Όχι στα ημίμετρα – Διάλυση της Χρυσής Αυγής, φυλακή και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για τα στελέχη της, απαγόρευση των ναζιστικών οργανώσεων

Ο ναζί στη μόνη κατάσταση που πρέπει να βρίσκεται:
με χειροπέδες. Και με αυτό το γλυκό και μειλίχιο ύφος...

Η πίεση της Ευρώπης και του Ισραήλ, σε συνδυασμό με την ανάγκη του ρωσόδουλου καθεστώτος να παραμείνει εντός ευρώ για να το υπονομεύει προς όφελος του Πούτιν, έπιασε τόπο: ο Σαμαράς, λίγο πριν να μεταβεί στις ΗΠΑ και να δεχτεί ορυμαγδό κριτικής για τη σκανδαλώδη από πλευράς του ανοχή της νομιμότητας και ασυδοσίας των ναζιστών, μπουζούριασε τα βασικά «καλόπαιδα» της καθοδήγησης της Χρυσής Αυγής, με πρώτο το γελοίο «φύρερ» της Μιχαλολιάκο.

Κείνο πού ‘ναι χαρακτηριστικό από το πρωί είναι η αγωνιώδης προσπάθεια τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ να ειπωθεί σε όλους τους τόνους ότι «δεν διώκονται οι ιδέες αλλά οι εγκληματικές πράξεις». Κανείς, ούτε φυσικά οι «δημοκράτες» των ηγεσιών ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ δεν αρνείται τη συγκεκριμένη γραμμή.

Εξ ου και τα γραφεία της ναζιστικής μαφίας σε όλη τη χώρα δεν έκλεισαν ούτε σφραγίστηκαν από την αστυνομία, η οργάνωση δεν διαλύεται, όπως θα έπρεπε, από τον Άρειο Πάγο, ούτε οι ναζιστές βουλευτές έχουν εκπέσει του αξιώματός τους.

Χαρακτηριστικό είναι ότι φορτηγάκι έφερε ανενόχλητο ελληνικές σημαίες στους υποστηρικτές των ναζί που διαδήλωναν απέναντι από τη ΓΑΔΑ, μεταξύ των οποίων και οι μισοί βουλευτές τους, οι οποίοι είναι και τυπικά ελεύθεροι, αφού δεν έχει ζητηθεί η σύλληψή τους!

Να πάνε όλοι μέσα και σε σκοτεινά κελιά

Αυτά είναι βρωμιές, ενώ συν τοις άλλοις μπορεί να υποβόσκει και προβοκάτσια με φυτεμένα και επίτηδες ασταθή στοιχεία, ώστε ο Μιχαλολιάκος και τα καθάρματά του να παρουσιαστούν σε μια επόμενη φάση σαν «θύματα σκευωρίας». Αν οι ναζιστές δεν διαλυθούν και δεν συλληφθούν ΕΚ ΜΟΝΟΥ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ότι είναι ΕΝΕΡΓΩΣ ΔΡΩΝΤΕΣ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ, μέσα στον οποίο να περιληφθεί και το ποινικό μέρος των πράξεών τους, οι δημοκράτες θα τους βρουν μπροστά τους δυναμωμένους στο όχι μακρινό μέλλον.

Η άθλια θεωρία παλαιοδεξιών, φιλελεύθερων, της χειρότερης σοσιαλδημοκρατίας και ευρωρεβιζιονισμού και φυσικά των σοσιαλφασιστών της «ριζοσπαστικής» ψευτοαριστεράς «άλλο οι ιδέες, άλλο οι πράξεις» πρέπει να είναι ο κύριος εχθρός των αντιφασιστών δημοκρατών σε αυτή τη φάση. 

Παράλληλα, πρέπει να αξιοποιηθεί η πίεση της ευρωπαϊκής αστικής μισοδημοκρατίας στο κρυφοφασιστικό ελληνικό κράτος για βαθιά κάθαρση από τους ναζιστές οι οποίοι έχουν παρεισφρήσει στον κρατικό μηχανισμό. Ούτε ένας ναζιστής και συνειδητός φιλοναζιστής να μη μείνει σκεπασμένος, να πεταχτούν όλοι με τις κλωτσιές από το κράτος.

Πρέπει το δημοκρατικό κίνημα της χώρας μας να εκμεταλλευτεί τη στιγμιαία αμηχανία του καθεστώτος και να οργανώσει τις αντιφασιστικές αντιστάσεις του λαού από τα κάτω, ώστε στην επερχόμενη φάση να αντιμετωπίσει με καλύτερους όρους και με μικρότερο φόβο και δέος τη ναζιστική βία.

Και τέλος να ξεσκεπάζει αλύπητα και διεθνώς το ντόπιο καθεστώς, το οποίο οι σε ένα βαθμό αφελείς και σε έναν άλλο σάπιοι αστοφιλελεύθεροι της Ευρώπης άρχισαν ήδη ηλιθιωδώς να υμνούν σαν «πρωτοπόρο στη μάχη με την Ακροδεξιά», ενώ είναι το ίδιο που την γιγάντωσε, έθρεψε και σκανδαλώδικα ανέχτηκε.