25η Μαρτίου: Με οδηγούς τους Μαρξ - Ένγκελς να αρνηθούμε την κύρια πλευρά του 1821

Αν και για τεχνικούς καθαρά λόγους, δεν καταφέραμε να δημοσιέψουμε τις συγκεκριμένες πραγμάτειες περί της ελληνικής εξέγερσης του ’21 ανήμερα της ημέρας που εορτάζεται η «εθνική παλιγενεσία», με δεδομένο ότι η σειρά ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ για το ’21 έχει ανάψει μια γενικότερη συζήτηση για το θέμα, νομίζουμε πως έστω και με έναν μικρόν ετεροχρονισμό, έχει μιαν αξία να διαβαστούν με προσοχή οι παρακάτω αναλύσεις, που είναι και ιδιαίτερα τεκμηριωμένες με τη χρήση πληθώρας πηγών.

Πρόκειται για την ανάπτυξη, από την πλευρά των συναγωνιστών της ΟΑΚΚΕ, της πιο πρωτοπόρας ελλαδίτικης μαρξιστικής ιστοριογραφικής θέσης, ότι δηλαδή οι φιλορώσοι μέσα στο ’21 αποτελούσαν την άκρα δεξιά πλευρά του, κι ας υποδύονταν την πιο «λαϊκή». Ανάπτυξη που οδήγησε τους μαρξιστές της ΟΑΚΚΕ, μέσα από ενδελεχή μελέτη, στη θέση ότι το ’21 έχει στην κύρια πλευρά του ΑΡΝΗΤΙΚΟ χαραχτήρα, τόσο για το τι κληροδότησε στο νεοελληνικό έθνος, όσο και για το πώς επέδρασε στην ευρωπαϊκή αστοδημοκρατική επανάσταση, της οποίας το πιο καλοφρουρημένο εχθρικό προπύργιο ήταν η φεουδαρχική επεκτατική, απολυταρχική τσαρική Ρωσία. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και σήμερα, στην εποχή του μονοπωλιακού – κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού, με τη νεοτσαρική σοσιαλιμπεριαλιστική Ρωσία να αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό της προλεταριακής και αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης, αφού τους κλέβει και διαστρέφει τα συνθήματα, θέλοντας να χρησιμοποιήσει τους λαούς για να τη βοηθήσουν να επικρατήσει ενάντια στους ιμπεριαλιστές αντιπάλους της, την υπερδύναμη των ΕΠΑ αλλά και τους δευτεροκοσμικούς της Δυτικής Ευρώπης.

Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (Ένα άρθρο της «Νέας Ανατολής» του 1986)

Τα γεγονότα που ακολούθησαν τον σεισμό των 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που χτύπησε την Ιαπωνία, ακολουθήθηκε από το υπερκαταστροφικό τσουνάμι και κορυφώθηκε με το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα, που ακόμη η έκτασή του δεν έχει διευκρινιστεί, εχτός από την παγκόσμια θλίψη και συγκίνηση που έχουν προκαλέσει, ξανάνοιξαν το ζήτημα της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς.

Όλες οι ύαινες της μεσαιωνικής οπισθοδρόμησης, οι όχι τυχαία ρωσόφιλες στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους (πώς θα πουλάει πετρέλαιο και φυσικό αέριο και θα εξαρτάει έθνη και κράτη η Ρωσία, αν οι ευρωπαϊκές χώρες γίνουν ενεργειακά ανεξάρτητες;;), βγήκαν στα κεραμίδια ενάντια στην πυρηνική ενέργεια και στους «τεράστιους» κινδύνους που εγκυμονεί η χρήση της, τελικά ενάντια στη διάσπαση του ατόμου, που γι' αυτούς είναι συνώνυμη μονάχα με την καταστροφική πυρηνική έκρηξη πολεμικού τύπου. Ο μεσαίωνας Τρεμόπουλος των Οικολόγων Πράσινων καλεί σε παμβαλκανική αντιπυρηνική εξέγερση, μαζί με όλο τον ευρωπαϊκό (δημοκρατικότερο βέβαια σε σχέση με τους Έλληνες συνασπισμαίους «πράσινους») οικολογισμό.