 |
Ο Πρόεδρος Μάο το 1938 στο Γενάν |
Το κείμενο αυτό αποτελεί ένα
μέρος του τελικού λόγου που εκφώνησε ο σύντροφος Μάο Τσε Τουνγκ στην 6η
Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής που εκλέχτηκε από το 6ο Συνέδριο του ΚΚ
Κίνας. Το πρόβλημα της ανεξαρτησίας
και της αυτονομίας στο ενιαίο μέτωπο αποτελούσε ένα από τα σπουδαιότερα
προβλήματα, που σχετίζονταν με το ενιαίο αντιιαπωνικό μέτωπο και
σχετικά μ' αυτό υπήρξε διάσταση απόψεων ανάμεσα στο σύντροφο Μάο Τσε Τουνγκ και
στο σύντροφο Τσεν Τσιάο-γιού (Βανγκ Μινγκ). Το πρόβλημα ουσιαστικά ανάγονταν
στο θέμα του καθοδηγητικού ρόλου της εργατικής τάξης στο ενιαίο μέτωπο.
Ο σ.
Μάο Τσε Τουνγκ έκαμε μια σύντομη ανάλυση των διαφωνιών αυτών στην εισήγηση που
έκανε στην Κεντρική Επιτροπή το Δεκέμβριο του 1947, με τίτλο «Η σημερινή κατάσταση και
τα καθήκοντα μας»:
«Στη διάρκεια του αντιιαπωνικού πολέμου το Κόμμα μας αντιτάχθηκε στις
αντιλήψεις εκείνες που ήταν ανάλογες με αυτές τις αντιλήψεις για
συνθηκολόγηση (εννοεί τις αντιλήψεις του Τσεν Του-σιέου στην περίοδο του Πρώτου
Επαναστατικού Εμφυλίου Πολέμου), όπως και στις αντιλήψεις που η ουσία τους ήταν να προχωρήσουμε σε παραχωρήσεις στην αντιλαϊκή
πολιτική του Κουομιντάνγκ· δηλαδή στο να έχουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στο
Κουομιντάνγκ παρά στις λαϊκές μάζες, να μη τολμούμε να κινητοποιήσουμε θαρραλέα
τις μάζες στον αγώνα, να μην τολμούμε να επεκτείνουμε τις Απελευθερωμένες
Περιοχές και το Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό στις περιοχές που είχαν καταληφθεί
από τους Ιάπωνες και τέλος να παραχωρήσουμε στο Κουομιντάνγκ την ηγεσία του
Πολέμου Αντίστασης.