουν τα ρωσοκινέζικα αφεντικά. Να γιατί ο ακροδεξιός ρωσόφιλος
Καμμένος, που πραγματοποιεί εκτεταμένες εκκαθαρίσεις στο στρατό,
είναι τόσο απαραίτητος στον Τσίπρα.
Όλες οι κοινοβουλευτικές
ηγεσίες στηρίζουν με τον τρόπο τους το διαρκές, ακήρυκτο, πολυμέτωπο
και σε αργή κίνηση φασιστικό πραξικόπημα Τσίπρα.
Σε αυτό η συμμορία Τσίπρα
έχει μαζί της όχι μόνο, όπως είναι φυσικό, τους φανατικά πουτινικούς
ναζιστές της ΧΑ, που πρωτοστάτησαν ιδιαίτερα στην εκστρατεία για το
κλείσιμο του ΜΕΓΚΑ, αλλά και τη ρωσόδουλη ηγεσία του ψευτοΚΚΕ (που
σέρνει πια πίσω της όλο τον υπεραντιδραστικό μικροαστικό φιλορωσισμό
των ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μ-λ, τροτσκιστών κλπ).
Η ψευτοαριστερά αυτή
προσφέρει στη συμμορία Τσίπρα την τεράστια υπηρεσία να αφοπλίζει
πολιτικο-ιδεολογικά τους κατ’ εξοχήν παράγοντες αντίστασης στην
επερχόμενη φασιστική δικτατορία και στην πείνα: τον εργαζόμενο
λαό και την αριστερά. Η θεωρία που προωθούν είναι ότι τάχα δεν νοιάζει
τους μαρξιστές αν ένας φασισμός σκοτώνει την αστική δημοκρατία,
όσο την εξουσία σε αυτή τη χώρα την έχει η αστική τάξη. Αυτό φαίνεται
σαν αριστερισμός ή έστω σαν κλασσικός τροτσκισμός όμως στην ουσία είναι
υπηρεσία στον πιο φασιστικό αστισμό και ιμπεριαλισμό που διεκδικεί
την πολιτική και οικονομική εξουσία και είναι σε απόλυτη ρήξη με
τη μαρξιστική λενινιστική αντίληψη αρχής για την αναγκαιότητα
σκληρής πάλης για τον πολιτικό δημοκρατισμό και μέσα στον καπιταλισμό.
Αυτή η αντίληψη οδήγησε στα αντιφασιστικά μέτωπα της Τρίτης Διεθνούς
που αποδείχτηκαν και δίαυλοι για τις μεταπολεμικές λαϊκές επαναστάσεις.
Να γιατί η ψευτοαριστερά δεν έκανε ποτέ θέμα την καταπάτηση της εργατικής
νομοθεσίας από την ΚΟΣΚΟ στον Πειραιά ενώ οδηγεί κάθε δίκαιη αμυντική
διεκδίκηση εργαζομένων κάθε ντόπιας ή δυτικής επιχείρησης μέχρι
το κλείσιμό της (Χαλυβουργία Ασπροπύργου, Σόφτεξ, Ηλεκτρονική Αθηνών,
κλπ) ρίχνοντας τους εργαζόμενους στην κόλαση της ανεργίας.
Με ανάλογο τρόπο ακινητοποιούν
οι ηγεσίες της κλασσικής δεξιάς και του κέντρου την έτσι κι αλλιώς ιστορικά
υποτακτική στον ιμπεριαλισμό και στο κράτος του εμποροβιομηχανική
ελληνική αστική τάξη, αλλά και τους δημοκρατικούς ανθρώπους που ακολουθούν
αυτά τα κόμματα. Η αχρειότητα των ηγετικών ομάδων Μητσοτάκη, Γεννηματά,
Θεοδωράκη, Λεβέντη έγκειται στο ότι αφήνουν ουσιαστικά στο απυρόβλητο
το διαρκές, πολυμέτωπο φασιστικό πραξικόπημα της συμμορίας Τσίπρα
κατηγορώντας την παραπλανητικά για “αριστερές ιδεοληψίες”, “ανικανότητα”,
“παλαιοκομματισμό” και “κομματικό ρεβανσισμό”. Είναι φυσικό να
προδίδουν έτσι την κομματική βάση τους αφού όλοι τους, ενώ παριστάνουν
τους φιλοευρωπαίους, υπερασπίζουν από πάνω ως κάτω όλη τη φιλοπουτινική
εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα και όλη την αποικιακή
διείσδυση του ρωσοκινεζικού κεφάλαιου στη χώρα μας.
Γι' αυτούς τους λόγους
χρειάζεται σήμερα επειγόντως ένα πλατύ δημοκρατικό μέτωπο το οποίο
με κορμό τους φτωχούς εργαζόμενους και ανέργους θα αναχαιτίσει την
προετοιμαζόμενη φασιστική δικτατορία νέου τύπου επιχειρώντας
κατ αρχήν να ανατρέψει τον κύριο οργανωτή της, τον πρωταγωνιστή του
παραγωγικού σαμποτάζ, τον κύριο υπεύθυνο της επερχόμενης πελώριας
ανεργίας και της πιο κτηνώδους εκμετάλλευσης των μισθωτών: τη βρώμικη
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αθήνα 25/8/2016
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7131232
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρασκευή 9 Νοέμβρη 2012 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Σελίδα 20 ΔΙΕΘΝΗ
ΡΩΣΙΑ
Η πιο άνιση διανομή του πλούτου στον κόσμο
Οι άστεγοι και οι φτωχοί εξαθλιωμένοι πολλαπλασιάζονται στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία
Οι άστεγοι και οι φτωχοί εξαθλιωμένοι πολλαπλασιάζονται στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία
Ενενήντα πέντε χρόνια μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση και μια από τις σημαντικότερες κατακτήσεις της, που ήταν η κοινωνική δικαιοσύνη, έχει χαθεί μέσα στις τελευταίες δύο δεκαετίες της αντεπανάστασης και της παλινόρθωσης του καπιταλισμού.
Σύμφωνα με την έκθεση του Global Wealth Report, που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2012 από την τράπεζα Credit Suisse, η Ρωσία κατέλαβε την πρώτη θέση μεταξύ των μεγαλύτερων χωρών του κόσμου στην ανισότητα της κατανομής του πλούτου!
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, το πλουσιότερο 1% των Ρώσων κατέχει το 71% του συνολικού πλούτου της Ρωσίας. Για τη σύγκριση: Στις χώρες που ακολουθούν τη Ρωσία, στην Ινδία και την Ινδονησία, το 1% κατέχει το 49% και 46%, αντίστοιχα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο το ποσοστό αυτό είναι το 46%, στην Αφρική το 44%, στις ΗΠΑ το 37%, στην Κίνα και στην Ευρώπη είναι το 32%, στην Ιαπωνία το 17%.
Η Ρωσία επίσης κατέχει την πρώτη θέση στο μερίδιο που διαθέτει το πλουσιότερο 5% του πληθυσμού (που έχει στα χέρια του το 82,5% του συνολικού πλούτου της Ρωσίας), καθώς και το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού (87,6%), και στην ανισότητα στην κατανομή του πλούτου, με τον συντελεστή Gini να φτάνει 0,84 (Πρόκειται για δείκτη που όταν είναι στο μηδέν, δείχνει πως υπάρχει πλήρης εισοδηματική ισότητα του πληθυσμού, ενώ όταν είναι στο 1 υπάρχει πλήρης εισοδηματική ανισότητα).
Επίσης, η Ρωσία είναι πλέον η «πρωταθλήτρια» αν μετρηθεί ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων σε σχέση με τον πλούτο του υπόλοιπου πληθυσμού. Η αναλογία του πλούτου του κάθε Ρώσου δισεκατομμυριούχου προς τον πλούτο του μέσου Ρώσου είναι 13 φορές υψηλότερη από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Οι 96 Ρώσοι δισεκατομμυριούχοι κατέχουν το 30% του πλούτου των νοικοκυριών των Ρώσων πολιτών.
Κι όλα αυτά όταν έχουν χαθεί σημαντικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης, για τις οποίες άνοιξε το δρόμο η Οχτωβριανή Επανάσταση, όπως η δωρεάν και 100% δημόσια Υγεία και Παιδεία, η φθηνή κατοικία, η εξάλειψη της ανεργίας κ.ά.
Ι.Π.
Ευτυχως που υπαρχει και το ΚΚΕ και γινονται ατιπολεμικες αντιιμπεριαλιστικες κινητοποιησεις!
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ντου» του ΠΑΜΕ στο λιμάνι της Πάτρας – Εφθασαν μέχρι τα πλοία του ΝΑΤΟ – ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ | dete
Κινητοποίηση μπροστά στα ΝΑΤΟϊκά πλοία που συμμετέχουν σε ναυτική άσκηση πραγματοποίησαν σήμερα μέλη του ΠΑΜΕ που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο…
DETE.GR
Προς: @ Ανώνυμος 1 Νοεμβρίου 17-9.58μμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφεις ότι η αντισιονιστική πολιτική της ΕΣΣΔ άρχισε επί Στάλιν, δηλαδή από το 1949, οπότε είτε ο Στάλιν πρέπει να κατηγορηθεί σαν αντισημίτης, είτε σαν ηλίθιος, αφού αυτή την περίπτωση, «τον έκαναν ό,τι ήθελαν οι ρεβιζιονιστές αντισημίτες». Αυτή είναι τουλάχιστον μια εύλογη ένσταση, αν και μόνο στη φόρμα. Εννοώ ότι δεν ισχύει ούτε η μια ούτε η άλλη από τις δύο εκδοχές. Και τούτο γιατί τον απλό λόγο ότι εδώ και 50 χρόνια ο αντισιονισμός μπορεί να σημαίνει δύο διαφορετικά πράγματα:
1) την αντίθεση από το αριστερά στον εβραϊκό εθνικισμό, δηλαδή την αντίθεση όχι επειδή είναι εβραϊκός, αλλά επειδή είναι εθνικισμός, που σημαίνει ένας αστισμός προφανώς όχι μόνο αντίθετος στον κομμουνισμό, αλλά και έτοιμος να συμμαχήσει και να εξυπηρετήσει τον ιμπεριαλισμό, πράγμα που γίνεται σταθερά από την πρώτη του στιγμή και με τον σιονισμό
2) την αντίθεση από τα δεξιά στον εβραϊκό εθνικισμό, δηλαδή την καταγγελία του όχι επειδή είναι εθνικισμός, αλλά επειδή είναι εβραϊκός. Αυτού του είδους ο αντισιονισμός είναι καμουφλαρισμένος αντισημιτισμός, για την ακρίβεια είναι ο αντισημιτισμός που, επειδή υπήρξε ο κανίβαλος Χίτλερ, είναι ντροπή να τον παραδέχεται κανείς, ενώ έχει ρατσιστικό και παγκόσμιο χαρακτήρα όπως ο χιτλερικός. Κι αυτό επειδή κατηγορεί όχι μόνο τους εβραίους του Ισραήλ, αλλά τους απανταχού εβραίους που υπερασπίζουν την όποια σωστή ή λαθεμένη πολιτική του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους σαν ρατσιστές. Αλλά, με βάση αυτή τη θεωρία, οι λαοί που είναι ρατσιστές επιτρέπεται να εξοντώνονται από τα αμυνόμενα θύματά τους. Η απόδειξη ότι οι αντισιονιστές αυτού του είδους είναι ρατσιστές αντισημίτες γενοκτονικού τύπου είναι ότι υπερασπίζουν το δικαίωμα της Χαμάς να σκοτώνει οργανωμένα και από πρόθεση εβραίους αμάχους, τάχα σαν αντίποινα της κρατικής πολιτικής του Ισραήλ, ενώ δεν αποδέχονται (και σωστά) οι Τσετσένοι -κατά εκατοντάδες χιλιάδες θύματα ανείπωτων μαρτυρίων- να σκοτώνουν Ρώσους αμάχους. Είναι η παγκοσμιότητα του αντισιονιστικού αντισημιτισμού που του δίνει τη δυνατότητα να ενώνει σε κοινό τάχα αντιιμπεριαλιστικό, στην ουσία παγκόσμιο αντισημιτικό αγώνα τον κάθε ναζιστή και φασίστα με τον κάθε ψεύτικο «αριστερό».
Αυτός ο αντισιονισμός δεν έχει σχέση με εκείνον της ΕΣΣΔ του 1949-53 που ποτέ δεν κατηγόρησε τον σιονισμό ότι ήταν ρατσιστικό ρεύμα. Γι' αυτό το λόγο, ακόμα και όταν ήταν σε μεγάλη ένταση (1952-53) η σύγκρουση στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ και στις Λαϊκές Δημοκρατίες με τον σιονισμό και η Σοβιετική Ένωση έφτασε σε διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ το '53 (ενώ βοηθούσε το Ισραήλ διπλωματικά στον ΟΗΕ έως το 1951), δεν συμμάχησε ποτέ ενάντια του με τους Άραβες εθνικιστές, πόσο μάλλον με τους Παλαιστίνιους αντισημίτες εθνικιστές του Χατζ Αλ Χουσεϊνί, που είχαν στελεχώσει στον Β' Παγκόσμιο τα SS του χιτλερικού στρατού. Είναι πιο χαρακτηριστική η περίοδος ανάμεσα στο 1946 έως το 1948, όπου η ΕΣΣΔ έδωσε την πιο σκληρή διπλωματική μάχη για να αναγνωρίσουν οι ΗΠΑ και οι άλλοι δυτικοί ιμπεριαλιστές το κράτος του Ισραήλ, ενώ η ίδια το ενίσχυε και με όπλα ενάντια στους Εγγλέζους και στις αραβικές μοναρχίες. Κι όμως τότε και όχι στα 1949 ξεκινούσε στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ η πάλη με τον σιονισμό και έφτανε στα 1948 στην απαγόρευση και διάλυση της Αντιφασιστικής Εβραϊκής Επιτροπής (JAC), δηλαδή πολύ πριν γίνουν οι δίκες κάποιων από τα ηγετικά της στελέχη το '52. Είναι μάλιστα σε όλη αυτήν την περίοδο που η ΕΣΣΔ, αντίθετα με αυτό που κάνουν οι αντισημίτες αντισιονιστές σήμερα, διέκρινε ανάμεσα στους κυρίαρχους γενικά δεξιούς αμερικανόφιλους σιονιστές (Ναπάι) και τους ειρηνόφιλους - σοβιετόφιλους (Ναπάμ), που τους κατέγραφε και σαν αριστερούς σιονιστές.