Για μια κατάπτυστη γκεμπελική δήλωση του ΣΥΡΙΖΑίου προέδρου της ΕΣΗΕΑ

Δεν πρέπει κανείς να κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι ο σοσιαλφασισμός είναι η πιο ολοκληρωμένη μορφή αστικής και αντιλαϊκής αντίδρασης, ακόμη κι αν οι «μικρομεσαίοι» υπάλληλοι - φορείς του δεν έχουν πλήρη συνείδηση της φύσης του.

Τα ξημερώματα της Παρασκευής 11 του Γενάρη, συμμορίες του σοσιαλφασιστικού και ψευτοαναρχικού υπόκοσμου στόχευσαν με εμπρηστικές επιθέσεις τα σπίτια πέντε δημοσιογράφων, τους οποίους προφανώς είχαν πολιτογραφήσει «εχθρούς του λαϊκού κινήματος». 

Το χτύπημα είχε το χαρακτήρα δήθεν αλληλεγγύης κατά της εκκένωσης από την κυβέρνηση και την αστυνομία χώρων που τελούσαν υπό κατάληψη από αναρχικές συλλογικότητες.

Οι σοσιαλφασίστες με αναρχική προβιά πολιτογράφησαν τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους εχθρούς της «αριστεράς και της αντικαπιταλιστικής προόδου», εχθρούς εκείνων που φέρουν την κύρια ευθύνη για την καταστροφή, την πείνα και το φασισμό που έχουν ήδη βρει και που περιμένουν στο κοντινό μέλλον ετούτο το λαό.

Εκείνων που όλα αυτά τα έκαναν χρησιμοποιώντας φρασεολογία και μορφές από το οπλοστάσιο της αριστεράς και του πραγματικού λαϊκού κινήματος, αντιστρέφοντάς τους την ουσία.

Τις επιθέσεις πραγματοποίησε συγκεκριμένα άλλο ένα σοσιαλφασιστικό φάντασμα με αντιεξουσιαστική μάσκα, το δίδυμο Κύκλοι Παραβατικών / Πυρήνας Εραστές της Ανομίας και Μαχόμενη Μειοψηφία.

Οι τίτλοι αυτών των ψευδο-οργανώσεων αποδεικνύουν ότι ακόμη και στην προβοκατόρικη δράση του, αυτός ο χώρος έχει πια σφιχταγκαλιάσει το λούμπεν, τη λαγνεία για την «παραβατικότητα» και τον κατσαπλιαδισμό, χωρίς πλέον το φερετζέ της δράσης στο όνομα έστω του λαού.

Οι τύποι αυτοί, σοσιαλφασίστες και ψευτοαναρχικοί, μισούν το λαό σχεδόν το ίδιο με το πόσο μισούν τους κλασσικούς ιδιώτες αστούς, τους οποίους φθονούν όχι από την πλευρά του σοσιαλιστικού και αταξικού μέλλοντος όπως οι πραγματικοί κομμουνιστές, αλλά από την πλευρά του μικροαστικού, ρατσιστικού παπαδίστικου μεσαίωνα και τελικά του ναζιστικού κρατικομονοπώλιου.

Στην προκήρυξη της σοσιαλφασιστικής δικέφαλης συμμορίας, στοχοποιούνται οι «πέντε» (Οικονομέας, Σκυλλάκος, Λιάρος, Καρσιώτης και Κώνστας) όχι με συγκεκριμένες κατηγορίες για συγκεκριμένη ειδεχθή αντιλαϊκή δράση ή έστω για υποστήριξη μιας ανύπαρκτης σήμερα αιματηρής καταστολής του λαού από το αστικό κράτος, αλλά επειδή είναι «αστοί» είτε οικονομικά είτε δήθεν εκ της φύσης της εργασιακής τους απασχόλησης και του ρεπορτάζ το οποίο καλύπτουν.

Ο Χρήστος Κώνστας

Ειδικά για τον Κώνστα, οι σοσιαλφασίστες αναφέρονται αποκλειστικά και μόνο στην υποστήριξη εκ μέρους του της «κυβερνητικής πολιτικής στα οικονομικά», ενώ για τον Οικονομέα απλώς και μόνο στην παλιά του σχέση με τον αναρχικό χώρο.

Η προκήρυξη στάζει μέλι για τον καταδικασμένο σε ισόβια λούμπεν δολοφόνο, ακροδεξιό θρησκόληπτο αγιογράφο Σάββα Ξηρό, τον οποίο αυτά τα υποκείμενα έχουν αναγάγει σε μέγα επαναστάτη. Δεν υποπτεύονται ότι αυτός ήταν απλώς θύτης - θύμα του λαλιωτικού και ρωσόδουλου παρακράτους, που τον έβαλε να κάνει επί χρόνια τη βρωμοδουλειά και μετά τον μάζεψε και τον εξευτέλισε με το χειρότερο τρόπο.

Αυτό φυσικά δεν ακυρώνει την φασιστική αντιδραστικότητά του Ξηρού και όλου του 17νοεμβρίτικου λούμπεν.

Πρόκειται λοιπόν για μια ολοκληρωμένη «αντιμνημονιακή – αντινεοφιλελεύθερη – 17νοεμβρίτικη», δηλαδή σοσιαλφασιστική πλατφόρμα, για «επαναστατική μετάφραση» της εντελώς καθεστωτικής γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ, σε τελευταία ανάλυση και των ΑΝΕΛ ή της «Χρυσής Αυγής».

Οι επιθέσεις στόχευσαν «υπαλλήλους του Σόιμπλε και της τρόικας», «παπαγαλάκια» που στον ένα ή στο άλλο βαθμό δε δέχονται την ΝΕΑ ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΣΥΝΗ που ενώνει και τις οχτώ πολιτικές ηγεσίες συν τη ναζιστική συμμορία και η οποία συμπυκνώνεται στο εξής θεώρημα: με το μνημόνιο ή με το αντιμνημόνιο, πάντως για τα βάσανά μας φταίνε οι δυτικοί δανειστές και ο παγκόσμιος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός «των αδηφάγων αγορών και του κέρδους».

Αυτή ακριβώς όμως είναι και η πλατφόρμα της ηγεσίας της ΕΣΗΕΑ, την οποία λυμαίνονται οι άλλες, οι «καθωσπρέπει» συνδικαλιστικές συμμορίες των σοσιαλφασιστών του ΣΥΡΙΖΑ και του ψευτοΚΚΕ, δηλαδή οι απολογητές της ΚαΓκεΜπε και της Στάζι.

Ταυτόχρονα όμως, η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ πρέπει να διατηρεί και το καθεστωτικό της προσωπείο, γιατί σε αυτή τη χώρα ασκεί εξουσία με κρατικό βουλοκέρι, διαχειρίζεται χρήματα ταμείων, παίζει παιχνίδια συσχετισμών με τα αφεντικά των ΜΜΕ κατεβάζοντας ενίοτε τους διακόπτες της ενημέρωσης με κρατική κάλυψη.

Η ψευτοαριστερή αυτή κουστωδία στοχοποιεί μάλιστα και διαγράφει «ανεπιθύμητους», δημοκράτες, διεθνιστές ή απλά φιλελεύθερους που για τον ένα ή τον άλλο λόγο, ακόμη και μη όντες προοδευτικοί από στρατηγική λαϊκή πλευρά, ενοχλούν ή αποκαλύπτουν το σοσιαλφασιστικό παρακράτος ή χτυπάν τους «εθνικούς» και σοσιαλφασιστικούς μύθους.

Τι κάνει λοιπόν ένας «καθωσπρέπει» ΣΥΡΙΖΑίος πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, που ξερογλείφεται αυτός και όλο το μικροαστικό κνίτικο και «εσωτερικό» κοπάδι μπροστά στην προοπτική να αναλάβει τον έλεγχο και το άρμεγμα της κρατικής αγελάδας;;

«Καταδικάζει» τις επιθέσεις κατά συναδέλφων του, οι οποίες καταφανώς έχουν προέλθει από το ευρύτερο στρατόπεδό του, από αυτούς με τους οποίους διαδηλώνει παρέα στα αντιδραστικά και ακροδεξιά στην ηγεσία τους ψευτοκινήματα κάθε είδους, αντιστρέφοντας γκεμπελικά την πραγματικότητα και ουσιαστικά χρεώνοντας τις επιθέσεις στο πραγματικό ή υποτιθέμενο «μνημονιακό» στρατόπεδο των θυμάτων (γιατί π.χ. ο Οικονομέας και ο Καρσιώτης τουλάχιστο, δε γνωρίζουμε καν αν είναι «μνημονιακοί»).

Ας θαυμάσει κανείς την ΑΘΛΙΑ και ΣΙΧΑΜΕΡΑ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ δήλωση του Δημήτρη Τρίμη, για να γίνει κατανοητό ποιο στρατόπεδο κατισχύει σήμερα όλων των υπόλοιπων στην πολιτική και την ιδεολογία σε αυτό τον τόπο, οδηγώντας τον, σε «δίπολο» αλλά ουσιαστικά σε ενότητα με τους ναζί, προς την αποικιοποίηση και το φασισμό.

«Φαίνεται ότι η «στρατηγική της έντασης» που κυβερνητικοί κύκλοι καλλιεργούν συστηματικά, προχωρά.
 

Περίεργα κέντρα μέσα και έξω από το βαθύ κράτος και τις μαφίες, αξιοποιώντας ενδεχομένως ανακλαστικά κάποιων ανεγκέφαλων, στοχοποιούν την ελευθερία της άποψης, την ενημέρωση των πολιτών και εν τέλει αποπροσανατολίζουν και εκφοβίζουν την καθημαγμένη κοινωνία σε μια πορεία προς την κατάργηση της δημοκρατίας, σε όφελος των πιο ακραίων δυνάμεων της ολιγαρχίας.

H δημοκρατία πρέπει να απαντήσει με περισσότερο σθένος, να προστατεύσει την ελευθεροτυπία, να αντιμετωπίσει με μαζικούς δημιουργικούς, πολύμορφους αγώνες τη φτώχεια και την ανισότητα που φέρνουν τα Μνημόνια ακυρώνοντας τις προκλήσεις των κάθε λογής σκοτεινών παράκεντρων της εξουσίας».

Κοινώς, είναι η πολιτική των θυμάτων κι όχι του κόμματος του Τρίμη που ευθύνεται για τη στοχοποίηση κάθε μη σοσιαλφασίστα ως… «μνημονιακού φτωχευτή του λαού» και άρα ως στόχου προς… φυσική εξόντωση.

Πρόκειται για δήλωση η οποία αφήνει στην πραγματικότητα τα θύματα εντελώς ακάλυπτα σε νέες επιθέσεις, καθώς όχι μόνο κινδυνεύουν οι ίδιοι και άλλοι εχθροί του σοσιαλφασισμού με βία ή φίμωση, αλλά υποκριτικά αυτή τη βία οι πολιτικοί της θύτες θα την αποδώσουν ειρωνικά σε προβοκάτσια του φιλοευρωπαϊκού μπλοκ μέσα στην αστική τάξη.

Και μόνο γι' αυτή του τη δήλωση ο Τρίμης θα έπρεπε να είχε υποβάλει την παραίτησή του, κι εφ' όσον δεν θα το έπραττε μόνος του, θα έπρεπε να εξεγερθεί η ίδια η δημοκρατική πλειοψηφία των δημοσιογράφων εναντίον του. Η σύγκρουση όμως με όσους έχουν την κάλυψη του βαθέος σοσιαλφασιστικού κράτους είναι ιδιαίτερα επώδυνη, γιατί χρειάζεται προωθημένη πλατφόρμα και βαθιά γνώση του εχθρού.

Οι ανακοινώσεις ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ, επειδή έπρεπε να περάσουν από τα ΔΣ, όπου υπάρχουν ακόμη και μη σοσιαλφασιστικές δυνάμεις, ήταν πιο ισορροπημένες, αν και αρκετά γενικόλογες και «ουδέτερες», προφανώς λόγω της πίεσης κνιτών και συριζαίων.

Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικά ο κνίτικος ρωσόδουλος συρφετός ολοκληρώνει την προβοκάτσια του κατά του αναρχικού χώρου, την ώρα που αυτός χτυπιέται από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη.

Την ώρα που τα ΜΑΤ αδειάζαν καταλήψεις, δηλαδή χτυπούσαν την πιο «κοινωνική» - ορατή πλευρά της αναρχίας, οι συμμορίες με τις μπόμπες, στις οποίες κλείνει το μάτι ο ΣΥΡΙΖΑίος Τρίμης, έδιναν στο Σαμαρά το πάτημα να εφαρμόζει τη «μαλακή» χρυσαυγίτικη ατζέντα, ταυτίζοντας τις αναρχικές καταλήψεις με την αναρχοφασιστική, νεο17νοεμβρίτικη τρομοκρατία.

Οι μπόμπες και οι εμπρηστικές επιθέσεις, μαζί με το πούλημα των αναρχικών από το ΣΥΡΙΖΑ με τη χλιαρή αντίδρασή του και τα περί «νοικοκυραίων» και «ανομίας» του «ταξιδιάρη» Τσίπρα έδωσαν τη βάση στο Σαμαρά να προβοκάρει και να τερατοποιήσει ακόμη περισσότερο, να σπρώξει τον αναρχικό χώρο με τα μπούνια στην ακόμη πιο βρώμικη και απομονωμένη κοινωνικά, σοσιαλφασιστική, αντιλαϊκή δράση.

Είναι απίστευτο το πόσο μπλεγμένο είναι σήμερα το κουβάρι που πρέπει να ξεμπερδέψει κανείς για να ξεχωρίσει το καθεστωτικό από το επαναστατικό, τη δημοκρατία από το φασισμό, την επανάσταση από την αντεπανάσταση.

Η σχέση ενός χώρου με τους κνίτες, τους συνασπισμαίους, καθώς και με τους ακολούθους και λακέδες τους μέσα στο «αντικαπιταλιστικό» και «αντιεξουσιαστικό» ρεύμα είναι πάντως ένα από τα πλέον ασφαλή κριτήρια.

Ρεύμα το οποίο δεν έχει μισήσει έστω ενστικτωδώς, ακόμη και χωρίς βαθύ θεωρητικό ξεκαθάρισμα τους οπαδούς των σταζιτών βασανιστών και των στρατοκρατών της Μόσχας, προστάτες των χρυσαυγιτών ναζήδων που κατοικοεδρεύουν σε Περισσό και Κουμουνδούρου, υποδυόμενοι τους σωτήρες του λαού από τη «μνημονιακή φτώχεια», δε μπορεί σήμερα να είναι όχι επαναστατικό αντικαπιταλιστικό, αλλά ούτε καν δημοκρατικό.