Τα Ιουλιανά αποτελέσανε ένα σημαντικό σταθμό στη μάχη του ελληνικού λαού τόσο ενάντια στην αμερικανοκρατία στον τόπο μας, όσο και ενάντια στο βρώμικο αντιδημοκρατικό ρόλο που έπαιζε το Παλάτι (δεμένο παραδοσιακά κύρια με τον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό) στην πολιτική ζωή της χώρας.
Είναι γεγονός πως αφ’ ενός το σοσιαλφασιστικό πραξικόπημα στο ΚΚΕ του 1956 και άρα η ανυπαρξία επαναστατικού, λαϊκοδημοκρατικού φορέα για να καθοδηγήσει τη φτωχολογιά την περίοδο εκείνη (η ρεβιζιονιστική ΕΔΑ ως εκ του χαραχτήρα της δεν μπορούσε να παίξει τέτοιο ρόλο), αφ’ ετέρου η άγνοια του προβοκατόρικου -υπέρ της αστικής πια ΕΣΣΔ- ρόλου του αρχηγού της «αριστερής πτέρυγας» της Ένωσης Κέντρου Αντρέα Παπαντρέου, που θα αποκαλυπτόταν πολλά χρόνια αργότερα, οδήγησαν το λαό σε μια τακτική ήττα και τις μικρές τότε επαναστατικές δυνάμεις σε αδυναμία να συλλάβουν το βάθος των αντιθέσεων και να εκπονήσουν γραμμή μαζών και γραμμή νίκης. Η λαϊκή ήττα επισφραγίστηκε με το φασιστικό κιάσσο του Απρίλη του 1967.
Ωστόσο, η λίγη αυτή δημοκρατία που έχει απομείνει σήμερα στη χώρα και επιτρέπει ακόμη στα δημοκρατικά και επαναστατικά ρεύματα να εκφράζονται, να μιλούν, να εκδίδουν εφημερίδες και έντυπα, και που κατακτήθηκε με κορωνίδα το αντιφασιστικό Πολυτεχνείο, έχει τις ρίζες της στον αντι-μοναρχοφασιστικό αγώνα που έδωσε ο ελληνικός λαός σε όλη την περίοδο μετά την ήττα του ΔΣΕ στα 1949, που μια από τις κορυφώσεις του ήταν και τα λεγόμενα Ιουλιανά, και κυρίως η μεγάλη εβδομάδα 15 έως 22 του Ιούλη του 1965, οπότε και ο λαός αναμετρήθηκε ανοιχτά στο δρόμο με την αντίδραση και τους πάτρονές της.
Στη μνήμη εκείνου του μεγάλου δημοκρατικού αγώνα, που έδωσε και ένα νεκρό, το Σωτήρη Πέτρουλα, ο οποίος ήταν πολιτικά γκεβαρικός και φιλομαϊκός, σφοδρός επικριτής του δεξιού οπορτουνισμού της ηγεσίας της ΕΔΑ (τότε ακόμη ο γκεβαρισμός σα ρεύμα δεν είχε ξεχωρίσει καθαρά από το μαοϊσμό, καθώς και οι δύο κριτίκαραν τις δεξιές πλευρές της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην ΕΣΣΔ από αριστερές αντιιμπεριαλιστικές θέσεις), διαγραμμένος από τη "Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη" - ΔΝΛ της ΕΔΑ, παρά τις ψευτιές που χάλκεψαν οι ψευτοκομμουνιστές απατεώνες εκ των υστέρων, το ΚΜ αναδημοσιεύει τη θέση που είχε πάρει το μοναδικό τότε εντός Ελλάδας αντιρεβιζιονιστικό – μαοϊκό έντυπο, η «Αναγέννηση» των Χοτζέα – Ιορδανίδη, για τα γεγονότα.
Το ΚΜ σημειώνει ότι το κείμενο είναι γραμμένο μέσα στη φωτιά των ημερών εκείνων, και επισημαίνει τη γενικά ισχυρή οπορτουνιστική επίδραση στη γραμμή της «Αναγέννησης» (οι ηγέτες – εκδότες της ήταν κεντριστές στο ζήτημα Ζαχαριάδη και προ-1956 καθοδήγησης του ΚΚΕ). Λόγω των παραπάνω, νομίζουμε πως επιβάλλεται μια κριτική αντιμετώπιση δευτερευουσών πλευρών της ανάλυσης της πρώιμης ΣΠΑΚ – ΟΜΛΕ (που δεν υπήρχε ακόμη οργανωτικά), κρατώντας όμως τη γενική αναλυτική γραμμή κριτικής στην ηγεσία της ΕΔΑ και στο ψευτοΚΚΕ, καθώς και στους αντιμοναρχικούς του κέντρου, η οποία είναι στρατηγικά σωστή και επαναστατική.
Τα υλικά αναδημοσιεύονται από το διπλό τεύχος 10-11 του Ιούλη - Αυγούστου του 1965 της "Αναγέννησης".
Υ.Γ. Εννοείται πως τούτη η εισαγωγή δεν πιάνει ούτε ακροθιγώς το ζήτημα των νέων συμπερασμάτων που πρέπει να βγάλει η ιστορική έρευνα από τις κατοπινές των Ιουλιανών εξελίξεις. Ελπίζουμε η προοδευτική και αριστερή διανόηση του σήμερα και του αύριο να ασχοληθεί με αυτό το ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα...
Η Αναγέννηση (πρώιμη ΟΜΛΕ) για τα Ιουλιανά
Σωτήρης Πέτρουλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου