ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ;; Δυο λόγια για το «Δεκέμβρη» του ‘08 + η μπροσούρα «Οι Ανατολικές Συνοικίες το Δεκέμβρη του ’44»

Ο Δεκέμβρης δεν ήταν ερώτηση. Ήταν πισωδρόμηση.

Τρία χρόνια έχουνε περάσει από τη μέρα που ένας αποκτηνωμένος μπάτσος, με φασιστικές πολιτικές καταβολές, πιωμένος, τράβηξε κουμπούρι και άφησε στον τόπο ένα παιδί 15 χρονώ, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, το γνωστό πια σε όλους μας Αλέξη. Ο δολοφόνος αυτός ήταν γέννημα των νέων τραμπούκικων και κτηνωδών σωμάτων που λάνσαρε ο σκοτεινός και βρώμικος σοσιαλφασίστας -και φίλος της ψευτοαριστεράς- Χρυσοχοΐδης στην πρώτη του θητεία στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, κυρίως των Ειδικών Φρουρών και της ΟΠΚΕ. Δε μετάνιωσε ποτέ για το έγκλημά του, αλλά ξέρναγε -μέχρι την καταδίκη του σε ισόβια- χολή και προσπαθούσε να παρουσιάσει τον έφηβο Αλέξη σαν ένα λούμπεν και αντικοινωνικό στοιχείο, δικαιολογώντας έμμεσα τη δολοφονία του.

Ο μπάτσος αυτός προσπάθησε έτσι να εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο για τον ίδιο τρόπο τον πρωτόλειο, πολλές φορές αυθεντικό αλλά γενικά επιδερμικό και συχνά σάπιο αντιαστυνομισμό του κλασσικού αναρχισμού και του λούμπεν που παροικεί στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων. Αυτός ο αντιαστυνομισμός, πέρα από το δίκαιο μίσος που γεννά σε πολλούς νεολαίους τόσο η ελληνική τριτοκοσμική και φιλοφασιστική αστυνομία, όσο και γενικά κάθε αστικός καταπιεστικός μηχανισμός όπου Γης, είναι απόρροια της θέσης του αναρχισμού ότι η αστυνομία είναι πάντα το κέντρο της αντιλαϊκής αντίδρασης, ανεξαρτήτως εποχής. Αυτή τη γραμμή, χωρίς να την υιοθετεί, τη χαϊδεύει ο σοσιαλφασισμός, κυρίως σαν Αλαβάνος - Δίκτυο - ΑΝΤΑΡΣΥΑ (και σαν ΑΚ βέβαια), ακριβώς για να ανεβοκατεβάζει και να αλώνει, με φιλικές του τάσεις, τους αστικούς μηχανισμούς, μεταξύ αυτών και την αστυνομία. Όταν οι σοσιαλφασίστες αλώσουν πλήρως το κράτος, μαζί με τους συμμάχους τους μες στο φασιστικό ΛΑΟΣ, στα ΠΑΣΟΚ και στις ΝΔ, τότε τον αναρχισμό τον περιμένει μεγάλο ματσούκι και τσάκισμα, μπροστά στο οποίο το ξύλο από τους ΚΝΑΤάδες στις 20 του Οχτώβρη θα μοιάζει χάδι.

Τρία χρόνια μετά την αποφράδα εκείνη μέρα, πολύς κόσμος συγκινιέται στη σκέψη του άδικου χαμού του Αλέξη. Όχι γιατί δε χάνονται με τον πιο άδικο τρόπο, καθημερινά, εκατοντάδες έφηβοι και παιδιά και στη χώρα μας και σε όλο τον πλανήτη. Αλλά γιατί αυτός ο θάνατος προήλθε από τα χέρια ενός ανθρώπου – φορέα κρατικής εξουσίας, και οι μάζες, άσχετα από τις πολιτικές τους ιδέες, μισούν ενστιχτώδικα την άδικη κρατική βία και το αστικό κράτος που τις καταπιέζει και τις ταπεινώνει. Όταν λοιπόν ένας τύπος που ενσαρκώνει στα μάτια του λαού την κρατική εξουσία και βία, έστω χαμηλόβαθμος, σηκώνει το πιστόλι, σημαδεύει και πυροβολεί ένα παιδί, μόνο άκαρδοι άνθρωποι θα μπορούσαν να μη συγκινηθούν. Ακόμα και αυτοί που μισούσαν τα Εξάρχεια και απεχθάνονταν τη νεολαία που κυκλοφορεί και διασκεδάζει εκεί, στην οποία ανήκε και ο Αλέξης, ζητούσαν το κεφάλι του δολοφόνου, και μάλιστα στο βαθμό που δεν ένιωσε καμία απειλή ούτε έδρασε εν βρασμώ ψυχής.  Έγκλημα με θύμα παιδί η ψυχή του λαού δε το σηκώνει, ούτε το συγχωράει. Γι’ αυτό το λόγο, τις πρώτες δύο μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη, η καταδίκη της ήταν όχι μόνο πάνδημη αλλά και λαϊκά πηγαία.

Δεν υπάρχει ωστόσο μεγαλύτερο έγκλημα από αυτό που έκαναν ενάντια στη μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη και ενάντια στους αγώνες της νεολαίας οι καψιματίες και σπασιματίες τραμπούκοι, υπό την ηγεσία του αναρχοναζισμού-αναρχομηδενισμού και της ΑΚ, με την πολιτική κάλυψη του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ (στον οποίο τότε βρισκόταν σαν «ανανεωτική τάση» του ΣΥΝ και η σημερινή ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη). Μέσα σε δυο μέρες, και ειδικά με το μεγάλο εμπρηστικό μπάχαλο της Δευτέρας 8/12/2008, όπου ο προβοκάτορας Καραμανλής και ο συνεργάτης του Παυλόπουλος παράδωσαν την Αθήνα στο σοσιαλναζισμό και στον υπόκοσμο, ο 15χρονος Αλέξης, ένα αμούστακο παλικαράκι, φορτώθηκε στην πλάτη του όλη την προσπάθεια του σοσιαλφασισμού και των ΑλαβανοΤσίπρηδων να καβαλήσουν το κράτος και να επιβάλλουν την ηγεμονία τους πάνω σε μια -επί θύραις όπως φαντάζονταν- «οικουμενική» κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ.

Οι κνίτες του ΣΥΝ όμως, υπολόγισαν χωρίς τον ξενοδόχο, τον πραγματικά δημοκρατικό και αριστερό λαό, που τους απομόνωσε πολιτικά και τους έριξε από το 17% στο 3% στις δημοσκοπήσεις. Οι δε κνίτες του Περισσού, έριξαν παρέα με τη φράξια Καραμανλή μες στη ΝΔ και με τους ΛΑΟΣ – Χρυσή Αυγή τη θεωρία ότι επρόκειτο για «εξέγερση» - αμερικάνικη προβοκάτσια, για να αποσοβηθεί η ρώσικη στροφή του Καραμανλή και οι συμφωνίες με τον Πούτιν! Η Κανέλλη του ψευτοΚΚΕ μάλιστα έκανε λόγο για Κοσοβάρους (προφανώς αμερικανόδουλους του UCK) κάτω από τις κουκούλες και άλλες γελοιότητες!! Τώρα, από πότε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΚ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο αναρχισμός και το φιλικό τους λούμπεν έγιναν Αμερικάνοι και Κοσοβάροι, αυτό μόνο το φασιστικό και το κνίτικο μυαλό μπορεί να το χωρέσει! Ωστόσο, η θεωρία αυτή, λόγω της απέχθειας του κόσμου για τους διεστραμμένους καταστροφείς, έπιασε κάπως και έσωσε σε ένα βαθμό ΛΑΟΣ και ψευτοΚΚΕ στα μάτια του κόσμου, που δεν πρόσεξε τον καιροσκοπισμό και τα ήξεις αφίξεις των δύο αυτών σκοτεινών και ολιγαρχικών κομμάτων, που από τη μια ενίσχυαν το «κίνημα» κι από την άλλη «διαχώριζαν τη θέση τους».

Γεγονός είναι πως στις διαδηλώσεις, ειδικά της πρώτης εβδομάδας και μέχρι την κηδεία του Αλέξη, βρέθηκε ένα πολύ μεγάλο τμήμα της αυθόρμητα προοδευτικής μαθητικής νεολαίας, βρέθηκαν και κάποιοι νέοι εργάτες και φτωχοί υπάλληλοι, βρέθηκαν και πολλοί δημοκράτες και αριστεροί, πολλοί από τους οποίους συμμετείχαν σε συγκρούσεις με τους μπάτσους, βγάζοντας αυθόρμητα, ελλείψει μαζικού οργανωμένου λαϊκού κινήματος, με αυτό τον τρόπο το μίσος τους απέναντι σε μια αστυνομία που η ταπείνωση των αδύναμων, των μεταναστών, των νεολαίων είναι στην ημερήσια της διάταξη. Μάλιστα, είναι όχι τόσο τα πράγματι χρυσαυγιτοποιημένα ΜΑΤ, πάνω στα οποία πέφτουνε συνήθως οι ΝΑΡίτες και οι ΑΚίτες με σχηματισμό για να προκαλέσουν μπάχαλα και να φάνε ξύλο για τις κάμερες, αλλά η «καθημερινή» αστυνομία με τα χρυσοχοϊδικής έμπνευσης νέα σώματα που ασκεί την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τραμπούκικη και άδικη βία πάνω σε όποιον είναι ευάλωτος σε αυτήν.

Τρία χρόνια μετά, ένα τμήμα της βάσης του συνεχούς ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σχεδόν το σύνολο του αναρχισμού, ονειρεύεται ακόμη «ένα νέο Δεκέμβρη» (ήδη νωρίτερα σήμερα το απόγευμα προχώρησαν και σε ένα νέο μίνι γύρο σπασιματισμού στο Σύνταγμα). Δεν υπάρχει τάση και φράξια του αναρχισμού, από τις σχετικά καλύτερες μέχρι τις πιο αντιδραστικές, που να μην έγραψε κι από ένα ποίημα στα φυλλαδιάκια της για τις «φωτιές του Δεκέμβρη», που «φωτίσανε το μέλλον» κλπ. Δεν έχουμε καμία διάθεση να ειρωνευτούμε κανέναν, αλλά τόσος στρουθοκαμηλισμός και τόση παραγνώριση της αλήθειας, είναι απαράδεχτη για ανθρώπους που υποδύονται τους ασυμβίβαστους επαναστάτες, και πολλοί από αυτούς (για τους αναρχικούς μιλάμε εδώ) πράγματι πληρώνουν μεγάλο ή μικρό κόστος σε προσωπικό επίπεδο (ο σοσιαλφασισμός ποτέ δε θα κάνει τον αναρχισμό συνεταίρο στην εξουσία του, καθώς φοβάται πάντα την έμφυτη αντιεξουσιαστική διάθεση του τελευταίου. Γι’ αυτό οι αναρχικοί που δεν «προστατεύονται» από τον πάσης φύσεως κνιτισμό πληρώνουν πολλές φορές ακριβά τη συμμετοχή τους στο αναρχικό ρεύμα – αν και πολύ λιγότερο απ’ όσο θα περίμενε κανείς με βάση τα πεπραγμένα τους. Και φυσικά ασύγκριτα λιγότερο απ’ ό,τι θα πλήρωνε ένας πραγματικός επαναστάτης αντιιμπεριαλιστής, αν υπήρχε σήμερα μαζικό λαϊκό προοδευτικό ρεύμα).

Tο να μη βλέπεις τι σόι ιδεολογικά φρούτα έβγαλε ο Δεκέμβρης, τι μηδενιστική σαβούρα ξέβρασε, με τι αντικοινωνικό μίσος μπόλιασε ένα μέρος της «κινηματικής» μάζας, πόσο λούμπεν ενέταξε μέσα στο «αντικαπιταλιστικό» κίνημα, πόσο αέρα έδωσε στα πανιά των διάφορων δολοφόνων τύπου εμπρηστών Μαρφίν με βενζίνα, καταντάει έγκλημα όχι μονάχα κατά του πραγματικού αναρχισμού (στο κάτω κάτω, αυτός ας καθαρίσει μόνος του το όνομά του, δε θα το κάνουν οι μαρξιστές γι’ αυτόν), αλλά και κατά κάθε προοδευτικού κινήματος.

Δε μας φτάνει δηλαδή η πολιτική οικονομία του σοσιαλφασιστικού ρεβιζιονισμού ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ, που παρουσιάζει το κρατικό χρήμα αποθησαυρισμένο στα σεντούκια και άσχετο με την παραγωγική βάση, τη συγκέντρωση και κίνηση του κεφάλαιου, την ένωσή του μέσα στην παραγωγή με την εργατική δύναμη, γενικά με την πραγματική παραγωγή σε μια χώρα;;  

Η ψευτοαριστερά επιστρατεύει τον ιδεαλισμό και τη μεταφυσική για να αποκτηνώσει ιδεολογικά τις μάζες, να τις κάνει ανίκανες να σκεφτούν διαλεχτικά και υλιστικά και να παλέψουν για την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ υπέρβαση των παραγωγικών σχέσεων της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της εργατιάς και του λαού. Οι 100.000 διορισμοί του Τσίπρα και τα «όλοι οι πτυχιούχοι ΑΕΙ εδώ και τώρα στο δημόσιο με ωράριο 8-3» της Παπαρήγα στις αρχές του 2010 δεν είναι κλασσική αστική δημαγωγία, αλλά φασιστικό αφιόνι για τις μάζες, που ευτυχώς δεν έπιασε και πολύ. Φυσικά, οι μάζες, όση Παπαρήγα, Καζάκη, Θεοδωράκη, Τσίπρα και Καρατζαφέρη κι αν ακούνε, έχουν πολύ ψηλότερο επίπεδο από όσο φαντάζονται οι αιώνια επαρμένοι αυτοί απατεώνες και μικροί ναπολέοντες.

Οι απλοί άνθρωποι δεν ξέρουν να τα πούνε με περικοκλάδες, αλλά ξέρουνε ότι ένα κράτος π.χ. με αναπτυγμένη βιομηχανία και αγροτική-κτηνοτροφική παραγωγή, έχει συνήθως και καλύτερα νοσοκομεία, πιο καλά σχολειά για τα παιδιά των φτωχών, πιο καθαρό περιβάλλον, πιο ανθρώπινη ζωή, εκτός αν έχει διχτατορία που δεν αφήνει το λαό με την πάλη να επιβάλει ένα μέρος των κερδών του κεφάλαιου να τραβιέται προς την κοινωνία (π.χ. Κίνα), μέχρις ότου ο λαός συντρίψει τον ιμπεριαλισμό και την εκμετάλλευση. Ξέρουνε ότι ο συνασπισμαίος στους δήμους και στα πανεπιστήμια, ο κνίτης στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, ο κολλητός των παραπάνω πασόκος λαμόγιος συνδικαλιστής και τελευταία και το παλιό τσιράκι των αφεντικών και νυν «λαϊκός δεξιός», από κοντά και οι χουντοφασίστες, μαζί μοιράζανε τη μίζα, την κρατική επιδότηση, τα μασημένα κοντύλια, μαζί συκοφαντούσανε και διαπομπεύανε κανέναν καλό άνθρωπο που ήθελε να δουλεύει τίμια και να μην κοροϊδεύει το λαό, μαζί απομυζούσανε από μια όλο και συρρικνούμενη από τους ίδιους παραγωγική βάση της χώρας για να ταΐζουνε τις συμμορίες τους, για να διαφθείρουνε ανθρώπους, την ώρα που ρίχνανε τις μάζες στη μεταφυσική, στα «3000 χρόνια συνέχειας του ελληνικού έθνους», την προγονοπληξία «όλοι μας χρωστάνε γιατί δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού από την Αρχαιότητα», στους Χριστόδουλους, στο σοβινισμό με τα «μακεδονικά» κλπ.

Ο αρχιδιαφθορέας του λαού Παπατζής ο Β'

Δε μας έφτανε λοιπόν όλη αυτή η πνευματική διαφθορά του λαού από τους σοσιαλφασίστες και τους σωβινιστές, έχουμε και τη θεοποίηση του απόλυτα διεφθαρμένου «Δεκέμβρη του ‘08», που ενώ πήγε να ξεκινήσει αυθόρμητα σαν αντιφασιστικός – αντιαστυνομικός, γρήγορα τον καπέλωσαν και τον τέλειωσαν με την προβοκάτσια οι σοσιαλναζήδες. Ποιο από τα παρακμιακά φαινόμενα που αναφέραμε παραπάνω χτύπησε ο Δεκέμβρης;; Τι από τα παραπάνω έκανε σημαία του;; Οι προστάτες αυτών που έκαιγαν κι έσπαζαν (οι οποίοι, σημειωτέον, ελάχιστα ασχολήθηκαν με τους μπάτσους, που στο κάτω κάτω θα είχε μια λογική να γίνουν στόχος εκείνες τις μέρες, άσχετα αν αυτό θα ήταν πολιτικά σωστό από μόνο του) είναι οι ίδιοι οι εκμαυλιστές και προβοκάτορες: οι χειρότεροι κνίτες του Φλωράκη σαν ΣΥΝ, όλος ο μαύρος οπορτουνισμός και τροτσκισμός και η ηγετική κλίκα του ΠΑΣΟΚ που μιλούσε για τα «κοινωνικά αίτια της εξέγερσης», με επικεφαλής τον «παγκόσμιο» ηγέτη της «Σοσιαλιστικής» Διεθνούς Παπατζή το Γ’.

Αυτοί οι αγύρτες φόρτωσαν στην πλάτη ενός 15χρονου παιδιού με μια πρωτόλεια αντιεξουσιαστική διάθεση, που βρέθηκε στις 6 του Δεκέμβρη του 2008 στα Εξάρχεια, μια δικιά τους πλατφόρμα, που την έκανε λίγο μετά «εθνική» ο τηλε-καθοδηγητής όλης της καθυστέρησης και οπαδός της φασιστικής ΣΠΙΘΑς και του αντισημίτη Θεοδωράκη Λαζόπουλος. Η πλατιά μαθητική νεολαία δεν τσίμπησε, και μετά τα Χριστούγεννα, αφού είχε πρώτα βγάλει το άχτι της στο πετροβόλι με τα ΜΑΤ, ευτυχώς δεν ακολούθησε το νέο «ειρηνικό» μαθητικό κίνημα του ψευτοΚΚΕ, που έδινε γαρύφαλλα στους μπάτσους σαν ΣΑΣΑ της «Κ»ΝΕ, γιατί η ίδια η νεολαία μίσησε στ’ αλήθεια την αστυνομία για το φόνο του Αλέξη, σε αντίθεση με τους κρυφούς εραστές των μπάτσων των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ, που καρφί φυσικά δε τους καίγεται για κανέναν Αλέξη και καμιά νεολαία.

Σήμερα, μετά από σχεδόν 1,5 χρόνο συνεχούς οικονομικής αιμορραγίας του λαού, τίποτα δεν έχει μείνει κρυφό κάτω απ’ τον ήλιο. Ξεμασκαρεύτηκαν ανεπίστρεπτα και έχουν τελειώσει οι «Δεκέμβρηδες του ‘08», και τα «ταξικά» κινήματα του ΠΑΜΕ και των φιλο-ΣΥΝ ηγεσιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, κάθε «κινηματική» μεγαλοστομία των μικροαστών πραξικοπηματιστών. Η κυβέρνηση των ψευτών και απατεώνων του Παπαντρέα του Γ’ έκοψε το κρέας του λαού φέτα φέτα, κατακρεούργησε μισθούς στο δημόσιο οριζόντια, έκανε ακόμη πιο εξευτελιστικές για τον εργαζόμενο τις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα,  έχει οδηγήσει σε οικονομική ασφυξία τη φτωχολογιά και σημαντικό μέρος των μεσοστρωμάτων, τσάκισε με απερίγραπτο πάθος και την παραγωγή και την κατανάλωση, έβαλε φόρο στα σπίτια του κόσμου, και οι «επαναστάτες» φουσκώνουν και μαζεύουν τα κινήματα τους ανάλογα με το τι έχει ανάγκη ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Παπαδήμος κλπ.

Στις 19 του Οχτώβρη, οι διακομματικοί πραξικοπηματιστές βάλανε τη ΓΣΕΒΕΕ των βιοτεχνών-εμπόρων να κλείσει τα εμπορικά μαγαζιά και τις μικρές βιοτεχνίες, εκεί όπου εργάζεται συνολικά το 85% του ελλαδίτικου προλεταριάτου. Οι άνθρωποι έκλεισαν, γιατί κοντεύουν να πεθάνουν οικονομικά και είναι σε απόγνωση, και κατεβήκανε μαζί με τους εργάτες και τους υπαλλήλους τους στο Σύνταγμα, θέλοντας να εκφράσουνε τη δίκαιη οργή τους και γεμίζοντας το κέντρο στη μεγαλύτερη από άποψη όγκου διαδήλωση εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Το καθεστώς χρησιμοποίησε την κάθοδό τους και τους τραμπουκισμούς των ΚΝΑΤ της επόμενης μέρας, για να επιτείνει το κλίμα εκτροπής και να οδηγήσει στην «οικουμενική» με τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ, και μάλιστα σαν της πλέον «ευρωπαιόφιλης» κυβέρνησης που είναι ικανή να κατευνάσει τον «αντιμνημονιακό λαό», με εγγυητή μάλιστα το δήθεν εμπνευστή της λύσης Παπαδήμου, δηλαδή τον Καρατζαφύρερ.

Λιγότερο από 1,5 μήνα μετά, κι ενώ ήδη οι παλιάνθρωποι της «οικουμενικής» των Βενιζέλων – Σαμαράδων – φασιστών του ΛΑΟΣ αρχίσαν να πετάνε ανθρώπους από το δημόσιο με τις εφεδρείες, χωρίς πρώτα να έχουν εφαρμόσει κανένα μέτρο εσωτερικής αναδιάταξης και αξιοποίησης του κόσμου που με δική τους ευθύνη έμπαζαν στο κράτος χωρίς να του δίνουν κίνητρο να δουλεύει και να νιώθει παραγωγικός και χρήσιμος, στις 1 του Δεκέμβρη διοργανώνεται μια εντελώς και επιδεικτικά άμαζη πορεία – απεργία – κηδεία, μιας και τώρα το παλούκι είναι στον πισινό της Ιταλίας, της Ισπανίας, όλης τελικά της ΕυρωΖώνης και της ΕΕ, οπότε πρέπει να φανεί ότι η οικουμενική «πέτυχε» να τιθασεύσει το λαό σε αντίθεση με τη μονοκομματική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που τον «εξόργιζε» και τον έβγαζε στο δρόμο.

Ο Καζάκης μιλά στους εθνικιστές και εθνικοφασίστες της πάνω πλατείας

Πού πήγαν οι «επαναστάτες» μας, που πήγε ο «Αγανακτισμένος» αντιμνημονιακός λαός, οι εθνικοφασίστες της πάνω πλατείας και οι ΣΥΡΙΖΑίοι, οι ΑΝΤΑΡΣΥΑδες και οι ΑΚίτες της κάτω πλατείας;; Σε ένα μήνα μέσα, πού πήγε το κίνημα που «έριξε τον Παπανδρέου»;; Πού πήγε ο Φρανκενστάιν που ένωσε για κάποιους μήνες τη ΣΠΙΘΑ, το antinews των σωβινιστών της προσωπικής φράξιας Σαμαρά, τους λαϊκοΠΑΣΟΚους των ΔΕΚΟ, τους «Αυτόνομους Εθνικιστές» ναζήδες, το «Πατριωτικό Μέτωπο» που είχε την περιφρούρηση των Αγανακτισμένων και πήγε πριν λίγες μέρες στον Πούτιν να του δηλώσει υποταγή και συμμετοχή στη ρώσικη Ευρασία, με την «αριστερά των κινημάτων», δηλαδή με τον Αλαβάνο, την ΚΟΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ;;

Το ψευτοΚΚΕ μάλιστα έφτασε στο γελοίο σημείο να επαίρεται επειδή την 1^η του Δεκέμβρη είχε 4.000 κόσμο σε αντίθεση με τα 700 άτομα της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, μιλώντας για «νίκη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος». Κι όλα αυτά, την ώρα που η μια οικογένεια ζει την άλλη που έχει γεμίσει ανέργους, κι έχει αρχίσει να λείπει όχι σε έναν-δυο, αλλά σε πολλούς, το πετρέλαιο, το ψωμί, η δυνατότητα για γιατρό. Τέτοια αλητεία, τέτοια κοροϊδία, τέτοια βρώμα από τους διακομματικούς χαμερπείς παλιάτσους, δε μπορεί να την αντέξει καμιά τίμια λαϊκή ψυχή! Γι’ αυτό το λόγο είναι κυρίως απελπισμένος ο κόσμος: γιατί ξέρει καλά ότι όλοι οι διακομματικοί αρλεκίνοι είναι χρεοκοπημένοι, τιποτένιοι, μέσα στη λίγδα, την απάτη και την ανηθικότητα.

4 του Δεκέμβρη του '44 - Για τους νεκρούς του συλλαλητηρίου της 3ης του Δεκέμβρη

Τελευταία, οι κνιτοειδείς μες στον αναρχισμό σήκωσαν στην πορεία τους προς την αμερικάνικη πρεσβεία ένα πανό με το σύνθημα «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα». Αυτό ήταν το σύνθημα του κεντρικού πανό του ΕΑΜ στις 4 του Δεκέμβρη του 1944, στη μεγάλη διαδήλωση για την κηδεία των 21 νεκρών του ειρηνικού ΕΑΜικού συλλαλητηρίου της προηγούμενης μέρας, από τα βόλια της Αστυνομίας του Παπατζή του Α’ και του Άγγελου Έβερτ. Ο φιλοΣΥΝ ψευτοαναρχισμός, αλλά και οι αναρχομηδενιστές, τολμάνε να σκυλεύουνε την πολιτική κληρονομιά του ΕΑΜ, το οποίο οι ίδιοι, ως αρνητές του αντιφασιστικού μετώπου, του αντιιμπεριαλισμού, της εθνικοαπελευθερωτικής πάλης και της δημοκρατίας, ποδοπατούνε καθημερινά στην πολιτική τους πράξη. Μιλάνε για τη «Βάρκιζα που τέλειωσε» δήθεν το Δεκέμβρη του 2008, ξεχνώντας:

Πρώτο, πως τα όπλα που παραδόθηκαν από τον ΕΛΑΣ στη Βάρκιζα είχαν κατακτηθεί μέσα από την αντιφασιστική – λαϊκοδημοκρατική πάλη κατά του ναζιφασίστα καταχτητή, που οι ίδιοι συκοφαντούν και μισούν.

Δεύτερο πως αυτά που παραδόθηκαν ήταν περίπου τα μισά και κατά τεκμήριο τα χαλασμένα και άχρηστα, ενώ το ΚΚΕ έκρυψε τα πιο σύγχρονα και αξιοποιήσιμα όπλα για τη συνέχεια του αγώνα (46.000 όπλα παραδόθηκαν, εκ των οποίων 25.000-30.000 ήταν χαλασμένα και 16.000 χρήσιμα, ενώ κρατήθηκαν όπλα για εξοπλισμό στρατού 30.000 μαχητών, όπως σημειώνει στις «Αναμνήσεις» του ο τότε Οργανωτικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Γ. Ιωαννίδης).

Τρίτο, τον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ μεταξύ 1946 και 1949, που συνέχισε τις καλύτερες παραδόσεις του ΕΛΑΣ, διορθώνοντας όσο ήταν μπορετό κάποιες αρνητικές κληρονομιές της πρώτης κατοχής.

Πρόκειται για σοσιαλφασίστες, σαν αυτούς τους προβοκάτορες που στο όνομα της ΟΠΛΑ, του Νίκου Ζαχαριάδη και της Γ΄ Διεθνούς είχανε γαζώσει στις αρχές του 2009 με 100 σφαίρες εκτός τόπου και χρόνου πέντε δόκιμους, άγνωστους αστυφύλακες στην Αγ. Παρασκευή. Γι’ αυτούς «ανατροπή της Βάρκιζας», που τη ζήτησε πρόσφατα και ο Τσίπρας (!), σημαίνει ήττα της αστικής μισοδημοκρατίας από τους θαυμαστές της ανατολικής στρατοκρατίας του Πούτιν, που χτες συνέλαβε στο πιτς φυτίλι 300 διαδηλωτές, επειδή τόλμησαν να καταγγείλουνε τη νοθεία των βουλευτικών εκλογών της περασμένης Κυριακής στη Ρωσία, έχει βάλει στρατό και αστυνομία σε επιφυλακή, ενώ «έριξε» και χιλιάδες ιστολόγια επικριτών του από το Διαδίκτυο. Βλέπεις, στη Ρωσία του «φίλου» Βλαδίμηρου δε χρειάζεται να καις μικροαστική περιουσία, να σπας και να λεηλατείς μαγαζιά, πράγμα που στην Ελλάδα δε σου επιφέρει καμία κύρωση. Απλά δημοκράτης να είσαι και να θες καθαρές αστικές εκλογές, πάς μια βόλτα από το «φρέσκο» για να στρώσεις και να πάψεις να έχεις τέτοιες «παράλογες» απαιτήσεις.

Αφίσσα της ΕΠΟΝ πάνω στα Δεκεμβριανά

Το ΚΜ αποτίει έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους μαχητές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, στον αθηναϊκό λαό που για 33 μέρες, το Δεκέμβρη του ’44 και το Γενάρη του '45 (τον πραγματικό δηλαδή Δεκέμβρη κι όχι τη φάρσα του ’08), έδινε τη μάχη του ενάντια στη ντόπια αντίδραση, στους χίτες, στους επανεξοπλισμένους γερμανοτσολιάδες που πέρασαν στη δούλεψη των Εγγλέζων και του Παπατζή του Α’. Κι αυτό, παρά τις αλλοπρόσαλλες τακτικές που εφάρμοσε η ηγεσία του κινήματος (με κύριο υπεύθυνο το Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Γ. Σιάντο), που περιελάμβαναν χοντρές δεξιές και «αριστερές» παρεκκλίσεις και παραβιάσεις του συλλογικού χαραχτήρα της καθοδήγησης και του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού (φαινόμενα που είχαν τις ρίζες τους στην Κατοχή), που κόστισαν και ζωές μαχητών, και οι οποίες τελικά οδήγησαν στην ήττα και στην προσωρινή έστω συνθηκολόγηση της Βάρκιζας. Γι’ αυτό και δημοσιεύει σήμερα ένα ντοκουμέντο της 6^ης Αχτίδας της Κ.Ο. Αθήνας του ΚΚΕ, που εκδόθηκε στην Αθήνα στα τέλη του 1945.

Πρόκειται για ένα χρονικό της πάλης που έδωσε ο λαός των Ανατολικών Συνοικιών της Αθήνας κατά της ματοβαμμένης επέμβασης των Εγγλέζων (που στάθηκαν στο πλευρό της ελλαδίτικης αντίδρασης), με αρκετές άγνωστες λεπτομέρειες για το πώς βίωσε και πώς έδωσε ο δημοκρατικός και αντιφασιστικός λαός των λαϊκών συνοικιών της πρωτεύουσας τη μάχη του Δεκέμβρη του ’44. Το βιβλίο επανεκδόθηκε από τις «Ιστορικές Εκδόσεις» της ενιαίας τότε ΟΜΛΕ το 1976, και τη δεκαετία του 2000 από τις εκδόσεις «Εκτός των Τειχών».

Όσο για τους χρυσαυγίτες που έκαναν προ λίγων ημερών και πάλι εκδήλωση για τον «κόκκινο Δεκέμβρη» και ύψωσαν πάλι στου Μακρυγιάννη τις ναζιστικές τους σημαίες, δίπλα σε ΛΑΟΣτζήδες και σε κάποια ραμολιμέντα της παλιάς Χωροφυλακής, ας όψεται η ψευτοαριστερά που συνεχίζει να καλύπτει τους νοσταλγούς του Χίτλερ σαν νόμιμο πολιτικό ρεύμα και κάθεται στο ίδιο τραπέζι μαζί τους στα δημοτικά συμβούλια της Αθήνας…

Υ.Γ. Μια ανάλυση του πώς φτάσαμε στο Δεκέμβρη του ’44, ποια λάθη δηλαδή, αντικειμενικά και υποκειμενικά, οδήγησαν, από το ’43 κιόλας, στην αυτοπαγίδευση της ηγεσίας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ σε μια γραμμή που παλάντζαρε σα βάρκα και ουσιαστικά έκανε τους Άγγλους επιδιαιτητές της εσωτερικής πολιτικής σύγκρουσης στην Ελλάδα, είναι εκτός της θεματολογίας της συγκεκριμένης ανάρτησης. Άλλωστε, καλό είναι (χωρίς να αποτελεί θέσφατο) σε τέτοια ζητήματα ειδικού βάρους να εκφράζονται συλλογικά επεξεργασμένες απόψεις από κόμματα, οργανώσεις, ομίλους, συλλογικότητες κλπ. κι όχι να γράφει ο κάθε blogger το μακρύ και το κοντό του, νομίζοντας πως κατάχτησε την απόλυτη αλήθεια και βρήκε το μίτο της Αριάδνης…

Οι Ανατολικές Συνοικίες το Δεκέμβρη του '44