 |
| Ο Δεκέμβρης δεν ήταν ερώτηση. Ήταν πισωδρόμηση. |
Τρία χρόνια έχουνε περάσει από τη μέρα που ένας αποκτηνωμένος μπάτσος, με φασιστικές πολιτικές καταβολές, πιωμένος, τράβηξε κουμπούρι και άφησε στον τόπο ένα παιδί 15 χρονώ, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, το γνωστό πια σε όλους μας Αλέξη. Ο δολοφόνος αυτός ήταν γέννημα των νέων τραμπούκικων και κτηνωδών σωμάτων που λάνσαρε ο σκοτεινός και βρώμικος σοσιαλφασίστας -και φίλος της ψευτοαριστεράς- Χρυσοχοΐδης στην πρώτη του θητεία στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, κυρίως των Ειδικών Φρουρών και της ΟΠΚΕ. Δε μετάνιωσε ποτέ για το έγκλημά του, αλλά ξέρναγε -μέχρι την καταδίκη του σε ισόβια- χολή και προσπαθούσε να παρουσιάσει τον έφηβο Αλέξη σαν ένα λούμπεν και αντικοινωνικό στοιχείο, δικαιολογώντας έμμεσα τη δολοφονία του.
Ο μπάτσος αυτός προσπάθησε έτσι να εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο για τον ίδιο τρόπο τον πρωτόλειο, πολλές φορές αυθεντικό αλλά γενικά επιδερμικό και συχνά σάπιο αντιαστυνομισμό του κλασσικού αναρχισμού και του λούμπεν που παροικεί στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων.
Αυτός ο αντιαστυνομισμός, πέρα από το δίκαιο μίσος που γεννά σε πολλούς νεολαίους τόσο η ελληνική τριτοκοσμική και φιλοφασιστική αστυνομία, όσο και γενικά κάθε αστικός καταπιεστικός μηχανισμός όπου Γης, είναι απόρροια της θέσης του αναρχισμού ότι η αστυνομία είναι πάντα το κέντρο της αντιλαϊκής αντίδρασης, ανεξαρτήτως εποχής. Αυτή τη γραμμή, χωρίς να την υιοθετεί, τη χαϊδεύει ο σοσιαλφασισμός, κυρίως σαν Αλαβάνος - Δίκτυο - ΑΝΤΑΡΣΥΑ (και σαν ΑΚ βέβαια), ακριβώς για να ανεβοκατεβάζει και να αλώνει, με φιλικές του τάσεις, τους αστικούς μηχανισμούς, μεταξύ αυτών και την αστυνομία.
Όταν οι σοσιαλφασίστες αλώσουν πλήρως το κράτος, μαζί με τους συμμάχους τους μες στο φασιστικό ΛΑΟΣ, στα ΠΑΣΟΚ και στις ΝΔ, τότε τον αναρχισμό τον περιμένει μεγάλο ματσούκι και τσάκισμα, μπροστά στο οποίο το ξύλο από τους ΚΝΑΤάδες στις 20 του Οχτώβρη θα μοιάζει χάδι.
