Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (Ένα άρθρο της «Νέας Ανατολής» του 1986)

Τα γεγονότα που ακολούθησαν τον σεισμό των 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που χτύπησε την Ιαπωνία, ακολουθήθηκε από το υπερκαταστροφικό τσουνάμι και κορυφώθηκε με το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα, που ακόμη η έκτασή του δεν έχει διευκρινιστεί, εχτός από την παγκόσμια θλίψη και συγκίνηση που έχουν προκαλέσει, ξανάνοιξαν το ζήτημα της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς.

Όλες οι ύαινες της μεσαιωνικής οπισθοδρόμησης, οι όχι τυχαία ρωσόφιλες στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους (πώς θα πουλάει πετρέλαιο και φυσικό αέριο και θα εξαρτάει έθνη και κράτη η Ρωσία, αν οι ευρωπαϊκές χώρες γίνουν ενεργειακά ανεξάρτητες;;), βγήκαν στα κεραμίδια ενάντια στην πυρηνική ενέργεια και στους «τεράστιους» κινδύνους που εγκυμονεί η χρήση της, τελικά ενάντια στη διάσπαση του ατόμου, που γι' αυτούς είναι συνώνυμη μονάχα με την καταστροφική πυρηνική έκρηξη πολεμικού τύπου. Ο μεσαίωνας Τρεμόπουλος των Οικολόγων Πράσινων καλεί σε παμβαλκανική αντιπυρηνική εξέγερση, μαζί με όλο τον ευρωπαϊκό (δημοκρατικότερο βέβαια σε σχέση με τους Έλληνες συνασπισμαίους «πράσινους») οικολογισμό.

Μαζί του φυσικά ο «πρωθυπουργός της χώρας μας» Παπαντρέας – παπατζής ο Γ’, που βρήκε ευκαιρία πάνω στα συντρίμμια από τις ζωές και τα υπάρχοντα των Ιαπώνων, να διακηρύξει πόσο δίκιο έχει το σοσιαλφασιστικό καθεστώς κορυφής που εδώ και 30 χρόνια έχει φρενάρει κάθε προοπτική δημιουργίας πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας στην Ελλάδα (σχέδιο που είχε έτοιμο η γενικά ευρωπαιόφιλη ΝΔ του Καραμανλή του Α’ το 1980, με υπουργό Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος τον αναπτυξιακό αστό και σημερινό πρόεδρο της «Δράσης» Στέφανο Μάνο). Μαζί στον αντιπυρηνισμό και η σαμαρική «νέα» ΝΔ, ο ΣΥΝ που έκανε και μια αντιπυρηνική ψευτοσυγκέντρωση στα Προπύλαια, και φυσικά ο αναρχο-οικολογικός συρφετός των νεοσκοταδιστών.

Η πίεση είναι τέτοια που η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ αναγκάστηκε να υποχωρήσει στο μέτωπο των ρωσόφιλων υφεσιακών σοσιαλδημοκρατών του SPD, των ψευτοαριστερών του Die Linke (που έχει για επικεφαλής του μια ξεσκολισμένη σοσιαλφασίστρια οπαδό της Στάζι και του Χόνεκερ) και των Πράσινων και να ανακοινώσει τη ΜΗ παράταση λειτουργίας πολλών πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας στη Γερμανία. Από το χορό δεν έλειψε και η μετρ του φιλορωσισμού ΥΠΕΞ των ΕΠΑ Χίλαρυ Κλίντον, που έθεσε γενικότερο ζήτημα χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, καλώντας κι αυτή έμμεσα για επιστροφή στην αξίνα και στη λάμπα πετρελαίου.

Κανείς δεν αναφέρθηκε στο γεγονός ότι στη Φουκουσίμα μιλάμε για αντιδραστήρες 40ετίας, ότι οι νεότεροι αντιδραστήρες έχουν πολλαπλάσιο βαθμό ασφάλειας, ότι πρέπει να αυστηροποιηθούν οι έλεγχοι γύρω από την τήρηση των προδιαγραφών ασφαλείας και να αυξηθούν δρακόντεια οι ποινές για τις όποιες παραλείψεις, αλλά ότι ταυτόχρονα η πυρηνική ενέργεια είναι η μεγαλύτερη επανάσταση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ακόμη και η πίεση στο «πυρηνικό λόμπι», που είναι η νέα αγαπημένη έκφραση του σοσιαλφασισμού όταν αναφέρεται στο κεφάλαιο της πυρηνικής βιομηχανίας, να επενδύσει με μεγαλύτερη ένταση σε νεότερης τεχνολογίας αντιδραστήρες και στην έρευνα για την ασφάλειά τους, θα ήταν θεμιτή. Όμως ο μεσαίωνας, μαζί με τους ρωσόφιλους και ρωσόδουλους, δεν καταλαβαίνει από τέτοια «κολπάκια». «Κλείστε τους όλους τους αντιδραστήρες», ωρύεται, ο ίδιος σοσιαλφασισμός που μας παίρνει τ’ αυτιά με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, το οποίο (αν και προπαγανδιστικά διογκωμένο) έχει προκληθεί εν πολλοίς από την καύση των υδρογονανθράκων.

Είναι οι ίδιοι τύποι, που το 1986, χωρίς κανένα σεισμό και κανένα τσουνάμι που να δικαιολογεί -εν μέρει- την καταστροφή όπως τώρα, έβγαζαν λάδι τους εγκληματίες του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού, ρίχνοντας τις ευθύνες για το Τσέρνομπιλ όχι στη φασιστική «ΕΣΣΔ» - Ρωσία του Γκορμπατσόφ, αλλά γενικώς στην «σατανική» πυρηνική ενέργεια, που πρέπει να «εκλείψει» για να βρούμε την ησυχία μας. Πρόσφατα και κατά τραγική σύμπτωση με τα γεγονότα της Φουκουσίμα, το ιστολόγιο είχε δημοσιέψει άρθρο από το περιοδικό της ΕΠΟΝ "Νέα Γενιά", που αποδείκνυε τη θέση του προοδευτικού κινήματος υπέρ της πυρηνικής ενέργειας και της προόδου της επιστήμης, σε κραυγαλέα αντίθεση με τους φωτοσβέστες του σοσιαλφασισμού του τύπου ΣΥΝ και μικροαστικής ουράς του. ( http://kokkinometerizi.blogspot.com/2011/03/1945.html )

Η συγκεκριμένη χυδαιότητα, που χρησιμοποιεί τα ένστικτα του μη επιστημονικά καταρτισμένου και αντιπυρηνικά αφιονισμένου πληθυσμού για την προώθηση των πιο σιχαμερών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, εκείνων της κρατικομονοπωλιακής, φασιστικής σοσιαλιμπεριαλιστικής Ρωσίας, ειδικά στη Δυτική Ευρώπη, δεν επιτρέπει σιωπή και επαμφοτερίζουσα στάση, ακόμη και τώρα που ο λαός της Ιαπωνίας και όλη η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα δίνουν τη μάχη τους ενάντια στη φύση, για να μην υπάρξει έκρηξη στους 6 αντιδραστήρες της πυρηνικής μονάδας της Φουκουσίμα και πυρηνική καταστροφή αντίστοιχη και χειρότερη εκείνης του Τσέρνομπιλ.

Το παρακάτω άρθρο της «Νέας Ανατολής», οργάνου της Κεντρικής Επιτροπής της Οργάνωσης για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ (από το οποίο δημοσιεύουμε τα χαρακτηριστικότερα αποσπάσματα) γράφτηκε τον Μάιο του 1986 και αφορά την κριτική της ΟΑΚΚΕ, που συμμετείχε τότε πρωτοπόρα στην καταγγελία της Ρωσίας αλλά και του ρωσόδουλου προβοκάτορα Ανδρέα Παπανδρέου, που έκρυβε από το λαό την αλήθεια για να κάνει πλάτες στα αφεντικά του, στη θέση που κράτησαν για τα γεγονότα του Τσέρνομπιλ:

1) Το ρεύμα του αναρχισμού – οικολογίας αλλά και του τότε «Κ»Κεσωτερικού με την ΑΚΕ (Αδέσμευτη Κίνηση Ειρήνης) του,  τις «μέρες του Τσέρνομπιλ» και που ήταν: «Όχι στην πυρηνική ενέργεια γενικά»

2) το ρεύμα των πλην ΟΑΚΚΕ «μ-λ» κομμάτων που ήταν: ναι στην πυρηνική ενέργεια γενικά, όχι όμως στα χέρια των ιμπεριαλιστών (!) θεωρώντας χειρότερη και πιο υποκριτική στάση  αυτή του λεγόμενου «ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ» (Διαρρήχτες).    Η ΟΑΚΚΕ στην πολιτική της δουλειά εκείνων  των ημερών έριξε το βάρος της στο κεντρικό ζήτημα που αναδύθηκε από το ρώσικο αντιδραστήρα  και που ήταν διπλό: α) η βαρβαρότητα και  η εγκληματικότητα του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού απέναντι στους λαούς με την απόκρυψη κατ’ αρχήν της ίδιας της έκρηξης και την καθυστέρηση ενημέρωσης των ευρωπαϊκών κρατών και β) Την συνειδητά και τυχοδιωκτικά μειωμένη ασφάλεια του συγκεκριμένου αντιδραστήρα από το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό για λόγους που αναφέρονται στο άρθρο.

Η κριτική αυτή έγινε επειδή οι πιο πάνω πολιτικές δυνάμεις αντί να συγκεντρώσουν τα πυρά τους στον υπεύθυνο του διπλού εγκλήματος του Τσέρνομπιλ, δηλαδή στην γκορμπατσοφική τότε ΕΣΣΔ τα συγκέντρωσαν γενικά στην πυρηνική ενέργεια ελαφρώνοντας τη ρώσικη θέση. Ειδικά για τη χώρα μας η στάση αυτή ευνοούσε πάνω απ’ όλα το ψευτοΚΚΕ που εκείνες τις ημέρες είχε βρεθεί σε μεγάλη πολιτική απομόνωση μέσα στο λαό μιλώντας για το «ακίνδυνο Τσέρνομπιλ» και την «υπονόμευση του σοσιαλισμού». Ακόμα χειρότερα η θέση τους στρεφόταν  αντικειμενικά ενάντια στη Δύση. Γιατί

1) η κατάργηση της ατομικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς ευνοούσε την ΕΣΣΔ που δεν είχε και δεν απέκτησε ποτέ κανένα αντιπυρηνικό κίνημα. Είναι πράγματι οι δυτικοί πυρηνικοί σταθμοί που έκλεισαν, ιδιαίτερα στη  Γερμανία μετά το Τσέρνομπιλ και όχι οι ανατολικοί.

2) η αποπυρηνικοποίηση στον στρατιωτικό τομέα ήταν γραμμή της ΕΣΣΔ και στη συγκεκριμένη περίπτωση η «πρόταση Γκορμπατσόφ», γιατί αυτή είχε συντριπτική υπεροχή στα συμβατικά όπλα στο ευρωπαϊκό μέτωπο αντιπαράθεσης.  

Αποσπάσματα από το άρθρο  αυτό που αφορούν το πρώτο ρεύμα:

« …Τι λένε λοιπόν οι αναρχικοί και οι οικολόγοι; Λένε καθαρά και σταράτα: Κάτω η χρήση της πυρηνικής ενέργειας και για ειρηνικούς και για πολεμικούς σκοπούς.

Η πυρηνική ενέργεια για ειρηνικούς σκοπούς είναι ολότελα διαφορετική από αυτήν για πολεμικούς. Είναι κατ’ αρχήν ολότελα διαφορετικό πράγμα μια δύναμη της παραγωγής και μια δύναμη της καταστροφής….Μπερδεύουν τα δύο ζητήματα βαραίνοντας με τις βιβλικές εικόνες καταστροφής μιας πυρηνικής έκρηξης έναν πυρηνικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος ή συσχετίζουν τη λειτουργία του πυρηνικού αντιδραστήρα ηλεκτροπαραγωγής με τη λειτουργία του σαν παραγωγού πυρηνικής γόμωσης μιας βόμβας. Όμως όλοι αυτοί «ξεχνάνε» να πουν ότι ο αντιδραστήρας τύπου Τσέρνομπιλ είναι ένας ρώσικος αντιδραστήρας. Ότι δηλαδή δεν πρόκειται για τον μεγαλύτερο βαθμό ασφάλειας που έχει κατακτήσει η ανθρωπότητα στην κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων αλλά για τον συνειδητά και εγκληματικά μικρότερο δυνατό.  Ξεχνάνε να πουν ότι σε ένα συνολικό κόστος αντιδραστήρα 3 δις δολαρίων, το ένα δις προορίζεται για την κατασκευή ενός πελώριου κύβου από μπετό  και μολύβι που κατακρατεί κατά 99,9% τα παράγωγα μιας τήξης στην καρδιά του αντιδραστήρα, αν αυτή συνέβαινε, παρ΄ όλα τα υπόλοιπα δαπανηρά μέτρα ασφαλείας που επίσης παίρνονται στους σύγχρονους αντιδραστήρες.

Οι Ρώσοι κεφαλαιοκράτες έχουν καταφέρει να συμπιέσουν το κόστος ενός αντιδραστήρα στο 50% ενός από αυτούς που κατασκευάζονται στην Ευρώπη και την Αμερική συμπιέζοντας (έτσι) εκατοντάδες φορές την ασφάλειά του (…..) δηλαδή από κάθε φτηνό του αντιδραστήρα εξοικονομούν μερικές εκατοντάδες πολεμικά αεροπλάνα.

(……..)

Είναι φυσικό να τα ξεχνάνε αυτά οι οικολόγοι. Όχι μόνο γιατί δεν ενδιαφέρονται να μάθουν την παγκόσμια οικονομία και πολιτική, αλλά γιατί αν μιλούσαν για έλλειψη ικανοποιητικών μέτρων ασφάλειας του ρώσικου αντιδραστήρα θα υποχρεώνονταν να μιλήσουν για κάποιους μεγαλύτερους δυνατούς βαθμούς ασφάλειας ενός πυρηνικού αντιδραστήρα γενικά…..Τότε όμως θα ήταν υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουν ότι η κατάκτηση μιας μέγιστης ασφάλειας λειτουργίας είναι δυνατή, αν όχι σήμερα, τουλάχιστον αύριο ή μεθαύριο. Θα έπρεπε να αναγνωρίσουν δηλαδή ότι ο άνθρωπος μπορεί να δαμάσει τη φύση σε όλα τα μέτωπα της παραγωγικής και πειραματικής του δραστηριότητας …….ή αλλιώς οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνικής εργασίας μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις ολοένα πιο αυξανόμενες ανθρώπινες ανάγκες με το μοναδικό όρο να ελεγχθούν από τον άνθρωπο οι κοινωνικές σχέσεις παραγωγής.

Με λίγα λόγια θα έπρεπε να δέχονται τον επαναστατικό χαρακτήρα της ολοένα και περισσότερο τιθασευμένης πυρηνικής ενέργειας που προβάλει σε κραυγαλέα αντίθεση με τις καθυστερημένες παραγωγικές σχέσεις που κρύβονται πίσω από κάθε Τσέρνομπιλ. Αν όμως  αυτοί δέχονταν όλα αυτά δεν θα ήταν αναρχικοί και οικολόγοι. Θα ήταν μαρξιστές. (….)

Δεν μπορούμε άλλωστε να δεχτούμε ότι είναι δυνατόν κάποια στιγμή να κατασκευαστούν αντιδραστήρες πρακτικά απόλυτης ασφάλειας δίχως νά ‘χουν κατασκευαστεί προηγούμενα κάποιοι αντιδραστήρες. Μαθαίνουμε να παράγουμε παράγοντας. Αυτό δεν ισχύει μόνο στους αντιδραστήρες ισχύει σε όλα τα μηχανήματα, σε όλα τα μέσα παραγωγής. …..Πάντα θα συγκρούονται αεροπλάνα, θα βουλιάζουν πλοία κ.λπ. Και πάντα θα αυξάνει η ασφάλεια αυτών των εργαλείων της παραγωγής και της κατανάλωσης. Ή μήπως είναι μόνο η πυρηνική ενέργεια που δίνει νεκρούς; Δεν δίνει χιλιάδες νεκρούς κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο από καρκίνους η ενέργεια που εκλύει η καύση του πετρελαίου και του κάρβουνου;

Δεν σκοτεινιάζουν οι ουρανοί σε τόσες πόλεις και δεν βρέχει καρκίνους το 90% της παγκόσμιας ενεργειακής παραγωγής που δεν είναι η πυρηνική αλλά η ενέργεια από την καύση των υδρογονανθράκων; (……………………)

Να σταματήσουμε λοιπόν αυτά τα εργοστάσια; Να σταματήσουμε τη σύγχρονη ζωή; Να περιορίσουμε στο ελάχιστο τις ανάγκες μας και να τσακιστούμε από την κούραση για να έχουμε ασφαλή ενέργεια από τους ανέμους και τον ήλιο;

(……………..) Τα ίδια έχουμε να απαντήσουμε περίπου στους σύγχρονους αναρχικούς για το επιχείρημα του κακού αντιδραστήρα που παράγει πυρηνικές γομώσεις στους πυραύλους του «θανάτου». Μα ένας πύραυλος δεν αποτελείται μόνο από γόμωση, αλλά και από μέταλλο, από ηλεκτρονικά όργανα τηλεκατεύθυνσης, εξαπολύεται από μια χαλύβδινη βάση και φυλάγεται σε ένα τσιμεντένιο σιλό.

(………….) Έτσι λοιπόν θα χρειαστεί για νά ’χουμε κάποια στοιχειώδη ασφάλεια σ’ αυτόν τον ανήσυχο πλανήτη να καταργήσουμε την ηλεκτρονική, τη χαλυβουργία, την τσιμεντοβιομηχανία, τη ναυπηγική και την επιστήμη που μηχανεύεται όλους αυτούς τους διαβόλους. Όχι δεν σκέφτεται έτσι ο κάθε οικολόγος και ο κάθε αναρχικός. Όμως εκεί οδηγεί ο τέλειος αντιπυρηνισμός. Είναι η ακραία έκφραση του φόβου μπροστά στις πελώριες παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνικής εργασίας. Η άρνηση του μικροαστού να συλλάβει τον επαναστατικό χαρακτήρα των παραγωγικών δυνάμεων. Πρόκειται για το μικροαστικό όνειρο της γεμάτης ασφάλειας ζωής. Είναι μια καραμέλα παρηγοριάς για κείνον τον βασανισμένο, μελαγχολικό κι ανήμπορο μικροαστό που καθισμένος με τις  παντόφλες του μπροστά στην τηλεόραση παρακολουθεί έντρομος τους πολέμους, τα δυστυχήματα και τις φυσικές καταστροφές κι εύχεται να μην είχε ποτέ γεννηθεί σ’ αυτόν τον παράλογο κόσμο».

(Για τους μαρξιστοφανείς αντιιμπεριαλιστές  ΚΚΕ (μ-λ), ΣΑΚΕ, και του λεγόμενου «ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ»)

……Αυτό το ρεύμα θέλει να εμφανίζεται σαν μαρξιστικό. Γενικά απεχθάνεται τους οικολόγους και τους αναρχικούς με κείνη την υπεροψία που χαρακτηρίζει τους καθωσπρέπει μικροαστούς όταν βρίσκονται απέναντι σ΄ ένα λούμπεν προλετάριο.

Ισχυρίζεται ότι είναι με τις παραγωγικές δυνάμεις γενικά (και με εξαίρεση το ΚΚΕ (μ-λ) που ειδικά στην πυρηνική ενέργεια μπαίνει με το ένα πόδι στο στρατόπεδο των οικολόγων) διαδηλώνει την πίστη του στην πυρηνική ενέργεια. Η ΣΑΚΕ μάλιστα έγραψε: « Η πυρηνική ενέργεια είναι πρόοδος της ανθρωπότητας» ενώ λίγο παρακάτω στο ίδιο τρικάκι σημείωνε: « αλλά στα χέρια των υπερδυνάμεων και των ιμπεριαλιστών είναι όπλο μαζικής καταστροφής». Το ίδιο και οι διαρρήκτες καταγγέλλουν τους «ειρηνικο - οικολόγους» επειδή «υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας εκεί που απλά υπάρχει ένα φυσικό φαινόμενο π.χ. η διάσπαση του πλουτώνιου» λέγοντας ότι: «Το δημιούργημα του ανθρώπου η επιστήμη από μόνη της δεν είναι κακή». Όμως παρακάτω είναι απόλυτοι και μιλάνε με κεφαλαία «Η ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ». Μ’ αυτή τη διαπίστωση καλούν με ασυγκράτητη οργή και στόμφο τις μάζες «να τσακίσουν τα δολοφονικά χέρια που σπέρνουν παγκόσμια το θάνατο σ ένα κίνημα ενάντια στην χρησιμοποίηση των πυρηνικών από τους ιμπεριαλιστές κάθε λογής» επειδή όπως γράφουν « καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να έχουμε στην «ειρηνική» ή πολεμική χρήση της πυρηνικής ενέργειας σ’ Ανατολή και Δύση». (…….)

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει στα κρυφά αυτό που λένε οι αναρχικοί στα φανερά. «Όχι στην πυρηνική ενέργεια». Εδώ έχουμε και έναν τόνο υποκρισία. Ειδικά οι Διαρρήχτες του λεγόμενου «ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ» που είναι συνειδητοί υποκριτές δεν κρύβουν τη συνέπεια αυτής της θέσης τους όταν γράφουν στο ίδιο άρθρο: «άλλο πράγμα είναι βέβαια η χρήση της πυρηνικής ενέργειας από τους ιμπεριαλιστές». (…….)

Αφού λοιπόν είσαστε ενάντια στη χρήση της πυρηνικής ενέργειας από τους ιμπεριαλιστές πως μπορεί να είσαστε υπέρ της, αφού μόνο αυτοί την έχουν σήμερα στα χέρια τους;

Πέστε λοιπόν καθαρά: Να κλείσουν ή να μείνουν οι αντιδραστήρες σ’ Ανατολή και Δύση; Το ΚΚΕ (μ-λ) απαντάει καθαρά: Να κλείσουν. Εσείς; Αν απαντάτε να κλείσουν, τότε είσαστε αντίθετοι με την πυρηνική ενέργεια. Έχετε (δηλαδή) ακριβώς την ίδια θέση με τους αναρχικο-οικολόγους και αυτούς του «χώρου» που τόσο απεχθάνεστε! Επίσης είσαστε υποχρεωμένοι να είστε γενικά αντίθετοι σε όλη τη βιομηχανία σε όλες τις παραγωγικές δυνάμεις που είναι (κι αυτές)  βεβαίως στα χέρια των ιμπεριαλιστών σ’ Ανατολή και Δύση. Αν απαντάτε ότι (πρέπει) να μείνουν τότε σημαίνει ότι καλείτε την εργατική τάξη και τους λαούς να τους πάρουν τώρα στα χέρια τους με επανάσταση μαζί με κάθε άλλη παραγωγική δύναμη. Δεν είναι βέβαια δυνατόν να υποθέσει κανείς παρά μόνο στη βάση μιας οπορτουνιστικής τροτσκιστικής θεωρίας ότι θα ξεσπάσουν επαναστάσεις μέσα σε λίγα χρόνια στις ιμπεριαλιστικές χώρες όπου αποκλειστικά είναι εγκατεστημένοι οι αντιδραστήρες.

Εννοείται ότι ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση δεν θα ξεσπάσει ταυτόχρονα επανάσταση σε όλες τις ιμπεριαλιστικές χώρες. Τι θα γίνει λοιπόν με τους πυρηνικούς αντιδραστήρες που θα βρίσκονται ακόμα στα χέρια των ιμπεριαλιστών; Να κλείσουν ή να μην κλείσουν; (……………………………………….)

Είναι (αυτή) η θέση ότι οι παραγωγικές δυνάμεις γίνονται κακές στα χέρια του ιμπεριαλισμού και γενικότερα του καπιταλισμού. Πρόκειται για το σερβίρισμα της θέσης του «χώρου» ότι οι παραγωγικές δυνάμεις καθορίζονται από τις παραγωγικές σχέσεις, ότι οι δεύτερες κυριαρχούν στην ουσία στις πρώτες. Στο βάθος πρόκειται για την άρνηση του επαναστατικού χαρακτήρα των παραγωγικών δυνάμεων αλλά και του «καθ’ εαυτού» χαρακτήρα τους, δίπλα σ’ αυτόν  που σχετίζεται με τις παραγωγικές σχέσεις. (………………………….)»

«Η μόλυνση του περιβάλλοντος σήμερα δεν είναι παρά μια από τις μορφές που παίρνει η αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και τον ατομικό χαρακτήρα της ιδιοποίησης. Η κάθε καπιταλιστική χώρα, η κάθε ομάδα καπιταλιστών, ο κάθε ξεχωριστός καπιταλιστής ενώ αναπτύσσει την παραγωγή του τραστ, του κάθε εργοστάσιου, ταυτόχρονα δηλητηριάζει, μολύνει καταστρέφει τις άλλες χώρες, τα άλλα εργοστάσια και πάνω απ’ όλα την υγεία των λαών μέσα από αυτό το ανελέητο κυνήγι του κέρδους.

Κάθε μαρξιστής είναι υποχρεωμένος να στέκεται στο πλευρό των λαών που θίγονται από αυτή την πρακτική, που εξεγείρονται ενάντια σ’ αυτήν…….να αναλύει τις αιτίες της καταστροφής της υγείας των μαζών και του υλικού πλούτου και να συνενώνει τις προσπάθειες στην κατεύθυνση της επανάστασης….

Δεν μπορεί να λέει: κάτω η πυρηνική ενέργεια επειδή είναι στα χέρια των ιμπεριαλιστών, κάτω οι παραγωγικές δυνάμεις επειδή μολύνουν στα χέρια των αστών. Πρέπει να λέει: κάτω η μειωμένη ασφάλεια που δίνετε αστοί στα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας. Πληρώστε για να έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή εξασφάλιση που μπορεί να δώσει το σημερινό κατακτημένο από την ανθρωπότητα, την επιστήμη και την τεχνική, επίπεδο κατασκευής ενός αντιδραστήρα».

Και τέλος, μια μαρτυρία από μια συναγωνίστρια της ΟΑΚΚΕ για την πορεία για το Τσέρνομπιλ της 14ης του Μάη του 1986: 

Η πορεία διοργανώθηκε από την «Οικολογική Κίνηση», την «Αντιπυρηνική Επιτροπή» και την «ΑΚΕ» (σ.κ.μ. η κίνηση ειρήνης υπό την επιρροή του «Κ»Κεσ.) Συμμετείχε και η ΟΑΚΚΕ, αφού προηγούμενα είχε γεμίσει την Αθήνα με αφίσα και μοίραζε προκηρύξεις για μέρες στην Ομόνοια.  Η πορεία έγινε στις 14 Μάη 1986 προς το Γραφείο Τύπου της ρώσικης πρεσβείας (κοντά στο Μαξίμου). Μερικά από τα συνθήματα της ΟΑΚΚΕ: "Κρύψατε το θάνατο από τους λαούς - Ρώσοι φασίστες ιμπεριαλιστές" , "Ο κομμουνισμός είναι φωτεινός δεν είναι του Φλωράκη ο σκοταδισμός", "Μην πλαστογραφείτε τα στοιχεία - Πρώτα του λαού είναι η υγεία", "Με καθησυχασμό και ψεύτικα στοιχεία - η κλίκα Παπανδρέου καλύπτει τη Ρωσία", "Όλη η αλήθεια στο λαό".