Ζήτω η μεγάλη ηρωική Εξέγερση της Τιεν Αν Μεν - 22 χρόνια από την εξέγερση και τη σφαγή της 4ης του Ιούνη του 1989

Μια πολύ χαρακτηριστική στιγμή από τα γεγονότα του 1989 στην Κίνα είναι η καταστροφή από ένα τεθωρακισμένο στρατιωτικό όχημα του περίφημου αγάλματος της Θεάς της Δημοκρατίας, μίας αρκετά ογκώδους κατασκευής από αφρολέξ και πεπιεσμένο χαρτί πάνω σε μεταλλικό καλούπι που παριστάνει μια γυναίκα να κρατά έναν πυρσό. Το άγαλμα κατασκευάστηκε από φοιτητές της Κεντρικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών και στήθηκε στην πλατεία Τιεν Αν Μεν από τολμηρούς νεολαίους που αψήφησαν τις απειλές της ασφάλειας ότι θα έχαναν το δίπλωμά τους. Τοποθετήθηκε ανάμεσα στο Μνημείο των Ηρώων του Λαού και την Πύλη της πλατείας, κοιτάζοντας προς το τεράστιο πορτραίτο του Μάο που κρέμεται εκεί.

Αν και πολλοί συγκρίνουν το έργο με το Άγαλμα της Ελευθερίας των ΗΠΑ προβάλλοντας τον ισχυρισμό περί αμερικανικής καλλιτεχνικής (και παραπέρα πολιτικής) επιρροής, ένας γλύπτης που ήταν παρών στην κατασκευή του αγάλματος ονόματι Τσάο Τσινγκ-Γιουάν έχει εξηγήσει ότι οι δημιουργοί του όχι μόνο συνειδητά απέφυγαν να πάρουν σαν πρότυπο το άγαλμα της Νέας Υόρκης επειδή μια τέτοια κίνηση θα ήταν φιλο-αμερικανική, αλλά αντίθετα επηρεάστηκαν πολύ από το πασίγνωστο έργο σοσιαλιστικού ρεαλισμού της σοβιετικής γλύπτριας Βέρας Μούχινα που παριστάνει έναν εργάτη και μία αγρότισσα με προτεταμένα χέρια να κρατούν το σφυροδρέπανο.

Η Θεά της Δημοκρατίας έζησε μόλις πέντε ημέρες. Χτυπημένη από ένα τανκ, έγειρε μπρος και δεξιά με αποτέλεσμα να πέσει κάτω, σπάζοντας τα χέρια που κρατούσαν το δαυλό. Οι φοιτητές φωνάζουν: «Κάτω ο φασισμός!», «Αλήτες, αλήτες!». Οι δολοφόνοι αποκαλύπτονται σαν ανοιχτοί φασίστες. Η σημαία τους, σπάζοντας το σύμβολο της δημοκρατίας θα βουτούσε στο αίμα φοιτητών και προλετάριων επαναστατών χάνοντας πια την κόκκινη επίχρωσή της, και θα αποκάλυπτε σε όλο τον κόσμο το αληθινό της χρώμα. Αλλά ας δούμε πώς φτάσαμε μέχρι τη σφαγή.

Σκηνές από την ηρωική λαϊκή δημοκρατική εξέγερση της πλατείας Τιεν Αν Μεν του 1989

Πρόκειται για ένα σύντομο βίντεο επενδυμένο με την πολύ όμορφη μουσική από το soundtrack της γνωστής ταινίας "Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο". Είναι σκηνές από τη δημοκρατική εξέγερση του κινέζικου λαού με πρωτοπόρα τη νεολαία και κορμό τη φτωχολογιά του Πεκίνου, ενάντια στη δικτατορία των  νέων αστών - ψευτοκομμουνιστών του "Κ"Κ Κίνας με επικεφαλής τον Τενγκ Ξιάο Πινγκ.

Τα αιτήματα ήταν αντιφασιστικά και λαϊκά, με πρώτο τη δημοκρατική δυνατότητα έκφρασης για το λαό, επίσης τη μείωση των τιμών στα βασικά είδη κατανάλωσης που ο πληθωρισμός τις εκτόξευε στα ύψη, την πάταξη της ήδη τεράστιας μετά από 10 χρόνια παλινορθωμένου καπιταλισμού διαφθοράς. 

Ο επαναστατικός Μάης του '68 και ο σοσιαλφασισμός

Μάης του 1968 - Μάης του 2011: το ΚΜ αναδημοσιεύει ένα άρθρο που πρωτοδημοσιεύτηκε τον Ιούνη του 1998 στην εφημερίδα «Νέα Ανατολή» της ΟΑΚΚΕ (φύλλο 306). Πρόκειται για μια ανάλυση του επαναστατικού γαλλικού Μάη του ’68, από μαρξιστική - λενινιστική - μαοϊστική σκοπιά. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο της συγκεκριμένης ανάλυσης είναι πως έρχεται σε αντιπαράθεση με τη μικροαστική φιλολογία περί τον Μάη, που κριτικάρει το ρεβιζιονιστικό – σοσιαλφασιστικό Γαλλικό «Κ»Κ ότι «δεν επεδίωξε την κατάληψη της εξουσίας και υπεράσπισε την αστική δημοκρατία λόγω σοσιαλδημοκρατικού ρεφορμισμού», αν και όντως υπήρχαν και τέτοια σοσιαλδημοκρατικά στοιχεία στο εσωτερικό του, σα δευτερεύουσα πλευρά.

Αντίθετα, η αναλυτική γραμμή του άρθρου βασίζεται στη θέση πως ο Μάης είχε να παλέψει από τη μια με τον εξωτερικό εχθρό του, την κλασσική γαλλική Δεξιά του ντεγκωλισμού, κι από την άλλη με τον εσωτερικό του υπονομευτή και διαστρεβλωτή, τους Γάλλους «κνίτες», που δεν προσπαθούσαν όμως «απλά να τον τιθασεύσουν», όπως βαυκαλίζονται οι μικροαστοί αριστεριστές, αλλά αντίθετα να τον αντιστρέψουν και το κουφάρι του να το κάνουν όχημα για να μπουκάρουν στο αστικό κράτος και να ασκήσουν από κει τη διχτατορία τους, σε συμμαχία στην αρχή με τους κλασσικούς αστούς και στη συνέχεια μόνοι τους.