Ψευτοαπεργία της ΟΛΜΕ και επιστράτευση των καθηγητών - Μέρος της ίδιας θεατρικής παράστασης του καθεστώτος

Το γεγονός ότι το καθεστώς κορυφής των 6+2 κομμάτων Βουλής και Ευρωβουλής συν τη ναζιστική συμμορία των κανίβαλων έχει ολοκληρωθεί στην αρραγή του ενότητα, πέρα από «μνημονιακές» ή «αντιμνημονιακές» ρητορείες για ξεκάρφωμα, έχει απλοποιήσει εξαιρετικά τα πράγματα σε «συγκρούσεις» όπως εκείνη στο ζήτημα της απεργίας και της επιστράτευσης των καθηγητών.

Τι έχουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση;; Μια τρικομματική κυβέρνηση με σαμποταριστές ηγέτες που με τη ΔΕΗ, τους φόρους, τη γραφειοκρατία της και τις τράπεζές της στραγγαλίζει την πραγματική παραγωγή στη χώρα, χρησιμοποιώντας κατάλληλα και το αντιδραστικό στην κύρια πλευρά μνημόνιο των δανειστών.

Αφού λοιπόν τσακίζει την παραγωγή, για να φέρει στη συνέχεια στα ίσα τα ζύγια του κρατικού ελλείμματος, πετσοκόβει επί δικαίων και αδίκων, άμεσα στο δημόσιο τομέα κι έμμεσα σε αυτοαπασχολούμενους, εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα κλπ. Τέτοια περίπτωση αποτελούνε και οι ρυθμίσεις για τους καθηγητές.

Αυτοί καλούνται να δουλέψουνε περισσότερο με λιγότερα χρήματα λόγω περικοπών, και να υποστούν και μια σειρά μέτρων σε ό,τι αφορά τις μετακινήσεις τους από σχολειό σε σχολειό χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά πραγματική σύγχρονη αστοδημοκρατική αξιολόγηση αναγκών και προσωπικού από κράτος – μαθητές – γονείς, οι οποίοι σε τελική ανάλυση πληρώνουν από το υστέρημά τους για να λειτουργεί η εκπαίδευση και να αναπαράγεται μέσα από αυτή τη λειτουργία η κοινωνική και οικονομική ζωή.

Από την άλλη πλευρά, έχουμε ένα από τα πιο απονομιμοποιημένα και σιχαμερά, απόλυτα σοσιαλφασιστικά στην ηγεσία τους συνδικάτα, την ΟΛΜΕ, την οποία λυμαίνονται οι χειρότερες δυνατές και πιο κνίτικες ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ της χώρας, μαζί με το μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ – ψευτοΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Διαρρηχτών («ΜΛΚΚΕ»).

Με τις τοπικές ΕΛΜΕ διαλυμένες και άμαζες, με τη μεγάλη δημοκρατική μάζα των καθηγητών να έχει γυρίσει την πλάτη με απέχθεια στους εργατοπατέρες, και με μια πλατφόρμα – αντιγραφή των «αντιμνημονιακών» ξερασμάτων των ΣΥΡΙΖΑ – Καμμένου - ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στο βάθος ψευτοΚΚΕ, η ηγεσία της ΟΛΜΕ με επικεφαλής έναν ΔΑΚΕίτη απείλησε ξαφνικά με απεργία μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις, ώστε δήθεν να «ασκήσει πίεση» στην κυβέρνηση και να εμφανιστεί σαν πρωτοπορία της πάλης κατά του «φτωχέματος που επιβάλλει η τρόικα».

Κι αυτά ενώ στην πλατφόρμα της παραμένει η άρνηση κάθε μορφής αξιολόγησης από κράτος, μαθητές και γονείς, πράγμα που σημαίνει ασυδοσία για το σοσιαλφασισμό να σαπίζει το δημόσιο σχολείο, αλλά και τα φασιστικά στην ουσία τους αιτήματα περί «ειδικής αξιοπρέπειας του καθηγητή» και άλλες φούσκες, που αποτελούν ακροδεξιά ύβρη για τον παραγωγικά εργαζόμενο λαό και είναι βαθιά διασπαστικά κάθε λαϊκής δημοκρατικής ενότητας.

Φυσικά, μια συνδικαλιστική ηγεσία η οποία θα είχε μια στοιχειώδη δημοκρατική νομιμοποίηση από τον κλάδο τον οποίο εκπροσωπεί αλλά και μια έστω αβαθή δημοκρατική συναίσθηση, θα είχε φροντίσει από τα πριν δύο απλά πράγματα.

Το πρώτο θα ήταν να είχε αφουγκραστεί τις διαθέσεις της μάζας του κλάδου, να είχε επιδιώξει τις πιο μαζικές και πολύβουες συνελεύσεις για συζήτηση του πλαισίου αιτημάτων, των μεθόδων πάλης, του συντονισμού με άλλους όμορους κλάδους κλπ.

Το δεύτερο θα ήταν να είχε επιδιώξει από τα πριν το πλέον πλατύ μέτωπο με μαθητές και γονείς, συμμαχία στη βάση της πάλης για έναν χορτάτο κι ευτυχισμένο καθηγητή στην υπηρεσία ενός σύγχρονου σχολειού της δημοκρατίας και της ανάπτυξης, της προόδου και της πνευματικής αντίστασης στο σκοτάδι, στο φασισμό, στη θεωρητικολογία και στην πείνα.

Α ρε έρμε Μπρεχτ...

Τι από τα παραπάνω έκανε η κνίτικη σε όλη τη γραμμή της, από νεοδημοκράτες μέχρι «μαοϊκούς» διαρρήχτες, ηγεσία της ΟΛΜΕ;; Φυσικά τίποτε. Διδαγμένη καλά τον πραξικοπηματισμό από τους κνιτοφασίστες του Περισσού με τα ματσούκια και τα ρόπαλα, εμφανίστηκε μπροστά στο λαό με τη γραμμή «δε με νοιάζει τίποτε, κρατώ στα χέρια μου τις εξετάσεις, αν πατήσω το κουμπί και ανατιναχτώ, την πατήσατε», δημιουργώντας δίκαιη λαϊκή αγανάχτηση.

Ούτε καν όμως συνέπεια σε αυτή τη γραμμή δεν είναι διατεθειμένοι να δείξουν αυτοί οι γλοιώδεις αποστάτες κάθε πραγματικού συνδικαλισμού, οι οποίοι δήλωσαν από τα πριν έτοιμοι να υποταχτούν στην επιστράτευση του Σαμαρά!! Εκεί ξέχασαν τον «ανένδοτο αντιμνημονιακό αγώνα», γιατί εκεί ελλοχεύει αληθινός κίνδυνος να βρεθούν σε κανένα πειθαρχικό, και οι σοσιαλφασιστικές μικροαστικές τους συμμορίες δεν είναι για τέτοιες «περιπέτειες».

Έτσι, όπως οι «μεγαλειώδεις αντιμνημονιακές πορείες» κόπηκαν μαχαίρι μετά το Φλεβάρη του 2012 επειδή ο Τσίπρας – ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να βαδίζει προς την εξουσία κι ο Σαμαράς έπρεπε να παρουσιαστεί ως «μέγας ευρωπαίος θηριοδαμαστής του εξεγερμένου ελληνικού λαού», έτσι και ο αντιμνημονιακός ανένδοτος της ΟΛΜΕ φτάνει μέχρι το χαρτί επιστράτευσης με υπογραφή του υπουργού Παιδείας Αρβανιτόπουλου και του γητευτή απεργιών «Αντώνη».

ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ανέλαβαν το ρόλο των υποστηρικτών της ΟΛΜΕ, με τρόπο βέβαια γιατί αφουγκράστηκαν την απόλυτη έλλειψη δημοφιλίας της γραμμής για απεργία στις εξετάσεις. Τη γραμμή της άρνησης της απεργίας κράτησαν οι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, με το φασίστα Άδωνι Γεωργιάδη μάλιστα να ανασύρει αντικομμουνιστικές εγκυκλίους του Γεωργίου Παπανδρέου (Παπατζή του Α’) και να καλεί σε μαζικές απολύσεις «κομμουνιστών» από τα σχολεία!!

Οι δε ναζήδες της ΧΑ και οι σοσιαλναζήδες του ψευτοΚΚΕ στη συγκεκριμένη υπόθεση έπαιξαν το ρόλο του «κέντρου», με γραμμή «ναι μεν κύριος εχθρός η κυβέρνηση και οι δανειστές, αλλά μην ταλαιπωρηθούν οι μαθητές», γεγονός το οποίο οδήγησε σε τραγελαφικές διασταυρώσεις, με το φιλελεύθερο οπαδό του «φρέσκου» Τζήμερου, Άρη Πορτοσάλτε, να δίνει εύσημα στους δήθεν «προαιώνιους εχθρούς του», «δογματικούς κομμουνιστές» του Περισσού.

Ο Αντώνης με ένα από τα αφεντικά του, το Σωκράτη...
Από τη Μόσχα με αγάπη...

Για άλλη μία φορά, λοιπόν, ο κρυφοφασίστας Σαμαράς θα παρουσιαστεί στην Ευρώπη ως μέγας θριαμβευτής «κατά των συντεχνιών», τις οποίες όμως θα αφήνει ανενόχλητες να λυμαίνονται στη συγκεκριμένη περίπτωση την εκπαίδευση, αφού ούτε σε αξιολόγηση προχωρά, ούτε με το εκτρωματικό σχολείο του σωβινισμού και του σοσιαλφασισμού συγκρούεται, αφού κι ο ίδιος είναι και ακροδεξιός και σαμποταριστής, όπως ακριβώς οι ηγέτες της ΟΛΜΕ.

Η δε επιστράτευση – ψωμοτύρι, που με κανά δυο φωνούλες για τα μάτια δέχεται σχεδόν αδιαμαρτύρητα ο σοσιαλφασισμός, ανοίγει το δρόμο και παγιώνει την κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία σαν κουλτούρα.

Έτσι, οι σοσιαλφασίστες λειτουργούν σαν τέλειοι προβοκάτορες απέναντι στις πραγματικές, μαχητικές και προοδευτικές απεργίες που έρχονται σύντομα, ενάντια στα νέα αφεντικά της χώρας, τους ρωσο-κινέζους φασίστες μονοπωλιστές και τους ρωσοφτιαγμένους έλληνες ολιγάρχες που αγοράζουν ήδη φέτα – φέτα ιδιωτική και δημόσια περιουσία και σε λίγο θα ελέγχουν όλα τα νευρικά γάγγλια της χώρας μας, αφού πρώτα έλεγξαν και διαμόρφωσαν επί 32 χρόνια την κυρίαρχη μέσα στο λαό γραμμή και ιδεολογία, και μάλιστα με ψευτοαριστερό και δήθεν αντιιμπεριαλιστικό επίχρισμα.

Χωρίς την αποκάλυψη όχι μόνο του «αντιμνημονιακού» φασιστικού – σοσιαλφασιστικού μπλοκ και της βαθιά αντιλαϊκής και υποκριτικής δημαγωγίας του, αλλά και των «μνημονιακών» σαμποταριστών και των φιλελεύθερων ακολούθων τους που δεν βλέπουν την τύφλα τους, και το δυνάμωμα μιας τρίτης, πραγματικά δημοκρατικής και πατριωτικής γραμμής διεξόδου από το βούρκο, η χώρα θα σέρνεται από τα ψεύτικα δίπολα και τις στημένες ψευτοαντιπαραθέσεις όλο και πιο βαθιά στα τάρταρα της παραγωγικής αποσάθρωσης, της πείνας και του φασισμού.