Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ (Αύγουστος του 1945 ή Περί Χιροσίμα - Ναγκασάκι)

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νέα Γενιά» αρ. φύλλου 55 (15 του Αυγούστου 1945), όργανο του Κεντρικού Συμβουλίου της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νέων (ΕΠΟΝ), της ηρωικής και πρωτοπόρας νεολαίας του ΕΑΜ, που ιδρύθηκε το Μάρτη του 1943. Αφορμή για τη δημοσίεψή του από το φωτοδότη της προοδευτικής και δημοκρατικής νεολαίας του τόπου μας εκείνη την εποχή, ήταν η χρησιμοποίηση της ατομικής βόμβας, λίγες ημέρες πριν, στις 6 και στις 9 του Αυγούστου, από τους Συμμάχους (τους Αμερικανούς συγκεκριμένα) για να καμφθεί η αντίσταση των σκληροκέφαλων Ιαπώνων μιλιταριστών-φασιστών του Τόκιο, που είχαν ξεπεράσει σε πώρωση και λύσσα στον αντισυμμαχικό πόλεμο κι αυτούς τους Γερμανούς χιτλερικούς.

Ανήμερα της ρίψης της δεύτερης ατομικής βόμβας στο Ναγκασάκι, στις 9 του Αυγούστου, 3 ακριβώς μήνες μετά την επίσημη συνθηκολόγηση της χιτλερικής Γερμανίας, η σταλινική ΕΣΣΔ, όπως είχε υποσχεθεί ρητά στους Συμμάχους της, τις ΕΠΑ και το Ενωμένο Βασίλειο, μπαίνει στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας χτυπώντας τα ιαπωνικά φασιστικά στρατεύματα στη Μαντζουρία, σε συμμαχία με τις κόκκινες κινέζικες στρατιές του Μάο Τσε Τουνγκ αλλά και τους Κινέζους εθνικιστές του Τσανγκ Κάι Σεκ. Στις 2 του Σεπτέμβρη του 1945, 6 χρόνια και μία ημέρα από τη βρώμικη χιτλερική επίθεση στην Πολωνία, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ολοκληρώνεται με τη συνθηκολόγηση της μιλιταριστικής – αυτοκρατορικής Ιαπωνίας.

Οι φιλοναζιστές κνίτες στο βράχο της Ακρόπολης

Η αρχική πρόθεση του ιστολογίου ήταν να δημοσιέψει το ντοκουμέντο τούτο, για να ξεσκεπάσει τις φιλοναζιστικές εκδηλώσεις που λαμβάνουνε χώρα κάθε Αύγουστο με το μανδύα της κνίτικης οργάνωσης «ειρήνης» – σφραγίδας  (εδώ και δεκαετίες) ΕΕΔΥΕ, με συνθηματολογία που εξισώνει τη ρίψη της ατομικής βόμβας σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι με μεταγενέστερα πραγματικά ιμπεριαλιστικά εγκλήματα των ΕΠΑ στην Κορέα, στο Βιετνάμ κλπ. 

Γίνεται δηλαδή προσπάθεια εξίσωσης της δράσης του αντιφασιστικού στρατοπέδου στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την αντιδραστική ιμπεριαλιστική πολιτική των ΕΠΑ μετά την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου. Ειδικά δε όταν η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι εμπλέκονται συνθηματολογικά και με το παλαιστινιακό, όπως έγινε από τους σοσιαλφασίστες του ψευτοΚΚΕ (και από τη Χρυσή Αυγή βέβαια) το καλοκαίρι του 2006, κατά τη διάρκεια του πολέμου Ισραήλ – Χεζμπολλάχ στο έδαφος του μαρτυρικού Λιβάνου, τότε είναι φανερό πως ο σοσιαλφασίστας μπαίνει πια και με τα δύο πόδια στη φιλοναζιστική αναθεώρηση της ιστορίας, βγάζοντας και τον άγαρμπα φτιασιδωμένο αντισημιτισμό του. 

 Σοβιετικοί στρατιώτες στην κινέζικη Ματζουρία κατά των Ιαπώνων φασιστών

Στο βάθος έχουμε να κάνουμε με μια προσπάθεια "αριστερής", στην πραγματικότητα υπερδεξιάς, ύπουλης απόρριψης του αντιφασιστικού χαραχτήρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όχι μονάχα της περιόδου που αυτός ο χαραχτήρας είναι πιο αδύναμος (Σεπτέμβρης 1939 - Ιούνιος 1941) και ενυπάρχει μες στις δυτικές αστικές τάξεις και ισχυρή υφεσιακή φράξια που ζητάει ανακωχή με το Χίτλερ και αναπροσανατολισμό του πολέμου σε αντισοβιετικό (γι΄ αυτό και μέχρι το Μάη του 1940, τουλάχιστο, ελάχιστες μάχες είχαν δωθεί - περίοδος του "παράξενου πολέμου"), αλλά ακόμη και της περιόδου Ιούνιος 1941 - Σεπτέμβριος 1945, όπου και για τους τρεις μεγάλους Συμμάχους, με πρωταθλήτρια την ΕΣΣΔ, πρυτάνευσε η λογική "πρώτα η ήττα του φασισμού", άρα και η ειλικρινής συνεργασία, παρά τα διαφορετικά κοινωνικά συστήματα που επικρατούσαν σε κάθε δοσμένη Σύμμαχη χώρα.

Οι φίλοι των σοσιαλφασιστών οι χρυσαυγίτες βέβαια, δεν έχουν τέτοια προβλήματα: ανοιχτά δηλώνουν πως το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τον κέρδισαν αστοφιλελεύθεροι και κομμουνιστές, δηλαδή εβραιοκαπιταλιστές και εβραιομπολσεβίκοι, οπότε οι λαοί δεν έχουν να γιορτάζουν τίποτα σε αυτή τη νίκη. Ο χρυσαυγίτης είναι με τους Γερμανούς και τους Ιάπωνες καθαρά και ξάστερα, γι’ αυτό και η Δρέσδη κι η Χιροσίμα είναι σταθερά στο προπαγανδιστικό του οπλοστάσιο. Κάπως πιο τίμιος ο κανίβαλος κλασσικός ναζιστής από τον ψευτοσταλινικό σοσιαλφασίστα.

Κανένας δημοκρατικός και προοδευτικός άνθρωπος δεν πανηγύρισε στο άκουσμα των αποτελεσμάτων της ρίψης των δύο ατομικών βομβών στην Ιαπωνία. Οι ελευθερόφιλοι άνθρωποι ποτέ δεν αγαλλιάζουν με το θάνατο, την καταστροφή, τον πόνο, τον οδυρμό, καθώς είναι οι μεγαλύτεροι εραστές της ειρήνης και της προόδου. Όμως πραγματικά, όλοι οι αντιφασίστες σε παγκόσμια κλίμακα χάρηκαν με την επίσπευση της ήττας του γιαπωνέζικού κανιβαλικού ιμπεριαλισμού, που απειλούσε με εκατόμβη θυμάτων, παιδιών του κινέζικου, του αμερικάνικου, του σοβιετικού και του αγγλικού λαού κύρια, μέχρι να παραδώσει πνεύμα και να κάνει χαρακίρι.  

Με μια έννοια λοιπόν, ο ανείπωτος πόνος των παιδιών της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, όπως και της Δρέσδης νωρίτερα, ήταν υποχρεωτικός για το αναπέτασμα χαράς, ειρήνης και αγαλλίασης για όλη την αγωνιζόμενη κατά του φασισμού ανθρωπότητα. Μέσα από τέτοιες γιγαντιαίες αντιφάσεις προχωράει η ιστορία και όποιος δεν έχει την τόλμη να το παραδεχτεί, είναι απλούστατα οπαδός του αφηρημένου αστικού «ανθρωπισμού», που καταλήγει στον κούφιο πασιφισμό ή ακόμα χειρότερα καλυμμένος οπαδός του φασισμού.

Αυτή ήτανε λοιπόν η πρωτόλεια διάσταση του ζητήματος. Να έρθει, μέσω και αυτού του άρθρου, σε αντιπαράθεση η θέση του τότε κομμουνιστικού και ευρύτερα λαϊκοδημοκρατικού κινήματος, με τη σημερινή κούφια ψευτοκομμουνιστική απολογητική του φασισμού. Ωστόσο, το άρθρο τούτο χρησιμεύει κι από μια άλλη πλευρά: με πολύ απλό, εκλαϊκευτικό και ζωντανό τρόπο, αποτυπώνει τη θέση της μαχόμενης λαϊκοδημοκρατίας απέναντι στην πρόοδο της επιστήμης, στην υποταγή της φύσης στην ανθρώπινη γνώση και σχεδιασμένη δράση. Τι όμορφο χτύπημα σε όλους αυτούς τους μεσαιωνιστές, αναρχικούς και οικολογίζοντες υπό την υψηλή εποπτεία του πανεπόπτη φωτοσβέστη ΣΥΝ, στους αντι-πυρηνιστές της Δυτικής Ευρώπης που με τα λεφτά της μετασταλινικής Μόσχας προσπαθούνε από τη δεκαετία του ’60 να αποπυρηνικοποιήσουν την παραγωγή του ευρωπαϊκού οικονομικού γίγαντα, για να τον αλυσοδέσουν στα δεσμά του σοσιαλιμπεριαλιστικού φαταούλα. Πόσο διαφορετική ήταν η λογική της πατριωτικής και δημοκρατικής επονίτικης προόδου για την επιστήμη και την πυρηνική ενέργεια, σε σχέση με το σύγχρονο συρφετό που μισεί τα φάρμακα, τα πειράματα, την τεχνολογία, τα λιπάσματα, τη σύγχρονη γεωργία και κτηνοτροφία, τη σύγχρονη βιομηχανία, κάθε τι το αναπτυγμένο και ζωντανό, την ίδια την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και συνακόλουθα του γνωστικού φορτίου της Ανθρωπότητας. Έφτασαν οι σοσιαλφασίστες και αναρχοφασίστες, μέσα από διαδικτυακά τους σχόλια, να καλούν το λαό να μην εμβολιάζεται κατά της πρόσφατης "νέας γρίπης", αλλά να καταφεύγει στην...προσευχή και τα βότανα!!

Το γεγονός ότι σαφέστατα οι σοσιαλιστικές παραγωγικές σχέσεις θα απελευθέρωναν σε ασύλληπτο βαθμό τη δημιουργικότητα της Ανθρωπότητας και θα την απάλλασσαν από την απερίγραπτη σπατάλη πόρων και φαιάς ουσίας που φέρνει η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής και το κυνήγι του μέγιστου κέρδους, δεν αναιρεί καθόλου το γεγονός ότι οι μαρξιστές, ακόμα και σε καπιταλιστικά πλαίσια, είναι οι πρώτοι που πρέπει να αγκαλιάζουν κάθε πρόοδο της επιστήμης, φωτίζοντάς την παράλληλα με τον προβολέα του διαλεκτικού υλισμού και αναπτύσσοντας και αυτόν τον τελευταίο, ενδυναμώνοντας το φιλοσοφικό τους ταμπούρι.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας την τελευταία 50ετία έχει διαψεύσει τις κασσάνδρες που την ήθελαν πηγή καταστροφής του πολιτισμού και τρομερών δήθεν κινδύνων. Οι μόνοι που "κατάφεραν" να ερημώσουν ολόκληρες περιοχές και να σπείρουν το θάνατο στην Ευρώπη ήταν οι Ρώσοι σοσιαλιμπεριαλιστές, που για να ρίχνουν όλους τους πόρους στην πολεμική τους οικονομία, δεν παρείχαν την απαιτούμενη ασφάλεια στους πυρηνικούς αντιδραστήρες του Τσέρνομπιλ, με αποτέλεσμα το έγκλημα του Απρίλη του 1986, που κάλυπταν σιχαμερά οι αγκαλιασμένοι "σύντροφοι" τότε Παπαρήγα, Δελαστίκ, Αλαβάνος, Λαφαζάνης, Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, Τσίμας, Π.Παπακωνσταντίνου, Καζάκης και λοιπές "δημοκρατικές" σοσιαλφασιστικές δυνάμεις (το ατύχημα του Three Mile Island στις ΕΠΑ δε συγκρίνεται σε μέγεθος και αποτελέσματα, αν και είχε κι αυτό την τραγικότητά του για τον πληθυσμό της ευρύτερης περιοχής).

Τέλος, μια υπόμνηση και μια παράκληση. Προφανώς και πέρα από το εκλαϊκευτικό του τόνου του άρθρου, υπάρχουν και στοιχεία της ανάλυσής του πάνω στο επιστημονικό ζήτημα με το οποίο καταπιάνεται, τα οποία σήμερα έχουν ξεπεραστεί ή καταρριφτεί. Επειδή δεν είμαστε φυσικοί, και επειδή η ημιμάθεια μερικές φορές είναι χειρότερη από την άγνοια, δεν θα επεκταθούμε σε αυτό το ζήτημα. Η αναδημοσίεψη έχει πρώτιστα πολιτικό και τριτευόντως αμιγή επιστημονικό χαραχτήρα. Ωστόσο, θα παρακαλούσαμε τους έχοντες βασικές γνώσεις πάνω στη σύγχρονη φυσική επισκέπτες του ιστολογίου, να κάνουν τον κόπο να γράψουν υπό μορφή σχολίου, δυο λόγια «διόρθωσης» και επικαιροποίησης των επιστημονικών πλευρών του άρθρου της «Νέας Γενιάς».

Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ

Μια ακόμη μεγάλη νίκη του ανθρώπινου πνεύματος

Γύρω από την ανακάλυψη της βόμβας του ατόμου ξεσηκώθηκε το ενδιαφέρον ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μα περισσότερο απ’ όλους, τέτοιες ανακαλύψεις που θά ’χουν άμεσα αποτελέσματα και αναμφισβήτητη επίδραση στο μέλλον της ανθρωπότητας, ενδιαφέρουν τους νέους.

Το κατόρθωμα της διάσπασης του ατόμου δεν έχει τίποτα το υπερφυσικό. Ο Δημόκριτος απ’ τους αρχαίους ελληνικούς χρόνους υποστήριξε πως η ύλη αποτελείται τελικά από αδιαίρετα άτομα. Στα νεότερα χρόνια έγινε φανερό πως ούτε και τα άτομα, αλλά τα ηλεκτρόνια και τα πρώτα (σ.κ.μ. τα πρωτόνια) σχηματίζουν για όλα τα σώματα τις αρχικές μονάδες της ύλης.

Στα 1900 ο Πλανκ υπόθεσε πως κι η ενέργεια (βασικά η ενέργεια της ακτινοβολίας θερμικώς ή ηλεκτρομαγνητικώς) δεν είναι μέγεθος συνεχές, αποτελούμενο δηλαδή από επ’ άπειρο διαιρετά μικρά κομμάτια, αλλά είναι ακέραιο πολλαπλάσιο ενός «ατόμου ενεργείας» που το είπε «κουάντουμ». Οι σύγχρονοι σοφοί (Μπορ, Ράδερφορντ, Σρέντινγκερ, Αϊνστάιν κλπ.), συνδυάζοντας πριν από 40 χρόνια τις νεότερες αυτές αντιλήψεις για την ύλη και την ενέργεια, έδωσαν πλήρη εικόνα του συστήματος του ατόμου και των μεταβολών της ενεργείας που περικλείει. Να πώς έχει η εικόνα αυτή.

Κάθε άτομο αποτελείται από έναν πυρήνα και κάμποσα ηλεκτρόνια, σαν τον ήλιο με τ’ άστρα. Ο πυρήνας είναι πάντα θετικά ηλεκτρισμένος, ενώ τα ηλεκτρόνια αρνητικά. Το συνολικό άθροισμα των ηλεκτρικών φορτίων είναι =0, ώστε το άτομο συμπεριφέρεται εξωτερικά σαν ουδέτερο ηλεκτρικά. Από τα ηλεκτρόνια άλλα είναι μόνιμα κολλημένα στον πυρήνα και λέγονται πυρηνικά, κι άλλα γυρίζουν γύρω απ’ αυτόν και λέγονται δορυφόρα. Η υλική μάζα του ατόμου, αυτό που νιώθουμε άμεσα σαν ύλη του, είναι συγκεντρωμένη στον πυρήνα του.

Όλες οι χημικές και σχεδόν οι φυσικές ιδιότητες του στοιχείου εξαρτώνται από τον αριθμό, αλλά και τη διάταξη των ηλεκτρονίων. Αυτή η διάταξη έχει μεγάλη σημασία.

Η κατασκευή και ο μερικός μεταχειρισμός είναι πολλά χρόνια τώρα γνωστά. Το πρόβλημα που λύθηκε είναι το εξής: να βρεθεί τέτοιος τρόπος επενέργειας πάνω στο άτομο ώστε να μπορέσουμε να του εξοστρακίσουμε ηλεκτρόνια από τις εσωτερικές βαθμίδες του και να φτάσουμε ως τον πυρήνα. Το πράγμα είναι τόσο δυσκολότερο όσο η απόσταση ηλεκτρονίου – πυρήνα μικραίνει κι επομένως η αμοιβαία έλξη αυξάνει σε μεγάλο βαθμό.

Η τέτοια διάσπαση, που δε γινότανε δυνατή ούτε με την ασθενή σχετικά χημική ενέργεια, ούτε με την ακτινενέργεια, κατορθώθηκε σήμερα με τα νετρόνια. Αυτά τα ουδέτερα ηλεκτρικά στοιχεία, όπως εισχωρούν με μεγάλη ταχύτητα ως τις πρώτες βαθμίδες και τον πυρήνα, ακριβώς γιατί σαν ουδέτερα ούτε έλκονται ούτε απωθούνται, και πετυχαίνουνε τη διάσπαση.

Ο ακριβής τρόπος παραγωγής και δράσης των νετρονίων είναι εκείνο που κρατιέται μυστικά ακόμα.

Η σοβαρότητα του πράγματος βρίσκεται στο γεγονός ότι το σύνολο της ενέργειας, που αποδίδεται στο περιβάλλον, από τη διάσπαση αυτή, είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που ξοδεύουμε κατά το βομβαρδισμό των νετρονίων. Κολοσσιαία ποσά ενέργειας, εκλύονται στη Φύση από τη διάσπαση του Ατόμου.

Η διάσπαση πραγματοποιήθηκε για το ουράνιο (κ) μόνο. Ακόμα η ενέργεια αποδίδεται απότομα σε ελάχιστο χρόνο σαν έκρηξη και μορφή κυμάνσεων (φως, θερμότητα). Ο Αϊνστάιν δήλωσε ότι θα περάσουν μερικά χρόνια (10 πάνω κάτω) ώσπου να επεκτείνουμε τις μέθοδες της παραγωγής και να δαμάσουνε την καινούρια ενέργεια για να γίνει χρησιμοποιήσιμη βιομηχανικά.

Πάντως σε λίγα χρόνια όλος ο κόσμος θα ξέρει το σημερινό μυστικό και οι επιστήμονες θα έχουν χαρίσει στην παραγωγή μηχανές με τεράστια ισχύ και με ελάχιστα έξοδα για την κίνησή τους.

Γι’ αυτό, παρ’ όλο που η πρώτη εφαρμογή της διάσπασης του ατόμου ήταν πολεμική, κι αυτή συγκέντρωσε την προσοχή του κόσμου περισσότερο, απ’ τη λαχτάρα της ειρήνης, οι επιστήμονες στρέφουν την προσοχή τους, στην τεράστια εποικοδομητική σημασία της εφεύρεσης. Γιατί με τη χρησιμοποίησή της, θα είναι δυνατό στο μέλλον να αντικατασταθούν οι καύσιμες ύλες και η ηλεκτρική ενέργεια, να γίνουν ταξίδια ως εκεί που σήμερα μονάχα η φαντασία μας φτάνει. Μια πραγματική επανάσταση δηλαδή στη βιομηχανία και στην παραγωγή, μεγαλύτερη απ’ όλες τις προηγούμενες, θα φέρει η χρησιμοποίηση της εφεύρεσης που δε μπορεί παρά να ΄χει τεράστια επίδραση στη ζωή των ανθρώπων.

Είναι φανερό πόσο μπορεί να αναπτυχθεί ο πολιτισμός και να καλυτερέψει η ζωή, όταν όλες οι δημιουργικές ικανότητες του ανθρώπου μπούνε σε ενέργεια για το φτιάξιμο έργων ειρήνης και προόδου. Όσοι ονειρεύονται πολέμους κι έχουν συνηθίσει να ζουν από τη συμφορά και το αίμα των λαών, βρήκανε και σ’ αυτή την περίπτωση την ευκαιρία να ικανοποιήσουν τα όνειρά τους για έναν τρίτο πόλεμο. Και την ανακάλυψη της βόμβας την είδαν σαν το όπλο που θα φέρει οπωσδήποτε την καινούρια σύγκρουση. Όμως για μας, για όλη την προοδευτική ανθρωπότητα, η ανακάλυψη που έγινε συντελεστής για τον γρηγορότερο τελειωμό του πολέμου, δεν πρόκειται να γίνει και συντελεστής καινούριας αιματοχυσίας, ολοκληρωτικού αφανισμού παρά συντελεστής ειρήνης και ανοικοδόμησης, παράγοντας πολιτισμού.

Δούλεψαν γι’ αυτήν πολλοί επιστήμονες, από το Δημόκριτο της Αρχαίας Ελλάδας ως τους σύγχρονους Αμερικανούς εφευρέτες… Από τους εξόριστους Γερμανούς δημοκράτες ως τους Άγγλους και τους Ρώσους επιστήμονες, που βοηθήσανε στην πρόοδο της μελέτης. Η ανακάλυψη αυτή, που είναι μια ακόμα νίκη του ανθρώπινου πνεύματος πάνω στη Φύση, ανήκει σ’ όλους τους λαούς, γιατί έχυσαν όλοι αίμα κι έδωσαν κάτι από το πνεύμα τους για την πρόοδο της επιστήμης. Είναι ένα βάθρο για να πατήσει ο άνθρωπος και ν’ ανέβει ακόμη ψηλότερα, σε νέους κόσμους, ειρήνης, ευημερίας και πολιτισμού.