Το γεγονός ότι το καθεστώς κορυφής των 6+2 κομμάτων Βουλής και Ευρωβουλής συν
τη ναζιστική συμμορία των κανίβαλων έχει ολοκληρωθεί στην αρραγή του ενότητα,
πέρα από «μνημονιακές» ή «αντιμνημονιακές» ρητορείες για ξεκάρφωμα, έχει απλοποιήσει
εξαιρετικά τα πράγματα σε «συγκρούσεις» όπως εκείνη στο ζήτημα της απεργίας και
της επιστράτευσης των καθηγητών.
Τι έχουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση;; Μια τρικομματική κυβέρνηση με
σαμποταριστές ηγέτες που με τη ΔΕΗ, τους φόρους, τη γραφειοκρατία της και τις τράπεζές
της στραγγαλίζει την πραγματική παραγωγή στη χώρα, χρησιμοποιώντας κατάλληλα
και το αντιδραστικό στην κύρια πλευρά μνημόνιο των δανειστών.
Αφού λοιπόν τσακίζει την
παραγωγή, για να φέρει στη συνέχεια στα ίσα τα ζύγια του κρατικού ελλείμματος, πετσοκόβει
επί δικαίων και αδίκων, άμεσα στο δημόσιο τομέα κι έμμεσα σε αυτοαπασχολούμενους, εργαζόμενους
στον ιδιωτικό τομέα κλπ. Τέτοια περίπτωση αποτελούνε και οι ρυθμίσεις για τους καθηγητές.
