Το ψευτοΚΚΕ ασελγεί πάνω στη μνήμη των διεθνιστών αγωνιστών του ΚΚΕ και μαχητών του ΔΣΕ

Ο αληθινός Ριζοσπάστης μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας για το λαό που δεν υπάρχει κατά τους κνίτες - Δεκαετία του '30

Είναι γνωστός ο βαθύς και λυσσασμένος αντιμαρξισμός της κλίκας που εγκατέστησαν οι Ρώσοι προδότες του μαρξισμού -μετά το θάνατο του Στάλιν και το 20^ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ- στην ηγεσία του ψεύτικου «ΚΚΕ» που έφτιαξαν στη θέση του πραγματικού ΚΚΕ. Δε θα μπορούσαν άλλωστε υπάλληλοι των πιο λυσσασμένων για επέχταση σωβινιστών ιμπεριαλιστών να είναι μαρξιστές, άρα και διεθνιστές. Αυτό δε σημαίνει φυσικά πως είναι και εθνικιστές, καθώς αυτό θα ερχόταν σε αντιπαράθεση με την ξενοδουλεία τους. Ωστόσο, μιας και ο ελληνικός εθνοσωβινισμός είναι από τους πιο βρώμικους και σιχαμερούς στην ευρωπαϊκή ήπειρο (γενικά οι βαλκανικοί εθνικισμοί είναι τέτοιοι) και έχει και φιλορώσικη αλλά και αντισλάβικη παράδοση, οι προδότες του μαρξισμού ανάλογα με τα συμφέροντα των «μεγάλων αφεντικών», μεταμφιέζονται τη μια σε εθνοπατριώτες και την άλλη σε διεθνιστές. Πολύ εύκολο αλλά και «σατανικό» συνάμα, για κάποιους που δεν είναι τίποτα απ’ τα δύο. Την τελευταία δεκαπενταετία, υποδύονται κυρίως το πρώτο.

Την Κυριακή 29 του Μάη, στην Καστοριά, τρία ψευτοκομμουνιστικά κόμματα υπό την μπαγκέτα του μεγαλύτερου εξ αυτών, του «ελληνικού», συνδιοργάνωσαν μια κοινή «διεθνιστική» εκδήλωση. Επρόκειτο, εχτός από τους Έλληνες ψευτοκομμουνιστές, για τα ομόλογά τους «αδελφά» κόμματα από την Αλβανία και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Και τα δύο ανήκουν στη «νέα Διεθνή» που έχουν συμπήξει όλα τα παλιά «καλά» σοβιετόδουλα μετά το 1964 «Κ»Κ, παρέα με διάφορους αποστάτες του μαοϊσμού και χοτζικούς νεοτροτσκιστές (σαν το «Κ»Κ Αλβανίας, το «Κ»Κ Ινδίας(Μαρξιστικό) και το «Κ»Κ Βραζιλίας). Αυτή η «νέα Διεθνής» καθοδηγείται κατά βάση από τον ιδεολογικό και οργανωτικό συνεχιστή του μετασταλινικού «Κ»ΚΣΕ, το «Κ»Κ Ρωσικής Ομοσπονδίας του νεοτσαρικού θρησκόληπτου, μεγαλορώσου σωβινιστή «κομμουνιστή» ηγέτη Ζιουγκάνοφ και από το πιστό πραχτορείο του τελευταίου στη χώρα μας, το ψευτοΚΚΕ.

Σε αυτή την «καταπληκτική» Διεθνή, που ακριβώς επειδή αποτελείται από τσιράκια του ρώσικού σοσιαλιμπεριαλισμού, αλλά και γενικά ετερόκλητους στη μορφή αποστάτες του προλεταριάτου, δεν μπορεί να έχει «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» αλλά χαλαρή ενότητα, συμμετέχουν μεταξύ άλλων, είτε σα μέλη είτε σαν παρατηρητές: το ναζιστικό, κτηνώδες «Κ»Κ Κίνας που πατάει στο λαιμό με ανείπωτα βασανιστήρια  το κινέζικο προλεταριάτο, το φασιστικό πια Κόμμα Εργατών της Β. Κορέας των λιμών και του νέου μεσαίωνα, τα δύο «Κ»Κ της Συρίας που συμμετείχαν έμμεσα μέσω του  Εθνικού Προοδευτικού Μετώπου στην ωμά διχτατορική, εθνικιστική αλλά εξαιρετικά φιλορώσικη επί δεκαετίες εξουσία Άσαντ (άσχετα που τώρα ο ισλαμοφασισμός και ο σοσιαλιμπεριαλισμός πάνε να τη ρίξουν από τα δεξιά, με τη συμμετοχή των ψευτοκομμουνιστών στην «εξέγερση»), το «Κ»Κ Κούβας που ετοιμάζει και τυπικά τη μετάβαση του από τον αμιγή κρατικοκαπιταλισμό σε μοντέλο «σοσιαλισμού» τύπου Κίνας, το «Κ»Κ Βιετνάμ των Βιετναμέζων νεοκαπιταλιστών που βάζουν το λαό τους να δουλεύει για μεροκάματα μισού ευρώ με το κνούτο, τα σοσιαλδημοκρατικοποιημένα «Κ»Κ της Δυτικής Ευρώπης που όμως παίζουνε και με τις «φιλελεύθερες αριστερές» συσσωματώσεις του τύπου «Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς» και ούτω καθ’ εξής.

Τα ντοκουμέντα της καρικατούρας αυτής του μπρεζνιεφικού «διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος» των δεκαετιών του ’70 και του ΄80, σε διάφορες γλώσσες, μπορούν να βρεθούν εδώ: www.solidnet.org

Στην εκδήλωση λοιπόν αυτή στην Καστοριά, ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ του ψευτοΚΚΕ, μιας και το θέμα ήταν η «βαλκανική αλληλεγγύη των λαών» κατά αποκλειστικά φυσικά του δυτικού ιμπεριαλισμού και του ΝΑΤΟ, μπήκε και στα χωράφια του ζητήματος των εθνικών μειονοτήτων στη χώρα μας. Και φυσικά, σαν γνήσιος «διεθνιστής» κνίτης, δηλαδή σαν αρνητής του πραγματικού ΚΚΕ και της διεθνιστικής παράδοσης του ελλαδίτικου προλεταριάτου, μας πληροφόρησε πως η αναγνώριση της ύπαρξης των «ανύπαρκτων» κατά τον ίδιο και τους υπόλοιπους αρχικνίτες εθνικών μειονοτήτων στη χώρα μας (κατά βάση της τούρκικης και της εθνικά μακεδόνικης) είναι λέει «αίτημα των εθνικιστικών κύκλων της ΠΓΔΜ (σ.κ.μ. όχι Μακεδονίας, όπως την αποκαλεί όλη η ανθρωπότητα πλην των Ελλήνων σωβινιστών) και της Τουρκίας».

Οι μειονότητες από γλωσσική άποψη (Βικιπαίδεια)

Και φυσικά το ψευτοΚΚΕ, αυτός ο «μέγας» υπερασπιστής της «εθνικής ακεραιότητας της χώρας μας», δε μασάει από τέτοια «κολπάκια» και, αφού πετάει ένα για τα μάτια ότι «αντιπαλεύει τις διακρίσεις όπου και αν υπάρχουν» για τους «σλαβόφωνους» και τους «μουσουλμάνους», από κει παν κι οι άλλοι: όποιος μιλάει κατά το ψευτοΚΚΕ για μειονότητες είναι κρυφοπράχτορας του (δυτικού πάντα) ιμπεριαλισμού, η Ελλάδα κατά το κόμμα του Περισσού είναι αμυνόμενη απέναντι σε «ξένους γειτονικούς» εθνικισμούς, και φυσικά «αμύνεται» σε «ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα εσωτερικά της» όταν διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (σ.κ.μ. «ιμπεριαλιστικές» βεβαίως βεβαίως) της υποδεικνύουν δικαιότατα να πάψει να υποκρίνεται ότι δεν υπάρχουν εθνικές μειονότητες. Αυτή είναι η θέση του ψευτοΚΚΕ, που ποζάρει για συνεχιστής του διεθνιστικού ΚΚΕ και πλέον και του μεγάλου Νίκου Ζαχαριάδη, και με αυτή την εκτρωματική συνείδηση για τα «εθνικά θέματα» εφοδιάζει ιδεολογικά τα μέλη και τις επιρροές του.

Οι κνίτες της Αλβανίας και της Δημοκρατίας της Μακεδονίας έβγαλαν κι αυτοί δύο δεκάρικους αντινατοϊκούς λόγους γενικού «κομμουνιστικού» περιεχομένου, ενώ επιστρατεύτηκαν και δύο Έλληνες πολίτες που ο ψευτοΡιζοσπάστης χαρακτήριζε «σλαβόφωνους» (εικάζουμε εθνικά μακεδόνικης καταγωγής), μέλη ή πολύ στενοί φίλοι του ψευτοΚΚΕ που στην εκδήλωση υπερασπίστηκαν τη γραμμή του «κόμματος» για το μειονοτικό. Τελικά αυτό που κατάλαβε ο μέσος άνθρωπος που παρακολούθησε την εκδήλωση είναι: στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εθνικές μειονότητες, αυτά τα λένε οι αμερικανοευρωπαίοι εχθροί των λαών.

Κοινός εχθρός Ελλάδας, Μακεδονίας και Αλβανίας είναι μονάχα το ΝΑΤΟ και γενικά οι «δυτικοί ιμπεριαλιστές», και επ’ ουδενί ο άξονας Μόσχα - Πεκίνο – Τεχεράνη. Επίσης, κατάλαβε από το λόγο του Κωνσταντινίδη το πόσο «υπέροχες» ήταν οι υποστηριζόμενες από τις δύο υπερδυνάμεις, Ρωσία και ΕΠΑ, αλλά και από όλο τον υπόλοιπο ιμπεριαλισμό, εξεγέρσεις σε Αίγυπτο και Τυνησία που βγάλανε από το χρονοντούλαπο της ιστορίας σε αυτές τις χώρες τους ισλαμοφασίστες και όλο το -συμμαχικό του φασισμού- ρωσόφιλο τροτσκαριό της κακιάς ώρας.

Όπως ήθελε τα έβλεπε ο ελληνικός Τύπος το 1913...

Στην Ελλάδα, λόγω του γεγονότος ότι στην κυριότητά της, ειδικά την περίοδο 1912-1913, πέρασαν εδάφη που σε μεγάλο βαθμό κατοικούνταν από μη νεοελληνικούς πληθυσμούς, υπήρξε η εξής μεγάλη αντινομία: ένας ανάπηρος, μεγαλοελλαδίτικος άρρωστος σωβινισμός που έψαχνε αρχαίες ελλάδες και βυζάντια για να αναστήσει περασμένα ψευτομεγαλεία,  κι από την άλλη μια πολυεθνική πραγματικότητα που ειδικά στη Μακεδονία και στη Δυτική Θράκη ζητούσε αναγκαστικά μια λύση.

Η λύση, σε ό,τι αφορά την Πελοπόννησο και λιγότερο τη Στερεά, είχε δοθεί κιόλας από τις ρωσόφιλες γενοκτονικές συμμορίες του 1821, ειδικά τις κολοκοτρωνέικες, με τη γενοκτονία του φτωχού αγροτικού τούρκικου στοιχείου (σε ένα βαθμό, και του εβραϊκού).

Τη μέθοδο της εθνοκάθαρσης εφάρμοσε η αστοτσιφλικάδικη Ελλάδα του Βενιζέλου σε μεγάλο βαθμό και το 1912-1913 (βλ. εθνοκάθαρση στο Κιλκίς), κάτι όμως που και λόγω εποχής δε μπορούσε να πάρει διάσταση γενικού πογκρόμ και σφαγών. Η περιπέτεια του αγγλόδουλου τότε ελληνικού σωβινισμού στη Μικρασία του 1919-1922, που πήγε να το παίξει χωροφύλακας κατά της τούρκικης αστικοδημοκρατικής – εθνικοανεξαρτησιακής επανάστασης που είχε επικεφαλής τον Κεμάλ Ατατούρκ, και τελικά τσακίστηκε από τη γενναία αντίσταση του τούρκικού λαού (αν και ο αστικός εθνικιστικός, χωρίς ίχνος διεθνισμού, χαραχτήρας των κεμαλικών οδήγησε στις άθλιες σφαγές της Σμύρνης, του Αϊβαλιού κλπ.), «έλυσε» σε ένα βαθμό το «πρόβλημα» του πολυπληθούς τούρκικου στοιχείου της Ελλάδας, μέσω της ανταλλαγής πληθυσμών.

Το ξερίζωμα ανθρώπων, οικογενειών και ζωών ολόκληρων έφερε την «πολυπόθητη» σχετική εθνική ομογενοποίηση στη Μακεδονία. Έλα όμως που με τους εθνικά Μακεδόνες, φύλο που είχε κοινή μήτρα με τους Σέρβους και Βουλγάρους, αλλά στην πορεία είχε διαμορφώσει χωριστή εθνική συνείδηση, δε μπορούσε να γίνει καμιά ανταλλαγή, αφού εκείνοι ακόμα δεν είχανε πατρίδα με κρατική συγκρότηση. Κι όχι μόνο, αλλά δέχονταν και την ασφυχτική πίεση για αφομοίωση τόσο από τους Σέρβους, όσο και από τους Βούλγαρους και φυσικά από τους Έλληνες σωβινιστές, οπότε απόχτησαν αμυντικά εθνικά αντανακλαστικά.

Έτσι, ενώ εθνικά Τούρκοι συμπολίτες μας μείνανε μονάχα στην ελλαδίτικη Θράκη και λίγοι στα Δωδεκάνησα, σε κλειστές κατά κάποιο τρόπο κοινότητες, οι εθνικά Μακεδόνες μείνανε διάσπαρτοι σε όλο το μήκος των βόρειων συνόρων της χώρας, αλλά και νοτιότερα προς τη Βέροια και τη Θεσσαλονίκη.

Το "Αβάντι" της Φεντερασιόν στα ισπανοεβραίικα

Στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις (π.χ. Βόλος), ειδικά δε στη συμπρωτεύουσα ανθούσανε και μεγάλες ισραηλίτικες – εβραίικες κοινότητες, με μεγάλη κιόλας συμμετοχή στα κοινά και ειδικά στις πρώτες σοσιαλιστικές εργατικές κινήσεις (Φεντερασιόν – «Αβάντι», ίδρυση ΣΕΚΕ και της νεολαίας του ΟΣΕΝΕ - μετέπειτα ΟΚΝΕ). Αυτό το «εθνικό πρόβλημα» του ελληνικού εθνοσωβινισμού το «έλυσε» το κυριολεκτικό ξεκλήρισμα των Ελλήνων εβραίων από τους κανίβαλους του ναζισμού, που θαυμάζουν και αναπολούν οι χρυσαυγίτες και οι κάθε λογής φίλοι τους. Το 86% του ελληνοεβραϊκού στοιχείου χάθηκε στα κρεματόρια του πιο κτηνώδους ιμπεριαλισμού που γνώρισε ως τα σήμερα η ανθρωπότητα.

"Ρ" 17/10/1947: Τούρκικη Μειονότητα και ΔΣΕ

Επειδή σε γενικές γραμμές οι ελληνοτουρκικές σχέσεις από το 1923 μέχρι το 1964, που πήραν φωτιά λόγω Κύπρου, ήταν αν όχι άριστες, τουλάχιστο ουδέτερα φιλικές, το ζήτημα της τούρκικης μειονότητας εγειρόταν ελάχιστα και οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούσαν να μη δίνουν αφορμές. Στο κάτω κάτω, η παρουσία των Τούρκων δε χαλούσε σε τίποτα τον εθνικό μύθο. Ήταν ένα κατάλοιπο μιας «ξενικής κατάχτησης 400 χρόνων», που «σκίαζε την τρισχιλιετή πορεία του ενιαίου ελληνικού έθνους μες στους αιώνες». Η ύπαρξη όμως τόσων και τόσο διάσπαρτων εθνικά Μακεδόνων σε όλη τη βόρειο Ελλάδα, σε συνδυασμό με τα τόσα σλάβικα τοπωνύμια στην Πελοπόννησο, την τόσο μεγάλη διάδοση των αλβανικών (αρβανίτικων) στην Αττικοβοιωτία και τα κοντινά νησιά, και ιδιαίτερα σε συνδυασμό με την έρευνα του μεγάλου Φαλμεράγιερ, που απόδειξε επιστημονικά ότι φυλετικά οι νεοέλληνες δεν έχουνε καμία σχέση με αρχαιοελληνικά φύλα, χτυπούσε κατακέφαλα τους μεγαλοϊδεάτικους - μεγαλοελλαδίτικους μύθους.

Ειδικά με την εγκαθίδρυση της εθνικοφασιστικής διχτατορίας του Μεταξά, και ενώ νωρίτερα είχε υπάρξει μια υποτυπώδης «αναγνώριση» της ύπαρξης των εθνικά μακεδόνικων πληθυσμών με την έκδοση, στα 1925, του αλφαβηταριού ABECEDAR από το ελλαδίτικο κράτος, άρχισε ο ανηλεής διωγμός και η προσπάθεια βίαιης εθνικής αφομοίωσης – βάναυσου εξελληνισμού. Από το μεσοπόλεμο κιόλας, και πριν καν την πολιτική ενηλικίωση του ΚΚΕ στα 1931, Τούρκοι και Μακεδόνες στην Ελλάδα είχαν για μόνο τους πολιτικό συμπαραστάτη το διεθνιστικό προλεταριάτο και το τιμημένο, κόκκινο κομματικό, πρωτοπόρο απόσπασμά του.

Αυτό το διεθνιστικό ΚΚΕ μαχαίρωσαν στην πλάτη οι προδότες

Μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, ακόμη και επί λικβινταριστικής καθοδήγησης τη δεκαετία του ‘20, πήγαιναν φυλακή γιατί σα διεθνιστές δε δέχονταν να αποκηρύξουν τη γραμμή της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας και της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς για «ενιαία ανεξάρτητη Μακεδονία – Θράκη», θέση που διατήρησε το ΚΚΕ μεταξύ 1924 και 1935, οπότε και σωστά τη μετέτρεψε σε «εθνική ισοτιμία για όλες τις εθνικές μειονότητες που ζούνε σε ελλαδίτικο έδαφος», καθώς η εθνολογική σύσταση στη Μακεδονία και στη Θράκη είχε σημαντικά αλλάξει με πλειοψηφικό το νεοελληνικό στοιχείο.

Ο δωσιλογισμός και ο ελληνικός νεοφασισμός, το βαθύ καθεστώς, σκύλιασε απόλυτα όταν, μετά το μεγάλο αντιφασιστικό πόλεμο του ’40 – ’45, οι περισσότεροι εθνικά Μακεδόνες της Ελλάδας, παίρνοντας τη ζωή τους στα χέρια τους και σε ενότητα με την εργατιά και τη φτωχή αγροτιά, ρίχτηκαν στη μάχη μέσα από τις γραμμές του ΔΣΕ, του ΝΟΦ (Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), του ΚΚΕ και της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Μακεδόνων του Αιγαίου (ΚΟΕΜ) για μια Ελλάδα δημοκρατική, ανεξάρτητη, λεύτερη και σοσιαλιστική, που θα αγαπούσε και θα αγκάλιαζε όλα τα παιδιά της, άσχετα με την εθνική τους ταυτότητα και τη γλώσσα που μιλούσαν. Αυτό δε τους το συγχώρησαν ποτέ οι Έλληνες μοναρχοφασίστες, με τη μανιασμένη εκδικητικότητα.

Δε τους το συγχώρησαν ούτε οι εθνικιστές κρατικογραφειοκράτες και νεόκοποι αστοί του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής το «ρώσο» Ανδρέα Παπανδρέου,  ούτε οι προδότες του μαρξισμού του ψευτοΚΚΕ και του «Κ»Κεσ., που ψέλλισαν δυο λογάκια και σώπασαν το 1983, όταν επιτράπηκε ο επαναπατρισμός όλων των πολιτικών προσφύγων «Ελλήνων το γένος», δηλαδή των πάντων πλην των εθνικά Μακεδόνων.

Εκτέλεση κομμουνιστών - 1949

Για να τελειώνουμε με τους προδότες και τους αποστάτες του μαρξισμού: κύριοι ψευτοκομμουνιστές, όρος για να αποτελούν οι μειονότητες γέφυρες φιλίας των λαών κι όχι εστίες ανάμματος του εθνικιστικού κανιβαλικού μίσους, είναι να μην κρύβεται η ύπαρξή τους κάτω από το χαλί. Δεν έχει καμιά δουλειά ούτε η Δημοκρατία της Μακεδονίας με την εθνικά μακεδόνικη μειονότητα της Ελλάδας, ούτε η Τουρκία με την αντίστοιχη τούρκικη. Όπως φυσικά δεν έχει η Ελλάδα καμιά δουλειά να επεμβαίνει στα εσωτερικά της Αλβανίας, με πρόσχημα την ελληνική μειονότητα της νότιας Αλβανίας, που οι σωβινιστές τη λένε «Βόρειο Ήπειρο».

Από την άλλη πλευρά, η αναγνώριση του εθνικού χαραχτήρα των παραπάνω μειονοτήτων, η εξάλειψη κάθε μορφής διάκρισης και ταπείνωσης, η πλήρης ελευθερία να μιλάνε τη γλώσσα τους όπου και όποτε τους κάνει κέφι, να τραγουδάνε τα τραγούδια τους στα πανηγύρια χωρίς η αστυνομία να τραβάει τα καλώδια, όπως έκανε μέχρι πρόσφατα στα μακεδόνικα πανηγύρια μόλις ο τραγουδιστής άρχιζε να τραγουδάει στα σλάβικα, να διδάσκονται τη μητρική τους γλώσσα δίπλα στα ελληνικά (κάτι που ενώ ισχύει για τους Τούρκους, δεν ισχύει για τους Μακεδόνες, που είναι «ανύπαρκτοι»), η αποκόλλησή τους (ειδικά των Τούρκων) από την ισλαμοθρησκευτική καθυστέρηση και η συμμετοχή τους στα κοινά σε ισότιμη βάση κι όχι –όπως γίνεται ακόμη και σήμερα- ευκαιριακά για μερικούς πολιτικάντηδες «εκπροσώπους» της μειονότητας, όλα τούτα είναι που θα οδηγήσουνε τις μειονότητες σε συνειδησιακή συγχώνευση (με τη ρεπουμπλικάνικη - αστικοδημοκρατική έννοια περί έθνους) στο νεοελληνικό λαό, με διατήρηση της εθνικοπολιτισμικής διαφορετικότητάς τους. Κόκκινη γραμμή για όλα τούτα είναι ένα πράγμα: καμία  μειονότητα να μη βάζει ούτε κατά διάνοια ζήτημα αλλαγής των συνόρων.

Πού ήσαστε όμως εσείς, κύριοι εγκληματίες ψευτοαριστεροί, όταν το καθόλου αποσχιστικό, αλλά αστικοδημοκρατικό και ειρηνόφιλο «ΕΕΣ - Ουράνιο Τόξο» των εθνικά Μακεδόνων της Ελλάδας, που πάντα τόνιζε ότι ουδέποτε θα βάλει ζήτημα αλλαγής συνόρων και πως δεν θα παίξει ποτέ μες στη χώρα μας το ρόλο του πρέσβη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ο επικεφαλής του Παύλος Φιλίποβ Βοσκόπουλος έχει πολλάκις δηλώσει πως εθνικό κέντρο του Ουράνιου Τόξου είναι η Αθήνα και όχι τα Σκόπια), και που πέταξε έξω από τις γραμμές του τους αποσχιστές της ομάδας Πασόη, δεχόταν τις μανιασμένες επιθέσεις των ναζιστών της «Χρυσής Αυγής» σε συνέδρια και εκδηλώσεις του;; 

(Παρακολουθείστε εδώ την ανατριχιαστική εισβολή των χιτλερικών της Χρυσής Αυγής στην παρουσίαση του ελληνομακεδονικού λεξικού στο κέντρο της Αθήνας(!!!), στο πάνελ της οποίας, πέρα από διακεκριμένους γλωσσολόγους και επιστήμονες, βρίσκονταν και στελέχη της «Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας - Ουράνιο Τόξο». Το συμβάν συνέβη στην προεκλογική περίοδο (!!) των ευρωεκλογών του 2009 (2/6/2009) και καταγγέλθηκε στον Τύπο μονάχα από το ίδιο το Ουράνιο Τόξο και την ΟΑΚΚΕ. Οι χρυσαυγίτες δεν είχαν καμία επίπτωση και κατέβηκαν κανονικότατα στις ευρωεκλογές, αλλά και στις εθνικές εκλογές του Οχτώβρη του 2009.) 

 

Αντί να καταγγέλλετε τους ναζήδες και τους σωβινιστές που κυνηγούσαν τους εθνικά Μακεδόνες σε όλη τη βόρεια Ελλάδα όταν αυτοί προσπαθούσαν να κάνουν ένα συνέδριο ή μία εκδήλωση, καταγγέλλατε το κόμμα των Μακεδόνων σαν «ύποπτο», «αμερικανοκίνητο» (τα ίδια που λένε οι ναζί και οι εθνικοφασίστες), ενώ σαν ΣΥΝ συνδιαδηλώνατε το 1992 στα κανιβαλο-συλλαλητήρια για το Μεγαλέξαντρο και το Βουκεφάλα, που δήθεν θα μας «αφαιρούσαν» οι «σκοπιανοί». Ήταν τότε που μια αφίσσα της ΟΑΚΚΕ με τίτλο «Όχι στο σοβινισμό – Αναγνωρίστε τη σλαβική Μακεδονία» κόστισε σε 6 μέλη της τριήμερο μπουντρούμι και αυτόφωρο.

Πού ήσαστε τόσα χρόνια, που τα ιεροδιδασκαλεία κρατούσανε την τούρκικη φτωχολογιά της Θράκης στο μεσαίωνα, πού ήσαστε όταν το ισλαμικό δίκαιο υπερίσχυε και υπερισχύει του αστικού στις εσωτερικές διαφορές της μειονότητας, όταν αυτό στην Τουρκία έχει καταργηθεί δια ροπάλου από το 1923;; Πού ήσαστε κνίτες και συνασπισμαίοι ψευτοδιεθνιστές, που ο μόνος «διεθνισμός» σας ήταν τόσα χρόνια τα «ανοιχτά σύνορα», που φέρανε χιλιάδες μετανάστες στοιβαγμένους μες στην αθλιότητα στο κέντρο της Αθήνας και αλλού και τη Χρυσή Αυγή στο 5,3%;;

Χάρτης με τους οικισμούς της τούρκικης μειονότητας Θράκης

Αν είχατε σταθεί σα διεθνιστές και δημοκράτες,  θα μπορούσατε να καταγγείλετε και τις δεξιές – εθνικιστικές πλευρές της δραστηριότητας των κεμαλικών του Τούρκικου Προξενείου στη Θράκη παλιότερα, καθώς φυσικά η αριστερή και δημοκρατική θέση είναι «έξω το προξενείο από τα εσωτερικά της τούρκικης μειονότητας». Αλλά όχι μόνο σας βόλευε η καθυστέρηση στο εσωτερικό των μειονοτήτων, ειδικά της τούρκικης, αλλά συναινούσατε, με ψελλίσματα, στο φασιστικό πλαφόν του 3% για την είσοδο στη Βουλή, που εχτός από τους επαναστάτες κομμουνιστές και άλλους δημοκράτες που πετάει έξω από τη Βουλή, έχει καθιερωθεί από το φόβο μειονοτικής πολιτικής κίνησης.

Η σημαία της Δημοκρατίας της  Μακεδονίας

Για το δε μακεδόνικο εθνικισμό, αυτός είναι ο πιο νέος, ο λιγότερο επιθετικός και ο σχετικά πιο δημοκρατικός από όλους τους βαλκανικούς εθνικισμούς. Το νεαρό μακεδόνικο έθνος έχει υποφέρει πολύ βαριά από Τούρκους, Έλληνες, Βούλγαρους, Σέρβους και πιο πρόσφατα από τους Αλβανούς επεκτατιστές, που θέλουνε να του κόψουνε το Τέτοβο. Για πρώτη φορά, απόχτησε κρατική οντότητα το 1945, σαν ομοσπονδιακό κράτος – συνιστώσα της πολυεθνικής, αντιφασιστικής Γιουγκοσλαβίας, που είχε, μαζί με τη Γαλλία, το πιο μαζικό και επιτυχημένο αντάρτικο κατά των ναζιστών στην Ευρώπη.

Το 1991, όταν ο μεγαλοσέρβικος σωβινισμός, με τις πλάτες της Ρωσίας και των Ελλήνων φασιστών και σοσιαλφασιστών, διέλυσε την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία ξεσκίζοντας τη σάρκα των πρώην αδερφών εθνών του, η Μακεδονία, με επικεφαλής το δημοκράτη αστό Γκλιγκόροφ, παλιό αντιφασίστα, για πρώτη φορά στην ιστορία της, συγκροτήθηκε σε απολύτως ανεξάρτητο εθνικό κράτος.

Τα αστέρια της Βεργίνας και γενικά κάποιες μυθολογικές αναφορές στην Αρχαία Μακεδονία αφ’ ενός ήταν οι γνωστές αστειότητες κάθε αστικού εθνικισμού, αφ’ ετέρου ήταν απάντηση στη χυδαία τραμπούκικη εκστρατεία της Ελλάδας των Σαμαρά – Ανδρέα Παπανδρέου – Δαμανάκη και όλου του σωβινιστικού σκυλολογιού για τη «Μακεδονία μας», που δήθεν την απειλούσε ένα μικρό, ειρηνόφιλο και συμπαθές κράτος, που δραπέτευσε όπως όπως από ένα γενοκτονικό σκηνικό που έστηνε ο σέρβικος φασισμός στα Βαλκάνια.

Για πολλά χρόνια, η πολιτική ηγεσία της Μακεδονίας αντιστεκόταν στο σωβινισμό. Άλλαξε τη σημαία της, έκανε πρωτόγνωρες υποχωρήσεις απέναντι στον Έλληνα τραμπούκο εκβιαστή, αλλά φυσικά, όταν ήρθε η ώρα να ενωθεί με τη μισοδημοκρατική (μέσα στα κρατικομονοπωλιακά καπιταλιστικά πλαίσια) ΕΕ και επέλεξε να μπει στο ΝΑΤΟ (πράγμα που, άλλο αν διαφωνεί κανείς, είναι δικαίωμα της), ο υπάλληλος του Κρεμλίνου δοτός πρωθυπουργός της Ελλάδας Καραμανλής έβαλε βέτο και τη διαολόστειλε, προσπαθώντας να της κόψει τους δεσμούς με την Ευρώπη για να έρθει αυτή να κουρνιάσει στο «ορθόδοξο τόξο» Ρωσίας, Ουκρανίας του Γιανουκόβιτς, Σερβίας, Ελλάδας.

Μακεδόνικος σωβινισμός

Πλέον, οι σωβινιστικές δυνάμεις μες στη Μακεδονία που αρχίζουν να βάζουν όλο και περισσότερο το θέμα της μακεδόνικης μειονότητας στην Ελλάδα, δυναμώνουνε. Την ίδια ώρα, η εγκληματική εγκατάλειψη των Ελλήνων πολιτών - εθνικά Μακεδόνων και των δημοκρατικών τους κινήσεων από πλευράς των Ελλήνων πραγματικών ή ψεύτικων αστοδημοκρατών και αριστερών δημοκρατών, κινδυνεύει να ενισχύσει και μέσα τους σωβινιστικές, αποσχιστικές και άλλες αντιδραστικές πολιτικές τάσεις.

Σε τούτη την όμορφη κατά τα άλλα χώρα, που από γεννησιμιού της το 1830 βρέθηκε με μια ανάπηρη άρχουσα τάξη, που πάντα κοιτούσε ποιος αποικιοκράτης και μεγάλη δύναμη, και αργότερα ποιος ιμπεριαλιστής ήταν ο πιο κατάλληλος για να προσκολληθεί πάνω του ώστε να πραγματοποιήσει το «εθνικό όνειρο» κάθε εποχής, με μια άρχουσα τάξη χωρίς καμιά βαθιά εθνική και δημοκρατική παράδοση, με το ξενόδουλο τμήμα της να επικρατεί κατά κράτος επί του εθνικού, μονάχα το προλεταριάτο και μαζί του η φτωχολογιά αποτελούνε τις πραγματικά πρωτοπόρες εθνικές, προοδευτικές, φωτοδότρες δυνάμεις.

Μονάχα αυτές οι δυνάμεις, με πολιτικό εκφραστή τους το ΚΚΕ και το αδελφό του ΑΚΕ του Γαβριηλίδη, καθώς και την ΚΟΕΜ στους Μακεδόνες, τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που καθοδήγησαν με γενικό αρχηγό το Νίκο Ζαχαριάδη τον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, προσπάθησαν να δώσουνε βαθιά, πραγματική, διεθνιστική και πατριωτική λύση στο εσωτερικό εθνικό ζήτημα της Ελλάδας. Ήδη άλλωστε, από την περίοδο αμέσως μετά την απελευθέρωση το 1944, το ΕΑΜ είχε στήσει τα μακεδόνικα σχολεία στη Βόρεια Ελλάδα, που διδάσκανε τα μακεδονόπουλα στη μητρική τους γλώσσα. Τα σχολεία αυτά τα κυνήγησε και τα διάλυσε με λύσσα η μοναρχοφασιστική δεξιά, αλλά και το ψευτοδημοκρατικό κέντρο από το 1945 κιόλας.

Αυτοί –καλή ώρα το σοσιαλφασιστικό ψευτοΚΚΕ- που δηλητηριάζουνε την ψυχή του λαού με αφιόνι κατά των μειονοτήτων, λέγοντας του πως αυτές στην πραγματικότητα είναι πράχτορες ξένων κρατών που επιβουλεύονται τη χώρα μας, κι ότι όποιος μιλά για εθνικές μειονότητες είναι προδότης του έθνους και πράχτορας δήθεν  του ιμπεριαλισμού, διαπράττουν έγκλημα κατά των εργαζομένων, της δημοκρατίας και του μέλλοντος του τόπου μας και είναι παλιάνθρωποι και φασίστες.

Ριζοσπάστης - 12/11/1933 - "Μακεδόνες, Εβραίοι και Τούρκοι εργαζόμενοι, που στενάζετε κάτω από το ζυγό της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας..."

Ο σωβινισμός και η καταπίεση των μειονοτήτων δεν είναι πρώτα και κύρια πρόβλημα για αυτές τις ίδιες. Είναι μέθοδος εκφασισμού και εκβαρβαρισμού του πλειοψηφικού έθνους, γιατί το διαφθείρει και το εμβολιάζει με τον ιό της «εθνικής ανωτερότητας». Είναι το ίδιο έγκλημα που διαπράττεται με το χώρισμα της εργατικής τάξης σε εργατική αριστοκρατία και πληβείους, που διαφθείρει την πρώτη και την κάνει ανίκανη για πάλη και επανάσταση. Έθνος που καταπιέζει δεν μπορεί και το ίδιο να είναι ελεύθερο. Φυσικά, αυτό ισχύει για τους σωβινιστές, για τους Άνθιμους, τους Παπαθεμελήδες, τη βάση της «ΣΠΙΘΑ», το Δίκτυο 21 και τους Ζουράρηδες ή τους Βελόπουλους του ΛΑΟΣ, που είναι βρέξει χιονίσει αντιμειονοτικοί, γιατί βλέπουνε φαντάσματα και «εθνικούς εχθρούς».

Οι ψευτοαριστεροί τοποθετούνται απέναντι στις μειονότητες με βάση άλλα κριτήρια. Αν π.χ. η τούρκικη μειονότητα ακολουθήσει σούμπιτη τον ισλαμοφασίστα Ερντογάν στη ρωσόφιλη και αντιδυτική πολιτική του, δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να θυμηθούν το «διεθνισμό» και την αγάπη που πρέπει να ενώνει «τις δύο πλευρές του Αιγαίου». Αν οι Μακεδόνες σα χώρα και σαν έθνος, κουρνιάσουν πίσω από το ορθοδοξοφασιστικό μπλοκ με ηγέτη και ηγεμόνα τη Ρωσία, και κόψουν τα πολλά πολλά με το ΝΑΤΟ και κυρίως με την σχετικά ειρηνόφιλη αστική ΕΕ, όπως τη συμβουλεύουν οι αντιπροσωπείες του ΣΥΡΙΖΑ που επισκέπτονται κάθε τόσο τη γειτονική χώρα για «αντινατοϊκές εκδηλώσεις» χωρίς τα ελληνικά ΜΜΕ να αναφέρουν λέξη, οι ψευτοαριστεροί είναι ικανοί να ξεθάψουν τους Μακεδόνες ήρωες του ΔΣΕ που πολέμησαν στ’ αλήθεια τότε τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και να τους κάνουν σύμβολα του «νέου αντιαμερικανικού αγώνα».

Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ όταν πάει εκεί τους αποκαλεί «Μακεδονία». Όταν κάνει δηλώσεις εδώ, για να μην καρφώνεται και μείνει εχτός Βουλής και για να κάνει μέτωπα με τη ΣΠΙΘΑ, τους λέει ΠΓΔΜ, όπως και οι κνίτες του ψευτοΚΚΕ, που είναι φίλοι των σωβινιστών. Καμιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ τύπου ΔΗΚΚΙ τώρα, που είναι εθνοσωβινιστική, επιτρέπεται να τους λέει σκέτα «Σκόπια». Τα πάντα επιτρέπονται, όλες οι κολοτούμπες και οι οπορτουνισμοί, αρκεί να κρατιέται το «αντιδυτικό μέτωπο».

Συνοψίζοντας: δεν υπάρχει πιο μεγάλη απόδειξη του πόσο βαθιά κρατικό, καθεστωτικό και αντιδραστικό κόμμα είναι το ψευτοΚΚΕ, πόσο βαθύς αρνητής του ΚΚΕ και του ΔΣΕ και προδότης των αγωνιστών τους, από τη θέση του για τις εθνικές μειονότητες γενικά, και για την εθνικά μακεδόνικη μειονότητα ειδικά. Οι κύριοι αυτοί, που με ύφος χιλίων καρδινάλιων ασελγούν πάνω στις ψυχές χιλιάδων πεσόντων κομμουνιστών και λαϊκοδημοκρατών, για να κάνουνε πλάτες στα αφεντικά τους και για να χτίζουν τις συμμαχιούλες τους με εθνικιστές και εθνικοφασίστες, που τις έχουνε τόσο ανάγκη για τη μπούκα τους στο αστικό κράτος, θα κληθούνε μια μέρα να λογοδοτήσουν μπροστά στο λαό.

Ήδη καλύπτουν με σιγή ιχθύος και μισοϋποστήριξη το φαιοκόκκινο μέτωπο που φτιάχνεται στο Σύνταγμα από τη ΣΠΙΘΑ και τους κνίτες Αλαβάνο – Τσίπρα, «πάνω» πλατεία – «κάτω» πλατεία. Ήδη με την Κανέλλη εισοδίζουν εδώ και χρόνια στην καθυστερημένη πολιτικά βάση της μαχητικής χριστιανορθοδοξίας και στην αστυνομία. Ήδη με την «Κίνηση για την Εθνική Άμυνα» εισοδίζουν στο στρατό. Χώρια ο Καζάκης, το ρατσιστικό «Ρεσάλτο» και οι χίλιες δυο άλλες κνίτικες αποχρώσεις που διαχέονται σε όλο το πολιτικό φάσμα (Δελαστίκ, Ανδρουλάκης, Λαφαζάνης κλπ.). Στο βάθος, το ψευτοΚΚΕ είναι το βαθύ επιτελείο της πολιτικής ανωμαλίας στη χώρα, αν και φαίνεται το πλέον άμεμπτο, «αρχειακό» («λαϊκή εξουσία εδώ και τώρα»), συνεπές και αμετακίνητο.

«Συνεπές», το κόμμα που ενώ λιβάνιζε και καλλιεργούσε αυταπάτες στο λαό για τον «προοδευτικό» χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ και του «ρώσου» Παπανδρέου όλη την περίοδο 1974-1994 και ζητούσε «συγκυβέρνηση για την πραγματική Αλλαγή» ΠΑΣΟΚ-ψευτοΚΚΕ μεταξύ 1981 και 1986, έχει σήμερα το θράσος να αποκαλεί κάθε πολιτικό του αντίπαλο «ΠΑΣΟΚο»!!!!

«Συνεπές», το κόμμα που λοιδορούσε με τις μεγαλύτερες χυδαιότητες τον ηγέτη του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη, στου οποίου τη δολοφονία στάθηκε ηθικός αυτουργός στα 1973, και σήμερα πάει να βγάλει πολιτική υπεραξία από το όνομά του, αφού άφησε να «φύγουν» βιολογικά όλοι όσοι γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα, ώστε να μη βρεθεί στη δύσκολη θέση να απολογηθεί για τα εγκλήματα των παλιών καθοδηγητών του.

«Συνεπές», το κόμμα που καβαλούσε εναλλάξ το ΠΑΣΟΚ (δεκαετία ’80) και τη ΝΔ (μέσα δεκαετίας ’90 και δώθε) για να χώνεται στο κράτος, το κόμμα των συνεννοημένων με την Αστυνομία μικροπραξικοπημάτων και της μπούκας, το κόμμα όλων των Δ.Σ. και των υποεπιτροπών σε Βουλή, οργανισμούς, πανεπιστήμια, συμβούλια και διαβούλια για τα οποία δήθεν «δεν ξέρει τίποτα» και δήθεν «δε συμμετέχει» (απλώς δε τα μαθαίνει ο λαός, γιατί τα υπόλοιπα κόμματα ποτέ δεν το καταγγέλλουν), των τραμπούκων αντεργατών της νοθείας και της βίας στα συνδικάτα, του κλεισίματος εργοστασίων, της ψευτιάς και της διαστρέβλωσης των πάντων μέσω της λάσπης που ξερνάει ο ψευτοΡιζοσπάστης…

Το ξεσκέπασμα του ψευτοΚΚΕ, ειδικά κάτω από τη σημερινή «αριστερή» - ψευτοζαχαριαδική φορεσιά πού ΄χει ρίξει απάνω του για μασκάρεμα, είναι πρωταρχικό καθήκον των Ελλήνων μαρξιστών. Το ζήτημα των μειονοτήτων και στο βάθος το αρχειακό ζήτημα του διεθνισμού, του πυρήνα της κομμουνιστικής επαναστατικής ιδεολογίας, είναι προνομιακό πεδίο για να έρχεται στο φως το βρώμικο αντεπαναστατικό και αντιδημοκρατικό μούτρο κάτω από την ψευτομαρξίζουσα μάσκα.