Η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας από το σοσιαλφασιστικό καθεστώς της Ελλάδας έγκλημα διαρκείας κατά του λαού

Στην Ευρώπη ψευτοδουλικός, στην Ελλάδα "κατά των αγορών"

Παρακολουθώντας κάποιος όλη τη φιλολογία των τελευταίων ημερών γύρω από το σχηματισμό της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», τα προβλήματα των κλικών Παπανδρέου – Βενιζέλου και Σαμαρά αντίστοιχα να χωρέσουν τις φαινομενικά εντελώς αλλοπρόσαλλες μεταστροφές τους στα όρια και των κομματικών μηχανισμών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και να μην εξερεθίσουν εντελώς την ΕΕ, χωρίς να ξεφύγουν από τη στρατηγική του σοσιαλιμπεριαλισμού για μεθοδευμένη πολιτική αστάθεια που υπηρετούν, σου έρχεται αναμφίβολα ένα ανακάτωμα στο στομάχι.

Όχι τόσο για όλα αυτά τα υποκείμενα των ηγετικών κλικών, που ο ρόλος τους σε όσους έχουν παρακολουθήσει και συμφωνούν με τη μαοϊστική ΟΑΚΚΕίτικη ανάλυση είναι γνωστός και κατανοητός, όσο για το πόσο σιχαμερά ασπόνδυλη είναι η αστική τάξη, όλες ανεξαιρέτως οι φράξιες της και το πολιτικό της προσωπικό σε αυτό τον τόπο. Γνήσιοι πολιτικοί απόγονοι των ξενόδουλων μοναρχοφασιστικών κυβερνήσεων του Εμφύλιου, που ενώνανε Φιλελεύθερους και Λαϊκούς, Σοφούληδες και Τσαλδάρηδες, στην «ιερή» αντιΔΣΕ και αντιδημοκρατική πάλη, σε συνεργασία με τους πρώην ταγματαλήτες.

Οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, παρά το γεγονός πως -και το τονίζουμε- κανένας φασίστας ή σοσιαλφασίστας δεν έχει δικαίωμα να «τιμωρεί» από τα δεξιά με τραμπούκικη βία τα μέλη τους ερήμην ή «στο όνομα» του λαού, είναι συνονθυλεύματα ανθρώπων ως επί το πλείστον χωρίς χαραχτήρα, χωρίς καθορισμένη φυσιογνωμία, χωρίς αρχές. Δεν εννοούμε φυσικά αρχές προλεταριακές, επαναστατικές, λαϊκοδημοκρατικές. Ούτε εννοούμε καν αρχές αστικοδημοκρατικές του 19^ου αιώνα.

Μιλάμε για τις στοιχειώδεις αρχές που επιβάλλει η φυσιογνωμία ενός χριστιανοδημοκρατικού-συντηρητικού, ενός φιλελεύθερου ή ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στο Δεύτερο Κόσμο (π.χ. στη δυτική Ευρώπη) και στις πιο αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες του Τρίτου Κόσμου. Δηλαδή, μία γενικά ξεκάθαρη θέση για τα ζητήματα στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας τους, για την ιδεολογική φυσιογνωμία του κόμματός τους, για τον τρόπο που πρέπει από οργανωτική άποψη να διοικείται το κόμμα τους και να εκλέγεται ο αρχηγός του κλπ. Για τέτοια «τρομερά» πράγματα, που μπορεί να τα εκπληρώνει κι ένας κατά τα άλλα πολύ αντιδραστικός και αντεργάτης, αντιλαϊκός πολιτικός της αστικής τάξης, τα άθλια αυτά σκηνώματα-βουλευτάδες είναι παντελώς ανάξιοι.

Καραμανλής ο Α' - Υπογράφει την ένταξη στην ΕΟΚ

π.χ. Η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών της ΝΔ είναι γενικά συντηρητικά πολιτικά στοιχεία, πολύ συντηρητικότερα των Ευρωπαίων ομολόγων τους λόγω της ιστορικά αντιδραστικής μεταπολεμικής τους παράδοσης. Ωστόσο, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, σε αντίθεση με τους (περισσότερους) ΛΑΟΣτζήδες φασίστες, οι ΝΔίτες είναι φιλοευρωπαίοι, γιατί προς τα εκεί τους προσανατόλισε και έτσι τους διαμόρφωσε την πολιτική φυσιογνωμία ο «εθνάρχης» τους μετά τη Μεταπολίτευση (το μόνο καλό που έκανε σε αυτή τη χώρα), έστω και δένοντας αυτό τον τότε ευρωπαϊσμό και με μπόλικο κλασσικό αντικομμουνισμό ή και με επίκληση του «τούρκικου κινδύνου», που τον υπερτόνιζε από το 1974 κιόλας ο χαφιές της Ρωσίας Ανδρέας Παπανδρέου και το σωβινιστικό σκυλολόι που έσερνε μαζί του.

Αυτοί όλοι λοιπόν της ΝΔ, αφού φάγανε στα μούτρα την ταπείνωση να δεχτούν για συνάδελφό τους (το 2004) και αμέσως μετά για ΑΡΧΗΓΟ τους (το 2009) έναν τύπο που τους πήρε ό,τι περισσότερο λατρεύουν αυτοί οι φελλοί, την κρατική εξουσία το ’93 (όταν έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη) και το ’95 (όταν ψήφισε σαν ΠΟΛΑΝ μαζί με το ΠΑΣΟΚ Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μην αφήνοντας να γίνουν εκλογές), δεχτήκανε και την παραπληρωματική με ψευτοΚΚΕ – ΣΥΝ και άσχετη με τη λογική ενός κλασσικού συντηρητικού αστικού κόμματος αντιμνημονιακή ρητορεία και πολιτική του Σαμαρά (και οι «λαϊκοδεξιοί» και οι καραμανλικοί, και -με γκρίνια- οι λίγοι πια κλασσικοί φιλελεύθεροι).

Αυτό δε το λέμε γιατί θεωρούμε το μνημόνιο ένα καλό γενικά πράγμα. Και κακό είναι γενικά από μόνο του (στην κύρια πλευρά του), και ακόμη χειρότερο το κατέστησαν οι Παπατζήδες οι Γ’ και Βενιζέλοι παλιάνθρωποι, με τον τρόπο που -σαδιστικά προς το λαό- το εφάρμοσαν, χρεώνοντας τα αποτελέσματα στην Ευρώπη.

Το λέμε για να καταδείξουμε ότι αυτοί οι τύποι των δύο κλασσικών αστικών κομμάτων γενικά και της ΝΔ ειδικά, ακόμη και οι ευρωπαιόφιλοι, δεν έχουν μέσα τους ίχνος τσίπας και πολιτικού έρματος, ειδικά όταν κάποιος τους υπόσχεται γρήγορη επάνοδο στην εξουσία, οφίτσια και πρωταγωνιστικούς ή ακόμα και δευτεραγωνιστικούς ρόλους. (Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι δε μπορεί στο μέλλον το προλεταριάτο να τους αντιμετωπίσει σαν πρόσκαιρους και ασταθείς συμμάχους ενάντια στο σοσιαλιμπεριαλισμό, όσους δηλαδή λίγους απ’ αυτούς θα έχουν τα κότσια να αντισταθούν).

Το ίδιο ισχύει και για τους μικροαστούς και μεσοαστούς της ΚΟ του επίσης μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ, που μάλιστα κουβαλάνε και μια πιο δημοκρατική στις ιδέες της εκλογική πελατεία, αλλά ταυτόχρονα και το χειρότερο, μαζί με τους κνιτοσυνασπισμαίους, παρασιτικό στρατό που χώσανε μες στο κράτος και τώρα τους ζητάει τα ρέστα (εν μέρει «δικαίως»). Αυτοί στηρίξανε και στηρίζουνε ως επί το πλείστον κάθε σιχαμένη μανούβρα του παγκόσμιου πολιτικού αλήτη Παπατζή του Γ΄, με εντελώς ανάξια λόγου ψελλίσματα δήθεν κριτικής.  

Μια ζωή με την κούφια «αντιδεξιά» αυταπάτη, που επί ποινή θανάτου τους επέβαλε η κλίκα Παπανδρέου του Β’ – Λαλιώτη, ότι το ψευτοΚΚΕ και αργότερα ο ΣΥΝ είναι δημοκρατικοί σύμμαχοι του ΠΑΣΟΚ στον αγώνα κατά της ΝΔ, έφτασαν στο τέρμα της τραγικής για τον τόπο πολιτικής τους διαδρομής να τρώνε μάπες από τους κνίτες του ΣΥΝ και τη ΣΠΙΘΑ και να κυνηγιούνται σα τα σκυλιά μες στους δρόμους, με την κάλυψη του ψευτοΚΚΕ, των Σαμαράδων και των ΛΑΟΣ, και με τους μπάτσους να κρυφοχαίρονται και να μη τους πολυπροστατεύουν την ώρα που πέφτουν οι σφαλιάρες.

Είναι οι ίδιοι ΠΑΣΟΚτζήδες, που το 1993 χαιρέτιζαν το σχηματισμό της ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά από πρώην ΕΠΕΝίτες χουντοφασίστες, πρώην αριστερούς τύπου Λεντάκη, εθνικοφασίστες του μετέπειτα «Δικτύου 21», ενός υπερσωβινιστικού εκτρώματος στο οποίο συμμετείχε (με προσοχή και χωρίς να εκτίθεται) και η Κανέλλη κλπ. «Αφού ρίχνει το Μητσοτάκη, καλό μας κάνει», σκέφτονταν οι ηλίθιοι ΠΑΣΟΚτζήδες, που ενώ ο Παπατζής ο Β΄ τους συμβίβασε με όλο το σωβινιστικό παπαδαριό και τους καραβανάδες, με όλο το βαθύ φασισμό μες στο κράτος, τους έλεγε ταυτόχρονα πως το μέγα πρόβλημα της χώρας και ο κύριος εχθρός της δημοκρατίας και του λαού ήταν ο Μητσοτάκης, οι Σουφλιάδες, οι Μάνοι, οι Μπακογιάννενες και οι Ανδριανόπουλοι, δηλαδή οι εντελώς απογυμνωμένοι από λαϊκά ερείσματα μες στη χώρα, μειοψηφικοί δυτικόφιλοι φιλελεύθεροι μες στη ΝΔ (άσχετο που κι αυτοί κάθε άλλο παρά φίλοι του λαού και δημοκράτες είναι, όπως έχουν αποδείξει, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία και σίγουρα ήταν και είναι λιγότερο δεξιοί από την εκάστοτε ηγετική κλίκα του ΠΑΣΟΚ…).

Κρατικοκαπιταλιστές και σοσιαλδημοκράτες γραφειοκράτες του ΠΑΣΟΚ (οι δύο τάσεις), κάπως πιο εθνοανεξαρτησιακοί από τους ΝΔίτες, αλλά και με πιο βαθύ και στρατηγικό αντιευρωπαϊσμό (κυρίως οι κρατικοκαπιταλιστές), οι ΠΑΣΟΚτζήδες οδηγούνται τώρα στην εθνική πολιτική γκιλοτίνα, την οποία φοβούνται και οι ΝεοΔημοκράτες, που τρέμουν την είσοδο στελεχών της ΝΔ στη συγκυβέρνηση, γιατί ξέρουν καλά ότι σημαίνει σφαλιάρες στο δρόμο και για τους ίδιους, ειδικά μετά από 2 χρόνια ανέξοδης αντιμνημονιακής παπάτζας σαμαρικού τύπου.

Αυτά σε όποιον παρακολουθεί την ΟΑΚΚΕίτικη, μαοϊστική αντισοσιαλφασιστική ανάλυση, στην οποία στηρίζεται και πατάει το ΚΜ, είναι σε γενικές γραμμές γνωστά, και ίσως κακώς επαναλήφθηκαν σε τέτοια έκταση.

Το πρόβλημα στην όλη αυτή ιστορία είναι πως, ακόμα και τώρα, ακόμα και τη στιγμή που είναι σχεδόν φανερό πια σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο πως οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες είναι προβοκάτορες και διασπαστές της ΕΕ, άρα δουλεύουν για κάποιον που θέλει τη διάσπαση της ευρωπαϊκής ενότητας, για ένα αντίπαλο της ΕΕ συμφέρο (όχι εκείνο της ελληνικής μπουρζουαζίας, που δεν έχει κανένα διάφορο από τη διάλυση της ΕυρωΖώνης ή το βύθισμα της στην κρίση μέσω παπανδρεϊκών ανακοινώσεων για δημοψηφίσματα από το πουθενά κλπ.), όλα τα πυρά του καθεστώτος είναι στην Ευρώπη για «ποδοπάτημα της εθνικής μας ανεξαρτησίας».

Οι προβοκάτορες αυτοί, οι Παπανδρεοβενιζέλοι και οι Σαμαράδες, αλλά στο βάθος και οι υπόλοιποι, ζητάνε λεφτά από την Ευρώπη, με κεκτημένο ότι δεν είμαστε απλά φίλοι αλλά ΕΤΑΙΡΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΕ με τις υπόλοιπες χώρες, ειδικά τις άλλες 16 της ΕΖ, λεφτά με χαμηλό επιτόκιο εκτός αγορών και με φιλικούς διακανονισμούς, ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΑΔΕΡΦΑ ΚΡΑΤΗ, και ταυτόχρονα μες στη χώρα κάνει ο καθένας επίδειξη αντιευρωπαϊκού και δήθεν «ανεξαρτησιακού» πνεύματος.

Μα, βρε κτήνη, αν ήσαστε κλασσικοί εθνικιστές, δηλαδή αντιευρωπαίοι χωρίς να ήσαστε «ρώσοι», θα ζητούσατε από την πρώτη στιγμή έξοδο της Ελλάδας από την ΕΖ, με φιλικό έστω διακανονισμό, για να ανορθώσετε την οικονομία με φτηνό νόμισμα σε μια κλασσική αστική τριτοκοσμική αναπτυξιακή βάση. Αλλά εσείς παλιάνθρωποι, θέλετε και Ευρώπη, και βρισίδι στην Ευρώπη. Και λεφτά από τους δυτικούς μονοπωλιστές και κυρίως από τους ευρωπαϊκούς λαούς στη βάση της φιλίας και συνεργασίας των εντός ΕΕ χωρών, και μπινελίκια στους διάφορους Ρεν και Μπαρόζο για «ποδοπάτημα της εθνικής μας αξιοπρέπειας».

Ο Μπαρόζο κι ο Ρεν ποδοπατάνε την αξιοπρέπεια της χώρας και την ανεξαρτησία της ή ο Παπατζής ο Γ΄, που τους δούλεψε μες στα μούτρα τους με το δήθεν δημοψήφισμα ενώ είχε υπογράψει συμφωνία, και έχωσε το ΔΝΤ των Ρωσίας – Κίνας – ΕΠΑ και στην Ιταλία, με τον πανικό που προκάλεσε;; Ποιον ευνόησε, αλλάζοντας όλη την ατζέντα στο G20, η προβοκάτσια Παπανδρέου;; Όποιος διαβάσει διεθνή τύπο και σκαλίσει λίγο τα πράγματα, θα δει πως οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι Ρώσοι και οι Κινέζοι σοσιαλιμπεριαλιστές, που κρύβονται μέσα στη συμμαχία τους με τα νέα αναδυόμενα από τον Τρίτο Κόσμο μονοπωλιακά κράτη (Ινδία, Βραζιλία κλπ.) σαν BRIC ή και BRICS (όταν προστίθεται σε αυτό και η εξαιρετικά φιλορωσοκινέζικη Νότια Αφρική).

Οι Έλληνες αστοί πολιτικοί ηγέτες θα μπορούσαν να είναι είτε συνεπείς φιλοευρωπαίοι, κάτι σα τους δημοκράτες αστούς των πρώην ανατολικών χωρών της Ευρώπης (που είχαν πίσω τους όμως μια Άνοιξη της Πράγας του 1968 και μια πολωνική εξέγερση του 1980-1981), είτε συνεπείς τριτοκοσμικοί σωβινιστές, κάτι που γενικά θα ήταν κακό (μιας και ο αντιευρωπαϊκός σωβινισμός είναι δεξιό και αντιδραστικό πράγμα, γιατί χτυπάει την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών της Ευρώπης), αλλά τελικά δε θα ήταν και απόλυτη καταστροφή.

ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΥΠΟΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ.

Είναι «ρώσοι», γιατί από τη μια ομνύουν στην ευρωπαϊκή φυσιογνωμία και πορεία της Ελλάδας, δεν την απορρίπτουν ανοιχτά, όπως θα έκαναν αν ήταν «τίμιοι» αντιδραστικοί, κι από την άλλη όπου τους παίρνει καλλιεργούν στις μάζες, παρέα με τους σοσιαλφασίστες ψευτοΚΚΕ - ΣΥΝ και τους ναζιφασίστες ΛΑΟΣ - ΧΑ ότι η ΕΕ είναι μια ιμπεριαλιστική συσσωμάτωση ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ, από την οποία εξαρτόμαστε, δήθεν θέλοντας και μη, κι όχι μια ένωση στην οποία ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΠΕΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΚΑΙ ΜΕ ΕΞΩΘΕΝ ΕΠΙΒΟΛΗ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΑΧΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ. Δηλαδή ζυμώνουν ότι η ΕΕ εκμεταλλεύεται την Ελλάδα σαν ιμπεριαλισμός – ενώ στην πραγματικότητα η ΕΕ είναι ιμπεριαλιστική κύρια απέναντι στον εκτός Ευρώπης Τρίτο Κόσμο και τις φτωχές χώρες κι όχι στις εσωτερικές της δομές, ακριβώς γιατί οι Ευρωπαίοι μονοπωλιστές θέλουν μια ενωμένη μονοπωλιακή Ευρώπη για να ανταγωνιστούν τις υπερδυνάμεις (Ρωσία και ΕΠΑ), την Κίνα, αλλά και τις νέες αναδυόμενες μεγάλες οικονομίες (Ινδία, Βραζιλία κλπ).

Είναι «ρώσοι» και συνωμότες, ακριβώς γιατί υποδύονται κάτι, ενώ είναι στην ουσία κάτι άλλο, για την ακρίβεια το διαλεχτικό αντίθετό του.

Είναι «ρώσοι», είτε κανονικοί ρουφιάνοι είτε ακραία και συνεννοημένα μεταξύ τους φιλικοί προς τη Μόσχα, γιατί ακριβώς μόνο τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα προάγονται ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ από τα αποτελέσματα των κινήσεων των προβοκατόρων Ελλήνων ψευτοηγετών. 

Είναι «ρώσοι», ακριβώς γιατί είναι ζηλωτές και πρωτομάστοροι του παραγωγικού σαμποτάζ, του μεγαλύτερου δηλαδή αντιλαϊκού και πιο βαθιά αντεθνικού εγκλήματος, καθώς αυτό ουσιαστικά αποτελεί πισωγύρισμα στις παραγωγικές σχέσεις, δυσκολεύει την ωρίμανση των αντικειμενικών και υποκειμενικών όρων για την σοσιαλιστική - αντιιμπεριαλιστική επανάσταση, βαθαίνει την εξάρτηση της χώρας ΣΥΝΟΛΙΚΑ από τον ιμπεριαλισμό και ξεπατώνει με απόλυτους όρους το βιοτικό επίπεδο του λαού, του κόβει το ψωμί και τον ρίχνει στην δουλοποίηση. Τσάκισμα των σύγχρονων παραγωγικών δυνάμεων σημαίνει πολύωρη κοπιαστική δουλειά με χαμηλή παραγωγικότητα, ξεθέωμα για ένα κομμάτι ψωμί.

Είναι «ρώσοι», γιατί η πολιτική τους στρατηγική δεν ταιριάζει με καμία τάση του ευρωπαϊκού μονοπώλιου, όσο υφεσιακή και αν είναι προς τη Μόσχα, ούτε καν με μια απλά φιλική προς τη Μόσχα ελληνική αστική τάξη. Οι κινήσεις Παπανδρέου – Σαμαρά – Βενιζέλου – Καρατζαφέρη ταιριάζουν και εφάπτονται ΑΚΡΙΒΩΣ μονάχα με τις βρώμικες μανούβρες του Άξονα Ρωσίας – Κίνας μες στο G20, στο ΔΝΤ, στην παγκόσμια σκακιέρα.

Δεν είναι λοιπόν απλή ρωσοφιλία εθνικών ή ευρωπαιόφιλων αστών. Είναι ρωσοδουλία πουλημένων τομαριών. Δεν υπάρχει τίποτα το συνωμοσιολογικό εδώ, παρά τετράγωνος μαρξισμός – λενινισμός – μαοϊσμός.

Την ίδια ώρα λοιπόν που συμβαίνουν όλα τούτα, οι Λαζόπουλοι, οι Κανέλλες, οι Ελληνοφρένειες, οι Καζάκηδες, όλοι οι μηχανισμοί διαμόρφωσης της κοινής γνώμης (καθώς τον Πρετεντέρη, που είναι μεγάλος σκούληκας έτσι κι αλλιώς, την Τρέμη και τον Παπαδημητρίου, που είναι πολιτικά ηλίθιοι, τους βρίζουν όλοι, ας μη γελιόμαστε, σε αντίθεση με τους «αντιστασιακούς» σοσιαλφασίστες γελωτοποιούς και δημαγωγούς – διαφθορείς του λαού), βαράνε τα σφυριά τους σε μια κατεύθυνση: μας πεινάει η Ευρώπη, ο Τζέφρυ ο «Αμερικάνος» σαν ενεργούμενο του δυτικού – εβραϊκού – τραπεζικού κεφάλαιου και η δικτατορία των αγορών.

Φυσικά, κανείς από αυτούς δεν προτείνει σαν απάντηση στις καπιταλιστικές αγορές εδώ και τώρα διχτατορία του προλεταριάτου σε εθνική – ελληνική βάση (ακόμη κι αυτός ο αριστερισμός, θα ήταν πιο τίμιος). Προτείνουν γενικά μια «λαϊκή αντίσταση», με πρόταγμα μια επίσης νεφελώδη «αμεσοδημοκρατία» ή με στόχο μια απροσδιόριστη «λαϊκή εξουσία με αλλαγή πολιτικών συσχετισμών»(ψευτοΚΚΕ), και (εδώ είναι το ζουμί) πολύ προσεκτικά για να μη χτυπάει πολύ στο μάτι του λαού, που μυρίζεται τους ρουφιάνους γιατί είναι καλός και πατριώτης - δημοκράτης στην καρδιά του, πετάνε «φευγαλέα» και το «αλλαγή του γεωπολιτικού προσανατολισμού της χώρας».

Ο κνίτης με το αφεντικό του το Ρώσο πρέσβη - Όλο χαμόγελο...

Αυτό το είπαν σε δήλωση τους και 28 «νέοι», ξεφτελισμένοι βουλευτάδες του ΠΑΣΟΚ, που μυρίζονται σαν τα κοπρόσκυλα προς τα πού πάει το πράγμα και σπεύδουνε να πάρουνε θέση. Το λέει μέρα παρά μέρα ο Τσίπρας, και το είπε και στις 7/11, σε συνάντησή του με το Ρώσο πρέσβη, στον οποίο κατάβρισε την Ευρώπη, εγκωμιάζοντας τη φασιστική ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ Ρωσία, υπό τα χαμόγελα του έπαρχου της «φίλης ορθόδοξης» χώρας!

Για τον Καρατζαφέρη, τα είπαμε στην προ-προηγούμενη ανάρτηση, δεν το κρύβει πια άλλωστε, μιλάει ανοιχτά σα κουίσλιγκ, ράβει κουστούμι για «κατοχικός» πρωθυπουργός της Μόσχας στην Αθήνα (κάτι που φυσικά δε θα συμβεί, καθώς προηγούνται πιο παλιά «ρωσάκια» στην επετηρίδα, με μεγαλύτερη αφοσίωση στο αφεντικό). Άλλωστε, υπάρχει η «αντεθνική» κατοχή από τους Ευρωπαίους, στην ΕΕ των οποίων προσχωρήσαμε ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ (!), και η «καλή» κατοχή ή μισοκατοχή από τον Άξονα και βασικά από τη Ρωσία, που είναι «πατριωτική» και σύμφωνη με τα «πεπρωμένα του έθνους και της ορθοδοξίας».

Οι πραγματικοί ναζήδες μιλούν για "ναζιστική ΕΕ"

Αυτό που αποτελεί σοβαρό κίνδυνο της στιγμής, της περιόδου στην οποία μπαίνουμε καλύτερα, είναι άνθρωποι που πάνω σε αυτή την κρίση ριζοσπαστικοποιούνται γοργά και αναζητούν νομοτελειακά ριζοσπαστικές λύσεις για το λαό και τη χώρα (και σωστά από αρχειακή άποψη φτάνουν σε τελευταία ανάλυση μέχρι την συνολική ανατροπή της εξουσίας του ιμπεριαλισμού και του κεφάλαιου), άνθρωποι αριστεροί και πραγματικά αντικαπιταλιστές να πλανηθούν από την από τα δεξιά αντιευρωπαϊκή, καθεστωτική αλλά στη μορφή «αντικαθεστωτική» μαύρη προπαγάνδα, που ακόμη και τα πιο τίμια, αυτοθυσιακά, ευγενικά στοιχεία μέσα στην κοινωνία είναι ικανή, μέσα απ΄ την αντιστροφή των πάντων, να τα μετατρέπει στο αντίθετό τους ή ακόμα χειρότερα να τα βάζει να δουλεύουν πρακτικά για τα αντίθετα από εκείνα που πιστεύουν.

Σ’ αυτούς κυρίως, που η πολύχρονη δεξιά ρεβιζιονιστική και νεοτροτσκιστική κυριαρχία στην ιδεολογική γραμμή της λεγόμενης «Αριστεράς» τους έκανε αδιάφορους να σκέφτονται παραγωγικά και μαρξιστικά πάνω στις ενδοαστικές αντιθέσεις, θεωρώντας τες άνευ σημασίας, «όλοι το ίδιο είναι – έτσι κι αλλιώς δε μας απασχολούν οι αντιθέσεις των αστών και των ιμπεριαλιστών μεταξύ τους», απευθύνεται τούτη η ανάρτηση.

Σ΄ αυτούς που, την ώρα που η Ελλάδα και η Ευρώπη βυθίζονται, τα πολιτικά αφεντικά των κομμάτων τους τούς γανώνουν το κεφάλι με «εργατικές αντικαπιταλιστικές εξουσίες» και «λαϊκές ανατροπές», ψεύτικες και κάλπικες, σωστό αφιόνι, την ώρα που δεν υπάρχει ούτε ΕΝΑ (1) ταξικό, εργατικό μαζικό συνδικάτο, με ανοργάνωτους συνδικαλιστικά και πολιτικά τους μετανάστες, χωρίς καμία όξυνση της ταξικής πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς χωριστά, χωρίς πραγματικό λαϊκό κίνημα, χωρίς επαναστατικό εργατικό ή έστω λαϊκοδημοκρατικό υποκειμενικό φορέα – κόμμα να γονιμοποιήσει μια πανεθνική κρίση κ.ο.κ.

Την ώρα που όλοι οι υποκειμενικοί όροι για μια λαϊκοδημοκρατική διέξοδο από την κρίση στην Ελλάδα και την Ευρώπη λείπουν ακριβώς λόγω του ό,τι οι ψευτοαριστεροί ηγέτες δολοφόνησαν και μαχαίρωσαν πισώπλατα τον πραγματικό, τον πρωτοπόρο επαναστατικό μαρξισμό και μαζί του κάθε επαναστατικό αντικαπιταλιστικό κίνημα.

Είναι ακριβώς ο παγκόσμιος σοσιαλφασισμός και ρεβιζιονισμός, που έκανε αδύνατο -σε αυτή την τεράστια καπιταλιστική κρίση- για το προλεταριάτο να μπει (μέχρι στιγμής) στο στίβο της διεκδίκησης της ανατροπής της εξουσίας του ιμπεριαλισμού και του κεφάλαιου σε περιφερειακή έστω, ή και σε τοπική κλίμακα.

Είναι αυτός ο κόσμος της βάσης της «Αριστεράς» λοιπόν που, βλέποντας αναλύσεις για τις αντιθέσεις μέσα και ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τη ΔΗΣΥ κλπ., πιθανά να σκέφτεται πως τούτα όλα είναι δεξιά πράματα και καλά θα έκανε ένας κομμουνιστής να μη τα πολυακουμπάει, αντίθετα να γράφει κάθε δυο αράδες «κάτω το κεφάλαιο», «εργατική εξουσία», «γενική απεργία εδώ και τώρα», «αμεσοδημοκρατία» κι όχι να εξηγεί ποια είναι η χειρότερη τάση μέσα στα κόμματα του ιμπεριαλισμού και της αστικής τάξης, να παίρνει θέση υπέρ του ενός ή του άλλου στις διαμάχες κ.ο.κ.

Ζήτω ο μαρξισμός λενινισμός μαοϊσμός

Αυτός όμως δεν είναι επαναστατικός μαρξισμός. Είναι εκχυδαϊσμός του μαρξισμού, χυδαίος οικονομισμός και αντιλενινισμός, και στην άκρη του πραξικοπηματισμός τροτσκιστικού τύπου με τη μορφή του «αναχωρητισμού», ειδικά όταν λείπουν οι πολιτικοί όροι μιας κοινωνικής ανατροπής κι όταν ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΤΟ ΡΙΓΜΕΝΟ ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΕΙΣ ΣΕ ΕΣΣΔ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΚΙΝΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΤΙΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΙ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΟΪΣΜΟΥ.

Σε εποχές ανυπαρξίας επαναστατικού κινήματος, οι ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΡΟΛΟ για την εκπόνηση στρατηγικής από την πλευρά του προλεταριάτου.

Ο επαναστατικός εργατοαγροτικός
Κόκκινος Στρατός μπαίνει στη Σαμάρα - Ρωσία, Οχτώβρης 1918

Μόνο όταν το προλεταριάτο είναι δυνατό και κερδίζει νίκες ή και επαναστάσεις (π.χ. Οχτώβρης του ’17) υποχωρούνε οι ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και συγκροτείται, πρόσκαιρα και πάλι, ενιαίο αστικό – ιμπεριαλιστικό μέτωπο ενάντιά του (βλ. επέμβαση 18 χωρών στην επαναστατική Ρωσία του 1918-1920).

Για να μη μιλήσουμε και για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου η αντίθεση του αρπακτικού ναζιφασιστικού ιμπεριαλισμού με τον κλασσικό χρηματιστικό - αποικιοκρατικό δυτικό ιμπεριαλισμό, με τη βοήθεια της  επαναστατικής τακτικής της ΕΣΣΔ (Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ), υπερίσχυσε τελικά του κοινού αστικού μίσους για τον κομμουνισμό και μπόρεσε η ΕΣΣΔ να συμπήξει το αντιφασιστικό μπλοκ με ΕΒ και ΕΠΑ.

Βρέθηκε κανένας σοβαρός άνθρωπος τότε να κατηγορήσει το Στάλιν και την Γ’ Διεθνή ότι εξωραΐζει τον Τσόρτσιλ και το Ρούζβελτ, παλεύοντας μαζί τους ενάντια στο Χίτλερ ή ότι πουλάει την αντικαπιταλιστική επανάσταση και είναι (ο Στάλιν) ένας απλός «αστοδημοκράτης»;;

Όσες κραυγές κι αν βγάζει κανείς για εργατολαϊκές εξουσίες, όσον κι αν θεωρεί το φασισμό στην καλύτερη περίπτωση ανύπαρκτο σα κίνδυνο και στη χειρότερη σύμμαχο κατά των «φιλελεύθερων λαμόγιων που θέλουν κρέμασμα», σε τελική ανάλυση όλες οι ηγεσίες αυτών των μορφωμάτων (ψευτοΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ.) δε θέλουν τίποτα διαφορετικό από αυτό που πιο ανοιχτά λέει ο Τσίπρας: μια ανάπηρη, εξαρτημένη από τον Άξονα, καπιταλιστική Ελλάδα του κρατικοκαπιταλιστικού παρασιτισμού και της ιδιωτικοκαπιταλιστικής σαπίλας των Μπομπολο-Κοκκαλο-Γερμανών και Καραγκουλέδων, της ΚΟΣΚΟ και της ΓΚΑΖΠΡΟΜ, με μια «αντιιμπεριαλιστική» κυβέρνηση τύπου Τσάβες που θα ενώνει τον ακροδεξιό και χρυσαυγίτικο με τον ψευτοαριστερό νεοφεουδαρχικό «αντικαπιταλισμό» της Κανέλλη, του Θεοδωράκη και του Καζάκη.

Θα είναι «σοσιαλισμός», φυσικά με καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις, με πολύ παπαδαριό, με πολύ αστικό στρατό και αστυνομία που θα είναι όμως «εθνικές ασπίδες» κατά των «θολοκουλτουριάρηδων διανοούμενων» και άλλων «εβραιοφιλελεύθερων αντεθνικών στοιχείων», με πολύ σωβινισμό και «τρισχιλιετή  ελληνισμό» στη μορφή, και φυσικά με πολύ ξύλο και μπουντρούμι για τους αντιφασίστες, κομμουνιστές και δημοκράτες. Σ’ αυτήν την Ελλάδα οι Πούτιν (κυρίως) και Τζιντάο (ή όπως λένε τον τότε Κινέζο φασίστα αρχηγό) δευτερευόντως, θα είναι τα πραγματικά αφεντικά.

Το ΚΜ απευθύνει καλοπροαίρετη έκκληση σε όλον αυτό τον κόσμο της τίμιας βάσης της «Αριστεράς», των «ΚΚΕ» - ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ – «μ-λ», να μελετήσει βαθιά και να συνδέσει την καπιταλιστική παλινόρθωση στην μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ περίοδο στην ΕΣΣΔ με την ανάδυση, μετά το 1965, μιας νέας, υπερσυγκεντρωμένης πολιτικά και οικονομικά, ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης, με τον πιο ψηλό βαθμό συγκέντρωσης και μονοπώλησης της πολιτικοοικονομικής εξουσίας σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Η Μεγάλη Πορεία του Κόκκινου Εργατοαγροτικού Στρατού της Κίνας (1935)

Να δουν μέσα από την ιστορία την κολοσσιαία διαφορά μεταξύ του προτύπου του τριτοδιεθνιστή, του λενινιστή, του σταλινικού και μαοϊστή κομμουνιστή, που σε όλη τη Γη -πλην των λαϊκοδημοκρατικών χωρών- ήταν εξω από κάθε λογική εισοδισμού στο αστικό κράτος κι έδινε τη μάχη του κυνηγημένος και με άφταστο ηρωισμό, με ψηλό αυτοθυσιακό πνεύμα, σε σχέση με το μετά το 1965 κυρίαρχο «αριστερό» πρότυπο του ζεστοθεσούλη γραφειοκράτη, εκμαυλιστή, τραμπούκου, εκμεταλλευτή, εισοδιστή (στην Ελλάδα αυτό το φρούτο άνθισε κυρίως μετά το 1974 με μήτρα το ψευτοΚΚΕ του Φλωράκη). 

Από πορεία του παλιού ΚΚΕ

Να συγκρίνει το πνεύμα και τη θυσία του Μπελογιάννη και όλων των άλλων ηρώων του παλιού ΚΚΕ και του λαϊκοδημοκρατικού μας κινήματος, τον άφταστο χαραχτήρα και τη συνέπεια αρχών του αρχηγού του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη, με τα πεπραγμένα των σοσιαλφασιστών από τα 1960 μέχρι σήμερα. Πεπραγμένα που συμπεριλαμβάνουν χίλια δυο πουλήματα του λαού και μανούβρες - συμμαχίες έξω από αρχές, που όλες συντείνουνε στον ίδιο στόχο: είσοδος στο ΑΣΤΙΚΟ κράτος, κατάληψή του από το σοσιαλφασισμό χωρίς αλλαγή της ταξικής του φύσης, στην υπηρεσία του σοσιαλιμπεριαλισμού.

Οι υπάλληλοι του Κρεμλίνου όταν βρίσκονταν  όλοι μαζί στον Περισσό

Ας συγκρίνει κάποιος την ανεξαρτησία πνεύματος των μελών και της πλειοψηφίας των μεσαίων στελεχών του παλιού ΚΚΕ, που τόλμησαν να τα βάλουν και με την ίδια την ιερή μέχρι τότε ΕΣΣΔ το 1956, όταν αυτή έγινε ρεβιζιονιστική, ενώ βρίσκονταν στην προσφυγιά, πληρώνοντάς το ακριβά με εξορίες στη Σιβηρία και φυλακές, με τη δουλική υποταγή των Φλωράκηδων, των Ανδρουλάκηδων, των Παπαρήγηδων, των Αλαβάνων στα αφεντικά τους, σε κάθε μανούβρα που αυτά έκαναν, ενώ οι ίδιοι νέμονταν μια ανοιχτά καθεστωτική αστική εξουσία, στήνανε γιγάντιες επιχειρήσεις, χτίζανε Μέγαρα του Περισσού, διαλύανε εργοστασιακά σωματεία, έδερναν στις επετείους του Πολυτεχνείου προοδευτικούς νεολαίους σαν «περιφρουρητές», έστηναν καρτέρια και ξυλοκοπούσαν επαναστάτες, τραμπούκιζαν τους πάντες - ειδικά στα πανεπιστήμια και στα συνδικάτα κ.ο.κ.

Ας μελετήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι της βάσης της λεγόμενης αριστεράς το Μάο Τσε Τουνγκ, ξεκινώντας από τη γιγαντιαία ρήση του «Ο ρεβιζιονισμός στην εξουσία είναι η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ στην εξουσία», πηγαίνοντας στο «Στην ΕΣΣΔ υπάρχει μια δικτατορία συγκεντρωτικού, γερμανικού τύπου, μια διχτατορία χιτλερική», με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη ανακάλυψη του για το γεγονός πως στην περίοδο του σοσιαλισμού, ο ΠΥΡΗΝΑΣ της ΝΕΑΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ που θέλει την αντεπαναστατική ανατροπή και την παλινόρθωση του πιο μαύρου καπιταλισμού δεν είναι τόσο οι παλιοί αστοί και οι ανατραπείσες προσωπικότητες της παλιάς γραφειοκρατίας, αλλά ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΟΥΝ.

Κι ας δέσουν όλα τούτα, γιατί πάντα το κριτήριο της πρακτικής επιβεβαίωσης είναι σημαντικότερο από τη θεωρητική διατύπωση μιας θέσης, και με τα πεπραγμένα των σοσιαλφασιστών, και με όσα θα κάνουν από δω και πέρα.

Τσεχοσλοβάκος εργάτης μπροστά σε ρώσικο άρμα - Πράγα 1968

Ας σκεφτούν: είναι δυνατό αυτοί που πρόδωσαν από τα μέσα τις εργατικές και λαϊκές εξουσίες, οι Ρώσοι και Κινέζοι σοσιαλιμπεριαλιστές, να μην είναι τα χειρότερα κτήνη, οι χειρότεροι ιμπεριαλιστές, καπιταλιστές εκμεταλλευτές, συνεργάτες και ανταγωνιστές ταυτόχρονα των παλιών ιμπεριαλιστών;; Δε τους είδαμε στην Πράγα, στο Αφγανιστάν, στην Τιεν Αν Μεν, στην Τσετσενία, στη Γεωργία;;

Είναι δυνατόν οι Παπαρήγες, οι Τσίπρες, οι Αλαβάνοι, οι Δελαστίκ, αυτοί που υπονόμεψαν το αντιφασιστικό Πολυτεχνείο το 1973 και οι άλλοι λακέδες του Κρεμλίνου (όχι μόνο ατομικά, σα πολιτικό ρεύμα) να ήταν μεταξύ 1956 και 1991 πειθήνια όργανα ενός ιμπεριαλισμού με «κόκκινο» προσωπείο, δηλαδή της πιο βρώμικης και ύπουλης καπιταλιστικής αντίδρασης στον κόσμο, και ξαφνικά να μετατράπηκαν σε απλούς σοσιαλδημοκράτες ή και γραφειοκράτες ρεβιζιονιστές ή και «αριστεριστές»;; Έχει γίνει ποτέ κάτι τέτοιο στη σύγχρονη ιστορία;;

25/12/1991: Η ώρα για την ανοιχτά τσαρική, τρίχρωμη σημαία στη θέση
της βρώμικης κόκκινης του 1956-1991 είχε έρθει στο Κρεμλίνο

Αυτοκτονούν οι ιμπεριαλισμοί και οι υπερδυνάμεις;; Χάνονται σε μια νύχτα, όπως δήθεν «χάθηκε» η ΕΣΣΔ στα 1991;; Ποιος διαλεκτικός υλισμός και ποιος μαρξισμός υπάρχει σε όλα τούτα τα παραμύθια, που χαλκεύουν οι ηγέτες της παγκόσμιας και ελληνικής ψευτοαριστεράς, για να κρατάνε ανθρώπους με επαναστατικές διαθέσεις δεμένους στα βρώμικα άρματά τους;; Ποιος επαναστατικός μαοϊσμός υπάρχει στο μαύρο νεοτροτσκισμό του «ΚΚΕ(μ-λ)» και του «ΕΚΚΕ» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και στο δεξιό ρεβιζιονισμό των Διαρρηχτών («ΜΛΚΚΕ») και της αλαβανικής πια «Κ»ΟΕ, που δε διαφέρουν ούτε κατά ένα γιώτα από τον κλασσικό κνίτικο ιδεολογικό αρχιρεβιζιονισμό στο τελικό απόβαρο της πολιτικής τους γραμμής;;

Μια προλεταριακή, κομμουνιστική γραμμή που θα καθαρίζει με το σοσιαλιμπεριαλισμό και με το παιδί του το σοσιαλφασισμό (ψευτοαριστερά), δε μπορεί παρά να έχει ήδη αρνηθεί βαθιά ολάκερο τον αστισμό σαν τέτοιο. Αν έχεις καθαρίσει με τους Πούτιν, τους Τζιντάο, τους ψευτοαριστερούς εκμαυλιστές σε κάθε χώρα, δεν είναι δυνατό πια να σε συγκρατήσει στο δρόμο για την πανανθρώπινη λευτεριά καμιά φιλελεύθερη ή εθνικιστική γλίτζικη αστική τάξη, κανένας δυτικός ιμπεριαλισμός, που θα τσακιστεί από τους λαούς ΤΕΛΙΚΑ, γιατί θα έχει κι αυτός πολύ παίξει και συνεργαστεί πριν την τελική σύγκρουση με τα τέρατα του Άξονα και γιατί οι λίγοι σοσιαλδημοκράτες ή συντηρητικοί ή κλασσικοί δεξιοί οπορτουνιστές πράχτορες που θα έχει μες στο εργατικό κίνημα θα έχουν διασπαστεί και δε θα αποτελούν άξια λόγου απειλή για τους επαναστάτες αντι-σοσιαλφασίστες.

Αν καθαρίσεις με την αρχιψεύτρα «φιλολαϊκή» δημαγωγό Κανέλλη και τους Καζάκηδες, Θεοδωράκηδες, Καρατζαφύρερ και σία, που έχουνε κάνει το λαό να τους θαυμάζει σαν «αντιστασιακούς» ενώ είναι ξενόδουλοι φασίστες, είναι δυνατό να σου κόψει το δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση η ανοιχτά οικονομικά αντιλαϊκή και χωρίς ερείσματα στη φτωχολογιά δεξιά πλευρά των αστοφιλελεύθερων;; Αν καθαρίσεις σαν παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα με τον υπερεπιστήμονα της «αντιιμπεριαλιστικής» ιμπεριαλιστικής προβοκάτσιας Πούτιν, μπορεί να ανακόψει την αντιφασιστική και αντιιμπεριαλιστική φόρα των λαών ο κάθε μπατίρης Σαρκοζί ή ο κάθε ηλίθιος παρακμασμένος Αμερικάνος μονοπωλιστής;;

Τσακίστε το ρεβιζιονισμό!

Στο βάθος, η τελική πάλη θα είναι «Κόκκινη Σημαία ενάντια σε Κόκκινη Σημαία». Αληθινό ΚΚΕ εναντίον ψευτοΚΚΕ. Αληθινή προλεταριακή επανάσταση ενάντια σε πραξικόπημα με «λαϊκή» μορφή. Λαοί εναντίον «φιλολαϊκών» ιμπεριαλισμών. Ο σοσιαλφασισμός τελικά πολεμιέται μονάχα με επαναστατικό κομμουνισμό, με την πιο βαθιά προλεταριακή και λαϊκή δημοκρατία.

Αυτό δε σημαίνει άρνηση, αλλά, το αντίθετο, ΒΑΘΕΜΑ και ΠΛΑΤΕΜΑ του αντιφασιστικού, του αντισοσιαλιμπεριαλιστικού μετώπου. Αυτές τις θέσεις δε θα τις επιβάλλουν φυσικά με το ζόρι οι κομμουνιστές στους αντιφασίστες συμμάχους τους. Θα αφήσουν την ίδια τη ζωή και τους λαούς να κρίνουν αν πράγματι τα γεγονότα θα εξελιχθούν έτσι, πράγμα που οι κομμουνιστές το πιστεύουν βαθιά.

Κατά κάποιο τρόπο, νομίζουμε πως η ελληνική παγκόσμια προβοκάτσια, ενωμένη με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που ξέσπασε το 2008 κι έγινε καταλύτης και του «ελληνικού ζητήματος» (που με τη σειρά του ο σοσιαλιμπεριαλισμός το έκανε καταλύτη ΝΕΑΣ όξυνσης για να χτυπήσει το δυτικό χρηματιστικό ιμπεριαλιστικό πόλο, κύρια την ΕΕ), άνοιξε το δρόμο για την είσοδο στη νέα εποχή της ανοιχτής παγκόσμιας αποσταθεροποίησης, που μέσα από ποτάμια αίματος και πόνου, θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στο σάρωμα του σοσιαλιμπεριαλισμού, τελικά κάθε ιμπεριαλισμού και κάθε εκμετάλλευσης, κάθε προσποίησης και κάθε ανοιχτής παλιανθρωπιάς. Τα ψέματα τελείωσαν ή έστω θα τελειώσουν πολύ-πολύ σύντομα.

Υ.Γ. Θα προσπαθήσουμε στο εγγύς μέλλον, όσο μας επιτρέπουν οι δυνατότητές μας σαν ιστολόγιο, να δώσουμε ένα γενικό θεωρητικό μπούσουλα μελέτης (ντοκουμέντα κλπ.) για να γίνει κατανοητή στους νέους επαναστάτες εργάτες, ανθρώπους του λαού και διανοούμενους που ενδεχόμενα ενδιαφέρονται η πορεία διαμόρφωσης της μαρξιστικής – λενινιστικής - μαοϊστικής αντισοσιαλφασιστικής γραμμής ιστορικά.

Προς το παρόν, παραθέτουμε το σύνδεσμο για το σύνολο σχεδόν των φύλλων της εφημερίδας που εκδίδουν από το 1985 οι σ. της ΟΑΚΚΕ, της «Νέας Ανατολής», μέσα από την οποία διατυπώθηκε θεωρητικά η παραπέρα εξέλιξη και ανάπτυξη της Θεωρίας των Τριών Κόσμων για τη μετά το 1990 περίοδο. Μέσα εκεί φαίνεται και η πορεία ανάπτυξης αυτής της γραμμής και για την εσωτερική πολιτική εξέλιξη των τελευταίων 25 χρόνων στην Ελλάδα.

http://www.oakke.gr/links_oldna.htm

http://www.oakke.gr/new_east_2004.htm