Πραγματικά και ψεύτικα διλήμματα...

Με τέτοιους "δημοκράτες"(αριστερά) τι τους θες τους κνίτες (δεξιά)...

Βαδίζουμε προς τις εκλογές -αν το διακομματικό καθεστώς δε συνεχίσει τις πραξικοπηματικές του μανούβρες και δε τις μεταθέσει πάλι για τις Καλένδες- μέσα σε ένα γενικευμένο κλίμα πολιτικής ανωμαλίας, κοινωνικής σύγχυσης, καθίζησης του βιοτικού επίπεδου του λαού και -το χειρότερο-  μιας όλο και λιγότερο κρυμμένης αποχαλίνωσης της βίας φασιστών και σοσιαλφασιστών.

Παράλληλα, συντελείται μπροστά στα μάτια μας το ξετύλιγμα μιας καλοστημένης απάτης: τοποθετείται ο λαός μπροστά σε ένα δίλημμα που είναι μεν σε μεγάλο βαθμό πραγματικό, αλλά οι επικεφαλής των φορέων της μιας εναλλαχτικής λύσης του διλήμματος είναι πουλημένοι στους φορείς της άλλης.

Το δίλημμα είναι: Ευρώπη και πολιτική δημοκρατία – παραμονή της χώρας στο ευρώ και γενικά στην αστοδημοκρατική ΕΕ (το «ευρωπαϊκό» στρατόπεδο) ή «αντιιμπεριαλιστική» στροφή της χώρας σε σύγκρουση με την ΕΕ, που στην ουσία σημαίνει (αν και λέγεται συνήθως έμμεσα κι όχι ανοιχτά) στροφή στη φασιστική Ανατολή και μετατροπή της Ελλάδας σε προτεχτοράτο των διψασμένων για επέχταση ναζιστικών ιμπεριαλισμών Ρωσίας και Κίνας (το «ρώσικο» στρατόπεδο);;

Υποτίθεται πως την πρώτη εναλλαχτική, έστω με βασανιστικό και άδικο σφίξιμο του ζωναριού για τη φτωχολογιά, την εκφράζουνε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τη δεύτερη ψευτοΚΚΕ - ΛΑΟΣ - ΣΥΡΙΖΑ - Χρυσή Αυγή, ενώ στη μέση δήθεν στέκονται ΔΗΜΑΡ - Οικολόγοι Πράσινοι. Οι δύο τελευταίοι υποτίθεται πως, μολονότι η καρδιά τους είναι με το «λαό και το κίνημα», από «ρεαλισμό» έχουνε περάσει δήθεν με τους «ευρωπαϊστές» αστούς, ενώ και ο ΣΥΝ σαν Κουμουνδούρου υποτίθεται πως, παρά τις μολότοφ που εκτοξεύει με τα παραπαίδια του και τις «αντικαπιταλιστικές» συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, θέλει παραμονή στο ευρώ, όχι γιατί θεωρεί το κοινό νόμισμα μια προοδευτική μορφή – μέρος της ειρηνικής ενοποίησης της Ευρώπης, αλλά γιατί το θεωρεί μέσο εκβιασμού (όπως ωμά ομολογεί ο Τσίπρας) της υπόλοιπης ΕυρωΖώνης.

Με το δίλημμα αυτό υπάρχει το εξής πρόβλημα: οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, που υποτίθεται ότι ανήκουν στο «ευρωπαϊκό» στρατόπεδο (π.χ. το MEGA), υιοθετούνε αβίαστα ολόκληρη ή στο μεγαλύτερο μέρος της την πολιτική και -κυρίως- την οικονομική ανάλυση του «ρώσικου» στρατοπέδου. Πιο απλά: οι «ρώσοι» έχουνε μια σειρά ερμηνειών για την κρίση στη χώρα μας, που δεν είναι καθόλου όμοιες στη μορφή αλλά έχουνε κοινό παρονομαστή. Ο παρονομαστής αυτός είναι ότι την κύρια ευθύνη για τη χρεοκοπία και την πείνα την έχει η Ευρώπη ή έστω το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ σαν «δικομματισμός» ή έστω οι κλέφτες εντός τους ή τέλος πάντων οι διεθνείς τοκογλύφοι με ένα συνδυασμό των παραπάνω.

Φτάνουν πολλοί «ρώσοι», οι πιο «φιλελεύθεροι» στη μορφή να πούνε και αλήθειες για το κρατικοκαπιταλιστικό ΠΑΣΟΚ και τη γραφειοκρατική του αποχαλίνωση ειδικά τα πρώτα χρόνια -επί Παπατζή του Β'- της επιδρομής του στο κράτος.

Επ’ ουδενί όμως δε χτυπάνε τον πυρήνα της συνταγής της χρεοκοπίας: το ξεδόντιασμα από το μέτωπο ψευτοΚΚΕ – σοσιαλφασιστικής ηγετικής κλίκας του ΠΑΣΟΚ όλης της ντόπιας και δυτικόφιλης αστικής τάξης, για να καταστραφούν με σχέδιο οι παραγωγικές δυνάμεις που είχε στα χέρια της (βλ. ξεκαθάρισμα παραδοσιακά παλαιο-δεξιών καπιταλιστών από τη ρώσικη συμμορία της «17Ν» τη δεκαετία του ’80) και μετά το ’90 βάθεμα του παρασιτισμού και γιγάντωση με κρατικές αιμοδοτήσεις και ενισχύσεις της γνωστής 6άδας – 7άδας των ρωσοφτιαγμένων κρατικο-ολιγαρχών, με παράλληλο χτύπημα κάθε μεγάλης επένδυσης ή παραγωγικού εκσυγχρονισμού σε βιομηχανία, αγροτική παραγωγή, υπηρεσίες (π.χ. μεγάλης κλίμακας τουριστικές επενδύσεις) και με χρήση του ευρωπαϊκού φτηνού ή και τζάμπα χρήματος για εκμαυλισμό - ηθική αποκτήνωση - δωροδοκία -  παραγωγική αποσάθρωση.

Όλοι οι παλιοί λακέδες του φασίστα Μπρέζνιεφ κατά της "σιδερένιας" Μέρκελ

Τελευταία γραμμή άμυνας των ευρωπαιοφανών, εισοδιστών κνιτών τύπου Παύλου Τσίμα ή Μαρίας Δαμανάκη: «εντάξει, τα κάναμε ρόιδο σαν Ελλάδα, αλλά για τη χρεοκοπία αυτή καθ’ αυτή φταίει το μνημόνιο και σε τελευταία ανάλυση η «νεοφιλελεύθερη – δεξιά» γραμμή της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της μη έκδοσης ευρωομολόγου, που έχει για κύριο εκφραστή τη γερμανική χριστιανοδημοκρατία».

Ένας λαός, λοιπόν, που νομίζει ότι ακούει δύο φωνές αλλά ακούει ουσιαστικά μία, μένει ξεκρέμαστος να βλέπει τα νούμερα να χορεύουν μπροστά στα μάτια του, χωρίς κανένας να του λέει το προφανές: ότι τα χρήματα με τα οποία ζούμε δε φυτρώνουνε στα δέντρα, αλλά η αξία που αντανακλάνε βγαίνει από την ένωση του ανθρώπου με τις μη έμψυχες παραγωγικές δυνάμεις (γη, κτίρια, μηχανές, πρώτες ύλες κλπ.), και πάνω κει, στο αποτέλεσμα της παραγωγής και στη διανομή του, αλλά τελικά και στη διάρθρωση αυτής της παραγωγής, βασίζεται η ταξική πάλη.

Οι «ρώσοι» αφιονίζουν τον κόσμο με κάθε είδους ψευτιά που αποκρύπτει αυτό το απλό γεγονός, όπως και την άλλη αλήθεια, ότι όσο μεγάλο χρέος και να έχει μια χώρα, αν έχει αναπτυγμένη παραγωγή κι αυτοί που τη δανείζουνε ξέρουνε ότι δεν είναι οικονομικά κούφια, δε φοβούνται μη χάσουνε τα λεφτά τους αλλά της δίνουνε το χρόνο να ανασάνει, όπως συμβαίνει π.χ. με την ιμπεριαλιστική υπεραναπτυγμένη Ιαπωνία ή με τις ΕΠΑ, αλλά δε συνέβη φυσικά με την παραγωγικά τσακισμένη και εσωτερικά υπονομευμένη Ελλάδα.

Ο φιλελεύθερος Μάνος δεν έχει κανένα πρόβλημα με την COSCO...

Από την άλλη, οι ψευτοευρωπαίοι ή και πολλοί αληθινοί ευρωπαίοι κουνάνε το δάχτυλο στο λαό μην εξηγώντας και μη χτυπώντας βαθιά και πειστικά τις ψεύτικες εναλλαχτικές των «ρώσων». Το μόνο που ξέρουνε να λένε μονότονα είναι για λιγότερο και μικρότερο κράτος, αφού για το φιλελεύθερο κάθε κράτος είναι σοσιαλισμός, ενώ κάθε ιδιωτική ιδιοχτησία, ακόμα και του κρατικοφτιαγμένου Κόκκαλη ή ενός Ρώσου καγκεμπίτη που αγοράζει γη, καλό πράγμα. Και είναι φυσικό, αφού και για σχεδόν όλους τους «ευρωπαίους» αστούς, η Ρωσία και η Κίνα, τα ινδάλματα των Ελλήνων φασιστών και σοσιαλφασιστών, είναι  μια χαρά φιλικές και υποψήφιες επενδύτριες χώρες (η επενδυτική – αποικιακή τους επέλαση στη χρεοκοπημένη από τους χαφιέδες τους χώρα μας έχει ήδη ξεκινήσει σε γη – τράπεζες – λιμάνια – τουρισμό – ενέργεια).

Με αιώνιο κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στην ψευτοαριστερά και στους λαϊκιστές του κλασσικού ακροδεξιού φασισμού, τα θλιβερά ανθρωπάκια της στελέχωσης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ψελλίζουν δυο τρεις αυτονόητες αλήθειες, τις οποίες όμως σπάνια τεκμηριώνουν και ακόμη σπανιότερα διανθίζουν με εφ’ όλης της ύλης κριτική του «άλλου δρόμου» των φασιστών. Και αυτό εξηγείται.

Το μεν ΠΑΣΟΚ έχει μια μακρά ιστορία εγκληματικής κατασπατάλησης των ευρωπαϊκών πόρων και αντιπαραγωγικού «σοσιαλιστικού» κρατικοφασισμού, τελικά μια όχι και τόσο μακρινή συγγένεια και με το σοσιαλφασισμό και ακόμα περισσότερο με τον αντιδραστικό ελληνικό σωβινισμό, που ποτέ δεν ήταν δεμένος, όπως άλλοι τριτοκοσμικοί σωβινισμοί (π.χ. μεταπολεμική Γιουγκοσλαβία, μετα-αποικιακή Αλγερία) με την πραγματική παραγωγή, αλλά ήταν πάντα στην κύρια πλευρά του μεταπρατικός και παρασιτικός.

Η δε ΝΔ μετά από 15 χρόνια «ρώσικης» ηγεσίας έχει μπολιαστεί (σαν κλασσικό κόμμα-εκφραστής της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας) με τη μυρωδιά προς τα πού πηγαίνει το πράγμα (ανατολικά) και ακολουθεί σχεδόν σούμπιτη, αν και με κάποιες αναταράξεις, τις σιχαμερές μανούβρες του κρυφοφασίστα αρχηγού της.

Φυσικά, ο λαός καταλαβαίνει κι από μόνος του κάποιες αλήθειες και δεν είναι εύκολο να τον οδηγήσει ο κάθε αγύρτης ψευτοθεωρητικός στο γκρεμό – αντιστέκεται ενστιχτώδικα και θέτει στον εαυτό του ερωτήματα που οι αναλύσεις των δημαγωγών του σοσιαλφασισμού δε τα απαντάνε ποτέ παστρικά, λογικά κι εμπεριστατωμένα.

Από την άλλη, σε αυτές τις εκλογές ο φορέας εκείνος που θα «σηκώσει» στα λόγια το βάρος της «υπεράσπισης» της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας θα είναι η νέα σαμαρική ΝΔ!! Ποια ΝΔ όμως;; Η ΝΔ του στρατηγικά αντιευρωπαίου και γενικά αντιδυτικού από το 1992 και δώθε (τότε λόγω εθνικισμού και «μακεδονικού»), παλιού θαμώνα των μνημόσυνων του Μελιγαλά για τους «πεσόντες» ταγματαλήτες, του χρηματοδότη με κρατικά κονδύλια σαν ΥΠΕΞ το 1991-1992 του φασιστικού «Στόχου», του αναστημένου από το ρωσόδουλο Καραμανλή νέου «εθνικού ηγέτη» Σαμαρά!! Μια ΝΔ, που μέχρι πριν δυο μήνες ανταγωνιζόταν ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ στην κούφια αντιμνημονιακή  από τα δεξιά ρητορεία, όχι όπως διατείνεται ο Σαμαράς από έγνοια για την ύφεση, αλλά με φρασεολογία για "γερμανική κατοχή", "ξεπούλημα της χώρας" κλπ. Φτάνει να δει κανείς την αντιευρωπαϊκή και σωβινοφασιστική αρθρογραφία του συρφετού του antinews και της σαμαροφυλλάδας "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" για να καταλάβει ποια ήταν (και είναι) η γραμμή που ζύμωνε και ζυμώνει ο αληθινός, ο πραγματικός Σαμαράς στο λαό...

Μια ΝΔ που πρόσφατα ενσωμάτωσε τους φασίστες Βορίδη και Γεωργιάδη και τους βάφτισε «δημοκράτες» απλώς επειδή είναι μνημονιακοί, δηλαδή οικονομικά φιλελεύθεροι και αντικρατιστές.

Ο υπουργός "Μάκης" αρχηγός της νεολαίας του χουντοφασισμού 1985-1990
 μιλάει στο ναζιστή Καλέτζη για την φασιστική Ε.Ω. - Ωραίες εποχές...

Το γεγονός ότι ο μεν Βορίδης δεν αποκηρύσσει αλλά υπερασπίζεται με θράσος το χουντικό, τραμπούκικο, φασιστικό παρελθόν (στην πραγματικότητα και παρόν) του, ο δε Γεωργιάδης δεν το κουνάει ρούπι από τις φιλοναζιστικές, ρατσιστικές και υπεραντιδραστικές του ιδεολογικές θέσεις, που τις ζυμώνει καθημερινά στο λαό μέσα απ’ την τηλεόραση, δε φαίνεται να απασχολεί κανένα «δημοκράτη» του καθεστώτος. Μόνο οι Έλληνες εβραίοι διαμαρτυρήθηκαν γι’ αυτό το αίσχος, αλλά η φωνή τους ήταν φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

Ο Άδωνις με το φίλο του το γεροναζί Πλεύρη

Μάλιστα, ο κλασσικός και σιχαμερός αντικομμουνισμός αυτών των δύο φασιστών, που κατά βάθος δεν ταιριάζει με τη φαιοκόκκινη στρατηγική Σαμαρά, που είναι η αντιδυτική ενότητα με το ψευτοΚΚΕ και με το ΣΥΝ, είναι χρήσιμος σήμερα αφ’ ενός για να περνάει ο Σαμαράς στην Ευρώπη ότι κάνει «πόλεμο» στη γραφειοκρατική παρασιτική και αντιευρωπαϊκή «αριστερά», αφ’ ετέρου για να προβοκάρει τους δημοκράτες και αριστερούς υπέρ του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, μιας και οι Βορίδης – Γεωργιάδης υπερασπίζονται όλη την ιστορική «παράδοση» του χιτισμού και του μοναρχοφασισμού, στο βάθος και του ταγματαλητισμού σαν «απάντηση στην ΕΑΜική τρομοκρατία».

Ο Βορίδης όταν πολιτευόταν  με την πραγματική του φυσιογνωμία,
σαν πραγματικός
 λεπενικός αντιευρωπαίος φασίστας

Ουσιαστικά ο Βορίδης κι ο Γεωργιάδης είναι τακτικά και όχι στρατηγικά με την Ευρώπη (και οι δύο είναι κατά του ευρωπαϊκού δημοκρατικού φεντεραλισμού) σαν σλαβόφοβοι εθνικοφασίστες, κάτι που αποκάλυψε πρόσφατα ο Γεωργιάδης, λέγοντας ανοιχτά πως, παρά το θαυμασμό του για τον «μεγάλο ηγέτη» Πούτιν, δε συμφωνεί με αυτούς που λένε να πάμε με τη Ρωσία, γιατί οι Ρώσοι θέλουν εδώ και αιώνες να κατεβάσουν τους Σλάβους στο Αιγαίο!

Φυσικά ο Σαμαράς είναι σχεδόν το ίδιο φασίστας με τα νέα «πουλέν» του, με τη διαφορά ότι ενώ ο ίδιος είναι «ρώσος» και ξέρει πότε να βρίζει (για τα μάτια) και πότε να «αγκαλιάζει» τον Περισσό ή/και την Κουμουνδούρου, εκείνοι είναι κλασσικοί δυτικόφιλοι (Βορίδης) και εθνικιστές (Γεωργιάδης) φασίστες, που περνάν την Παπαρήγα για συνέχεια του Ζαχαριάδη και του ΔΣΕ και δεν ξέρουνε πότε πρέπει να κάνουνε «μόκο». Γι’ αυτό και ή θα γίνουν κάποια στιγμή «ρώσοι» ή θα φάνε το πολιτικό κεφάλι τους…

Το φασιστικό ΛΑΟΣ του αιώνια αναξιόπιστου, ψεύτη, εκμαυλιστή, γλοιωδέστατου φιλοναζιστή και αντισημίτη Καρατζαφύρερ, «απαλλαγμένο» από το κάπως φιλελεύθερο οικονομικά, άρα μη ρώσικο «πυροβολικό» των Βορίδη-Γεωργιάδη, ξαναβγάζει από τη ντουλάπα το γεροναζί Κώστα Πλεύρη και τον βάζει στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ να βγάζει αντιμνημονιακούς φιλιππικούς, ενώ ξαναρχίζει και τη χυδαία ρατσιστική-φασιστική ρητορική του για στρατόπεδα για τους μετανάστες, ξανασηκώνει ανοιχτά την αντιευρωπαϊκή και δη την αντιγερμανική σημαία κλπ. Παράλληλα, κράτησε μέσα του και τη φιλοαμερικάνικη - λεπενική φράξια του Βορίδη (πρώην «Ελληνικό Μέτωπο») με επικεφαλής το Χρήστο Χαρίτο, που εκλέχτηκε αναπληρωτής Γραμματέας του κόμματος, για να παίζει και στην κλασσική ακροδεξιά με όλα τα γούστα.

Όλα αυτά βέβαια, αφού οι αγύρτες των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΣΥ, παρέα με τον «αξιολογότατο» πρωθυπουργό της χώρας μας και το «ρώσο» πρόεδρο της Δημοκρατίας τους μπάσανε στην κυβέρνηση για μήνες και νομιμοποίησαν όλο αυτό το φασιστικό-ρατσιστικό σκυλολόι σαν «δημοκρατικό» και αποδεκτό κόμμα. Χώρια ο Φύρερ του ΛΑΟΣ, που υποδυότανε τον «σκιώδη» πρωθυπουργό και μιλούσε επί παντός επιστητού, σουλατσέρνοντας καθημερινά από Μαξίμου σε Προεδρικό και πάλι πίσω.

Παλιά τους λόγους του τους έγραφε ο Γεωργαλάς της χούντας...
 Τώρα μάλλον ο Καζάκης!

Οι δε Ανεξάρτητοι Έλληνες του Καμμένου, που είναι εθνικοφασίστας, είναι η «ριζοσπαστικοποιημένη» πτέρυγα της «λαϊκής δεξιάς», που ακούει στο ραδιόφωνο Τράγκα και Καζάκη. Πρόκειται για τμήμα των εβερτικών της ΝΔ που «ξεπέρασαν» την πολιτική κληρονομιά των τραμπουκισμών της ΕΚΟΦ και της ΟΝΝΕΔ του 1981-1985 και «κατάλαβαν» ότι «δεν είναι τελικά ο κομμουνισμός που διαλύει την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια», αλλά η «Goldman Sachs» και οι «διεθνείς τοκογλύφοι». Οπότε προς τα εκεί πρέπει να «εκστρατεύσουμε», με αρχηγέτη μας το Μίκη Θεοδωράκη και τον -κάποτε αριστερό- Γλέζο, που ακριβώς επειδή πια δεν είναι στην ουσία αριστεροί, αλλά καθεστωτικά σύμβολα, μπορεί να τους ερωτεύεται πολιτικά ένας χουντοφασίστας σαν τον Καμμένο. Ο Καμμένος είναι για τη ΝΔ ό,τι είναι για το ΠΑΣΟΚ οι εθνικιστές και φιλο-σοσιαλφασίστες αντιμνημόνιοι Δημαράδες και σία.

Δεν ξέρουμε αν το διακομματικό καθεστώς θα τους αφήσει να περπατήσουν. Αν τους χρειάζονται σα ρεύμα στον «αντιμνημονιακό» και αντιευρωπαϊκό «αγώνα», θα τους μπάσουν στη Βουλή, αν όχι θα τους ενσωματώσουν σε κάποιο άλλο έκτρωμα της «δεξιάς πολυκατοικίας». Ακόμη καλύτερα μπορεί να τους βάλει κάτω από την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία του εντελώς «ρώσου» κνίτη Καζάκη (που μιλάει ανοιχτά για Ρωσία – Κίνα), τον οποίο ήδη ο πολιτικά ηλίθιος Καμμένος έχει για ιδεολογικό ταγό του και κάνει δημοψήφισμα στο facebook αν τα μέλη του θέλουν κοινή κάθοδο με το ΕΠΑΜ…

Η ναζιστική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, από την άλλη, οι ανοιχτοί χιτλερικοί που θα έπρεπε να βρίσκονται φυλακή στην καλύτερη περίπτωση, στελέχη και τα μισά τους μέλη τουλάχιστο, επελαύνει μέσα σε κλίμα γενικής «αγαλλίασης» προς τη Βουλή, κάνει εξορμήσεις και συγκεντρώσεις, δέρνει, απειλεί, «εξανίσταται» με το χαρακτηρισμό της Μέρκελ ως «ναζίστριας» μιας και δεν πρέπει να λερώνεται το όνομα του Αδόλφου Χίτλερ και των εθνικοσοσιαλιστών(!) με τέτοιες συγκρίσεις, καλεί ανοιχτά σε πλήρη προσανατολισμό της χώρας μας προς τη Ρωσία, ενώ ταυτόχρονα έχει στήσει και σύνδεσμο αποστράτων (ή μήπως και εν ενεργεία στρατιωτικών;) με το ακρωνύμιο ΙΔΕΑ (κάτι μας θυμίζει…) που στηρίζει ενεργά τη Χρυσή Αυγή «για να ξεβρομίσει ο τόπος».

Ο πλατύς ναζιστής Ζαφειρόπουλος...

Είναι φυσικό λοιπόν να πανηγυρίζει ο ναζιφασιστικός Ελεύθερος Κόσμος, η χουντοφυλλάδα του πρώην υπαρχηγού της ΧΑ Δ. Ζαφειρόπουλου, με άρθρα που λένε «γινόμαστε πολλοί, Σαμαράς πρωθυπουργός, Βορίδης υπουργός, Καμμένος – Καρατζαφέρης – Μιχαλολιάκος στη Βουλή», σημειώνοντας πως έτσι ανοίγει ο δρόμος και για «πιο ριζοσπαστικά σχήματα του εθνικού χώρου»!! Οι ταγματαλήτες ετοιμάζονται δηλαδή, αφού κάνουνε γραβατοφόρους τους μαχαιροβγάλτες της ΧΑ, να βγάλουνε μπροστά τα νέα, ακόμη πιο κτηνώδη τάγματα εφόδου, μάλλον με υλικό τους Αυτόνομους Εθνικιστές – Μαύρο Κρίνο κι όλο τον άλλο «ριζοσπαστικό» ναζιστικό υπόκοσμο, που σουλάτσερνε στην πάνω πλατεία επί «Αγανακτισμένων», κρύβοντας έντεχνα τις σβάστικες!!

Ευτυχώς όμως, θα μας σώσει από τους φασίστες, γενικά από τη βαρβαρότητα, το «νέο» ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής το Βενιζέλο, πίσω από τον οποίο στρουγγίστηκαν όλοι οι «μεγάλοι» αυτοί πολιτικοί άντρες (και γυναίκες) του «κινήματος», ευρωπαιόφιλοι, κρατικοκαπιταλιστές και φυσικά λαλιωτικοί. Θα μας «σώσει» ο καλός αυτός φίλος όλου του θεσσαλονικιώτικου σωβινιστικού μεσαίωνα, ο φίλος του Άνθιμου, η ανακάλυψη του Λαλιώτη στα αμφιθέατρα που από την αρχομανία και τη φιλοδοξία που αντικαθρεφτίζεται στο πρόσωπό του ανάγλυφα είναι ικανός να κάνει και τη μεγαλύτερη κωλοτούμπα και παλιανθρωπιά, και να τη ντύσει μάλιστα με τα κατάλληλα λόγια (ρητορική δεινότητα γαρ…)!

Με το πρωτοπαλίκαρό του, τον κνίτη, κοκκαλικό και φιλορώσο Λοβέρδο

Πρόκειται αναμφισβήτητα για παιδί της «ρώσικης» πολιτικής φαμίλιας – κλειστής φράξιας μες στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, καθώς και για συνεργάτη του Παπατζή του Γ’ σε όλους τους αντιευρωπαϊκούς εκβιασμούς και τις χαμερπείς κωλοτούμπες και ψευτιές, στο σαμποτάζ, στο οικονομικό φτώχεμα του λαού για να μην πειραχτούν οι σοσιαλφασιστικές ακρίδες μες στο κράτος, ενώ τελευταία σηκώνει κι αυτός και όλο το ΠΑΣΟΚ το «αντινεοφιλελεύθερο» αντιτραπεζικό μπαϊράκι, που θέλει κρατικοποίηση των τραπεζών για να τσακιστεί άλλο ένα τμήμα του -δυτικού προσανατολισμού- κεφάλαιου και να μοιραστεί η πίτα, όταν οι τράπεζες ξαναπεράσουν σε ιδιωτικά χέρια, καταπώς βολεύει τα ανατολικά αφεντικά όλου του διακομματικού συντονιστικού! Αλίμονο, τι «κεϋνσιανός σοσιαλιστής» θα ήταν αλλιώς…

Οι συνθήκες καθίζησης του ΠΑΣΟΚ επέτρεψαν για άλλη μια φορά στους λαλιωτικούς να πετύχουν μιαν αναίμακτη διαδοχή στο σχετικά πιο «εθνικό» - ελληνικό από τα αστικά κόμματα. Αφού κιόλας ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών μπρεζνιεφικός Ανδρουλάκης έχρισε το «Βαγγέλη» εθνικό ηγέτη «στα δύσκολα» (τα ίδια έλεγε και για το ΓΑΠ προ διετίας), είναι να μη στρουγγιστεί πίσω του όλο το ΠΑΣΟΚ, με πρώτο τον άλλο κνίτη, το Λοβέρδο;;

Ο Τσίπρας με τον ξεμωραμένο αντισημίτη...

Ο ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ έχει τα λιγότερα εσωτερικά προβλήματα αυτή την περίοδο – βασικά γιατί όλος ο κνίτικος ή κνιτοποιημένος συρφετός που τον συναποτελεί συμφωνεί πως βασικός εχθρός μας είναι η μισοδημοκρατική Ευρώπη και φίλος μας κάθε αντινεοφιλελεύθερος κρατικοφασισμός (πρώτη πρώτη η Ρωσία). Το ζήτημα που παίζεται στο ΣΥΡΙΖΑ είναι αν θα εκβιάσει την Ευρώπη με «εθνικοαπελευθερωτικό πρόταγμα» σε εκλογική συμμαχία με την ΕΛΑΔΑ των Μίκη-Γλέζου, με τον Καμμένο-ΑΕ και το ΕΠΑΜ του Καζάκη και των φασιστών του, ή αν θα επιμείνει στον τροτσκιστικό «αντικαπιταλισμό» που δε θέλει «εθνικοαπελευθερωτικές αυταπάτες» αλλά μονάχα «γνήσια πάλη ενάντια στο κεφάλαιο».

Ο Λαφαζάνης βέβαια λέει μαζί με  τον Καζάκη «δραχμή», ώστε να βγαίνει ο Τσίπρας και να λέει «ευρώ», αλλά να δείχνει και τους «δραχμικούς» σα φόβητρο στην αστική τάξη και να σέρνει κι ένα κομμάτι του λαού που βλέπει στη δραχμή τη «μαγική» λύση. Πάντως ο «Αλέξης» είναι πολύ δημοφιλής τελευταία σε εθνικοπατριωτικά ιστολόγια και σελίδες, ο ίδιος που μέχρι πρόπερσι υπερασπιζόταν με ευκολία το «αντιεθνικιστικό κάψιμο της σημαίας» από τους αναρχικούς. Αλλά ποιος έχασε το χαραχτήρα και τις αρχές για να τις βρουν ο Τσίπρας και οι φασίστες «εθναμύντορες»;;

Πονοκέφαλοι για τους γκαουλάιτερ του Περισσού

Όσον αφορά το ψευτοΚΚΕ, βρίσκεται σε μια οριακή στιγμή της ιστορικής του εκτρωματικής αντιλαϊκής πορείας. Η «αριστερή» σοσιαλφασιστική ομάδα των «αντικαπιταλιστών» της ηγεσίας του έχει ξεσηκώσει εναντίον της θύελλα και έχει αποκαλύψει πόσο βαθιές είναι οι αντιθέσεις ακόμα και μέσα σε συμπαγή κόμματα-πραχτορεία χωρίς καθόλου εσωτερική δημοκρατική ζωή.

Οι φλωρακικοί – μπρεζνιεφικοί, οι κάπως πιο κλασσικοί «δεξιοί» σοσιαλφασίστες θέλουν με πάθος να ενωθούν με το «κίνημα» των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των «Αγαναχτισμένων», με τον Καζάκη – ΕΠΑΜ κλπ., ξέροντας πως το ψευτοΚΚΕ, με τον γερό φασιστικό μηχανισμό του, εύκολα θα μπορούσε να  ηγεμονεύσει οργανωτικά και να ποδηγετήσει αυτά τα «κινήματα».

Ουσιαστικά, οι φλωρακικοί, οι «δεξιοί» κνίτες θέλουν ένα αντιμνημονιακό μέτωπο υπό τη δική τους ηγεμονία και δεν αντιλαμβάνονται τη σκληρή «αντικαπιταλιστική» απομόνωση της ηγεσίας τους από το «λαϊκό κίνημα». Αυτό που μένει να φανεί είναι αν ο σοσιαλιμπεριαλισμός θέλει ακριβώς ένα ψευτοΚΚΕ στη γωνία των πολιτικών εξελίξεων, σαν εφεδρεία για τη μεγάλη φασιστική διχτατορία, που να μη μπλέκεται πολύ στο κίνημα και να μην πολυεκτίθεται στους εθνικιστές, στο στρατό, στους νοικοκυραίους. 

Η ομάδα που ανακάλυψε τα "δεξιά λάθη" των Λένιν - Στάλιν...

Ή αντίθετα, αν απλά φανατίζει σήμερα σαν «εσωκομματική αντιπολίτευση» τους «κινηματικούς μετωπιστές», ώστε αύριο να κουτρουβαλήσει «αναίμακτα» τους «σεχταριστές αντικαπιταλιστές» της ηγετικής ομάδας και να δώσει στο αντιευρωπαϊκό μέτωπο μια γιγαντιαία ώθηση (φανταστείτε συγκίνηση των πληγωμένων μικροαστών του «κινήματος» να δουν τις ορδές των ματσουκοφόρων του ΠΑΜΕ να ενώνονται επιτέλους μαζί τους σε μια «ενιαία διαδήλωση»!! Έχει να πέσει πολύ κλάμα και αγκαλιά!).

Καμία από τις πλατφόρμες και τα κείμενα που πάνε κι έρχονται σε εφημερίδες και Διαδίκτυο για την εσωκομματική πάλη στο ψευτοΚΚΕ, πέρα από επί μέρους σωστές διαπιστώσεις, δεν έχει στοιχεία επαναστατικής κομμουνιστικής, αριστερής, ούτε καν συνεπούς δημοκρατικής κριτικής στη φύση και στο χαραχτήρα αυτού του κόμματος. Πράγμα που δεν είναι παράδοξο, αφού μιλάμε για ένα μηχανισμό μισού αιώνα υπεραντιδραστικής σαπίλας… 

Το γεγονός ότι δεν υπήρξε ούτε καν ένα μικρό ρεύμα αποχωρήσεων από το ψευτοΚΚΕ μετά τις απαράδεκτες φιλοναζιστικές ανακοινώσεις του που κάλυπταν το Σιφωνιό για τη χρυσαυγίτικη επίσκεψη στη Χαλυβουργία και χαρακτήριζαν τους ναζιστές μαχαιροβγάλτες απλά "εχθρούς των εργατών", είναι ενδεικτικό της γάγγραινας που έχει καταφάει κάθε ψήγμα δημοκρατικού και αριστερού πνεύματος στελεχών και μελών αυτού του κόμματος...

Στο χώρο του αστικού φιλελευθερισμού με πραγματικό ευρωπαϊκό προσανατολισμό, συνωθούνται μια σειρά κινήσεις και κόμματα (ΔΗΣΥ, Δράση, Φιλελεύθερη Συμμαχία, Δημοκρατικοί, Δημιουργία Ξανά, Ένωση Κεντρώων κλπ.). Κοινό τους πρόβλημα, πέρα από τον εθνικισμό των κεντρώων και τον παθολογικό – δογματικό φιλελεύθερο αντικρατισμό στην οικονομία των προερχόμενων από την κεντροδεξιά, είναι ότι στο βάθος δεν πιστεύουν στο λαό αλλά σε λύσεις από τα πάνω κι από ψηλά: από την Ευρώπη, από την αστική τάξη, από «φωτισμένα» στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ ή και της ΔΗΜΑΡ, από τους μπάτσους που θα «επιβάλλουν» τη «νομιμότητα», από το ΣΚΑΪ και την Καθημερινή, από οπουδήποτε τέλος πάντων αλλά όχι από το λαό και τη μαζική πολιτική του δραστηριοποίηση, αυτοοργάνωση, πάλη και δημιουργικότητα.

Στο βάθος αυτοί οι σχηματισμοί εκφράζουν εκείνα τα μορφωμένα αστικά μεσοστρώματα και αδύναμα τμήματα της μεσαίας αστικής τάξης που όντως ο σοσιαλφασισμός και ο γραφειοκρατικός παρασιτισμός στην Ελλάδα τους βάζει προσκόμματα στην πολιτική τους έκφραση και στην οικονομική τους δραστηριότητα, ή τους ενοχλεί από αστικοδημοκρατική πλευρά (και δικαίως) ο χυδαίος φασιστικός και σοσιαλφασιστικός δημαγωγικός λόγος και τραμπουκισμός.

Παράλληλα όμως, λόγω πολιτικής τυφλωμάρας, απότοκου της στρατηγικής τους αντίθεσης με το προλεταριάτο και τα υλικά συμφέροντά του, πέφτουν στις λούμπες του σοσιαλφασισμού και υπερασπίζονται π.χ. τη μείωση των μισθών σαν αναπτυξιακό μέτρο, ενώ ειδικά στην Ελλάδα αυτό επιτείνει το σαμποτάζ και οδηγεί το λαό πιο χαμηλά στο πηγάδι της εξαθλίωσης. Ειδικά η Μπακογιάννη, με στενές σχέσεις με τον δεμένο με τη Ρωσία Κοπελούζο και τον διάδοχο του αρχιρώσου Κόκκαλη στον Ολυμπιακό Μαρινάκη, που «παίζει» και με την Κίνα, δε θα μπορούσε για κανένα λόγο να σηκώσει αντι-ανατολικό μπαϊράκι… Κι όμως, ακόμη κι έτσι, της έστησαν την προβοκάτσια με το «εκατομμύριο» του άντρα της, είτε για να την τελειώσουν είτε για να την εξαρτήσουν, λόγω του ότι επιμένει να είναι με την Ευρώπη…

Είναι προφανές φυσικά πως από πολιτική άποψη οι μειοψηφικοί αυτοί αστοφιλελεύθεροι στέκονται αριστερότερα όλων των καθεστωτικών κομμάτων, με τα οποία όμως δυστυχώς (κυρίως με τα δύο μεγάλα) είναι δεμένοι με χοντρά σκοινιά, κι ένας λόγος είναι ότι σαν αστοί και μεσοαστοί αρνούνται την παρατεταμένη, βαθιά πάλη αρχών σε βάθος χρόνου, απογοητεύονται εύκολα και διαλύουνε τους σχηματισμούς τους όσο εύκολα τους φτιάχνουν στην πρώτη εκλογική αποτυχία… Κάποιοι από αυτούς είναι δημοκράτες, ωστόσο το συνεκτικό τους στοιχείο είναι περισσότερο μια αστοφιλελεύθερη απέχθεια για το ρόλο του κράτους στην οικονομική ζωή παρά η αρχειακή τους προσήλωση στη δημοκρατία… Ακόμη κι έτσι πάντως, το καθεστώς για καλό και για κακό τους κρατάει στην «απ’ έξω» μέσω της καθεστωτικής διχτατορίας στα ΜΜΕ, με εξαίρεση το συγκρότημα του Αλαφούζου, που παίζει όμως και με την αντιδραστική οικολογία, την Εκκλησία κλπ.

Αν σε όλα αυτά προστεθεί η όλο και εντεινόμενη νομιμοποίηση της άκριτης βίας τραμπούκικων μειοψηφικών ομάδων κατά πολιτικών, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων κλπ. που συνήθως έχουν για επικεφαλής ναζιφασίστες και ΣΥΡΙΖΑίους και για εκτελεστές έναν ετερόκλητο λούμπεν ή απολίτικο συρφετό, που δεν ξέρουμε πώς μπορεί να εξελιχθεί και σε τι πράξεις μπορεί να προβεί μέσα στην προεκλογική περίοδο, γίνεται κατανοητό πως πάμε σε εκλογές που όχι μόνο είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του φαιοκόκκινου μετώπου των ρωσόδουλων με τους χειρότερους εθνικιστές και εθνικοφασίστες, αλλά και θα γίνουν υπό κράτος ιδεολογικής, πολιτικής, ακόμη και φυσικής σε μεγάλο βαθμό τρομοκρατικής βίας.

Στην ουσία, το «ευρωπαϊκό», δηλαδή το μισοδημοκρατικό στρατόπεδο με τους πουλημένους στη Ρωσία αρχηγούς, πάει σε αυτές τις εκλογές με καλυμμένη αντιευρωπαϊκή πλατφόρμα, δηλαδή με μετριοπαθή πλατφόρμα… των αντιπάλων του!

Γι’ αυτό και το δίλημμα είναι στην ουσία ΨΕΥΤΙΚΟ κι όχι πραγματικό όσον αφορά στις εκλογές – στην πραγματικότητα ούτε οι φαιοκόκκινοι θέλουνε να βγούμε τώρα δα από ΕυρωΖώνη και ΕΕ. Θέλουν να μένουμε εκεί, και να φορτώνονται οι ηλίθιοι Ευρωπαίοι μονοπωλιστές (που φυσικά και δεν είναι τίποτα φίλοι του προλεταριάτου, κάθε άλλο μάλιστα) όλο το μίσος του λαού για το φαλιμέντο, με τη Ρωσία, την Κίνα και τους χαφιέδες τους να προβάλλουν όλο και περισσότερο σαν η «εναλλαχτική λύση».

Το ΠΑΣΟΚ θα κατέβει κάπως σαν πιο «εχέφρων» αντιτραπεζίτης ΣΥΝ και ο Σαμαράς σαν κάπως πιο υπεύθυνη ΔΗΜΑΡ. Δηλαδή όλοι θα κατέβουν μιλώντας για το πόσο υπεύθυνο είναι το μνημόνιο για την καταστροφή μας, αλλά πόσο μονόδρομος ήταν και πόσο αναγκαστικό ήταν να υποταχθούμε στους κατά βάθος όχι εταίρους αλλά «εχθρούς» μας της ΕΕ, που «τι να κάνουμε που πέσαμε στην ανάγκη τους»…

Με λένε ΔΗΜΑΡ-ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω...

Κατά κάποιο τρόπο η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη είναι η συναίρεση, ο μέσος όρος όλου του γλοιώδους ελληνικού καθεστώτος, αν και έχει μέσα της και καλό, δημοκρατικό, ως και αριστερό κόσμο: και μες στην Ευρώπη για να παίρνουμε τα «φράγκα», και κατά του μνημονίου για να είμαστε μέσα στο καθεστωτικό ρεύμα που λέει ότι «αυτό φταίει για την πείνα», και με την «ανάπτυξη» γιατί «έτσι πρέπει να λέμε για να είμαστε υπεύθυνο κόμμα» και με τα συριζαίικα κινήματα «περιβάλλοντος» για να μη γίνει ΚΑΜΙΑ ΕΠΕΝΔΥΣΗ, αφού όλες οι επενδύσεις ως γνωστό «μολύνουν και ρυπαίνουν την προαιώνια αρχαιοελληνική γη».

Και με τον αντιεθνικισμό της Ρεπούση, και με τον εθνικισμό ενάντια στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, και με τη δημοκρατία και με το τραμπούκικο φαιοκόκκινο κίνημα «του λαού», και με την Ευρώπη και με τον Πούτιν, και με την «αριστερά» και με το Βορίδη και το Γεωργιάδη που «δεν είναι φασίστες αλλά ακραίοι φιλελεύθεροι» κατά Ψαριανό, και «γενικά» κατά της βίας (οπότε και κατά της δημοκρατικής – αντιφασιστικής βίας) αλλά μόκο για τη νομιμότητα της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, που ο παλιός κνίτης ΔΗΜΑΡίτης Μπίστης τη θέλει -λέει- στη Βουλή γιατί θα είναι πιο ακίνδυνη μέσα παρά έξω!!

Ο λαός μας, σε αυτή τη μεγάλη παγίδα που του στήσανε, σε αυτή τη μεγάλη δυστυχία που τον ρίξανε, και μάλιστα χωρίς να έχει μαζική επαναστατική κομμουνιστική και ευρύτερα δημοκρατική αριστερά να βρίσκεται κοντά του στη δουλειά, στη γειτονιά, στην παρέα και να του ζυμώνει την προοδευτική γραμμή σε όλα τα ζητήματα (αυτό δεν είναι ελληνικό αλλά παγκόσμιο ζήτημα), δεν πρέπει να πέσει στα νύχια δημαγωγών φασιστών, ανθρώπων που στα υπόγεια τους του ετοιμάζουνε βαριές αλυσίδες και ακόμα χειρότερη πείνα με ανατολική χορηγία. Οι φαιοκόκκινοι είναι ο κύριος εσωτερικός εχθρός της εργατιάς, του λαού και της δημοκρατίας.

Ούτε όμως πρέπει να επιβραβεύσει ελεεινούς τυχοδιώχτες και χωρίς χαραχτήρα δημοκόπους που θα σηκώσουνε τη σημαία της Ευρώπης, μόνο και μόνο για να την παρουσιάσουν ως «αναγκαίο κακό». Σαμαράδες και Βενιζέλους που από την Ευρώπη έμαθαν πάντα να τρυγάνε εκείνα που δίνανε στα στίφη των κομματικών τους στρατών για να αντιρροπίζουνε τα κλεισμένα εργοστάσια και τη διάλυση της αγροτικής παραγωγής, την ερήμωση και εσωτερική υπονόμεψη της χώρας, που τελικά την οδηγάνε στην ίδια ρότα με τους ανοιχτά φαιοκόκκινους.

Εκείνους που στο όραμα μιας Ευρώπης που στήθηκε ακριβώς σαν ανάχωμα στις δύο υπερδυνάμεις (ΕΠΑ και Ρωσία) μετά το 1960,  με τις παρακαταθήκες του μεγάλου αντιφασιστικού πολέμου 1939-1945, του τσακίσματος δηλαδή των κανιβαλικών ευρωπαϊκών σοβινισμών (Γερμανία, Ιταλία), που τους αποτέλειωσαν οι ηρωικοί αντιαποικιοκρατικοί αγώνες του Τρίτου Κόσμου γκρεμίζοντας τις αποικιακές αυτοκρατορίες (Αγγλία, Γαλλία κ.ά.), ψάξανε να βρούνε όνειρα εθνικής επέχτασης, κι επειδή η δημοκρατική Ευρώπη τους τα έκοψε μαχαίρι και δεν έκανε για τέτοιες δουλειές, κοιτάξανε προς την «ομόδοξη» Μόσχα.

Η σημερινή μισοκουτσή κι ανάπηρη ΕΕ, που είναι μισός Δεύτερος και μισός αναπτυγμένος Τρίτος Κόσμος, είναι ουσιαστικά η αστική δημοκρατική απάντηση στις φασιστικές διχτατορίες Φράνκο – Σαλαζάρ – Παπαδόπουλου και στα σοσιαλφασιστικά κάτεργα των Μπρέζνιεφ, Γιαρουζέλσκι, Κάνταρ και σία.

Φυσικά ποτέ δε θα μπορέσει να ενοποιηθεί πλήρως και απόλυτα ισότιμα λόγω της ανισομετρίας στην ανάπτυξη, λόγω τελικά του καπιταλιστικού χαραχτήρα των παραγωγικών σχέσεων στο σύνολο των χωρών που την αποτελούνε, αλλά και λόγω του βάθους των αστικών εθνικισμών σε κάθε δοσμένη χώρα.

Ωστόσο, όσο οι λαοί της τη θέλουνε και οι αστικές τάξεις των επιμέρους χωρών ενώνονται σε εθελοντική βάση, πρέπει το προλεταριάτο να μην την πολεμάει σαν τέτοια, δηλαδή σαν ΕΝΩΣΗ, ακριβώς γιατί του δίνει το μίνιμουμ χώρο να ζυμώσει τις ιδέες και τις πραχτικές του για τις νέες επαναστατικές εφόδους στον ουρανό, αλλά και γιατί η Ευρώπη είναι μετόπισθεν του Τρίτου Κόσμου και μπορεί να γίνει ακόμα και ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ στη μάχη ενάντια στον άξονα Ρωσίας  - Κίνας, αν δεχτεί επίθεση.

Η προλεταριακή ΕΣΣΔ, επικεφαλής της παγκόσμιας ελευθερόφιλης
 ανθρωπότητας τσακίζει το ναζισμό (1945)

Προς το παρόν, η προλεταριακή αριστερά έχει χρέος να συνεχίσει τη ζύμωση για την ανατροπή των θέσφατων του σοσιαλφασισμού μέσα στο λαό, στη φτωχολογιά και στη διανόηση, να αντισταθεί στο αναποδογύρισμα της αλήθειας, να υπερασπιστεί τον προλεταριακό αντιιμπεριαλισμό και αντικαπιταλισμό τόσο -κυρίως- απέναντι τους σοσιαλφασίστες, όσο και (δευτερευόντως) απέναντι στους αστοφιλελεύθερους, που χρεώνουν στην αριστερά και στον κομμουνισμό ΓΕΝΙΚΑ τις πραχτικές των σοσιαλφασιστών.

Ήδη αυτή η γραμμή –η ΟΑΚΚΕίτικη γραμμή του Αντιρώσικου Δημοκρατικού και Πατριωτικού Μετώπου-  έχει βγει από το γκέτο της υγειονομικής ζώνης που της είχε επιβάλει επί πολλά χρόνια το καθεστώς, ακόμη και οι ψευτοαριστεροί «αντικαπιταλιστές» αναγκάζονται να τις απαντούν με «επιχειρήματα» (που λέει ο λόγος), ενώ και πολλοί δημοκράτες, οι οποίοι έχουν σιχαθεί τις δήθεν «φιλο-αναπτυξιακές» φιλελεύθερες φλυαρίες που δεν απαντάνε στο ζήτημα της σωτηρίας του βιοτικού επίπεδου του λαού μας ΣΗΜΕΡΑ, αρχίζουν και τη βλέπουν όλο και με μεγαλύτερη συμπάθεια. Το χρονικό σημείο όπου η ποιότητα θα μετατραπεί σε ποσότητα δεν είναι πολύ μακριά… Είναι γραμμένο στο DNA της κοινωνικής εξέλιξης η αλήθεια να νικάει το ψέμα, αργά ή γρήγορα.

Υ.Γ. Για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις, τις οποίες εν μέρει ενισχύει ο χρησιμοποιούμενος για λόγους ευγένειας και ρητορικής πληθυντικός αριθμός σε κείμενα και σχόλια, ο οποίος θα συνεχίσει να υπάρχει, το ΚΜ είναι μια ΑΤΟΜΙΚΗ - ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ προσπάθεια, η σύνταξή του δηλαδή δεν κρύβει πίσω της μια συλλογικότητα που συναποφασίζει ή συνδιαμορφώνει το περιεχόμενο αυτού εδώ του ιστολόγιου.