ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΙΩΝ (1938) – Ντολόρες Ιμπάρρουρι (Πασιονάρια)

Με τούτη τη δημοσίεψη το ΚΜ ολοκληρώνει το αφιέρωμά του στην Αντιφασιστική Ισπανία και στα 75 χρόνια από την έναρξη του τρίχρονου αντιφασιστικού πολέμου της. Πρόκειται για το σύντομο αποχαιρετιστήριο λόγο της Πασιονάρια (μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Ισπανίας που εκτελούσε χρέη αρχηγού του κόμματος, καθώς ο Χοσέ Δίαθ βρισκόταν άρρωστος στη Μόσχα) το Νοέμβρη του 1938 προς τους ήρωες μαχητές των Διεθνών Ταξιαρχιών, τους εθελοντές αντιφασίστες όλου του πλανήτη που με ανιδιοτέλεια και πνεύμα ανείπωτης αυτοθυσίας, πρόσφεραν το αίμα τους για την υπόθεση της Ισπανίας. Η αποχώρησή τους ήταν μια τελευταία προσπάθεια του δημοκρατικού στρατοπέδου να πειστούν οι δυτικοί χοντρόπετσοι μονοπωλιστές της Βρετανίας, της Αμερικής και της Γαλλίας (ακόμα και οι σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες, που κράτησαν άθλια κεντριστική στάση, σε αντίθεση με τους απλούς σοσιαλδημοκράτες της βάσης) να άρουν το εμπάργκο όπλων στη Δημοκρατική Ισπανία. Κι όλα αυτά, την ίδια ώρα που αυτοί οι αντιδραστικοί άφηναν ασύδοτη τη δράση του Χίτλερ και του Μουσολίνι στο πλευρό του Φράνκο.

Είναι οι ίδιοι δυτικοί ιμπεριαλιστές που σήμερα αφήνουν τον Πούτιν να διαμελίζει τη Γεωργία, να δηλητηριάζει τον Ουκρανό Γιούστσενκο επειδή ήταν πατριώτης και αντιρώσος, να μακελεύει γενοκτονικά την Τσετσενία. Είναι οι ίδιοι που ρουφάνε ως το μεδούλι την υπεραξία του κινέζικου προλεταριάτου μέσω των επενδύσεων των μονοπωλίων τους στην Κίνα και κάνουν τα στραβά μάτια όταν αυτή τσακίζει 50.000 αγροτικές και εργατικές εξεγέρσεις το χρόνο ή ακόμα όταν μακελεύει Θιβετιανούς ή Ουιγούρους μειονοτικούς. Είναι αυτοί που ανοίγουν το δρόμο στο σοσιαλιμπεριαλισμό στον Τρίτο Κόσμο, ειδικά με άθλιες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του τύπου Λιβύης, αλλά ουσιαστικά και Τυνησίας - Αιγύπτου, που ειδικά η αμερικάνικη υπερδύναμη έπαιξε κομβικό ρόλο στην πτώση των τριτοκοσμικών εθνικιστών αντι-ισλαμοφασιστών Μπεν Αλί και Μουμπάρακ, βγάζοντας ουσιαστικά από το χρονοντούλαπο της ιστορίας όλο τον ισλαμοφασιστικό, ρωσόφιλο και ιρανόφιλο υπόκοσμο.

Οι Διεθνείς Ταξιαρχίες είναι μια από τις πιο ευγενικές, αληθινά μεγάλες σελίδες της ιστορίας της προοδευτικής ανθρωπότητας, που τραβάει για το πανανθρώπινο μέλλον της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της κατάργησης κάθε εκμετάλλευσης και καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο. Και δεν είναι τυχαίο ότι μπροστάρηδες στη συγκρότηση και στην οργάνωσή τους στάθηκαν και πάλι οι πιο λυσσαλέοι πολέμιοι του φασισμού και σε τελική ανάλυση ολάκερου του σάπιου ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, οι τριτοδιεθνιστές κομμουνιστές.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΙΩΝ (1938) – Ντολόρες Ιμπάρρουρι (Πασιονάρια)

Είναι πολύ δύσκολο να πω λίγα αποχαιρετιστήρια λόγια για τους ήρωες των Διεθνών Ταξιαρχιών, ακριβώς λόγω του τι αποτελούν και τι αντιπροσωπεύουν. Ένα συναίσθημα θλίψης, ένας κόμπος στο λαιμό μας - θλίψη για εκείνους που φεύγουν μακριά, για τους μαχητές των υψηλότερων ιδανικών της ανθρώπινης λύτρωσης, εξόριστους από τις χώρες τους, διωκόμενους από τους τυράννους όλων των λαών - θλίψη γι' αυτούς που θα μείνουν εδώ για πάντα, θαμμένοι στην ισπανική γη, θλίψη στα τρίσβαθα της καρδιάς μας, την οποία ανταγωνίζεται μονάχα το συναίσθημα της αιώνιας ευγνωμοσύνης.

Από όλους τους λαούς, από όλες τις φυλές, ήρθατε σε μας σαν αδέλφια, σα γιοι της αθάνατης Ισπανίας. Και στις πιο σκληρές ημέρες του πολέμου, όταν η πρωτεύουσα της Ισπανικής Δημοκρατίας απειλούνταν, ήσαστε εσείς, γενναίοι σύντροφοι των Διεθνών Ταξιαρχιών , που μας βοηθήσατε να σώσουμε την πόλη με τον ενθουσιασμό σας, τον ηρωισμό σας και το πνεύμα της αυτοθυσίας σας. Το ίδιο και η Jarama και η Guadalajara, η Brunete και η Belchite, το Λεβάντε και ο Έβρος, τραγουδούν το θάρρος, τη θυσία, την τόλμη, την πειθαρχία των ανδρών των Διεθνών Ταξιαρχιών.

Για πρώτη φορά στην ιστορία των λαϊκών αγώνων, συνέβη αυτό το θαύμα, που κόβει την ανάσα στο μεγαλείο του, ο σχηματισμός των Διεθνών Ταξιαρχιών ώστε να βοηθήσουν να σωθεί η απειλούμενη ελευθερία και ανεξαρτησία μιας χώρας – η ελευθερία και η ανεξαρτησία της ισπανικής μας γης.

Κομμουνιστές, Σοσιαλιστές, Αναρχικοί, Δημοκράτες - άνδρες διαφορετικών χρωμάτων, ιδεολογιών, ανταγωνιστικών θρησκειών --- όλοι όμως με βαθιά αγάπη για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, ήρθαν και προσφέρθηκαν οι ίδιοι σε μας, άνευ όρων.

Μας έδωσαν τα πάντα --- τα νιάτα τους ή την ωριμότητά τους. Την επιστημοσύνη ή την εμπειρία τους. Το αίμα τους και τη ζωή τους. Τις ελπίδες και τις προσδοκίες τους --- και δε μας ζήτησαν τίποτε. Μάλλον ναι, ζήτησαν κάτι, μια θέση στη μάχη, που σήμαινε την τιμή να πεθάνουν για μας.

Σημαίες της Ισπανίας! Χαιρετίστε περήφανα τούτους τους ήρωες!
Χαμηλώστε για να τιμήσετε τους χιλιάδες μάρτυρες!

Μητέρες! Γυναίκες! Όταν τα χρόνια περάσουν και οι πληγές του πολέμου κλείσουν. Όταν η μνήμη των δύσκολων και αιματηρών ημερών διαλυθεί μέσα σε ένα παρόν ελευθερίας, ειρήνης και ευημερίας. Όταν οι μνησικακίες θα έχουν εξαλειφθεί σε μια ελεύθερη χώρα για όλους τους Ισπανούς, μιλήστε στα παιδιά σας. Μιλήστε τους γι’ αυτούς τους άνδρες των Διεθνών Ταξιαρχιών.

Διηγηθείτε τους πώς, ερχόμενοι πάνω από θάλασσες και βουνά, διασχίζοντας σύνορα που έμοιαζαν ίδιες ξιφολόγχες, απειλούμενοι από έξαλλα σκυλιά που καιροφυλακτούσαν να τους ξεσκίσουν τη σάρκα, αυτοί οι άνδρες φτάσανε στη χώρα μας ως σταυροφόροι της ελευθερίας, να πολεμήσουν και να πεθάνουν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Ισπανίας που απειλούνταν από το γερμανικό και τον ιταλικό φασισμό. Παράτησαν τα πάντα --- τους αγαπημένους και τις αγαπημένες τους, τις χώρες τους, σπίτια και υπάρχοντα, πατέρες, μητέρες, συζύγους, αδέλφια, και παιδιά --- ήρθαν και μας είπαν: «Είμαστε εδώ. Η υπόθεσή σας, η υπόθεση της Ισπανίας, είναι και δική μας. Είναι η υπόθεση όλης της πρωτοπόρας και προοδευτικής ανθρωπότητας».

Σήμερα πολλοί απ’ αυτούς φεύγουν. Χιλιάδες παραμένουν, τυλιγμένοι στην ισπανική γη, χαραγμένοι βαθιά στη μνήμη όλων των Ισπανών. Σύντροφοι των Διεθνών Ταξιαρχιών: Πολιτικοί λόγοι, λόγοι κρατικοί, το συμφέρον αυτής της ίδιας υπόθεσης για την οποία προσφέρατε το αίμα σας με απεριόριστη γενναιοδωρία, σας στέλνουν πίσω, μερικούς στις χώρες σας και τους άλλους σε αναγκαστική εξορία. Φεύγετε με το κεφάλι ψηλά. Είστε ήδη ιστορία. Είστε ήδη θρύλος. Είστε το ηρωικό παράδειγμα της αλληλεγγύης και της καθολικότητας της δημοκρατίας που στέκεται απέναντι στο χυδαίο πνεύμα εκείνων που ερμηνεύουν και ορίζουν τις δημοκρατικές αρχές με τα μάτια τους στους κρουνούς του πλούτου ή εταιρικών μεριδίων τα οποία θέλουν να προστατέψουν με κάθε αντίτιμο.

Δεν θα σας ξεχάσουμε. Και, όταν η ελιά της ειρήνης ανθίσει, στεφανωμένη με τις δάφνες της νίκης της Ισπανικής Δημοκρατίας, ελάτε ξανά κοντά μας!

Γυρίστε δίπλα μας γιατί εδώ θα βρείτε μια πατρίδα, εκείνοι που δεν έχουν χώρα ή φίλους, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να ζουν χωρίς ανθρώπους δίπλα τους--- όλοι, όλοι θα βρουν εδώ την αγάπη, την τρυφερότητα και την ευγνωμοσύνη του ισπανικού λαού, που σήμερα, αύριο, για πάντα θα φωνάζει με ενθουσιασμό:


Ζήτω οι ήρωες των Διεθνών Ταξιαρχιών!