ΟΙ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ - ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ

Στις 17 του Φλεβάρη, και απαντώντας σε σχόλιο επισκέπτη του ιστολογίου με το ψευδώνυμο TRASH, είχαμε επισημάνει:  "Για τη Λιβύη, νομίζω πως η "εξέγερση" εκεί, αν εξελιχθεί σε εξέγερση, μάλλον είναι από τα δεξιά του Καντάφι... Αυτός φυσικά έχει μια μεγάλη ιστορία υπηρεσίας στο ρώσικο σοσιαλ-ιμπεριαλισμό από τη δεκαετία του '80, ωστόσο σα ρωσόφιλος εθνικιστής κι όχι σα ρωσόδουλος. Τα τελευταία χρόνια τό 'στριψε προς τη Δύση, όχι απόλυτα, αλλά σοβαρά. π.χ. Απέσυρε τα κρατικά του συνδικάτα από τη φασιστική ΠΣΟ (Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία) που καθοδηγεί το ψευτοΚΚΕ και η Ρωσία (νομίζω Γραμματέας της είναι ο Μαυρίκος) και τα ενέταξε στα σοσιαλδημοκρατικά και συντηρητικά, πουλημένα στο δυτικό κεφάλαιο αλλά σε γενικές γραμμές αστοδημοκρατικά και ελεύθερα, συνδικάτα της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας. Γενικά, βλέπω και στη Λιβύη το μέτωπο Ρώσων - Αμερικάνων, που θα οδηγήσει σε μια αστική ψευτοδημοκρατία στη μορφή με ρώσικο περιεχόμενο. Ό,τι έγινε δηλαδή, στη Σερβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Τυνησία, στην Αίγυπτο..."

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ

(Προς τον κ.κ. κνίτη “laiko stroma”)

Το Διαδίκτυο, παρέα με την κοσμογονία που έφερε στην επικοινωνία και στη διάδοση της γνώσης και της πληροφορίας, έβγαλε επίσης από τα λαγούμια τους χιλιάδες τρωκτικά που, με το προκάλυμμα της ανωνυμίας (του οποίου χρήση κάνουμε κι εμείς φυσικά σαν ιστολόγιο και το οποίο είναι αναγκαίο για την προάσπιση της ελευθερίας του λόγου, ειδικά στην εποχή του σοσιαλιμπεριαλισμού και του σοσιαλφασισμού) χύνουνε ανενόχλητα τη χολή της χυδαιότητας.

Σ’ αυτή την κατηγορία δε θα μπορούσαν να μην εμπίπτουνε και οι «στενοί» κνίτες του Περισσού, αλλά και διάφοροι «πλατείς» κνίτες (οπαδοί, διαγραμμένοι, ΣΥΡΙΖΑιοειδείς, ΝΑΡόφιλοι κλπ.), που μάλιστα, ακριβώς λόγω της ανωνυμίας, εκδηλώνουνε στη μπλογκόσφαιρα πολύ πιο έντονα απ’ ό,τι στην πραγματική ζωή τη βαθιά συγγένειά τους. Π.χ. μπορείς να βρεις μέχρι και ιστολόγια που από τη μια έχουν αγορεύσεις της Λιάνας Κανέλλη στη Βουλή, κι από την άλλη προκηρύξεις και λιβανωτό των νέων μηδενιστικών φασιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων. Δε μιλάμε φυσικά για την όσμωση κνιτών – ναριτών – αριστεροβηματιών, που φτάνει τα όρια της συνειδησιακής συγχώνευσης.

Για να περάσουμε από το γενικό στο ειδικό, η νεοτροτσκιστική – σοσιαλφασιστική λύσσα αυτού του βαθιά αντεπαναστατικού και αντιμαρξιστικού χυλού (πέρα από τις ατομικές – ψυχικές διαθέσεις των φορέων αυτών των αντιλήψεων) εκδηλώνεται πολύ έντονα σε ένα κομβικό σημείο της πολιτικής διαπάλης: στο ζήτημα των διεθνών σχέσεων και συσχετισμών.

Σκέψεις σχετικά με την «πανεθνική πανεργατική απεργία» της 23ης του Φλεβάρη

Για την Τετάρτη, 23 του Φλεβάρη, η ηγεσία της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ), μαζί με την ηγεσία της Ανώτατης Διοίκησης Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΑΔΕΔΥ) έχουνε προκηρύξει κάτι που στη μορφή μοιάζει με πανεργατική και πανυπαλληλική απεργία. Παρά το δήθεν «μεγάλο ταξικό μένος» που τρέφει κατά των «προδοτών του λαού» που ηγούνται σε αυτές, το συντονιστικό των κατεχόμενων από τους τραμπούκους και τις συμμορίες του ψευτοΚΚΕ συνδικάτων και σωματείων, μαζί και λίγων εργατικών κέντρων, που αυτοονομάζεται «Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο» (ΠΑΜΕ), συμμετέχει κι αυτό με τα μπούνια. Μάλιστα μάζεψε άρον άρον μια δική του ψευτοαπεργία που τοίμαζε για τις 10 του Φλεβάρη, για να ενισχυθεί το «πανεθνικό απεργιακό μέτωπο» στις 23.

Επειδή ο εθισμός στην απάτη και στο ψέμα είναι πολλές φορές χειρότερος κι από αυτόν στις ναρκωτικές ουσίες, πρέπει πάντοτε κάποιοι να τολμούν, όσο το σηκώνουν τα κυβικά τους, να πηγαίνουνε κόντρα στο ρεύμα. Με τα κουτσά τους, με τα στραβά τους, με τις δυσκολίες και τις ταλαντεύσεις σε προσωπικό επίπεδο, με την εσωτερική πάλη που ξανάβει η πολιτική φόρτιση που κουβαλάμε όλοι μας…

«ΣΠΙΘΑ»: Το πιο ξεδιάντροπο κόμμα εθνικής υποτέλειας - Η φαιοκόκκινη ενότητα προχωράει γοργά

Τα όρια έχουνε στενέψει ασφυκτικά. Η ενότητα πραγματικών φαιών και ψεύτικων κόκκινων είναι δω. Ο ναζισμός έχει καταφάει από τα μέσα τον αναρχισμό, μέσω των νεοχιτλερικών προταγμάτων του μηδενισμού, όπως και του  επίσης ναζιστικού «καψίματος απεργοσπαστών». Ο ΣΥΝ που διαδηλώνει -μαζί με την «Κόντρα» και την ΑΚ- στην Αθήνα με τους φιλο-χεζμπολλαχίτες και φιλο-χαμασίτες αντισημίτες «για το καράβι για τη Γάζα» του ισλαμοφασίστα Ερντογάν, «δεν πληρώνει» στα διόδια της Πιερίας παρέα με τον Πατριωτικό Ελληνικό Σύνδεσμο – παρακλάδι της Χρυσής Αυγής. Το ψευτοΚΚΕ κρατάει τον εθνικιστικό ταύρο του στρατού και της αστυνομίας απ’ τα κέρατα μέσω της Κανέλλη, που στο γλοιώδες εθναμυντορο-αντικαπιταλιστικό περιοδικό της «Νέμεσις» δημοσιεύει άρθρα «καταραμένων χρυσαυγιτών», όπως υπογράφουν…

Μικρές στιγμές από τη «Μεγάλη Πορεία» - Μάο Τσε Τουνγκ και Κόκκινος Εργατοαγροτικός Στρατός

Ένας από τους βασικούς σκοπούς για τους οποίους φτιάχτηκε τούτο το ιστολόγιο (βασικότερος κι απ’ το να σχολιάζει τα τεκταινόμενα) ήταν το γινάτι του ανασκαλέματος για πλευρές και γεγονότα από την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, τόσο «μεγάλα», δηλαδή με ιδεολογικοπολιτική φόρτιση και που προκαλούν ακόμη πολεμική, όσο και μικρά και ανθρώπινα. Και το λέμε γινάτι, γιατί είναι φυσιολογικό η πλατιά μάζα των σύγχρονων, πνευματικά ανήσυχων ανθρώπων να προτιμάει τη ζωντανή ανάλυση και πολιτική από τις θύμησες, που, ειδικά σε όποιον δεν έχει βυθιστεί έστω σε κάποιο σημείο της ζωής του στην ιστορία του κινήματος για την ανθρώπινη χειραφέτηση, καμιά φορά δε λένε και πολλά.

Για την παραίτηση Μουμπάρακ και την άθλια ιμπεριαλιστική επέμβαση στα εσωτερικά της Αιγύπτου που συνεχίζεται…

Το είδαμε κι αυτό. Και θα γελούσαμε με την καρδιά μας, αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά για την παγκόσμια ειρήνη και για τους λαούς, όχι μόνο της Μέσης Ανατολής, αλλά ολάκερης της οικουμένης. Ο κνίτης, ο συνασπισμαίος, ο νεοαναρχικός  φιλομηδενιστής, βρέθηκαν στο ίδιο χαράκωμα με τους δήθεν «απόλυτους εχθρούς» τους.

Με τον Ομπάμα, την Κλίντον, τον Κάμερον, την Άστον, τον Παπανδρέου και την καθ’ ημάς «Φιλελεύθερη Συμμαχία» (βασικά την πλειοψηφία των εν Ελλάδι φιλελεύθερων, με τιμητικές εξαιρέσεις) και γενικά όλο το δυτικό και κυρίως ψευτοδυτικό απαράτ, με ένα ΚΟΙΝΟ ΙΕΡΟ αίτημα: να φύγει ο τριτοκοσμικός σοσιαλκρατιστής διχτάτορας Μουμπάρακ από την προεδρία της Αιγύπτου, και να παραδώσει την εξουσία στο μέτωπο ισλαμοφασιστών και φιλελεύθερων που τον αντιπολιτεύεται, υπό την ηγεμονία φυσικά των πρώτων (πράγμα που στο πρώτο σκέλος του έγινε).

Γιατροί - ληστές οργανωμένοι από το ψευτοΚΚΕ και το ΣΥΝ ενάντια στο λαό

Τούτη η τοποθέτηση δημοσιεύτηκε πριν λίγες ώρες στο ιστολόγιο της Οργάνωσης για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ  ( ο σύνδεσμος: http://oakke.blogspot.com/2011/02/blog-post_8409.html ). Το ΚΜ τη συμμερίζεται απόλυτα και εκφράζει την οργή του για το σιχαμερά απάνθρωπο τρόπο με τον οποίο μια κάστα επίορκων επιστημόνων κρατάει όμηρο τη φτωχολογιά, για τη διάσωση εξοργιστικών συντεχνιακών προνομίων. Προνομίων που έχουν την καταγωγή τους στο πελατειακό κράτος της μετεμφυλιακής μισοφασιστικής δεξιάς και του ψευτοδημοκρατικού κέντρου, αλλά γιγαντώθηκαν και έγιναν ιδεολογία, και μάλιστα «αντικαπιταλιστική», από το σοσιαλφασιστικό μπλοκ Ανδρέα Παπανδρέου – ψευτοΚΚΕ - Κύρκου, με τη συνέργια του κρατικοκαπιταλιστικού ΠΑΣΟΚ και των χειρότερων λαϊκίστικων στοιχείων της ΝΔ.

 

 Το ΚΜ το διπλοσκέφτεται όταν αναγκάζεται να καταγγείλει κινητοποιήσεις που -στη μορφή τους- παίρνουν «λαϊκό» χαραχτήρα.  

Αντιηγεμονιστική νίκη του λαού της Αιγύπτου (1976)

Πρόκειται για σύντομο άρθρο από την εφημερίδα «Λαϊκοί Αγώνες» του τότε μαοϊστικού Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ελλάδας (ΕΚΚΕ), από το φύλλο 42 της 1^ης του Απρίλη του 1976. Στο άρθρο περιγράφονται και αναλύονται πολύ συνοπτικά το γεγονός και τα αίτια του ξωπετάγματος των Ρώσων σοσιαλιμπεριαλιστών και των «συμβούλων» τους από την Αίγυπτο το Μάρτη του 1976, μαζί φυσικά με την ακύρωση του συμφώνου λυκοφιλίας μεταξύ Αιγύπτου και ΕΣΣΔ. Τα γεγονότα ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα το ζήτημα της ρώσικης επιρροής στην Αίγυπτο, ειδικά μετά την αναβάθμιση του εξαιρετικά φιλικού προς τη Ρωσία και το Ιράν μπλοκ Ελ Μπαραντέι – Αδελφών Μουσουλμάνων από την πρόσφατη πατροναρισμένη εξέγερση, 35 χρόνια μετά την απόφαση του Αιγύπτιου Προέδρου Σαντάτ να τελειώνει με τους εκβιαστές και εκμεταλλευτές του αιγυπτιακού λαού μπρεζνιεφικούς φασίστες.

Ο Μεταξάς και ο Μουμπάρακ ή για τη θέση των μαρξιστών για τους κύριους και τους δευτερεύοντες εχθρούς

Το καθοδηγητικό απαράτ της Γ' Διεθνούς (1935)

Το συγκεκριμένο κείμενο δεν είναι επίσημο ντοκουμέντο της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς που δημοσιεύτηκε στον κομμουνιστικό τύπο, αλλά εσωτερική οδηγία της Εκτελεστικής Επιτροπής της προς τα Βαλκανικά ΚΚ και ειδικά το ΚΚΕ, που τότε, τον Ιούλη του 1939, πέρναγε μια πολύ άσχημη φάση μισοδιάλυσης του μηχανισμού της Κ.Ε. του από τα χτυπήματα του μεταξικού φασισμού του Μανιαδάκη, με ολόκληρο το ΠΓ της ΚΕ και το Γραμματέα του Νίκο Ζαχαριάδη σιδηροδέσμιους. Η δημοσίεψη έχει ένα καλοπροαίρετα «προβοκατόρικο» χαραχτήρα, αφού σχετίζεται με τα γεγονότα που συμβαίνουνε τούτες τις μέρες στην Αίγυπτο. Κι αυτό γιατί όλος ο ντόπιος υπεραντιδραστικός μικροαστισμός ωρύεται για την «υπέροχη λαϊκή εξέγερση» κατά του Μουμπάρακ και την «ανάγκη υποστήριξής της», ασχέτως των αποτελεσμάτων που θα έχει μια ενδεχόμενη νίκη της –δηλαδή νίκη του Ελ Μπαραντέι και των Αδερφών Μουσουλμάνων που είναι το πολιτικό της επιτελείο- για τους λαούς όλου του κόσμου.

Ρωσία – Κίνα: Ιμπεριαλισμός ή σοσιαλιμπεριαλισμός;; Μια διασάφηση…

Η ανάλυση που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο φύλλο Αυγούστου – Σεπτεμβρίου του 2008 της εφημερίδας «Νέα Ανατολή», οργάνου της Κ.Ε. της ΟΑΚΚΕ (Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ). Είναι μέρος ενός μεγαλύτερου άρθρου με τίτλο «Μία νέα αριστερά θα αναδυθεί μέσα από τον αντι-σοσιαλφασιστικό αγώνα των λαών». Το αναδημοσιεύουμε σήμερα, για δυο αλληλένδετους λόγους: ο πρώτος είναι πως αποτελεί μια πολύ εμβριθή –από μαοϊστικής πλευράς- διασάφηση της ιδιαιτερότητας του σοσιαλιμπεριαλισμού σαν στρατοκρατικού κρατικο-φασιστικού ιμπεριαλισμού με «αντιιμπεριαλιστικό» προσωπείο, ειδικά δεδομένου ότι ο τελευταίος έχει προκύψει από την ανατροπή μιας εργατικής ή λαϊκοδημοκρατικής εξουσίας. Κι αυτό άσχετα αν έχει απεκδυθεί τα «κόκκινα» και εργατικά σύμβολα (Ρωσία) ή όχι (Κίνα). Ο δεύτερος είναι πως ήδη διάφοροι ζηλωτές της λεπτής ή χοντροκομμένης χυδαιότητας, μέσω σχολίων, επιχείρησαν να αποδώσουν το «Κόκκινο Μετερίζι» και τη διαχείρισή του στην ΟΑΚΚΕ.